Κατηγορία: ΥΓΕΙΑ

Μετά από ένα δύσκολο χειμώνα, η θάλασσα είναι αυτό που όλοι  χρειαζόμαστε και λαχταράμε  για το καλοκαίρι. Ας ενημερωθούμε όμως για τα μέτρα που οδηγούν στην ασφάλειά μας και ας ακολουθήσουμε απλές οδηγίες για να αποφύγουμε τους πιθανούς κινδύνους της.

Πώς μένετε ασφαλείς στην παραλία;

• Παρακολουθήστε μαθήματα κολύμβησης.
• Ακολουθείστε  τις οδηγίες της εγκατάστασης που επισκέπτεστε.
• Αν δεν γνωρίζετε  τα νερά που πρόκειται να κολυμπήσετε, πάρτε πληροφορίες από ντόπιους κατοίκους (ρεύματα, βάθος, άλλες παγίδες)
• Κολυμπήστε για μεγαλύτερη ασφάλεια σε παραλίες που  υπάρχουν ναυαγοσώστες. Θα παρακολουθούν τις κινήσεις σας και θα σας προειδοποιήσουν για τυχόν επικίνδυνα σημεία της παραλίας ή και της συμπεριφοράς σας και φυσικά θα επέμβουν άμεσα σε περίπτωση ατυχήματος.
• Κολυμπήστε με παρέα και  ποτέ μόνοι, γιατί αυτός που μπορεί να βοηθήσει άμεσα είναι αυτός που κολυμπάει μαζί σας.
• Κολυμπήστε παράλληλα με την ακτή και όχι κάθετα σε αυτή.
• Μην αφήνετε τα παιδιά χωρίς επιτήρηση  στο νερό.
• Ενημερώνετε πάντα κάποιον από την οικογένειά σας ή το φιλικό σας περιβάλλον που πάτε  και πότε θα γυρίσετε
• Δεν πρέπει να κολυμπάτε όταν δεν αισθάνεσθε καλά ή είσαστε κουρασμένοι
• Πρέπει να έχουν να περάσει τουλάχιστον τρεις ώρες από το τελευταίο γεύμα,  για να κολυμπήσετε.
• Απαγορεύονται οι  βουτιές με το κεφάλι σε άγνωστες προς εσάς θάλασσες. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος τραυματισμού.
• Ποτέ  αλκοόλ και άλλες ουσίες όταν πρόκειται να καλυμπήσετε.
• Αποφύγετε πριν την κολύμβηση τα λιπαράή βαριά φαγητά.  Προτιμήστε νερό, φρούτα και χυμούς.
• Κολυμπήστε μέσα στον οριοθετημένο θαλάσσιο χώρο κολύμβησης (σημαδούρες), για να μην κινδυνεύετε από κινούμενα σκάφη (ταχύπλοα, jet ski, κ.λπ.)
• Οι περιοχές μεταξύ ασπρόμαυρων καρό σημαιών είναι για θαλάσσια σπορ, όπως σερφ. Δεν πρέπει να κολυμπάτε σ’ αυτές τις περιοχές.
• Ο πορτοκαλί ανεμοφράκτης σημαίνει ισχυρό ή υπεράκτιο άνεμο και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται φουσκωτά σε αυτές τις συνθήκες.
• Η κόκκινη σημαία σημαίνει ότι είναι επικίνδυνο να μπαίνεις στο νερό.
• Αποφεύγετε να  πάτε στη θάλασσα και να κολυμπήσετε όταν οι καιρικές συνθήκες δεν είναι καλές. Η κολύμβηση είναι επικίνδυνη όταν φυσάει δυνατά ή έχει μεγάλα κύματα.
• Μην κάνετε επικίνδυνα παιχνίδια που μπορεί να θέσουν τον εαυτό σας ή τους γύρω σας σε κίνδυνο καθώς και μην κάνετε επίδειξη των ικανοτήτων – δυνατοτήτων σας.
• Αποφύγετε την γρήγορη και πολύωρη επαφή με πολύ κρύα νερά.
• Αν κάποιος κοντά σας κινδυνεύει, μην επιχειρήσετε να τον σώσετε αν δεν γνωρίζετε βασικούς κανόνες.

Τι πρέπει να κάνετε αν έχετε παγιδευτεί σε ρεύμα

• Μείνετε ήρεμοι, σηκώστε το χέρι σας και φωνάξτε για βοήθεια.
• Αν είναι ρεύμα, μην κολυμπάτε αντίθετα για να ξεφύγετε.. Είναι σχεδόν αδύνατο να κολυμπήσετε γρηγορότερα από ένα ισχυρό ρεύμα, οπότε η προσπάθεια θα οδηγήσει σε εξάντληση.
• Εάν το νερό είναι αρκετά ρηχό, προσπαθήστε να σταθείτε όρθιοι πατώντας αντί να κολυμπήσετε. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, προσπαθήστε  να κολυμπήσετε παράλληλα με την ακτή έως ότου είστε ασφαλείς και βγείτε από το ρεύμα. Αμέσως μετά κατευθυνθείτε κάθετα προς την ακτή.

Αν δείτε κάποιον να κινδυνεύει:

• Καλέστε για βοήθεια
• Εάν μπορείτε να πιάσετε κάτι που επιπλέει ή κάτι που μπορεί να κρατήσει  το άτομο που κινδυνεύει, τότε ρίξετε το  προς το μέρος του.
• Μην μπαίνετε στη θάλασσα/πισίνα  μόνοι σας – πάρα πολλοί άνθρωποι πνίγονται προσπαθώντας να σώσουν άλλους
• Εάν καταφέρατε να σώσετε κάποιον, κρατήστε τον όσο το δυνατόν περισσότερο οριζόντια κατά τη διάσωση. Ελέγξτε τον αεραγωγό και την αναπνοή και επαναλάβετε εάν είναι απαραίτητο.

Οι καλοήθεις παθήσεις του μαστού αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία στη Μαστολογία   των παθολογικών καταστάσεων του μαστού. Το 90% των περιστατικών που προβληματίζουν τις γυναίκες και τον κλινικό ιατρό αφορούν σε καλοήθεις παθήσεις.

Είναι δεδομένο ότι για να γίνει διάκριση μεταξύ καλοήθων και κακοήθων βλαβών του μαστού και να επιβεβαιωθεί η καλοήθης προέλευση τους δεν φθάνει μία μόνον εξέταση, όποια και  αν είναι αυτή. Ο συνδιασμός των εξετάσεων είναι αυτός που θα μας επιτρέψει την ασφαλή διάγνωση. Άρα με μόνη τη μαστογραφία δεν μπορεί να μπει διάγνωση. Οι άλλες απεικονιστικές μέθοδοι μπορούν να δώσουν συμπληρωματικές πληροφορίες, όπως το υπερηχογράφημα  και η μαγνητική μαστογραφία, άλλα και η κυτταρολογική ή ιστολογική εξέταση που προκύπτει από παρακεντήσεις ψηλαφητών ογκιδίων ή από απεικονιστικά καθοδηγούμενες επεμβατικές πράξεις (παρακέντηση με λεπτή βελόνα- FNA, βιοψία με χοντρή βελόνα- Core Biopsy, Vacuum Assisted Biopsy-Mammotome). Σε σπανιότατες περιπτώσεις μπορεί να χρειασθεί η πλήρης ιστολογική εξέταση μετά από εγχειρητική αφαίρεση με ή χωρίς προεγχειρητικό εντοπισμό (ανάλογα με το μέγεθος της βλάβης και την πείρα του Μαστολόγου).

