Κατηγορία: ΥΓΕΙΑ

Η οσφυαλγία, ο «πόνος στη μέση», είναι ένα από τα συχνότερα προβλήματα για τα οποία μπορεί να αναζητήσουμε ιατρική συμβουλή. Υπολογίζεται ότι ο σύγχρονος άνθρωπος, με πιθανότητα 80%, θα παραπονεθεί τουλάχιστον για μια φορά στη ζωή του για σοβαρή οσφυαλγία, η οποία θα του αλλάξει την καθημερινότητα και θα τον οδηγήσει σε ιατρικό έλεγχο και πιθανή θεραπεία.  

Ο πόνος στη μέση είναι ένα σύνθετο και πολυπαραγοντικό πρόβλημα, επισημαίνει ο Παναγιώτης Ζουμπούλης Ορθοπαιδικός, Διευθυντής Κλινικής Παραμορφώσεων Σπονδυλικής Στήλης στο Metropolitan Hospital, Επίκουρος Καθηγητής Ορθοπαιδικής και μας εξηγεί τι είναι και πως αντιμετωπίζεται τελικά η οσφυαλγία.

Όταν πονά η μέση μας, ευθύνεται πάντα η σπονδυλική στήλη;

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να γνωρίζουμε πως, κάθε φορά που πονά η μέση μας, δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα προέρχεται αποκλειστικά από τη σπονδυλική στήλη. Τα χαρακτηριστικά και η αντανάκλαση του πόνου, η έντασή του, η τυχόν περιοδικότητά του, η συσχέτιση, ή όχι, με την κίνηση του σώματος, η ανταπόκρισή του στην ανάπαυση ή σε απλά φυσικά μέτρα μυϊκής χαλάρωσης, μπορούν να οδηγήσουν τη σκέψη μας σε κάποιο άλλο σύστημα του οργανισμού που μπορεί να νοσεί, πέραν του μυοσκελετικού και, πιο ειδικά, της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν νοσήματα του ουροποιογεννητικού συστήματος, όπως οι ουρολοιμώξεις ή η νεφρολιθίαση με συνοδό κολικό του νεφρού, όπου ο πόνος μπορεί να ξεκινά ως χαμηλός πόνος στη μέση ή πλάγια στις νεφρικές χώρες, αλλά συνοδεύεται από χαρακτηριστική αντανάκλαση προς τη μηροβουβωνική περιοχή και πόνο ή καύσο κατά την ούρηση, έχει περιοδικότητα με εξάρσεις και υφέσεις (εξ ου και ο όρος κολικός) και δεν έχει καμία επίπτωση στην κίνηση του σώματος («ο άρρωστος γυρνά σαν σβούρα και δεν βρίσκει θέση για να ανακουφιστεί από τον έντονο πόνο»).

Επίσης, νοσήματα του πεπτικού μπορεί συνοδεύονται από οσφυαλγία και λανθασμένα να μην αξιολογούμε άλλα στοιχεία, καθυστερώντας τη σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση. Η χολολιθίαση, η γαστρίτιδα, το έλκος στομάχου ή δωδεκαδακτύλου, μπορεί να συνοδεύονται από έναν αμβλύ πόνο στη μέση, αλλά επηρεάζουν τις διατροφικές μας συνήθειες και ακολουθούνται από χαρακτηριστική δυσπεψία. Ιδιαίτερα ύπουλοι και επικίνδυνοι όγκοι σώματος ή ουράς του παγκρέατος μερικές φορές προκαλούν έντονη οσφυαλγία, ιδίως το βράδυ και όταν ξαπλώνουμε ανάσκελα. Ο ασθενής, όμως, χαρακτηριστικά ανακουφίζεται εάν γυρίσει στο πλάι ή ξαπλώσει μπρούμυτα. Επίσης, ιδιαίτερα χαρακτηριστική περίπτωση οξέος και σοβαρού προβλήματος, όπου εάν δεν δοθεί μεγάλη προσοχή μπορεί να οδηγηθούμε σε τραγικά λάθη, είναι αυτή του ανευρύσματος κοιλιακής αορτής. Σε έναν αγγειολογικό ασθενή, πιθανά σακχαροδιαβητικό, που εμφανίζει οξεία οσφυαλγία, χωρίς προηγούμενο ιστορικό και χωρίς νευρολογική σημειολογία, πρέπει να αποκλεισθεί η ύπαρξη διαχωριστικού ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής, το οποίο σε ισχνούς ασθενείς μπορεί να είναι ακόμα και ψηλαφητό.

Ο πόνος στη μέση δεν είναι ένα απλό πρόβλημα

Το δυσδιάκριτο ανάμεσα στο αντικειμενικό και υποκειμενικό του προβλήματος, ιδίως σε μια τόσο πολυπαραγοντική κατάσταση όπως είναι η «οσφυαλγία», είναι προφανές. Είναι ξεχωριστό μέρος ευθύνης του ειδικού χειρουργού της σπονδυλικής στήλης να κατευθύνει σωστά, τόσο ιατρικά όσο και ψυχολογικά, τον άρρωστο με οσφυαλγία, αφού πρώτα εξετάσει εμπεριστατωμένα τον ασθενή, τεκμηριώσει τα ιατρικά δεδομένα, εκτιμήσει τις καθημερινές δραστηριότητες του εξεταζομένου και τις λειτουργικές του απαιτήσεις, προβλέψει τις ανάγκες του για το προσεχές, βραχύ αλλά και απώτερο, χρονικό διάστημα και, τέλος, αξιολογήσει τον ψυχικό του κόσμο.

