Κατηγορία: ΥΓΕΙΑ

Γράφει ο Δρ. Μιχάλης Βικελής, Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD, www.headaches.gr

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε την αίσθηση του πονοκέφαλου. Στην πραγματικότητα, το πιο διαδεδομένο είδος πονοκέφαλου (κεφαλαλγίας)  είναι  ο Πονοκέφαλος Τάσεως, ο οποίος εμφανίζεται  περιοδικά  στο 80% των ανθρώπων και  δίνει  την αίσθηση ότι «σας σφίγγει το κεφάλι μια πρέσα».

Υπάρχουν πολλές αιτίες  με τις οποίες  μπορείτε να δικαιολογήσετε την εμφάνισή του π.χ. η πολύωρη  εργασία μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, η παράλειψη γευμάτων ή έλλειψη ύπνου, η κακή στάση του σώματος κ.ά.

Οι αιτίες όμως αυτές δεν εξηγούν  πραγματικά την πηγή του πόνου. Έρχεται από την κεφαλή σας ή συμβαίνει κάτι άλλο;

Πράγματι, σήμερα  γνωρίζουμε  ότι η ουσιαστική αιτία για την εμφάνιση του πονοκέφαλου τάσης είναι οι συσπάσεις και οι πιθανές θλάσεις  στους  36 διαφορετικούς τύπους μυών  της κεφαλής του αυχένα και των ώμων, τους οποίους χρησιμοποιούμε  κάθε μέρα  για τη όρθια στάση της κεφαλής, την ομιλία και για τις εκφράσεις του προσώπου. Αυτοί με την σειρά τους στέλνουν σήματα πόνου στον εγκέφαλο τα οποία τελικά αντιλαμβανόμαστε ως απλό πονοκέφαλο (κεφαλαλγία τάσης).

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι  ώστε να βοηθήσετε τους καταπονημένους μύες της κεφαλής του αυχένα και των ώμων σας.

Ανακούφιση από το στρες:

Αν είστε πολυάσχολοι και στρεσαρισμένοι, τεχνικές χαλάρωσης όπως ο διαλογισμός ή απλές ασκήσεις αναπνοής μπορεί να σας βοηθήσουν να μειώσετε το στρες και  την ένταση των μυών. Ο χρόνος με τους φίλους ή μιας μικρής διάρκειας ύπνος μπορεί να φέρει τα επίπεδα του στρες σε φυσιολογικά επίπεδα.

Μασάζ:

Την επόμενη φορά που θα έχετε ένα επίμονο πονοκέφαλο, δοκιμάστε ένα απαλό μασάζ στον αυχένα και τους ώμους  ώστε να βοηθήσετε την χαλάρωση των μυών στα σημεία αυτά.

Αναλγητικά:

Εάν αντιμετωπίζετε συχνά προβλήματα πονοκεφάλου,  τα αναλγητικά που διατίθενται από το φαρμακείο, χωρίς συνταγή ιατρού, μπορεί να σας βοηθήσουν στην αποτελεσματική αντιμετώπισή του.

Σύμφωνα με τους ειδικούς,  το κατάλληλο σκεύασμα θα πρέπει να δρα τόσο κεντρικά όσο και περιφερικά, να έχει γρήγορη δράση και να προσφέρει αποτελεσματική αντιμετώπιση της κεφαλαλγίας καθώς και να είναι καλά ανεκτό.

Επιπρόσθετα, τελευταίες έρευνες αποδεικνύουν  ότι για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση του πόνου, τα αναλγητικά πρέπει να λαμβάνονται με τα πρώτα συμπτώματα και στη χαμηλότερη αλλά συνάμα αποτελεσματική δόση.

Αν ο πονοκέφαλος είναι αρκετά συχνός, αλλάζει χαρακτήρα ή δεν ανταποκρίνεται στα συνήθη αναλγητικά, ασφαλώς και θα πρέπει να συμβουλευθείτε τον ιατρό σας.

Τα τελευταία χρόνια ακούμε όλο και περισσότερο ότι κάποιος από το περιβάλλον μας διαγνώστηκε με κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, συνήθως μετά από κάποιο έντονα στρεσογόνο γεγονός.

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι το ανοσοποιητικό του σύστημα δυσλειτουργεί και επιτίθεται στον εαυτό του, προκαλώντας διάφορα συμπτώματα.

Υπολογίζεται ότι ένας στους πέντε πάσχει από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, που μπορεί να είναι σε έξαρση ή να «κοιμάται», όπως λένε οι ειδικοί.

