Κατηγορία: ΥΓΕΙΑ

Οι ημερομηνίες λήξης είναι πολύ σημαντικές. Μας ενημερώνουν πότε πρέπει να πετάξουμε ένα φαγητό που δεν είναι πια ασφαλές για κατανάλωση, πότε να αντικαταστήσουμε τα φάρμακα και τις βιταμίνες μας, πότε να αγοράσουμε καινούργιο μέικ απ, ακόμα και πότε πρέπει να αλλάξουμε λάδια στο αυτοκίνητο. Τι ισχύει όμως για τα γυαλιά ηλίου; Αυτά έχουν ημερομηνία λήξης ή μπορούμε να τα φοράμε επ’ άπειρον;

«Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Για να προστατεύουν αποτελεσματικά τα μάτια, τα γυαλιά ηλίου πρέπει να είναι επιστρωμένα με ειδικά φίλτρα που απορροφούν την υπεριώδη ακτινοβολία (UV). Με την πάροδο του χρόνου, όμως, και με την παρατεταμένη έκθεση στην UV, τα φίλτρα αυτά παρουσιάζουν σταδιακή μείωση της προστατευτικής δράσης τους», αναφέρει ο δρ Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, MD, Χειρουργός – Οφθαλμίατρος, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision και καθηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

Το πότε ακριβώς θα συμβεί αυτή η μείωση δεν είναι επακριβώς γνωστό, γιατί εξαρτάται από τη συχνότητα και τη διάρκεια της χρήσης των γυαλιών ηλίου, καθώς και από την ένταση της UV κατά τη χρήση. Πριν από λίγα χρόνια, επιστήμονες από τη Βραζιλία είχαν δημοσιεύσει μελέτη που έδειξε ότι σε μία ηλιόλουστη χώρα όπως η δική τους, τα γυαλιά ηλίου χάνουν την προστατευτική δράση τους μέσα σε δύο χρόνια καθημερινής χρήσης επί μερικές ώρες (περίπου 2 την ημέρα).

«Σκεφτείτε τα γυαλιά ηλίου σαν το αντηλιακό», τονίζει ο κ. Κανελλόπουλος. «Είναι εξίσου σημαντικά για την υγεία των ματιών, με το αντηλιακό που βάζουμε στο δέρμα. Όπως όμως δεν αρκεί μία επάλειψη με το αντηλιακό, αν πρόκειται να μείνει κάποιος όλη μέρα στον ήλιο, έτσι δεν αρκεί και ένα ζευγάρι γυαλιών ηλίου για καθημερινή, πολύωρη χρήση επί μήνες και χρόνια».
Τι σημαίνουν πρακτικά αυτά; «Ο γενικός κανόνας είναι πως όσο πιο παλιά είναι τα γυαλιά ηλίου, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να μην προστατεύουν πια επαρκώς τα μάτια», απαντά ο καθηγητής. «Γι’ αυτό τον λόγο συνιστάται προληπτικός έλεγχος της απορροφητικότητάς τους σε ένα κατάστημα οπτικών. Σε πολλά από αυτά υπάρχουν ειδικές συσκευές που την μετρούν. Αν τα γυαλιά ηλίου σας είναι απορροφητικά, θα διηθούν όλο το φάσμα της UV, παρέχοντας 99-100% προστασία εναντίον της UVA και της UVB».
Η εναλλακτική λύση σε όποιον δεν επιθυμεί να κάνει αυτή τη μέτρηση, είναι να αλλάζει γυαλιά ηλίου κάθε περίπου 2 χρόνια, εφόσον τα φορά καθημερινά, χειμώνα-καλοκαίρι, επί αρκετές ώρες σε υπαίθριους χώρους.

Ωστόσο πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί όταν διαλέγετε ένα νέο ζευγάρι γυαλιά ηλίου. Η τιμή, το σχέδιο και το χρώμα των φακών τους μπορεί να είναι τα κύρια κριτήρια με τα οποία συνήθως διαλέγουμε τα γυαλιά, αλλά κανένα από αυτά δεν είναι το μείζον για να προστατευτούν τα μάτια από τις βλάβες της UV.

«Για να είναι αξιόπιστα τα γυαλιά ηλίου πρέπει κατ’ αρχάς να αναγράφουν ότι παρέχουν 100% προστασία από την UVA και την UVB ή απορρόφηση της UV έως 400 nm», τονίζει ο κ. Κανελλόπουλος. «Πρέπει επίσης να είναι μεγάλα και να εφάπτονται καλά στο πρόσωπο, ώστε να προστατεύουν τα μάτια και από τις αντανακλάσεις της UV που φτάνουν υπό διάφορες γωνίες στα μάτια. Επομένως τα πιο κατάλληλα γυαλιά είναι αυτά που καλύπτουν μεγάλο τμήμα του προσώπου, προστατεύοντας τα μάτια και από τα πλάγια».
Το χρώμα που θα έχουν οι φακοί των γυαλιών ηλίου επίσης δεν πρέπει να σας απασχολεί. Τα πιο σκουρόχρωμα γυαλιά δεν σημαίνει ότι είναι πιο απορροφητικά από τα πιο ανοικτόχρωμα. Αντιθέτως, τα σκουρόχρωμα γυαλιά χωρίς καλό φίλτρο απορρόφησης της UV μπορεί να είναι πιο επικίνδυνα για τα μάτια, διότι το σκοτεινό περιβάλλον που δημιουργούν προκαλεί διαστολή της κόρης του ματιού, με συνέπεια να φθάνει περισσότερη UV στο εσωτερικό τους.

Η μοναδική περίπτωση που έχει σημασία το χρώμα των φακών είναι αν ασχολείστε με υπαίθρια αθλήματα όπως το γκολφ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ίσως χρειάζεστε γυαλιά ηλίου με πράσινους, γκρι, καφέ, ροζ ή κεχριμπαρένιους φακούς διότι αυξάνουν την αντίθεση (κοντράστ) και διευκολύνουν την άθληση.

Ένας άλλος παράγοντας που δεν πρέπει να σας απασχολεί είναι η τιμή των γυαλιών. Τα ακριβά γυαλιά δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι είναι προστατευτικά, ούτε τα φθηνά ότι είναι ακατάλληλα. Σημασία έχει από πού προμηθεύεστε τα γυαλιά ηλίου και όχι πόσο κοστίζουν. Επομένως να είστε πολύ επιφυλακτικοί με τις αγορές από πλανόδιους πωλητές, από το διαδίκτυο, από υπαίθριες αγορές κ.λπ. Η καλύτερη επιλογή είναι να αγοράζετε γυαλιά ηλίου από καταστήματα οπτικών, ώστε να ενημερώνεστε για όλες τις προδιαγραφές ποιότητας που έχουν.
Αν προτιμάτε γυαλιά ηλίου με πολωτικούς φακούς, πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτοί μειώνουν την λάμψη που αντανακλάται στις λείες επιφάνειες (π.χ. στην άσφαλτο, στην άμμο). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι παρέχουν προστασία έναντι της UV. Άρα και τα γυαλιά ηλίου με πολωτικούς φακούς πρέπει να διαθέτουν ειδικό φίλτρο μέγιστης απορρόφησης της UV.
Να θυμάστε, τέλος, πως «τα γυαλιά ηλίου, όσο αξιόπιστα κι αν είναι, δεν μπορούν να προστατεύσουν τα μάτια σας αν κοιτάξετε απευθείας τον ήλιο, επομένως μην το κάνετε αυτό ποτέ και για κανένα λόγο», καταλήγει ο κ. Κανελλόπουλος.

Γράφει ο Γεώργιος Παπαδάκης, SOS Oρθοπεδικός

Οι αγαπημένες καλοκαιρινές σαγιονάρες μπορεί να αποτελούν τη νούμερο ένα επιλογή για το καλοκαίρι, αλλά ίσως τελικά να μη είναι όσο «αθώες» φαίνονται. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που υποδεικνύουν ότι οι σαγιονάρες επιβαρύνουν την υγεία των κάτω άκρων. Παρ’ όλα αυτά, όταν ερωτηθεί κάποιος τον λόγο που προτιμάει τις σαγιονάρες η απάντηση που δίνεται συνήθως είναι η άνεση τους.

