O σύγχρονος τρόπος ζωής επηρεάζει την υγεία μας αυξάνοντας σημαντικά τα καρδιαγγειακά νοσήματα στα ανεπτυγμένα κράτη. Τα τελευταία χρόνια καταγράφεται άνοδος των παραγόντων κινδύνου και κατά συνέπεια αυξημένη απώλεια ατόμων από καρδιαγγειακά νοσήματα.
Μύθος: «Εγώ δεν κινδυνεύω»
Οι καρδιολόγοι καλούμαστε πολλές φορές να προσπαθήσουμε έντονα για να πείσουμε τους ασθενείς για τους κινδύνους που διατρέχουν και για να πάρουν τα φάρμακά τους. Τέτοιες περιπτώσεις είναι π.χ. οι γυναίκες που πιστεύουν ότι δεν διατρέχουν κίνδυνο καρδιαγγειακών προβλημάτων.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό ισχύει μέχρι κάποια ηλικία αλλά δεν ισχύει από την εμμηνόπαυση και μετά που ο κίνδυνος γίνεται σχεδόν ίδιος με αυτόν των ανδρών αντίστοιχης ηλικίας, τονίζει ο κ. Εμμανουήλ Καλλιέρης Καρδιολόγος, μέλος του Κολλεγίου Καρδιολόγων των Η.Π.Α., Διευθυντής Εντατικής Μονάδας Εμφραγμάτων στο Metropolitan Hospital.
Μύθος: «Το φάρμακο για τη χοληστερίνη καταστρέφει το συκώτι»
Τα υπολιπιδαιμικά φάρμακα δεν καταστρέφουν το συκώτι. Ακόμα και αν παρουσιαστεί κάποια επίδραση στην ηπατική λειτουργία, αντικαθίστανται χωρίς πρόβλημα, από άλλα φάρμακα που δεν έχουν αυτή την επίδραση.
Μύθος: Δεν καπνίζω τσιγάρο, αλλά ατμίζω, άρα δεν κινδυνεύω.
Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα περιέχουν διάφορες επικίνδυνες ουσίες όπως και πρόσθετα διαλυτικά και γεύσεις, τα οποία βλάπτουν τα αγγεία και τους πνεύμονες.
Ο χρόνιος βήχας αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα, καθώς υπολογίζεται ότι εμφανίζεται στο 5-10% των ενηλίκων και είναι πιο συχνός σε άτομα άνω των 60 ετών, κυρίως σε γυναίκες.
Ο χρόνιος βήχας, όπως σημειώνει ο κ. Δημήτριος Βάσσος Πνευμονολόγος – Φυματιολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης Metropolitan General, προκαλείται από πολλές καταστάσεις όπως:
● Χρήση καπνού
● Χρόνια βρογχίτιδα που προκαλεί το κάπνισμα
● Αδιάγνωστο ή αρρύθμιστο βρογχικό άσθμα
● Χρόνιες λοιμώξεις όπως η φυματίωση και η μυκητίαση
● Βρογχεκτασίες που δημιουργούνται από επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του αναπνευστικού
● Διάμεσα νοσήματα του αναπνευστικού όπως η πνευμονική ίνωση και η σαρκοείδωση
● Καρκίνο του πνεύμονα που τον σκεφτόμαστε κυρίως αν έχουμε αλλαγή στα χαρακτηριστικά του χρόνιου βήχα σε καπνιστές
Ο βήχας όμως μπορεί να οφείλεται και σε παθήσεις που δεν εντοπίζονται στους πνεύμονες, όπως:
Οι συγγενείς καρδιοπάθειες είναι παθήσεις της καρδιάς που προέρχονται από αλλαγές στη φυσιολογική πορεία της εμβρυογένεσης. Προσβάλλουν περίπου το 1% των νεογνών και είναι η πιο συχνή αιτία θανάτου το πρώτο έτος ζωής.
Ωστόσο, η μεγάλη πρόοδος τα τελευταία χρόνια στη διάγνωση και αντιμετώπιση αυτών των παθήσεων έχει αλλάξει την πρόγνωση.
Σήμερα οι καρδιοπάθειες αυτές μπορούν να διαγνωσθούν νωρίς στην εμβρυϊκή ζωή και έτσι μπορεί να υπάρχει παρακολούθηση της εξέλιξης της πάθησης του εμβρύου στη διάρκεια της κύησης ή ακόμα και παρέμβαση με επεμβατικές τεχνικές για να βελτιωθεί η πρόγνωσή τους.
Κυρίως όμως η εμβρυϊκή διάγνωση δίνει τη δυνατότητα οργάνωσης του τοκετού στις κρίσιμες εκείνες περιπτώσεις που το νεογνό χρειάζεται παρέμβαση αμέσως μετά την γέννηση χειρουργική ή επεμβατική. Στις περιπτώσεις αυτές, που αποτελούν το 25% των Συγγενών Καρδιοπαθειών, πρέπει στον τοκετό να υπάρχει έμπειρη ομάδα να αναλάβει το νεογνό που θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε επεμβατικό καρδιολόγο και καρδιοχειρουργό για να παρέμβει τις πρώτες ώρες της ζωής του.