Αυτό που είναι σημαντικό να γνωρίζουμε είναι ότι τα αυτοάνοσα νοσήματα συνδέονται άμεσα με τον σύγχρονο τρόπο ζωής, με το τι βιώνουμε, με το τι αισθανόμαστε, αλλά και με το τι καταναλώνουμε. Όλα αυτά τα επεξεργασμένα τρόφιμα και ό,τι άλλο τρώμε, πίνουμε και αναπνέουμε, οι ταχείς ρυθμοί της δύσκολης καθημερινότητας, το στρες, επηρεάζουν τη δράση των κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού.

Ειδικότερα, όπως εξηγεί η Δρ. Νικολέτα Κοΐνη, Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής και Αναγεννητικής Ιατρικής (http://functionalmedsystem.com): «Τα αυτοάνοσα νοσήματα προκαλούνται από εσφαλμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, μιας και αυτό επιτίθεται σε κύτταρα του ίδιου του οργανισμού, τα οποία, σταδιακά, παύει να αναγνωρίζει ως δικά του και τα αντιμετωπίζει σαν ξένα.

Οποιοσδήποτε παράγοντας, που μπορεί να αλλοιώσει τη βιοχημική ή τη γενετική πληροφορία σε επίπεδο κυττάρου, ώστε αυτό να αναγνωρίζεται ως ξένο από τον ίδιο τον οργανισμό, ενοχοποιείται για την αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων. Περισσότερες από 80 ασθένειες καταγράφονται επίσημα, ως αποτέλεσμα της επίθεσης αυτής του ανοσοποιητικού συστήματος με «αυτοαντισώματα» εναντίον οργάνων, ιστών και κυττάρων του ίδιου του σώματος. Άλλες 20 προστέθηκαν πρόσφατα, ενώ οι ερευνητές πρόκειται να προσθέσουν τουλάχιστον 40 επιπλέον».

Το ανθρώπινο σώμα, λοιπόν, ουσιαστικά αντιδρά σε οποιαδήποτε απόκλιση από το φυσιολογικό και στόχος των ειδικών είναι η επαναφορά των κυττάρων στην πρότερη ισορροπία. Ο ιδανικός τρόπος, για να συμβεί αυτό, είναι ένα σύγχρονο μοντέλο στοχευμένης και εξατομικευμένης αντιμετώπισης, που στηρίζεται σε πρωτόκολλα και σε επιστημονικές μελέτες, που έμπρακτα αποδεικνύουν πώς αποκαθίσταται η βιοχημική ισορροπία του οργανισμού.

Η Δρ. Κοΐνη επισημαίνει:

«Τα κύτταρά μας είναι οι μικρότερες μονάδες ζωής, ομάδες κυττάρων δημιουργούν τους ιστούς και τα όργανα του σώματός μας. Η συνολική βιοχημική και ορμονική τους ισορροπία, ομοιόσταση, σχετίζεται άμεσα με την κατάσταση της υγείας μας. Η ομοιόσταση του σώματος και οι μεταβολικές οδοί εξαρτώνται από τη λήψη και από την απορρόφηση των τροφών, καθώς και από τοξικές ενώσεις, που εισέρχονται στο σώμα μας».

Και συνεχίζει:

«Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι, πλέον, τα τρόφιμα είναι ανεπαρκή στο να προσφέρουν τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά που χρειαζόμαστε. Έτσι, στην πάροδο των ετών, το φορτίο ανεπάρκειας, που συσσωρεύεται στα κύτταρά μας, τα αλλοιώνει σε τέτοιο βαθμό, που κάποια από αυτά αναγνωρίζονται από τον ίδιο τον οργανισμό μας ως ξένα. Το ανοσοποιητικό σύστημα οφείλει να συμβάλει στην επιβίωση του οργανισμού με διττό ρόλο. Αφενός με το να αναγνωρίζει ως αντιγόνα βλαβερούς και παθογόνους μικροοργανισμούς – εισβολείς, τοξίνες, ιούς και να τους επιτίθεται, παράγοντας αντισώματα εναντίον τους και προστατεύοντάς μας από ασθένειες. Αφετέρου με το να αναγνωρίζει και να δέχεται τα δικά του στοιχεία, δομές, όργανα, συστήματα και ιστούς, καθώς και όλους τους παράγοντες, που υποστηρίζουν την επιβίωση».

Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή, από την οποία προκύπτουν τα μεγαλύτερα οφέλη για την υγεία και για την ευεξία των ασθενών. Οφέλη, που τεκμηριώνονται με ανάλογους δείκτες εξετάσεων και με κλινικά αποτελέσματα.

Το σύστημα υγείας Λειτουργικής Ιατρικής είναι προσιτό σε όλους, αφορά χρόνια, μεταβολικά και αυτοάνοσα νοσήματα, καθώς και άτομα που ενισχύουν προληπτικά τα επίπεδα υγείας τους.