Μέσα από αυτή την αμφίδρομη διαδικασία οικοδομείται σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ιατρό και τον ασθενή, η οποία είναι απολύτως αναγκαία για τη σωστή αντιμετώπιση των προβλημάτων οσφυαλγίας, ιδίως για αυτά που αποκτούν χαρακτηριστικά χρονιότητας.

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

 

 

Υπάρχει μια μακροχρόνια πεποίθηση ότι ο καιρός επηρεάζει τον πόνο της αρθρίτιδας. Πολλοί από τους ασθενείς μου παρατηρούν σαφή σύνδεση. Μερικοί είναι τόσο πεπεισμένοι για τη σύνδεση, πιστεύουν ότι μπορούν να προβλέψουν τον καιρό καλύτερα από τους μετεωρολόγους της τηλεόρασης. Και ίσως αυτό είναι αλήθεια, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Harvard Health Publishing.

Μια πρόσφατη μελέτη δεν βρίσκει καμία σχέση μεταξύ βροχερού καιρού και συμπτωμάτων πόνου στην πλάτη ή στις αρθρώσεις. Αυτό το συμπέρασμα βασίστηκε σε μια εντυπωσιακή ποσότητα δεδομένων: περισσότερες από 11 εκατομμύρια ιατρικές επισκέψεις πραγματοποιήθηκαν σε περισσότερες από 2 εκατομμύρια βροχερές ημέρες και 9 εκατομμύρια ξηρές ημέρες. Όχι μόνο δεν υπήρχε σαφές μοτίβο που να συνδέει τις βροχερές μέρες και τους πόνους, αλλά υπήρξαν και λίγο περισσότερες επισκέψεις τις ξηρές ημέρες.

Δεν είστε ακόμα πεπεισμένοι; Ίσως δεν έχει σημασία η βροχή ή η  ηλιοφάνεια ίσως είναι η βαρομετρική πίεση, οι αλλαγές στον καιρό ή η υγρασία που έχει μεγαλύτερη σημασία. Ή ίσως η μελέτη έχασε κάποιες βασικές πληροφορίες, όπως όταν ξεκίνησαν τα συμπτώματα ή πότε επιδεινώθηκαν τελικά, καθώς μπορεί να χρειαστούν μέρες ή και εβδομάδες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων για να επισκεφτεί κάποιος έναν γιατρό.

Τι λέει η προηγούμενη έρευνα για τον καιρό και τον πόνο της αρθρίτιδας;

Το ζήτημα εάν ο καιρός επηρεάζει την αρθρίτιδα έχει μελετηθεί εκτενώς.

Για παράδειγμα, μια μελέτη του 2014 στην Αυστραλία δεν βρήκε καμία σχέση μεταξύ του πόνου στην πλάτη και της βροχής, της θερμοκρασίας, της υγρασίας ή της πίεσης του αέρα. Αυτή η μελέτη συνέλεξε δεδομένα σχετικά με τα χαρακτηριστικά του καιρού κατά τη στιγμή των πρώτων συμπτωμάτων και τα συνέκρινε με τον καιρό μια εβδομάδα και έναν μήνα πριν. Ωστόσο, μια προηγούμενη μελέτη διαπίστωσε ότι μεταξύ 200 ασθενών που ακολούθησαν για τρεις μήνες, ο πόνος στο γόνατο αυξήθηκε μετρίως όταν η θερμοκρασία έπεσε ή η βαρομετρική πίεση αυξήθηκε.

Μπορούμε να βιώσουμε πόνο κάτω από το στήθος μας για διάφορους λόγους. Μερικές φορές είναι απλώς αποτέλεσμα ορμονικών αλλαγών ή μυϊκών προβλημάτων. Σπάνια είναι ένα σημάδι που πρέπει να ανησυχείτε, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Step to health.

Ο πόνος κάτω από το στήθος είναι ένα κοινό σύμπτωμα που μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες. Μερικοί από αυτούς είναι φυσιολογικές διαδικασίες του σώματος που οδηγούν σε αυτήν την ταλαιπωρία. Άλλες φορές, η αιτία είναι μια σημαντική κατάσταση υγείας. Ο πόνος κάτω από το στήθος μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Μερικές φορές υπάρχει μια αίσθηση καψίματος ή ο πόνος είναι διάχυτος και όχι πολύ έντονος. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί ως πολύ εντοπισμένος και έντονος πόνος. Στην τελευταία περίπτωση, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν γιατρό το συντομότερο δυνατό, καθώς μπορεί να αποτελεί ένδειξη σοβαρού προβλήματος.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο πόνος κάτω από το στήθος είναι συχνότερος στις νεαρές γυναίκες και σε εκείνες που έχουν ήδη υποστεί εμμηνόπαυση. Περίπου το 70% των γυναικών αναφέρουν ότι είχαν τέτοιο πόνο κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αλλά μόνο το 15% χρειάστηκε ιατρική περίθαλψη. Θα σας ενημερώσουμε για τις κύριες αιτίες αυτής της δυσφορίας σε αυτό το άρθρο.