Οι καλοήθεις παθήσεις του μαστού περιλαμβάνουν καταστάσεις με μεγάλη ποικιλομορφία στην κλινική και μαστογραφική εικόνα

Πηγή:mastologos.gr

Η εμπειρία και γνώση των ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ εργαστηρίων AVENE πάνω στο ευαίσθητο δέρμα, σε συνδυασμό με την υψηλή τεχνολογία DERMOINFUSION δίνουν λύση σ’ όλες τις καταστάσεις “ερεθισμένου” δέρματος (οποιαδήποτε αιτιολογίας).

Υπάρχουν 2 τύποι ευαισθησίας, η φυσική και η αντιδραστική.

Η φυσική είναι δέρμα ευαίσθητο από τη φύση του.

Η αντιδραστική είναι δέρμα ευαίσθητο λόγω κλιματικών επιθέσεων, χρήση ακατάλληλων ή πολύ επιθετικών καλλυντικών, δερματολογικών θεραπειών ή χειρουργικών επεμβάσεων.

Ποια είναι τα συμπτώματα του “ερεθισμένου” δέρματος

Υποκειμενικά:

• Αίσθημα καψίματος
• Τραβήγματα – Τσιμπήματα / σπάνια φαγούρα

Αντικειμενικά:

• Δερματική ξηρότητα
• Ερυθρο – ευρυαγγείες
• Ήπια απολέπιση
• Πολύ ήπιο ερύθημα

Η θεραπεία απευαισθητοποίησης στηρίζεται σε 3 στάδια

• Απομάκρυνση όλων των εκλυτικών και επιβαρυντικών παραγόντων
• Θεραπεία σε εξειδικευμένο δερματολογικό ιατρείο
• Χρήση κατάλληλων προϊόντων για περιποίηση με σωστό τρόπο.

Στόχος της θεραπείας

• Μείωση της δερματικής ευαισθησίας
• Αποκατάσταση της δερματικής άνεσης
• Επανόρθωση της λειτουργίας του φραγμού του δέρματος
• Προστασία του δέρματος από τις επικείμενες επιθέσεις

Τι πετυχαίνει η θεραπεία

• Μείωση του ερεθισμού
• Άνεση και ελαστικότητα του δέρματος
• Φωτεινότητα δέρματος
• Ενυδάτωση σωστή δέρματος

Στέλιος Αγγελίδης

Δερματολόγος

Οι κίνδυνοι και τα οφέλη της θεραπείας για χαμηλή τεστοστερόνη σε κάθε άνθρωπο διαφέρουν. Θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό γνώστη του προβλήματος για να κάνετε τη σωστή επιλογή.

Τι είναι η τεστοστερόνη;

Η τεστοστερόνη είναι μια ορμόνη που παράγεται κυρίως από τους όρχεις και είναι η κύρια ορμόνη του φύλου στους άνδρες. Διατηρεί ισόβια την ισορροπία των αλλαγών που παρουσιάζονται κατά την ανδρική εφηβεία, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης οστικής πυκνότητας, της μυϊκής μάζας, της ανάπτυξης των μαλλιών και της λίμπιντο.

Υπάρχει πιθανότητα να έχω χαμηλή τεστοστερόνη;

Ένα μικρό ποσοστό ανδρών δεν παράγει αρκετή τεστοστερόνη. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε προβλήματα των όρχεων ή του τμήματος του εγκεφάλου που ρυθμίζει την παραγωγή τεστοστερόνης. Πολλές συνηθισμένες καταστάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε χαμηλή τεστοστερόνη, όπως παχυσαρκία, διαβήτης, άπνοια ύπνου, χρήση οπιοειδών φαρμάκων και κατάθλιψη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η θεραπεία πρέπει να επικεντρώνεται στο υποκείμενο πρόβλημα. Τα επίπεδα τεστοστερόνης επίσης μειώνονται φυσικά με τη γήρανση και διακυμαίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Τα συμπτώματα από τη χαμηλή τεστοστερόνη δεν είναι συγκεκριμένα, αλλά περιλαμβάνουν σεξουαλική δυσλειτουργία, καταθλιπτική διάθεση, χαμηλή ενέργεια και ελαττωμένη μυϊκή μάζα. Πολλές άλλες καταστάσεις όμως μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα.

Πώς διαγιγνώσκεται η χαμηλή τεστοστερόνη;

Η αξιολόγηση πρέπει να ξεκινήσει με μια επίσκεψη στον ιατρό. Για τη διάγνωση χαμηλής τεστοστερόνης, θα πρέπει να ληφθούν δείγματα αίματος και να εξεταστούν από πιστοποιημένο εργαστήριο σε 2 διαφορετικές ημέρες. Τα δείγματα πρέπει να ληφθούν σε κατάσταση νηστείας το πρωί για να γίνει μια ακριβής μέτρηση. Δεν συνιστάται η εξέταση σάλιου ή αίματος στο σπίτι, επειδή δεν είναι ακριβείς.

Η χαμηλή τεστοστερόνη χρειάζεται θεραπεία;

Η θεραπεία πρέπει να γίνεται μόνο με την καθοδήγηση του ιατρού και μετά από επιβεβαιωμένη διάγνωση. Όταν η χαμηλή τεστοστερόνη προκαλείται από ιατρικά προβλήματα που επηρεάζουν άμεσα τους όρχεις, η θεραπεία θα έχει σημαντικά οφέλη για την υγεία. Όταν προκαλείται από τη γήρανση, τα οφέλη της θεραπείας είναι λιγότερο σαφή. Ορισμένοι άνδρες δεν πρέπει να λαμβάνουν τεστοστερόνη χωρίς να προηγηθεί προσεκτική διαλογή. Για την ασφαλή θεραπεία με τεστοστερόνη είναι απαραίτητο να γίνονται τακτικοί έλεγχοι και εργαστηριακή παρακολούθηση. Η θεραπεία θα πρέπει να διακόπτεται εάν δεν παρουσιαστεί βελτίωση στα συμπτώματά σας.