Αποκαθιστά την κυτταρική λειτουργία, χωρίς λήψη χημικών και φαρμακευτικών ουσιών και μπορεί να εφαρμοστεί μεμονωμένα ή σε συνδυασμό, πάντοτε κατά την κρίση του εξειδικευμένου γιατρού.

«Τα θεραπευτικά πρωτόκολλα – αγωγές υπολογίζονται με αλγόριθμους και με κλάσματα, βάσει των αναλύσεων και των δεικτών των εξετάσεων. Δεν προϋπάρχουν. Είναι αυστηρά εξατομικευμένα, οι δόσεις και τα συστατικά καθορίζονται κάθε φορά και οι ασθενείς τα προμηθεύονται μόνο από φαρμακεία», καταλήγει η Δρ. Νικολέττα Κοΐνη.

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Η παρασιτική κνήφη είναι η πιο συχνή κνησμώδης δερματοπάθεια, η οποία οφείλεται στα τσιμπήματα (δήγματα) διαφόρων εντόμων, όπως κουνούπια, κοριοί, ψύλλοι, σφήκες, μέλισσες, μύγες, μυρμήγκια, σκορπιοί και αράχνες. Δήγματα μπορούν να επιφέρουν και όντα της θάλασσας, όπως οι τσούχτρες και οι μέδουσες.

Tα τσιµπήµατα µπορεί να προκαλέσουν τοπικές ή γενικευµένες αντιδράσεις, οι οποίες µπορούν να υποχωρήσουν από µόνες τους, χωρίς ιδιαίτερη αντιµετώπιση, ή µπορεί να ταλαιπωρήσουν το άτοµο, αν το σηµείο του τσιµπήµατος επιµολυνθεί ή αν το άτοµο είναι αλλεργικό.

Τα πιο συχνά τσιµπήµατα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είναι τα τσιµπήµατα από κουνούπια. Μετά το τσίµπηµα εµφανίζεται εξάνθηµα στο σηµείο του δήγµατος µε έναν ή περισσότερους ποµφούς, που διαρκούν για 3-4 ώρες ή και περισσότερο.

Σε κάποιες περιπτώσεις µπορούν να εµφανιστούν φουσκάλες (ποµφόλυγες) µε υγρό, οι οποίες είναι πιο συχνές στα παιδιά και κυρίως στα κάτω άκρα.

Βασικό χαρακτηριστικό της παρασιτικής κνήφης, εκτός από τα εξανθήµατα, είναι ο έντονος κνησµός.

Μετά από κάθε τσίµπηµα, αφού το εξάνθηµα υποχωρήσει, είναι πιθανό να δηµουργηθεί στο δέρµα µία σκουρόχρωµη κηλίδα. Αυτή λέγεται µεταφλεγµονώδης υπερµελάγχρωση.

Πρόληψη

Μπορούµε να προστατευθούµε από τα τσιµπήµατα των εντόµων φροντίζοντας να φοράµε δροσερά ρούχα µε µακριά µπατζάκια ή µανίκια, χρησιµοποιώντας στο σπίτι σήτες και εντοµοαπωθητικά, αλλά και µε τους ανάλογους ψεκασµούς, αν βρισκόµαστε σε µέρη µε έντονη παρουσία εντόµων.

Ποτίζουµε το πρωί και αποφεύγουµε να έχουµε στάσιµα νερά στο µπαλκόνι ή στον κήπο µας. Καθαρίζουµε καλά µε ηλεκτρική σκούπα τα σπίτια που έχουν να κατοικηθούν πολύ καιρό (π.χ. εξοχικά), ώστε να αποµακρύνουµε αράχνες, κοριούς και ψύλλους. Αερίζουµε καλά και ψεκάζουµε τα στρώµατα.

Είναι χαρακτηριστικό πως έντοµα όπως οι ψύλλοι µπορούν να επιβιώσουν για πολλούς µήνες, χωρίς την παρουσία του ξενιστή (κατοικιδίου) σε ένα σπίτι ή σε έναν κήπο.

Αντιµετώπιση

Κουνούπια: Χρησιµοποιούµε τοπικά κρέµα κορτιζόνης για µερικές ηµέρες ή κρέµα µε συνδυασµό αντιβιοτικού και κορτιζόνης, αντιισταµινικά από το στόµα για την ελαχιστοποίηση του κνησµού και αντιβιοτικά, σε περίπτωση επιµόλυνσης.

Κοριοί: Το ίδιο όπως στα κουνούπια.

Μέλισσες-Σφήκες: Σε αντίθεση µε τις σφήκες, κατά το τσίµπηµα της µέλισσας το κεντρί αποσπάται από την κοιλιακή χώρα του εντόµου και µένει στο δέρµα. Μετά από λίγη ώρα το έντοµο πεθαίνει.