1. Εμμηνόρροια, ορμονικές αλλαγές και εγκυμοσύνη

Πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν κάποια δυσφορία πριν από την εμμηνόρροια, συμπεριλαμβανομένου του πόνου κάτω από το στήθος. Η ευαισθησία του μαστού οφείλεται σε αυξημένα οιστρογόνα και προγεστερόνη και είναι απολύτως φυσιολογικό. Ο πόνος συνήθως εξαφανίζεται μετά την ωορρηξία.

Οι ορμονικές αλλαγές που εμφανίζονται κατά την εμμηνόπαυση δημιουργούν επίσης παρόμοια δυσφορία. Ο πόνος κάτω από το στήθος συμβαίνει τόσο στην προεμμηνόπαυση όσο και στην εμμηνόπαυση και μετά την εμμηνόπαυση.

Είναι πολύ συνηθισμένο για τις έγκυες γυναίκες, ειδικά αν είναι νέες μητέρες, να αισθάνονται πόνο κάτω από το στήθος τους. Αυτό οφείλεται στην ανάπτυξη των μαστών, στη θέση του μωρού ή στις αλλαγές στο σώμα για να φιλοξενήσει το έμβρυο. Μπορεί επίσης να οφείλεται σε καούρα, παλινδρόμηση ή προβλήματα στη χοληδόχο κύστη ή στο συκώτι.

2. Η κωστοχονδρίτιδα προκαλεί πόνο στην περιοχή του μαστού

Η κωστοχονδρίτιδα, επίσης γνωστή ως σύνδρομο Tietze, είναι μια φλεγμονή του χόνδρου που συνδέει το στέρνο με τα πλευρά. Συχνά συνοδεύεται από αρθρίτιδα στο πάνω μέρος της πλάτης ή του λαιμού και αυτό συχνά προκαλεί ένα μούδιασμα στο στήθος.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι άνθρωποι βιώνουν επίσης πόνο κάτω από το στήθος, δίνοντας την αίσθηση ότι είναι μια μασταλγία – συγκεκριμένος πόνος στο στήθος – παρόλο που δεν είναι. Αυτό το ζήτημα υγείας είναι πιο συχνό σε γυναίκες άνω των 40 ετών.

3. Υπερβολικά μεγάλο στήθος

Όσο μεγαλύτερο είναι το στήθος, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα πόνου κάτω από το στήθος. Πολύ μεγάλα στήθη προκαλούν τέτοια δυσφορία και συχνά προκαλούν πόνο στον αυχένα, την πλάτη και τους ώμους. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό οδηγεί σε περιορισμούς σε ορισμένες σωματικές δραστηριότητες. Μερικές φορές ραγάδες ή ερεθισμοί του δέρματος εμφανίζονται επίσης στην περιοχή. Το υπερβολικό μέγεθος του μαστού μπορεί να διορθωθεί οριστικά μόνο με χειρουργική επέμβαση.

4. Ακατάλληλο σουτιέν

Ένα σουτιέν που δεν είναι σωστό για το στήθος της γυναίκας θα μπορούσε να της προκαλέσει πολύ πόνο.

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι να επιλέξετε ένα σουτιέν που δεν έχει τη σωστή εφαρμογή. Δεν πρέπει να συμπιέζει τα στήθη και να μην αφήνει αρκετό χώρο για να αλλάζουν εύκολα τη θέση τους.

5. Άλλες αιτίες πόνου κάτω από το στήθος

Πολλές φορές ο πόνος κάτω από το στήθος σχετίζεται με προβλήματα στο θωρακικό τοίχωμα ή στα πλευρά. Αυτό ισχύει σε γυναίκες όλων των ηλικιών. Μερικές φορές είναι η μεσοπλευρική νευρίτιδα, η οποία είναι ερεθισμός ή φλεγμονή του δικτύου των νεύρων μεταξύ των πλευρών.

Επίσης, ο πόνος μπορεί να σχετίζεται με μυϊκό πρόβλημα, που προκαλείται από ξαφνική ή απότομη κίνηση. Αυτό ονομάζουμε συνήθως μυϊκό τράβηγμα.

Είναι επίσης πιθανό ότι ο πόνος προέρχεται από άλλα όργανα και αντανακλάται στο θωρακικό τοίχωμα. Για παράδειγμα, ασθένειες της χοληδόχου κύστης και φλεγμονή του ήπατος προκαλούν αυτό το αποτέλεσμα, καθώς και λοιμώξεις στους πνεύμονες ή καρδιακά προβλήματα.

Επιπλέον, δεν πρέπει να αποκλείσετε οποιαδήποτε διαδικασία στο ίδιο το στήθος, όπως κύστεις ή όγκους. Εξ ου και η σημασία της διαβούλευσης σε περίπτωση αμφιβολίας για τη διενέργεια των κατάλληλων συμπληρωματικών εξετάσεων για τη σωστή διάγνωση.

