Συντάκτης: ΔΥΟ Newsroom

Η συζήτηση με το φημισμένο πλαστικό χειρουργό, Ανδρέα Φουστάνο, ήταν γεμάτη ζωντάνια και πάνω απ’ όλα πολυεπίπεδη. Ο καταξιωμένος γιατρός μάς μίλησε για την πλαστική χειρουργική και τα προβλήματά της, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι αυτός/ή που καταφεύγει σε μια επανορθωτική επέμβαση πρέπει να ξέρει γιατί το κάνει και κυρίως ότι αυτό που κάνει, πρέπει να το κάνει για τον εαυτό του και όχι από μιμητισμό. Ο κ. Φουστάνος όμως δεν περιορίζεται εδώ και παρεμβαίνει στα τεκταινόμενα: Κατά την άποψή του η αποκαλούμενη «κρίση» δεν είναι παρά εξισορρόπηση και εξευρωπαϊσμός. Η μεγαλύτερη εμπειρία στην ιατρική είναι η καθημερινή επαφή με το ανθρώπινο σώμα, που δεν μπορεί να μεταμορφωθεί με την πάροδο του χρόνου σε νεανικό. Πρέπει να προσγειωθεί στην πραγματικότητα αυτός που επιθυμεί να πετύχει τα πάντα με την επανορθωτική πλαστική χειρουργική, καταλήγει ο κος Φουστάνος.
 
Ολοένα και περισσότερες γυναίκες – αλλά και άνδρες – καταφεύγουν τα τελευταία χρόνια σε αισθητικές επεμβάσεις προσώπου και όχι μόνο. Σε τι οφείλεται, πιστεύετε, αυτό το μεγάλο ενδιαφέρον στην εξωτερική εμφάνιση;
Πιστεύω ότι είναι μια φυσική εξέλιξη της κοινωνίας, η οποία από τη στιγμή που ξεπερνά τα θέματα επιβίωσης – που είναι και το πρωταρχικό – αρχίζει να ενδιαφέρεται και για κάτι παραπάνω. Αν πάμε λίγο παλαιότερα, οι άνθρωποι δυσκολεύονταν στην επιβίωση και δεν ασχολούνταν με την εμφάνισή τους. Από την άλλη, όπως περνά όλη η ιστορία από τα ΜΜΕ, έχει δώσει στον κόσμο την εντύπωση ότι μια καλή εμφάνιση θα μπορούσε να βοηθήσει π.χ  στην επαγγελματική ανέλιξη ή σε οτιδήποτε άλλο. Βέβαια, εγώ δεν δέχομαι τον όρο «αισθητική». Είναι ένας λάθος όρος που καθιερώθηκε ίσως για εμπορικούς λόγους. Τι θα πει «αισθητική»; Ενανορθωτική χειρουργική κάνουμε. Ό,τι και να φτιάχνουμε, είναι επανόρθωση. Δηλαδή, για παράδειγμα, αυτός που έχει μεγάλη μύτη και θέλει να την φτιάξει, επανορθώνει μια δυσμορφία. Μια γυναίκα που έχει πολύ μεγάλο μαστό, είναι μια δυσμορφία, διότι διαχειρίζεται αυτό το μαστό με τρόπο που της κάνει τη ζωή δύσκολη. Άρα μια δυσμορφία διορθώνει. Δεν δέχομαι τον όρο «αισθητική». Είναι λάθος! Τα περισσότερα πράγματα που διορθώνουμε σε κάποιον, δεν τον αλλάζουν τόσο δραματικά που να πεις ότι, αν είναι άσχημος, θα γίνει κούκλος. Ακόμη και μια μύτη να διορθώσεις, το κάνεις σε ένα σημείο. Ο άνθρωπος παραμένει ίδιος.
Μιλήστε μας λίγο για το επάγγελμα του πλαστικού χειρουργού. Ποια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα εν μέσω παρατεταμένης οικονομικής κρίσης;
Εγώ καταρχήν – αν θέλετε να το θέσουμε σωστά – δεν αποδέχομαι τον όρο κρίση. Δεν περνάμε κρίση, με την έννοια που εμείς θέλουμε να το περάσουμε στον κόσμο. Πιστεύω ότι περνάμε μία φάση ισορροπίας και εξευρωπαϊσμού. Την εικοσαετία 1990 – 2010 περάσαμε μία φάση ευημερίας, που όμως δεν ήταν παρά τεχνητή. Υπήρχε πολύ χρήμα στην αγορά, υπήρχε υπερκατανάλωση και ο κόσμος διέθετε τεράστια ποσά χωρίς πολλές φορές να τα έχει δουλέψει και ξόδευε για οτιδήποτε. Άρα, ακόμη και αν έκανε η πλαστική ένα άλμα τεράστιο την εικοσαετία αυτή, ήταν fake. Tώρα λοιπόν αρχίζουμε και μπαίνουμε σε τάξη. Πού είμαστε σήμερα; Αν πάρουμε τις δικές μας δουλειές, είμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο που είναι η Δυτική Ευρώπη και οι ΗΠΑ. Δεν είμαστε πιο κάτω. Άρα, γιατί εμείς έχουμε κρίση και αυτοί δεν έχουν; Το έχω πολλές φορές θέσει αυτό το θέμα – απάντηση όμως δεν παίρνω. Σίγουρα όταν ένα εισόδημα μειώνεται κατά 70%, υπάρχει πρόβλημα. Αυτό όμως το 70% παραπάνω που είχες, έπρεπε να το έχεις; Η δουλειά λοιπόν αυτή τη στιγμή έχει ισορροπήσει, οι άνθρωποι που θα πλησιάσουν να κάνουν μια παρέμβαση – επέμβαση τέτοιου τύπου θα το σκεφθούν δύο φορές, θα δουν αν πραγματικά έχουν το πρόβλημα και πρέπει να κάνουν πλαστική. Είναι με λίγα λόγια πιο κατασταλαγμένοι.
