Κατηγορία: ΥΓΕΙΑ

Όσοι υποφέρουν από συχνές κεφαλαλγίες θα πρέπει να απευθυνθούν σε ένα από τα ειδικά ιατρεία κεφαλαλγίας για διάγνωση και σωστή θεραπεία, γιατί στα σωστά χέρια η ημικρανία υποχωρεί!

Σχεδόν ένα εκατομμύριο Έλληνες χάνουν στιγμές και χαρές από τη ζωή τους λόγω κρίσεων ημικρανίας και κεφαλαλγίας τύπου τάσεως. Σήμερα, οι ασθενείς δεν είναι πλέον αβοήθητοι: με τη βοήθεια των ειδικών ιατρείων κεφαλαλγίας αλλά και των νέων θεραπειών, τόσο οι πάσχοντες όσο και οι οικογένειές τους μπορούν να κερδίσουν μέρες χωρίς πόνο, μπορούν να κερδίσουν πίσω τη ζωή.

Πρόσφατη πανελλαδική έρευνα της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 10.000 Ελλήνων ηλικίας 18 ως 65 ετών έδειξε ότι η ημικρανία που προκαλεί αναπηρία λόγω μείωσης δραστηριοτήτων προσβάλλει το 8% των Ελλήνων (610.000 Έλληνες), ενώ η κεφαλαλγία τύπου τάσεως ποσοστό 4% (280.000 Έλληνες). Συνολικά δηλαδή 11% (900

.000 περίπου Έλληνες ηλικίας 18-65 ετών). Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία, ωστόσο, είναι ότι 70.000 Έλληνες/Ελληνίδες αυτής της ηλικίας έχουν χρόνια ημικρανία, δηλαδή σχεδόν καθημερινή ημικρανία, μια κατάσταση που προκαλεί μεγάλη αναπηρία και σχετίζεται με κατάχρηση φαρμάκων και κατάθλιψη.

Οι ημικρανίες ταλαιπωρούν σταθερά περισσότερο τις γυναίκες, χωρίς όμως να υπάρχει σαφής εξήγηση για αυτό. Προφανώς οι λόγοι είναι γενετικοί, γονιδιακοί δηλαδή, αν και δεν έχει εντοπισθεί ακόμη κάποιο φυλοσύνδετο γονίδιο που να εδραιώνει αυτή την άποψη. Επιπλέον, είναι γνωστό από παλιά ότι οι ορμόνες της αναπαραγωγής προκαλούν ημικρανία στις γυναίκες και αυτό έχει αποδειχθεί πειραματικά.

Διάγνωση

Η διάγνωση της ημικρανίας είναι καθαρά κλινική, δεν υπάρχει συγκεκριμένος βιολογικός δείκτης για τη διάγνωσή της, όπως π.χ. η μαγνητική τομογραφία στην πολλαπλή σκλήρυνση. Αυτό εν μέρει δικαιολογεί την υποτίμηση της ημικρανίας και το στιγματισμό της ως μια «υποκειμενική κατάσταση», δηλαδή εύκολα υποκρινόμενης. Ωστόσο, σιγά σιγά και η ιατρική κοινότητα αντιλαμβάνεται πως η ημικρανία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αίτια πόνου και αναπηρίας. Κοινωνικά, εξακολουθείται να υποτιμάται, όπως και οικογενειακά μερικές φορές. Τόσο η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Κεφαλαλγίας όσο και η Ελληνική Εταιρεία Κεφαλαλγίας προσπαθούν να αλλάξουν αυτή την άποψη και σταδιακά διαπιστώνονται αλλαγές στις κοινωνικές συμπεριφορές.

Αντιμετώπιση

Στην ημικρανία, η θεραπεία αλλάζει εντελώς με την προσθήκη των μονοκλωνικών αντισωμάτων που στοχεύουν στο πεπτίδιο CGRP, έναν διαβιβαστή των σημάτων πόνου στην περιοχή της κεφαλής. Εμποδίζοντας τη λειτουργία αυτού του πεπτιδίου με τα μονοκλωνικά αντισώματα, μειώνονται σημαντικά οι κρίσεις ημικρανίας. Για πρώτη φορά στην προφύλαξη της ημικρανίας αναπτύσσονται φάρμακα απόλυτα ειδικά για την ημικρανία, που σημαίνει πρακτικά σημαντικά ασφαλέστερα από ό,τι τα αντιυπερτασικά, τα αντικαταθλιπτικά και τα αντιεπιληπτικά που σήμερα χρησιμοποιούμε. Επίσης, συσκευές νευροδιέγερσης που μελετώνται ή χρησιμοποιούνται ήδη προσφέρουν πολύ καλά αποτελέσματα με μεγάλη ασφάλεια.

Τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν ειδικά ιατρεία κεφαλαλγίας. Τα δημόσια ιατρεία κεφαλαλγίας που πληρούν βασικές προϋποθέσεις λειτουργίας βρίσκονται στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας. Δεν διαφέρουν από τα ευρωπαϊκά, παρά μόνο στον αριθμό τους, είναι δηλαδή πολύ λίγα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τα πρωτοβάθμια ιατρεία κεφαλαλγίας, τα οποία η Ελληνική Εταιρεία Κεφαλαλγίας προσπαθεί να αυξήσει. Όσοι υποφέρουν από συχνές κεφαλαλγίες θα πρέπει να απευθυνθούν σε ένα από αυτά για διάγνωση και σωστή θεραπεία, γιατί στα σωστά χέρια η ημικρανία υποχωρεί και ο ασθενής μαζί με την οικογένειά του ξαναπαίρνουν στα χέρια τους τις χαμένες ημέρες του πόνου.

---

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Τόσο η γρίπη όσο και η πνευμονία, που οφείλεται στον πνευμονιόκοκκο, αποτελούν δύο δυνητικά θανατηφόρες απειλές, ιδίως για τα ευπαθή άτομα, δηλαδή τα πολύ μικρά παιδιά και τους ηλικιωμένους. Τα μεν μικρά παιδιά επειδή το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν έχει ακόμη ωριμάσει, οι δε ηλικιωμένοι επειδή έχουν πεσμένη άμυνα ή επειδή πάσχουν από χρόνια νοσήματα που επιβαρύνουν την υγεία τους και τους καθιστούν πιο επιρρεπείς σε επιπλοκές.

Ασφαλώς δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ιατρική επιστήμη έχει πραγματοποιήσει άλματα προόδου τους δύο τελευταίους αιώνες. Μεταξύ αυτών των επιτευγμάτων τα εμβόλια είναι εκείνα που έχουν διασώσει περισσότερες ζωές από νοσήματα που άλλοτε μάστιζαν την ανθρωπότητα. Η αλήθεια αυτή απεικονίζεται και στο γεγονός πως πολλές και σημαντικές φαρμακευτικές εταιρείες και ερευνητικά κέντρα συνεχίζουν με αμείωτο ζήλο την προσπάθεια διαρκούς βελτίωσης των εμβολίων που ήδη υπάρχουν και της ανακάλυψης νέων που θα προσφέρουν προστασία απέναντι σε νοσήματα που συνεχίζουν να απειλούν τη ζωή, αλλά και να καταναλώνουν σημαντικότατους οικονομικούς πόρους.

Τόσο η γνωστή σε όλους γρίπη όσο και η πνευμονία, που οφείλεται στον πνευμονιόκοκκο, αποτελούν δύο διαρκείς και δυνητικά θανατηφόρες απειλές, ιδίως για τα ευπαθή άτομα. Όπως είναι λογικό, ένα σημαντικό σημείο που απαιτεί διευκρίνηση είναι το περιεχόμενο του όρου «ευπαθής». Ο προσδιορισμός αυτός δεν μπορεί ποτέ να είναι απολύτως ακριβής, καθώς τα ατομικά (δηλαδή τα γενετικά) χαρακτηριστικά των ανθρώπων διαφέρουν και δεν είναι εύκολο να προσδιοριστούν.

Αν όμως θέσουμε ένα γενικό πλαίσιο, στους ευπαθείς πληθυσμούς αρχικά θα πρέπει να περιλάβουμε τα πολύ μικρά παιδιά και τους ηλικιωμένους. Τα πολύ μικρά παιδιά δεν έχουν ακόμη πλήρως ώριμο το ανοσοποιητικό τους σύστημα, ενώ τα ηλικιωμένα άτομα παρουσιάζουν μια σχετική «αδράνεια» της άμυνάς τους απέναντι στις λοιμώξεις και πολύ συχνά εμφανίζουν χρόνιες ασθένειες που τα καθιστούν επιρρεπή στην εμφάνιση σοβαρών επιπλοκών από τα λοιμώδη νοσήματα. Πράγματι, μετά τα 60-65 έτη ηλικίας, η βαρύτητα τόσο της γρίπης όσο και της πνευμονίας αυξάνονται και αντίστοιχη είναι η αύξηση του αριθμού των σχετικών εισαγωγών στα νοσοκομεία και των θανάτων που μπορούν να προκληθούν εξαιτίας τους.

Ειδικά όσον αφορά τη γρίπη, είναι πολύ σημαντικό να εμβολιάζονται κάθε χρόνο τα άτομα που εμφανίζουν καταστολή της ανοσίας, είτε λόγω ασθένειας (π.χ. λοίμωξη από τον HIV, κληρονομούμενη ανοσοανεπάρκεια κ.ά.) είτε λόγω ειδικής θεραπείας (π.χ. χρόνια λήψη κορτικοστεροειδών, αγωγή για τη διατήρηση μεταμοσχευμένων οργάνων κ.ά.), όσοι πάσχουν από χρόνια σοβαρά νοσήματα της καρδιάς, των πνευμόνων, των νεφρών, του ήπατος και του νευρομυϊκού συστήματος, καθώς και οι ασθενείς με σοβαρή υποθρεψία, δρεπανοκυτταρική αναιμία ή άλλες αιμοσφαιρινοπάθειες, ασπληνία και σακχαρώδη διαβήτη. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν οι έγκυοι, οι λεχωίδες και οι θηλάζουσες, οι άρρενες ομοφυλόφιλοι και βέβαια όσοι διαβιούν σε κλειστές συνθήκες, όπως είναι οι σπουδαστές στρατιωτικών σχολών, το προσωπικό και οι τρόφιμοι ιδρυμάτων και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας, όπως τα νοσοκομεία. Το εμβόλιο αφορά και όσους βρίσκονται σε στενή επαφή με παιδιά ηλικίας μικρότερης των 6 μηνών και τους επαγγελματίες στο χώρο της ζωικής παραγωγής που έρχονται σε συστηματική επαφή με πουλερικά που ενδέχεται να είναι φορείς της γρίπης.