Τι γίνεται με τις θεραπείες που πωλούνται ελεύθερα στο εμπόριο ή στο Διαδίκτυο;

Οι θεραπείες που πωλούνται στο εμπόριο και στο διαδίκτυο πρέπει να αποφεύγονται, καθώς συχνά δεν έχουν αξιόπιστη επισήμανση και ενδέχεται να περιέχουν επιβλαβή συστατικά. Για τα φάρμακα τεστοστερόνης θα πρέπει να εμπιστεύεστε μόνο τις εγκεκριμένες φαρμακευτικές εταιρείες.

Τι άλλο μπορώ να κάνω για να νιώσω καλύτερα;

Συζητήστε με τον γιατρό σας σχετικά με τις ανησυχίες και τους φόβους σας. Τα συμπτώματα που σχετίζονται με τη χαμηλή τεστοστερόνη μπορεί να προκληθούν από πολλές διαφορετικές καταστάσεις υγείας. Η ακριβής διάγνωση θα σας βοηθήσει να βρείτε τη σωστή θεραπεία. Η διατήρηση ενός υγιούς βάρους, η τακτική άσκηση και ο ισορροπημένος τρόπος ζωής μπορούν να αντιμετωπίσουν πολλά από τα συμπτώματα της χαμηλής τεστοστερόνης χωρίς επιβλαβείς παρενέργειες.

Το FDA (Food and Drug Administration) δεν έχει εγκρίνει τη θεραπεία της χαμηλής τεστοστερόνης που οφείλεται στη γήρανση. Εάν παρόλα αυτά επιθυμείτε να δοκιμάσετε τη θεραπεία θα πρέπι να γνωρίζετε τα πιθανά οφελη και τους κινδύνους της θεραπείας.

Πιθανά οφέλη από τη θεραπεία

• Μικρή ή καμία επίδραση στα συμπτώματα κατάθλιψης και στη νοητική λειτουργία
• Μικρή έως μέτρια βελτίωση της σεξουαλικής λειτουργίας
• Μικρή έως μέτρια βελτίωση της στύσης (μικρότερη από αυτή που επιτυγχάνεται με άλλα φάρμακα όπως η σιλδεναφίλη)
• Μικρή ή καμία επίδραση στη φυσική κατάσταση, την κόπωση και την ενέργεια

Πιθανοί κίνδυνοι από τη θεραπεία

• Μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφράγματος και εγκεφαλικού επεισοδίου, ειδικά σε άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας ή σε όσους έχουν ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου
• Μπορεί να προκαλέσει γυναικομαστία (διογκωμένους είτε επώδυνους μαστούς)
• Μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο φλεβοθρόμβωσης στα κάτω άκρα ή πνευμονικής εμβολής
• Μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα της υπερτροφίας του προστάτη
• Μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο του καρκίνου του προστάτη

 

Πηγή : www.medweb.gr

 

Τα εμβόλια για την πρόληψη της λοίμωξης από το SARS-CoV-2 θεωρούνται ως η πιο ελπιδοφόρα προσέγγιση για τον περιορισμό της πανδημίας. Μέχρι το τέλος του 2020, αρκετά εμβόλια είχαν διατεθεί για χρήση σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, πάνω από 40 υποψήφια εμβόλια ήταν σε μελέτες σε ανθρώπους και πάνω από 150 σε προκλινικές μελέτες.

Σε ποιες ηλικίες ενδείκνυνται:

Το εμβόλιο BNT162b2 (Pfizer-BioNTech COVID-19) ενδείκνυται για άτομα ηλικίας 12 ετών και άνω.

Το mRNA-1273 (εμβόλιο Moderna COVID-19) ενδείκνυται για άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω.

Το Ad26.COV2.S (εμβόλιο Janssen COVID-19) ενδείκνυται για άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω.

Πώς χορηγούνται:

Το εμβόλιο BNT162b2 (εμβόλιο Pfizer-BioNTech COVID-19) χορηγείται σε δύο ενδομυϊκές δόσεις των 0,3 mL η καθεμία, με τη διαφορά 3 εβδομάδων (21 ημερών).

Κάθε φιαλίδιο BNT162b2 περιέχει τουλάχιστον πέντε δόσεις μετά την αραίωση. Με σύριγγες χαμηλού χώρου, ο όγκος σε κάθε φιαλίδιο μπορεί να είναι επαρκής για να παρέχει έξι πλήρεις δόσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, και οι έξι δόσεις μπορούν να χορηγηθούν. Ωστόσο, τυχόν υπόλοιπος όγκος μικρότερος από μια πλήρη δόση (δηλ. <0,3 mL) θα πρέπει να απορριφθεί και να μην συγκεντρωθεί με υπολείμματα από άλλα φιαλίδια.

Το mRNA-1273 (εμβόλιο Moderna COVID-19) χορηγείται σε δύο ενδομυϊκές δόσεις των 0,5 mL έκαστη, με διάστημα ένα μήνα (28 ημέρες).

Το Ad26.COV2.S (εμβόλιο Janssen COVID-19, που αναφέρεται επίσης ως εμβόλιο Johnson & Johnson) χορηγείται σε μία ενδομυϊκή δόση 0,5 mL.

Σε ενήλικες και εφήβους, τα ενδομυϊκά εμβόλια συνήθως γίνονται στο δελτοειδή μυ. Η σωστή τεχνική ένεσης για τη μείωση του κινδύνου τραυματισμού στον ώμο περιλαμβάνει ένεση υπό γωνία 90 ° στο κεντρικό, παχύτερο τμήμα του δελτοειδούς.

Δεν χρειάζεται εξέταση αντισωμάτων μετά τον πλήρη εμβολιασμό

Εκτός εάν ενδείκνυται να αξιολογηθεί κάποιος για πιθανή λοίμωξη, δεν υπάρχει λόγος να γίνεται εξέταση αντισωμάτων μετά τον εμβολιασμό για COVID-19 για επιβεβαίωση ύπαρξης αντισωμάτων. Πολλές ορολογικές εξετάσεις δεν θα ανιχνεύσουν τον τύπο αντισωμάτων που προκαλούνται με τον εμβολιασμό.

Τα άτομα που νόσησαν από COVID-19 πρέπει επίσης να εμβολιαστούν

Προτείνουμε σε άτομα με ιστορικό λοίμωξης SARS-CoV-2 να λάβουν το εμβόλιο COVID-19. Δεν συνιστάται ορολογικός έλεγχος πριν από τον εμβολιασμό για την επιβεβαίωση προηγούμενης λοίμωξης. Για τις σειρές εμβολίων δύο δόσεων (δηλαδή, με τα εμβόλια mRNA COVID-19), εάν διαγνωστεί λοίμωξη SARS-CoV-2 μετά την πρώτη δόση εμβολίου, η δεύτερη δόση θα πρέπει να χορηγηθεί. Ο εμβολιασμός είναι πιθανότατα ευεργετικός στους ασθενείς με ιστορικό λοίμωξης SARS-CoV-2. Παρόλο που η επαναλοίμωξη φαίνεται ασυνήθιστη σε άτομα που αναπτύσσουν αντισώματα μετά από τη λοίμωξη SARS-CoV-2, η διαπίστωση προηγούμενης λοίμωξης μπορεί να είναι αναξιόπιστη ή μη πρακτική σε ορισμένες περιπτώσεις και η διάρκεια προστασίας από την προηγούμενη λοίμωξη είναι άγνωστη. Ο εμβολιασμός φαίνεται να αυξάνει περαιτέρω τα επίπεδα αντισωμάτων σε άτομα με προηγούμενη λοίμωξη και μπορεί να βελτιώσει την διάρκεια και το εύρος της ανοσίας.