Μήπως η αποκλειστική ενασχόληση πολλών δερματολόγων με την πλαστική επανορθωτική χειρουργική…
Όχι, οι δερματολόγοι, διότι δεν είναι χειρουργοί. Δεν μπορούν να κάνουν χειρουργεία. Έχουν πιάσει το χώρο που αφορά τις μη χειρουργικές επεμβάσεις.
Αυτό μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα  στον κλάδο;
Δεν ξέρω και αν ανήκει στον κλάδο…Ο πλαστικός χειρουργός είναι χειρουργός. Τελειώνει χειρουργική ειδικότητα. Δεν είναι για να κάνει botox, δεν είναι για να κάνει ενέσιμα. Τα ενέσιμα είναι βοηθήματα που μπορεί να τα κάνει και ο πλαστικός χειρουργός, αλλά δεν απαγορεύεται να το κάνει και κάποιος που δεν είναι. Άρα οι δερματολόγοι έχουν επίσης αυτό το κομμάτι. Δεν έχουν μπει στο επεμβατικό, το χειρουργικό.
Είναι σημαντική η συνεισφορά της τεχνολογίας ειδικά στην πλαστική χειρουργική, αλλά και γενικότερα στην ιατρική επιστήμη;
Εννοείται. Όχι τόσο στο αποτέλεσμα – δεν το πιστεύω αυτό – όσο στο να βοηθηθεί ο χειρουργός να δουλέψει πιο άνετα. Δηλαδή η δουλειά μας είναι καθαρά χειρουργική. Τα εργαλεία μας είναι το νυστέρι, το ψαλίδι, η λαβίδα, αν θες το ενδοσκόπιο και το λέιζερ. Όλα αυτά είναι βοηθήματα για το χειρουργό, όχι για τον άρρωστο.
Μήπως τελικά η τεράστια σημασία που δίδεται στην τεχνητή νεανική εμφάνιση αλλοιώνει τη φυσιολογική εξέλιξη του σώματος;
Δεν μπορείς να πετύχεις νεανική εμφάνιση. Αυτό είναι μύθος! Προβάλλεται, αλλά δεν είναι πραγματικότητα. Γι’ αυτό μίλησα για επανόρθωση. Δηλαδή ένας άνθρωπος που κάνει ένα face lift δεν γίνεται 25 χρονών. Απλά μαζεύει αυτά που του κρέμονται και τον έκαναν δύσμορφο. Όταν μεγαλώνουμε, χαλαρώνουμε. Άρα δεν είναι ότι συμβαδίζεις με το υπόλοιπο, γίνεσαι απλά λιγότερο δύσμορφος.
Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, πιστεύετε, ο Έλληνας γιατρός που τον αναγκάζουν να μεταναστεύσει στο εξωτερικό; Δεν είναι πλέον τόσο κερδοφόρο – όσο πιστεύεται –  το ιατρικό επάγγελμα; Υπάρχει πρόβλημα;
Υπάρχει πρόβλημα λόγω της πληθώρας των γιατρών που έχουμε. Αυτό είναι λογικό, γιατί ποτέ δεν υπήρχε ένα control αναφορικά με το πόσους επιστήμονες χρειάζεται η χώρα και πόσους πρέπει να βγάλει. Πρέπει να υπάρχει μια αναλογία αυτών που βγαίνουν από το Πανεπιστήμιο με την προσφορά εργασίας. Αυτή τη στιγμή έχουμε υπερδιπλάσιο αριθμό γιατρών απ’ ότι χρειαζόμαστε. Λογικό δεν είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι να ψάξουν να βρουν δουλειά αλλού; Δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε ασθενείς. Άρα, εφόσον δεν έχουμε περισσότερη πίτα να μοιράσουμε, πρέπει να πάνε κάπου αλλού. Αυτό τώρα πάλι, είναι κάτι που το ακούω συχνά – λες και πρώτη φορά γίνεται. Πάντα έφευγαν οι επιστήμονες και πήγαιναν στο εξωτερικό. Για πείτε μου μια εποχή και μια περίοδο που δεν πήγαν… Και εγώ έφυγα στο εξωτερικό και οι συνάδελφοί μου την εποχή εκείνη. Πηγαίναμε να βρούμε το διαφορετικό, να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας. Σήμερα έχει προστεθεί και το οικονομικό, διότι από το να είναι άνεργος ένας γιατρός στην Ελλάδα, είναι καλύτερα να αναζητήσει δουλειά στο εξωτερικό. Και γιατί βρίσκει εκεί δουλειά; Διότι υπάρχει control γιατρών. Η Γερμανία για να έχει άδειες θέσεις, σημαίνει ότι βγάζει λιγότερους γιατρούς από αυτούς που χρειάζεται.
Πως κρίνετε την επικρατούσα κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία; Πόσο δύσκολη είναι ακόμη η πρόσβαση για το μέσο πολίτη στα ιδιωτικά νοσοκομεία;
Κοιτάξτε: Επειδή πέρασα από τα δημόσια νοσοκομεία, δεν νομίζω ότι άλλαξε ποτέ και κάτι. Έχω άποψη από το 1970 μέχρι σήμερα. Δεν άλλαξε τίποτα, σε ό, τι αφορά την παροχή υπηρεσιών, την καθαριότητα, τον τρόπο λειτουργίας. Απολύτως τίποτα. Δεν μπορεί να αλλάξει, διότι ο τρόπος management των νοσοκομείων είναι τέτοιος που δεν μπορεί να αλλάξει. Σε ό,τι αφορά την πρόσβαση στα ιδιωτικά νοσοκομεία, αυτή έχει γίνει πιο εύκολη, διότι τα ιδιωτικά έχουν κατέβει στα τιμολόγια, έχει μπει ο ΕΟΠΥΥ που αγοράζει υπηρεσίες από τα ιδιωτικά νοσοκομεία αλλά και οι ιδιωτικές ασφάλειες που καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της δαπάνης νοσηλείας. 