Ακόμα και αν οι ιατροί που εξειδικεύονται σε παθήσεις σχετικές με το πόδι και στα κάτω άκρα έχουν δώσει μια αρνητική χροιά στις σαγιονάρες , πολύς κόσμος τις προτιμά ως μία δροσερή επιλογή για το καλοκαίρι.

Πότε να αποφεύγονται τελείως οι σαγιονάρες :

• κατά τη συμμετοχή σε αθλήματα ή για διαδρομές πεζοπορίας και μεγάλους περιπάτους στην πόλη.
• κατά την οδήγηση καθώς αυξάνονται οι πιθανότητες πρόκλησης ατυχήματος.

Τι πρέπει να προσέχετε φορώντας σαγιονάρες;

Αν δεν θέλετε να «αποτάξετε» τις σαγιονάρες από την γκαρνταρόμπα σας οφείλετε να είστε προσεκτικοί στη χρήση τους. Ακολουθήστε τις παρακάτω συμβουλές, προκειμένου να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσετε προβλήματα, φορώντας τις σαγιονάρες σας.
• Σωστή ώρα: Αντικαταστήστε τις σαγιονάρες σας κάθε τρεις με τέσσερις μήνες και αποφύγετε να τις φοράτε όλη την ημέρα.
• Καλή ποιότητα: Οι φτηνές, πλαστικές συνήθως σαγιονάρες μπορούν να προκαλέσουν ερεθισμούς και φουσκάλες, ειδικά με την πολύωρη έκθεση στον ήλιο. Προτιμήστε να αγοράσετε δερμάτινες σαγιονάρες, για να μην έρθετε αντιμέτωποι με επιπλέον δερματικά προβλήματα.
• Φορέστε τη σωστή σαγιονάρα: βεβαιωθείτε, ότι η φτέρνα και τα δάχτυλα των ποδιών σας δεν κρέμονται από τις άκρες της σαγιονάρας και ότι όταν λυγίζετε τη σαγιονάρα από άκρη σε άκρη, δεν λυγίζει η περιοχή της καμάρας του ποδιού.
• Φοράτε σαγιονάρες επιλεκτικά: για το περπάτημα στην παραλία, στην πισίνα αλλά και μία γρήγορη βόλτα μέχρι το κοντινό μανάβικο, οι σαγιονάρες είναι η ιδανική επιλογή. Ωστόσο, η πεζοπορία, τα αθλήματα (έστω και στην παραλία) και κυρίως οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι μπορούν να σας προκαλέσουν προβλήματα.
• Φοράτε αντηλιακό στα πόδια όταν εκτίθεστε σε υψηλές θερμοκρασίες για να μειώνετε τον κίνδυνο καρκίνου στο δέρμα.

Γιατί οι σαγιονάρες είναι τόσο επιβλαβείς για τη υγεία; Αποτελέσματα ερευνών για σαγιονάρες

Η απάντηση είναι ότι οι σαγιονάρες δεν στηρίζουν το πόδι όπως κάνουν τα περισσότερα παπούτσια, αλλά χρησιμοποιούν τένοντες και μύες για στήριξη του. Η κακή αυτή στήριξη του πέλματος έχει ως αποτέλεσμα διάφορους τραυματισμούς όπως διαστρέμματα ή κατάγματα στα δάχτυλα.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Ποδιάτρων δεν προσφέρουν στήριξη στην καμάρα, προστασία στη φτέρνα ή απορρόφηση της έντασης,
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους, ορθοπεδικοί του Mount Sinai School of Medicine στη Νέα Υόρκη, προειδοποίησαν ότι η έλλειψη απορρόφησης της έντασης από τις σαγιονάρες μπορεί να οδηγήσει σε πόνο στην πατούσα, τα πόδια, τους γλουτούς και τη μέση.
Ακόμα χειρότερα, μπορεί να οδηγήσουν σε διάστρεμμα στον αστράγαλο, κατάγματα στα δάχτυλα και σπασμένα νύχια, πελματιαία απονευρωσίτιδα, καθώς και νευρολογικά προβλήματα.
Οι σαγιονάρες μπορεί να επηρεάσουν τον έλεγχο του οδηγού ενός οχήματος αν γλιστρήσουν από το πόδι και σφηνώσουν κάτω από τα πεντάλ, σύμφωνα με τον Bill Van Tassel, της Αμερικανικής Ένωσης Αυτοκινητιστών. Πρόσθεσε ότι, ότι φοράτε στα πόδια σας δεν θα πρέπει να είναι τόσο χαλαρό που να βγαίνει και να παρεμβάλλεται με τα πεντάλ.
Αν και οι σαγιονάρες φοριούνται για την άνεση τους, η υπερβολική χρήση τους προκαλεί δυσφορία. Σύμφωνα με μια έρευνα που έγινε από to American College of Foot and Ankle Surgeons (ACFAS) το 2006 έδειξε, ότι η αυξημένη χρήση σανδαλιών και σαγιονάρων από νέους ή έφηβους, προκαλεί αύξηση του πόνου στη περιοχή της φτέρνας.
Επίσης, στην ίδια έρευνα παρατηρήθηκε αύξηση των περιστατικών με πόνο στη περιοχή της φτέρνας σε ηλικίες 15-25, αυτός ο πόνος αποτελεί σύμπτωμα πελματιαίας απονευρωσίτιδας, η οποία ευθύνεται για το 15% των περιστατικών του ενήλικου πληθυσμού με πόνους στο πόδι. Επιπλέον, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ασθενείς με πόνους στη φτέρνα πρέπει να αποφεύγουν τα ίσια παπούτσια με λεπτές σόλες ή το περπάτημα χωρίς παπούτσια, γιατί ούτε σε αυτή τη περίπτωση υπάρχει στήριξη της καμάρας του ποδιού. Αυτή η έλλειψη στήριξης της καμάρας και της φτέρνας όταν φοράει κάνεις σαγιονάρες επιδεινώνει οποιαδήποτε δυσμορφία ή πάθηση που υπάρχει στα πόδια και διαιωνίζει πόνο και φλεγμονές.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Auburn διαπίστωσαν, ότι φορώντας σαγιονάρες αλλάζει ο τρόπος που κάποιος περπατά, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα στο πέλμα, τη φτέρνα και τον αστράγαλο.

Ενώ μια μελέτη του 2010 έδειξε, ότι οι σαγιονάρες μπορούν να μειώσουν πραγματικά το βάρος στα γόνατα, η συχνή χρήση τους «υποθάλπει» έναν μεγαλύτερο κίνδυνο. Οι ερευνητές συνέκριναν τα αποτελέσματα της έρευνας φορώντας σαγιονάρες και αθλητικά παπούτσια σε 39 άνδρες και γυναίκες φοιτητές. Όσοι φορούσαν σαγιονάρες, έκαναν μικρότερα βήματα και χτυπούσαν τη φτέρνα τους στο έδαφος με λιγότερη κάθετη δύναμη, από εκείνους που φορούσαν αθλητικά, αλλάζοντας στην ουσία τον βηματισμό τους. Ο λόγος; Οι περισσότεροι, που φορούσαν σαγιονάρες, είχαν την τάση να σφίγγουν τα δάχτυλα των ποδιών τους γύρω από τη διχάλα της σαγιονάρας, προκειμένου να περπατούν κανονικά. Αυτή η ενστικτώδης κίνηση, σύμφωνα με τους ειδικούς μπορεί να οδηγήσει σε επαναλαμβανόμενη πίεση στον αστράγαλο και το πόδι.

Ωστόσο, ακόμα κι αν οι σαγιονάρες παρέχουν κάποιο όφελος στην απορρόφηση των κραδασμών πάνω από τα γυμνά πόδια, οι μελέτες δείχνουν ότι είναι υπεύθυνες για την αντιστάθμιση του σώματος. Με απλά λόγια, το σώμα αναγκάζεται να αλλάξει κέντρο βάρους και αυτό επιφέρει επιπλέον ανισοκατανομή του φορτίου στον κορμό, τη φτέρνα και το υπόλοιπο μέρος του ποδιού. Αποτέλεσμα είναι η συχνή εκδήλωση πόνου στα πόδια, τα ισχία και τη μέση.

