Κατηγορία: ΥΓΕΙΑ

Μικρότερες πιθανότητες παιδικής παχυσαρκίας έχουν τα παιδιά, οι μπαμπάδες των οποίων εμπλέκονται περισσότερο στη φροντίδα της υγείας τους, σύμφωνα
με στοιχεία της σχολής Δημόσιας Υγείας του Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη.

Όταν οι μπαμπάδες ασχολούνται συχνότερα με τη φροντίδα των παιδιών τους, π.χ. όταν τα βοηθούν να βουρτσίσουν τα δόντια τους, να ντυθούν ή να πάνε για ύπνο, τα παιδιά έχουν 33% λιγότερες πιθανότητες να είναι παχύσαρκα στην ηλικία των 2-4 ετών.

Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι σύγχρονοι μπαμπάδες έχουν αυξήσει το χρόνο που περνούν με τα παιδιά τους – περνούν πλέον τρεις φορές περισσότερο χρόνο με τα παιδιά σε σχέση με το 1965. Παρ‘ όλα αυτά, έχει γίνει ελάχιστη έρευνα για την επίδραση που έχειαυτή η επαφή στην παιδική παχυσαρκία.

Η έρευνα εξέτασε πόσο συχνά, τον τελευταίο μήνα, οι μπαμπάδες είχαν ετοιμάσει γεύματα για το παιδί τους, το είχαν πάει περίπατο ή είχαν παίξει μαζί στο
πάρκο ή την παιδική χαρά. Επίσης, πόσο συχνά είχαν φροντίσει το παιδί, ενώ η μητέρα έκανε άλλα πράγματα και κατά πόσο είχαν βοηθήσει στην καθημερινή
φροντίδα των παιδιών, όπως στο να τα βάλουν για ύπνο, να βουρτσίσουν τα δόντια τους, να ντυθούν. Η έρευνα αξιολόγησε επίσης το ρόλο του πατέρα στη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη διατροφή, την υγειονομική περίθαλψη και την πειθαρχία του παιδιού.

«Τα ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι τα παιδιά μπορούν να επωφεληθούν από τη συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα τους», τόνισε ο επικεφαλής της μελέτης
Δρ Wong και οι συνεργάτες του, οι οποίοι ανέλυσαν δεδομένα από περίπου 3.900 παιδιά.

Οσφυαλγία  είναι ο έντονος πόνος στην οσφύ (μέση) ενώ ισχιαλγία είναι το άλγος κατά τη διαδρομή του ισχιακού νεύρου δηλαδή στους γλουτούς, την οπίσθια επιφάνεια του μηρού και της κνήμης και πολλές φορές φτάνει μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών. Η οσφυαλγία είναι το συχνότερο σύμπτωμα μετά την κεφαλαλγία.
Οι περισσότερες οσφυαλγίες  ισχιαλγίες οφείλονται σε μικρούς ή μεγάλους τραυματισμούς των συνδεσμικών στοιχείων της οσφυικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Ένα μικρό μέρος οφείλονται σε φλεγμονές, ρευματοειδή αρθρίτιδα, νεοπλασίες ή σε παθήσεις γειτονικών οργάνων (στομάχου, εντέρου, νεφρών, ωοθηκών) που αντανακλούν στη ράχη. Μεγάλος αριθμός οσφυαλγιών-ισχιαλγιών οφείλεται ειδικότερα σε βλάβη του μεσοσπονδύλιου δίσκου, τη γνωστή δισκοκήλη.

Οι μικρές ή μεγάλες κακώσεις των συνδεσμικών στοιχείων της σπονδυλικής στήλης προκαλούνται από διάφορες απότομες ή αδέξιες κινήσεις του κορμούαπό το σήκωμα ή τράβηγμα υπερβολικού βάρους με τη σπονδυλική στήλη σεκάμψη και τεντωμένα τα γόνατα, από τηχρήση μηχανημάτων που προκαλούν κραδασμούς, ή ύστερα από επίπονη σωματική εργασία όπως σκάψιμο, μεταφορά φορτίων κλπ κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου ή των διακοπών.

Η θεραπεία της οσφυαλγίας είναι κατ’αρχήν συντηρητική και περιλαμβάνει κατάκλιση, θερμοφόρα στη μέση, φάρμακα, παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά, και ίσως βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Η κατάκλιση γίνεται σε θέση που να βολεύει τον άρρωστο, φαίνεται  όμως πως η ύπτια θέση με μαξιλάρια κάτω από τα γόνατα και ανασηκωμένη την πλάτη και το κεφάλι ανακουφίζει τους περισσότερους ασθενείς.

Στην οξεία φάση δεν ενδείκνυνται ασκήσεις, η χρήση όμως ήπιων μαλάξεων στην οσφυική χώρα οδηγεί συχνάσε ανακούφιση έστω και παροδική. Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας είναι πολύ σημαντικός μετά την υποχώρηση του πόνου, οπότε επιβάλλεται η τόνωση των οσφυικών και γενικότερα των μυώντου κορμού.
Η τόνωση των μυών αυτώνοδηγεί στη δημιουργία ενός φυσικού κορσέ που προφυλάσσει από μελλοντικές υποτροπές της οσφυαλγίας. Η εφαρμογή ορθοπαιδικής ζώνης οσφύος κατά την έγερση με σύγχρονη έναρξη ήπιων ασκήσεων, βοηθά στην αποκατάσταση μιας οξείας οσφυαλγίας. Όταν οι μυς ενισχυθούν σε ικανοποιητικό βαθμό,συνήθως σε ένα μήνα περίπου, η ζώνη εγκαταλείπεται.

