Κατηγορία: ΥΓΕΙΑ

Η Β’ Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Αρεταίειου Νοσοκομείου και ο Διευθυντής Νικόλαος Βλάχος εκφράζουν τη βαθύτατη θλίψη και την οδύνη τους   για την απώλεια   ανθρώπινων ζωών και για τις πρωτοφανείς   καταστροφές που υπέστη η περιφέρεια της Θεσσαλίας από τα ακραία καιρικά φαινόμενα των προηγουμένων ημερών.

Ο διευθυντής της κλινικής κ. Βλάχος με πρωτοβουλία του στηρίζει έμπρακτα τις πλοήγησες περιοχές αναλαμβάνοντας την παρακολούθηση και την διεξαγωγής τοκετών των εγκύων γυναικών της περιοχής.

Η κλινική θα καλύψει όλα τα μαιευτικά και γυναικολογικά περιστατικά ενώ, ο Σύλλογος φίλων του Αρεταίειου νοσοκομείο με πρωτοβουλία της προέδρου του κας Πόπης Καλαϊτζή θα αναλάβει την πλήρη κάλυψη των εξόδων διαμονής και των μετακινήσεων των εγκύων και των συνοδών τους.

Οι ενδιαφερόμενες μπορούν να επικοινωνούν στο τηλέφωνο  210 7286000

Ο ίλιγγος και η ζάλη αποτελούν πολύ συχνές αιτίες προσέλευσης ασθενών στο ΩΡΛ ιατρείο και μάλιστα τις περισσότερες φορές σαν επείγοντα περιστατικά.

Λόγω του επείγοντος του γεγονότος, της οξείας εγκατάστασης και της βαρύτητας των συμπτωμάτων, οι ασθενείς συχνά μπερδεύουν τις έννοιες αυτές. Έτσι καταρχάς θα πρέπει να ξεχωρίσουμε αυτές τις δύο καταστάσεις που αποτελούν συμπτώματα και όχι παθήσεις.

«Ο ίλιγγος είναι το αίσθημα περιστροφής, είτε του ατόμου είτε του περιβάλλοντος. Η ζάλη αποτελεί μια πιο ακαθόριστη έννοια που εκτός του ιλίγγου δυνατόν να συμπεριλαμβάνει και άλλα συμπτώματα όπως πονοκέφαλο, ναυτία, απάθεια, τάση για λιποθυμία κ.ά.» εξηγεί ο κ. Αντώνης Καμπέρος MD, PhD, Διευθυντής Χειρουργός ΩΡΛ Metropolitan Hospital, Επιστημονικός συνεργάτης HealthSpot.

Σε μελέτες που έχουν γίνει αναφέρεται ότι τουλάχιστον μια κρίση ιλίγγου έχει παρουσιάσει έως και το 80% του γενικού πληθυσμού, πάσχουν και τα δύο φύλα, ελαφρώς συχνότερα οι γυναίκες, η δε προσβολή αφορά συνήθως τις μέσες και μεγάλες ηλικίες.

«Ο ίλιγγος διακρίνεται σε περιφερικό και κεντρικό. Ο περιφερικός ίλιγγος (πάσχει ο λαβύρινθος ή το αιθουσαίο νεύρο) χαρακτηρίζεται από έντονη συμπτωματολογία με εμέτους, ναυτία, πιθανή βαρηκοΐα, εμβοές και αστάθεια που διαρκούν από λεπτά έως μέρες. Είναι ο συχνότερα απαντώμενος ίλιγγος.

Ο κεντρικός ίλιγγος (πάσχει το κεντρικό νευρικό σύστημα) είναι πιο ήπιος, κρατάει περισσότερο χρόνο και συνοδεύεται από ευρύ φάσμα συμπτωμάτων όπως πονοκέφαλος, απάθεια, αδυναμία του σώματος, διπλωπία, μουδιάσματα (προσώπου-άκρων), δυσκολία στην ομιλία κ.ά.

Μια τυπική κρίση ιλίγγου χαρακτηρίζεται από έντονο αίσθημα περιστροφής το οποίο συνυπάρχει με έντονη εφίδρωση, ναυτία, εμέτους, κακουχία και αίσθημα φόβου και αγωνίας. Τα συμπτώματα αυτά συχνά οδηγούν τον πάσχοντα στην ακινητοποίηση και τον περιορισμό των καθημερινών δραστηριοτήτων» επισημαίνει.

Για τη σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση της πάθησης έχει μεγάλη σημασία η λήψη, από τον ειδικό ΩΡΛ ιατρό, ενός λεπτομερούς ιστορικού από τον ασθενή και το περιβάλλον του.

«Καταρχήν θα πρέπει να προσδιοριστεί η χρονική διάρκεια του ιλίγγου. Έτσι ίλιγγοι λίγων δευτερολέπτων συνήθως οφείλονται σε καλοήθη ίλιγγο θέσεως (η συνηθέστερη

αιτία περιφερικού ιλίγγου), λίγων λεπτών σε αιθουσαία ημικρανία που συνήθως συνοδεύεται από ημικρανιακή αύρα και φωτοφοβία, ολίγων ωρών σε σύνδρομο Meniere (το χαρακτηριστικό του είναι το μακρύ ιστορικό και η επαναληψιμότητα των κρίσεων στον χρόνο) και ολίγων ημερών σε αιθουσαία νευρίτιδα.

Ακολούθως και μέσω της κλινικής εξέτασης διερευνάται η ύπαρξη συνοδών συμπτωμάτων όπως νυσταγμός οφθαλμών, βαρηκοϊα, εμβοές, νευρολογικές διαταραχές κ.ά., έτσι ώστε ο ειδικός να κατευθυνθεί και να προσδιορίσει την αιτία που προκαλεί τον ίλιγγο.

Σε αρκετές περιπτώσεις θα απαιτηθεί εργαστηριακός απεικονιστικός και νευροωτολογικός έλεγχος ενώ μεγάλη βοήθεια παρέχει και η δοκιμασία Dix-Hollpike.