Άτομα με πρόσφατη, τεκμηριωμένη λοίμωξη SARS-CoV-2 (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν διαγνωστεί μετά την πρώτη δόση εμβολίου) θα πρέπει να έχουν αναρρώσει από την οξεία λοίμωξη και να έχουν ολοκληρώσει το διάστημα απομόνωσης πριν από τη λήψη του εμβολίου. Είναι επίσης λογικό για αυτά τα άτομα να καθυστερήσουν το εμβόλιο για λίγους μήνες μετά τη λοίμωξη για να επιτρέψουν σε άλλους να εμβολιαστούν νωρίτερα, καθώς ο κίνδυνος επαναλοίμωξης φαίνεται εξαιρετικά μικρός κατά την περίοδο αυτή. Το CDC προτείνει επίσης ότι τα άτομα που έλαβαν μονοκλωνικά αντισώματα ή αναρρωτικό πλάσμα για COVID-19 να καθυστερήσουν τον εμβολιασμό για τουλάχιστον 90 ημέρες από τη στιγμή της θεραπείας.

Για άτομα που είχαν λοίμωξη SARS-CoV-2 και παρουσίασαν σύνδρομο φλεγμονής πολλαπλών συστημάτων (MIS), η απόφαση εμβολιασμού θα πρέπει να σταθμίζει τον κίνδυνο της έκθεσης, επαναλοίμωξης και σοβαρής νόσου ενάντια στο κατά πόσο το εμβόλιο είναι ασφαλές να χορηγηθεί σε τέτοια άτομα. Δεδομένης της υπόθεσης ότι το MIS σχετίζεται με διαταραχή του ανοσοποιητικού που προκαλείται από τη λοίμωξη SARS-CoV-2, είναι άγνωστο εάν ένα εμβόλιο SARS-CoV-2 θα μπορούσε να προκαλέσει μια παρόμοια διαταραχή στο ανοσοποιητικό.

Τα ανοσοκατασταλμένα άτομα πρέπει να εμβολιαστούν

Προτείνουμε στα άτομα που έχουν ανοσοκαταστολή ή λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα να εμβολιαστούν. Η ανοσογονικότητα των εμβολίων COVID-19 εμφανίζεται χαμηλότερη σε αυτά τα άτομα σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό και η αποτελεσματικότητα του εμβολίου είναι αβέβαιη. Ωστόσο, η πιθανότητα σοβαρής COVID-19 σε αυτόν τον πληθυσμό είναιπολύ μεγάλη.

Οι καταστάσεις που προκαλούν ανοσοκαταστολή και ενδέχεται να μειώσουν την αποτελεσματικότητα του εμβολίου  περιλαμβάνουν τη χρήση χημειοθεραπείας για καρκίνο, τις αιματολογικές κακοήθειες, τη μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων ή στερεών οργάνων, τη λοίμωξη HIV χωρίς θεραπεία με αριθμό CD4 κυττάρων <200 κύτταρα / microL, τη συνδυασμένη πρωτοπαθή ανοσοανεπάρκεια και τη λήψη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων (π.χ. μυκοφαινολάτη , ριτουξιμάμπη, πρεδνιζόνη> 20 mg / ημέρα για > 14 ημέρες).

Ποιο είναι το καλύτερο εμβόλιο;

Δεν έχει γίνει καμία συγκριτική μελέτη των εμβολίων μεταξύ τους, και ως εκ τούτου, κανείς δε μπορεί να πει ότι κάποιο υπερτερεί ή υστερεί. Οι διαφορές στην αποτελεσματικότητα από τις μελέτες φάσης III ενδέχεται να σχετίζονται με άλλους παράγοντες εκτός από την αποτελεσματικότητα, συμπεριλαμβανομένων των διαφορών στους πληθυσμούς και τις τοποθεσίες της μελέτης, το χρονοδιάγραμμα των μελετών κατά τη διάρκεια της πανδημίας και το σχεδιασμό της εκάστοτε μελέτης.

Ποια εμβόλια υπάρχουν;

BNT162b2 (εμβόλιο Pfizer-BioNTech COVID-19) – Αυτό το εμβόλιο mRNA χορηγείται σε νανοσωματίδια λιπιδίων για να εκφράσει την πρωτεΐνη ακίδα. Χορηγείται ενδομυϊκά σε δύο δόσεις με απόσταση 3 εβδομάδων.

Σε μια μεγάλη ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή φάσης III, αυτό το εμβόλιο είχε 95% αποτελεσματικότητα στην πρόληψη της συμπτωματικής COVID-19 κατά ή μετά την 7η ημέρα μετά τη δεύτερη δόση.

Οι τοπικές και συστηματικές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι σχετικά συχνές, ιδιαίτερα μετά τη δεύτερη δόση. Οι περισσότεροι είναι ήπιας ή μέτριας σοβαρότητας (δηλαδή, δεν εμποδίζουν τις καθημερινές δραστηριότητες) και περιορίζονται στις δύο πρώτες ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Μεταξύ 1,6 εκατομμυρίων αποδεκτών εμβολίων (16 ετών και άνω) στις Ηνωμένες Πολιτείες που απάντησαν σε έρευνες μετά τον εμβολιασμό, αναφέρθηκε αντίδραση στο σημείο της ένεσης (κυρίως πόνος, αλλά και ερυθρότητα, οίδημα και κνησμός) σε περίπου 65% μετά από κάθε δόση. Κόπωση, κεφαλαλγία και μυαλγίες αναφέρθηκαν σε 29, 25 και 17 τοις εκατό μετά την πρώτη δόση και σε 48, 40 και 37 τοις εκατό μετά τη δεύτερη, αντίστοιχα. Μετά τη δεύτερη δόση, οι πυρετοί, τα ρίγη και ο πόνος στις αρθρώσεις εμφανίστηκαν σε περίπου 20%. Οι αντιδράσεις αναφέρθηκαν συχνότερα την ημέρα μετά τον εμβολιασμό. Η αναφυλακτική αντίδραση μετά τον εμβολιασμό είναι πολύ σπάνια και έχει αναφερθεί σε ποσοστό περίπου 5 συμβάντων ανά εκατομμύριο δόσεις.

mRNA-1273 (εμβόλιο Moderna COVID-19) – Αυτό το εμβόλιο messenger RNA (mRNA) ήταν ένα από τα πρώτα εμβόλια για τον SARS-CoV-2. Αναπτύχθηκε και χορηγήθηκε σε ανθρώπους εντός δύο μηνών από τη δημοσίευση της γονιδιωματικής αλληλουχίας SARS-CoV-2. Το εμβόλιο χρησιμοποιεί mRNA που περιέχεται σε νανοσωματίδια λιπιδίων για να εκφράσει την πρωτεΐνη ακίδα πλήρους μήκους. Χορηγείται ενδομυϊκά σε δύο δόσεις με απόσταση 28 ημερών.