Μεταξύ των πιο εξεζητημένων μάλιστα τραυματισμών, λόγω της συχνής χρήσης τους, είναι η πελματιαία απονευρωσίτιδα, μια επώδυνη φλεγμονώδης κατάσταση, που οφείλεται στη υπερβολική λειτουργία της φτέρνας. Πρόκειται για μία από τις πιο κοινές αιτίες πόνου στην συγκεκριμένη περιοχή, που βασανίζει περίπου το 10% του πληθυσμού. Αυτός ο οξύς πόνος στη φτέρνα συχνά τροφοδοτείται από την ημερήσια φθορά της σαγιονάρας, το υπερβολικό βάρος και την πίεση που ασκείται στην περιοχή του ποδιού. Οι έρευνες αναφέρουν μάλιστα, ότι περίπου το 20% των πασχόντων αναπτύσσουν μια χρόνια κατάσταση, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την ήδη υπάρχουσα πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Μια από τις συχνότερες «διαγνώσεις» που προκύπτουν μέσα από τις ακτινογραφίες, τις αξονικές ή τις μαγνητικές τομογραφίες του αυχένα είναι ο ευθειασμός της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Μια κατάσταση που δεν είναι απαραιτήτως πρόβλημα (εξού και τα εισαγωγικά στη λέξη διάγνωση).
«H σπονδυλική μας στήλη δεν είναι ευθεία. Αντίθετα έχει καμπύλες. Ο αυχένας μας ή, πιο σωστά, η αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης (εν συντομία «ΑΜΣΣ») έχει υπό φυσιολογικές συνθήκες μια απαλή καμπύλη η οποία ονομάζεται αυχενική λόρδωση.
Σε μερικές περιπτώσεις, αυτή η καμπύλη χάνεται και ο αυχένας παρουσιάζει «ευθειασμό» ή ακόμα και «κύφωση».
Συχνά, οι ασθενείς διαβάζουν στο πόρισμα της ακτινογραφίας ή της μαγνητικής τους «ευθειασμός της αυχενικής μοίρας» ή «απώλεια της φυσιολογικής λόρδωσης». Είναι το ίδιο πράγμα», αναφέρει ο κ. Παντελής Σταυρινού, Διευθυντής Νευροχειρουργός στο Metropolitan Hospital, Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολονίας, στη Γερμανία.

Τι προκαλεί τον ευθειασμό;
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν ευθειασμό. Οι συνηθέστερες είναι οι εξής:
• Εκφυλιστική νόσος της σπονδυλικής στήλης
Όσο μεγαλώνουμε η σπονδυλική στήλη φθείρεται. Αυτό οδηγεί και σε φθορά των δίσκων οι οποίοι χάνουν το φυσιολογικό τους σφηνοειδές σχήμα και γίνονται άκαμπτοι και λεπτοί. Αυτή η παραμόρφωση των δίσκων (αλλά και των σπονδύλων) οδηγεί τελικά σε αλλαγή της ανατομίας της σπονδυλικής στήλης. Σε αυτήν προστίθεται ο σπασμός των αυχενικών μυών που προκαλείται από τον πόνο στον αυχένα που συχνά συνυπάρχει και, έτσι, προκύπτει τελικά ο ευθειασμός.
• Κακή στάση σώματος
Η κακή στάση σώματος όπως π.χ. το να είμαστε σκυμμένοι πάνω από ένα κινητό ή καμπουριασμένοι μπροστά από την οθόνη ενός υπολογιστή, οδηγεί σε βάθος χρόνου σε σημαντική καταπόνηση των αυχενικών μυών και τελικά σε ευθειασμό της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.
• Ιατρογενής διαταραχή
Μερικές φορές ο ευθειασμός και η κύφωση μπορεί να είναι το ανεπιθύμητο αποτέλεσμα ενός χειρουργείου. Η συνηθέστερη αιτία είναι η εκτεταμένη αυχενική πεταλεκτομή, ιδίως σε νεαρή ηλικία. Η αυχενική πεταλεκτομή γίνεται είτε για να αποσυμφορηθούν τα νεύρα που είναι πιεσμένα είτε για να αφαιρεθεί κάποια εξεργασία. Γι’ αυτό και συστήνεται η πεταλεκτομή να αντικαθίσταται από την πεταλοτομή (κατά την οποία τα πέταλα των σπονδύλων επανατοποθετούνται), όπου αυτό είναι δυνατό.
• Τραύμα
Ευθειασμούς αυχένα προκαλούν συχνά τραύματα όπως π.χ. τα τροχαία ή οι αθλητικές κακώσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο ευθειασμός οφείλεται σε πόνο ο οποίος προκαλεί σπασμό των μυών, αλλά μπορεί να οφείλεται και σε κάκωση των μυών ή των συνδέσμων, ή, σπανιότερα, σε ρήξη δίσκων, ή σε κατάγματα σπονδύλων.
• Συγγενής διαταραχή
Δηλαδή, εκ γενετής διαταραχή. Μερικές φορές οι σπόνδυλοι δεν ολοκληρώνουν την ανάπτυξή τους και αντί να έχουν παραλληλόγραμμο σχήμα, αποκτούν σφηνοειδές.
• Σπανιότερες αιτίες
Μια σπάνια αιτία ευθειασμού μπορεί να είναι κάποιος όγκος ο οποίος πιέζει τον νωτιαίο μυελό ή παραμορφώνει τους σπονδύλους, ενώ άλλη σπάνια αιτία είναι η παραμόρφωση μετά από φλεγμονή (σπονδυλοδισκίτιδα).

Συμπτώματα
Τα συνηθέστερα συμπτώματα του ευθειασμού είναι:
• Πόνος στον αυχένα (αυχεναλγία) ή πονοκέφαλοι (κεφαλαλγία)
• Πόνος στα χέρια
• Μειωμένη κινητικότητα του αυχένα
• Αίσθημα κόπωσης
• Βουητά (εμβοές) κ.ά.
Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις και εφόσον η κατάσταση εξελιχθεί, μπορεί να υπάρχουν συμπτώματα όπως αδυναμία χεριών και ποδιών, διαταραχή στην ούρηση κ.λπ.

Τι πρέπει να κάνει ο ασθενής;
Ο ευθειασμός από μόνος του δεν λέει κάτι. Μόνο όταν συνοδεύεται από συμπτώματα ή όταν οφείλεται σε κάποια υποκείμενη αιτία χρήζει αντιμετώπισης.
Αν υπάρχει ανάγκη αντιμετώπισης, τότε συνήθως η θεραπεία στηρίζεται σε συνδυασμό των παρακάτω:
• Φυσικοθεραπεία-μασάζ
• Παυσίπονα
• Αυχενικός κηδεμόνας (κολλάρο)
• Ξεκούραση και αλλαγή στάσης σώματος.
Η φυσικοθεραπεία είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και έχει στόχο να χαλαρώσει κάποιους μυς και να δυναμώσει κάποιους άλλους, καθώς επίσης και να βελτιώσει την κινητικότητα του αυχένα. Ο φυσικοθεραπευτής ξέρει καλύτερα από τον οποιοδήποτε τι ασκήσεις και χειρισμοί πρέπει να γίνουν.
Χειρουργική θεραπεία για τον ευθειασμό δεν απαιτείται συχνά. Αν χρειάζεται χειρουργείο είναι είτε γιατί υπάρχει κάποια συνοδός πάθηση η οποία συντηρεί τον ευθειασμό (όπως π.χ. δισκοκήλες) είτε γιατί υπάρχει «αστάθεια» στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, όπως π.χ. μετά από πεταλεκτομή.

 

Dr. Κωνσταντίνος Αργυράκης
Ιατρός – Μαιευτήρας
Χειρουργός Γυναικολόγος
Μέλος Επιστημονικής Επιτροπής
Ελληνικής Εταιρείας Εμμηνόπαυσης

Οι γυναίκες παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές όσον αφορά το βαθμό στον οποίο επηρεάζονται από τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης.
Τα παρακάτω ερωτήματα θα σας δώσουν μια ιδέα του είδους των συμπτωμάτων που ενδέχεται ν’αντιμετωπίσετε,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα τ’ αντιμετωπίσετε οπωσδήποτε.
Όσα περισσότερα ΝΑΙ απαντήσετε σ’αυτά τα ερωτήματα, τόσο περισσότερο θα’ χετε να ωφεληθείτε από κάποια θεραπευτική αγωγή. .
1. Παρατηρήσατε κάποια αλλαγή στην περίοδο σας;
Στα 2-3 χρόνια που προηγούνται της εμμηνόπαυσης 4 στις 5 γυναίκες παρατηρούν αλλαγές στη συχνότητα, τη διάρκεια ή την κανονικότητα της περιόδου τους. Συνήθως οι αλλαγές αυτές είναι η πρώτη ένδειξη ότι η εμμηνόπαυση πλησιάζει.

