Κατηγορία: ΥΓΕΙΑ

Έκπτωση στην ποιότητα ζωής βιώνουν οι άνθρωποι που πάσχουν από υπεριδρωσία, λόγω των ψυχολογικών και κοινωνικών επιπτώσεων που έχει η πάθηση.

Η χρόνια αυτή διαταραχή φέρνει τους ασθενείς συνεχώς σε δυσάρεστη θέση, ντροπιάζοντάς τους καθημερινά στον επαγγελματικό και κοινωνικό τους περίγυρο. Επηρεάζει τα πάντα στη ζωή τους και κάθε ενέργειά τους φιλτράρεται συνειδητά ή ασυνείδητα από τις συνέπειες που θα έχει στον εαυτό τους και στους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφονται.

Πολλές φορές τους απομονώνει, αφού η εικόνα τους απωθεί. Ακόμα εντονότερες είναι οι επιπτώσεις στους ανθρώπους που πάσχουν από βρωμιδρωσία, η οποία σχετίζεται με την υπεριδρωσία.

«Η εφίδρωση είναι απαραίτητη για τον οργανισμό, για τη διατήρηση της φυσιολογικής θερμοκρασίας του σώματος. Η υπεριδρωσία είναι μια παθολογική διαταραχή κατά την οποία το άτομο ιδρώνει περισσότερο από όσο έχει ανάγκη. Διακρίνεται σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή. Η πρωτοπαθής υπεριδρωσία έχει επιπολασμό περίπου 3%, εμφανίζεται περισσότερες από μία φορά την εβδομάδα, αποδιοργανώνει τις καθημερινές δραστηριότητες και διαρκεί τουλάχιστον για 6 μήνες. Συνήθως εκδηλώνεται κατά την εφηβεία και η αιτία είναι η υπερδιέγερση των αποκρινών αδένων που βρίσκονται στις παλάμες, τα πέλματα, τις μασχάλες και το πρόσωπο. Το 93% των ασθενών πάσχει από πρωτογενή υπεριδρωσία», μας εξηγεί  ο Πλαστικός Χειρουργός δρ Γεώργιος Βελημβασάκης.

«Η δευτερογενής υπεριδρωσία συνδέεται με υποκείμενες παθήσεις, όπως ο διαβήτης, και με ορισμένες φαρμακευτικές αγωγές, όπως τα στεροειδή», προσθέτει.

Ιδιαίτερα ενοχλητική είναι η μασχαλιαία υπεριδρωσία, αφού πάνω από το ένα τρίτο των πασχόντων αναφέρουν ότι η κατάσταση είναι ελάχιστα ανεκτή ή εντελώς απαράδεκτη και σχεδόν πάντα παρεμβαίνει στις καθημερινές δραστηριότητές τους. Έως τα δύο τρίτα αναφέρουν οικογενειακό ιστορικό, υποδηλώνοντας ότι υπάρχει γενετική προδιάθεση. Παρόλο που η πάθηση εμφανίζεται και στα δυο φύλα, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να την αναφέρουν.

«Υπάρχουν άτομα που ιδρώνουν πολύ και ο ιδρώτας τους έχει μια έντονα δυσάρεστη οσμή. Αυτό οφείλεται στη βακτηριακή αποσύνθεση της έκκρισης κυρίως από τους αποκρινείς αδένες, οι οποίοι ενεργοποιούνται με την είσοδο στην εφηβεία. Η υπεριδρωσία και η βρωμιδρωσία είναι δύο παθήσεις με στενούς δεσμούς, οι οποίες αποτελούν μακροπρόθεσμη πηγή επιβλαβούς συναισθηματικής και σωματικής δυσφορίας», επισημαίνει ο δρ Βελημβασάκης.

Ένα μικρό ποσοστό ασθενών πάσχουν από γενικευμένη πρωτοπαθή υπεριδρωσία, αλλά στο 90% των περιπτώσεων η πάθηση είναι εστιακή και οι περιοχές που επηρεάζονται συνήθως περιλαμβάνουν τις μασχάλες, τις παλάμες, τα πέλματα ή τις κρανιοπροσωπικές περιοχές. Για την αντιμετώπισή της υπάρχουν διάφορες μη χειρουργικές θεραπείες, οι οποίες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, αντιιδρωτικά, ιοντοφόρηση, αντιχολινεργικά, θεραπεία με λέιζερ ή υπερήχους και θερμόλυση.

Η χρήση των τοπικά και από του στόματος θεραπευτικών σχημάτων που χρησιμοποιούνται ευρέως για τη θεραπεία της υπεριδρωσίας δεν προσφέρουν πάντα ικανοποιητικά αποτελέσματα και έχουν ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως ερεθισμός του δέρματος ή ξηρότητα των γύρω ιστών. Υπάρχουν και χειρουργικές προσεγγίσεις, όπως η ενδοσκοπική συμπαθεκτομή και η υποδόρια θεραπεία λιποαναρρόφησης. Ωστόσο, εφαρμόζονται σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις και μετά από αποτυχία των συντηρητικών μεθόδων. Και αυτές, όμως, ενέχουν τον κίνδυνο εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών, όπως ξηροδερμία.