Τα συµπτώµατα από το τσίµπηµα της µέλισσας είναι άµεσα: πόνος, τοπικό οίδηµα και ερύθηµα, µε έντονο κνησµό. Δηµιουργείται ένας ποµφός µε αιµορραγικό στίγµα στο κέντρο του.

Επειδή το δηλητήριο της µέλισσας περιέχει ισταµίνη, σε ευαίσθητα άτοµα µπορεί να προκληθεί αλλεργική αντίδραση έως και σοκ. Aν ο ασθενής είναι σε σοκ, συστήνεται η µεταφορά του στο νοσοκοµείο για τη χορήγηση ένεσης αδρεναλίνης και ενδοφλέφιων αντιισταµινικών.

Τι πρέπει να κάνουµε: Καθαρίζουµε την περιοχή µε σαπούνι και νερό ή αντισηπτικό. Αποµακρύνουµε το κεντρί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Εφαρµόζουµε κοµπρέσες µε κρύο νερό ή πάγο για να ελαττώσουµε την ένταση και τη διάρκεια του οιδήµατος. Χρησιµοποιούµε αντιισταµινικά από το στόµα για να µειώσουµε τον κνησµό και το οίδηµα. Κάνουµε τοπική χρήση κορτικοστεροειδών. Λαµβάνουµε παυσίπονα αν ο πόνος είναι έντονος, ακόµη και αγχολυτικά αν είναι αναγκαίο. Σε περίπτωση επιµόλυνσης, συστήνεται η λήψη αντιβιοτικών.

Αν ένα άτοµο γνωρίζει ότι είναι αλλεργικό στις µέλισσες, είναι καλό να έχει µαζί του: ένεση αδρεναλίνης, αντιισταµινικά χάπια, κρέµα κορτιζόνης (µε ή χωρίς αντιβιοτικό) και να έχει µελετήσει τόσο το άτοµο όσο και η οικογένειά του ή τα συνοδά άτοµα πώς θα χρησιµοποιηθεί η ένεση σε περίπτωση ανάγκης.

Αράχνες: Χρησιµοποιούµε κρύες κοµπρέσες στο σηµείο του τσιµπήµατος.

Τσιµπούρι: Τρέφεται µε το αίµα του ανθρώπου και όταν προσκολληθεί στο σώµα έχει την εµφάνιση ελιάς. Πρέπει να βγει ολόκληρο για να µην προκαλέσει προβλήµατα στη συνέχεια. Αν βρισκόµαστε σε περιοχή όπου υπάρχει κοντά γιατρός είναι σηµαντικό να απευθυνθούµε σε αυτόν για την αποµάκρυνσή του.

Αν το βγάλουµε µόνοι µας, χρησιµοποιούµε αιθέρα ή βενζίνη ή βαζελίνη, για να διευκολύνουµε την  πλήρη αποµάκρυνσή του.

Χρησιµοποιούµε τοπικά µια κρέµα συνδυασµού αντιβιοτικού και κορτιζόνης και πολύ συχνά απαιτείται η λήψη αντιβίωσης.

Συστήνεται έναν µε δύο µήνες µετά το τσίµπηµα (τα τσιµπούρια συνήθως µεταφέρουν το µικρόβιο Borrelia Burgdorferi) το άτοµο να ελεγχθεί για την ύπαρξη αντισωµάτων.

Σκορπιός: Έχει δύο πρόσθετες δαγκάνες και µια µακριά καµπυλωτή ουρά µε δηλητηριώδες κεντρί. Το κεντρί του σκορπιού έχει νευροτοξίνη και το τσίµπηµά του µπορεί να είναι θανατηφόρο. Το τσίµπηµα  προκαλεί έντονο πόνο, κάψιµο, πρήξιµο, ερυθρότητα, φλεγµονώδη αντίδραση της περιοχής (µπορούµε να βάλουµε κοµπρέσες, πάγο ή τοπικό αναισθητικό), ενώ µπορεί να προκαλέσει και συστηµατικές εκδηλώσεις: µυϊκούς σπασµούς, ιδρώτα, ναυτία, εµέτους, σιελόρροια και ταχυκαρδία.

Συστήνεται η επίσκεψη στο νοσοκοµείο για την αντιµετώπιση των συµπτωµάτων και η χορήγηση αντίδοτου, αν υπάρχει.

Ψύλλοι: Τα δήγµατα του ψύλλου είναι ιδιαιτέρως κνησµώδη. Είναι ερυθρές µικρές βλατίδες που εµφανίζονται σε οµάδες. Και εδώ η αντιµετώπιση περιλαµβάνει τη χρήση κρεµών τοπικά, αντιισταµινικών από το στόµα και αντιβιοτικών σε περίπτωση επιµόλυνσης.