2. Εχετε εξάψεις;
Οι εξάψεις μερικές φορές συνοδεύονται από αναψοκοκκινίσματα και εφιδρώσεις που συνήθως ξεκινούν από το στήθος και απλώνονται στο λαιμό και στο πρόσωπο. Υπάρχουν διαφορές από γυναίκα σε γυναίκα. Περίπου το 70% των γυναικών που περνούν την κλιμακτήριο έχουν εξάψεις, που μερικές φορές παρατείνονται για καμπόσα χρόνια.

3. Ιδρώνετε την νύχτα;
Οι νυχτερινές εφιδρώσεις είναι σύνηθες σύμπτωμα και μπορεί να είναι τόσο έντονες ώστε χρειάζεται ν’αλλάζετε σεντόνια και νυχτικά.

4. Έχετε ξηρότητα ή ερεθισμό στον κόλπο;
Τα μειωμένα επίπεδα οιστρογόνων μπορούν να προκαλέσουν λέπτυνση των κολπικών τοιχωμάτων. Ο κόλπος μπορεί να μικρύνει, να στενέψει να γίνει ξηρότερος, να’χει φαγούρα και να’ναι πιο επιρρεπής στις μολύνσεις.

5. Έχετε ίλιγγους και ταχυπαλμίες;
Οι ίλιγγοι, οι πονοκέφαλοι κι οι ταχυπαλμίες είναι αποτέλεσμα των αλλαγών στην κυκλοφορία του αίματος και τους καρδιακούς παλμούς.

6. Έχετε προβλήματα κατά την ούρηση;
Η οιστρογονοπενία μπορεί να επηρεάσει την κύστη και την ουρήθρα, προκαλώντας πόνο κατά την ούρηση, συχνουρία και ακράτεια ούρων.

7. Αισθάνεστε κατάθλιψη χωρίς λόγο;
Μερικές γυναίκες αισθάνονται κατάθλιψη ή ξαφνικές αλλαγές στη διάθεσή τους. Αυτό ενδέχεται να οφείλεται εν μέρει, σε οιστρογονοπενία, μπορεί όμως να είναι συναισθηματική αντίδραση απέναντι στην αλλαγή των συνθηκών.

8. Νιώθετε πιο ανήσυχη και ευερέθιστη;
Ψυχολογικής φύσεως συμπτώματα, όπως ανησυχία, ευερεθιστότητα, έλλειψη συγκέντρωσης ενδέχεται να οφείλονται σ’ έναν συνδυασμό παραγόντων όπως η διακύμανση των ορμονικών επιπέδων, ή κόπωση και το στρες.

9. Έχετε χάσει το ενδιαφέρον σας για το σεξ;
Μπορεί να διστάζετε να έχετε σεξουαλική επαφή αν αυτό είναι επώδυνο λόγω των κολπικών αλλαγών. Η σεξουαλική ορμή μπορεί να μειωθεί για άλλους λόγους στους οποίους περιλαμβάνονται οι ορμονικές μεταβολές, η κόπωση και η πιθανή αλλαγή αισθημάτων για τον σύντροφό σας.

10. Δυσκολεύεστε να κοιμηθείτε;
Η δυσκολία μπορεί να οφείλεται στις νυχτερινές εφιδρώσεις, στις εξάψεις και στα δυσάρεστα συναισθήματα.

11. Έχετε άλλα ανεξήγητα συμπτώματα;
Οι γυναίκες που περνούν την κλιμακτήριο ενδέχεται να έχουν διάφορα άλλα συμπτώματα, μεταξυ των οποίων και πόνους στις αρθρώσεις και τους μυς.

Νικόλαος Π. Κοτσιφόπουλος, MD Χειρουργός Μαστού, συνεργάτης Ομίλου ΒΙΟΙΑΤΡΙΚΗ

Η φροντίδα των μαστών ξεκινά από την ίδια τη γυναίκα η οποία πρέπει να γνωρίζει το στήθος της και τις αλλαγές του στη διάρκεια του κύκλου και με την πάροδο του χρόνου. Έτσι μπορεί πιο εύκολα να αναγνωρίσει κάθε «μη φυσιολογική» αλλαγή και κάθε σύμπτωμα που χρειάζεται ιατρική διερεύνηση.

1. Αυτοεξέταση και ιστορικό

Όλες οι γυναίκες πρέπει να γνωρίζουν πως είναι φυσιολογικά το στήθος τους και να αυτοελέγχονται τακτικά. Ο γυναικολόγος ή ο χειρουργός μαστού μπορεί να δώσει οδηγίες για τη σωστή αυτοεξέταση των μαστών.

Το μέγεθος και το σχήμα του στήθους είναι χαρακτηριστικά που δεν διαφέρουν μόνο από γυναίκα σε γυναίκα αλλά και από στήθος σε στήθος στην ίδια γυναίκα!

Έτσι, δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί αν το ένα στήθος είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από το άλλο, αν υπάρχει τριχοφυΐα γύρω από τις θηλές ή αν το στήθος πονάει ή είναι πιο ευαίσθητο πριν ή και κατά τη διάρκεια της περιόδου.

Ωστόσο, αν παρατηρηθούν συμπτώματα όπως: κάποιο ψηλαφητό εξόγκωμα, ξαφνική και σημαντική αλλαγή μεγέθους στον ένα μαστό, οίδημα στο στήθος και τη γύρω περιοχή, έκκριση υγρού ή αίματος από την θηλή, πόνος ερεθισμός ή συστροφή της θηλής προς τα μέσα, θα πρέπει να αναζητηθεί άμεσα ιατρική συμβουλή.

Τέτοια συμπτώματα δεν σημαίνουν κατ’ ανάγκη κάτι κακό, είναι όμως απαραίτητο να ελεγχθούν ώστε να αντιμετωπιστεί έγκαιρα η όποια αιτία τους.

Πολύ σημαντικό για την υγεία των μαστών είναι το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό. Συνήθειες όπως το κάπνισμα, η υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ και η απρόσεκτη διατροφή έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης παθήσεων του μαστού, μεταξύ των οποίων και ο καρκίνος.

Επιπλέον, παράγοντες όπως η ηλικία έναρξης της περιόδου, η απόκτηση παιδιών, ο θηλασμός, η μακροχρόνια χορήγηση ορισμένων θεραπειών μπορεί να επηρεάσουν την υγεία του στήθους.

Τυχόν περιπτώσεις καρκίνου του μαστού στην οικογένεια – κυρίως στους πρώτου βαθμού συγγενείς – πιθανόν να σχετίζονται με γενετική προδιάθεση και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.

Μοιραστείτε αυτές τις πληροφορίες με το γιατρό σας ο οποίος στη συνέχεια θα μπορεί να καθορίσει ένα εξατομικευμένο πλάνο προληπτικού ελέγχου για την υγεία του στήθους σας.

2. Κλινική εξέταση

Ανά τακτά διαστήματα, καλό είναι να γίνεται κλινική εξέταση του στήθους από ειδικό μαστολόγο / χειρουργό μαστού.

Μεταξύ των ηλικιών 29 και 39, οι γυναίκες θα πρέπει να εξετάζονται κάθε 1 έως 3 χρόνια.

Μετά την ηλικία των 40, οι γυναίκες πρέπει να υποβάλλονται σε εξέταση μαστού από γιατρό κάθε χρόνο.

3. Προληπτικές εξετάσεις

Η κλινική εξέταση από μόνη της δεν είναι  αρκετή για τη διατήρηση της υγείας του στήθους. Είναι πολύ σημαντικό για όλες τις γυναίκες να κάνουν τις απαραίτητες  προληπτικές εξετάσεις.

Η μαστογραφία είναι μια απεικονιστική εξέταση χαμηλής ακτινοβολίας και αποτελεί την κλασική προληπτική εξέταση κατά του καρκίνου του μαστού. Ανιχνεύει συμπαγείς και κυστικές βλάβες καθώς και περιοχές με ύποπτες μικροαποτιτανώσεις.