Η έγχυση αλλαντικής τοξίνης (botox) είναι η πιο μελετημένη θεραπεία της υπεριδρωσίας και καταδεικνύει σταθερή βελτίωση των συμπτωμάτων και μείωση στην παραγωγή ιδρώτα. Η χρήση της έχει αποδειχθεί ότι είναι όχι μόνο κλινικά αποτελεσματική, αλλά προσφέρει και ικανοποίηση στον ασθενή. Μπορεί να θεωρηθεί θεραπεία πρώτης ή δεύτερης γραμμής για την υπεριδρωσία που επηρεάζει τις μασχάλες, τις παλάμες, τα πέλματα και το πρόσωπο.

Τα τελευταία χρόνια, η έγχυση νευροτοξίνης έχει αποκτήσει δημοτικότητα ως επιλογή θεραπείας, λόγω της υψηλής αντιιδρωτικής αποτελεσματικότητάς της. Μια πρόσφατη ανασκόπηση 8 μελετών που πραγματοποιήθηκε για την αξιολόγηση της επίδρασης των ενέσεων αλλαντικής τοξίνης στη θεραπεία των ασθενών με εστιακή υπεριδρωσία αλλά και στην ποιότητα ζωής τους, έδειξε ότι η θεραπεία αυτή μειώνει σημαντικά την παραγωγή ιδρώτα. Επιπρόσθετα, από τα αποτελέσματα της μελέτης που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Aesthetic Plastic Surgery διαπιστώθηκαν βελτιώσεις στη σοβαρότητα της νόσου και στις εκτιμήσεις των ασθενών για την ποιότητα ζωής τους.

Εξίσου αποτελεσματική έχει κριθεί από μελέτες ότι είναι η χρήση του botox στην αντιμετώπιση της βρωμιδρωσίας. Αν και οι μελέτες είναι λιγότερες από εκείνες που αφορούν στην υπεριδρωσία, η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της νευροτοξίνης στη θεραπεία της μασχαλιαίας βρωμιδρωσίας, που απασχολεί και τους περισσότερους ασθενείς, έχει καταδειχθεί. Η έρευνα δείχνει ότι η χρήση της είναι μια εύκολη, γρήγορη και μη επεμβατική μέθοδος αντιμετώπισής της. Ακόμα και για την εφηβική μασχαλιαία βρωμιδρωσία, οι ενέσεις botox είναι ασφαλείς και αποτελεσματικές και τα αποτελέσματα διαρκούν. Ωστόσο, η ακριβής διάρκεια είναι μεταβλητή και η δοσολογία ρυθμίζεται βάσει της ατομικής απόκρισης στη θεραπεία.

«Το botox είναι γνωστό για τα άριστα αισθητικά αποτελέσματα που προσφέρει. Αλλά η νευροτοξίνη αυτή έχει εφαρμογή και για την αντιμετώπιση διαφόρων ιατρικών καταστάσεων. Τα άτομα που κάνουν ενέσεις Botox τείνουν να βλέπουν αποτελέσματα 2-4 ημέρες μετά τη θεραπεία και τα πλήρη αποτελέσματα είναι συνήθως αισθητά εντός 2 εβδομάδων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα αποτελέσματα διαρκούν έξι έως εννέα μήνες», καταλήγει ο δρ Γεώργιος Βελημβασάκης.

Η νόσος του Πάρκινσον εμφανίζεταμετά την ηλικία των 60 ετών. Σπανιότερα, η νόσος μπορεί να εμφανιστεί πριν την ηλικία των 50 ετών και αφορά περίπου το 10-15% των περιπτώσεων.

Η νόσος Parkinson χαρακτηρίζεται από:

● Βραδυκινησία (βραδύτητα στο σχεδιασμό, την έναρξη και την πραγματοποίηση των κινήσεων)

και τουλάχιστον ένα από τα εξής:

● Τρόμο (τρέμουλο), o οποίος ελαττώνεται με την κίνηση και εξαφανίζεται στον ύπνο

● Μυϊκή δυσκαμψία που, σε συνδυασμό με τον υποκείμενο τρόμο, δημιουργεί το «φαινόμενο οδοντωτού τροχού» κατά τις παθητικές κινήσεις των άκρων από το γιατρό

● Αστάθεια, που οφείλεται σε απώλεια των αντανακλαστικών διατήρησης της όρθιας στάσης