Εάν η οσφυαλγία οφείλεται σε δισκοκήλη και δεν υποχωρεί στη συντηρητική αγωγή για 2-3 μήνες, ή εμφανίζει νευρολογική συμπτωματολογία-μυική αδυναμία των κάτω άκρων, ή ο ασθενής  έχει συχνές υποτροπές, τότε συνιστάται χειρουργική αποκατάσταση της βλάβης.

 

Οι μεσήλικες  που εργάζονται πολλές ώρες και συχνά θυσιάζουν τον ύπνο τους για χάρη της δουλειάς τους, τείνουν να έχουν χειρότερη υγεία, όταν γεράσουν, σύμφωνα με μια μακρόχρονη φινλανδική επιστημονική έρευνα.

Όι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρ. Μικαέλα Μπιργκίταφον Μπόνσντορφ του Πανεπιστημίου της πόλης Γυβάσκυλα, ανέλυσαν σε βάθος 25ετίας στοιχεία για την υγεία άνω των 3.000 ανδρών, επαγγελματιών και επιχειρηματιών, τόσο κατά την μέση όσο και την τρίτη ηλικία τους. Διαπιστώθηκε ότι όσοι 45άρηδες και 50άρηδες είχαν τη συνήθεια να δουλεύουν σκληρά (πάνω από 50 ώρες την εβδομάδα) και να μην κοιμούνται αρκετά (λιγότερο από εξήμιση ώρες τη μέρα), όταν πια έγιναν 65άρηδες και 70άρηδες,είχαν χειρότερες επιδόσεις στις σωματικές λειτουργίες, στη ζωτικότητά και στη γενικότερη υγεία τους, σε σχέση με όσους εργάζονται λιγότερο και κοιμούνταν περισσότερο, όταν ήσαν μεσήλικες.

Η Μπόντσντορφ επεσήμανε ότι στην εποχή μας πολλοί επαγγελματίες και άλλοι εργαζόμενοι, πέρα από τις επίσημες ώρες στο γραφείο, δουλεύουν αρκετές ακόμη αφανείς ώρες, στο σπίτι τους ή κατά τις μετακινήσεις τους, π.χ. διαβάζοντας την ηλεκτρονική αλληλογραφία ή έγγραφα της δουλειάς τους. Αυτό σημαίνει ότι, στην πραγματικότητα, ένας σύγχρονος μεσήλικας δουλεύει παραπάνω από το κανονικό και αυτό μπορεί να έχει συνέπειες για την υγεία του εν καιρώ, όταν πια βγει στη σύνταξη. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Age and Ageing».

Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει την αγωνία στο βλέμμα μίας γυναίκας που ταλαιπωρείται από επαναλαμβανόμενες κυστίτιδες και το ερώτημα «τι έχω γιατρέ;».

Η κυστίτιδα είναι μία ανεπίπλεκτη λοίμωξη του ουροποιητικού. Είναι δηλαδή μια σχετικά απλή ουρολοίμωξη. Σε αυτήν τη μορφή της είναι ιδιαίτερα συχνή
στις γυναίκες. Οι άνδρες, εξ ορισμού, κάνουν επιπλεγμένες, δηλαδή πιο «περίπλοκες», ουρολοιμώξεις.

Τα βακτήρια είναι η πιο κοινή αιτία της ουρολοίμωξης σε όλες τις ηλικίες. Καθημερινά πολλοί τέτοιοι μικροοργανισμοί εισέρχονται από την ουρήθρα στο ουροποιητικό σύστημα, αλλά εμποδίζονται από τη φυσιολογική χλωρίδα της ουρήθρας και απομακρύνονται γρήγορα με την ούρηση, πριν εγκατασταθούν και προκαλέσουν συμπτώματα. Όταν αυτό δεν γίνει αποτελεσματικά, μπορεί να εμφανιστεί λοίμωξη.

Συμπτώματα

Η κυστίτιδα εκδηλώνεται με συμπτώματα που ποικίλουν σε ένταση και διάρκεια, από απλό υπερηβικό βάρος που περνά μόνο του σε λίγες μέρες έως τσούξιμο,
κάψιμο κατά την ούρηση, αίσθηση ότι δεν αδειάζει η ουροδόχος κύστη, συχνουρία, απώλειες μικρών ποσοτήτων ούρων στο εσώρουχο και παρουσία αίματος στα ούρα. Σοβαρότερα συμπτώματα μπορεί να είναι η αιματουρία, ο υψηλός πυρετός με ρίγος και ο σταθερός πόνος στο πάσχον όργανο.

Αιτία

Το 85% των κυστίτιδων παγκοσμίως οφείλεται στο μικρόβιο Escherichia Coli (Ε.Coli). Το μικρόβιο αυτό, που φυσιολογικά βρίσκεται στην περιγεννητική χώρα, βρίσκει ευκαιρία και εισερχόμενο στην ουροδόχο κύστη προσκολλάται στο τοίχωμά της και προκαλεί όλα αυτά που περιγράψαμε.

Μάλιστα, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι στις γυναίκες, λόγω της ανατομίας τους και της μικρής ουρήθρας τους, το μικρόβιο μπορεί πολύ πιο εύκολα να εισέλθει στην ουροδόχο κύστη σε σχέση με τους άνδρες.

Η διάγνωση της κυστίτιδας είναι πολύ σημαντική, καθώς τα συμπτώματά της μπορεί να τα μιμηθούν και άλλες σοβαρότερες παθήσεις του ουροποιητικού, όπως ο καρκίνος της κύστεως, η λιθίαση της κύστεως ή του κάτω τριτημορίου του ουρητήρα κ.ά.