Η πρόοδος στην επεμβατική καρδιολογία και τη νεογνική χειρουργική άλλαξαν ριζικά την επιβίωση των ατόμων με ΣΚ, ώστε στις μέρες μας ο αριθμός των ατόμων που ενηλικιώνονται να υπερβαίνει των αριθμό των νεογνών με Συγγενείς Καρδιοπάθειες.
Αλλά και η ποιότητα ζωής των ατόμων με ΣΚ έχει αλλάξει γιατί με μια πετυχημένη επέμβαση στην αρχή της ζωής μπορεί να χρειάζεται μόνο παρακολούθηση χωρίς καμιά παρέμβαση καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής, ενώ υπάρχει πλέον και η δυνατότητα αποφυγής σε πολλές περιπτώσεις των επανειλημμένων χειρουργικών επεμβάσεων με επεμβατικές τεχνικές (αγγειοπλαστική, αντικατάσταση βαλβίδων κλπ).
Η φαρμακευτική αγωγή επίσης μπορεί πλέον και σε δύσκολες περιπτώσεις να βελτιώσει όχι μόνο την ποιότητα ζωής αλλά και το προσδόκιμο ζωής.
Η εξέλιξη δε της τεχνολογίας με δυνατότητα χρησιμοποίησης συσκευών όπως η εξωσωματική μεμβράνη οξυγόνωσης ή οι εμφυτεύσιμοι απινιδωτές για την υποστήριξη της κυκλοφορίας με τεχνικά μέσα, όταν η καρδιά του ασθενούς είναι πολύ αδύναμη ή δεν μπορεί να εξασφαλίσει τον φυσιολογικό ρυθμό και η συσσώρευση εμπειρίας στη φροντίδα των βαρέως πασχόντων ασθενών, έδωσαν ελπίδα και καλύτερη πρόγνωση σε ανίατες στο παρελθόν καταστάσεις.
Πηγή:
Ομάδα Εργασίας Συγγενών Καρδιοπαθειών Ενηλίκων, Παιδοκαρδιολογίας και Πνευμονικής Υπέρτασης
Χειρουργός-Οφθαλμίατρος , MD, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας Laser Vision και καθηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (NYU Medical School).
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν νιώσει κάποια στιγμή στη ζωή τους το ανυπόφορο «κάψιμο» ή τη φαγούρα που προκαλεί η ξηροφθαλμία.
Ωστόσο, για πάνω από το 7% των ενηλίκων η ξηροφθαλμία δεν αποτελεί παροδική ενόχληση. Είναι μία χρόνια διαταραχή που πλήττει σοβαρά την ποιότητα ζωής τους και συχνά αντιμετωπίζεται δύσκολα.
Η χρόνια ξηροφθαλμία (ή σύνδρομο ξηροφθαλμίας) δεν προσβάλλει εξίσου όλους τους ενήλικες. Τα υπάρχοντα στοιχεία δείχνουν ότι η συχνότητά της αυξάνεται με την ηλικία. Έτσι, υπολογίζεται ότι ταλαιπωρεί λιγότερο από το 3% των ατόμων 18-34 ετών, έναντι του 18% των ατόμων άνω των 75 ετών. Επιπλέον, τα περιστατικά είναι περισσότερα στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άνδρες (περίπου 9% έναντι 4,5%).
Οι περισσότεροι από αυτούς τους ασθενείς βασανίζονται εξαιτίας της, αποκαλύπτει πρόσφατη δημοσκόπηση στις ΗΠΑ. Η λεγόμενη «Chronic Dry Eye In America Survey» έδειξε ότι μολονότι σχεδόν οι μισοί συμμετέχοντες (το 48%) ακολουθούσαν απαρέγκλιτα τη θεραπεία που είχαν συστήσει οι θεράποντες οφθαλμίατροι, μόνο το 13% είχαν παρατεταμένη ανακούφιση από τα συμπτώματά τους.
Οι περισσότεροι πάσχοντες από σύνδρομο ξηροφθαλμίας είπαν ότι τα μη συνταγογραφούμενα κολλύρια από μόνα τους δεν βελτιώνουν αρκετά την κατάστασή τους και γι’ αυτό αναζητούν πρόσθετες θεραπείες. Μερικές από αυτές που δοκιμάζουν είναι η αυξημένη κατανάλωση νερού στη διάρκεια της ημέρας (την ανέφερε το 76% των συμμετεχόντων), η χρήση θερμών επιθεμάτων (ζεστές κομπρέσες – 56%) και το συχνό βλεφάρισμα (52%). Το 45% είπαν επίσης ότι αποφεύγουν να καπνίζουν ή να βρίσκονται σε χώρους με καπνιστές και το 34% ότι αφαιρούν πάρα πολύ προσεκτικά το μέικαπ τους.