«Εκτός από τις κινήσεις των άκρων, επηρεάζονται γενικά όλες οι αυτόματες κινήσεις του σώματος, με αποτέλεσμα μείωση της συχνότητας βλεφαρισμών και των κινήσεων έκφρασης του προσώπου, έτσι που αυτό να φαίνεται παγωμένο (υπομιμία), ελάττωση της έντασης της φωνής και μονότονη άρθρωση (υποφωνία), μείωση των καταποτικών κινήσεων (με αποτέλεσμα σιελόρροια), δυσχέρεια στην κατάποση (δυσφαγία), αλλαγή στο γραφικό χαρακτήρα με τα γράμματα να γίνονται μικρότερα (μικρογραφία), ελάττωση της αιώρησης των άνω άκρων κατά τη βάδιση, καμπτοκορμία (ο ασθενής καμπουριάζει), επιταχυνόμενο βάδισμα (μικρά, συρόμενα βήματα που επιταχύνουν) κ.λπ.», σημειώνει ο Ευστάθιος Γερακούλης Ειδικός Νευρολόγος, Μετεκπαίδευση στις νοητικές και κινητικές διαταραχές (Άνοια- Πάρκινσον), Επιστημονικός συνεργάτης HealthSpot.

Επιπλέον, εμφανίζονται κατάθλιψη, διαταραχή συμπεριφοράς στον ύπνο REM (ο ασθενής «ζει» τα όνειρά του), σύνδρομο ανήσυχων κάτω άκρων, αϋπνία, υπνηλία, κόπωση, νευροψυχιατρικά συμπτώματα, δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος (ορθοστατική υπόταση, δυσκοιλιότητα, σμηγματόρροια κ.ά.), ανοσμία (δυσκολία αναγνώρισης οσμών), αγευσία (διαταραχή γεύσης), άλγη στον ώμο και τη ράχη.

Το άγχος και η αύξηση της ψυχικής και σωματικής πίεσης επηρεάζουν ολόκληρο το σώμα μας. Σχετικά νωρίς παρατηρούμε σημάδια νευρικότητας και υπερέντασης, ή ακόμη και προβλήματα συγκέντρωσης ενώ μακροπρόθεσμα βλέπουμε τα αποθέματα ενέργειας να εξαντλούνται όλο και πιο γρήγορα.

Παρ’ όλα αυτά, ακολουθώντας μια ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε αμινοξέα, τα οποία είναι και υπεύθυνα για την σύνθεση πρωτεϊνών, και με την απαραίτητη ξεκούραση, μπορούμε πολύ γρήγορα να αναπληρώσουμε τα αποθέματά μας.

Όταν μιλάμε για σωματική και ψυχική υγεία, σπάνια αναφερόμαστε στα αμινοξέα, παρόλο που αυτές οι οργανικές ενώσεις είναι από τα βασικά δομικά στοιχεία του σώματός μας. Τα αμινοξέα, που συνθέτουν τις πρωτεΐνες, αποτελούν τα πιο πολυπληθή συστατικά των ανθρώπινων μυών και άλλων ιστών μετά το νερό. Υπάρχουν μάλιστα και αμινοξέα που το σώμα μας μπορεί να δημιουργήσει μόνο υπό ορισμένες συνθήκες.

Ένα τέτοιο αμινοξύ είναι η L-αργινίνη, η κύρια λειτουργία της οποίας είναι η αύξηση της παραγωγής νιτρικού οξειδίου. Καθώς το νιτρικό οξείδιο έχει αγγειοδιασταλτική δράση, μεταξύ άλλων, η L-αργινίνη βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, την παροχή οξυγόνου, θρεπτικών ουσιών, υγρών και ορμονών στα κύτταρα και συμβάλει στην επιτάχυνση της επούλωσης πληγών σε περίπτωση τραυματισμών.

Ένα άλλο τέτοιο θρεπτικό συστατικό είναι η ακετυλο-L-καρνιτίνη, ένα παράγωγο αμινοξέος που βοηθά τα κύτταρα να μεταβολιστούν. Έχει θετική επίδραση στη λειτουργία του εγκεφάλου, διεγείρει τη μνήμη, βοηθά στην ενεργό σκέψη και μειώνει το αίσθημα κόπωσης. Έχει επίσης ενεργό ρόλο στη διαδικασία διάσπασης του λίπους και διατίθεται και ως συμπλήρωμα διατροφής.

Παρόλο που η L-αργινίνη και η ακετυλο-L-καρνιτίνη παράγονται από τον οργανισμό μας, πρέπει να γνωρίζουμε ότι το σωματικό ή ψυχικό στρες και η έντονη προπόνηση μπορούν να μειώσουν την παραγωγή τους και συνεπώς να οδηγήσουν σε ανεπάρκεια αυτών. Σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει να υπάρχει μια εξωτερική πηγή που θα καλύπτει αυτό το κενό.

Η ακετυλο-L-καρνιτίνη βρίσκεται κυρίως στα κόκκινα κρέατα, και η φυσική πηγή της L-αργινίνης είναι τα καρύδια, τα ηλιοτρόπια, το καστανό ρύζι και η βρώμη ενώ και τα δύο αμινοξέα βρίσκονται και σε ορισμένα ποιοτικά ενεργειακά ποτά.