Σε τι δίνετε μεγαλύτερη σημασία όταν κάποιος/α σας ζητά να διορθώσετε τα υφιστάμενα σωματικά ελαττώματά του;
Πιστεύω ότι το βασικότερο είναι να έχει καταλάβει τι θέλει και τι ζητάει να πετύχει. Διότι εάν δεν καταλάβει αυτά τα πράγματα, δεν θα είναι ποτέ ικανοποιημένος. Αν έχει στο μυαλό του ότι θα πετύχει κάτι εξωπραγματικό, πρέπει να τον προσγειώσεις στην πραγματικότητα. Γιατί σήμερα του περνούν την εντύπωση μέσα από τα ΜΜΕ ότι γίνονται θαύματα. Και σε αυτό φταίνε πολλές φορές και οι γιατροί. Πρέπει να προσγειωθεί ο ασθενής για να καταλάβει τι θα πετύχει. Και βέβαια όλα πρέπει να γίνονται βάσει των κανόνων της ιατρικής. Γιατί και εκεί έχουμε ξεφύγει πολλές φορές. Η χειρουργική είναι χειρουργική. Παίρνεις έναν άνθρωπο, τον οδηγείς στο χειρουργείο και τον καθιστάς πολλές φορές άρρωστο (που δεν είναι) και πρέπει να τον επαναφέρεις – να είναι υγιής. Γιατί ειδικά σε επεμβάσεις αυτού του τύπου δεν είναι ασθενής, δεν νοσεί. Άρα εσύ πρέπει να τον επαναφέρεις υγιή. Πρέπει λοιπόν οι κανόνες που ακολουθείς να είναι με μεγάλη ασφάλεια.   
Μιλήστε μας λίγο για τις πιο σημαντικές εμπειρίες σας από την πολύχρονη δραστηριότητά σας ως  πλαστικός χειρουργός; Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη στιγμή που ξεχωρίζετε;
Στην άσκηση της ιατρικής δεν μπορείς να ξεχωρίσεις εμπειρίες. Εμπειρία είναι για κάθε μέρα κάτι καινούργιο. Δεν μπορεί να πει κανένας γιατρός ότι «εγώ ολοκλήρωσα». Κάθε μέρα μαθαίνεις και κάτι καινούργιο, γιατί έχεις να κάνεις με το ανθρώπινο σώμα, το οποίο πολλές φορές είναι απρόβλεπτο. Θα ήταν λάθος να πιστεύει κανείς ότι «τέλειωσε», να πει ότι «η μεγαλύτερη εμπειρία μου ήταν αυτή η επέμβαση που έκανα τότε….». Χρειάζεται να ασκείς την ιατρική καθημερινά γιατί αποκτάς εμπειρίες που είναι η γνώση σου. Είναι η παρακαταθήκη σου για να πας παρακάτω.
Τι θα συμβουλεύατε  μια γυναίκα, η οποία αποφασίζει να αλλάξει την εμφάνισή της; Ποια τα όρια μεταξύ του εφικτού και του αδύνατου στην επανορθωτική πλαστική χειρουργική;
Καταρχήν να πω κάτι: Έχει σημασία να καταλάβει κάποιος, πριν κάνει οτιδήποτε. Πολλές γυναίκες κάνουν επεμβάσεις από μόδα ή από μιμητισμό. Αυτό είναι μια λάθος προσέγγιση. Δηλαδή «το έκανε η φίλη μου, θα πάω να το κάνω και εγώ…»
Το ίδιο  που συμβαίνει και με τα τατουάζ….
Απόλυτα. Ή ας πούμε «είναι της μόδας – ακούω στην τηλεόραση, θα πάω και εγώ…». Αυτό πρέπει να εκλείψει, διότι αλλιώς δεν μπορείς να διαχειριστείς το πρόβλημά σου. Δεν μπορεί μία γυναίκα – το λέω αυτό γιατί στους άνδρες ισχύει λιγότερο – να επενδύσει πάνω σε μια επέμβαση, παρέμβαση – όπως θέλετε πείτε το. Διότι δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Κάποια μπορεί να έλθει να κάνει μια επέμβαση λέγοντας ότι «ο άνδρας μου με άφησε…». Πρέπει τότε να της πεις: «Την κάνεις, δεν την κάνεις, θα σε άφηνε ο άνδρας σου!» Αυτός που έφυγε, έφυγε για άλλους λόγους …Υπάρχει μία μερίδα ανθρώπων οι οποίοι δέχονται ένα ερέθισμα στον εργασιακό τους χώρο, ειδικά σε ό,τι έχει σχέση με καλλιτεχνικά θέματα, τηλεόραση ή οτιδήποτε έχει σχέση με έναν τομέα που εκτίθεται ή όταν λέγεται ενίοτε σε κάποιο casting κάτι σαν «δεν είσαι καλή. Να κάνεις μια πλαστική και μετά θα σε πάρουμε…». Αυτό δεν είναι παρά ένα excuse από το διευθυντή εκεί, γιατί δεν θέλει να την επιλέξει και της λέει «είσαι άσχημη….». Αυτό είναι ένα κομμάτι που πρέπει να το βγάλουν από το μυαλό τους. Δεν μπορούν με μια επέμβαση να κερδίσουν τον κόσμο. Υπάρχει μόνο ένα: Πρέπει να καταλάβουν ότι την επέμβαση την κάνουν για τον εαυτό τους.