Ανάλογα κριτήρια για τον προσδιορισμό των ευπαθών ατόμων ισχύουν και για τα αντιπνευμονιοκοκκικά εμβόλια. Εδώ όμως, σύμφωνα με αξιόπιστες βιβλιογραφικές πηγές, θα πρέπει να προστεθούν οι συστηματικοί καπνιστές, καθώς η καπνισματική συνήθεια προκαλεί μεταβολές των πνευμόνων που τους καθιστούν ευπρόσβλητους σε λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος, ιδίως μάλιστα στην πνευμονία. Η ύπαρξη δύο, διαφορετικών ως προς τη σύσταση, την αποτελεσματικότητα και τη διάρκεια προστασίας, αντιπνευμονιοκοκκικών εμβολίων συχνά δημιουργεί σύγχυση ως προς τον τρόπο της χορήγησής τους. Συνοπτικά, τα άτομα που δεν έχουν εμβολιασθεί κατά το παρελθόν πρέπει αρχικά να λαμβάνουν το νεότερο 13δύναμο συζευγμένο εμβόλιο (PCV13) και μετά παρέλευση ενός έτους να ακολουθεί το παλαιότερο 23δύναμο πολυσακχαριδικό εμβόλιο (PPSV23). Στα άτομα που είναι μεγαλύτερα των 65 ετών και έχει προηγηθεί το PPSV23, χορηγείται το PCV13 μετά την πάροδο ενός έτους.

Ο καταλληλότερος χρόνος της χορήγησης του ετήσιου αντιγριπικού εμβολίου σχετίζεται με το χρόνο έναρξης του ετήσιου επιδημικού κύκλου της νόσου σε κάθε δεδομένη γεωγραφική περιοχή. Στην Ελλάδα, η έναρξη της περιόδου της γρίπης παρατηρείται συνήθως στα μέσα του Δεκεμβρίου ή λίγο αργότερα. Έχοντας υπόψη ότι τα άτομα που θα υποβληθούν σε εμβολιασμό θα αναπτύξουν επαρκή αντισώματα έπειτα από τρεις εβδομάδες και ότι το επιθυμητό είναι να υπάρχει σύμπτωση της περιόδου της μέγιστης προστασίας από το εμβόλιο με εκείνη της κορύφωσης της επιδημίας, ο αντιγριπικός εμβολιασμός είναι προτιμότερο να πραγματοποιείται στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου κάθε έτους. Τα αντιπνευμονιοκοκκικά εμβόλια, επειδή προσφέρουν χρονικά μεγαλύτερη προστασία, δεν υπόκεινται σε αντίστοιχους περιορισμούς και, κατά συνέπεια, η έναρξη χορήγησης του σχήματος που αναφέρθηκε μπορεί να δρομολογηθεί οποιαδήποτε χρονική στιγμή κριθεί από τον υπεύθυνο ιατρό ότι είναι καταλληλότερη.

Το αντιγριπικό και τα αντιπνευμονιοκοκκικά εμβόλια είναι από τα πλέον ασφαλή και οι σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειές τους είναι σπάνιες. Κατά συνέπεια, η αποδοχή του εμβολιασμού από τα άτομα υψηλού κινδύνου θα πρέπει να είναι τόσο αυτονόητη όσο αυτονόητη είναι η επιθυμία όλων μας για μια μακρά και, παράλληλα, καλής ποιότητας ζωή.

 

 

---

Από όλους αυτούς που εμφανίζουν λιπώδη διήθηση στο υπερηχογράφημα, μόνο ένα μικρό ποσοστό θα εξελιχθεί σε ηπατίτιδα και κίρρωση του ήπατος μετά από πολλά χρόνια. Όσο περισσότερα χαρακτηριστικά από το μεταβολικό σύνδρομο συγκεντρώνει κανείς, τόσο πιθανότερο είναι να εμφανίσει σοβαρή βλάβη στο συκώτι του. 

Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (Non Alcoholic Fatty Liver Disease/NAFLD) αποτελεί τη συχνότερη μορφή χρόνιας ηπατοπάθειας και την 1η αιτία ανεύρεσης παθολογικά αυξημένων ηπατικών ενζύμων στον γενικό πληθυσμό. Προκαλείται από την παθολογική συσσώρευση λιπιδίων στα ηπατοκύτταρα, σε άτομα που ΔΕΝ καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Πώς γίνεται η διάνγωσή της και τι πρέπει να κάνει κανείς για να αποφύγει την εξέλιξή της σε κίρρωση;

Περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ιστολογικών αλλοιώσεων, που ξεκινά από την απλή στεάτωση, προχωρά στην ανάπτυξη φλεγμονής και κάποιου βαθμού ίνωσης στη μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα και καταλήγει στην κίρρωση.

Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD) μπορεί να προσβάλει οποιοδήποτε φύλο, ηλικία και εθνικότητα.

Η συνηθέστερη μορφή της είναι η απλή λίπωση ή στεάτωση. Πιο σοβαρή μορφή της είναι η στεατοηπατίτιδα, κατά την οποία στο συκώτι εκτός από λίπος υπάρχει και φλεγμονή.

Στη μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα συνυπάρχουν: μέτρια διαταραχή της ηπατικής βιοχημείας σε συνδυασμό με ιστολογικές βλάβες ανάλογες με εκείνες που παρατηρούνται στην αλκοολική ηπατίτιδα, χωρίς να καταναλώνεται αλκοόλ.

Ενοχλήσεις – Συμπτώματα

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η διαταραχή δεν συνοδεύεται από ενοχλήματα ικανά να τραβήξουν την προσοχή του ασθενούς. Πολλοί γιατροί ορθώς καθησυχάζουν τους ασθενείς τους, διότι σπάνια εξελίσσεται προκαλώντας βλάβη στο συκώτι.

Κλινικά: Στο 70% των περιπτώσεων της νόσου είναι τελείως ασυμπτωματική και ανακαλύπτεται τυχαία κατά τη διάρκεια ενός προληπτικού ελέγχου. Πιο σπάνια, μπορεί να προκαλέσει μη ειδικά συμπτώματα όπως: εξασθένιση, άλγος δεξιού υποχονδρίου, ηπατομεγαλία, σημεία πυλαίας υπέρτασης.

Η λιπώδης διήθηση του ήπατος συνήθως δεν υπάρχει μόνη της. Συνοδεύει τους υπέρβαρους ή παχύσαρκους ασθενείς, τους ασθενείς με διαβήτη και θυρεοειδοπάθεια, τους ασθενείς με υπέρταση, υψηλή χοληστερίνη και τριγλυκερίδια, χαμηλή HDL (καλή χοληστερίνη), τους αλκοολικούς, αλλά και τους ασθενείς που (κατά τη γνώμη τους) απλώς πίνουν κάτι παραπάνω.

Μερικές στατιστικές ανεβάζουν το ποσοστό της NAFL στο 20% τουλάχιστον του γενικού πληθυσμού (ένας στους πέντε). Όσο αυξάνει το βάρος και η περίμετρος της μέσης των ανθρώπων, τόσο αυξάνει και η συχνότητα της συσσώρευσης λίπους στο συκώτι.

Κληρονομικότητα

Στην εμφάνισή της παίζει ρόλο η κληρονομική προδιάθεση, η οποία όμως, κατά κανόνα, σχετίζεται με επιμέρους προδιαθέσεις: για διαβήτη, υπέρταση, παχυσαρκία (ιδίως η αποκαλούμενη κοιλιακή παχυσαρκία με περίμετρο μέσης για τους άνδρες >102 εκ. και για τις γυναίκες >88 εκ.), δυσλιπιδαιμία, καρδιαγγειακά προβλήματα, αυξημένο ουρικό οξύ, ορμονολογικές διαταραχές κ.λπ., καταστάσεις που συμπεριλαμβάνονται σε αυτό που ονομάζουμε μεταβολικό σύνδρομο.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του συνδρόμου αυτού είναι η αποκαλούμενη αντίσταση στην ινσουλίνη, δηλαδή η ανάγκη για αυξημένη παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας, ώστε να ρυθμίσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η κακή διαχείριση του λίπους από το συκώτι, που είναι ο βασικός παραγωγός των τριγλυκεριδίων από τις θερμίδες που περισσεύουν, αλλά και επεξεργαστής του λίπους που κινητοποιείται από τον λιπώδη ιστό. Παραβλάπτεται επίσης για πολλούς λόγους η σωστή διακίνηση του λίπους μεταξύ ήπατος και λιπώδους ιστού, με αποτέλεσμα το συκώτι κυριολεκτικά «να μην ξέρει τι να πρωτοκάνει» με το τοξικό λίπος που συσσωρεύεται και πλημμυρίζει.