Η πρόσληψη από εξωτερικές πηγές είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους ενεργούς αθλητές και συνιστάται κατά την διάρκεια έντονων προπονήσεων και αγώνων. Επίσης, πολλές φορές τα συμπληρώματα αυτά μπορούν να βοηθήσουν στην εργασία, μετά από μια εξαντλητική ημέρα στο γραφείο, είτε σε κάποια απλή ενασχόληση μέσα στην ημέρα, με σχετικά χαμηλής έντασης σωματική δραστηριότητα ή σε κάποια άλλη που να απαιτεί σταθερή, ισχυρή συγκέντρωση, όπως είναι για παράδειγμα τα βιντεοπαιχνίδια στον υπολογιστή.

Ο προληπτικός έλεγχος της υγείας προφυλάσσει από δυσάρεστες περιπέτειες, στενοχώρια, άγχος και έξοδα. Οι πάντες αναγνωρίζουν την αξία της πρόληψης, αλλά πολλές φορές η έλλειψη χρόνου ή ο φόβος για το αποτέλεσμα των διαγνωστικών εξετάσεων, οδηγούν σε αναβολή και καθυστέρηση του check-up.

“Οι προληπτικές εξετάσεις μαζί με τη σωστή διατροφή και την τακτική σωματική άσκηση αποτελούν τα θεμέλια της υγείας μας”, αναφέρει ο δρ Βασίλειος Γ. Κουφομιχαήλ, Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος, Msc. Πανεπιστημίου Αθηνών, ειδικός στην Ουρογυναικολογία και την Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή, προσθέτοντας ότι “ειδικά για τις γυναίκες που περνούν το κατώφλι των 40 ετών ή και αργότερα ο ετήσιος έλεγχος είναι ζωτικής σημασίας”.

Οι πλέον σημαντικές ιατρικές εξετάσεις που πρέπει να κάνει μία γυναίκα σε ετήσια βάση είναι, σύμφωνα με τον κ. Κουφομιχαήλ οι εξής:

1. Έλεγχος για αναιμία 

Στην Ελλάδα η αναιμία είναι πολύ συχνή στις γυναίκες και υπάρχουν πολλοί πιθανοί λόγοι για την υψηλή συχνότητα της: Γενετικοί παράγοντες, βαριά εμμηνόρροια, κακή διατροφή με μειωμένη πρόσληψη σιδήρου και φυλλικού οξέος, ακόμα και υποσιτισμός λόγω συχνών προσπαθειών απώλειας βάρους.

Η διάγνωση της αναιμίας γίνεται με εξέταση αίματος και σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος θα πρέπει να γίνει περαιτέρω βιοχημικός έλεγχος, ώστε να εντοπιστεί η ακριβής αιτία και μορφή της αναιμίας.

2. Έλεγχος θυρεοειδούς 

Οι διαταραχές του θυρεοειδή είναι επίσης συχνό πρόβλημα στις Ελληνίδες και πολλές φορές είναι η αιτία για την αύξηση ή την ανεξήγητη απώλεια βάρους και την κούραση. Η κατάσταση του θυρεοειδούς ελέγχεται με εξέταση αίματος και πολλές φορές συστήνεται και υπερηχογράφημα θυρεοειδούς. Αν υπάρχει ιστορικό θυρεοειδοπάθειας στην οικογένεια, μην αμελείτε να παρακολουθείτε την κατάσταση του θυρεοειδούς.

3. Έλεγχος επιπέδων σακχάρου στο αίμα 

Ο έλεγχος των επιπέδων σακχάρου στο αίμα πρέπει να γίνεται μια φορά τον χρόνο, στο πλαίσιο ενός check-up που περιλαμβάνει εξετάσεις ούρων και αίματος. Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ύπουλη ασθένεια καθώς τα πρώτα χρόνια μπορεί να δρα κρυφά, χωρίς να εκδηλώνει συμπτώματα, αλλά συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών ασθενειών, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, οι μόνιμες βλάβες στην όραση καθώς και οι ακρωτηριασμοί.

4. Έλεγχος της αρτηριακής πίεσης  

Η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι επίσης ένα κοινό πρόβλημα υγείας που αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων. Η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο μαζί με κάποιες εξετάσεις που θα κρίνει ο γιατρός, θα εντοπίσουν την ύπαρξη ή όχι της υπέρτασης.

5. Λιπιδαιμικό προφίλ  

Το προφίλ λιπιδίων εντοπίζεται με εξέταση αίματος για τη μέτρηση της ολικής χοληστερόλης (HDL και LDL) και των τριγλυκεριδίων ενός ατόμου.

Η εξέταση παρέχει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την ποσότητα «καλής» και «κακής» χοληστερόλης που υπάρχει στον οργανισμό και τη μεταβολική κατάσταση του οργανισμού. Ο έλεγχος των λιπιδίων είναι απαραίτητος για κάθε γυναίκα μετά την ηλικία των 45 ετών.