Σε μελέτη συγκριτικά με εικονικό φάρμακο φάσης III, το mRNA-1273 είχε 94,1% αποτελεσματικότητα στην πρόληψη της συμπτωματικής COVID-19 σε ή μετά από 14 ημέρες μετά τη δεύτερη δόση. Μεταξύ των ενηλίκων ηλικίας ≥65 ετών, η αποτελεσματικότητα του εμβολίου ήταν 86,4%.

Οι τοπικές και συστηματικές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι σχετικά συχνές, ιδιαίτερα μετά τη δεύτερη δόση. Οι περισσότεροι έχουν ήπια ή μέτρια σοβαρότητα (δηλαδή, δεν εμποδίζονται οι καθημερινές δραστηριότητες ούτε χρειάζονται παυσίπονα) και περιορίζονται στις 2 πρώτες ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Μεταξύ σχεδόν 2 εκατομμυρίων εμβολιασθέντων στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια αντίδραση στο σημείο της ένεσης (κυρίως πόνος, αλλά και ερυθρότητα, οίδημα και κνησμός) αναφέρθηκε σε 74 και 82 τοις εκατό μετά από κάθε δόση. Κόπωση, κεφαλαλγία και μυαλγίες αναφέρθηκαν σε 33, 27 και 21 τοις εκατό μετά την πρώτη δόση και σε 60, 53 και 51 τοις εκατό μετά τη δεύτερη, αντίστοιχα. Μετά τη δεύτερη δόση, ο πυρετός και τα ρίγη εμφανίστηκαν στο 40% περίπου και ο πόνος στις αρθρώσεις στο 32%. Οι αντιδράσεις αναφέρθηκαν συχνότερα την ημέρα μετά τον εμβολιασμό. Αναφυλαξία μετά τον εμβολιασμό έχει αναφερθεί σπάνια σε ποσοστό περίπου 2,8 συμβάντων ανά ένα εκατομμύριο δόσεις.

Ad26.COV2.S (εμβόλιο Janssen / Johnson & Johnson COVID-19) – Αυτό το εμβόλιο βασίζεται σε έναν φορέα αδενοϊού 26 που εκφράζει μια σταθεροποιημένη ακίδα πρωτεΐνη. Χορηγείται προς το παρόν ενδομυϊκά ως εφάπαξ δόση, αλλά μελετάται επίσης η χορήγησή του ως 2 δόσεις με διαφορά 56 ημερών. Η χορήγηση του AD26.COV2.S σταμάτησε προσωρινά στις Ηνωμένες Πολιτείες για να διερευνηθεί μια σπάνια παρενέργεια της θρόμβωσης με θρομβοκυτταροπενία, αλλά επαναλήφθηκε μόλις ο κίνδυνος εκτιμήθηκε ότι ήταν εξαιρετικά χαμηλός.

Σε μια μελέτη αποτελεσματικότητας φάσης III, το Ad26.COV2.S, χορηγούμενο ως εφάπαξ δόση, είχε 66,9% αποτελεσματικότητα στην πρόληψη της μέτριας έως σοβαρής / κρίσιμης COVID-19 (η οποία περιελάμβανε ασθενείς με πνευμονία, δύσπνοια, ταχύπνοια, ή τουλάχιστον δύο συμπτώματα της COVID-19) ξεκινώντας από ή μετά από 14 ημέρες μετά τον εμβολιασμό.

Οι τοπικές και συστηματικές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι σχετικά συχνές. οι περισσότερες είναι ήπιας ή μέτριας σοβαρότητας (δηλαδή, δεν εμποδίζουν την άσκηση των καθημερινών δραστηριοτήτων ούτε χτεριάζονται παυσίπονα) και συνήθως συμβαίνουν την πρώτη ημέρα μετά τον εμβολιασμό. Οι πιο συχνές συστηματικές αντιδράσεις ήταν κόπωση, πόνος και κεφαλαλγία. Ορισμένα συμβάντα που σχετίζονται με το άγχος, όπως ταχυκαρδία, υπεραερισμός, ζάλη και συγκοπή, έχουν επίσης αναφερθεί μετά τη χορήγηση του Ad26.COV2.S. Υπήρχαν περισσότερες περιπτώσεις θρομβοεμβολικών επεισοδίων (11 έναντι 3), εμβοές (6 έναντι 0) και επιληπτικές κρίσεις (4 έναντι 1) στους εμβολιασθέντες συγκριτικά προς το εικονικό φάρμακο, αλλά ο αριθμός των συμβάντων ήταν πολύ λίγος για να προσδιοριστεί εάν υπάρχει αιτιολογική συσχέτιση με τον εμβολιασμό. Ωστόσο, ένα επεισόδιο εγκεφαλικής φλεβικής θρόμβωσης με θρομβοπενία εμφανίστηκε σε έναν νεαρό άνδρα συμμετέχοντα στη μελέτη που έλαβε το εμβόλιο, και παρόμοιες περιπτώσεις στη συνέχεια αναφέρθηκαν μετά από ευρύτερη χρήση στον γενικό πληθυσμό.

ChAdOx1 nCoV-19 / AZD1222 (Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, AstraZeneca) – Αυτό το εμβόλιο βασίζεται σε έναν ανίκανο για αναπαραγωγή φορέα αδενοϊού χιμπατζή που εκφράζει την ακίδα πρωτεΐνη. Χορηγείται ενδομυϊκά σε δύο δόσεις μεταξύ 4 και 12 εβδομάδων. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνιστά να γίνονται οι δύο δόσεις μεταξύ 8 και 12 εβδομάδων.

Σε μια αναφορά από μια πολυεθνική τυχαιοποιημένη μελέτη φάσης III, αυτό το εμβόλιο είχε αποτελεσματικότητα 70,4% στην πρόληψη της συμπτωματικής COVID-19 σε ή μετά από 14 ημέρες μετά τη 2η δόση.