Μέδουσες-Τσούχτρες: Έχουν πλοκάµια και αν έλθουν σε επαφή µε το δέρµα µας απελευθερώνουν νηµατοκύστεις µε δηλητήριο, οι οποίες ενεργοποιούνται αν τις τρίψουµε ή αν τους ρίξουµε γλυκό νερό. Ως αποτέλεσµα, προκαλείται καύσος στην περιοχή και εµφανίζεται βλατιδοφυσαλιδώδες εξάνθηµα σε γραµµοειδή διάταξη, ερύθηµα και πρήξιµο. Μπορεί να εµφανιστούν συστηµατικές εκδηλώσεις, όπως ρίγη, ναυτία, κακουχία, έµετος, και σε ευαισθητοποιηµένα άτοµα, ακόµη και σοκ.

Πώς πρέπει να αντιδράσουµε σε περίπτωση τσιµπήµατος; Να βγούµε αµέσως από τη θάλασσα. Να αποµακρύνουµε τις νηµατοκύστεις και να µην τρίψουµε την περιοχή. Να µην πλύνουµε την περιοχή µε γλυκό νερό ή µε ανθρώπινα ούρα, αλλά µε ξίδι, διττανθρακικό νάτριο ή θαλασσινό νερό. Συστήνεται επίσης η λήψη παυσίπονων και αντιισταµινικών, κορτιζόνης και αδρεναλίνης σε περίπτωση σοκ.

Αχινοί: Τα αγκάθια του αχινού προκαλούν τοπικό ερεθισµό και πόνο, καθώς περιέχουν νευροτοξίνη. Είναι σηµαντικό να προσπαθήσουµε να µην πατήσουµε το σηµείο για να µην εισχωρήσουν πιο βαθιά τα αγκάθια, να καθαρίσουµε τοπικά την περιοχή και να επιχειρήσουµε να βγάλουµε όσα περισσότερα αγκάθια µπορούµε. Βάζουµε την πάσχουσα περιοχή µέσα σε ζεστό νερό για να τη µαλακώσουµε και να βγάλουµε πιο εύκολα τα αγκάθια. Η εφαρµογή κρεµών και βαζελίνης τοπικά µπορεί επίσης να βοηθήσει. Ο οργανισµός αναγνωρίζει ως ξένο σώµα τα αγκάθια και προσπαθεί να τα αποβάλει. Έτσι, µπορεί να δηµιουργηθούν τοπικά κοκκιώµατα. Τα κοκκιώµατα µπορούν να αντιµετωπιστούν µε χειρουργική αφαίρεση ή µε κρυοθεραπεία.

Αν οι βλάβες είναι εκτεταµένες, καλό είναι να συµβουλευόµαστε τον δερµατολόγο µας για την αντιµετώπιση τόσο των συµπτωµάτων όσο και της τυχόν επιµόλυνσης. Η επιµόλυνση είναι κάτι που είναι πολύ συχνό, καθώς ξύνοντας το δέρµα µεταφέρουµε στο σηµείο της βλάβης τα µικρόβια που υπάρχουν φυσιολογικά πάνω στο δέρµα µας. Σε αυτή την περίπτωση, ο γιατρός θα µας χορηγήσει την ενδεικνυόµενη θεραπεία.

Η Health Editor Προτείνει:

Για τους περισσότερους από εμάς, το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μας εποχή του χρόνου, συνυφασμένη με διακοπές, ταξίδια και βόλτες στη θάλασσα. Δυστυχώς, όμως, για τους ασθενείς που πάσχουν από φλεβική ανεπάρκεια, το καλοκαίρι αναδεικνύεται σε μια «δύσκολη» εποχή.

Βάρος, κάψιµο, πόνος, κράµπες είναι τα βασικά ενοχλήµατα που περιγράφουν οι ασθενείς µε φλεβική ανεπάρκεια, τα οποία οξύνονται λόγω των υψηλών θερµοκρασιών κατά τη θερινή περίοδο. Παράλληλα, πολλές γυναίκες νιώθουν κάθε καλοκαίρι την αυτοπεποίθησή τους να «δοκιµάζεται», καθώς η εµφάνιση κιρσών και ευρυαγγειών, εκτός από τα σωµατικά συµπτώµατα, συνοδεύεται από «αλλοιώσεις» σε αισθητικό επίπεδο. Ωστόσο, χάρη στη συνεχή πρόοδο της ιατρικής τεχνολογίας, σήµερα υπάρχουν λύσεις, οι οποίες εφαρµόζονται εύκολα και ανώδυνα, χωρίς την ταλαιπωρία των χειρουργείων του παρελθόντος, και εγγυώνται οριστική αντιµετώπιση του προβλήµατος.