Σύμφωνα με τις σύγχρονες οδηγίες, οι υγιείς και ασυμπτωματικές γυναίκες  θα πρέπει να κάνουν τον πρώτο μαστογραφικό έλεγχο στα 35 (τη λεγόμενη μαστογραφία αναφοράς). Η μαστογραφία θα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε δύο χρόνια μετά την ηλικία των 40 ετών και κάθε χρόνο μετά την ηλικία των 50 ετών, εκτός εάν έχουν επιβαρυμμένο κληρονομικό ή ατομικό ιστορικό -σε αυτές τις περιπτώσεις η μαστογραφία πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο.

Για τις γυναίκες εκείνες που έχουν επιβεβαιωμένη μετάλλαξη στα γονίδια BRCA1 και BRCA2, τα οποία συνδέονται με τον καρκίνο του μαστού, συστήνεται ετήσια μαστογραφία από τα 30.

Το υπερηχογράφημα μαστών έχει μηδενική ακτινοβολία και μπορεί να γίνει σε όλες τις ηλικίες, ακόμη και στην εφηβεία.

Εντοπίζει συμπαγείς και κυστικές βλάβες στους μαστούς, χρησιμοποιείται για τη μέτρηση των όγκων, τον έλεγχο της αιμάτωσής τους καθώς και για τη διενέργεια βιοψίας.

Το υπερηχογράφημα μαστών συνίσταται σε νεαρές γυναίκες κάτω των 35 ετών, εφόσον παρουσιάσουν κάποιο σύμπτωμα ή εφόσον εντοπίσουν κάτι ύποπτο με την ψηλάφηση.

Το υπερηχογράφημα μπορεί να γίνεται στον ετήσιο έλεγχο συμπληρωματικά προς τη μαστογραφία,  για να καλυφθούν βλάβες που τυχόν δεν εντοπίζεται μόνο με τη μια εξέταση.

Οι ψεύτικες βλεφαρίδες αποτελούν τμήμα του καθημερινού μακιγιάζ πολλών γυναικών, που θέλουν να έχουν έντονα τονισμένα μάτια. Όσο καλαίσθητες κι αν είναι, όμως, είναι πολλά τα λάθη που μπορεί να συμβούν κατά τη χρήση τους, με συχνά απρόβλεπτες συνέπειες.
Ενώ οι φυσικές βλεφαρίδες είναι σχεδιασμένες να απομακρύνουν τον ιδρώτα, την βροχή και την σκόνη, και να φιλτράρουν το φως του ήλιου, προστατεύοντας τα μάτια από βλάβες που μπορεί να υποστούν και μειώνοντας τη ροή του αέρα στα μάτια, ώστε αφενός να μην εξατμίζεται η λεπτή στοιβάδα δακρύων που τα επιστρώνει και τα διατηρεί υγρά, αφετέρου να μην εισβάλλουν σκόνη και σκουπιδάκια σε αυτά, οι ψεύτικες βλεφαρίδες, που αποτελούνται από συνθετικά υλικά, παρέχουν μόνο αισθητικά οφέλη. Τοποθετούνται στο βλέφαρο, ακριβώς πάνω από τις φυσικές, και σταθεροποιούνται προσωρινά με ειδική κόλλα. Παρόμοια είναι και τα extensions βλεφαρίδων, με τη διαφορά ότι στερεώνονται απευθείας πάνω στις φυσικές βλεφαρίδες, συνήθως από κάποιον επαγγελματία, και με κόλλα που διαρκεί περισσότερο καιρό.
«Οι ψεύτικες βλεφαρίδες που χρησιμοποιούνται σποραδικά, δεν θα πρέπει να δημιουργήσουν πρόβλημα, εφόσον η εφαρμογή τους γίνει με σωστό τρόπο», εξηγεί ο δρ Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, MD, Χειρουργός-Οφθαλμίατρος, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision και καθηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
«Αν όμως μια γυναίκα φορά καθημερινά ψεύτικες βλεφαρίδες, μπορεί να υπάρξουν προβλήματα, όσο προσεκτική κι αν είναι».
Όπως εξηγεί, τα μάτια και οι δομές που τα περιβάλλουν είναι εξαιρετικά ευαίσθητα και ευάλωτα σε ερεθισμούς, αλλεργίες, λοιμώξεις και ποικίλους τραυματισμούς. Το πιο συχνό πρόβλημα είναι οι λοιμώξεις, που εκδηλώνονται όταν συσσωρεύονται βακτήρια κάτω από την κόλλα της ψεύτικης βλεφαρίδας ή και στις τρίχες της. Ο κίνδυνος αυτός είναι μεγαλύτερος με τις επαναχρησιμοποιούμενες ψεύτικες βλεφαρίδες, καθώς και αν πέσουν σε μία επιφάνεια πριν την εφαρμογή και ύστερα τοποθετηθούν στο μάτι.
Αυξημένος κίνδυνος μόλυνσης στα μάτια υπάρχει και αν δεν καθαριστούν καλά τα βλέφαρα μετά από την αφαίρεση των ψεύτικων βλεφαρίδων. Το ίδιο και όταν η γυναίκα μοιράζεται τις βλεφαρίδες της με μια φίλη της. Σε τέτοια περίπτωση η συνέπεια μπορεί να είναι κάποια διασταυρούμενη λοίμωξη, όπως το χαλάζιο και η επιπεφυκίτιδα.
Οι αλλεργικές αντιδράσεις (δερματίτιδες εξ επαφής) στην κόλλα των βλεφαρίδων επίσης είναι συνηθισμένες, καθώς συχνά περιέχει φορμαλδεΰδη. Η φορμαλδεΰδη είναι μία ουσία στην οποία εκτιμάται ότι έχει αλλεργία ποσοστό 1,5% έως 2,5% του πληθυσμού (ανάλογα με τη συγκέντρωσή της σε ένα προϊόν).
Μικρός αριθμός γυναικών εξάλλου είναι αλλεργικές στα συνθετικά υλικά από τα οποία αποτελούνται οι ψεύτικες βλεφαρίδες. Οι αλλεργίες μπορεί να εκδηλωθούν με αίσθημα καύσου (κάψιμο), «τσιμπήματα», οίδημα (πρήξιμο) ή εξάνθημα. «Μπορεί επίσης να πονάτε, να κοκκινίσει το δέρμα και να έχετε κνησμό (φαγούρα). Αν η αλλεργική αντίδραση είναι σοβαρή, μπορεί να επηρεάσει την όραση και χρειάζεται άμεση ιατρική φροντίδα», προειδοποιεί ο καθηγητής.

Κίνδυνος απώλειας των φυσικών βλεφαρίδων
Ένας άλλος κίνδυνος με την συνεχή χρήση ψεύτικων βλεφαρίδων είναι η παροδική ή μόνιμη απώλεια των φυσικών βλεφαρίδων. Αυτή μπορεί να έχει πολλές αιτίες. Η αφαίρεση των ψεύτικων βλεφαρίδων, λ.χ., μπορεί να οδηγήσει σε αφαίρεση και των φυσικών. Μπορεί επίσης να «σπάσουν» οι φυσικές βλεφαρίδες σας ή να υποστεί βλάβη ο θύλακας της τρίχας (αν συμβεί αυτό, οι φυσικές βλεφαρίδες ενδέχεται να μην ξαναβγούν).
Μπορεί επίσης να υπάρξει σοβαρός ερεθισμός του βλεφάρου και πτώση μεγάλου αριθμού φυσικών βλεφαρίδων (η διαταραχή αυτή λέγεται μαδάρωση). Ή μπορεί να πέσουν οι φυσικές βλεφαρίδες λόγω υπερβολικής έλξης στον θύλακα της τρίχας (η έλξη μπορεί να βλάψει τον θύλακα, επιβραδύνοντας ή ακόμα και διακόπτοντας την ανάπτυξη της τρίχας).