Έχουμε δύο αντίθετους κόσμους: Τους αρχαίους Έλληνες που είχαν αναδείξει με θαυμαστό τρόπο «το καλόν» και «το κάλλος» και την Ελλάδα του σήμερα που αναζητά την ομορφιά κάτω από διαφορετικά στάνταρ…
Γιατί γενικεύουμε έτσι; Εγώ πιστεύω ότι τα ίδια πράγματα ισχύουν. Κάποιοι από τους αρχαίους Έλληνες ασχολούνταν με το ωραίο, κάποιοι … Η μάζα σύμφωνα με τον τρόπο που ζούσε, δεν νομίζω … Έφτιαξαν τον Παρθενώνα κάποιοι που είχαν οράματα. Αυτοί οι κάποιοι υπάρχουν ακόμη και θα υπάρχουν πάντα – είναι διαχρονικό αυτό.
Και κάτι τελευταίο, πιο προσωπικό: Με τι ασχολείστε ιδιαίτερα τον ελεύθερό σας χρόνο;
Το μεγαλύτερο μέρος το διαθέτω στην μελέτη της ιστορίας. Μου αρέσει πολύ να ανακαλύπτω από πού ήρθα, πού είμαι και πού θα πάω. Από την ιστορία έχω διδαχθεί πολλά που με βοήθησαν στη ζωή μου. Πολλοί άνθρωποι είναι εκτός πραγματικότητας, διότι δεν ξέρουν ιστορία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Θ. ΠΑΥΛΙΔΗ
Fellow της Διεθνούς Ακαδημίας Ερευνών Μαθησιακών Δυσκολιών.
Καθηγητής επί 44 έτη σε γνωστές σχολές Ψυχολογίας, Ιατρικής και Εκπαίδευσης στην Αγγλία, Ελλάδα και ΗΠΑ.
Διεθνώς  καταξιωμένη Αυθεντία στη Δυσλεξία, τη Διάσπαση Προσοχής (ΔΕΠΥ) και την Οφθαλμοκίνηση.  Εφευρέτης νέων τεχνολογιών και μεθόδων παγκόσμιας  αναγνώρισης και ακτινοβολίας. 
gpavlidiss@yahoo.com
Κύριε Καθηγητά, ποια είναι τα αίτια και τα συμπτώματα της Δυσλεξίας;
Η Δυσλεξία είναι θείο δώρο όταν γνωρίζουμε την ύπαρξή της και την αντιμετωπίζουμε έγκαιρα και σωστά. Είναι το κοινό χαρακτηριστικό διασήμων, όπως ο Αϊνστάιν, ο Έντισον, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Πικάσο, ο Τζον Λένον, ο Σπίλμπεργκ, ο Kέννεντυ, ο Μπιλ Γκέιτς, ο Στιβ Τζομπς, κλ.π.   Είναι ιδιαίτερα παραπλανητική, διότι δεν φαίνεται στην καθημερινή προφορική επικοινωνία με τους ανθρώπους αυτούς, αφού δεν παρουσιάζουν προβλήματα ομιλίας και έχουν εξαιρετική λογική και ευφυΐα.
Η δυσλεξία είναι Ειδική Μαθησιακή Δυσκολία στην Ανάγνωση και τα γραπτά και επηρεάζει τη ζωή εκατομμυρίων παιδιών και ενηλίκων σ’ όλο τον κόσμο, συχνά με αρνητικές ψυχοκοινωνικές συνέπειες, που είναι συνεπακόλουθες της σχολικής αποτυχίας.  Εμφανίζεται τουλάχιστον στο 5% του πληθυσμού και έχουμε 4 αγόρια προς 1 κορίτσι, διεθνώς.

Εικόνα 1  Αυθόρμητη έκθεση  δυσλεξικού 10 ετών & 2 μηνών,  της Γ΄ τάξης,  κανονικής ευφυΐας.
Εικόνα 2.  Γραφή  έξυπνου δυσλεξικού αγοριού  8  χρονών και 8  μηνών, με αναστροφές, παραλήψεις, κλπ.


Η Δυσλεξία και η Διάσπαση Προσοχής (ΔΕΠΥ, πρόβλημα αυτοσυγκέντρωσης, αυτοελέγχου, συμπεριφοράς και οργάνωσης)  συνήθως συνυπάρχουν, έχουν βιο-νευρολογική και κυρίως Κληρονομική αιτία (άρα υπάρχουν από τη Γέννα). Συνεπώς, με τα κατάλληλα τεστ (βιολογικά) μπορούν να Προγνωσθούν – Διαγνωσθούν από την Προσχολική Ηλικία.
Τι είναι το Βιολογικό ΤΕΣΤ ΠΑΥΛΙΔΗ (Οφθαλμοκίνησης);  Σε τι υπερέχει διεθνώς, ώστε να σας επισκέπτονται στην Ελλάδα,  από 5 Ηπείρους και 34 χώρες, και μάλιστα από τις πλέον προηγμένες;
Είναι το μοναδικό διεθνώς βιολογικό τεστ, το οποίο με υψηλή ακρίβεια Προγιγνώσκει-Διαγιγνώσκει αντικειμενικά τη Δυσλεξία, τη Διάσπαση Προσοχής και την Παρορμητικότητα (ανυπομονησία) και μάλιστα από την Προσχολική ηλικία. Είναι ασφαλές και το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο εξεταζόμενος, είναι να παρακολουθεί σιωπηλά με το βλέμμα του ένα φωτεινό ερεθισμό στην οθόνη του Η/Υ. Το PAVLIDIS TEST είναι αναγνωρισμένο με διεθνείς πατέντες σε ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλία και  Αγγλία. Το πλήρως αυτοματοποιημένο φωτο-ηλεκτρονικό μας σύστημα, της Οφθαλμοκίνησης, το έχουν αποκτήσει  διεθνώς φημισμένα πανεπιστήμια, όπως το Harvard, Βoston, Penn State, Columbia, Δανίας, Φιλανδίας, κλπ. 