Ευρυαγγείες: Το σύγχρονο θεραπευτικό «οπλοστάσιο»

Οι λεπτές, αντιαισθητικές φλέβες, που διαγράφονται στα πόδια, σε µικρή ή και µεγαλύτερη έκταση, είναι γνωστές µε το όρο «ευρυαγγείες». Αν και πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό πρόβληµα, η εµφάνιση των ευρυαγγειών έχει κατά κύριο λόγο κληρονοµική βάση και είναι συνηθέστερη στις γυναίκες, συγκριτικά µε τους άνδρες. Αν και δεν αποτελούν κίνδυνο για τη σωµατική µας υγεία, οι ευρυαγγείες συνιστούν έναν σηµαντικό επιβαρυντικό παράγοντα για την ψυχολογία µας, καθώς δύνανται να προσαρµόσουν τις ενδυµατολογικές µας επιλογές (αποφυγή ενδυµάτων που αφήνουν έκθετα τα κάτω άκρα µας), αλλά ακόµη και τις συνήθειές µας κατά τους ζεστούς καλοκαιρινούς µήνες (αποφυγή µπάνιου στη θάλασσα κ.λπ.).

Η θεραπεία των ευρυαγγειών απαιτεί σωστή και λεπτοµερή χαρτογράφηση του δικτύου των φλεβών στο οποίο συµµετέχουν, κάτι το οποίο γίνεται µε τη βοήθεια ειδικού φωτισµού. Ο φωτισµός αυτός µπορεί να αναδείξει όχι µόνο τις ευρυαγγείες, που φαίνονται έντονα, αλλά και τις λιγότερο ορατές. Οι τελευταίες αποτελούν σηµαντικό κρίκο στην αλυσίδα του δικτύου, που αν δεν «σπάσει», το αποτέλεσµα δεν θα είναι το επιθυµητό.

Βασική θεραπεία των ευρυαγγειών αποτελεί η σκληροθεραπεία, η έγχυση, δηλαδή, ειδικού φαρµάκου, µε πολύ λεπτές βελόνες, που τις καταστρέφει οριστικά. Ωστόσο, καθοριστικής σηµασίας είναι ο σχεδιασµός των συνεδριών, αφού η σειρά αντιµετώπισης των ευρυαγγειών καθορίζει και το τελικό αποτέλεσµα. Το δερµατικό λέιζερ και οι ραδιοσυχνότητες έχουν ένδειξη στη θεραπεία µόνο των πολύ µικρών ευρυαγγειών και µόνο όταν κλείσουν οι πιο µεγάλες ευρυαγγείες που τις τροφοδοτούν. Γενικά, καµία συσκευή λέιζερ δεν µπορεί να αντικαταστήσει ένα έµπειρο χέρι που µπορεί να πραγµατοποιήσει σκληροθεραπεία ακόµα και σε πολύ µικρές ευρυαγγείες.

Κιρσοί: Όχι αµιγώς αισθητικό πρόβληµα

Οι κιρσοί παρατηρούνται στο 30%, περίπου, του πληθυσµού και µπορούν να κάνουν την εµφάνισή τους σε όλες τις ηλικίες. Οι κιρσοί αποτελούν διογκωµένες φλέβες στο δέρµα, οι οποίες, ανάλογα µε την έκτασή τους, µπορούν να παραµορφώσουν από ελάχιστα έως και πάρα πολύ την εικόνα των ποδιών. Ο κυριότερος παράγοντας εµφάνισης των κιρσών είναι τα γονίδιά µας.

Οι κιρσοί, σε αντίθεση µε τις ευρυαγγείες, δεν αποτελούν µόνο αισθητικό πρόβληµα. Πολλές φορές µπορεί να είναι αιτία σηµαντικών ενοχληµάτων στα πόδια, όπως πόνος, βάρος, κάψιµο, φαγούρα, πρήξιµο, δερµατολογικές βλάβες ή και ανοιχτές πληγές.

Τα θεραπευτικά πλεονεκτήµατα του ενδοαυλικού λέιζερ

Ο καλύτερος τρόπος αντιµετώπισης των κιρσών σήµερα είναι το ενδοαυλικό λέιζερ, όταν αυτό, φυσικά, εκτελείται από έµπειρα χέρια. Οι ενδοαυλικές τεχνικές πραγµατοποιούνται µε τοπική αναισθησία, χωρίς τοµές και, το κυριότερο, υπό υπερηχογραφικό έλεγχο, γνωρίζοντας, µε εξαιρετική ακρίβεια, τις εστίες του προβλήµατος που πρέπει να αντιµετωπιστούν. Ο ασθενής µπορεί να επιστρέψει άµεσα στις καθηµερινές του συνήθειες, χωρίς να υπάρχει ανάγκη παραµονής στο νοσοκοµείο.