Η Πρόληψη σώζει ζωές. Στην Ελλάδα, όμως, η πρόληψη είναι ιδιαίτερα υποβαθμισμένη στις προτεραιότητες της Πολιτείας, στην πρακτική των γιατρών και στη συνείδηση των πολιτών. Με αποτέλεσμα να χάνουμε κατά μέσο όρο 10 χρόνια από το προσδόκιμο ζωής μας. Αλλά ακόμα και όσοι ασχολούνται με την Πρόληψη κάνουν συχνά το λάθος να ταυτίζουν την Πρόληψη μόνο με τις προληπτικές εξετάσεις.

Οι προληπτικές εξετάσεις συνιστούν τη δευτερογενή πρόληψη, προκειμένου να εντοπιστεί ένα νόσημα σε πρώιμα προσυμπτωματικά στάδια, ώστε η θεραπευτική αγωγή να έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Ο προσυμπτωματικός έλεγχος εφαρμόζεται για ορισμένα νοσήματα για τα οποία υπάρχει αξιόπιστη προσυμπτωματική εξέταση και αποτελεσματική θεραπεία, όπως είναι τα νοσήματα του κυκλοφορικού συστήματος, κυρίως η στεφανιαία νόσος, ορισμένοι καρκίνοι, όπως ο καρκίνος του μαστού, του τραχήλου της μήτρας, του παχέος εντέρου, η οστεοπόρωση κ.ά.

Εξίσου, αν όχι πιο σημαντική, είναι η πρωτογενής πρόληψη η οποία αποσκοπεί στην καταπολέμηση ή στον έλεγχο των παραγόντων-αιτιών που προκαλούν τη νόσο και τον πρόωρο θάνατο. Οι πιο σημαντικοί από τους παράγοντες αυτούς είναι το κάπνισμα -ειδικά στην Ελλάδα-, η διατροφή, η άσκηση, το στρες, η οδική συμπεριφορά, η σεξουαλική συμπεριφορά, οι εμβολιασμοί, αλλά και οι επιδράσεις του περιβάλλοντος, φυσικού (π.χ. ατμοσφαιρική ρύπανση) και κοινωνικού (φτώχεια, ανεργία, περιθωριοποίηση κ.ά.).
Αλλά και σε ό,τι αφορά τις προληπτικές εξετάσεις επικρατεί σύγχυση και άγνοια. Ο προσυμπτωματικός έλεγχος μπορεί να πραγματοποιηθεί σε ατομική βάση, το γνωστό check-up, ή σε γενικό πληθυσμό στο πλαίσιο της δημόσιας υγείας. Η δεύτερη περίπτωση, που ονομάζεται διαλογή (screening), υλοποιείται με τη διενέργεια κλινικών και εργαστηριακών εξετάσεων που μπορούν να γίνουν εύκολα, φθηνά και γρήγορα. Μία δοκιμασία διαλογής σπανίως είναι τελεσίδικα διαγνωστική, χρησιμεύοντας πρωτίστως στον εντοπισμό ύποπτων περιπτώσεων που χρήζουν περεταίρω ελέγχου. Για όλους αυτούς τους λόγους τα εθνικά προγράμματα διαλογής στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες περιορίζονται σε λίγα μόνο νοσήματα που πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις.
Αντίθετα, το check-up αποτελεί επιλογή του ίδιου του πολίτη να προβαίνει στις προληπτικές, εργαστηριακές και κλινικές εξετάσεις με δική του πρωτοβουλία και κατά κανόνα με την καθοδήγηση του γιατρού του ή του ασφαλιστικού του φορέα.
Μία δυνατότητα που αρκετοί Έλληνες και Ελληνίδες δεν αξιοποιούν, με αποτέλεσμα να διαπιστώνουμε ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά διενέργειας check-up στις πανελλαδικές έρευνες υγείας Hellas Health που πραγματοποιούμε από το 2006.
Ειδικότερα, μία στις τρεις γυναίκες δεν έχει πραγματοποιήσει στις ηλικίες και στα διαστήματα που απαιτούνται pap-test, μία στις δύο δεν έχει πραγματοποιήσει μαστογραφία και εννιά στις δέκα κολονοσκόπηση. Αξίζει να σημειωθεί πως τα ποσοστά των διενεργούμενων εξετάσεων μειώνονται σημαντικά στα χαμηλότερα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα.
Το ατομικό check-up, όμως, δεν πρέπει να ταυτίζεται με τις προδιαγραφές των προγραμμάτων διαλογής, αλλά να είναι εξατομικευμένο ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό του καθενός, καθώς και τους παράγοντες κινδύνου που απειλούν την υγεία του. Οι εξετάσεις στο ατομικό check-up πρέπει να είναι περισσότερες και σε αρκετές περιπτώσεις να γίνονται πιο συχνά από τα πρωτόκολλα της πληθυσμιακής διαλογής με ευθύνη του θεράποντος γιατρού.
Αλλά και εδώ χρειάζονται κανόνες και πρωτόκολλα, όπως αυτά που εφαρμόζομε στο εξ αποστάσεως πρόγραμμα προληπτικής ιατρικής και προαγωγής υγείας του Ινστιτούτου Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής.