Σε μελέτες πρώιμης φάσης, η κόπωση, ο πονοκέφαλος και ο πυρετός ήταν σχετικά συχνά μετά τη λήψη του εμβολίου και ήταν σοβαρά σε έως και 8% των εμβολιασθέντων. Στη μελέτη φάσης ΙΙΙ, υπήρχαν 2 περιπτώσεις εγκάρσιας μυελίτιδας σε εμβολιασθένετς με ChAdOx1 nCoV-19. Η μια μόνο θεωρήθηκε ότι σχετίζεται πιθανώς με τον εμβολιασμό και περιγράφηκε ως ιδιοπαθής απομυελίνωση του νωτιαίου μυελού. Το εμβόλιο μπορεί επίσης να σχετίζεται με έναν εξαιρετικά μικρό κίνδυνο θρομβωτικών επεισοδίων που συνοδεύονται από θρομβοπενία.

NVX-CoV2373 (Novavax) – Αυτό είναι ένα εμβόλιο νανοσωματιδίων ανασυνδυασμένης πρωτεΐνης που αποτελείται από τριμερείς ακίδες γλυκοπρωτεϊνών και ένα ισχυρό ανοσοενισχυτικό Matrix-M1. Το εμβόλιο χορηγείται ενδομυϊκά σε δύο δόσεις σε διάστημα 21 ημερών.

Σε ένα δελτίο τύπου σχετικά με μια μελέτη αποτελεσματικότητας φάσης III, το NVX-CoV2373 είχε 89,3% αποτελεσματικότητα στην πρόληψη της συμπτωματικής COVID-19 ξεκινώντας στις 7 ημέρες μετά τη δεύτερη δόση σε οροαρνητικά άτομα.

Σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες εμφανίστηκαν με παρόμοια ποσοστά στις ομάδες του εμβολίου και του εικονικού φαρμάκου.

Άλλα εμβόλια

Εμβόλιο COVID-19 με βάση το Ad5 (CanSino Biologics) – Αυτό το εμβόλιο βασίζεται σε ανίκανο για αναπαραγωγή φορέα αδενοϊού 5 που εκφράζει την ακίδα πρωτεΐνη. Χορηγείται ως εφάπαξ ενδομυϊκή δόση.

Gam-COVID-Vac / Sputnik V (Gamaleya Institute) – Πρόκειται για ένα εμβόλιο που αναπτύχθηκε στη Ρωσία και χρησιμοποιεί δύο ανίκανους για αναπαραγωγή φορείς αδενοϊού που εκφράζουν μια πλήρους μήκους ακίδα γλυκοπρωτεΐνης. Το εμβόλιο χορηγείται ενδομυϊκά ως αρχική δόση φορέα αδενοϊού 26 ακολουθούμενη από δόση ενίσχυσης 5 φορέα αδενοϊού 21 ημέρες έως 3 μήνες αργότερα.

WIV04 και HB02 (Sinopharm) – Αυτά είναι αδρανοποιημένα εμβόλια ολόκληρου του ιού που βασίζονται σε δύο διαφορετικά στελέχη SARS-CoV-2 από ασθενείς στην Κίνα. Το καθένα έχει ένα ανοσοενισχυτικό υδροξειδίου του αργιλίου. Το HB02 είναι επίσης γνωστό ως BBIBP-CorV. Κάθε ένα χορηγείται ενδομυϊκά σε δύο δόσεις σε απόσταση 28 ημερών.

CoronaVac (Sinovac) – Αυτό το απενεργοποιημένο εμβόλιο COVID-19 αναπτύχθηκε στην Κίνα. Έχει ανοσοενισχυτικό υδροξειδίου του αργιλίου. Το εμβόλιο χορηγείται ενδομυϊκά σε δύο δόσεις σε απόσταση 28 ημερών.

Covaxin (Bharat Biotech / Ινδικό Συμβούλιο Ιατρικής Έρευνας) – Αυτό το απενεργοποιημένο εμβόλιο COVID-19 αναπτύχθηκε και χρησιμοποιείται στην Ινδία. Έχει ένα υδροξείδιο αλουμινίου και ένα πρόσθετο toll-like υποδοχέα. Χορηγείται ενδομυϊκά σε δύο δόσεις σε απόσταση 29 ημερών.

Κίνδυνος θρόμβωσης με θρομβοπενία

Περιπτώσεις θρόμβωσης με θρομβοπενία έχουν αναφερθεί μετά τον εμβολιασμό τόσο με το εμβόλιο ChadOx1 nCoV-19 / AZD1222 (εμβόλιο AstraZeneca COVID-19) όσο και με το Ad26.COV2.S (εμβόλιο Janssen COVID-19). Πολλές από αυτές τις περιπτώσεις έχουν συσχετιστεί με αυτοαντισώματα που στρέφονται κατά του παράγοντα των αιμοπεταλίων 4 (PF4), παρόμοια με αυτά που βρέθηκαν σε ασθενείς με αυτοάνοση προκαλούμενη από ηπαρίνη θρομβοπενία (HIT). Μερικοί ειδικοί αναφέρουν αυτό το σύνδρομο ως ανοσοποιητική θρομβωτική θρομβοπενία (VITT) που σχετίζεται με το εμβόλιο. Άλλοι έχουν χρησιμοποιήσει τον όρο θρόμβωση με σύνδρομο θρομβοπενίας (TTS). Ο κίνδυνος αυτών των επεισοδίων είναι εξαιρετικά μικρός με αυτά τα εμβόλια. Λόγω της σπανιότητας αυτών των συμβάντων και της πιθανής σοβαρότητας της COVID-19, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα συνολικά οφέλη του εμβολίου εξακολουθούν να υπερτερούν του κινδύνου.

Αβέβαιη σχέση με μυοκαρδίτιδα

Οι υπεύθυνοι στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη διερευνούν σπάνιες αναφορές μυοκαρδίτιδας και περικαρδίτιδας μετά τη λήψη των εμβολίων mRNA, BNTb162b (εμβόλιο Pfizer) και mRNA-1273 (εμβόλιο Moderna). Μεταξύ των περιπτώσεων που έχουν αναφερθεί, οι περισσότερες ήταν ήπιες και εμφανίστηκαν συχνότερα σε άνδρες και σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες. Η έναρξη ήταν γενικά εντός της πρώτης εβδομάδας μετά τη λήψη του εμβολίου, πιο συχνά μετά τη δεύτερη δόση. Οι περισσότεροι ασθενείς ανταποκρίθηκαν καλά στην ιατρική θεραπεία και είχαν ταχεία βελτίωση των συμπτωμάτων. Η πιθανότητα μυοκαρδίτιδας πρέπει να εξετάζεται σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες που εμφανίζουν νέο πόνο στο στήθος, δύσπνοια ή αίσθημα παλμών μετά τη λήψη εμβολίου mRNA. Θα πρέπει επίσης να εξεταστεί η πιθανότητα άλλων αιτιών μυοκαρδίτιδας (συμπεριλαμβανομένης της λοίμωξης SARS-CoV-2).