Οι κύριες αιτίες δευτερογενούς ανάπτυξης μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος είναι: 

Γενετικά ή μεταβολικά αίτια

• Λιποδυστροφίες
• Δυσβηταλιποπρωτεϊναιμία
• Νόσος Weber-Christian
• Υποθυρεοειδισμός
• Τυροσιναιμία
• Γαλακτοζαιμία
• Ομοκυστινουρία
• Νόσος Wilson

Διαταραχές θρέψης

• Ολική παρεντερική διατροφή
• Υποσιτισμός
• Ταχεία απώλεια βάρους
• Νηστιδοειλεϊκή παράκαμψη
• Γαστροπλαστική
• Σύνδρομο βραχέος εντερου

Λήψη φαρμάκων όπως

• Αμιοδαρόνης
• Ταμοξιφαίνης
• Κορτικοστεροειδών
• Οιστρογόνων
• Perhexilene maleate
• Τετρακυκλίνων
• Μεθοτρεξάτη
• Βαλπροϊκού οξέος
• Ασπιρίνης
• Ανταγωνιστών διαύλων Ca
• HAART
• Κυτταροστατικών

Τοξίνες

• Αλκοόλ
• Πετροχημικά
• Διμεθυλοφορμαμίδη
• Κοκαΐνη

Άλλα αίτια

• HCV ή ΗΙV λοίμωξη
• Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου
• Οξύ λιπώδες ήπαρ της κύησης 

Εργαστηριακός έλεγχος

Πολλές φορές, η μοναδική εκδήλωση της νόσου είναι η αύξηση των ενζύμων του ήπατος. Θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς ότι άνθρωποι παχύσαρκοι, διαβητικοί, με υπερχοληστερολαιμία και υπέρταση έχουν επίσης συχνότατα καρδιολογικά και προβλήματα, όπως στεφανιαία νόσο και εγκεφαλικά επεισόδια, και επομένως η λιπώδης διήθηση του ήπατος είναι σχεδόν αδύνατο να μην είναι παρούσα.

• Αυξημένη γ-GT. Είναι η πιο συχνή διαταραχή- την ίδια ώρα, άλλα στοιχεία του συνδρόμου της χολόστασης (αλκαλική φωσφατάση, χολερυθρίνη) είναι φυσιολογικά.
• Αυξημένες τρανσαμινάσες, γενικά μέτρια (2 έως 3 φορές) με ALT περισσότερο από AST (σε αντίθεση με την αλκοολική ηπατίτιδα). 
• Δυσλιπιδαιμία (υπερχοληστερολαιμία και/ή υπερτριγλυκεριδαιμία), διαβήτης ή/και υπερουριχαιμία και/ή αυξημένο βάρος. 

 

Απεικόνιση

Το υπερηχογράφημα για το ήπαρ είναι συνήθως υπερηχοϊκό, κάτι που μαρτυρεί λιπαρό ήπαρ. Σπάνια είναι χρήσιμο να επιβεβαιωθεί με αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Από όλους αυτούς που εμφανίζουν λιπώδη διήθηση στο υπερηχογράφημα, μόνο ένα μικρό ποσοστό θα εξελιχθεί σε ηπατίτιδα (στεατοηπατίτιδα) και σε κίρρωση του ήπατος μετά από πολλά χρόνια. Όσο περισσότερα χαρακτηριστικά από το μεταβολικό σύνδρομο συγκεντρώνει κανείς και όσο πιο αμελής περί την υγεία και τη διατροφή του είναι τόσο πιθανότερο είναι να εμφανίσει σοβαρή βλάβη στο συκώτι του. 

Παθολογική ανατομία

Οι αλλοιώσεις είναι χαρακτηριστικές της αλκοολικής ηπατίτιδας συνδυάζοντας νέκρωση, στεάτωση, φλεγμονώδη διήθηση με πολυμορφοπύρηνα, σωμάτια Mallory, ίνωση τελικά, ακόμη και κίρρωση. 

Εξέλιξη

15% έως 50% της στεάτωσης θα εξελιχθεί σε στεατοηπατίτιδα, 7% έως 16% προς κίρρωση.

Θεραπεία

Η θεραπεία της πάθησης αυτής είναι συνδεδεμένη με τον αιτιολογικό «προδιαθεσικό» παράγοντα που την προκάλεσε.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι εφόσον δεν συνυπάρχει ηπατική φλεγμονή (αύξηση των τρανσαμινασών) δεν υφίσταται ανάγκη θεραπευτικής αντιμετώπισης της παθήσεως αυτής. 

Προσεκτική δίαιτα και διατήρηση του ιδανικού βάρους με άσκηση οπωσδήποτε, άριστη ρύθμιση του διαβήτη, ιδανική αντιμετώπιση της δυσλιπιδαιμίας και φάρμακα μόνο όσα χρειάζονται για την αντιμετώπιση του κάθε μεταβολικού παράγοντα χωριστά. 

Νέο καινοτόμο προϊόν

Πρόσφατα μεγάλη ελληνική φαρμακοβιομηχανία, με έντονη διεθνή παρουσία, κυκλοφόρησε ένα νέο και καινοτόμο προϊόν με βάση πρόσφατες κλινικές μελέτες που απέδειξαν την ευεργετική δράση ενός πατενταρισμένου εκχυλίσματος που περιέχει ουρσολικό και ολεανολικό οξύ στο λιπώδες ήπαρ και στην υποστήριξη της φυσιολογικής της ηπατικής λειτουργίας.