 

 

---

Εν μέσω πανδημίας, η ανάγκη της διατήρησης της καλής κατάστασης του ανοσοποιητικού μας παραμένει επιτακτική. Στις γραμμές που ακολουθούν, σάς δείχνουμε τον τρόπο για να τα καταφέρετε, με μικρές, απλές αλλαγές στην καθημερινότητά σας.

1. Βάλτε… χρώμα στη διατροφή σας, καταναλώνοντας περισσότερα φρούτα και λαχανικά: πιπεριές, πορτοκάλια, καρότα και φράουλες, ακτινίδια και μπρόκολο.
2. Πάρτε ένα ανοσοενισχυτικό συμπλήρωμα διατροφής. Μελέτες έχουν αποδείξει πως ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η ακατάστατη διατροφή, στερούν από τον οργανισμό θρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα για να “χτίσει” ένα γερό ανοσοποιητικό, ένα “τείχος προστασίας” από τις εξωγενείς απειλές. Πριν τη λήψη του συμπληρώματος, συμβουλευτείτε τον θεράποντα ιατρό ή τον φαρμακοποιό σας, ιδίως αν λαμβάνετε και άλλα φάρμακα.
3. Χαλαρώστε. Η πανδημία έχει αλλάξει τα δεδομένα για όλους μας. Μην αφήνετε όμως το άγχος σας να σας καταβάλλει. Το χρόνιο στρες είναι ένας βασικός παράγοντας εξασθένησης του ανοσοποιητικού συστήματος. Βάλτε στην καθημερινότητά σας πράγματα και δραστηριότητες που σας ευχαριστούν.
4. Μην ξεχνάτε το σεξ. Δεν θα σας κάνει μόνο να αισθανθείτε καλύτερα, αλλά σύμφωνα με μελέτη, θα σας βοηθήσει να διατηρήσετε ακμαίο και το ανοσοποιητικό σας.
5. Βάλτε στη ζωή σας έναν χνουδωτό φίλο. Τα κατοικίδια μας δίνουν ένα κίνητρο για άσκηση. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα που έχουν κατοικίδιο έχουν χαμηλότερα επίπεδα χοληστερίνης και αρτηριακής πίεσης και καλύτερη καρδιακή υγεία. Τα κατοικίδια είναι ωφέλιμα και για το ανοσοποιητικό των παιδιών.
6. Διατηρήστε την αισιοδοξία σας. Όταν κάνετε θετικές σκέψεις, το ανοσοποιητικό σας λειτουργεί καλύτερα.
7. Γελάστε! Και το γέλιο ενισχύει το ανοσοποιητικό.
8. Ασκηθείτε. Η σωματική άσκηση (ιδανικά 30 λεπτά κάθε μέρα) μάς βοηθά να απαλλαγούμε από το άγχος και λειτουργεί ευεργετικά σε όλο το σώμα: προλαμβάνει την οστεοπόρωση, βελτιώνει την καρδιακή υγεία και μας προστατεύει από τον καρκίνο. Κάθε είδος άσκησης μπορεί να βοηθήσει: το περπάτημα, το ποδήλατο, το κολύμπι ακόμη και το γκολφ.
9. Κοιμηθείτε. Χωρίς επαρκή και αναζωογονητικό ύπνο, το σώμα σας χάνει την ικανότητά του να καταπολεμά τους παθογόνους παράγοντες. Οι περισσότεροι ενήλικες χρειάζονται περίπου 7-9 ώρες ύπνου καθημερινά.
10. Περιορίστε το αλκοόλ και το κάπνισμα. Η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ και το κάπνισμα, ενεργητικό και παθητικό, “ρίχνουν” το ανοσοποιητικό.
11. Πλένετε συχνά τα χέρια σας. Είναι μία από τις καλές συνήθειες που μας “κληροδότησε” η πανδημία. Πλένετε σχολαστικά τα χέρια σας με σαπούνι και νερό για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα ή, αν δεν έχετε πρόσβαση σε σαπούνι και νερό, χρησιμοποιήστε αλκοολούχο αντισηπτικό με περιεκτικότητα τουλάχιστον 60% σε αλκοόλη.

 

 

 

---

Η Health Editor Προτείνει:

Οι ουρολοιμώξεις είναι από τις συχνότερες παθήσεις που ταλαιπωρούν γυναίκες και άνδρες. Τα συχνότερα συμπτώματα της ουρολοίμωξης είναι η συχνουρία, το αίσθημα καύσου κατά την ούρηση, τα θολά ή δύσοσμα ούρα, όπως επισημαίνει ο Παναγιώτης Χριστόπουλος  MD, MSc, PhD, IFEPAG, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, Ειδικός Γυναικολόγος Παίδων & Εφήβων, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Συντονιστής Παιδογυναικολόγων Ευρώπης.

Η ουρολοίμωξη οφείλεται σε παθογόνα μικρόβια που προέρχονται κυρίως από το έντερο. Περνώντας από την ουρήθρα στην ουροδόχο κύστη) φτάνουν και προσβάλλουν το ουροποιητικό σύστημα, και προκαλούν φλεγμονή.