Η σωστή εφαρµογή του λέιζερ έχει τα καλύτερα αποτελέσµατα και τη µεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο, συγκριτικά µε οποιαδήποτε άλλη µέθοδο. Επιπλέον, είναι η µοναδική ενδοαυλική µέθοδος µε αποδεδειγµένα εξαιρετικά αποτελέσµατα ακόµη και σε µεγάλου µεγέθους φλέβες, κάτι το οποίο άλλες ενδοαυλικές τεχνικές, επί του παρόντος τουλάχιστον, δεν έχει φανεί ότι µπορούν να επιτύχουν.

Εν κατακλείδι, θα πρέπει να θυµάστε ότι οι ευρυαγγείες και κυρίως οι κιρσοί είναι αρκετά συχνά προβλήµατα του φλεβικού συστήµατος, τα οποία πάντα πρέπει να αξιολογούνται από τον αγγειοχειρουργό και πάντα πρέπει να προτείνεται για κάθε ασθενή η πιο αξιόπιστη και φιλική για αυτήν/ αυτόν θεραπεία.

Η Health Editor Προτείνει:

[rev_slider alias=”daflon-grapeseed”]

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι διά βίου διαταραχή αυτοελέγχου, συμπεριφοράς, οργάνωσης και ‘κοινωνικοποίησης’. Εμφανίζεται στο 10-11% των παιδιών σχολικής ηλικίας – από αυτά το 70% εξακολουθεί να παρουσιάζει τα συμπτώματα και στην ενήλικη ζωή. Η ΔΕΠΥ φαίνεται να «προτιμά» τα αγόρια, καθώς στα 4 αγόρια που διαγιγνώσκονται με ΔΕΠΥ, διαγιγνώσκεται 1 κορίτσι.

H ΔΕΠΥ συνυπάρχει στο 80% των περιπτώσεων µε άλλες διαταραχές, όπως δυσλεξία, Αντιθετική Προκλητική Διαταραχή (ODD),  Αναπτυξιακή Διαταραχή Συντονισµού (DCD),  Διαταραχή Συµπεριφοράς (CD),  άγχος και κατάθλιψη.  Εµφανίζεται νωρίς, πριν τα 7 έτη, έχει µεγάλη διάρκεια (> 6 µήνες), εµφανίζεται  σε όλα ή τουλάχιστον σε 2 περιβάλλοντα και επηρεάζει αρνητικά τη λειτουργικότητα του ατόµου.

Αίτια & συµπτώµατα

Η ΔΕΠΥ και η Δυσλεξία (πολύ αργή ανάγνωση, ανορθογραφία, υστερούν στα γραπτά) συχνά συνυπάρχουν, έχουν βιο-νευρολογική και κυρίως κληρονοµική αιτία, άρα υπάρχουν από τη γέννα. Συνεπώς, µε τα κατάλληλα βιολογικά τεστ, όπως το ΤΕΣΤ ΠΑΥΛΙΔΗ, µπορούν να προγνωσθούν – διαγνωσθούν από την προσχολική ηλικία.

Η ΔΕΠΥ αποτελείται από 3 υποκατηγορίες συµπτωµάτων που µπορεί να εµφανίζονται µεµονωµένα, αλλά συνήθως συνυπάρχουν:  Διάσπαση  Προσοχής, Παρορµητικότητα, Υπερκινητικότητα.

Α. Διάσπαση Προσοχής: Πρόβληµα Αυτοσυγκέντρωσης, αφηρηµένος, ονειροπόλος, ανοργάνωτος, ξεχασιάρης, διασπάται εύκολα από εξωτερικούς ερεθισµούς, έχει µειωµένες   µαθησιακές και  εργασιακές επιδόσεις.

Β. Παρορµητικότητα: Ανυπόµονος, προβλήµατα αυτοελέγχου, έντονος ανεξέλεγκτος θυµός και οργή. Διακόπτει τους άλλους. Δεν µπορεί να περιµένει στη σειρά, ΠΡΙΝ σκεφτεί  ενεργεί, είναι ριψοκίνδυνος, παραβιάζει τα  όρια και τον νόµο, είναι επιρρεπής στις εξαρτήσεις, επηρεάζει αρνητικά τη συµπεριφορά και τις σχέσεις.

Η ανεξέλεγκτη παρορµητικότητα, ιδίως όταν συνυπάρχει µε την διαταραχή της συµπεριφοράς, επηρεάζει λίαν αρνητικά την υγεία, την επαγγελµατική  σταδιοδροµία, τις σχέσεις και την ευτυχία του ατόµου.

Γ. Υπερκινητικότητα: Αεικίνητος, πειραχτήρι, ζιζάνιο, ενοχλητικός, ταραξίας.  Εµφανίζεται συχνότερα σε άνδρες.