Οι παραπάνω ιδιότητές του συνδυάζονται με την αποδεδειγμένη επιστημονικά δράση της χολίνης, η οποία συμβάλλει στον φυσιολογικό μεταβολισμό των λιπιδίων και στη διατήρηση της φυσιολογικής ηπατικής λειτουργίας.

Το προϊόν διατίθεται αποκλειστικά μέσω φαρμακείων και έρχεται να καλύψει ένα κενό που υπήρχε στη συγκεκριμένη κατηγορία, προσφέροντας στην ιατρική κοινότητα μια σύγχρονη και επιστημονικά αποδεκτή πρόταση για τη λιπώδη νόσο του ήπατος και την υποστήριξη της φυσιολογικής ηπατικής λειτουργίας.

Ξενοφών Τσούκαλης, M.D.

ΠΗΓΗ

https://medlabgr.blogspot.com/2012/08/blog-post_6.html#gsc.tab=0

 

 

---

Η Health Editor Προτείνει:

 

Kάπνισμα; Όχι εδώ!

Mε αυτό το σλόγκαν εγκαινιάστηκε το Εθνικό Σχέδιο Δράσης κατά του Καπνίσματος, που σαν στόχο έχει την καθολική εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου και την πλήρη απαγόρευσή του σε δημόσιους χώρους, χώρους εργασίας, χώρους όπου βρίσκονται παιδιά, αυτοκίνητα. Δύο έξυπνα διαφημιστικά σποτ αλλά και ένας τετραψήφιος αριθμός (1142), όπου οι πολίτες θα ενημερώνονται (για το τι ισχύει, για καταγγελίες), αλλά και θα υποστηρίζονται στην απόφασή τους να κόψουν το κάπνισμα, βρίσκονται στον πυρήνα της νέας προσπάθειας του υπουργείου.

Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης περιλαμβάνει τέσσερις βασικούς άξονες:
1. Την προαγωγή της υγείας και της πρόληψης για να αποτραπεί η έναρξη του καπνίσματος, ειδικά σε νέους από 15 ετών
2. Την προστασία των μη καπνιστών από το παθητικό κάπνισμα
3. Την υποστήριξη στη διακοπή του καπνίσματος
4. Τον έλεγχο και τη ρύθμιση θεμάτων που αφορούν στα νέα προϊόντα καπνού

Ο νόμος προβλέπει πρόστιμα μέχρι 500 ευρώ για τους παραβάτες και έως 10.000 ευρώ για τους ιδιοκτήτες των χώρων όπου συντελείται η παράβαση. Σε περίπτωση τέταρτης υποτροπής, το κατάστημα θα κλείνει προσωρινά, σε περίπτωση πέμπτης υποτροπής θα ανακαλείται η άδεια λειτουργίας του.

Προτεραιότητες του Εθνικού Σχεδίου είναι  η διαμόρφωση μιας αντικαπνιστικής κουλτούρας, ώστε να αποτραπεί η έναρξη αυτής της κακής συνήθειας και μάλιστα σε μικρές ηλικίες. Επίσης, η ενεργή υποστήριξη όσων πάρουν την απόφαση να κόψουν το κάπνισμα, με αύξηση του αριθμού των Ιατρείων Διακοπής καπνίσματος και ενίσχυσή τους.

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ο πρώτος σε συχνότητα καρκίνος στους άνδρες και ο τρίτος στις γυναίκες. Τα κακά νέα είναι ότι στην πλεοψηφία των περιπτώσεων ο καρκίνος του πνεύμονα διαγιγνώσκεται με καθυστέρηση, όταν ο όγκος δεν είναι πια χειρουργήσιμος, την ώρα που πλέον οι εξελίξεις στις θεραπευτικές επιλογές είναι πολλά υποσχόμενες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Μη Μικροκυτταρικός Καρκίνος του Πνεύμονα, ο οποίος μπορεί πλέον να κατηγοριοποιηθεί βάσει γενετικών μεταλλάξεων και να στοχευθεί με ειδικά φάρμακα. Χάρη σε αυτά, η 5ετής επιβίωση των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα φτάνει σήμερα το 22%.

“Η θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα έχει αλλάξει σημαντικά”, τόνισε ο πρόεδρος του Δ.Σ. της ΕΟΠΕ, Διευθυντής της Ογκολογικής Μονάδας “ΒΙΟΚΛΙΝΙΚΗ” Θεσσαλονίκης, κ. Ιωάννης Μπουκοβίνας, χάρη στον “προληπτικό έλεγχο με αξονική τομογραφία χαμηλής δόσης, την εξατομικευμένη θεραπεία ανάλογα με το γονιδιακό προφίλ κάθε ασθενούς, τη βελτίωση των ποσοστών θεραπείας στα στάδια 3 & 4 του Μη Μικροκυτταρικού Καρκίνου του Πνεύμονα και τη βελτίωση των ποσοστών θεραπείας του ΜΜΚΠ”.