Μόνον αντικειμενικά, βιολογικά τεστ μπορούν να επιτύχουν αξιόπιστη και έγκαιρη διάγνωση ακόμη και από την Προσχολική ηλικία (διότι έτσι γεννιούνται), π.χ. με το μοναδικό διεθνώς βιολογικό τεστ μου (γνωστό ως PAVLIDIS TEST), που βασίζεται στη σημαντικότατη βιολογική λειτουργία της οφθαλμοκίνησης, στην οποία ο Δημιουργός αφιέρωσε το 25% των κρανιακών νεύρων (3 από τα 12), ενώ καμία άλλη αίσθηση ή λειτουργία δεν έλαβε περισσότερα από ένα (1). Η οφθαλμοκίνηση εξακολουθεί να λειτουργεί, ακόμη και όταν όλοι οι άλλοι μύες μας έχουν παραλύσει.
Ποια είναι τα Πλεονεκτήματα του τεστ σας, σε σχέση με τα διεθνώς χρησιμοποιούμενα διαγνωστικά ψυχο- εκπαιδευτικά τεστ για τη Δυσλεξία και με τα διαγνωστικά ερωτηματολόγια για τη ΔΕΠΥ;
Διεθνώς, για να διαγνωσθεί ο μαθητής ως δυσλεξικός, πρέπει να υστερεί στην ταχύτητα και την ευχέρεια της Ανάγνωσης τουλάχιστον κατά 1,5 έτος από το μέσο όρο της τάξης του.  Συνεπώς, μπορεί να διαγνωσθεί ως Δυσλεξικός, το νωρίτερο μετά τα μέσα της 2ας δημοτικού.  Η διάγνωση με ψυχο-εκπαιδευτικά τεστ πραγματοποιείται από εξειδικευμένους Ειδικούς Παιδαγωγούς και Ψυχολόγους και είναι υποκειμενική (=ανακριβής).  Η διάγνωση της ΔΕΠΥ είναι ακόμη πιο υποκειμενική (= ανακριβής) και πραγματοποιείται με ερωτηματολόγια που συμπληρώνουν οι εκπαιδευτικοί και κυρίως οι γονείς, απαντώντας σε κάθε ερώτηση με ναι ή όχι.
Το ΤΕΣΤ ΠΑΥΛΙΔΗ έχει τα εξής σημαντικά Πλεονεκτήματα:

• Δεν βασίζεται στην ανάγνωση ή τη γραφή, αλλά σε σημαντικές βιολογικές-αντικειμενικές και ακριβείς μετρήσεις (οφθαλμοκίνηση). Άρα, μπορεί να εφαρμοστεί Προσχολικά για την Ακριβή Πρόγνωση της Δυσλεξίας και τη Διάγνωση της ΔΕΠΥ.
• Προλαμβάνει-μειώνει τις Μαθησιακές Δυσκολίες και τη ΔΕΠΥ, συνεπώς και τα σοβαρά δευτερογενή ψυχο-κοινωνικά προβλήματα (π.χ. Χαμηλή Αυτοπεποίθηση, Αυτοεκτίμηση, Bullying) που δημιουργεί η ταπεινωτική, καθημερινή σχολική-μαθησιακή αποτυχία και η αρνητική-επικριτική συμπεριφορά στο σπίτι και συχνά στο σχολείο, λόγω άγνοιας.
• Εκτός από το αντικειμενικό Τεστ Παυλίδη, χρησιμοποιούμε και τα κλασσικά τεστ ευφυΐας, καθώς και πολλαπλά τεστ ανάγνωσης, ορθογραφίας και μαθηματικών. Με βάση τα αποτελέσματά τους, καθορίζεται η εξατομικευμένη αντιμετώπιση κάθε παιδιού, ανάλογα με τις συγκεκριμένες αδυναμίες και τις δυνατότητές του.
• Η Πρόγνωση, καθώς και η έγκαιρη και έγκυρη Διάγνωση καθιστούν αποτελεσματικότερη την Αντιμετώπιση.

Πώς αντιμετωπίζεται η Δυσλεξία;

• Η αντιμετώπιση της Δυσλεξίας είναι ψυχο-εκπαιδευτική και περιλαμβάνει εξειδικευμένες ασκήσεις, οι οποίες προσαρμόζονται διαρκώς – δυναμικά στο μαθησιακό επίπεδο του κάθε μαθητή.
• Η Αντιμετώπιση με τη μέθοδό μου εφαρμόζεται ευχάριστα μέσωΗ/Υ-Πολυμέσων & TABLETS, από πλήρως εκπαιδευμένους ψυχολόγους και ειδικούς παιδαγωγούς.
• Αναπτύχθηκε σε διεθνή πανεπιστημιακά περιβάλλοντα στην Αγγλία, τις ΗΠΑ και την Ελλάδα, μετά από ερευνητική και κλινική μου εμπειρία δεκαετιών και σε συνεργασία με 6 προηγμένες Ευρωπαϊκές χώρες.  Έχει αποδειχθεί από εκτεταμένες έρευνες Αγγλικών πανεπιστημίων, ότι είναι Αποτελεσματικότερη περισσότερο από 6 φορές στην Ορθογραφία και 8 φορές στην Παράληψη τόνων, από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται στα Ελληνικά σχολεία.
• H Αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή (στις σοβαρές περιπτώσεις) ή ψυχολογική υποστήριξη, που βασίζεται στην Γνωστικο-Συμπεριφορική Θεραπεία ή στο οφθαλμοκινητικό biofeedback ή ακόμα και στο συνδυασμό τους.