6. Μαστογραφία και τεστ Παπανικολάου 

Στο ετήσιο ραντεβού για μαστογραφία και τεστ Παπανικολάου οι γυναίκες πρέπει να είναι συνεπείς, καθώς αυτές οι δύο εξετάσεις εντοπίζουν σε αρχικά στάδια τον καρκίνο του μαστού και τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Και ως γνωστόν η έγκαιρη διάγνωση σημαίνει θεραπεία.

7. Έλεγχος οστών 

Καθώς μία γυναίκα πλησιάζει στην εμμηνόπαυση θα πρέπει να ελέγξει την κατάσταση των οστών και του σκελετού με το τεστ πυκνότητας οστών. Πρόκειται για μία απλή και γρήγορη εξέταση που συστήνεται να συνοδεύεται και από εξέταση αίματος για τον έλεγχο των επιπέδων βιταμίνης D3 και ασβεστίου.

Η γυναικομαστία προκαλεί κατάθλιψη, άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, διατροφικές διαταραχές, αίσθημα ανεπάρκειας. Όσοι πάσχουν από αυτήν μπορεί επίσης να αισθάνονται λιγότερο άντρες και να βιώνουν σύγχυση σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους, τον ανδρισμό και την ταυτότητα φύλου.

Ορισμένες μελέτες διαπίστωσαν αυξημένο ποσοστό ομοφυλοφιλικού και αμφιφυλοφιλικού προσανατολισμού στους άνδρες με γυναικομαστία.

Όσοι έχουν υπεραναπτυγμένο μαστό νιώθουν ντροπή για τη σωματική τους ανατομία, φόβο ότι θα γίνουν αντικείμενο χλευασμού και πειραγμάτων από άλλους άνδρες αλλά και γυναίκες, αλλά και φόβο ότι δεν θα μπορέσουν να εκπληρώσουν τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων μέσα στην οικογένεια.

Οι καλοκαιρινοί μήνες αποδεικνύονται γι’ αυτούς βασανιστικοί, ιδιαίτερα των νεαρότερων σε ηλικία, όταν δεν έχουν παγιώσει την εικόνα του σώματός τους, την αυτοεκτίμηση ή ακόμα και τη σεξουαλική τους ταυτότητα.

«Η γυναικομαστία είναι η υπερβολική ανάπτυξη του μαστικού αδενικού των ανδρών, η οποία είτε είναι μονόπλευρη είτε αμφίπλευρη. Η διόγκωση είναι καλοήθης και προκαλείται συνήθως από αυξημένη παραγωγή οιστρογόνων, μειωμένη τεστοστερόνη ή τη χρήση διαφόρων φαρμάκων. Πρόκειται για μια συχνή κατάσταση που επηρεάζει το 30-70% των ανδρών. Συχνότερα κάνει την εμφάνισή της στη νεογνική περίοδο και στους εφήβους, σε ποσοστά που κυμαίνονται μεταξύ 60-90%, 50-60%, αντιστοίχως, καθώς και στο 70% περίπου των ανδρών άνω των 50 ετών.

Ενώ στα νεογνά και στους εφήβους το 90% των περιπτώσεων υποχωρεί αυτόματα εντός 3 ετών από την εμφάνισή της, η γυναικομαστία παραμένει και εξακολουθεί να βασανίζει το 3-6% των ανδρών. Αυτοί αναπτύσσουν μόνιμο στήθος, με διαφορετικής σοβαρότητας συμπτώματα, που προσδιορίζονται από το μέγεθος της διόγκωσης των μαστών, την περίσσεια του δέρματος και τη χαλάρωση, το οποίο τους προκαλεί μόνιμες ψυχοκοινωνικές συνέπειες μέχρι να επιλυθεί οριστικά το πρόβλημα», μας εξηγεί ο Γεώργιος Βελημβασάκης, MD, FEBOPRAS, Πλαστικός Επανορθωτικός και Αισθητικός Χειρουργός.

Οι διαταραχές της ούρησης είναι πολύ συχνές στους άνδρες και αυξάνονται με την πάροδο της ηλικίας. Υπολογίζεται ότι ταλαιπωρούν περισσότερους από έναν στους τρεις στις ηλικίες άνω των 50 ετών και σχεδόν όλους στις ηλικίες άνω των 85 ετών.

Συνήθως προκαλούνται από παθήσεις στον προστάτη ή σε κάποιο όργανο του ουροποιητικού, οι οποίες άλλοτε επηρεάζουν την αποβολή των ούρων και άλλοτε την αποθήκευσή τους στην κύστη. Ωστόσο οι παθήσεις αυτές δεν είναι οι μοναδικές αιτίες τους.