Ερεθισμός
Πρόβλημα μπορεί να υπάρξει και αν οι ψεύτικες βλεφαρίδες προκαλέσουν ερεθισμό στον κερατοειδή χιτώνα του ματιού ή αν πέσει κόλλα μέσα στο μάτι, προκαλώντας εκδορά στον κερατοειδή.
«Για να αποφύγετε αυτούς τους κινδύνους, καλό είναι να ακολουθείτε μερικούς βασικούς κανόνες πρόληψης», συνιστά ο κ. Κανελλόπουλος. Κατ’ αρχάς, περιορίστε τη χρήση των ψεύτικων βλεφαρίδων σε ειδικές περιστάσεις. Επιπλέον, φροντίστε να τις τοποθετείτε μετά από πολύ καλό πλύσιμο των χεριών σας, ώστε να μειώσετε τον κίνδυνο μόλυνσης.
Απαραίτητο είναι ακόμα να μην μοιράζεστε ποτέ τις ψεύτικες βλεφαρίδες σας με άλλα άτομα, καθώς και να διαβάζετε προσεκτικά τις οδηγίες χρήσης πριν από την εφαρμογή τους. Καλό είναι επίσης να τις τοποθετείτε χρησιμοποιώντας τη μικρότερη δυνατή ποσότητα κόλλας, καθώς και να αποφεύγετε τις βλεφαρίδες με glitter ή διακοσμητικά. Πρέπει ακόμα να ελέγχετε τη συσκευασία της κόλλας που χρησιμοποιείτε, ώστε να αποφεύγετε όσες περιέχουν φορμαλδεΰδη.
Πολύ σημαντικό είναι ακόμα να βγάζετε τις ψεύτικες βλεφαρίδες με πολύ απαλές κινήσεις, φροντίζοντας στη συνέχεια να καθαρίσετε σχολαστικά τα βλέφαρά σας.

«Οι ψεύτικες βλεφαρίδες είναι ένα αξεσουάρ μόδας που επιλέγουν ολοένα περισσότερες γυναίκες. Ωστόσο τοποθετούνται πολύ κοντά σε ένα από τα σημαντικότερα αισθητήρια όργανά μας, επομένως οι γυναίκες πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές», υπογραμμίζει ο καθηγητής. «Αν κατά τη χρήση τους εκδηλώσετε το παραμικρό σύμπτωμα (π.χ. πόνο, κοκκίνισμα, ευαισθησία των ματιών στο φως, έκκριμα από τα μάτια, θόλωμα της όρασης, πρήξιμο), επικοινωνήστε αμέσως με τον οφθαλμίατρό σας».

Το καλοκαίρι, ο ήλιος, οι υψηλές θερμοκρασίες και η θάλασσα ταλαιπωρούν το δέρμα μας. Με ποιες κινήσεις θα το κρατήσουμε υγιές και λαμπερό; Ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος Χρήστος Στάμου συμβουλεύει:

1. Εν αρχή ην η ενυδάτωση. 

Ο απλούστερος τρόπος ενυδάτωσης είναι η πρόσληψη επαρκούς ποσότητας νερού.

Εκτός από την εσωτερική ενυδάτωση είναι απαραίτητη και η εξωτερική, η οποία πρέπει να γίνεται με τη χρήση ενυδατικών κρεμών μετά το καθημερινό μπάνιο.

2. Καταναλώνετε τροφές πλούσιες σε αντιοξειδωτικά.

Τα πλούσια σε αντιοξειδωτικά λαχανικά και φρούτα ενισχύουν τον οργανισμό από μέσα, προστατεύοντάς τον από τις βλαβερές συνέπειες της υπεριώδους ακτινοβολίας, αλλά και προστατεύοντας από το οξειδωτικό στρες.

3. Μην ξεχνάτε την καθημερινή περιποίηση του δέρματος.

Ο καθαρισμός του δέρματος είναι το σημαντικότερο βήμα για ένα υγιές και ελαστικό δέρμα. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η αφαίρεση του μακιγιάζ και η απολέπιση μία ή δύο φορές την εβδομάδα.

Αποφύγετε τα αφρώδη αφρόλουτρα και σαπούνια, καθώς μπορούν να αφαιρέσουν από το δέρμα τα απαραίτητα λιπίδια. Αντί αυτών χρησιμοποιείστε ήπια, βιολογικά σαπούνια, ενυδατικά αφρόλουτρα και scrub. Μην χρησιμοποιείτε πολύ ζεστό νερό, γιατί αφυδατώνει το δέρμα.

Όσον αφορά στα προϊόντα περιποίησης της επιδερμίδας, για τα λιπαρά δέρματα συνιστώνται οι ενυδατικές με σαλικυλικό οξύ και για τα ακνεϊκά όσα περιέχουν υπεροξείδιο του βενζοϋλίου. Για τα ευαίσθητα συστήνονται όσα περιέχουν αντιφλεγμονώδη συστατικά, όπως χαμομήλι και για τα ξηρά, κρέμες επιδιόρθωσης του φραγμού ή ενυδατικές με ceramides και λιπαρά οξέα.

4. Aντηλιακό- Το SOS του καλοκαιριού.

Τα αντηλιακά προσφέρουν την απαραίτητη άμυνα κατά των ηλιακών εγκαυμάτων και του καρκίνου του δέρματος. Επιλέξτε προϊόντα που έχουν υψηλό δείκτη προστασίας, ανάλογα με το χρώμα της επιδερμίδας και την ευαισθησία του στον ήλιο. Εφαρμόζετε επαρκή ποσότητα για να καλύψετε όλο το σώμα, από 15 έως 30 λεπτά πριν από την έκθεση στον ήλιο, και ανανεώνετέ τα όποτε ιδρώνετε ή κολυμπάτε, αλλιώς κάθε 2 ώρες.

5. Μην ξεχνάτε τα χείλη! Είναι μια πολύ ευαίσθητη περιοχή και η εκτεταμένη έκθεση στον ήλιο μπορεί να προκαλέσει καρκίνο. Προτιμήστε αντηλιακά που έχουν δείκτη τουλάχιστον 15 ή υψηλότερο.
6. Η ενυδάτωση αφορά και τα μαλλιά. Για την αποφυγή αφυδάτωσης των μαλλιών από τον έντονο ήλιο και τον καυτό αέρα, καλή πρακτική είναι η εφαρμογή μάσκας μαλλιών.
7. Φοράτε ρούχα ελαφρά, ανοιχτόχρωμα, που καλύπτουν το δέρμα
8. Μην ξεχνάτε τα γυαλιά ηλίου και το καπέλο σας – κατά προτίμηση πλατύγυρο.
9. Μην ξεχνάτε τα πόδια σας! Μην περπατάτε ξυπόλυτοι στην παραλία, γιατί υπάρχει κίνδυνος μυκητιάσεων.
10. Κάνετε ντους αμέσως μετά το κολύμπι, για να απομακρύνετε ερεθιστικούς και μολυσματικούς παράγοντες.

Την περίοδο του καλοκαιριού, μια από τις πιο αγαπημένες μας συνήθειες είναι η στιγμή της ηλιοθεραπείας. Η αίσθηση του να ξαπλώνουμε κάτω από τον ζεστό ήλιο σε συνδυασμό με την αλμύρα της θάλασσας, μας ξεκουράζει σε μέγιστο βαθμό, κατακτώντας την απόλυτη ευεξία. Βέβαια, εάν δεν πραγματοποιείται με ασφάλεια μπορεί να μετατραπεί σε μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Αυτό, επειδή, οι ακτινοβολίες του ηλίου είναι ικανές για να μας δημιουργήσουν πιθανά προβλήματα υγείας.

Έτσι, λοιπόν, ο σύμμαχός μας σε όλη αυτήν τη διαδικασία είναι η αντηλιακή προστασία. Δυστυχώς, οι περισσότεροι, ειδικότερα οι νεότερες γενιές δεν την αξιοποιούν. Λόγω το ότι επιθυμούν να αποκτήσουν μια λεία μαυρισμένη επιδερμίδα, καταλήγουν να έχουν στην κατοχή τους μόνο λάδι μαυρίσματος. Το προϊόν αυτό παρόλο που διαθέτει ένα μικρό ποσοστό προστασίας, δεν αποτελεί μια safe επιλογή. Σχετίζεται κυρίως με την ενεργοποίηση της μελανίνης, όχι με την δερματική προστασία. Φυσικά και θα το χρησιμοποιήσουμε στην παραλία. Το σημαντικό είναι όμως να γίνει, αφού θα έχουμε προετοιμάσει σωστά την επιδερμίδα μας, πρώτου την εκθέσουμε. Αυτό σημαίνει πως είτε είστε λάτρεις είτε όχι του SPF δεν θα πρέπει να το αποχωρίζεστε. Η ιδανικότερη λύση είναι ένας συνδυασμός των δύο. Δηλαδή, αλείψτε μια ικανοποιητική ποσότητα σε όλο το κορμί σας, μαζί και με το πρόσωπο. Αργότερα, μόλις απορροφηθεί μπορείτε να συνεχίσετε με το λάδι. Αποφεύγουμε τις μεσημεριανές ώρες, φοράμε καπέλο και γυαλιά ηλίου και μην παραμείνετε για πολλή ώρα. Προτιμήστε να κάνετε ηλιοθεραπεία ανά τακτικά διαστήματα, όχι συνεχόμενα.