Διακοπή του καπνίσματος

Ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ αναφέρθηκε επίσης στη σημασία της διακοπής του καπνίσματος όχι μόνο για την πρόληψη της νόσου, αλλά και μετά τη διάγνωση. Ο κ. Μπουκοβίνας τόνισε ότι ένας στους 9 καπνιστές θα εμφανίσουν καρκίνο του πνεύμονα κάποια στιγμή της ζωής τους και ότι ο ΜΜΚΠ εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε καπνιστές. Πρόσθεσε επίσης πως αν ένας καπνιστής συνεχίσει το κάπνισμα ακόμη και μετά τη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα, έχει πολύ λιγότερες πιθανότητες να προσλάβει τα μέγιστα από τη θεραπεία του.
Το κάπνισμα, η ηλικία και η έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες αποτελούν οι βασικοί παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του πνεύμονα. Στα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνονται ο επίμονος βήχας, η αιμόπτυση, η δυσκολία στην αναπνοή, το έντονο αίσθημα κόπωσης κ.ά. Καθώς τα συμπτώματα αυτά είναι μη ειδικά και εμφανίζονται και σε άλλες παθήσεις, εάν κάποιος τα εμφανίσει, θα πρέπει άμεσα να αναζητήσει συμβουλή ιατρού.

Έγκαιρη διάγνωση

Η έγκαιρη διάγνωση που θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα από προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου, εκστρατείες ευαισθητοποίησης, διαδικασίες ταχείας παραπομπής και παραπομπή σε εξειδικευμένα κέντρα, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο στην άμεση έναρξη της θεραπείας όσο και στις εκβάσεις των ασθενών.

“Φοράμε λευκό”: Καμπάνια Φοράμε λευκό

Φορώντας λευκά, διάσημοι και μη περνούν το μήνυμα της πρόληψης και της έγκαιρης διάγνωσης του καρκίνου του πνεύμονα. Η σημαντικότερη κίνηση για την πρόληψη του συγκεκριμένου καρκίνου που κάθε χρόνο “χτυπά την πόρτα” σε 7.000 Έλληνες, είναι η διακοπή του καπνίσματος, τόνισαν οι ειδικοί στο πλαίσιο συνέντευξης τύπου για την παρουσίαση της καμπάνιας ευαισθητοποίησης. Η καμπάνια «Φοράμε λευκό», αποτελεί μια πρωτοβουλία της Roche Hellas και τελεί υπό την αιγίδα της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδος, της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου & της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, ενώ συμπαραστάτες και πρεσβευτές από τον χώρο του πολιτισμού και του αθλητισμού σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια είναι η Σμαράγδα Καρύδη, ο Μάριος Φραγκούλης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης.
Ένας από τους βασικούς στόχους της καμπάνιας, εκτός από την ενημέρωση, είναι και η καταπολέμηση του στίγματος για τον συγκεκριμένο τύπο καρκίνου. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε η Καίτη Αποστολίδου, Πρόεδρος ECPC-European Cancer Patient Coalition, Πρόεδρος ΕΛΛ.Ο.Κ.-Ελληνική Ομοσπονδία Καρκίνου, πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι το 67% των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα αισθάνονται ντροπή, 74% στίγμα και 75% απελπισία.

Η πρόληψη του διαβήτη είναι εφικτή

 

Η απώλεια 15 κιλών μετά τη διάγνωση του διαβήτη μπορεί να εξαφανίσει τη νόσο κατά 100% και ο άνθρωπος να θεωρηθεί και πάλι υγιής τόνισε στο πλαίσιο συνέντευξης τύπου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη (14 Νοεμβρίου) ο πρόεδρος της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας, Καθηγητής Παθολογίας του ΕΚΠΑ, κ. Γεώργιος Δημητριάδης. Με δεύτερο βασικό πυλώνα της πρόληψης την άσκηση και τρίτο την καλή ψυχική υγεία, είναι σαφές ότι 8 στις 10 περιπτώσεις διαβήτη θα μπορούσαν να προληφθούν με την υιοθέτηση ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής.
Όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο κ. Δημητριάδης, αν όλος ο πληθυσμός έχαν εαπό ένα κιλό, θα είχαμε σε παγκόσμιο επίπεδο περίπου 2.100.000- 2.400.000 λιγότερα περιστατικά ΣΔ τύπου 2, 1.400.000- 1.700.000 λιγότερα περιστατικά καρδιοπαθειών και 73.000-127.000 λιγότερα περιστατικά καρκίνου.

Ειδικά όσον αφορά τα παιδιά, «η μείωση της κατανάλωσης κακής ποιότητας φθηνών επεξεργασμένων τροφίμων, τα οποία είναι πυκνά σε θερμίδες και φτωχά σε θρεπτικά συστατικά (με δράσεις στα κυλικεία των σχολείων) καθώς και ελάττωση του χρόνου που τα παιδιά δαπανούν σε καθιστικές δραστηριότητες, ώστε να αυξηθεί η σωματική τους κινητοποίηση με  ενεργή συμμετοχή σε κάθε είδους άθληση, έχουν πολύ μεγάλη σημασία, τόνισε η Ταμίας της ΕΔΕ, Μαγδαληνή Μπριστιάνου, Παθολόγος-Διαβητολόγος, Δ/ντρια ΕΣΥ Γ.Ν. Λαμίας.