Ανάλογα με τα ευρήματα απαραίτητη είναι και η συνεργασία με ιατρούς άλλων ειδικοτήτων όπως νευρολόγους, καρδιολόγους, ορθοπεδικούς, κ.λπ. ώστε να βρεθεί η αιτία του ιλίγγου και να αντιμετωπισθεί σωστά ο ασθενής» τονίζει ο κ. Καμπέρος συνοψίζοντας τα αίτια ενός ιλίγγου.

Συνήθεις Αιτίες ιλίγγου

Περιφερικός ίλιγγος

1. Καλοήθης ίλιγγος θέσεως

2. Σύνδρομο Meniere

3. Αιθουσαία νευρίτιδα

4. Φλεγμονές ωτός

5. Τραύμα

 

Κεντρικός ίλιγγος

1. Ημικρανία

2. Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια

3. Σκλήρυνση κατά πλάκας

4. Όγκοι εγκεφάλου

5. Παρεγκεφαλίτιδα

 

Άλλες αιτίες

1. Μεταβολικές παθήσεις

2. Ορθοστατική υπόταση

3. Αυτοάνοσα νοσήματα

4. Παρενέργειες από λήψη φαρμάκων (αμινογλυζίτες, βαρβιτουρικά, διουρητικά, αντιυπερτασικά)

5. Ψυχογενή αίτια

Τελειώνοντας, «θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο ίλιγγος αν και είναι ένα έντονο σύμπτωμα που αιφνιδιάζει και φοβίζει τον ασθενή συνήθως οφείλεται σε αίτια που δεν είναι τόσο σοβαρά για την υγεία του ασθενούς», καταλήγει ο κ. Καμπέρος.

Η καρδιαγγειακή νόσος και ο καρκίνος έχουν αρκετούς κοινούς παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης και των δύο ομάδων νοσημάτων. Παρόλο που προκλινικά μοντέλα δείχνουν ότι διάφοροι τύποι καρδιαγγειακής νόσου μπορούν να επιταχύνουν την εξέλιξη του καρκίνου, οι διαθέσιμες κλινικές μελέτες δεν έχουν καθορίσει την επίδραση της αθηροσκλήρωσης στον κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας. Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Προληπτικής Ιατρικής και Επιδημιολογίας), Γιάννης Ντάνασης και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής Θεραπευτικής – Ογκολογίας – Αιματολογίας, Διευθυντής Θεραπευτικής Κλινικής Νοσοκομείο Αλεξάνδρα) συνοψίζουν τα ευρήματα της πρόσφατης μελέτης των Bell και συνεργατών στην επιστημονική επιθεώρηση JACC: CardioOncology. Σκοπός της μελέτης ήταν να διαπιστωθεί αν η καρδιαγγειακή νόσος, και ιδιαίτερα η αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσος, σχετίζεται ανεξάρτητα με τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.

Η μελέτη χρησιμοποίησε δεδομένα από το 2009 έως το 2019 που αντλήθηκαν από τις βάσεις δεδομένων της IBM MarketScan Research. Συνολικά 27.195.088 άτομα χωρίς διάγνωση καρκίνου και με τουλάχιστον 36 μήνες παρακολούθησης συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Από αυτούς, οι 5.681.601 είχαν διάγνωση καρδιαγγειακής νόσου και οι 21.513.487 δεν είχαν καρδιαγγειακό νόσημα.

Τα άτομα με καρδιαγγειακή νόσο ήταν στατιστικώς σημαντικά πιθανότερο (13%) να διαγνωστούν με καρκίνο κατά το χρονικό διάστημα παρακολούθησης συγκριτικά με όσους δεν είχαν καρδιαγγειακή νόσο. Τα άτομα με αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσο είχαν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο (20%) για επακόλουθη διάγνωση κακοήθειας έναντι εκείνων χωρίς καρδιαγγειακή νόσο. Αυξημένος κίνδυνος καταγράφηκε και για τα άτομα που είχαν μη αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσο έναντι όσων δεν είχαν καρδιαγγειακή νόσο (8%). Η αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσος συσχετίστηκε επίσης με μεγαλύτερο κίνδυνο (11%) επακόλουθου καρκίνου έναντι της μη αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου.

Η διάγνωση της αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου συσχετίστηκε με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο για 15 από τους 20 αξιολογηθέντες τύπου καρκίνους έναντι της απουσίας καρδιαγγειακής νόσου, συμπεριλαμβανομένων του καρκίνου του πνεύμονα, του ήπατος, του εγκεφάλου, των αιματολογικών κακοηθειών πλην της λευχαιμίας και του λεμφώματος και νευροενδοκρινικών κακοηθειών. Δεν παρατηρήθηκε σημαντικά αυξημένος κίνδυνος για καρκίνο του προστάτη, καρκίνο των ωοθηκών, καρκίνο του μαστού ή της μήτρας, και μελάνωμα.

Η μη αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσος συνδέθηκε με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο για 15 από τους 20 αξιολογηθέντες τύπου καρκίνους έναντι της απουσίας καρδιαγγειακής νόσου, συμπεριλαμβανομένων του καρκίνου του εγκεφάλου, του ήπατος, του πνεύμονα, του νεφρού και των νευροενδοκρινικών κακοηθειών. Δεν παρατηρήθηκε αυξημένος κίνδυνος για καρκίνο του προστάτη, καρκίνο των ωοθηκών, καρκίνο του μαστού ή της μήτρας, και μελάνωμα.

Επιπλέον, συγκριτικά με άτομα με μη αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσο, εκείνα με αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσο είχαν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο για 14 τύπους καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων του καρκίνου του πνεύμονα, της ουροδόχου κύστης, του παχέος εντέρου, της κεφαλής και τραχήλου, του ήπατος, του προστάτη, του παγκρέατος, του νεφρού και των αιματολογικών κακοηθειών, αλλά και σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο για καρκίνο του μαστού, καρκίνο των ωοθηκών και της μήτρας.

Συμπερασματικά, οι ερευνητές της ενδιαφέρουσας μελέτης σημειώνουν ότι τα άτομα με καρδιαγγειακή νόσο έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν καρδιαγγειακή νόσο. Λαμβάνοντας υπόψη και τους γνωστούς παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη κακοήθειας, φαίνεται ότι αυτή η συσχέτιση μπορεί να οφείλεται, τουλάχιστον εν μέρει, στη σχέση μεταξύ αθηροσκλήρωσης και ορισμένων ιστολογικών υπότυπων καρκίνου.