Συνήθως ένα μεμονωμένο επεισόδιο δεν προκαλεί ανάγκη περαιτέρω διερεύνησης. Η επιμονή και η επαναληψιμότητα των επεισοδίων, όμως, χρειάζεται μία προσεκτική ουρολογική προσέγγιση, τόσο σε επίπεδο λειτουργικό όσο και σε ανατομικό, αλλά και μία αξιολόγηση της συνολικής υγείας της ασθενούς!

Η συχνή χρήση των αντιβιοτικών, ειδικά όταν υπάρχει υποκείμενο αίτιο της επιμονής ενός μικροβίου, δεν συνίσταται. Μάλιστα, η αλόγιστη χρήση αυξάνει σημαντικά την ανθεκτικότητα των μικροβίων στα αντιβιοτικά, γι’ αυτό η αντιβιοτική θεραπεία πρέπει να περιορίζεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και φυσικά
με πολύ μεγάλη προσοχή.

Συχνά φθάνουν στο ιατρείο γυναίκες ταλαιπωρημένες και απογοητευμένες που τους έχουν χορηγηθεί τεράστιες ποσότητες αντιβίωσης, χωρίς να καταφέρουν
να βρουν λύση στο πρόβλημά τους.Σπάζοντας τον φαύλο κύκλο.

Μία συχνή κατάσταση που αντιμετωπίζουν πολλές από τιςασθενείς με υποτροπιάζουσες κυστίτιδες είναι:

Κυστική ενόχληση->αντιβίωση->κολπική μυκητίαση (από την αντιβίωση)-> κυστική ενόχληση κ.ο.κ.
Η απάντηση έρχεται από το ταπεινό μύρτιλλο ή αλλιώς Cranberr y.

Μελέτες μεγάλων σειρών ασθενών απέδειξαν ότι σκευάσματα  που περιέχουν προανθοκυανιδίνες (PAC) από μύρτιλλα βοηθούν στην αποφυγή της επαναληψιμότητας των επεισοδίων κυστίτιδας, οδηγούν σε σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής των γυναικών, μειώνουν τη συχνότητα και την ένταση των
συμπτωμάτων και οδηγούν σε αρνητικοποίηση της καλλιέργειας ούρων ΧΩΡΙΣ τη χρήση αντιβιοτικών.

Μέτρα όπως η πρόσληψη περισσότερων υγρών, η χρήση βαμβακερών εσωρούχων κ.λπ. μπορούν επίσης να βοηθήσουν στημείωση των υποτροπών.

Οι προανθοκυανιδίνες εμποδίζουν τα ινίδια του E.Coli να προσκολληθούν στο τοίχωμα της ουροδόχου κύστεως και έτσι αυτά αποβάλλονται με τα ούρα. Με τη βοήθεια των υγρών το μικροβιακό φορτίο αραιώνεται και αποβάλλεται μέσω των ούρων έξω από το σώμα και η εγκατάσταση της λοίμωξης εμποδίζεται με φυσικό τρόπο.

Για να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα από τη λήψη του cranberry, πρέπει να προηγηθεί σωστή ουρολογική μελέτη, ώστε να αποκλεισθούν άλλα αίτια που μιμούνται τα κυστικά ενοχλήματα (λίθοι, νεοπλάσματα, εγκυμοσύνη κ.λπ.), και ακολούθως να επιλεγεί το κατάλληλο θεραπευτικό σχήμα που θα λύσει το πρόβλημα της ασθενούς.

 

Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το αλκοόλ για να αισθάνονται δυναμικοί, χαλαροί ή δημιουργικοί. Αυτό το απλό μόριο μειώνει το άγχος και προκαλεί ενθουσιασμό και ευχαρίστηση. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά συμβάλλουν στον εθιστικό χαρακτήρα του αλκοόλ. Ταυτόχρονα, το αλκοόλ μειώνει τη μνήμη και την ικανότητά μας να ελέγξουμε τη συμπεριφορά μας. Η κατανάλωση αλκοόλ και ειδικότερα η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ προκαλεί λειτουργικές και δομικές αλλαγές στον εγκέφαλο. Συνδέεται με την απόσβεση της επικοινωνίας μεταξύ περιοχών του εγκεφάλου που ελέγχουν τα συναισθήματά μας, την ικανότητά μας να παρακολουθούμε αλλαγές στο περιβάλλον μας και να σχεδιάζουμε τις συμπεριφορές μας ανάλογα και τελικά βλάπτει τους νευρώνες σε αυτές τις περιοχές.

Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ αντιπροσωπεύει ένα πρότυπο πρόσληψης μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ, που ακολουθείται  συχνά από επισόδεια
μέθης (συνήθως τα σαββατοκύριακα). Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ  είναι ένα διαδεδομένο κοινωνικό πρόβλημα και είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο
στους εφήβους και τον νεαρό ενήλικο πληθυσμό. Ορίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (2019) ως κατανάλωση περισσότερων από 60g καθαρής
αλκοόλης (δηλαδή περίπου τα τρία τέταρτα ενός μπουκαλιού κρασιού ή 1,5lt μπύρας) σε τουλάχιστον μία περίπτωση τις τελευταίες 30 ημέρες. Τα υψηλά επίπεδα της υπερβολικής κατανάλωσηςαλκοόλ είναι ιδιαίτερα επιζήμια για τους νεαρούς ενήλικες, καθώς ο προμετωπιαίος φλοιός (το τμήμα του εγκεφάλου
που ελέγχει τη συμπεριφορά) και ο ιππόκαμπος (η περιοχή του εγκεφάλου που υποστηρίζει τη μνήμη) δεν αναπτύσσονται πλήρως μέχρι την ηλικία των 20.