• Ποτέ δεν είναι αργά, αλλά το χθες είναι προτιμότερο του σήμερα και αυτό του αύριο.
• Βελτιώνεται τόσο η αυτοσυγκέντρωση, η συμπεριφορά και ο αυτοέλεγχος, όσο και η σχολική επίδοση έχοντας ως αποτέλεσμα της αναβάθμιση τηςΨυχολογία και της Αυτοπεποίθησή τους.

 
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Pavlidis, G. Th. (1981) ‘Do eye movements hold the key to dyslexia?’ Neuropsychologia, 19, 57-64
Pavlidis G. Th. & Miles T. R. (eds.)  (1981)  ‘Dyslexia  Research and its Applications to Education’.  Chichester: J. Wiley & Sons
Pavlidis, G. Th. (1985). Eye movements in dyslexia: Their diagnostic significance. Journal of Learning Disabilities, 18, 42-50.
Pavlidis, G. Th.  &  Fisher D.  (eds).  (1986)  ‘Dyslexia:  Neuropsychology and  Treatment’.   Chichester,  J. Wiley & Sons
Pavlidis, G. Th. (1990) (ed)  “Perspectives  on  Dyslexia:  Volume  I.  Neurology, Neuropsychology  and  Genetics”.  Chichester,  J. Wiley & Sons
Pavlidis, G. Th. (1990) (ed)  “Perspectives  on  Dyslexia:  Volume  II.  Cognition,  Language  and  Treatment”.  Chichester,  J.  Wiley & Sons
Pavlidis, G. Th. (1990) “The Significance of Eye Movements in Dyslexia”. In: Stein, J. F. (ed). “Vision and Visual Dyslexia”, London,  MacMilan
Pavlidis, G. Th. (2004)  “Dyslexia in Perspective and Prospective” Keynote presentation at the 5th World Congress on Dyslexia, Thessaloniki, Greece, August 23-27.
Pavlidis, G. Th. (2005) “Prognosis  and  Diagnosis of Dyslexia &  ADHD  Internationally: From the Controversial Subjectivity to the Biological Objectivity”  Keynote presentation at the 3^rd  International Conference on Multilingualism and Dyslexia, Cyprus, July 14-16
Pavlidis, G. Th. (2010). “What Neurogurgery can tell us about the causes of Dyslexia”. Keynote presentation at the European Association of Neurosurgical Societies (EANS), 26-29 September, Chalkidiki, Greece.
Pavlidis, G. Th., & Giannouli, V. (2003) “Spelling errors accurately differentiate USA-English speakers from Greek dyslexics: Ιmplications for causality and treatment”. In R. M. Joshi, C. K. Leong, & L. J. Kaczmarek (Eds.), “Literacy Acquisition: The Role of Phonology, Morphology and Orthography”. Washington: IOS Press
 

Ο κορυφαίος Έλληνας καρδιοχειρουργός σώζει καθημερινά τις ζωές παιδιών στις πιο ξεχασμένες γωνιές του πλανήτη. Εδώ και ένα χρόνο προσφέρει το αξιέπαινο φιλανθρωπικό του έργο και στην Ελλάδα, την πατρίδα που τόσο αγαπά, φέρνοντας ξανά το χαμόγελο στα παιδικά χείλη των μικρών του ασθενών…
Της Κατερίνας Φρέντζου
 
            Με 300.000 μίλια πτήσεων κάθε χρόνο ανάμεσα στην Ευρώπη και τις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου και περί τις 600 επεμβάσεις ανοιχτής καρδιάς, χιλιάδες άπορα παιδιά ζουν ξανά μια φυσιολογική ζωή χάρη στα μαγικά του χέρια και την μεγάλη του καρδιά.
            Μεγαλωμένος στα σοκάκια της Πόλης, «ο «φύλακας άγγελος» των παιδιών, όπως τον αποκαλούν, Αυξέντιος Καλαγκός, ακολούθησε πιστά τη συμβολή του γιατρού- πατέρα του: «Να προσπαθήσεις να γίνεις κάποιος που προσφέρει στους άλλους». Η φιλανθρωπία ήταν άλλωστε ένα οικογενειακό του βίωμα. Ο ίδιος θυμάται πως η αυλή του σπιτιού του στην Κωνσταντινούπολη γέμιζε κάθε μέρα ασθενείς, που περίμεναν υπομονετικά να εξεταστούν από τον πατέρα του. «Πολλοί από αυτούς δεν είχαν λεφτά να πληρώσουν, ούτε για φάρμακα και ο πατέρας μου αφού τους εξέταζε αφιλοκερδώς, τους έδινε και χρήματα από την τσέπη του».
            Με ένα τόσο σπουδαίο πρότυπο ζωής και έχοντας την τύχη να βρεθεί στο πλευρό κορυφαίων δασκάλων της Ιατρικής, όπως οι σερ Μαγκντί Γιακούμπ και Αλέν Καρπεντιέ (εμπνευστής της πρώτης τεχνητής βαλβίδας καρδιάς) απέκτησε πέρα από την άρτια επιστημονική του κατάρτιση, μια αστείρευτη ανθρωπιά. «Και οι δυο μού «μετάγγισαν» την αυταπάρνηση και το σθένος που θα πρέπει να έχει ένας χειρουργός», σημειώνει.