Αν και οι δύο συνθήκες φαίνονται ασύνδετες, υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση. Ενημερωθείτε παρακάτω για τρόπους καταπολέμησης της υπέρτασης εάν έχετε ψωρίαση.

Η ψωρίαση, μια φλεγμονώδης νόσος που προκαλεί φολιδωτές βλάβες στο δέρμα, σχετίζεται με μια σειρά από άλλες χρόνιες παθήσεις, κυρίως με την ψωριασική αρθρίτιδα. Με την ψωρίαση σχετίζεται όμως και η υπέρταση ή η υψηλή αρτηριακή πίεση, που είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για καρδιακές παθήσεις.

Τα άτομα με συμπτώματα ψωρίασης του δέρματος είναι πιο πιθανό να έχουν υψηλή αρτηριακή πίεση.

Οι ασθενείς με ψωρίαση έχουν συνήθως υψηλότερο ποσοστό υψηλής αρτηριακής πίεσης σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό», αναφέρει ο κος Κώστας Λουμος, Πρόεδρος του ΚΑΛΥΨΩ.

Μια ανασκόπηση στο Journal of Hypertension που ανέλυσε ιατρικά αρχεία περισσότερων από 300.000 ατόμων με ψωρίαση διαπίστωσε ότι η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι ιδιαίτερα συχνή σε ασθενείς με σοβαρά δερματικά συμπτώματα, επηρεάζοντας περισσότερους από τους μισούς (54 %).

Υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι τα άτομα με μέτρια ή σοβαρά δερματικά συμπτώματα ψωρίασης είναι πιο πιθανό να έχουν ανεξέλεγκτη αρτηριακή πίεση, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA Dermatology.

Η σχέση μεταξύ ψωρίασης και υψηλής αρτηριακής πίεσης

Η σχέση μεταξύ ψωρίασης και υψηλής αρτηριακής πίεσης είναι πολύπλοκη και δεν είναι πλήρως κατανοητή. Δεν είναι γνωστό εάν η ίδια η ψωρίαση προκαλεί υπέρταση ή εάν η σχέση προκαλείται από άλλους παράγοντες κινδύνου όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα ή η διατροφή. Οι ασθενείς με ψωρίαση φαίνεται να είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε άλλους παράγοντες κινδύνου για υψηλή αρτηριακή πίεση, όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη και ο διαβήτης. Η ψωρίαση συνδέεται επίσης με το μεταβολικό σύνδρομο, και αυτό πιθανότατα οφείλεται σε φλεγμονή.

Το μεταβολικό σύνδρομο είναι ένα σύμπλεγμα συμπτωμάτων που αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακής νόσου. Η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι ένα από τα πέντε συμπτώματα του μεταβολικού συνδρόμου, μαζί με την κοιλιακή παχυσαρκία, τη μειωμένη ρύθμιση της γλυκόζης, τα υψηλά τριγλυκερίδια και τη μειωμένη HDL («καλή») χοληστερόλη.

«Όταν έχετε ψωρίαση, η φλεγμονή προκαλεί ή σχετίζεται με πολλές από τις καταστάσεις [όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση] που οδηγούν σε καρδιακές προσβολές», αναφέρει ο κος Λούμος.

Εξετάζοντας τη σύνδεση ψωρίασης-υπέρτασης σε μοριακό επίπεδο

Έρευνα, συμπεριλαμβανομένης μιας μελέτης στα Ιατρικά Αρχεία, δείχνει μια συσχέτιση μεταξύ της ψωρίασης και της αύξησης πολλών ενζύμων και πρωτεϊνών που αυξάνουν έμμεσα την αρτηριακή πίεση ή αυξάνουν τη φλεγμονή.

Το ένζυμο μετατροπής της αγγειοτενσίνης (ACE) μετατρέπει την ορμόνη αγγειοτενσίνη Ι σε αγγειοτενσίνη ΙΙ, προκαλώντας συστολή των αιμοφόρων αγγείων και συνεπώς αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Οι ασθενείς με ψωρίαση μπορεί να έχουν αυξημένα επίπεδα τόσο αγγειοτενσίνης όσο και ACE. Η αγγειοτενσίνη ΙΙ διεγείρει επίσης την παραγωγή ορμονών που αναγκάζουν τα νεφρά να απορροφούν αλάτι και νερό, γεγονός που αυξάνει την αρτηριακή πίεση αυξάνοντας την ποσότητα των υγρών στο σώμα. Οι ασθενείς με ψωρίαση μπορεί επίσης να έχουν αυξημένα επίπεδα της πρωτεΐνης ενδοθηλίνη-1, η οποία έχει προφλεγμονώδη αποτελέσματα που εμπλέκονται σε καρδιαγγειακές παθήσεις.

Ορισμένες θεραπείες ψωρίασης μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου υπέρτασης και καρδιακής προσβολής

Υπάρχουν πλέον στοιχεία ότι η θεραπεία της ψωρίασης βελτιώνει την υπέρταση και μειώνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής.

Ορισμένα βιολογικά φάρμακα για την ψωρίαση μπορεί να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής. «Πολλά μητρώα δείχνουν ότι όταν ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα και ψωρίαση υποβλήθηκαν σε θεραπεία με αναστολείς του TNF, είχαν 50 % μείωση των καρδιακών προσβολών».

«Οτιδήποτε θεραπεύει την ψωρίαση μειώνει τη φλεγμονή. Μέχρι στιγμής, τα περισσότερα δεδομένα που έχουμε για τη μείωση των καρδιακών προσβολών προέρχονται από τους αναστολείς TNF. Τα οφέλη για τους ασθενείς είναι το καθαρό δέρμα και η μείωση των συννοσηροτήτων όπως η καρδιακή προσβολή».

Υπάρχουν επίσης κάποιες ενδείξεις ότι το φως του ήλιου, το οποίο βελτιώνει την ψωρίαση, μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στην αρτηριακή πίεση. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2020 στο Journal of the American Heart Association υποδηλώνει ότι η έκθεση στην υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία σχετίζεται με χαμηλότερη συστολική αρτηριακή πίεση.