Θα ήθελα να αναφερθεί εδώ τι γράφειο Πλάτωνας στο «Νόμοι στην Πολιτεία»:“ἆρ’ οὐ νομοθετήσομεν πρῶτον μέν τούς παῖδας μέχρι ἐτῶν ὀκτωκαίδεκα τό παράπανοἴνου μὴγεύεσθαι, διδάσκοντες ὡς οὐ χρήπῦρ ἐπὶ πῦρ ὀχετεύειν εἴς τε τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν…., τὴν ἐμμανῆ εὐλαβουμένους ἕξιν τῶν νέων·
μετὰ δὲ τοῦτο οἴνου μὲν δὴ γεύεσθαι τοῦ μετρίου μέχρι τριάκοντα ἐτῶν, μέθης δὲ καὶ πολυοινίας τὸπαράπαντόν νέον ἀπέχεσθαι”.

Ο Πλάτωνας προτείνει σε αυτό το απόσπασμα να περάσει έναν νόμο που δεν επιτρέπει σε παιδιά κάτω των δεκαοκτώ να αγγίξουν το κρασί, υποδηλώνοντας
ότι είναι λάθος να ρίχνουμε φωτιά στη φωτιά, είτε στο σώμα είτε στην ψυχή … και, επομένως, προφυλάσσοντας από την ευχάριστη διάθεση τους νέους. Και στη
συνέχεια, προτείνει έναν κανόνα ότι οι νεαροί άνδρες κάτω των τριάντα ετών πρέπει να καταναλώνουν κρασί με μέτρο και να απέχουν εντελώς από τη μέθη
και τη βαριά κατανάλωση αλκοόλ.

Έρευνες έχουν δείξει ότι η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ σχετίζεται με την αδυναμία κατάλληλης αντίδρασης σε καταστάσεις που απαιτούν συναισθηματική απόκριση. Για παράδειγμα, οι νεαροί ενήλικες που κάνουν υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ δείχνουν δυσκολίες στην αναγνώριση της έκφρασης των συναισθημάτων του φόβου και της θλίψης σε άλλους. Η ενσυναίσθηση (η ικανότητα να αισθάνεται τον πόνο των άλλων) βρέθηκε επίσης μειωμένη σε νεαρούς ενήλικες ηλικίας 13 έως 20 ετών που κατανάλωναν υψηλές ποσότητες αλκοόλ. Σε μια πρόσφατη μελέτη διαπιστώθηκε ότι οι άνθρωποι που κάνουν υπερβολική
κατανάλωση αλκοόλ δυσκολεύονται να «νιώσουν» τον πόνο που μπορεί να  βιώνει κάποιος άλλος σε σύγκριση με εκείνους που δεν πίνουν τακτικά. Η δυσκολία
που έδειξαν οι πότες στο να αισθάνονται ενσυναίσθηση για τους άλλους που βιώνουν πόνο αντανακλάται σε εικόνες που τραβήχτηκαν από τον εγκέφαλό τους.

Αξίζει να προστεθούν εδώ σχετικά πρόσφατα ευρήματα της μελέτης της Ευρωπαϊκής Σχολικής Έρευνας για το Αλκοόλ και άλλα ναρκωτικά (ESPAD) που δημοσιεύθηκαν μετά από έρευνες σε 96.000 μαθητές σχολείου σε 35 χώρες. Η μελέτη διαπίστωσε ότι το εφηβικό κάπνισμα και η χρήση του αλκοόλ μειώνονται αργά, ωστόσο, υπάρχουν προβλήματα σχετικά με τα νέα ψυχοδραστικά φάρμακα που παρουσιάζουν αύξηση. Στην Ελλάδα, ωστόσο, η κατανάλωση αλκοόλ εξακολουθεί να αποτελεί πρόβλημα με τα τρία τέταρτα των 3.323 μαθητών που ερωτήθηκαν να αναφέρουν ότι είχαν πιει αλκοόλ τις τελευταίες 30 ημέρες
πολύ πάνω από τον μέσο όρο για όλες τις χώρες (48%). Έτσι, η υπερβολικήκατανάλωση αλκοόλ, η οποία ξεκίνησε στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ
έχει πλέον διεισδύσει σε χώρες όπως η Ελλάδα.

 

 

Έχοντας κλείσει 2 χρόνια πανδημίας με εγκλεισμό και πολύωρη χρήση μάσκας και εργασία/εκπαίδευση/ διασκέδαση μπροστά σέ οθόνη, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη να φροντίσουμε τα πολύτιμα ματιά μας. θα αναφερθούν δύο οντότητές πού τα ταλαιπωρούν αύτη την εποχή: η ξηροφθαλμία και η βλεφαρίτιδα.

Η ξηροφθαλμία που  σχετίζεται με την χρήση μάσκας  και Σύνδρομο MADE.

Μετά την υποχρεωτική χρήση μάσκας είναι αυξημένα τα παράπονα των ασθενών για: δακρύρροια, τσούξιμο, φαγούρα, θόλωση όρασης, κόκκινα μάτια, αίσθημα ξένου σώματος και πόνο. Η εκτεταμένη καικακή χρήση της μάσκας οδηγούν είτε σε επιδείνωση των συμπτωμάτων των ατόμων που ήδη υποφέρουν από το
σύνδρομο της ξηροφθαλμίας είτε σε  εμφάνιση εκ νέου αυτών των συμπτωμάτων. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παρερμηνευθεί το γεγονός ότι η χρήση της
μάσκας είναι το, αναγκαίο και απαραίτητο μέτρο για την καταπολέμηση της πανδημίας του COVID-19! Σκοπός του άρθρου είναι να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των ερεθισμών από τη χρήση της μάσκας του προσώπου που καλύπτει τη μύτη και το στόμα. Όταν η μάσκα είναι χαλαρά τοποθετημένη στο πρόσωπο, έχει την
τάση να διασπείρεται προς τα μάτια ο εκπνεόμενος αέρας, γεγονός που επιταχύνει την εξάτμιση των δακρύων. Επακόλουθο των συμπτωμάτων αυτών είναι αντανακλαστικά να τρίψουμε τα μάτια μας, συχνά με βρώμικα χέρια!