Οι ουρολοιμώξεις εμφανίζονται ευκολότερα στις γυναίκες, αφού η ουρήθρα της γυναίκας είναι πολύ μικρότερη από του άνδρα, και τα βακτήρια εισέρχονται γρηγορότερα και ευκολότερα στην κύστη. Ο κίνδυνος να αναπτύξουν έστω ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης στη ζωή τους είναι μεγαλύτερος από 50%.
Για τις περισσότερες ουρολοιμώξεις υπεύθυνος είναι ένας μικροοργανισμός, το βακτήριο Εscherichia coli (E.coli), το οποίο προέρχεται από το παχύ έντερο και προκαλεί το 80% των ουρολοιμώξεων στους ενήλικες. Το E.coli διαθέτει τη μοναδική ικανότητα να προσκολλάται στα κύτταρα των τοιχωμάτων της ουρήθρας και να προκαλεί επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις, καθώς αντιστέκεται στους φυσικούς μηχανισμούς που διαθέτει ο οργανισμός για να το απομακρύνει, μετά από θεραπεία με αντιβιοτικά.

Το εκχύλισμα Cranberry έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλει την ικανότητα των βακτηρίων E.coli να προσκολλώνται στο ουροποιητικό επιθήλιο, ώστε να προκαλέσουν ουρολοιμώξεις. Αυτή η ιδιότητα του Cranberry να εμποδίζει τη προσκόλληση έχει ως αποτέλεσμα την αδρανοποίηση των βακτηρίων, τα οποία δεν μπορούν να βλάψουν πλέον το ουροποιητικό σύστημα.
Παράλληλα η χρήση προβιοτικών, η οποία αναστέλλει την ανάπτυξη παθογόνων βακτηρίων και προστατεύει την φυσιολογική χλωρίδα, ενισχύοντας την ανάπτυξη ωφελίμων για το έντερο μικροοργανισμών, συμπληρώνει την ενδεδειγμένη καταπολέμηση και προστασία από τις ουρολοιμώξεις.

 

Χρήσιμες συμβουλές για τη μείωση των ουρολοιμώξεων

• Πίνετε άφθονο νερό. Μέσω της συχνής ούρησης, διευκολύνεται η ταχύτερη απομάκρυνση των παθογόνων μικροοργανισμών.
• Να ουρείτε μόλις νιώθετε την ανάγκη, διαφορετικά είναι πιθανή η μικροβιακή ανάπτυξη στα στάσιμα ούρα.
• Προτιμήστε βαμβακερά εσώρουχα και όχι πολύ στενά ρούχα, ώστε η ευαίσθητη περιοχή να «αναπνέει» καλύτερα. Φορέστε στεγνά ρούχα μετά από κολύμβηση ή έντονη γυμναστική.
• Προτιμήστε τη χρήση ήπιου καθαριστικού, κατάλληλου για την ευαίσθητη περιοχή.
• Οι ασθενείς με μη ρυθμισμένο σακχαρώδη διαβήτη, παρουσιάζουν συχνά ουρολοιμώξεις, αφού τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στα ούρα δρουν ως υπόστρωμα για την ανάπτυξη μικροβίων.

 

 

 

---

Η Health Editor Προτείνει:

Στην εποχή της τηλε-εργασίας, η ακινητοποίηση μπροστά από μία οθόνη αυξάνει σημαντικάτον κίνδυνο επιδείνωσης ή εμφάνισης αιμορροΐδων. Οι αιμορροΐδες είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από οίδημα και διεύρυνση των φλεβών του ορθού, ως αποτέλεσμα της αυξημένης πίεσης στον πρωκτικό δακτύλιο. Παράγοντες όπως η πολύωρη παραμονή στην ίδια θέση (όπως π.χ. συμβαίνει συχνά στους οδηγούς και τώρα πια σε όλους ελέω τηλε-εργασίας), η εγκυμοσύνη και η άρση βαρών, η δυσκοιλιότητα, η παρατεταμένη χρήση υπακτικών, το στρες και η κατάθλιψη (που επίσης είναι σε άνοδο το τελευταίο διάστημα λόγω της πανδημίας) αυξάνουν σημαντικά τον σχετικό κίνδυνο.

Ωστόσο, υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για την πρόληψή τους:

Φροντίστε να σηκώνεστε κάθε μία ώρα από τη θέση σας, για να μειώνετε την πίεση στην περιοχή. Μία καρέκλα με μαλακό κάθισμα ή η χρήση μαξιλαριού πάνω στην καρέκλα, αν είναι σκληρή, μπορεί επίσης να βοηθήσει.

Προσοχή στη διατροφή. Βάλτε στο πιάτο σας περισσότερες φυτικές ίνες και μην ξεχνάτε το νερό. Η πρόληψη της δυσκοιλιότητας είναι καθοριστικός παράγοντας πρόληψης των αιμορροΐδων.
Καθημερινή άσκηση. Φροντίστε όμως να αποφύγετε τα σκουότ και την άρση βαρών, που μπορεί να επιδεινώσουν το πρόβλημα (ειδικά αν είστε σε φάση έξαρσης)
Αποφυγή της υπερκατανάλωσης καφέ και αλκοόλ. Προκαλούν αφυδάτωση και επιτείνουν τη δυσκοιλιότητα.
Αποφύγετε την παρατεταμένη παραμονή στην τουαλέτα, για περισσότερα από 10-15 λεπτά.