«Τα προβλήματα ούρησης στους άνδρες κυμαίνονται από ήπια έως σοβαρά και μπορεί να επηρεάσουν κάθε πλευρά της ζωής των πασχόντων, υπονομεύοντας τελικά την ποιότητά της», λέει ο Χειρουργός-Ουρολόγος δρ Ηρακλής Πούλιας, τ. πρόεδρος της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας. «Κάθε πρόβλημα έχει διαφορετική επίπτωση και μηχανισμό ανάπτυξης και χρειάζεται εξειδικευμένη αντιμετώπιση. Στους περισσότερους άνδρες, όμως, παρατηρείται συνδυασμός συμπτωμάτων και όχι κάποιο μεμονωμένο. Οι πιθανές αιτίες τους είναι πολλές, αλλά συνήθως συμπεριλαμβάνουν μη κακοήθεις νόσους που μπορεί να είναι τοπικές (του ουροποιητικού) ή συστηματικές».

Οι πιο συχνές διαταραχές της ούρησης που εκδηλώνουν οι άνδρες είναι:

• Δυσκολία ή καθυστέρηση στην έναρξη της ούρησης. Εκτός από οργανική μπορεί να έχει και ψυχολογική αιτία. Τρεις στους δέκα άνδρες, λ.χ., την εκδηλώνουν μόνο όταν χρησιμοποιούν δημόσιες τουαλέτες και όχι στο σπίτι τους, γεγονός που υποδηλώνει ότι είναι απόρροια ψυχολογικής διεργασίας.
• Διακοπτόμενη ούρηση. Η ούρηση σταματά και ύστερα ξαναρχίζει.
• Σταγονοειδής απώλεια ούρων μετά την ούρηση. Η διαταραχή αυτή σχετίζεται με την κατακράτηση ούρων στην ουρήθρα (είναι το σωληνάκι μέσω του οποίου αποβάλλονται τα ούρα από την κύστη).
• Μειωμένη ακτίνα ούρησης ή αδύναμη ροή ούρων.
• Αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης.
• Ανάγκη για ούρηση συχνότερα από το συνηθισμένο (συχνουρία) ή επιτακτική ανάγκη (έπειξη) για ούρηση (ο πάσχων νιώθει ξαφνικά μια ισχυρή επιθυμία για ούρηση, την οποία δεν μπορεί να καταστείλει).
• Έγερση δύο ή περισσότερες φορές κάθε βράδυ λόγω της έντονης επιθυμίας για ούρηση (νυκτουρία).
• Ακούσια διαφυγή ούρων (ακράτεια).
• Επίσχεση ούρων (είναι η μη αποβολή των ούρων, παρότι ο άνδρας έχει την επιθυμία να ουρήσει).

«Τα συμπτώματα αυτά αναπτύσσονται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου και οι άνδρες απευθύνονται σε έναν γιατρό μόνο όταν τους δυσκολέψουν πολύ», εξηγεί ο κ. Πούλιας. «Υπάρχουν όμως ορισμένα άλλα, τα οποία πρέπει αμέσως, δίχως καθυστέρηση, να αξιολογούνται από τον ουρολόγο ιατρό. Αυτά είναι κάθε δυσκολία ούρησης που συνοδεύεται από πυρετό, το αίσθημα καύσου (κάψιμο) κατά την ούρηση, ο πόνος κατά την ούρηση (δυσουρία), το αίμα στα ούρα (ακόμα κι αν είναι λίγο ή παρατηρηθεί μία φορά) και ο πόνος ή η ενόχληση χαμηλά στην κοιλιά».

Κάθε σύμπτωμα μπορεί να έχει και διαφορετικές αιτίες. To αίσθημα καύσου και η δυσουρία, λ.χ., μπορεί να οφείλονται σε λοιμώξεις, όπως οι ουρολοιμώξεις και η προστατίτιδα. Μπορεί ακόμα να οφείλονται σε σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (π.χ. χλαμύδια, βλεννόρροια, έρπης) και σε προβλήματα των νεφρών (π.χ. σε μια πέτρα).

Αν ο άνδρας έχει επιτακτική, ακατανίκητη ανάγκη για ούρηση, αυτή μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες. Μία από αυτές είναι η υπερδραστήρια κύστη, κατά την οποία συμβαίνουν αιφνίδιες, ακούσιες συσπάσεις της κύστης. Οι συσπάσεις αυτές προκαλούν την έπειξη για ούρηση. Υπολογίζεται ότι ποσοστό 11% έως 30% των ανδρών έχουν υπερδραστήρια κύστη, η οποία είναι συχνότερη με την ηλικία αλλά και στους άνδρες με προβλήματα προστάτη.

Άλλες πιθανές αιτίες της έπειξης για ούρηση είναι οι λοιμώξεις στο ουροποιητικό, η διάμεση κυστίτιδα (είναι επώδυνη φλεγμονή της κύστης), η λιθίαση του ουροποιητικού (πέτρες) και σπανιότερα ο καρκίνος της κύστης.