Αυξημένο κίνδυνο έχουν οι χρήστες φακών επαφής, οι ηλικιωμένοι με προϋπάρχοντα προβλήματα στην πρόσθια  επιφάνεια του οφθαλμού, οι γυναίκες σε
κλιμακτήριο και γενικότερα με ορμονικές διαταραχές και φυσικά οι άνθρωποι που εργάζονται πολλές ώρες μπροστά σε οθόνες ή/και σε χώρους με κλιματισμό, όπως και όλοι εκείνοι που λόγω επαγγέλματος είναι υποχρεωμένοι να φορούν τη μάσκα πολλές ώρες.

Συστήνεται:

1. Η ορθή χρήση της μάσκας: να εφαρμόζει σφιχτά, ιδιαίτερα το άνω άκρο της, με το έλασμα στη ράχη της μύτης!

2. Να περιοριστεί η χρήση των κλιματιστικών, ανανεώνοντας συχνά τον αέρα του χώρου εργασίας. Κατά τη χρήση Η/Υ, tablets, smartphones πρέπει να γίνονται συχνά διαλείμματα. Να τηρείται ο κανόνας των 3 «20» κατά την Αμερικάνικη Οφθαλμολογική Εταιρεία: για κάθε 20min εργασία σε οθόνη πρέπει να γίνεται 20 sec διάλειμμα κοιτώντας 20 feet (6 μέτρα) μακριά.

3. Η χρήση τεχνητών δακρύων, gel και αλοιφών ανάλογα με τη σοβαρότητα της ξηροφθαλμίας. Υπάρχει πληθώρα τεχνητών δακρύων, προτιμήστε τα προϊόντα
χωρίς συντηρητικά. Ο συνδυασμός υαλουρονικού με κάποια προστατευτικό παράγοντα όπως πχ η τρεχαλόζη προσφέρει μέγιστη άνεση & ενυδάτωση. Τα ειδικά
συμπληρώματα διατροφής που εμπλουτίζουν την ποιότητα των δακρύων συχνά βοηθούν.

4. Η χρήση ειδικών αντιθαμβωτικών σπρέι στα γυαλιά οράσεως, για να αντιμετωπιστεί το θάμπωμα των φακών.

Η βλεφαρίτιδα

Ένα άλλο συνηθισμένο πρόβλημα που συναντάμε συχνά την περίοδο αυτή είναι η βλεφαρίτιδα: συνήθης αλλά επίμονη φλεγμονή των βλεφάρων, εκεί που εκφύονται οι βλεφαρίδες. Διακρίνεται σε πρόσθια μικροβιακή, σε πρόσθια σμηγματορροϊκή και σε οπίσθια βλεφαρίτιδα, που μπορεί να συνυπάρχει με σμηγματορροϊκή δερματίτιδα ή ροδόχρου ακμή. Στα πρώτα στάδια είναι ασυμπτωματική. Όμως, όταν η βλεφαρίτιδα γίνει χρόνια (εμμένουσα για 3 μήνες),
εμφανίζονται ενοχλήσεις, όπως τα κόκκινα μάτια, η φαγούρα, το κάψιμο, η απολέπιση (σαν πιτυρίδα) του δέρματος, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε
επιπλοκές, όπως χαλάζια και κερατίτιδες με πόνο και μείωση της όρασης. Η αντιμετώπιση πρέπει να περιλαμβάνει:

1. Ζεστές κομπρέσες.

2. Μασάζ και καθαρισμός των βλεφάρων με ειδικά αποστειρωμένα μαντηλάκια χωρίς συντηρητικά.

3. Συχνή χρήση τεχνητών δακρύων χωρίς συντηρητικά και οφθαλμικών αλοιφών.

4. Χορήγηση αντιβιοτικών κατόπιν συστάσεως του οφθαλμιάτρου.

Τελευταία γίνεται συχνά αναφορά σε βλεφαρίτιδα από τα ακάρεα demodex. Τα ακάρεα αυτά αγαπούν τα μαλλιά, τα φρύδια και τις βλεφαρίδες. Είναι μεταδοτικά μόνο αν έρθουμε σε επαφή μετο δέρμα ή το σμήγμα της μύτης μολυσμένου ατόμου! Αποτελούνμέρος της οικογένειας των παρασίτων που ζουν
στο σώμα μας, αλλά η αύξηση του αριθμού τους δημιουργεί προβλήματα. Η κακή υγιεινή των βλεφάρων, το άγχος, η έκθεση στην ηλιακήακτινοβολία και
η πολύωρη χρήση των φακών επαφής ευνοούντον πολλαπλασιασμό τους. Απαιτείται ειδική θεραπεία (προϊόντα με tea tree oil), αν τα συμπτώματα δεν
υποχωρούν, για να καταστείλουμε τα αυγά τους. Όμως, η πλήρης εξάλειψη αυτώνδεν είναι δυνατή.

Η σωστή υγιεινή των ματιών, η ενυδάτωσή τους, η μείωση χρήσης των φακών επαφής, η σωστή διατροφή, η διακοπή τουκαπνίσματος, η ηλιοπροστασία, η άμεση αναζήτηση οφθαλμολογικής εξέτασης σε περίπτωση ενοχλητικών συμπτωμάτων αλλά και ο τακτικός προληπτικός έλεγχος των ματιών είναι τα
βασικά και απαραίτητα μέτρα.
Είναι δικαίωμα και υποχρέωση που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας να τον φροντίζουμε, γιατί η υγεία δεν είναι αλλά «γίνεται» αγαθό.