Συνεχίστε να διαβάζετε & ανακαλύψτε παρακάτω τους 3 κύριους λόγους που θεωρείται λάθος για την ασφάλεια μας!

Έγκαυμα
Όπως αναφέρθηκε, ο ήλιος μπορεί να γίνει ιδιαίτερα απειλητικός. Η πιο γνωστή συνέπεια του είναι το κλασσικό κόκκινο χρώμα του δέρματος, το οποίο δεν θεωρείται τόσο αθώο όσο φαίνεται. Στην πραγματικότητα, μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στην ηλίαση. Μας επηρεάζει τόσο σωματικά όσο &ψυχικά. Αρχικά, ξεκινάει με μια τοπική φαγούρα, η οποία όσο περνάει η ώρα αυξάνεται και συνεχίζει με έντονο κάψιμο, που κυμαίνεται από ένα ελαφρύ ερύθημα μέχρι δημιουργία οιδήματος και φυσαλίδων. Τελικά, μετά την βλάβη που υπέστη, καταλήγει στο ξεφλούδισμα. Δηλαδή, στην απομάκρυνση των νεκρών ταλαιπωρημένων κυττάρων. Ειδικότερα, εάν ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων με λευκή επιδερμίδα θα πρέπει να δώσετε μεγαλύτερη προσοχή. Είστε υπερβολικά ευαίσθητοι, γι αυτό και οφείλετε να ακολουθείτε αυστηρά τις οδηγίες. Σε περίπτωση που το έγκαυμα δεν υποχωρήσει μέσα σε δύο-τρεις ημέρες, επισκεφθείτε άμεσα το δερματολόγο σας.

Γήρανση του δέρματος
Η ποιότητα του δέρματος μπορεί πολύ εύκολα & γρήγορα να ταλαιπωρηθεί. Αυτός είναι και ο λόγος που συνίσταται προσεκτική φροντίδα ανά τα χρόνια. Πόσο μάλλον όταν κάνουμε ηλιοθεραπεία. Σχετικές έρευνες έχουν αποδείξει πως περίπου το 90% από τα σημάδια της γήρανση, προκαλούνται από την συνεχή έκθεση στην ακτινοβολία δίχως προστασία. Το αποτέλεσμα εκδηλώνεται μετέπειτα στο δέρμα δημιουργώντας κηλίδες, ρυτίδες ή μπαλώματα. Οι παλαιότερες γενιές μας μετέδιδαν πως «θα γεράσεις σύντομα». Μια τοποθέτηση, η οποία υποστηρίζεται. Θα ανακαλύψτε μεγάλη ποικιλία αντηλιακών προϊόντων για όλους τους τύπους & τις περιοχές. Επιπλέον, μην αξιοποιήσετε το ίδιο για πρόσωπο–σώμα.

Μαλάνωμα
Δυστυχώς, είναι η αλήθεια. Η πιο σοβαρή επιπλοκή που μπορεί να προκληθεί είναι η εμφάνιση μελανώματος. Τα λάδια μαυρίσματος δεν αποτελούν επιβλαβή προϊόντα για τον ανθρώπινο οργανισμό. Το λάθος ξεκινάει από τη στιγμή που θα προτιμήσετε μόνο αυτό κατά την διάρκεια της ηλιοθεραπείας. Η υπεριώδη ακτινοβολία δεν είναι «παιχνίδι». Όσο μας αρέσει ο ήλιος, άλλο τόσο και παραπάνω πρέπει να δείχνουμε ευλάβεια στην ολική προστασία μας από αυτόν. Ειδάλλως, πιθανολογείται να προκαλέσει τα καρκινικά κύτταρα του δέρματος για την ανάπτυξη, που οδηγεί σε σοβαρά θέματα υγείας στο μέλλον.

Πηγή: glow.gr

Όλοι μας τέτοια εποχή ονειρευόμαστε ξεκούραση στην παραλία, βόλτες στην άμμο, παιχνίδι με τα παιδιά μας στην ακροθαλασσιά, συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες ή νωχελικό ξάπλωμα εκεί που σκάει το κύμα το ηλιοβασίλεμα. Ωστόσο «αυτές οι δραστηριότητες δεν είναι τόσο ασφαλείς όσο φαίνονται. Γιατί μοιραζόμαστε το χώρο με δισεκατομμύρια μικρόβια που αποικίζουν και ευδοκιμούν σε περιβάλλοντα κοντά στη θάλασσα όλο το χρόνο.

Ορδές μυκήτων, βακτηρίων, ιών και παρασίτων φωλιάζουν σιωπηλά, ύπουλα, κάτω από την άμμο και μπορούν να βρουν καταφύγιο στην πετσέτα θαλάσσης μας.
Δεν έχει σημασία πόσο καθαρή φαίνεται η άμμος, ούτε εάν βρίσκεστε στην ιδιωτική παραλία κάποιου υπερπολυτελούς ξενοδοχείου.

Σε όλες τις παραλίες εγκυμονούν κίνδυνοι, ιδίως για τα μικρά παιδιά», προειδοποιεί ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Μάλιστα, όλοι αυτοί οι παθογόνοι μικροοργανισμοί έχουν τις δικές τους προτιμήσεις. Ορισμένοι, όπως τα μέλη της οικογένειας Nocardioidaceae, προτιμούν τα σημεία που βρίσκονται μακριά από το νερό. Άλλοι, όπως εκείνοι της οικογένειας Flavobacteriaceae, επιλέγουν σημεία της παραλίας που είναι μονίμως βρεγμένα και όχι “γειτονιές” που απέχουν αρκετά από το σημείο που σκάει το κύμα. Επομένως, δεν υπάρχει ασφαλής ζώνη που θα μπορούσαμε να απλώσουμε την πετσέτα μας ή να καθίσουμε στην αμμουδιά με ασφάλεια.
Από τις πιο επικίνδυνες θεωρείται η επαφή με το υπερβακτήριο MRSA. Ο ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη χρυσίζων σταφυλόκοκκος (MRSA), είναι ένας τύπος σταφυλόκοκκου που μπορεί να προκαλέσει δερματικές λοιμώξεις και είναι ανθεκτικός σε πολλά αντιβιοτικά. Μελέτες που έχουν διεξαχθεί έχουν βρει βακτήρια σταφυλόκοκκου και MRSA τόσο στην άμμο όσο και στο θαλασσινό νερό. Η αφθονία του σταφυλόκοκκου συσχετίζεται στενά με τον αριθμό των ανθρώπων που συχνάζουν στην παραλία, με κορύφωση στα μέσα του καλοκαιριού.
Όταν ο σταφυλόκοκκος βρει ένα μικρό κόψιμο στο δέρμα, που δημιουργήθηκε π.χ. από το πάτημα ενός αιχμηρού βότσαλου, εισβάλει, αποικίζει την περιοχή και προκαλεί συμπτώματα όπως αποστήματα με πύον, πόνο, οίδημα και ερυθρότητα. Εάν δεν θεραπευτούν εγκαίρως, οι λοιμώξεις αυτές μπορεί να αποβούν θανατηφόρες όταν φτάσουν στους πνεύμονες ή στο αίμα.
Υπάρχουν ακόμα πιο “τρομακτικά” βακτήρια, που τους αρέσει να … τρώνε σάρκα. προκαλώντας μια πάθηση που λέγεται νεκρωτική απονευρωσίτιδα, μια λοίμωξη που καταστρέφει τους μαλακούς ιστούς. Τα μικρόβια που ενοχοποιούνται κυρίως είναι ο στρεπτόκοκκος ομάδας Α, η Klebsiella, το Clostridium, η Escherichia, και τα είδη Aeromonas, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στους ανθρώπους που πάσχουν από καρκίνο, που έχουν ανοσολογική ανεπάρκεια, διαβήτη, αντιμετωπίζουν πρόβλημα αλκοολισμού ή κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η πάθηση εξελίσσεται πολύ γρήγορα και δυστυχώς ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι χειρουργικός, με συχνό αποτέλεσμα τη σοβαρή απώλεια ιστών, ακόμη και άκρων.