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και στη μείωση του κινδύνου καρδιακής προσβολής

Για να μειώσει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής σε άτομα με ψωρίαση, το ΚΑΛΥΨΩ προτείνει στα μέλη του να επισκέπτονται έναν γιατρό πρωτοβάθμιας φροντίδας που μπορεί να παρακολουθεί την αρτηριακή τους πίεση και να συζητήσει άλλους παράγοντες κινδύνου για καρδιακές παθήσεις.

«Επίσης, ενθαρρύνουμε τους ασθενείς να χάσουν βάρος και να σταματήσουν το κάπνισμα», τονίζει ο κος Λούμος. Πολλοί ασθενείς με ψωρίαση είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, βασικός παράγοντας κινδύνου για μεταβολικό σύνδρομο. Ο λιπώδης ιστός φαίνεται να είναι πηγή αγγειοτενσίνης, επομένως η μείωση του σωματικού βάρους μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης».

Εάν έχετε υψηλή αρτηριακή πίεση, ο γιατρός της πρωτοβάθμιας περίθαλψης μπορεί να σας συστήσει φάρμακα, αλλαγές στον τρόπο ζωής ή και τα δύο. Παρακάτω οι ακόλουθες συμβουλές για να μειώσετε την αρτηριακή πίεση με φυσικό τρόπο:

· Σωματική δραστηριότητα. Προσπαθήστε να κάνετε τη συνιστώμενη σωματικής δραστηριότητας, που είναι τουλάχιστον 150 λεπτά μέτριας έντασης σωματική δραστηριότητα την εβδομάδα.

· Τρώτε λιγότερο αλάτι. Διαβάστε τις ετικέτες των τροφίμων για να ελέγξετε την περιεκτικότητα σε νάτριο και προσπαθήστε να περιορίσετε την πρόσληψη επεξεργασμένων τροφίμων.

· Αυξήστε την πρόσληψη καλίου. Το κάλιο βοηθά το σώμα σας να απαλλαγεί από το νάτριο. Οι μπανάνες, τα πεπόνια, τα πορτοκάλια, τα αβοκάντο και οι ντομάτες είναι όλα καλές πηγές του μετάλλου.

· Μην πίνετε πολύ αλκοόλ. Για να βοηθήσουν στη διαχείριση της αρτηριακής πίεσης, συνιστάται στους άνδρες να περιορίζουν την κατανάλωση αλκοόλ σε δύο ποτά την ημέρα και οι γυναίκες να περιορίζουν την πρόσληψη σε ένα ποτό την ημέρα, σύμφωνα με την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία.

· Μειώστε το άγχος. Το χρόνιο στρες μπορεί να σας βάλει σε κίνδυνο για διάφορες χρόνιες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της υψηλής αρτηριακής πίεσης, των καρδιακών παθήσεων και του εγκεφαλικού. Η εύρεση τρόπων μείωσης ή διαχείρισης του στρες μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της συνολικής υγείας σας.

Η νέα πρωτοβουλία στοχεύει να βοηθήσει στη βελτίωση της ευαισθητοποίησης και της θεραπείας για την υπέρταση

Οι ασθενείς με ψωρίαση τείνουν να υποβάλλονται σε ανεπαρκή διάγνωση και υποθεραπεία για παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση και η υψηλή χοληστερόλη. Για το λόγο αυτό το National Psoriasis Foundation, στην Αμερική προσπαθεί να βελτιώσει αυτό το πρόβλημα μέσω της ανάπτυξης και της δοκιμής ενός κεντρικού μοντέλου συντονιστή φροντίδας.

Στο νέο μοντέλο, που περιγράφεται σε μια πρωτότυπη έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2022 στο JAMA Dermatology, τα άτομα με ψωρίαση που έχουν παράγοντες κινδύνου πρώιμης καρδιακής νόσου θα παραπέμπονται από τον δερματολόγο ή τον ρευματολόγο τους σε έναν συντονιστή φροντίδας για να βοηθήσουν στη διαχείριση παραγόντων κινδύνου και να τους συνδέσουν με πάροχο πρωτοβάθμιας περίθαλψης.

 

Πηγή:www.everydayhealth.com

Σεπτέμβριος, ο μήνας που σημαίνει για τους περισσότερους λήξη των καλοκαιρινών διακοπών, ενώ πλησιάζει και το άνοιγμα των σχολείων. Οι μέρες που χαρήκαμε τη δροσιά της θάλασσας αλλά παράλληλα εκτεθήκαμε στον ήλιο εκτός από ευχάριστες αναμνήσεις αφήνουν και δυσάρεστα σημάδια στο δέρμα μας, τις καφετιές κηλίδες που ονομάζουμε πανάδες. Οι αντιαισθητικές αυτές κηλίδες, παρουσιάζονται κυρίως στο πρόσωπο, στα χέρια (age spots) και στο ντεκολτέ, όμως μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.

Συνήθως εμφανίζονται στις γυναίκες, ηλικίας 20-40 ετών λόγω της κατά τόπους υπερμελάχρωσης του δέρματος, που οφείλεται σε αυξημένη παραγωγή μελανίνης, αποτέλεσμα μιας διαταραχής των μελανοκυττάρων. Δεν έχει πλήρως διευκρινιστεί γιατί συμβαίνει αυτό, όμως, είναι γνωστό ότι διάφοροι παράγοντες, όπως η γονιδιακή προδιάθεση, η λήψη ορισμένων φαρμάκων, τα αντισυλληπτικά, η εγκυμοσύνη αλλά και η έκθεση στον ήλιο χωρίς προστασία, παίζουν ρόλο. «Στη χώρα μας όπου υπάρχει έντονη ηλιοφάνεια το καλοκαίρι, το πρόβλημα των δυσχρωμιών εντείνεται. Μπορεί είτε να δημιουργηθούν πανάδες εκεί που δεν υπάρχουν, είτε να γίνουν πιο έντονες οι ήδη υπάρχουσες. Σημαντικό είναι οι σκούρες αυτές κηλίδες να ελέγχονται από ειδικό, έτσι ώστε να διερευνηθεί εάν όντως πρόκειται για πανάδες ή για κάποια σοβαρότερη δερματική βλάβη με παρόμοια χαρακτηριστικά», αναφέρει η δρ Αναστασία Σεφέρη–Δανιήλ, MD, PhD, Πλαστική Χειρουργός στο Νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Πλαστικής Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής (HESPRAS).