            Ο ίδιος εδώ και πολλά χρόνια (από το 1998) έχει δοθεί στο φιλανθρωπικό του έργο με παροιμιώδη θέληση κι επιμονή. Η ανθρωπιστική δράση του είναι άλλωστε παγκόσμια. Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος Coeurs pour tous (Καρδιές για όλους) και του Kalangos Foundation, ο δρ Αυξέντιος Καλαγκός είναι ένας οικουμενικός γιατρός, ένας σύγχρονος ιεραπόστολος της Ιατρικής που προσφέρει τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του στους «ξεχασμένους» του κόσμου, έχοντας χειρουργήσει αφιλοκερδώς με την επιστημονική ομάδα του μέχρι σήμερα πάνω από 15.000 άπορα παιδιά σε όλο τον πλανήτη.  Κάθε παιδί με καρδιοπάθεια είναι για εκείνον υπόθεση ζωής, είτε βρίσκεται στην Ελλάδα, τη Μοζαμβίκη, το Κίεβο, τη Γεωργία, το Εκουαδόρ…
            Εδώ και ένα χρόνο, η ανθρωπιστική του δράση επεκτάθηκε και στην Ελλάδα, με μεγάλη ανταπόκριση. Τα νούμερα άλλωστε το αποδεικνύουν. Σύμφωνα με την πρόεδρο του ιδρύματος Άννα Γριμάνη, μέσα σε μόλις έξι μήνες (Μάιος-Νοέμβριος 2016), 34 παιδιά με συγγενή καρδιοπάθεια (άπορα και ανασφάλιστα), υποστηρίχτηκαν οικονομικά από το ελληνικό παράρτημα Coeurs pour Tous Hellas (Καρδιές για Όλους Ελλάδας) και χειρουργήθηκαν αφιλοκερδώς από τον Καθηγητή Αυξέντιο Καλαγκό και την ομάδα των Ελλήνων γιατρών του Προγράμματος Συγγενών Καρδιοπαθειών του νοσοκομείου ΜΗΤΕΡΑ.
            Δεκάδες είναι τα γράμματα που καταφθάνουν στο ΜΗΤΕΡΑ. Άλλα τού απευθύνονται προσωπικά, ενώ άλλα δημοσιεύονται από τους ίδιους τους γονείς στα κοινωνικά δίκτυα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τον ευχαριστήσουν δημόσια και να του εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους. Το παρακάτω είναι ένα από αυτά:
«Aγαπητέ μου δάσκαλε! Aφήσαμε την τύχη της μικρής Μαρίας στα χέρια της Μητέρας μας Μαρίας και στα ευλογημένα δικά σου χέρια, γνωρίζοντας τους κινδύνους μιας τέτοιας επέμβασης ανοικτής καρδιάς. Γνωρίζαμε πως είσαι ένας άνθρωπος, που σαν σκοπό της ζωής του έχει, να θεραπεύει καρδιοπαθή παιδιά. Είχαμε στο μυαλό μας ότι και η αποτυχία της επέμβασης είναι μικρό μεν αλλά μέρος των πιθανοτήτων! Όσο άγχος και αν είχαμε όμως μας το απάλυνε το χαμόγελό σου και η σφιχτή αγκαλιά σου. Ναι Δάσκαλέ μου! Η σιγουριά στο πρόσωπό σου για αυτή την επέμβαση ήταν το όπλο μας ενάντια στο άγχος που νοιώθαμε. Μας την έστειλες στο δωμάτιο ανανεωμένη, γεμάτη χαμόγελο και ευτυχία. Γυρνούσε το κεφαλάκι της προς το παράθυρο για να δει καθαρά την καινούργια ημέρα που ανέτειλε για εκείνη. Την έκανες να μας λέει συνέχεια ” τον ευχαριστώ που μου χάρισε την ζωή μου”, “ τον ευχαριστώ που θα ζήσω την ζωή μου” και το χαμόγελο να ζωγραφίζει τα όμορφα χείλη της. Θα ζεις πάντα στην καρδιά μας και στο μυαλό μας! θα προσευχόμαστε πάντα για σένα Δάσκαλέ μου και θα μιλάμε συνεχώς για σένα σε όσους μας ρωτούν ποιoς είστε!» Π.Κ.
            Κάτοχος της πατέντας «Kalangos Ring» -ένα πρωτοποριακό «δαχτυλίδι» που τοποθετείται στην παιδική καρδιά για την επιδιόρθωση της μιτροειδούς βαλβίδας, ο καθηγητής έχει εκχωρήσει τα δικαιώματα στο φιλανθρωπικό του ίδρυμα, προκειμένου να μετεκπαιδεύσει γιατρούς και νοσηλευτές σε διάφορες αναπτυσσόμενες χώρες, όπου οι συνθήκες είναι άθλιες. Εκεί δημιουργεί μια άριστα εκπαιδευμένη ομάδα και μια βασική νοσηλευτική υποδομή. Παρόλα τα βραβεία και τις δεκάδες διακρίσεις του, ο ίδιος θεωρεί πως η μεγαλύτερη ανταμοιβή του βρίσκεται στη λάμψη των ματιών ενός μικρού παιδιού. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από το να βλέπεις τα παιδιά που χειρούργησες να χαμογελούν ξανά. Αυτή είναι για μένα η μεγαλύτερη ευτυχία ενός χειρουργού».
 
 
 
Box
Το διεθνές ίδρυμα Coeurs pour tous (Καρδιές για όλους) στην Ελλάδα
            Το ανθρωπιστικό ίδρυμα Coeurs pour Tous Ηellas (CpTH) (Καρδιές για όλους Ελλάδος) είναι παράρτημα του διεθνούς ιδρύματος Coeurs pour Tous που δημιούργησε το 1998 στη Γενεύη, ο καθηγητής Αυξέντιος Καλαγκός για την αρωγή των φτωχών παιδιών με καρδιοπάθεια. Έκτοτε, ο ίδιος και η επιστημονική ομάδα του, χειρούργησαν φιλανθρωπικά περισσότερα από 15.000 άπορα παιδιά στον κόσμο. Με δράση σε κάθε γωνιά της αδύναμης ανθρωπότητας και μια καρδιά για χιλιάδες παιδιά, στην αδιάκοπη διαδοχή των ανθρωπιστικών αποστολών του, ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός και οι γιατροί συνεργάτες του, εφάρμοσαν μια πρωτοπόρο επιστημονική στρατηγική με στόχο την εκπαίδευση εντόπιων γιατρών και τη δημιουργία περιφερικών καρδιολογικών κέντρων, ακριβώς, για την περίθαλψη των παιδιών με καρδιοπάθεια, προερχόμενων από υποβαθμισμένα περιβάλλοντα.