 

 

 

Aπό καρδιάς… Η μαγνητική τομογραφία καρδίας (cmr) αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της σύγχρονης καρδιολογίας. είναι μια εξέταση χωρίς τη βλαβερή ακτινοβολία για τον ασθενή και με χρήση μιας σίγουρης παραμαγνητικής ούσιας, το γαδολίνιο, χωρίς τον κίνδυνο νεφροτοξικότητας πού συνοδεύει τα ιωδιούχα σκιαγραφικά.

Τι κάνει τη Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς να ξεχωρίζει;

Καταρχάς, η Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς έχει τη μέγιστη ακρίβεια στον προσδιορισμό της καρδιακής μορφολογίας και λειτουργίας, πληροφορίες απαραίτητες για τον καθορισμό της σωστής θεραπείας καρδιαγγειακών ασθενών.

Επιπλέον, έχει την πιο υψηλή ευαισθησία αλλά και ειδικότητα, συγκριτικά με κάθε άλλη μη επεμβατική μέθοδο, για την αξιολόγηση μιας σημαντικής για τον
ασθενή στεφανιαίας νόσου (90% ευαισθησία, 90% ειδικότητα). Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι δίνει σχεδόν απόλυτη σιγουριά στον θεράποντα ιατρό για το αν ο ασθενής πάσχει ή όχι από σημαντική στένωση των αγγείων που αιματώνουν την καρδιά.

Τέλος, είναι η μοναδική αναίμακτη απεικονιστική μέθοδος που προσφέρει χαρακτηρισμό του καρδιακού μυός σε επίπεδο ιστού, κάνοντάς την απαραίτητη εξέταση στη διερεύνηση όλων των μυοκαρδι οπαθει ών.

Ποιον αφορά η συγκεκριμένη εξέταση;

Η Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς απευθύνεται σε όλους τους ασθενείς με πιθανό καρδιαγγειακό πρόβλημα.

Μάλιστα, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, η Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς έχει επίδραση στην αντιμετώπιση του ασθενούς στο  60 % (!) των περιπτώσεων.

Με τη χρήση σύγχρονων μηχανημάτων με ευρεία διάμετρο, καθώς και με τη βοήθεια υποστηρικτών εργαλείων, όπως μουσική κατά τη διάρκεια της
εξέτασης, γίνεται εφικτό να εξεταστούν ακόμη και ασθενείς με έντονη κλειστοφοβία.

Επίσης, σημαντικό είναι ότι, υπό ορισμένες συνθήκες, όλοι οι νεότεροι εμφυτεύσιμοι βηματοδότες αλλά και απινιδωτές μπορούν να μπουν με ασφάλεια στον χώρο του μαγνητικού τομογράφου.

Ποιες είναι οι εφαρμογές της Μαγνητικής Τομογραφίας Καρδιάς;

Η Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς έχει χαρακτηρισθεί ως μια «υπηρεσία μίας στάσης» (one-stop-shop). Ο λόγος είναι ότιοι πληροφορίες που μας
δίνει είναι τόσες πολλές που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλες σχεδόν τις καρδιαγγειακές παθήσεις! Συγκεκριμένα:

1. Δυναμική CMR με φαρμακευτική κόπωση για τη διάγνωση ή τον έλεγχο στεφανιαίας νόσου και καθοδήγηση μιας επεμβατικής επαναιμάτωσης του μυοκαρδίου.

2. Αξιολόγηση της ζωτικότητας του μυοκαρδίου και απόφαση για διενέργεια στεφανιογραφίας. Έλεγχος κατανομής της στεφανιαίας νόσου πριν από χειρουργικές επεμβάσεις ανοικτής καρδιάς επαναιμάτωσης του μυοκαρδίου (bypass).

3. Διατατική καρδιοπάθεια για ακριβή αξιολόγηση της λειτουργικότητας της αριστερής και δεξιάς κοιλίας. Ανεύρεση αιτιολογίας της μυοκαρδιακής βλάβης.

4. Υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια. Αιτιολογία και αξιολόγηση κινδύνου αρρυθμίας. Εξέταση συγγενών πρώτου βαθμού.

5. Περιοριστική μυοκαρδιοπάθεια. Ακριβής μελέτη παραμόρφωσης του μυοκαρδίου.

6. Τοξική μυοκαρδιοπάθεια. Διάγνωση και επανέλεγχος σε ασθενείς υπό ή μετά από χημειοθεραπεία.

7. Φλεγμονώδεις Παθήσεις του Μυοκαρδίου. Διάγνωση και επανέλεγχος.

8. Νοσήματα του Περικαρδίου. Αξιολόγηση φλεγμονώδους νόσου, ανεύρεση κύστεων ή περικαρδιακώv όγκων.

9. Συγγενείς καρδιακές παθήσεις σε παιδιά, σε νέους και ενήλικες για διάγνωση, παρακολούθηση και καθοδήγηση θεραπείας αποκατάστασης.

10. Αορτικές παθήσεις για χρόνια παρακολούθηση διαχωρισμού, διάτασης και ανευρύσματος αορτής με ή χωρίς χρήση σκιαγραφικού.

11. Ετήσιο έλεγχο σε νέους ασθενείς με αυξημένο κίνδυνο αορτικής πάθησης (π.χ. με νόσο Marfan, Ehlers Danlos κ.λπ.) με στόχο την αποφυγή της συνεχούς έκθεσης του ασθενούς σε επιβλαβή ακτινοβολία, όπως γίνεται με την αξονική τομογραφία.

12. Βαλβιδοπάθειες (αορτικής, μιτροειδούς, πνευμονικής και τριγλώχινας βαλβίδας). Ακριβής αξιολόγηση βαλβιδικής ανεπάρκειας.