Ειδικότερα, ανάλογα με το βάθος της εντόπισης της μελανίνης, οι πανάδες μπορεί να ανήκουν στον επιδερμικό τύπο, όπου οι βλάβες είναι επιφανειακές, στο δερματικό που αφορά σε μεγαλύτερου βάθους βλάβες και το μικτό τύπο, με τις βλάβες να εμφανίζονται σε βαθύτερα στρώματα της επιδερμίδας. Πάντως η πλειονότητα των περιστατικών (70%) ανήκει στην πρώτη κατηγορία, η οποία προφανώς είναι και η πιο εύκολα αντιμετωπίσιμη. Πώς αντιμετωπίζονται

«Λόγω της ιδιαίτερης παθογένειάς και των συχνών υποτροπών η θεραπεία των πανάδων δεν θεωρούνταν εύκολη, όμως, σήμερα, με τη χρήση των σύγχρονων εργαλείων είναι πιο αποτελεσματική από ποτέ. Πλέον γίνεται με τη χρήση

μηχανημάτων και ενέσιμης μεσοθεραπείας. Τα μηχανήματα περιλαμβάνουν λέιζερ και ραδιοσυχνότητες, τα οποία, εξαχνώνουν τη στοιβάδα του δέρματος όπου εντοπίζεται το πρόβλημα, αφαιρώντας παράλληλα το πλεόνασμα της μελανίνης. Μάλιστα τα τελευταίας γενιάς μηχανήματα αφαιρούν την πανάδα γρήγορα και χωρίς να αφήνουν σημάδια, επιτρέποντας έτσι την άμεση επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες. Όσον αφορά στην ενέσιμη μεσοθεραπεία, αυτή συνίσταται στην έγχυση υλικών (βιταμίνες, ιχνοστοιχεία κ.ά.), που περιορίζουν τη παραγωγή μελανίνης», εξηγεί η δρ Σεφέρη–Δανιήλ. Η θεραπεία, σύμφωνα με το πρωτόκολλο, μπορεί να περιλαμβάνει λέιζερ ή/και ραδιοσυχνότητες ή και ενέσιμη μεσοθεραπεία, ενώ το ποσοστό της επιτυχίας είναι αντιστρόφως ανάλογο με τη βαρύτητα του προβλήματος. «Στις περιπτώσεις όπου οι πανάδες περιορίζονται στην εξωτερική στοιβάδα του δέρματος και η έκταση είναι μικρή, η αντιμετώπισή τους είναι πιο εύκολη και σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Αν όμως το πρόβλημα έχει προχωρήσει, απαιτείται περισσότερος χρόνος», εξηγεί η ειδικός. Ο αριθμός των συνεδριών μπορεί να κυμαίνεται από μία έως τρεις, με μεσοδιάστημα δύο εβδομάδων, ανάλογα με την περίπτωση. Στη συνέχεια, συνταγογραφείται ενυδατική κρέμα και αντηλιακό που πρέπει να χρησιμοποιούνται για καλύτερο αποτέλεσμα. Πρέπει να σημειωθεί ότι αν η κηλίδα είναι βαθιά, τις πρώτες ημέρες (2-4 24ωρα) απαγορεύεται η χρήση λοσιόν καθώς και ορισμένων καλλυντικών. «Η θεραπεία δρα προληπτικά και για το μέλλον, ενώ η αντηλιακή προστασία παίζει καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση και την έκβαση της διαταραχής. Βέβαια υπάρχουν και οργανισμοί που δημιουργούν πανάδες παρόλο που χρησιμοποιούν αντηλιακό. Στην περίπτωση αυτή. μιλάμε για πανάδες γονιδιακού τύπου, οι οποίες παρουσιάζουν συχνές υποτροπές και απαιτείται ένα πιο εντατικό θεραπευτικό πλάνο», καταλήγει η κ. Σεφέρη-Δανιήλ.

Το καλοκαίρι μάς χαρίζει πολλές απολαύσεις που όλοι αναζητούμε. Ζεστός καιρός, γαλανός ουρανός, μπάνια σε ομόρφες θάλασσες, οι οποίες είναι άφθονες στην Ελλάδα, μπάνια σε ελκυστικές πισίνες, μαύρισμα σε φανταστικές παραλίες και αυξημένη διάθεση για σεξουαλική δραστηριότητα.

Αυτή είναι η «καλή πλευρά» του καλοκαιριού. Στον γυναικείο πληθυσμό, όμως, οι προαναφερθείσες δραστηριότητες προκαλούν και προβλήματα, διότι αποτελούν τους βασικούς προδιαθεσικούς παράγοντες για την αυξημένη συχνότητα εμφάνισης λοιμώξεων του γεννητικού και ουροποιητικού συστήματος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Στις επόμενες γραμμές θα παρουσιάσω μια συνοπτική ανάλυση για το τι πρέπει να γνωρίζει κάθε γυναίκα για το θέμα αυτό και συγκεκριμένα:

1. Ποιες είναι οι πιο συχνά εμφανιζόμενες λοιμώξεις του γεννητικού και του ουροποιητικού συστήματος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες;
2. Τι συμπτώματα προκαλούν και πώς διαγιγνώσκονται;
3. Πώς θεραπεύονται;
4. Τι πρέπει να προσέχει κάθε γυναίκα;

1.Mυκητιασικές λοιμώξεις του αιδοίου (αιδοιιτίδες), του κόλπου (κολπίτιδες) ή αμφότερων περιοχών (αιδοιο-κολπίτιδες).

Οφείλονται συνήθως στον μυκητα Candida Albicans. H αυξημένη υγρασία και η θερμοκρασία της περιοχής των γεννητικών οργάνων, η τοπική ελάττωση του αερισμού από τα στενά εσώρουχα και τα ρούχα και η επαφή του δέρματος με την άμμο αποτελούν προδιαθεσικούς παράγοντες για την ανάπτυξη των μυκήτων.