Αντιμετώπιση

Αν πάσχετε ήδη από αιμορροΐδες και λόγω των παραπάνω συνθηκών βρίσκονται σε έξαρση, η λύση βρίσκεται στο γειτονικό σας φαρμακείο. Εκεί θα βρείτε κρέμες με αγνά, φυτικά εκχυλίσματα, που προσφέρουν άμεση ανακούφιση, χωρίς τοπικά αναισθητικά και χωρίς κορτιζόνη.

 

 

 

Στόμα και μύτη είναι οι κύριες πύλες εισόδου ιών και μικροβίων στον οργανισμό.

Αυτό το νιώσαμε όλοι πρακτικά τον τελευταίο χρόνο που η συστηματική κάλυψη μύτης και στόματος με τη χρήση μάσκας για προστασία από τον κορωνοϊό, είχε σας αποτέλεσμα παράλληλα την προστασία από όλες τις ιογενείς λοιμώξεις.

Τα ποσοστά νόσησης από το κοινό κρυολόγημα, το βήχα, τη ρινική συμφόρηση, τα προβλήματα του ανώτερου αναπνευστικού, τον τελευταίο χρόνο έχουν μειωθεί εντυπωσιακά, πράγμα που αποδεικνύει ότι ο «φραγμός» που δημιουργήθηκε από τη χρήση μάσκας μαζί με τα ειδικά υλικά , αντισηπτικά (για χέρια και επιφάνειες), καθώς και σπρέι για μύτη και λαιμό βοήθησαν πάρα πολύ στην προστασία τόσο από τον κορωνοϊό, όσο και από τις υπόλοιπες ιώσεις.
Όσον αφορά στα σπρέι για λαιμό και μύτη, νέες τεχνολογίες εξασφαλίζουν προϊόντα που απομονώνουν τους ιούς (συμπεριλαμβανομένου του κορωνοϊού) και μειώνουν το ιικό φορτίο με αποτέλεσμα την ικανοποιητική προστασία και αντιμετώπιση κατά των ιών.

 

 

---

Η Health Editor Προτείνει:

 

Το τελευταίο διάστημα διαβάζουμε συνεχώς για μελέτες σχετικά με τον ρόλο της βιταμίνης D στη μείωση των επιπτώσεων από τη νόσο COVID-19.

H έλλειψη βιταμιίνης D έχει συνδεθεί με χειρότερη έκβαση των ασθενών με COVID-19. Οι πρώτες μελέτες δείχνουν ότι οι ασθενείς που νοσούν βαριά από COVID-19 ή μπαίνουν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) από τον ιό COVID-19 έχουν σε συντριπτικό ποσοστό έλλειψη βιταμίνης D. Τα επίπεδα της βιταμίνης D είναι σύμφωνα με τις μελέτες αντιστρόφως ανάλογα με την πιθανότητα ανάπτυξης Συνδρόμου Οξείας Αναπνευστικής Δυσχέρειας που απαιτεί νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας σε ασθενείς με κορονοϊό.

«Η έλλειψη βιταμίνης D είναι αυτή που καθορίζει όσο ευάλωτος είναι κάποιος από τον κορονοϊό», τονίζει ο επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νόσων των ΗΠΑ, Δόκτωρ Άντονι Φάουτσι, σημειώνοντας ότι θα μπορούσε να συστήσει τη χορήγηση συμπληρωμάτων βιταμίνης D και γνωστοποιώντας ότι και ο ίδιος λαμβάνει αντίστοιχα συμπληρώματα.
Τα συμπληρώματα βιταμίνης D έχουν τη δυναμική να αποτελέσουν μία ικανοποιητική ασπίδα κατά της ιογενούς πνευμονίας που προκαλεί ο ιός. Ο ρόλος της βιταμίνης D στην ορθή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και στον μεταβολισμό περιορίζοντας τον κίνδυνο αναπνευστικών λοιμώξεων είναι άλλωστε γνωστός εδώ και χρόνια και έχει επιβεβαιωθεί από δεκάδες μελέτες.
Το θέμα είναι πως η σύσταση για περισσότερη βιταμίνη D, μια βιταμίνη που συντίθεται ως επί το πλείστον στο δέρμα μας κατά την έκθεση στον ήλιο, ήλθε σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία οι καραντίνες και οι εγκλεισμός ήλθαν να επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο το λεγόμενο «μεσογειακό παράδοξο», δηλαδή το φαινόμενο της έλλειψης και ανεπάρκειαςβιταμίνης D3 σε μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού, παρά το γεγονός ότι ζούμε σε μια χώρα με υψηλή ηλιοφάνεια.

Αυτός ήταν προφανώς και ο λόγος για τον οποίο, στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου, η βρετανική κυβέρνηση αποφάσισε τη δωρεάν διάθεση συμπληρωμάτων βιταμίνης D στους τροφίμους των οίκων ευγηρίας, σε μέλη ευπαθών ομάδων, καθώς και στους εγκλείστους στις φυλακές.