«Το σύνδρομο ξηροφθαλμίας είναι ένας τύπος της νόσου της οφθαλμικής επιφάνειας (ocular surface disease), που εμπεριέχει μια ομάδα διαταραχών οι οποίες προκαλούν μειωμένη παραγωγή δακρύων ή καλής ποιότητας δακρύων», λέει ο Χειρουργός-Οφθαλμίατρος Δρ Αναστάσιος Ι. Κανελλόπουλος, MD, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision και καθηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (NYU Medical School). «Τα δάκρυα είναι απαραίτητα για τη λίπανση των ματιών και η έλλειψη ή η κακή ποιότητά τους προκαλεί ξηρότητα».
Η αλλεργική επιπεφυκίτιδα, η βλεφαρίτιδα, η δυσλειτουργία των μεϊβομιανών αδένων, το σύνδρομο χαλαρού βλεφάρου (floppy eyelid syndrome), το συχνό και επίμονο «σκούπισμα» των βλεφάρων (mucous fishing syndrome), οι δυστροφίες του κερατοειδούς χιτώνα του ματιού και οι τοξικές αντιδράσεις στα φάρμακα ή στα καλλυντικά είναι μερικές από τις διαταραχές που μπορεί να έχουν συμπτώματα παρόμοια με αυτά του συνδρόμου ξηροφθαλμίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όμως, τα τεχνητά δάκρυα παρέχουν μόνο προσωρινή ανακούφιση, αφού δεν αντιμετωπίζουν την υποκείμενη αιτία τους.
Ειδικά στη χώρα μας, εξάλλου, μια μεγάλη ομάδα που υποδιαγιγνώσκεται είναι ο μεγάλος αριθμός γυναικών οι οποίες έχουν ξηροφθαλμία λόγω υποκείμενης θυρεοειδοπάθειας ή άλλου αυτοάνοσου νοσήματος.
Τα σύγχρονα διαγνωστικά τεστ μπορεί να καθορίσουν λ.χ. αν κάποιος έχει σύνδρομο ξηροφθαλμίας ή αν πάσχει από κάποιον άλλο τύπο της νόσου της οφθαλμικής επιφάνειας. Ένα τεστ, π.χ., που λέγεται Tearlab Osmolarity System (μέτρηση της οσμωμοριακότητας της δακρυϊκής στιβάδας) μπορεί να δείξει αν κάποιος έχει σύνδρομο ξηροφθαλμίας και πόσο σοβαρό είναι.
Υπάρχουν επίσης τεστ που αξιολογούν την ποιότητα των δακρύων, καθώς και απεικονιστικές εξετάσεις που εντοπίζουν τυχόν προβλήματα στους μεϊβομιανούς αδένες. Οι αδένες αυτοί παράγουν ένα έλαιο που υπάρχει στα υγιή δάκρυα.
Μπορεί ακόμα να γίνουν ειδικές απεικονιστικές εξετάσεις, όπως η οπτική τομογραφία συνοχής (OCT), που ελέγχουν το επιθήλιο του κερατοειδούς χιτώνα. «Η τελευταία αυτή, «εύκολη» για τον/την εξεταζόμενο, εξέταση έχει διερευνηθεί κι καθιερωθεί παγκοσμίως από την δική μας επιστημονική ομάδα στην Αθήνα», τονίζει ο κ. Κανελλόπουλος.
«Η σωστή διάγνωση είναι πολύ σημαντική, διότι υπάρχουν πολλές θεραπευτικές επιλογές και μπορεί να χρειασθεί χρόνος έως ότου βρεθεί η ενδεδειγμένη για έναν ασθενή», συνεχίζει. «Σε πολλές περιπτώσεις στους ασθενείς δεν χορηγείται μία θεραπεία, αλλά συνδυασμός θεραπειών, που συμπεριλαμβάνουν από τεχνητά δάκρυα και αλλαγές στον τρόπο ζωής και τη διατροφή μέχρι απόφραξη των δακρυϊκών πόρων με βύσματα σιλικόνης και ειδικά φάρμακα που εφαρμόζονται τοπικά ή λαμβάνονται από το στόμα».
Ναι απαντά ο δρ Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, MD, Χειρουργός – Οφθαλμίατρος, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision, καθηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και εξηγεί.
“Το συνεχές στρες προκαλεί επίμονη αύξηση στα επίπεδα κορτιζόλης και αδρεναλίνης στο αίμα. Οι ορμόνες αυτές εκκρίνονται, γιατί προετοιμάζουν τον οργανισμό να αντιδράσει σε κάτι που εκλαμβάνει ως απειλή. Κάθε μία από αυτές τις ορμόνες, όμως, επηρεάζει με διαφορετικό τρόπο την όραση. Η κορτιζόλη επηρεάζει αρνητικά τα μάτια και τον εγκέφαλο, επειδή διαταράσσει την ισορροπία στο αυτόνομο (συμπαθητικό) νευρικό σύστημα και προκαλεί αγγειακή απορρύθμιση. Αντίστοιχα, η αδρεναλίνη προκαλεί διαστολή στις κόρες των οφθαλμών, ούτως ώστε να βλέπουμε πιο καθαρά τη δυνητική απειλή”.