Τα ακόλουθα συμπτώματα είναι ύποπτα για μυκητιασική λοίμωξη:

•  Κνησμός και ερυθρότητα του αιδοίου.
•  Αυξημένα κολπικά υγρά, παχύρευστα και λευκωπά.
•  Αίσθηση «καψίματος» στον κολπο.
•  Άλγος κατά τη σεξουαλική επαφή, εντοπιζόμενο κυρίως στο κατώτερο γεννητικό σύστημα (κόλπος – αιδοίο).

Διάγνωση

Βασίζεται στα συμπτώματα της ασθενούς, τα ευρήματα της γυναικολογικής εξέτασης και στις καλλιέργειες των κολπικών και τραχηλικών εκκριμάτων, που πρέπει να γίνονται για την τελική επιβεβαίωση της λοίμωξης.

Θεραπεία

Είναι σχετικά εύκολη και περιλαμβάνει συστηματική αντιβιοτική θεραπεία (χαπάκια από το στόμα), τοπική αντιβιοτική θεραπεία με κατάλληλες κρέμες για το αιδοίο και κολπικά υπόθετα. Καλό θα είναι να θεραπεύεται και ο σύντροφος για να αποφευχθεί η αμφοτερόπλευρος μετάδοση της λοίμωξης.

2. Μικροβιακές λοιμώξεις του κόλπου (κολπίτιδες), του τραχήλου(τραχηλίτιδες) ή αμφότερων περιοχών (κολπο-τραχηλίτιδες).

Οφείλονται κυρίως στο κολοβακτηρίδιο (E.Coli), τον αιμόφιλο, το μυκόπλασμα, το ουρεόπλασμα και πιο σπάνια στα αναερόβια μικρόβια, όπως τριχομονάδες και gardnerella vaginalis.

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα σε περίπτωση μικροβιακής κολπίτιδας ή τραχηλιτιδας είναι:

• Αυξημένα κολπικά υγρά, κιτρινωπά, πράσινα ή λευκά.
•  Σε ωρισμένες περιπτώσεις, όπως σε λοίμωξη από gardnerella vaginalis τα υγρά έχουν οσμή «ψαριού».
• Aλγος κατά τη σεξουαλική επαφή, το οποίο σε περίπτωση που το μικρόβιο έχει προσβάλει τη μήτρα και τις σάλπιγγες μπορεί να εντοπίζεται και στο κάτω μέρος της κοιλίας (πύελος) και να συνοδεύεται από πυρετό.

Διάγνωση

Βασίζεται στην κλινική εικόνα της ασθενούς αλλά πρέπει να τακτοποιηθεί το μικρόβιο με καλλιέργειες και να γίνει αντιβιόγραμμα ώστε να χορηγηθεί η κατάλληλη θεραπεία.

Θεραπεία

Συνίσταται στη χορήγηση αντιβιοτικών από το στόμα. Ο θεράπων ιατρός θα αποφασίσει, ανάλογα με το μικρόβιο, αν ο σύντροφος πρέπει να λάβει την ίδια θεραπεία.

3. Σεξουαλικώς μεταδιδόμενες λοιμώξεις

Οι πιο συχνές είναι αυτές που οφείλονται στον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (Human Papilloma Virus – HPV), τον ιό του έρπητος και τα χλαμύδια. Το πιο «επιθετικό» μικρόβιο είναι τα χλαμύδια, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν υπογονιμότητα στη γυναίκα λόγω συμφύσεων στο εσωτερικό της μήτρας και απόφραξη των σαλπίγγων. Λιγότερο συχνές είναι οι λοιμώξεις που οφείλονται στον ιό της ηπατίτιδας Β /C, στους ιούς HIV (1+2), στο μικρόβιο της γονόρροιας και της σύφιλης.

Η συχνή αλλαγή των σεξουαλικών συντρόφων, η αυξημένη libido, που εμφανίζεται το καλοκαίρι και η μη χρήση των προφυλακτικών είναι οι κατ’εξοχήν προδιαθεσικοί παράγοντες για την αύξηση των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων το καλοκαίρι. Σήμερα, η πιο συχνή λοίμωξη είναι από τον ιό HPV, ο οποίος προκαλεί τα οξυτενή κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων. Οι υπότυποι 6 και 11 είναι συνδεδεμένοι με την εμφάνιση των κονδυλωμάτων, ενώ οι υπότυποι 16 και 18 ενοχοποιούνται για τον καρκίνο του τραχήλου. Βεβαίως, υπάρχουν πάνω από 100 ύποτυποι HPV και ταξινομούνται κλινικά σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με τον βαθμό του συνοδευόμενου κινδύνου (χαμηλού – μέτριου – υψηλού) για εμφάνιση καρκίνου του τραχήλου.

Τι συμπτώματα μπορεί να έχει μια γυναίκα που έχει κολλήσει HPV;

  Κανένα! Είναι δυνατόν η γυναίκα να έχει κολλήσει τον ιό αλλά να μην έχει εκδηλώσει κλινικά συμπτώματα.

• Εμφάνιση του ιού για πρώτη φορά στο ΠΑΠ-test.
• Παρουσία οξύτενων κονδυλωμάτων που έχουν τη μορφή εξωφυτικών βλαβών (ογκιδίων), με ανώμαλη επιφάνεια σαν κουνουπίδι. Προσβάλλουν κυρίως τα εξωτερικά γεννητικά όργανα, αλλά μπορεί να εμφανιστούν και σε άλλες περιοχές, όπως στον κόλπο, στον τράχηλο και την περιπρωκτική περιοχή.

Διάγνωση

Βασίζεται στην κλινική εξέταση της ασθενούς, το ΠΑΠ-test, και την κολποσκόπηση.

Θεραπεία

Τα κονδυλώματα μπορούν να θεραπευθούν με τρεις τρόπους: α) Καταστροφή των βλαβών με διαθερμία, κρυοπηξία , LASER β)τοπική εφαρμογή κρεμών, γ) χειρουργική αφαίρεση.

4. Λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος (ουρολοιμώξεις)

Οι ουρολοιμώξεις -ουρηθρίτιδες και κυστίτιδες- είναι ένα άλλο πρόβλημα που ταλαιπωρεί τις γυναίκες το καλοκαίρι.Το πιο συνηθισμένο μικρόβιο που προκαλεί τις ουρολοιμώξεις είναι το κολοβακτηρίδιο, E.Coli. Το κολοβακτηρίδιο είναι τμήμα της χλωρίδας του εντέρου του ενήλικα και μερικές φορές το άτομο μολύνει τον εαυτό του (αυτομόλυνση). H γυναικεία ουρήθρα έχει μικρό μήκος και έτσι τα μικρόβια εύκολα εισέρχονται από το περιβάλλον (μολυσμένες τουαλέτες, θάλασσες, πισίνες) στην ουροδόχο κύστη.

Συμπτώματα ύποπτα για ουρολοίμωξη είναι:

•   Συχνοουρία με ή χωρίς πυρετό
•   Πόνος και τσούξιμο κατά την ούρηση

Διάγνωση

Γίνεται βάσει της κλινικής εικόνας, αλλά χρειάζεται και καλλιέργεια ούρων για την εξακρίβωση της ταυτότητας του μικροβίου.

Θεραπεία

Συνίσταται στη χορήγηση αντιβιοτικών με βάση το αντιβιόγραμμα. Αν εμφανίσετε κανένα από τα συμπτώματα που αναγράφονται ανωτέρω, επισκεφθείτε τον γυναικολόγο σας. 

Δρ. Λουκάς Κλεντζέρης, Μαιευτήρας- Χειρουργός – Γυναικολόγος

Δρ. Κωνσταντίνος Καλοκασίδης, Δερματολόγος Αφροδισιολόγος

 

Η λεύκη θεωρείται αυτοάνοσο νόσημα που σημαίνει πως για άγνωστο λόγο ο οργανισμός (το ανοσοποιητικό σύστημα) καταστρέφει ορισμένα μελανοκύτταρά του, με αποτέλεσμα να μην παράγεται μελανίνη στα σημεία εκείνα του δέρματος, οπότε και το δέρμα χάνει τελείως το χρώμα του και αποχρωματίζεται (ασπρίζει). Υπολογίζεται ότι η λεύκη εμφανίζεται στο 1 % – 4% του γενικού πληθυσμού παγκοσμίως. Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό κυμαίνεται στο 2,5%-3%. Μπορεί να είναι συγγενής, δηλαδή να εμφανιστεί από την γέννηση  (περίπου στο 1 /3 των περιπτώσεων) ή αργότερα οπότε λέγεται επίκτητη (περίπου στα 2/3 των περιπτώσεων).

Είναι συχνότερη στις ηλιόλουστες χώρες ιδίως στη βόρεια Αφρική, και έχει χαρακτηριστεί «νόσος του φωτός», καθώς ο ήλιος, ενισχύει την αντίθεση ανάμεσα στο «μαυρισμένο» υγιές δέρμα και στο αποχρωματισμένο πάσχων δέρμα.

Παρουσιάζεται συχνότερα πριν από την ηλικία των είκοσι ετών . Κάνει την εμφάνισή της με μία ή περισσότερες κηλίδες χωρίς καθόλου χρωστική (χρώμα), οι οποίες συνήθως πρωτοεμφανίζονται γύρω από φυσιολογικές οπές (γύρω από μάτια, γεννητικά όργανα) ή σε περιοχές τριβής του δέρματος όπως σε αγκώνες και γόνατα.

Η εξέλιξή της είναι απρόβλεπτη. Ορισμένες κηλίδες σταθεροποιούνται, ενώ άλλες επεκτείνονται και συνενώνονται με γειτονικές σχηματίζονται μεγαλύτερες πλάκες. Σε κάποιες περιπτώσεις παρουσιάζεται και αυτόματη υποχώρηση της νόσου. Με άλλα λόγια, τρόπος πρόβλεψης για την εξέλιξη της λεύκης δεν υπάρχει. Μπορεί να παραμείνει ως έχει, να επεκταθεί ή να αυτοϊαθεί.

Μερικές φορές οι αχρωματικές κηλίδες καταλαμβάνουν ολόκληρο το σώμα και μπορεί να προσβάλουν ακόμα και τις τρίχες και τα μαλλιά (λευκές τούφες). Προσοχή! Το σίγουρο είναι ότι η λεύκη δεν μεταδίδεται, δεν είναι μεταδοτικό νόσημα και δεν δημιουργεί πρόβλημα υγείας. Πρόκειται για ένα καθαρά αισθητικό πρόβλημα. Η εκτεταμένη όμως λεύκη δημιουργεί σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα στους ασθενείς τα οποία με τη σειρά τους επιδεινώνουν τη νόσο, δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο χωρίς τελειωμό.

Πού εμφανίζεται

Η λεύκη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος και του προσώπου. Όμως συχνότερα εντοπίζεται:

• Στα άνω βλέφαρα.
• Στον λαιμό.
• Στα άκρα χέρια.
• Στα γεννητικά όργανα.
• Στις θηλές των μαστών.

Τι μπορεί να μου προκάλεσε τη λεύκη;

Πρόκειται για ένα αυτοάνοσο νόσημα, πράγμα που σημαίνει ότι ο ίδιος ο οργανισμός δημιουργεί αντισώματα κατά των μελανοκυττάρων. Η αιτιολογία του δεν είναι γνωστή. Αν και περίπου στο 20% των περιπτώσεων αποδίδεται κληρονομικότητα, η λεύκη μάλλον δεν θεωρείται κληρονομικό νόσημα. Η θεωρία αυτή στηρίζεται στο ότι παρουσιάζονται υψηλά ποσοστά της νόσου σε άτομα της ίδιας οικογένειας.

Βασικοί παράγοντες που πυροδοτούν την Λεύκη.

Το έντονο στρες ή η στενοχώρια είναι συχνά αυτά που πυροδοτούν τη λεύκη, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις φαίνεται να συσχετίζεται ή να συνυπάρχει με διαταραχές του θυρεοειδούς με τη νόσο του Άντισον, την αναιμία Μπίρμερ ή άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η γυροειδής αλωπεκία

Να θυμάστε! Μην μπερδεύετε τη λεύκη με την ποικιλόχρους πιτυρίαση (την πιο συχνή μυκητίαση του καλοκαιριού).