13. Μυοκαρδιοπάθειες σε αποθηκευτικές νόσους (π.χ. Fabry, αμυλοείδωση).

14. Μυοκαρδιοπάθειες σε συστηματικές νόσους (π.χ. συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, σαρκοείδωση, μυϊκές δυστροφίες).

15. Εύρεση πιθανούς αρρυθμιογόνου εστίας για καθοδήγηση μιας επεμβατικής κατάλυσης μιας κοιλιακής αρρυθμίας. 16. Καλοήθεις και κακοήθεις όγκοι της καρδιάς, καθώς και καρδιακοί θρόμβοι.

Η Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς αποτελεί ένα πολύ ισχυρό «όπλο» στη φαρέτρα των καρδιολόγων για την άρτια αντιμετώπιση των ασθενών τους και
δίνει τη δυνατότητα βελτίωσης της πορείας νόσου σε  πολλές περιπτώσεις.

Γεώργιος Γκουδέλης

Ορθοπαιδικός Χειρουργός

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Επιστημονικός Διευθυντής Arthroheal Clinic, Θεσσαλονίκη

www.arthrohealclinic.gr

www.goudelis.gr

Κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων το μυοσκελετικό σύστημα του ανθρώπου καταπονείται με διάφορους τρόπους. Τα φορτία που δέχονται οι αρθρώσεις και οι μύες, η υπερβολική ή η λανθασμένη χρήση τους, η παρατεταμένη καθιστική στάση του σώματος καθώς και το υπερβολικό σωματικό βάρος του σύγχρονου ανθρώπου, μπορούν να αποτελέσουν την αιτία εμφάνισης των φλεγμονών στο σώμα.

Η φλεγμονή των αρθρώσεων ονομάζεται αρθρίτιδα ενώ η φλεγμονή των τενόντων ονομάζεται τενοντίτιδα. Στην αρθρίτιδα o  πόνος εμφανίζεται στο σημείο
συνάντησης των οστών – αρθρώσεις – και αφορά στην φθορά του αρθρικού χόνδρου καθώς και την φλεγμονή των μαλακών μορίων που περιβάλουν την άρθρωση. Ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται την άρθρωση του πρησμένη και να δυσκολεύεται κατά τη διάρκεια της κίνησής της. Αν αφορά στα κάτω άκρα πολλές φορές ο ασθενής δεν μπορεί να περπατήσει με άνεση και κουτσαίνει λόγω του πόνου και της δυσκαμψίας που αισθάνεται.

Η αρθρίτιδα χωρίζεται σε τρεις βασικές κατηγορίες:

• την οστεοαρθρίτιδα η οποία είναι προϊόν εκφυλιστικής αιτιολογίας και έχει να κάνει με την προχωρημένη ηλικία,
• την αρθρίτιδα που οφείλεται σε αυτοάνοσο νόσημα (ρευματοειδής αρθρίτιδα κ.α)
• μετατραυματική αρθρίτιδα που εμφανίζεται μετά από τραυματισμό στην άρθρωση και αφορά σε οποιαδήποτε ηλικία.

Η αντιμετώπιση της αρθρίτιδας τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί. Οι κυτταρικές θεραπείες με βλαστοκύτταρα, τα PRP (πλάσμα πλούσιο με αιμοπετάλια και
αυξητικούς παράγοντες), η νέα πρωτεϊνική ενδαρθρική θεραπεία από παράγοντες του αίματος, καθώς και η βελτίωση της σύνθεσης των υαλουρονικών οξέων
βοηθούν στην ανακούφιση των  συμπτωμάτων της πάθησης καθώς πιθανόν να επιβραδύνουν και την εξέλιξή της. Η θεραπευτική πρόοδος επίσης αφορά και στην αντιμετώπιση της αυτοάνοσης αρθρίτιδας με την θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες που αναστέλλουν την εξέλιξη της νόσου έτσι ώστε ο ασθενής δεν φτάνει πια σε αναπηρικές καταστάσεις. Τέλος η σωστή αντιμετώπιση του τραυματισμούτης άρθρωσης η οποία συμβαίνει σε νεανικές ηλικίες, (αθλητικές δραστηριότητες, τροχαία ατυχήματα), αποτρέπει την εμφάνιση της μετατραυματικής αρθρίτιδας.

Η εξέλιξη της ρομποτικής χειρουργικής και η ηλεκτρονική τεχνολογία δίνει σήμερα την οριστική λύση στα τελικά στάδια της αρθρίτιδας αντικαθιστώντας τη
προσβεβλημένη άρθρωση ξαναδίνοντας στον άνθρωπο την δυνατότητα να κινηθεί δίχως δυσκολία.

Η πρόληψη αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας. Η ενδυνάμωση των μυών πέριξ των αρθρώσε- ων ακολουθώντας ένα κατάλληλο πρόγραμμα γυμναστικής υπό σωστή καθοδήγηση (pilates, Tai chi, ορθοσωμική, aqua aerobic, κολύμβηση), η διατήρηση του σωστού σωματικού βάρους ώστε
να μην επιβαρύνονται οι αρθρώσεις, καθώς και η έγκαιρη και σωστή αντιμετώπιση των τραυματισμών αποτελούν βασικούς κανόνες πρόληψης. Τα άτομα που λόγω εργασιακών απαιτήσεων βρίσκονται στην καθιστική θέση αρκετές ώρες την ημέρα θα πρέπει οπωσδήποτε να σηκώνονται και να κινητοποιούνται κατά την
διάρκεια της εργασίας τους εκτελώντας μερικές απλές ασκήσεις. Τέλος η σωστή προθέρμανση πριν την άθληση καθώς και η σωστή ένδυση και υπόδηση
αποτελούν σημαντικούς παράγοντες πρόληψης εμφάνισης της τενοντίτιδας. Η έγκαιρη διάγνωση θέτει τις θεμέλιες βάσεις για την αντιμετώπιση των φλεγμονών των αρθρώσεων και των τενόντων.