Η σχέση του στρες με την όραση είναι εξάλλου αμφίδρομη, προσθέτει, αφού η μικρή ή μεγάλη απώλεια της όρασης λόγω βλάβης στον αμφιβληστροειδή, το οπτικό νεύρο ή τον εγκέφαλο είναι συχνά πηγή συνεχούς στρες και άγχους.
Ολοένα περισσότερες μελέτες, τέλος, δείχνουν ότι το στρες μπορεί να είναι και αιτία ορισμένων οφθαλμοπαθειών, όπως το γλαύκωμα και η οπτική νευροπάθεια.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα οφέλη της βιταμίνης Β12 είναι η ενίσχυση της ενέργειας. Έτσι, εάν αισθάνεστε υποτονικοί και δεν είστε σίγουροι για τον λόγο μπορεί να ευθύνεται η έλλειψη βιταμίνης Β12 (κοβαλαμίνη).
Αυτή η υδατοδιαλυτή βιταμίνη βοηθά στο σχηματισμό ερυθρών αιμοσφαιρίων, η οποία αποτρέπει κατά ενός τύπου αναιμίας που μπορεί συχνά να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται αδύναμοι και κουρασμένοι, εξηγεί ο Joy Bauer, MS, RDN, ειδικός διατροφής του NBC’s Today.
Ζητήστε από τον γιατρό σας να ελέγξει τα επίπεδα B12 σας. Εάν είναι χαμηλά, ήρθε η ώρα να αυξήσετε την πρόσληψή της. Η βιταμίνη Β12 βρίσκεται σε μια μεγάλη ποικιλία ζωικών τροφών όπως ψάρια, κρέας, πουλερικά, αυγά, γάλα και άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα, καθώς και εμπλουτισμένα τρόφιμα όπως δημητριακά, θρεπτική μαγιά και μερικά φυτικά γάλατα (όπως γάλα αμυγδάλου και γάλα σόγιας).
Rhodiola-Ashwagandha: για φυσιολογική λειτουργία του νευρικού συστήματος και καλή ψυχολογική διάθεση
Βελτιωμένη υγεία της καρδιάς
Ο ρόλος της βιταμίνης Β12 στην προώθηση της υγείας της καρδιάς είναι απαραίτητος, λέει η Liz Weinandy, RD, διαιτολόγος στο Ιατρικό Κέντρο Wexner του Κρατικού Πανεπιστημίου του Οχάιο. Η βιταμίνη Β12, το Β6 και το φολικό οξύ συνεργάζονται για τη μείωση της ομοκυστεΐνης, η οποία είναι μια πρωτεΐνη που μπορεί να συσσωρευτεί στο αίμα και να καταστρέψει τα αρτηριακά τοιχώματα, παίζοντας έτσι ρόλο στις καρδιακές παθήσεις, εξηγεί. Όταν η B12 είναι χαμηλή, δε μπορεί να κάνει τη δουλειά της αποτελεσματικά, γεγονός που σημαίνει ότι η καρδιά σας κινδυνεύει.
Υγιές νευρικό σύστημα
Η βιταμίνη Β12 ωφελεί άμεσα το νευρικό σας σύστημα και το διατηρεί σε άριστη κατάσταση. Όταν αυτό το θρεπτικό συστατικό είναι σε χαμηλή επάρκεια, μπορεί να εμφανιστεί αυτή η ενοχλητική αίσθηση στα άκρα και / ή μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στα χέρια, τα πόδια, λέει η διατροφολόγος Dana Greene, RD. Αυτό συμβαίνει συνήθως με την αναιμία, αλλά δεν είναι και απόλυτο. “Η βιταμίνη Β12 βοηθά στην παραγωγή του λιπαρού θηκαριού (μυελίνης) που περιβάλλει και προστατεύει τα νεύρα σας. Όταν έχετε ανεπάρκεια στην Β12, τα νευρικά σας κύτταρα δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά”.
Η ικανότητά σας να περπατάτε και να κινείστε
Το μυρμήγκιασμα και το μούδιασμα μπορεί να συγκαταλέγονται στα πρώτα σημάδια βλάβης των νεύρων που σχετίζονται με την Β12, αλλά εάν συνεχιστεί χωρίς αντιμετώπιση, μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που κινείστε. «Αυτό μπορεί μερικές φορές να επηρεάσει την ισορροπία και να σας κάνει να πέσετε», λέει η Dana Greene. «Αυτό είναι ένα από τα απλά πράγματα που πρέπει να διορθωθούν ώστε να αποτρέψουμε τυχόν πτώσεις».
Η στοματική σας υγεία
Υπάρχουν πολλά σημάδια που μπορεί να αποκαλύψει η γλώσσα σας για την υγεία σας και μια ανεπάρκεια Β12 είναι ένα από αυτά. Μια ήπια ανεπάρκεια μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή της γλώσσας (γλωσσίτιδα). H Dana Greene αναφέρει ότι αυτή η οδυνηρή κατάσταση μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που τρώτε και μιλάτε. Η γλώσσα σας μπορεί να είναι κόκκινη και πρησμένη ή να φαίνεται ομαλή καθώς τα μικροσκοπικά χτυπήματα κατά μήκος της γλώσσας σας που περιέχουν τους γευστικούς κάλυκες τεντώνονται και εξαφανίζονται.