Ο ρόλος της οικογένειας

Διόλου τυχαίο που για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη είναι αφιερωμένη στην ανάδειξη του ρόλου της οικογένειας στην πρόληψη, στη διαχείριση, τη φροντίδα και την εκπαίδευση γύρω από το διαβήτη. Η οικογένεια μπορεί να βοηθήσει τόσο στην έγκαιρη διάγνωση και τη διαχείριση του διαβήτη, όσο και στην πρόληψή του, με την υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής.

“Όταν η οικογένεια τρώει υγιεινά γεύματα και ασκείται, όλα τα μέλη της υιοθετούν και ενισχύουν συμπεριφορές, οι οποίες επιτρέπουν την πρόληψη του ΣΔτ2 ή την ευκολότερη διαχείριση του ΣΔ τύπου 1 όταν αυτός εμφανισθεί. Η μείωση της εμφάνισης του ΣΔ ξεκινά επομένως από το σπίτι και η οικογενειακή υποστήριξη είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόληψη, πρώιμη εντόπιση, εκπαίδευση, ψυχική-συναισθηματική στήριξη, φροντίδα και διαχείριση του ΣΔ», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Δημητριάδης.
Παρ’ όλα αυτά, ένας στους 5 επαγγελματίες υγείας δεν έχουν λάβει μεταπτυχιακή εκπαίδευση πάνω στον διαβήτη, ενώ 1 στα 4 μέλη οικογενειών με διαβήτη δεν έχουν πρόσβαση σε ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης.
Σε παγκόσμιο επίπεδο 425 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από διαβήτη (ανάμεσά τους και ένα εκατομμύριο παιδιά και έφηβοι), εκ των οποίων οι μισοί (212 εκατομμύρια) παραμένουν αδιάγνωστοι.

Παράγοντες κινδύνου

* Αυξημένο βάρος και παχυσαρκία
* Οικογενειακό ιστορικό (ένα παιδί που και οι δύο γονείς του έχουν διαβήτη έχει 60% πιθανότητες να εμφανίσει και εκείνο διαβήτη)
* Αυξημένη περιφέρεια μέσης
* Καθιστική ζωή
* Προηγηθείσα περιστασιακή ανάπτυξη ανοχής στη γλυκόζη
* Ιστορικό ΣΔ κύησης
* Γέννηση παιδιών με σωματικό βάρος άνω των 4 κιλών
* Υπέρταση
* Επίπεδα HDL< 35mg/dl και τριγλυκερίδια >250 mg/dl
* Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
* Αθηρωματική καρδιακή νόσος
* Κατάθλιψη
* Θεραπεία με γλυκοκορτικοεδή/ αντιψυχωσικά φάρμακα

Τα άτομα που έχουν έναν ή περισσότερους από τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου, είναι σημαντικό να ελεγχθούν, όχι απλώς με σάκχαρο και γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαρίνη αλλά και με καμπύλη σακχάρου. Αν τα αποτελέσματα είναι καλά, συστήνεται η επανάληψή τους σε μία τριετία. Αν περιμένουμε να διαγνώσουμε τον διαβήτη από το αυξημένο σάκχαρο νηστείας είναι πια αργά, τόνισαν οι ειδικοί.

 

Νέα φάρμακα

Τα τελευταία χρόνια, το τοπίο στην αντιμετώπιση του διαβήτη έχει αλλάξει σημαντικά, με φάρμακα που συμβάλλουν ετός από την ευγλυκαιμία στην απώλεια βάρους, στην αποφυγή των υπογλυκαιμιών και της νεφρικής ανεπάρκειας, ενώ παράλληλα προφυλάσσουν από τις καρδιαγγειακές επιπλοκές.
Όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Γενικός Γραμματέας της ΕΔΕ κ. Ανδρέας Μελιδώνης, Παθολόγος, Συντονιστής – Διευθυντής Α’ Παθολογικής Κλινικής-Διαβητολογικού Κέντρου, Γ.Ν. Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ», ο διαβήτης είναι το πρώτο αίτιο τύφλωσης, νεφρικής ανεπάρκειας και αιμοκάθαρσης, μη τραυμτικού ακρωτηριασμού των κάτω άκρων, πρώτη αιτία καρδιαγγειακών επεισοδίων και βασικό αίτιο εγκεφαλικού επεισοδίου. Όλα αυτά οδηγούν σε μείωση του προσδώκιμου επιβίωσης κατά 8 έτη (όταν ηλικία διάγνωσης είναι τα 40 έτη και κατά 5 έτη όταν ηλικία διάγνωσης τα 60 έτη), σημείωσε.