 

 

---

Η Health Editor Προτείνει:

 

Ένα από τα πιο συχνά παράπλευρα συμπτώματα που φέρνει η εμμηνόπαυση και που συνδέεται άμεσα με τη σεξουαλικότητα –άρα έχει ψυχικές και σωματικές συνέπειες– είναι η κολπική ξηρότητα. Μια κατάσταση που αν δεν αντιμετωπιστεί μεθοδικά και στοχευμένα, θα επηρεάσει αρνητικά και σε πολλά επίπεδα τη γυναίκα που διανύει αυτή τη φάση στη ζωή της.

Αίτια

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα τοιχώματα του κόλπου παραμένουν ενυδατωμένα με ένα λεπτό στρώμα καθαρού υγρού. Η ορμόνη των οιστρογόνων βοηθά στη διατήρηση αυτού του υγρού και διατηρεί την επένδυση του κόλπου υγιή, πυκνή και ελαστική. Μια πτώση στα επίπεδα οιστρογόνων μειώνει την ποσότητα της διαθέσιμης υγρασίας, ενώ η περιοχή εμφανίζει και μικρό ερεθισμό. Η κολπική ξηρότητα είναι ένα συνηθισμένο σύμπτωμα της εμμηνόπαυσης (ταλαιπωρεί σχεδόν μία στις τρεις γυναίκες), ενώ μπορεί να κάνει τον κόλπο πιο λεπτό και λιγότερο ελαστικό (κολπική ατροφία).

• Για να μην υπάρξει σύγχυση θα πρέπει να αναφερθούν και κάποια άλλα πιθανά αίτια:
• Ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία
• Χειρουργική αφαίρεση των ωοθηκών
• Αντι-οιστρογόνα φάρμακα
• Ορισμένα αντικαταθλιπτικά

Βασικά συμπτώματα

• Πόνος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής
• Κνησμός – «κάψιμο»
• Συχνοουρία
• Συχνές ουρολοιμώξεις

Διάγνωση

Οποιοδήποτε από τα άνωθεν συμπτώματα χρήζει επικοινωνίας με τον γιατρό, ο οποίος είναι ο πλέον αρμόδιος ώστε να ρωτήσει για το ιστορικό, για το πόσο καιρό εμφανίζονται τα εν λόγω συμπτώματα και με τι συχνότητα. Είναι σημαντικό κάθε γυναίκα να είναι ειλικρινής με τον ειδικό που την παρακολουθεί και να μπορεί να αναπτύσσει ανοιχτό διάλογο μαζί του χωρίς ντροπή και συστολές: Μόνο εκείνος μπορεί να κάνει τη σωστή διάγνωση και να δρομολογήσει την ανάλογη θεραπεία. Παρόλο, λοιπόν, που πρόκειται για ένα λεπτό και πολύ προσωπικό θέμα, ο γιατρός γνωρίζει πως να το χειριστεί με λεπτότητα και επαγγελματισμό, ενώ αναμφίβολα έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά με δεκάδες ανάλογα ζητήματα. Έπειτα θα πρέπει να εξεταστεί η κατάσταση του κόλπου. Ο ορμονολογικός έλεγχος, η καλλιέργεια κολπικού υγρού, καθώς και το τεστ Παπανικολάου είναι επίσης δεδομένα.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της κολπικής ξηρότητας θα πρέπει να γίνεται εξατομικευμένα. Ο πιο συνήθης τρόπος είναι η τοπική θεραπεία οιστρογόνων, τα οποία αντικαθιστούν ορισμένες από τις ορμόνες που το σώμα δεν παράγει πλέον μόνο του.
Αυτό βοηθά στην ανακούφιση των κολπικών συμπτωμάτων, αλλά δεν εισάγει τόσα οιστρογόνα στο αίμα, όσα η ορμονική θεραπεία που γίνεται με τα διά του στόματος χάπια.
Τρεις συνηθισμένοι τύποι εφαρμογής κολπικών οιστρογόνων είναι το δαχτυλίδι, το δισκίο και η κρέμα. Για τις γυναίκες που δεν επιτρέπεται ή δεν επιθυμούν να λάβουν ορμόνες, η από του στόματος χορήγηση του φυσικού εκλεκτικού τροποποιητή των οιστρογονικών υποδοχέων DT56a μπορεί να αποτελέσει ιδανική λύση.
Ακόμη, στην κολπική ξηρότητα μπορούν να βοηθήσουν μια κολπική ενυδατική κρέμα, η κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε ισοφλαβόνες, η εφαρμογή ενός λιπαντικού με βάση το νερό και η αποφυγή της κατάχρησης των κολπικών πλύσεων. Τέλος, αυτό που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αμελεί η ασθενής με κολπική ξηρότητα είναι η σεξουαλική επαφή με τον σύντροφό της.
Παρόλο που η δυσάρεστη αυτή αίσθηση ξηρότητας μπορεί να την οδηγήσει στη μείωση της συχνότητας του σεξ, η αλήθεια είναι πως η τακτική διέγερση του κολπικού ιστού συμβάλλει στη διατήρηση της ροής του αίματος. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αυξάνεται η λίπανση και η ελαστικότητα της περιοχής.
Αντιθέτως, η αποχή για μεγάλα χρονικά διαστήματα από το σεξ μπορεί να επιδεινώσει την κολπική ξηρότητα.