Πηγή: www.medweb.gr

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι από αυτούς με τη μεγαλύτερη θνησιμότητα σε άντρες και γυναίκες. Πολλοί δυστυχώς μένουν αδιάγνωστοι λόγω της θέσης του παχέος εντέρου. Επίσης οι περισσότεροι είναι απρόθυμοι ή ντροπαλοί να μιλήσουν για αυτό το ζήτημα λόγω της σύνδεσής του με τον πρωκτό, με αποτέλεσμα να μην ξεκινά η θεραπεία από το αρχικό στάδιο.

Σήμερα περισσότεροι απο 1 εκατομμύριο ασθενείς το έχουν αντιμετωπίσει. Ωστόσο υπάρχει το διπλάσιο ποσοστό κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου όταν ένα άτομο απο το συγγενικό περιβάλλον έχει ήδη νοσήσει από τον συγκεκριμένο τύπο καρκίνου.

Σημαντικό για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι η κολονοσκόπηση, ιδιαίτερα στα άτομα ανω των 50 ετών, καθώς έχει πολύ μεγάλα ποσοστά ίασης όταν διαγνωσθεί στο πρώτο στάδιο.

Από τα βασικότερα μέσα προληψης αποτελεί η διατροφή η πλούσια σε φυτικές ίνες και μειωμένη σε κορεσμένα λιπαρά. Επίσης καλό είναι να αποφεύγονται ολα τα άσπρα: ζάχαρη, άσπρο αλεύρι και ζυμαρικά.

Τροφές που μάχονται τον καρκίνο του παχέος εντέρου

1. Αβοκάντο
   Οι φυτικές ίνες που βρίσκονται στο αβοκάντο είναι πολύ σημαντικές καθώς βοηθούν στην καλύτερη διέλευση των τροφών στο παχύ έντερο και μειώνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης πολυπόδων.Επιςης πλουςιο σε καλα λιπαρα ειναι αντιφλεγμονωδες.
2. Φυτικές Ίνες
   Καταναλώστε τροφές πλούσιες σε φυτικές όπως έιναι τα δημητριακά ολικής άλεσης, το καστανό ρύζι, πλιγούρι και μαύρα φασόλια.
3. Γλυκοπατάτες
   Είναι πλούσιες σε αντιοξειδωτικά . Έχει διαπιστωθεί πως οι αντιοξειδωτικές τροφές μάχονται κάθε τύπο των καρκινικών κυττάρων, επειδή θωρακίζουν τα κύτταρά σας ενάντια οξειδωτική φθορά που μπορεί να έχουν υποστεί.
   Τροφές πλούσιες σε αντιοξειδωτικά είναι και το σπανάκι, το λάχανο, το μπρόκολο και τα καρότα.
4. Ginger
   Η αντιφλεγμονώδης δράση των μπαχαρικών συντελεί στην καταστροφή των καρκινικών κυττάρων του παχέος εντέρου.
   Χρησιμοποιήστε σστα φαγητά σας μπαχαρικά όπως , ρίγανη, σκόρδο, κρεμμύδι και κουρκουμά.
5. Γιαούρτι
   Τα προβιοτικά παρέχουν στο έντερο τα “καλά” βακτηρία που χρειάζεται για να έχει ένα υγιές περιβάλλον. Αν δεν εχετε χοληςτερινη ειναι καλυτερο να χρηςιμοποιειτε το κλαςςικο ελληνικο γιαουρτι με την πετσα που ειναι το πιο πλουςιο σε προβιοτικα.
6. Σαλάτες
   Καθημερινά καταναλώνετε σαλάτες πολύχρωμες “χρώματα ουράνιου τόξου”, πλούσιες σε αντιοξειδωτικά,οι οποίες βοηθούν στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας. Ένα νωθρό έντερο δε βοηθάει στην πρόληψη και αρρωσταίνει όλο το σώμα σας.Προσθέστε μηλόξυδο και το ευεργετικό ελαιόλαδο για πρόσθετα οφέλη.

 

Αλλαγές στο χρωματισμό

Γενικά, παρατηρούνται πιο σκούροι τόνοι δέρματος. Αυτό οφείλεται στην αντίδραση του οργανισμού, που παράγει περισσότερη (υπερμελάγχρωση) ή λιγότερη μελανίνη (υπομελάγχρωση) στην περιοχή που έχει υποστεί θεραπεία. Αυτές οι αλλαγές είναι προσωρινές και συνήθως υποχωρούν εντός 6 έως 12 μηνών μετά τη θεραπεία, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Step to Health.

Ευαισθησία του δέρματος

Δυσφορία, όπως ερυθρότητα, πρήξιμο και ευαισθησία, είναι συνηθισμένη μετά τη συνεδρία. Μπορεί να εμφανιστούν μώλωπες και φουσκάλες. Κατά τη διάρκεια της επούλωσης, η περιοχή είναι πιο πιθανό να μολυνθεί. Καθώς συμβαίνει η φυσική διαδικασία επούλωσης, οι βλάβες αυτές θα υποχωρήσουν.

Ουλές

Εμφανίζεται σε πολύ λίγες περιπτώσεις. Για να αποφύγετε αυτό το είδος μόνιμης επιπλοκής, πρέπει να φροντίζετε το δέρμα σας μετά τη διαδικασία λέιζερ. Εάν σχηματιστούν φουσκάλες και ουλές, πρέπει να αντιμετωπιστούν κατάλληλα.

Θεραπεία αφαίρεσης τατουάζ με λέιζερ: Μια ασφαλής επιλογή

Χάρη στην τεχνολογία λέιζερ, η αφαίρεση τατουάζ είναι πλέον ασφαλής και αποτελεσματική. Τα αποτελέσματα είναι αρκετά ενδιαφέροντα και συνήθως δεν υπάρχουν σημάδια στο δέρμα μετά από αυτήν.

Το σημαντικό είναι να γίνει από εκπαιδευμένους επαγγελματίες με τον κατάλληλο εξοπλισμό.

Το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα όταν προσβληθεί από κάποιον εισβολέα, μαθαίνει και αναπτύσσει ειδική γι’ αυτόν ανοσία και διακρίνει τα στοιχεία του οργανισμού του από τα ξένα δίχως να στρέφεται εναντίον του εαυτού του.

Όταν όμως κάποιος πάσχει από ένα αυτοάνοσο νόσημα (π χ ρευματοειδής αρθρίτιδα, λύκος, διαβήτης τύπου 1, σκλήρυνση κατά πλάκας, θυρεοειδίτιδα Hashimoto), το ανοσοποιητικό του σύστημα λανθασμένα επιτίθεται εναντίον του ίδιου του σώματός του, στοχεύοντας τα κύτταρα, τους ιστούς και τα όργανά του. Στην εμφάνισή τους συμβάλλουν πολλοί παράγοντες όπως γενετικοί, περιβαλλοντικοί, ορμονικοί, νευροψυχολογικοί κα. Επιπλέον, ενδέχεται να οφείλονται σε παρατεταμένη έκθεση σε συνθήκες οξειδωτικού στρες (κάπνισμα, παχυσαρκία, υπερπρόσληψη λιπαρών από τη διατροφή κ α) ενώ πρωτοεμφανίζονται ή επιδεινώνονται μετά από κάποια λοίμωξη.