Αντιμετώπιση της λεύκης

Η θεραπεία της λεύκης όπως και για τα υπόλοιπα αυτοάνοσα νοσήματα, παραμένει συμπωματική. Δεν χτυπάει δηλαδή την αιτία της πάθησης αλλά καταστέλλοντας τοπικά το ανοσοποιητικό σύστημα προσπαθεί να βοηθήσει τα συμπτώματα και κατά συνέπεια δεν υπόσχεται πλήρη ίαση. Επίσης η θεραπευτική αντιμετώπιση εξατομικεύεται πάντα, ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς τη θέση και την έκταση της βλάβης, την παλαιότητα της νόσου, την εποχή του χρόνου κλπ. Επίσης θεραπείες που βοήθησαν έναν ασθενή, μπορεί να μην βοηθήσουν κάποιον άλλον λόγω της διαφορετικής απάντησης του ανοσοποιητικού συστήματος του κάθε ασθενούς.

Όταν υπάρχουν λίγες βλάβες στο σώμα ή στα άκρα, προτιμούμε τις τοπικές θεραπείες δηλαδή την εφαρμογή κάποιας κρέμας στο σημείο του δέρματος που εμφανίζει βλάβη. Εκτός από τις κλασικές κρέμες κορτικοστεροειδών (κορτιζονούχες) , υπάρχουν και πιο σύγχρονες προσεγγίσεις όπως συνδυασμός κορτικοστεροειδών με βιταμίνη D(καλσιποτριόλη) ή και κρέμες που δεν περιέχουν καθόλου κορτιζόνη αλλά άλλες ουσίες όπως εκχύλισμα πιπεριού. Σε πιο επίμονες περιπτώσεις μπορούμε να κάνουμε ενδοβλαβικές εγχύσεις (ενεσούλες) μέσα στην περιοχή που εμφανίζει πρόβλημα. Τέλος στις πολύ ανθεκτικές μορφές της νόσου δίνουμε από το στόμα κορτικοστεροειδή ή κάνουμε φωτοχημειοθεραπεία με φαινυλαλανίνη και ταυτόχρονη έκθεση στον ήλιο. Άλλη λύση είναι η φωτοθεραπεία με NARROW BAND UVB,

Σε κάθε περίπτωση συστήνουμε στον ασθενή να έχει μια ισορροπημένη διατροφή με καθημερινή κατανάλωση λαχανικών και φρούτων (αν αυτό είναι δύσκολο προτείνουμε συμπληρώματα διατροφής και συγκεκριμένα ΒΙΤΑΜΙΝΗ Ε, ΦΥΛΛΙΚΟ ΟΞΥ και ΒΙΤΑΜΙΝΗ C. Εξίσου σημαντικός είναι ο καλός ύπνος και η αντιμετώπιση του stress (τεχνικές χαλάρωσης, χόμπι, όταν το πρόβλημα είναι εκτεταμένο βοήθεια από ειδικό)

Σε περιπτώσεις που κάποιος έχει εκτεταμένη μορφή λεύκης όπου υπάρχουν λίγα υπολείμματα φυσιολογικού δέρματος μπορεί να γίνει ένας μόνιμος αποχρωματισμός του φυσιολογικού δέρματος ώστε να επέλθει ομοιομορφία.

Οδηγίες:

• Χρήση αντηλιακών προϊόντων (κατά την έκθεση στον ήλιο είναι απαραίτητη στις περιοχές όπου υπάρχει πρόβλημα λεύκης, για την αποφυγή δημιουργίας νεοπλασιών στα σημεία της λεύκης όπου λείπουν τα μελανινοκυτταρα τα οποία λειτουργούν προστατευτικά).
• Τα μακρυμάνικα ρούχα το καλοκαίρι (επίσης για λόγους φωτοπροστασίας).
• Τα αδιάβροχα φαρμακευτικά μέικαπ (γιατί δίνουν ένα καλό αισθητικό αποτέλεσμα και επειδή δεν λερώνουν τα ρούχα και

 

H έκθεση στον ήλιο μπορεί να προκαλέσει έντονες δερματικές αντιδράσεις που είναι γνωστές ως φωτοδερματοπάθειες. Πού οφείλονται και πώς αντιμετωπίζονται; Η  Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος  Παναγιώτα Ρήγα, μάς δίνει όλες τις απαντήσεις

Πολύμορφο Εξάνθημα εκ Φωτός

Η συχνότερη ιδιοπαθής φωτοδερματοπάθεια.

Προσβάλλει κυρίως νεαρές γυναίκες, πριν την ηλικία των 30 ετών.

Επίκτητο χρόνιο νόσημα που χαρακτηρίζεται από περιοδικές εξάρσεις, κυρίως τους θερινούς μήνες.

Εκδηλώνεται με τη μορφή κνησμώδους εξανθήματος, συμμετρικά, στις εκτεθειμένες στο φως περιοχές του δέρματος.

Στους πάσχοντες εφαρμόζονται προληπτικά μέτρα ηλιοπροστασίας, καθώς και θεραπευτικά μέτρα για την αντιμετώπιση των εξάρσεων.

 

Φωτοευαισθησία από φάρμακα / χημικές ουσίες

H φωτοευαισθησία από φάρμακα ή χημικές ουσίες προκύπτει από τη συνδυαστική δράση στο δέρμα μίας χημικής ουσίας (φωτοευαισθητοποιός ουσία) και του φωτός.

Οι χημικές ουσίες που μπορούν να προκαλέσουν φωτοευαισθησία είναι είτε χορηγούμενα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συστηματικά, είτε τοπικώς εφαρμοζόμενα προϊόντα.

Το φάσμα της ηλιακής ακτινοβολίας που κυρίως ευθύνεται για την πρόκληση φαρμακευτικής φωτοευαισθησίας είναι οι UVA υπεριώδεις ακτίνες.

Η φωτοευαισθησία από φάρμακα είναι συνήθως αποτέλεσμα φωτοτοξικής αντίδρασης και σπανιότερα φωτοαλλεργικής αιτιολογίας.

Για την αντιμετώπισή της, απαιτείται διακοπή της λήψης του υπεύθυνου φαρμάκου και εφαρμογή μέτρων ηλιοπροστασίας.