Αντίστοιχα, οι δυσκολίες στην αποβολή των ούρων (π.χ. μειωμένη ακτίνα ή ροή, δυσκολία στην έναρξη της ούρησης, επίσχεση ούρων) μπορεί να οφείλεται σε προβλήματα όπως η δημιουργία ουλής στην ουρήθρα και ο διογκωμένος προστάτης (καλοήθης υπερπλασία του προστάτη).

Στην πραγματικότητα, η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη αποτελεί μία από τις συχνότερες αιτίες για πολλά προβλήματα στην ούρηση, όπως η μειωμένη ροή ούρων, η σταγονοειδής απώλεια ούρων μετά την ούρηση, η συχνουρία και κυρίως η νυκτουρία, το αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης και η δυσκολία στην έναρξη της ούρησης.

Υπάρχουν επίσης πολλές χρόνιες παθήσεις που μπορεί να διαταράξουν την ούρηση. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται η παχυσαρκία, ο σακχαρώδης διαβήτης (το αυξημένο σάκχαρο μπορεί να επηρεάσει τα νεύρα που ελέγχουν την κύστη), η υπέρταση, η αποφρακτική άπνοια ύπνου, ακόμα και η νόσος Πάρκινσον, η νόσος Αλτσχάιμερ και το εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η λήψη ορισμένων φαρμάκων επίσης μπορεί να επηρεάσει την ούρηση. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται τα διουρητικά (χορηγούνται για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης), τα αντικαταθλιπτικά, τα ηρεμιστικά, η χημειοθεραπεία για τον καρκίνο κ.λπ.

Ακόμα και το κάπνισμα μπορεί να έχει συνέπειες στην ούρηση και φυσικά η υπερκατανάλωση υγρών από το απόγευμα έως το βράδυ (μπορεί να προκαλέσουν συχνουρία και νυκτουρία). Το ίδιο και η υπερκατανάλωση καφεΐνης και αλκοόλ (προκαλούν συχνουρία). Αντίστοιχα, τα χαμηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας μπορεί να επιδεινώσουν συμπτώματα όπως η συχνουρία, η νυκτουρία και η ακράτεια.

«Οι πιθανές αιτίες των ουρολογικών συμπτωμάτων είναι τόσο πολλές, ώστε απαιτείται ενδελεχής έλεγχος του ασθενούς, λήψη προσεκτικού ιστορικού και εξετάσεις όπως η ανάλυση ούρων και ο ουροδυναμικός έλεγχος για να γίνει σωστή διάγνωση», λέει ο κ.  Πούλιας. «Αναλόγως με την αιτία θα καθοριστεί η κατάλληλη θεραπεία, που κυμαίνεται από ενεργητική παρακολούθηση και υγιεινοδιαιτητικά μέτρα έως λήψη φαρμάκων και επεμβατική αντιμετώπιση».

Η ακράτεια ούρων είναι μία συνηθισμένη επιπλοκή των χειρουργικών θεραπειών για τον προστάτη, που επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ανδρών. Ο Xειρουργός-Oυρολόγος δρ Ηρακλής Πούλιας, τ. πρόεδρος της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας και τ. διευθυντής της Ουρολογικής Κλινικής του Κοργιαλένειου-Μπενάκειου Νοσοκομείου ΕΕΣ, εξηγεί τι πρέπει να γνωρίζουν οι άνδρες:

1. Δεν είναι σε όλους τους άνδρες εξίσου έντονη. Ο βαθμός της ακράτειας ούρων ποικίλει από άτομο σε άτομο. Κυμαίνεται από λίγες σταγόνες έως πλήρη διαφυγή των ούρων.

2. Δεν εκδηλώνουν όλοι οι άνδρες τον ίδιο τύπο ακράτειας. Η ακράτεια ούρων που παρουσιάζουν οι ασθενείς μπορεί να είναι ακράτεια κατά την προσπάθεια, ακράτεια επιτακτικού τύπου ή μεικτή, δηλαδή συνδυασμός των δύο.

3. Στις περισσότερες περιπτώσεις υποχωρεί μόνη της, εντός ενός έως δύο ετών από την επέμβαση.

4. Κάποιοι άνδρες έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να την εμφανίσουν σε σχέση με άλλους. Μελέτες έχουν δείξει ότι η επίμονη ακράτεια ούρων μετά την ριζική προστατεκτομή είναι πιο συχνή στους μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς (άνω των 60 ετών) και σε όσους είχαν μεγάλου μεγέθους προστάτη. Είναι επίσης πιο συχνή στους καπνιστές και στους πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη ή νευρολογικές παθήσεις. Άλλος παράγοντας κινδύνου είναι το ιστορικό παλαιότερης επέμβασης για καλοήθη υπερπλασία του προστάτη.

5. Υπάρχουν τρόποι να βελτιωθεί η ακράτεια μετά τη θεραπεία, όπως ειδικά φάρμακα, ασκήσεις ενδυνάμωσης του πυελικού εδάφους ή πιο εξειδικευμένη αντιμετώπιση, όπως εγχύσεις αυξητικών ή διογκωτικών παραγόντων στον αυχένα της ουροδόχου κύστης.