Αυτοάνοσα και αντιοξειδωτικά

Η σημασία της πρόσληψης αντιοξειδωτικών στην πρόληψη και αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων έγκειται:

στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος μειώνοντας την ευαισθησία σε λοιμώξεις και στη μείωση του οξειδωτικού στρες μέσα από την καταπολέμηση των ελευθέρων ριζών.

Ο τρόπος με τον οποίο δρουν οι αντιοξειδωτικές ουσίες είναι να μετατρέπουν τις επικίνδυνες ελεύθερες ρίζες ξανά σε ακίνδυνα χημικά μόρια. Όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια καθώς δεν είναι λίγες εκείνες οι μελέτες που είτε επισημαίνουν καμία αντιοξειδωτική προστασία ή έλλειψη επαρκών επιστημονικών δεδομένων ή ακόμα και σε κάποιες περιπτώσεις αρνητική δράση των αντιοξειδωτικών στον οργανισμό. Αυτή η διαπίστωση είναι ιδιαίτερη σημαντική στις μέρες μας καθώς παρατηρείται αλόγιστη χρήση συμπληρωμάτων με αντιοξειδωτικά από όλους δίχως συχνά να προηγείται διατροφική αξιολόγηση από τους ειδικούς επιστήμονες διατροφολόγους.

Η μεγαλύτερη από τη συνιστώμενη πρόσληψη αντιοξειδωτικών (δηλαδή από αυτή που πραγματικά έχει ανάγκη ένα άτομο) ενέχει τον κίνδυνο παρεμπόδισης της δράσης τους ενώ μπορεί να εμφανίσουν ακόμα και προ-οξειδωτική δράση δηλαδή να τροφοδοτήσουν αντί να αναστείλουν την παραγωγή ελεύθερων ριζών και να προκαλέσουν περαιτέρω οξειδωτική βλάβη. Με τον τρόπο αυτό, η επιπρόσθετη μη απαραίτητη υπερκατανάλωση αντιοξειδωτικών ουσιών ενδέχεται είτε να προκαλέσει γρηγορότερα την εμφάνιση ενός αυτοάνοσου νοσήματος είτε να επιδεινώσει την εξέλιξη του ήδη υπάρχοντος.

Συμπερασματικά προκύπτει ότι η κάλυψη των αναγκών σε αντιοξειδωτικά προκειμένου να εξασφαλίζεται ικανοποιητική λειτουργία του ανοσοποιητικού και να μειώνεται ο κίνδυνος ή τα συμπτώματα των αυτοάνοσων νοσημάτων, επιτυγχάνεται μέσα από τηνεπαρκή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών στα πλαίσια του μοντέλου της Μεσογειακής διατροφής. Η χορήγηση συμπληρωμάτων αντιοξειδωτικών ενδέχεται να είναι απαραίτητη σε ειδικές ομάδες πληθυσμού μόνο και κατόπιν αξιολόγησης από εξειδικευμένους επιστήμονες ιατρούς και κλινικούς διαιτολόγους.

Δημήτρης Γρηγοράκης

Κλινικός Διαιτολόγος- Διατροφολόγος,PhD

Πηγή: dgrigorakis.gr
 

---

Η Health Editor Προτείνει:

Πριν αναφερθούμε στα όσα γνωρίζουμε σχετικά με τις αιτίες των ημικρανιών έναντι των πονοκεφάλων, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το να έχετε πονοκέφαλο δεν σημαίνει αυτόματα ότι είστε άρρωστος ή ότι έχετε μια ανεξιχνίαστη, υποκείμενη ιατρική πάθηση. Ορισμένοι παράγοντες του τρόπου ζωής και του περιβάλλοντος μπορούν συχνά να προκαλέσουν τυπικούς πονοκεφάλους, σύμφωνα με την Cleveland Clinic και την Mayo Clinic, όπως:

• Κατανάλωση αλκοόλ (ιδίως κόκκινου κρασιού) και καφεΐνης
• Κατανάλωση ορισμένων τροφίμων ή συστατικών
• Αλλαγές στον ύπνο ή έλλειψη ύπνου
• Κακή στάση του σώματος
• Παραλείψεις γευμάτων
• Στρες
• Έκθεση σε αλλεργιογόνα
• Παθητικό κάπνισμα
• Ισχυρές οσμές από οικιακές χημικές ουσίες ή αρώματα

Και είτε το πιστεύετε είτε όχι, ακόμα και η ψηλή, σφιχτή αλογοουρά σας ή η στέκα  μπορεί να είναι ο ένοχος.

Όσον αφορά τις ημικρανίες, υπάρχουν ακόμη πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Είναι σύνηθες να υπάρχει οικογενειακό ιστορικό ημικρανιών, καθώς μπορεί να κληρονομούνται, εξηγεί ο Manhart, αλλά σημειώνει επίσης ότι η συγκεκριμένη αιτία της διαταραχής παραμένει άγνωστη. Προς το παρόν, η πιο ευρέως αποδεκτή θεωρία είναι ότι οι ημικρανίες συμβαίνουν όταν ενεργοποιείται το τριγμονοαγγειακό σύστημα (το οποίο περιλαμβάνει νεύρα και αιμοφόρα αγγεία), σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Real Simple.

Και ενώ κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, υπάρχουν συγκεκριμένες καταστάσεις που μπορούν να προκαλέσουν ημικρανίες σε κάποιον που ζει με την πάθηση. Πολλές από αυτές τις καταστάσεις συμπίπτουν με άλλους παράγοντες του τρόπου ζωής και του περιβάλλοντος που μπορεί να οδηγήσουν σε μη ημικρανικούς πονοκεφάλους: ο εμμηνορροϊκός σας κύκλος, η σοκολάτα, το τυρί, το κόκκινο κρασί, το άγχος, η έλλειψη ύπνου, η έλλειψη γευμάτων και οι αλλαγές της βαρομετρικής πίεσης.

Επιπλέον, αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι περίπου τρία στα τέσσερα άτομα που έχουν ημικρανίες είναι γυναίκες. Περισσότερες γυναίκες υποφέρουν από ημικρανίες και πονοκεφάλους λόγω ορμονικών αιτιών που σχετίζονται με τον εμμηνορροϊκό κύκλο, την εγκυμοσύνη ή τα αντισυλληπτικά χάπια. Τα οιστρογόνα, μια γυναικεία ορμόνη, ελέγχουν επίσης χημικές ουσίες στον εγκέφαλο που επηρεάζουν τις αισθήσεις του πόνου. Όταν το επίπεδο αυτής της ορμόνης αυξομειώνεται, λόγω άγχους ή ορμονικών κύκλων, μπορεί να προκαλέσει επώδυνο πονοκέφαλο ή ημικρανία.