Η προσπάθεια για εμβολιασμό είναι πολύ παλιά, ήδη το 10ο αιώνα μΧ έγιναν προσπάθειες στην Κίνα για μεταφορά υλικού, από δερματικές βλάβες ασθενών με ευλογιά, στο δέρμα υγιών ώστε να δημιουργήσουν προστασία. Το πρώτο εμβόλιο αποδίδεται στον Jenner και δόθηκε για την ευλογιά στο τέλος του 18ου αιώνα. O Pasteur όμως ήταν ο πρώτος επιστήμονας που βρήκε ότι τις αρρώστιες τις μεταφέρουν τα μικρόβια και που παρήγαγε εμβόλια στο εργαστήριο, γι αυτό και θεωρείται πατέρας της σύγχρονης μικροβιολογίας. Από τότε πολλά εμβόλια έχουν ανακαλυφθεί και εκατομμύρια εμβολιασμοί έχουν γίνει που μείωσαν τη παιδική θνητότητα στο ελάχιστο. Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA, ένα από τα πιο έγκριτα ιατρικά περιοδικά το 2007, βασισμένη σε αρχεία θανάτων έδειξε ότι   τα εμβόλια για την διφθερίτιδα, τον τέτανο, την ιλαρά και τον κοκκύτημείωσαν τους θανάτους κατά 99%. Έχουμε πια υποχρεωτικό εμβολιασμό για τα παιδιά και την ασφάλεια τους και αρκετούς εμβολιασμούς για τη προστασία εφήβων και ενηλίκων.  Άλλοι χρειάζεται να γίνονται εφάπαξ και άλλοι πρέπει να επαναλαμβάνονται, όπως αυτός της γρίπης.

Όσον αφορά στα εμβόλια για τον κορονοιό, μια πρόσφατη ανακοίνωση στο ιατρικό περιοδικό BMJ δείχνει ότι στην Αγγλία, ο εμβολιασμός μείωσε κατά 80% τις εισαγωγές και κατά 85% τους θανάτους ασθενών ηλικίας πάνω από 80 ήδη τρεις με τέσσερις εβδομάδες μετά την πρώτη δόση του εμβολίου. Ο εμβολιασμός στην  Αγγλία λοιπόν δημιουργεί ένα πολύ αποτελεσματικό τείχος προστασίας στους εμβολιασμένους.

Ποιά είναι τα στοιχεία από τη χώρα μας; Είναι παρόμοια: Βλέπουμε και στην Ελλάδα μείωση των εισαγωγών μεγαλύτερες ηλικίες που έχουν εμβολιαστεί. Σαν παράδειγμα, στο Σωτηρία, το μεγαλύτερο κέντρο αναφοράς για COVID, το δίμηνο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου, πριν την έναρξη των εμβολιασμών, το 23% των εισαγωγών αφορούσε σε ασθενείς ηλικίας άνω των 80. Το δίμηνο αντίστοιχα Μαρτίου – Απριλίου μόνο 6% των εισαγωγών αφορούσαν σε άτομα άνω των 80 ετών και σχεδόν όλοι όσοι νόσησαν και χρειάστηκαν εισαγωγή ήταν ανεμβολίαστοι. Σε σχέση με το δίμηνο πριν τα Χριστούγεννα και την έναρξη των εμβολιασμών λοιπόν και παρά το γεγονός ότι τα κρούσματα στην Αθήνα αυξήθηκαν σημαντικάόπως και ο αριθμός των νοσηλευομένων,
η ανάγκη για νοσηλεία ασθενών ηλικίαςμεγαλύτερης των 80 -που είναι η ηλικίαπου εμβολιάστηκε κατά προτεραιότητα -μειώθηκε σημαντικά. Και αντίθετα, ενώ το δίμηνο Νοεμβρίου Δεκεμβρίου έγιναν στοΣωτηρία 298 εισαγωγές ατόμων ηλικίας μικρότερης των 59, το τελευταίο δίμηνο, έγιναν 790 εισαγωγές αυτών των ηλικιακών ομάδων, και αφορούσαν κυρίως σε ασθενείς που δεν έχουν εμβολιαστεί.

Αν ελέγξουμε δε τους θανάτους, σε 80 θανάτους του τελευταίου εικοσαήμερου στην Ελλάδα σε ασθενείς άνω των 80 (που μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι εμβολιασμένοι), οι ασθενείς που κατέληξαν ήταν ανεμβολίαστοι  με 2 εξαιρέσεις, ασθενείς που είχαν σοβαρές συνοσηρότητες. Άρα ο εμβολιασμός για τον κορονοιο προστατεύει, μειώνει σημαντικά λοιμώξεις και θανάτους. Και  με το δεδομένο ότι προστατεύει τα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα που η ανοσολογική απάντηση είναι λιγότερο αποτελεσματική, πολύ περισσότερο μπορεί να προστατέψει τους νεότερους. Οι δε παρενέργειες είναι εξαιρετικά σπάνιες και σοβαρές συνέπειες μπορούν να προληφθούν. Ο εμβολιασμός είναι η απάντηση στιςλοιμώξεις, η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη, πιο ανώδυνη και πιο αποτελεσματική από τη θεραπεία. Με τον εμβολιασμό παραμένουμε ασφαλείς και αποφεύγουμε συμπτώματα, φάρμακα, νοσηλείεςκίνδυνο και άγχος.