Η όραση σας
Μια άλλη σημαντική λειτουργία της βιταμίνης Β12 είναι η όρασή μας και η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 σχετίζεται συνήθως με βλάβη του νευρικού συστήματος που επηρεάζει το οπτικό νεύρο που οδηγεί στο μάτι. Η καλύτερη άμυνα είναι πάντα μια καλή επίθεση. «Η Β12 απαντάται κυρίως σε ζωικές τροφές όπως κρέας, πουλερικά, ψάρια και γαλακτοκομικά προϊόντα. Εάν δεν τρώτε ζωικές τροφές, φροντίστε να πάρετε την Β12 από εμπλουτισμένα τρόφιμα ή ένα συμπλήρωμα», λέει ο Weinandy.
Η μνήμη σας
Ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 συνδέεται με άνοια και προβλήματα μνήμης, αλλά δεν είναι σαφές εάν τα συμπληρώματα μπορεί να βοηθήσουν. Ο πιθανός σύνδεσμος μπορεί να είναι αποτέλεσμα υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης στο αίμα, αλλά είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα, σύμφωνα με το Αμερικανική Εταιρεία Διαιτητικών Συμπληρωμάτων.
Η λάμψη σας
Τα άτομα με ανεπάρκεια Β12 συχνά φαίνονται χλωμά ή έχουν ελαφρώς κίτρινη απόχρωση στο δέρμα τους (ίκτερος). Οι δυσλειτουργίες στην παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων του σώματός σας επηρεάζουν το μέγεθος και τη δύναμη αυτών των κυττάρων. Μπορεί να είναι πολύ μεγάλα για να ταξιδέψουν στο σώμα σας, με αποτέλεσμα το χλωμό δέρμα, λέει η Greene. Εάν είναι πολύ εύθραυστα, μπορεί να σπάσουν και να προκαλέσουν περίσσεια χολερυθρίνης, η οποία οδηγεί σε πορτοκαλί-κίτρινο τόνο δέρματος. Αλλά μια υγιής, μη πορτοκαλί λάμψη είναι ένα από τα εκπληκτικά οφέλη της βιταμίνης Β12.
Η υγεία του εντέρου σας
Όλοι γνωρίζουμε ότι η κατανάλωση αρκετών ινών και το πόσιμο νερό είναι κλειδιά για τις υγιείς κινήσεις του εντέρου, αλλά η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 μπορεί επίσης να προκαλέσει δυσκοιλιότητα, διάρροια, απώλεια όρεξης και απώλεια βάρους, λέει ο Will Bulsiewicz, MD, γαστρεντερολόγος στο Mount Pleasant, South Καρολίνα. Άλλες φορές η Β12 είναι δείκτης μιας υποκείμενης πεπτικής νόσου. «Η βιταμίνη Β12 βασίζεται στην παραγωγή εγγενών παραγόντων από το στομάχι και απορροφάται στο τελευταίο μέρος του λεπτού εντέρου. Επομένως, οι διαταραχές του στομάχου ή του εντέρου μπορούν να δημιουργήσουν ανεπάρκεια Β12. Η νόσος του Crohn είναι μια κλασική πάθηση που μπορεί να εμφανιστεί με ανεπάρκεια Β12, απώλεια βάρους και διάρροια. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι η φλεγμονή του λεπτού εντέρου από τη νόσο του Crohn που προκαλεί τα συμπτώματα και όχι η ίδια η ανεπάρκεια Β12».
Η προσωπικότητα του νεογέννητου σας
Θα μπορούσε η βιταμίνη Β12 να είναι το κλειδί για ένα πιο ήρεμο μωρό; Είναι αλήθεια: Οι μητέρες που πιθανόν να αυξάνουν τα επίπεδα Β12 στην αρχή της εγκυμοσύνης, έχουν περίπου οκτώ φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν μωρά που δεν κλαίνε υπερβολικά, σύμφωνα με Ολλανδούς ερευνητές.
Μήπως κινδυνεύετε από έλλειψη Β12
Οι περισσότεροι από εμάς παίρνουν αρκετή Β12 από τρόφιμα, αλλά ορισμένοι πληθυσμοί ενδέχεται να διατρέχουν κίνδυνο ανεπάρκειας. Αυτό συμβαίνει σε άτομα που έχουν χειρουργηθεί στο έντερο και τους έχει αφαιρεθεί το τμήμα του που απορροφά τη Β12, άτομα με αυστηρή βίγκαν δίαιτα και όσοι λαμβάνουν αντιόξινα για καούρα μακροπρόθεσμα.