            Εκατομμύρια παιδιά ανά την υφήλιο έχουν ανάγκη από μια επέμβαση ανοιχτής καρδιάς. Εκατομμύρια λόγοι οδήγησαν στη δημιουργία του ανθρωπιστικού ιδρύματος Coeurs pour Tous, που προσφέρει στα παιδιά με καρδιοπάθεια τη δυνατότητα για μια φυσιολογική ζωή.
ΕΛΛΑΔΑ: Στο πεδίο μιας χώρας, που κατέχει την αρνητική πρωτιά στην παιδική φτώχεια, υψηλότερη μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωζώνης με ποσοστό 36,7% σύμφωνα με την Eurostat, ο ανθρωπιστικός φορέας Coeurs pour Tous Hellas (CpTH) (Καρδιές για όλους Ελλάδος) δημιουργήθηκε µε γνώμονα τη σύγχρονη αυτή κοινωνική αναγκαιότητα. Στα τρία εκατομμύρια, περίπου, ανασφάλιστων Ελλήνων που αντιστοιχούν στο 28% του πληθυσμού, το CpTH αποτελεί ένα νέο κεφάλαιο κοινωνικής προσφοράς. Το CpTH, με κεντρικό μήνυμα «Καρδιές για Όλους», συστάθηκε το 2015 για τα παιδιά της Ελλάδας με συγγενή καρδιοπάθεια, ως έμπρακτη δέσμευση και προσφορά στην ελληνική κοινωνία και τους μικρούς ασθενείς των οικονομικά αδύναμων οικογενειών. Έργο του είναι η οικονομική ενίσχυση των άπορων και ανασφάλιστων παιδιών με καρδιοπάθεια.
            Στη χώρα μας, ετησίως γεννιούνται από 800 έως 1.000 παιδιά με καρδιοπάθεια, από τα οποία το ένα τρίτο, κυρίως νεογνά, χρήζουν άμεσης καρδιοχειρουργικής επέμβασης. Το 35% των παιδιών στην Ελλάδα είναι ανασφάλιστα. Για τα παιδιά με καρδιοπάθεια, το CpTH  αναλαμβάνει φιλανθρωπικά τη χρηματοδότηση στα νοσήλια.
            Το CpTH διευθύνει Διοικητικό Συμβούλιο με επίτιμο πρόεδρο τον Αυξέντιο Καλαγκό (καρδιοχειρουργό, καθηγητή στην Ιατρική Σχολή Γενεύης), πρόεδρο την Άννα Γριμάνη (δημοσιογράφο) και αντιπρόεδρο τον Σεραφείμ Κωνσταντινίδη, (δημοσιογράφο).
            H Ομάδα Γιατρών του Προγράμματος Συγγενών Καρδιοπαθειών ΜΗΤΕΡΑ αποτελείται από τους:
Καρδιολόγοι: Αφροδίτη Τζίφα, Πιπίνα Μπόνου, Αρετή Κομνού, Μαριάννα Σταματελάτου, Δημοσθένη Αβραμίδη, Ιωάννη Παπαγιάννη.
Καρδιοχειρουργοί: Φώτιος Μητρόπουλος,Παναγιώτης Σφυρίδης, Ευαγγελία Νταλαρίζου.
Αναισθησιολόγοι: Κωνσταντίνος Πατρής, Χρήστος Αποστολίδης.
Εξωσωματιστής: Ηλίας Λάζαρος.
            Το Επιστημονικό Συμβούλιο CpΤH, με επικεφαλής την Αφροδίτη Τζίφα, διευθύντρια της Παιδοκαρδιολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Παίδων ΜΗΤΕΡΑ, λειτουργεί με συμβουλευτικό χαρακτήρα και με τη συνεργασία άλλων γιατρών της χώρας: Γεώργιος Χρούσος, Διευθυντής Καθηγητής Παιδιατρικής Α’ Παιδιατρική Κλινική Παν/μίου Αθηνών, Ευάγγελος Καρανάσιος, Διευθυντής Καρδιολογικής Κλινικής Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», τ. πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Παιδιατρικής Καρδιολογίας, Αντώνης Βλάχος, επίκουρος καθηγητής Παιδοκαρδιολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Γιώργος Γιαννακούλας, λέκτορας Καρδιολογίας στην Ιατρική Σχολή ΑΠΘ και καρδιολόγος Καρδιολογικής Κλινικής ΑΧΕΠΑ.
            H Εκτελεστική Επιτροπή του CpTH είναι υπεύθυνη για το σχεδιασμό και την ανάπτυξη του ιδρύματος. Μέλη της επιτροπής είναι οι: Χριστίνα Κόκοτα (Παιδαγωγός, Μέλος ΔΣ της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών), Ιωάννα Mουνδρέα (Επιχειρηματίας), Κατερίνα Φρέντζου (Δημοσιογράφος), Ιφιγένεια Κατσαρίδου (Σύμβουλος Ευρωπαϊκών και Διεθνών σχέσεων – τέως Πρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας του Συμβουλίου της Ευρώπης),  Έφη Παπαζαχαρίου (Δημοσιογράφος), Λούση Θεοδωροπούλου (Advertising Manager), Τατιάνα Δρακάκη (Ακτινολόγος). Νομική σύμβουλος Ελένη Γιαννοπούλου. Φορολογικός σύμβουλος Μελέτιος Μπαμπέκος.