Ο καλός και επαρκής ύπνος, τουλάχιστον 6-7 συνεχόμενες ώρες, δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη καθώς η εναλλαγή ύπνου-εγρήγορσης ρυθμίζει πολλές και σημαντικές λειτουργίες του οργανισμού. Στη σύγχρονη εποχή, όμως, δεν του δίνουμε την προσοχή που θα έπρεπε, με συνέπεια να υπονομεύουμε την υγεία μας.

Ο ύπνος και η ορμονική λειτουργία του οργανισμού είναι αλληλένδετα. Οτιδήποτε διαταράσσει τον ύπνο, επηρεάζει και τις ορμόνες. Οτιδήποτε επηρεάζει τις ορμόνες, επηρεάζει και τον ύπνο. Το επακόλουθο είναι ένας φαύλος κύκλος που μπορεί να αποδειχθεί επιζήμιος για την υγεία.

«Η καλή ρύθμιση του βιολογικού ρολογιού του οργανισμού έχει ζωτική σημασία για την υγεία. Οι ακανόνιστες διατροφικές συνήθειες και το άστατο πρόγραμμα ύπνου μπορούν να το απορρυθμίσουν, αυξάνοντας τον κίνδυνο πολλών νοσημάτων», προειδοποιεί η κ. Ανδρομάχη Βρυωνίδου-Μπομποτά, πρόεδρος της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, διευθύντρια του Τμήματος Ενδοκρινολογίας & Μεταβολισμού-Διαβητολογικό Κέντρο στο Νοσοκομείο Κοργιαλένειο-Μπενάκειο ΕΕΣ.

Βραχυπρόθεσμα, η έλλειψη ύπνου και ο κακής ποιότητας ύπνος μπορεί να οδηγήσουν σε κόπωση, υπνηλία στη διάρκεια της ημέρας, μειωμένη ικανότητα μάθησης και μνήμης, οξυθυμία και επιρρέπεια στα ατυχήματα. Μπορεί επίσης να εξασθενήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα, η ομαλή λειτουργία του οποίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον επαρκή και ποιοτικό ύπνο.

Μακροπρόθεσμα, οι συνέπειες της έλλειψης ύπνου μπορεί να είναι πολύ σοβαρές. «Πολλές μελέτες έχουν συσχετίσει την χρόνια έλλειψη ύπνου με μεταβολικές και ενδοκρινικές αλλαγές στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η μειωμένη αντοχή στη γλυκόζη, η μειωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη, η αυξημένη κορτιζόλη το βράδυ, η διαταραχή στα επίπεδα των ορμονών (γκρελίνη, λεπτίνη) που ρυθμίζουν την πείνα  και η απορρύθμιση των ορμονών του στρες», λέει η κυρία Γεωργία Κάσση, ειδική γραμματέα της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, διευθύντρια ΕΣΥ, επιστημονικά υπεύθυνη του Ενδοκρινολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου Αλεξάνδρα. «Οι αλλαγές αυξάνουν τον κίνδυνο παχυσαρκίας, υπέρτασης, διαβήτη τύπου 2, αλλά και καρδιαγγειακών παθήσεων. Η έλλειψη ύπνου έχει επίσης σχετισθεί με τον υπογοναδισμό (χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης) στους άνδρες, ενώ μπορεί να αυξήσει ακόμα και τον κίνδυνο κατάθλιψης και αγχωδών διαταραχών».

Τι πρέπει να προσέχουμε 

«Ο ύπνος έχει πολύπλοκη και αμφίδρομη σχέση με το ενδοκρινικό (ορμονικό) σύστημα και η ομαλή λειτουργία του ενός είναι απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία του άλλου», τονίζει η κ. Βρυωνίδου-Μπομποτά. «Επομένως, πρέπει να τηρούμε όλοι ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα ύπνου και διατροφής στη ζωή μας, το οποίο θα ακολουθούμε και στις αργίες. Απαραίτητο είναι ακόμα να αποφεύγουμε όσο είναι δυνατό τη χρήση ψηφιακών μέσων το απόγευμα και το βράδυ, γιατί το φως τους μπορεί να καταστείλει τη μελατονίνη και να παρεμποδίσει τον ύπνο. Καλό είναι επίσης να αποφεύγουμε την καφεΐνη μετά το μεσημέρι, γιατί συνδέεται με τους υποδοχείς της αδενοσίνης, εμποδίζοντας και αυτή τον ύπνο. Όσοι πάσχουν ήδη μεταβολικές ή ορμονικές διαταραχές πρέπει να τηρούν τις συστάσεις των θεραπόντων ιατρών τους για να τις διατηρούν υπό έλεγχο. Και όσοι αισθάνονται υπνηλία την ημέρα πρέπει να συμβουλεύονται έναν γιατρό για να βρεθεί και να αντιμετωπιστεί η αιτία της κόπωσής τους».