«Η βιταμίνη Β12 σε μορφή συμπληρώματος μπορεί να είναι απαραίτητη εάν ένα άτομο έχει μέτρια έως σοβαρή ανεπάρκεια. Είναι προτιμότερο όμως να την παίρνουμε με το φαγητό, καθώς είναι ο ασφαλέστερος τρόπος (χωρίς να ανησυχείτε για υπερδοσολογία). Εάν πάρετε ένα συμπλήρωμα, αναζητήστε μεθυλοκοβαλαμίνη, καθώς η μεθυλιωμένη έκδοση πιθανότατα θα είναι πιο αποτελεσματική στο σώμα σας», λέει ο Weinandy.
Η επιληψία είναι μια συχνή εγκεφαλική διαταραχή, που, από μόνη της, αν δεν υπάρχουν άλλες διαταραχές, δεν μπορεί να εμποδίσει τα άτομα να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή.
Ωστόσο, περίπου το 30% των ανθρώπων με επιληψία που ζουν στις ανεπτυγμένες χώρες δεν αντιμετωπίζονται σωστά και ένα ποσοστό 25% των ανθρώπων παρουσιάζουν κρίσεις ανθεκτικές στην αγωγή. Δυστυχώς, τα άτομα με επιληψία και κυρίως τα άτομα που συνεχίζουν να κάνουν κρίσεις στιγματίζονται κοινωνικά. Επιπλέον, η έλλειψη της σωστής αντιμετώπισης επιφέρει τεράστια οικονομική επιβάρυνση στα εθνικά συστήματα υγείας.
Οι επιληπτικές κρίσεις είναι γνωστές από την πρώιμη ιστορία και η επιληψία ως ασθένεια είναι γνωστή για περισσότερο από 4000 χρόνια. Η λέξη επιληψία προέρχεται από την λέξη «επιλαμβάνειν» που σημαίνει «αιφνίδια κατάληψη ή κυριαρχία πάνω σε κάποιον».
Ο όρος «επιληψία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη (460-357 π.χ.) και τον Αριστοτέλη (384-322).
Η συχνότητα της επιληψίας είναι περίπου 0,8% του γενικού πληθυσμού. Πάνω από 65 εκατομμύρια έχουν επιληψία παγκοσμίως και περίπου έξι εκατομμύρια στην Ευρώπη. Ποσοστό 85% ζει στις αναπτυσσόμενες σε σύγκριση με τις ανεπτυγμένες χώρες, κυρίως λόγω της αυξημένης συχνότητας εγκεφαλικών τραυματισμών και της πλημμελούς υγειονομικής φροντίδας.
Στην Ελλάδα περίπου 86.700 άτομα έχουν επιληψία. 23.000 είναι παιδιά ηλικίας μικρότερης των 15 χρόνων.
Θεραπεία
Σήμερα υπάρχουν σημαντικές θεραπευτικές προσεγγίσεις που εάν χορηγηθούν σωστά, βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα.
Η σωστή ενημέρωση, αντιμετώπιση, έρευνα και η νομοθεσία παραμένουν βασικά ζητήματα για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με επιληψία.
Οι περισσότεροι από εμάς είναι εξοικειωμένοι με τέτοιου είδους καθημερινές πιέσεις που προκαλούν τον καρδιακό μας ρυθμό, την αναπνοή μας και διεγείρουν το στομάχι μας να συσπάται.
Φυσικά, το να έχεις ένα πεπτικό πρόβλημα μπορεί να είναι από μόνο του πηγή ανησυχίας. Μελέτες δείχνουν ότι ένα μεγάλο αγχωτικό γεγονός που έχει περάσει εδώ και πολύ καιρό μπορεί να επηρεάζει το έντερο σας ακόμη και τώρα. Το άγχος προκαλεί επίσης πολλούς από εμάς να τρώμε υπερβολικά και να πίνουμε πολύ αλκοόλ, και τα δύο επηρεάζουν το έντερο μας, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας της Καναδικής Εταιρείας Εντερικής Έρευνας (Canadian Society of Intestinal Research).
Ποια είναι η πραγματική επίδραση του στρες στο έντερο μας;
Πολλές μελέτες δείχνουν ότι τα αγχωτικά συμβάντα ζωής σχετίζονται με την εμφάνιση συμπτωμάτων ή επιδείνωση των συμπτωμάτων, σε αρκετές πεπτικές καταστάσεις, όπως φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (IBD), σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS), ασθένεια γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (GERD) και πεπτικό έλκος.
Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου
Για φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου όπως η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα, μια μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το χρόνιο άγχος, οι ανεπιθύμητες ενέργειες και η κατάθλιψη θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο υποτροπής σε ασθενείς. Αυτή η μελέτη εντόπισε μια ποικιλία μηχανισμών με τους οποίους το στρες επηρεάζει τόσο τις συστηματικές όσο και τις γαστρεντερικές ανοσολογικές και φλεγμονώδεις αποκρίσεις. Σημειώνουν ότι η μετάφραση αυτών των ευρημάτων σε θεραπευτικές παρεμβάσεις που βασίζονται στη μείωση του στρες παραμένει μια πρόκληση, καθώς οι κλινικές δοκιμές που παρακολουθούν τις επιδράσεις των υφιστάμενων τεχνικών μείωσης του στρες δεν έχουν δείξει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα.
Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου
Σε μια προοπτική μελέτη που εξέτασε σχεδόν 600 άτομα των οποίων η γαστρεντερίτιδα προκλήθηκε από το βακτήριο Campylobacter, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ικανότητα του ασθενούς να χειριστεί το άγχος πριν από τη μόλυνση ήταν καθοριστικός παράγοντας για το αν συνέχισαν να αναπτύσσουν αυτή την ασθένεια. Εκείνοι με υψηλότερα επίπεδα πίεσης, άγχους και ασθενειών κατά τη στιγμή της μόλυνσης είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου. Αντίθετα, η κατάθλιψη και η τελειομανία δεν φαίνεται να αυξάνουν τον κίνδυνο.
Ασθένεια γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης
Σε μια μελέτη που έγινε σε ιατρικό κέντρο για την υγεία των γυναικών, οι ερευνητές σημείωσαν ότι δεν υπήρχε αυξημένη συχνότητα παλινδρόμησης οξέος όταν οι ασθενείς ήταν υπό οξύ άγχος. Ωστόσο, στην πράξη, οι ασθενείς με χρόνια άγχος ήταν πιο πιθανό να παρατηρήσουν επιδείνωση των συμπτωμάτων τους κατά τη διάρκεια ενός αγχωτικού γεγονότος. Με άλλα λόγια, η στάση τους επηρέασε την αντίληψή τους για σοβαρότητα των συμπτωμάτων.
Πεπτικό έλκος
Τα περισσότερα έλκη οφείλονται σε μόλυνση με βακτήρια που ονομάζονται Helicobacter pylori. Σε αντίθεση με τις παλιές πεποιθήσεις, ούτε η κατανάλωση πικάντικης τροφής ούτε η αγχωτική ζωή προκαλούν έλκη. Τα βακτήρια H. pylori αποδυναμώνουν την προστατευτική βλεννογόνο επίστρωση του οισοφάγου, του στομάχου ή του δωδεκαδακτύλου, το οποίο στη συνέχεια επιτρέπει στο οξύ να περάσει κάτω από την ευαίσθητη επένδυση. Τόσο το οξύ, όσο και τα βακτήρια ερεθίζουν την επένδυση και προκαλούν πόνο ή έλκος. Ωστόσο, ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι το συνεχιζόμενο στρες οδηγεί σε φλεγμονή των βλεννογόνων, επιτρέποντας έτσι στους γαστρικούς χυμούς να διεισδύσουν από κάτω και να ερεθίσουν την ευαίσθητη επένδυση του στομάχου.
Όλες οι πεπτικές παθήσεις
Το στρες αυξάνει την κινητικότητα του εντέρου και την έκκριση υγρών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μπορεί να εμφανιστεί διάρροια ή επανειλημμένες παρορμήσεις για ούρηση κατά τη διάρκεια ή μετά από ένα αγχωτικό συμβάν. Το άγχος μπορεί τόσο να καθυστερήσει την εκκένωση του περιεχομένου του στομάχου όσο και να επιταχύνει τη διέλευση του υλικού μέσω των εντέρων. Αυτός ο συνδυασμός δραστηριότητας, οδηγεί σε κοιλιακό άλγος και σε αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου. Επιπλέον, το οξύ ψυχολογικό στρες μειώνει το όριο του πόνου ενός ατόμου.
Η σκέψη της εμμηνόπαυσης φέρνει στον νου μια σειρά ανεπιθύμητων συμπτωμάτων, όπως εξάψεις, κολπική ξηρότητα, εναλλαγές της διάθεσης, αραίωση μαλλιών, διαταραχές ύπνου. Ας εστιάσουμε όμως στα θετικά.
Σταματάει ο κύκλος περιόδου
Η εμμηνόπαυση σηματοδοτεί το τέλος του εμμηνορροϊκού κύκλου, κάτι που για πολλές γυναίκες είναι από μόνο του λόγος…γιορτής. Τέρμα στις σερβιέτες και στα ταμπόν, στον πόνο και στα ατυχήματα. Τέρμα και στο προεμμηνορυσιακό σύνδρομο!
Όχι πια άγχος για εγκυμοσύνη
Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση μπορούν να απολαμβάνουν το σεξ χωρίς να χρειάζεται να σκεφτούν μια πιθανή εγκυμοσύνη. Αυτό κάνει μεγάλη διαφορά, μερικές γυναίκες μάλιστα διαπιστώνουν ότι τότε μπορούν πραγματικά να το απολαύσουν.
Τέλος στις ημικρανίες που σχετίζονται με την περίοδο
Μεγάλο ποσοστό γυναικών έχουν εμμηνορροϊκές ημικρανίες ή/ και πονοκεφάλους που συμπίπτουν με την ωορρηξία και την έμμηνο ρύση.
Μετά την εμμηνόπαυση, καθώς τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης πέφτουν, συχνά μειώνεται ο αριθμός των ορμονικών πονοκεφάλων.