Μύκητες
Η παρουσία μυκήτων στην άμμο είναι γνωστή σε όλους. Τα δερματόφυτα είναι η πιο δημοφιλής ομάδα, με κύριους “εκπροσώπους” το Trichophyton mentagrophytes (πρωταθλητής Ευρώπης) και το Trichophyton rubrum (πρωταθλητής κόσμου). Τα δερματόφυτα για να αναπτυχθούν χρειάζονται κερατίνη, μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στο δέρμα και τα νύχια. Όταν βρουν το ιδανικό μέρος, αναπτύσσονται και προκαλούν μια δερματική λοίμωξη που ονομάζεται δερματομυκητίαση ή Tinea, ένας γενικός όρος που περιλαμβάνει πιο συχνές μυκητιασικές λοιμώξεις, όπως το πόδι του αθλητή, ringworm, ονυχομυκητιάσεις, καθώς και λοιμώξεις σε σχεδόν οποιοδήποτε μέρος του σώματος. Άλλοι τύποι μυκήτων που απαντώνται στις παραλίες περιλαμβάνουν τα είδη Aspergillus, που μπορεί να προκαλέσουν πνευμονικές λοιμώξεις, και Candida, που μπορεί να προκαλέσουν ονυχομυκητίαση, κυρίως των χεριών. Το να μένουμε μακριά από την υγρή άμμο δεν θα βοηθήσει όμως να αποφύγουμε αυτά τα παθογόνα. Και τα δύο είδη επιβιώνουν τόσο σε υγρή όσο και σε στεγνή άμμο.

Πρακτικές συμβουλές
Για να αποφύγουμε, λοιπόν, μυκητιάσεις, λοιμώξεις και ερεθισμούς πρέπει να αποκτήσουμε καλές συνήθειες, συμβουλεύει ο δρ Χρήστος Στάμου και εξηγεί:
1) Να κάνουμε ντους το συντομότερο δυνατό όταν ερχόμαστε σε επαφή με άμμο (ή κολυμπάμε), ακόμα και προτού φύγουμε από την παραλία.
2) Να μην περπατάμε με γυμνά πόδια στην άμμο, παρά μόνο με παπούτσια ή παντόφλες.
3) Να μη χτίζουμε παλάτια στην άμμο… γιατί σκάβοντάς την με γυμνά χέρια οι μύκητες και τα βακτήρια μπαίνουν κάτω από τα νύχια των χεριών.
4) Να επιτηρούμε τα πολύ μικρά παιδιά που έχουν την τάση να βάζουν τα χέρια στο στόμα, γιατί οι επιπτώσεις δεν θα περιοριστούν μόνο τοπικά.
5) Να φοράμε στα μικρά παιδιά πάνα ή μαγιό, γιατί μόνο έτσι θα τα προστατεύσουμε από μολύνσεις που προκαλούν ερεθισμούς των γεννητικών οργάνων (π.χ. αιδοιοκολπίτιδα).
6) Να απολυμαίνουμε και καλύπτουμε κάθε εκδορά του δέρματος, ώστε να μη γίνει πύλη εισόδου όλων των κατοίκων της άμμου.

Η ουρολοίμωξη είναι από τα πιο συχνά νοσήματα που θα απασχολήσει τουλάχιστον μία φορά στη διάρκεια της ζωής του το 30-50% των γυναικών. Μικρόβια συνήθως από το έντερο προσβάλλουν το ουροποιητικό, τα οποία, αν δεν προλάβουν να απομακρυνθούν με την ούρηση, πολλαπλασιάζονται και δημιουργούν συμπτώματα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς λόγω της ανατομίας τους καθώς η απόσταση μεταξύ της ουρήθρας και του πρωκτού είναι μικρότερη από αυτή των αντρών.

«Η ουρολοίμωξη εμφανίζεται συνήθως με συχνοουρία και μικρή ποσότητα ούρων, πόνο ή κάψιμο κατά την ούρηση και θολά, δύσοσμα ούρα. Η γυναίκα μπορεί να παραπονεθεί για πόνο στην περιοχή της κύστης και ορισμένες φορές μπορεί να συνοδεύεται από αιματουρία. Για να γίνει η διάγνωση της ουρολοίμωξης χρειάζεται συνήθως απλά μια γενική εξέταση και καλλιέργεια ούρων, οι οποίες συνοδεύονται από αντιβιόγραμμα, το οποίο θα δείχνει ποιο ακριβώς μικρόβιο ευθύνεται βάσει του οποίου θα καθοριστεί η αντιβιοτική αγωγή που θα ακολουθήσει η γυναίκα», αναφέρει ο κ. Νικόλαος Πλεύρης PhD, Γυναικολόγος, Διευθυντής Α’ Γυναικολογικής Κλινικής – Τμήμα Ρομποτικής και Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής στο METROPOLTAN GENERAL.

Πιο σπάνια θα χρειαστεί περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος του ουροποιητικού με ακτινογραφία, υπέρηχο ή κυστεοσκόπηση. Σε περιπτώσεις όπου οι ουρολοιμώξεις εμφανίζονται αρκετά συχνά μπορεί να χρειαστεί έλεγχος του ουροποιητικού για ανωμαλίες που προδιαθέτουν σε λοιμώξεις και για αποκλεισμό αιτιών που τις μιμούνται.
Η θεραπεία είναι απλή καθώς η γυναίκα χρειάζεται μόνο να ακολουθήσει μία αντιβιοτική θεραπεία βάσει αντιβιογράμματος. Παρόλα αυτά ο θεράπων ιατρός καλό θα ήταν να συμβουλεύσει τη γυναίκα ποια προληπτικά μέτρα μπορεί να λάβει για αποφυγή ουρολοιμώξεων στο μέλλον.

Στόχος των μέτρων αυτών είναι να μειώσουν το μικροβιακό φορτίο που μπορεί να προκαλέσει ουρολοίμωξη και να διατηρήσουν ένα υγιές περιβάλλον που θα αποτρέπει την ανάπτυξη μικροβίων:

• Σωστός καθαρισμός από εμπρός προς τα πίσω της γεννητικής περιοχής μετά από κάθε κένωση ώστε να αποφευχθεί η μεταφορά μικροβίων από το έντερο προς την ουρήθρα
• Ούρηση μετά από κάθε σεξουαλική επαφή ώστε να απομακρυνθούν τυχόν βακτήρια που έχουν εισαχθεί στην ουρήθρα
• Αποφυγή σπερματοκτόνων κρεμών ή ενυδατικών gel, τα οποία ευνοούν την ανάπτυξη μικροοργανισμών στην περιοχή
• Αποφυγή ερεθιστικών προϊόντων (spray, καθαριστικά, αρωματικά ακατάλληλα για την περιοχή)
• Επιμελής ενυδάτωση – συχνή ούρηση
• Κατανάλωση χυμού cranberry και d-μαννόζης, τα οποία αποτρέπουν τον αποικισμό της ουροδόχου κύστης από μικροοργανισμούς και την εμφάνιση υποτροπών.

Κάποιες γυναίκες είναι επιρρεπείς στις ουρολοιμώξεις και εμφανίζουν αρκετά επεισόδια μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν αυτά ξεπερνούν τα 3 στο έτος ή τα δύο στο εξάμηνο θεωρούνται υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Τα συμπτώματα επανεμφανίζονται και οφείλονται στον ίδιο μικροοργανισμό ενώ έχει ληφθεί η κατάλληλη θεραπεία. Κάθε επιπλέον επεισόδιο αυξάνει τον κίνδυνο να ξανασυμβεί.

Στις περιπτώσεις αυτές έχει μεγάλη σημασία η ανεύρεση παραγόντων κινδύνου για εμφάνιση ουρολοιμώξεων και η λήψη των κατάλληλων προληπτικών μέτρων για αποφυγή τους. Σε περίπτωση αποτυχίας των παραπάνω, χορηγούνται χαμηλές δόσεις αντιβίωσης καθημερινά ή μετά την σεξουαλική επαφή. Το είδος της αντιβίωσης αλλάζει κάθε έξι μήνες για αποφυγή επιπλοκών και αντοχής των μικροβίων.