Ώρα για απολογισμό
Πολλές γυναίκες ρίχνουν αυτή την περίοδο μια νέα ματιά στις σχέσεις τους, τα επαγγέλματά τους, τους τρόπους με τους οποίους φροντίζουν την υγεία τους και τους τρόπους με τους οποίους θέλουν να ξοδεύουν την ενέργειά τους.
Μετά από 50 και πλέον χρόνια εμπειρίας ζωής, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να ακολουθήσουν αυτό που θέλουν με μεγαλύτερη αίσθηση σιγουριάς ότι μπορούν να χειριστούν ό,τι τους συμβεί.
Εσείς (επιτέλους) στο προσκήνιο
Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για ανανέωση. Πολλές γυναίκες στην εμμηνόπαυση είναι δεκτικές στο να κάνουν αλλαγές που θα διατηρήσουν ή θα βελτιώσουν την υγεία τους ή και την εμφάνισή τους.
Πολλοί από εμάς θα βιώσουμε δυσπεψία κάποια στιγμή στη ζωή μας – ένα αίσθημα καύσου ή φουσκώματος στην κοιλιά μας. Ο κορυφαίος γαστρεντερολόγος Dr. Michael Mendall εξηγεί:
Τι προκαλεί δυσπεψία;
Είναι καλύτερο να σκεφτείτε τη δυσπεψία ως 3 διαφορετικούς τύπους:
παλινδρόμηση οξέος
πεπτικό έλκος
φούσκωμα/κοιλιακό άλγος
Τα αίτια της δυσπεψίας έχουν αλλάξει αρκετά γρήγορα τα τελευταία 20-30 χρόνια. Πριν από περίπου 20 χρόνια, τα πεπτικά έλκη ήταν τα πιο συνηθισμένα, τώρα τα έλκη είναι πραγματικά πολύ σπάνια. Μπορεί να προκαλούνται από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Μία από τις πιο συχνές αιτίες σήμερα είναι η παλινδρόμηση οξέων, η οποία προκαλείται από αδυναμία της βαλβίδας στο κάτω άκρο του οισοφάγου. Αυτό μπορεί να προκύψει από την παχυσαρκία, τη φυσιολογική γήρανση ή άλλα φυσικά αίτια, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Top Doctors UK.
Ο άλλος κοινός τύπος είναι το φούσκωμα ή η γενική κοιλιακή δυσφορία – μια μορφή συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου. Αυτό προκαλείται από τροφική δυσανεξία, παχυσαρκία ή μη σωστή πέψη των τροφών.
Άλλοι κίνδυνοι:
Αυτό που μοιάζει με δυσπεψία μπορεί μερικές φορές να είναι ένα άλλο πρόβλημα υγείας που εκδηλώνεται ως κοιλιακός πόνος ή αίσθημα καύσου, πράγμα που σημαίνει ότι μερικές φορές, αυτό που νομίζατε ότι ήταν γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση μπορεί να είναι κάτι πιο δυσοίωνο:
Καρκίνος – μερικές φορές ο καρκίνος τόσο μέσα στο πεπτικό σύστημα, όσο και αλλού στην κοιλιά μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα που μοιάζουν με δυσπεψία.
Το στρες μπορεί επίσης να προκαλέσει αίσθημα δυσπεψίας – μπορεί να κάνει το έντερό σας πιο ευαίσθητο.
Πως μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη δυσπεψία;
Για την παλινδρόμηση, τα καλύτερα πράγματα είναι τα αντιόξινα, φάρμακα όπως η ρανιτιδίνη, ή ισχυρότεροι αναστολείς αντλίας πρωτονίων, οι οποίοι μπορούν να αγοραστούν χωρίς συνταγή.
Για το πεπτικό έλκος, το οποίο εκδηλώνεται ως καύσος/καυστικός πόνος στην άνω κοιλιακή χώρα, τα φάρμακα για την παλινδρόμηση μπορεί να λειτουργήσουν, αλλά συχνά δεν είναι τόσο αποτελεσματικά. Τα αντιόξινα που περιέχουν υποσαλικυλικό βισμούθιο συνιστώνται από ορισμένους γιατρούς. Για το φούσκωμα, τα φάρμακα IBS που περιέχουν μεβεβερίνη μπορεί να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων δυσπεψίας. Οι αλλαγές στη διατροφή σας μπορεί επίσης να κάνουν μεγάλη διαφορά – για παράδειγμα, η αποφυγή του σιταριού βοηθά πολλούς ανθρώπους.
Υπάρχουν και άλλες θεραπείες, αλλά αυτές πρέπει να συνταγογραφούνται από γιατρό.
Πώς μπορείτε να αποφύγετε τη δυσπεψία;
Μπορείτε να αποφύγετε τη δυσπεψία χάνοντας βάρος, κάνοντας τακτική άσκηση και αποφεύγοντας να τρώτε μεγάλα γεύματα αργά το βράδυ. Επίσης, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να αποτελεί παράγοντα, οπότε η μείωση της κατανάλωσης μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της δυσπεψίας.
Εάν ξαφνικά αρχίσετε να έχετε επίμονη δυσπεψία, ιδίως εάν είστε άνω των 40 ετών, θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας ή κάποιον ειδικό.