Ένα από τα σηµαντικότερα προβλήµατα είναι και η ελλιπής αντίληψη και διαχείριση του χρόνου, αλλά και η χαµηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίµηση, λόγω της λανθασµένης αντιµετώπισής τους στο σπίτι και στο σχολείο, που οφείλεται στην άγνοια.

Λόγω έλλειψης γνώσης, διεθνώς η διάγνωση των βιολογικής αιτιολογίας δυσλεξίας και κυρίως της ΔΕΠΥ, πραγµατοποιούνται µε υποκειµενικά (=ανακριβή) τεστ, γι’ αυτό οι διαγνώσεις συχνά είναι διαφορετικές-αντικρουόµενες. Επίσης τα περισσότερα, το νωρίτερο που µπορούν να πραγµατοποιηθούν είναι κατά τη σχολική ηλικία.

Διεθνώς, η διάγνωση της ΔΕΠΥ πραγµατοποιείται κυρίως µε ερωτηµατολόγια που τα συµπληρώνουν εκπαιδευτικοί και γονείς. Δύο είναι τα διαγνωστικά ερωτηµατολόγια που χρησιµοποιούνται διεθνώς και αποτελούνται από σχεδόν πανόµοιες ερωτήσεις: 1. της Αµερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας (DSM) και 2. του Παγκόσµιου Οργανισµού Υγείας  (ICD). Τα αποτελέσµατα σηµαντικής διεθνούς έρευνας έδειξαν ότι οι διαγνώσεις τους για το ίδιο άτοµο από τον ίδιο ειδικό συµφωνούν µόνον στο 11% των περιπτώσεων και διαφωνούν στο 89%.  Συνεπώς, διεθνώς η διάγνωση της ΔΕΠΥ είναι αναξιόπιστη.

Μόνον αντικειµενικά, βιολογικά τεστ µπορούν να επιτύχουν αξιόπιστη και έγκαιρη διάγνωση ακόµη και από την προσχολική ηλικία (διότι τα παιδιά µε ΔΕΠΥ γεννιούνται µε ΔΕΠΥ), π.χ. µε το µοναδικό διεθνώς βιολογικό τεστ µου (γνωστό ως PAVLIDIS TEST), που βασίζεται στην οφθαλµοκίνηση.

ΤΕΣΤ ΠΑΥΛΙΔΗ

Eίναι το µοναδικό διεθνώς βιολογικό Τεστ που µε πολύ υψηλή ακρίβεια προγιγνώσκει-διαγιγνώσκει αντικειµενικά τη Δυσλεξία, τη ΔΕΠΥ και µάλιστα από την προσχολική ηλικία και δείχνει αν και σε ποιο βαθµό ο εξεταζόµενος έχει δυσλεξία ή διάσπαση προσοχής. Είναι ασφαλές και το µόνο που κάνει ο εξεταζόµενος είναι να παρακολουθεί σιωπηλά µε το βλέµµα του ένα φωτεινό ερεθισµό στην οθόνη του Η/Υ, ενώ ταυτοχρόνως καταγράφεται η οφθαλµοκίνησή του µε υψηλή ακρίβεια (1 χιλιοστού του δευτερολέπτου).

Το ΤΕΣΤ ΠΑΥΛΙΔΗ έχει τα εξής σηµαντικά πλεονεκτήµατα:

Δεν βασίζεται στην ανάγνωση ή στη γραφή όπως οι άλλες διαγνωστικές µέθοδοι της δυσλεξίας.

Η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση καθιστούν αποτελεσµατικότερη την αντιµετώπιση.

Προλαµβάνει τις µαθησιακές δυσκολίες και τη ΔΕΠΥ, συνεπώς και τα δευτερογενή ψυχο-κοινωνικά προβλήµατα (π.χ. χαµηλή αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίµηση, bullying) που δηµιουργεί η ταπεινωτική, καθηµερινή σχολική-µαθησιακή αποτυχία και η αρνητική-επικριτική συµπεριφορά στο σπίτι και συχνά στο σχολείο, λόγω άγνοιας.

Bullying: Οι µαθητές µε µαθησιακές δυσκολίες- δυσλεξία είναι κυρίως θύµατα, ενώ αυτοί µε ΔΕΠΥ ( ιδίως οι παρορµητικοί-υπερκινητικοί) 2-3 φορές περισσότερο θύτες και ως 10 φορές περισσότερο θύµατα bullying. Δηλαδή, και οι δύο οµάδες συµµετέχουν δυσανάλογα πολύ στο bullying.

Η ΔΕΠΥ καθώς και η δυσλεξία, η δυσορθογραφία και η δυσαριθµησία µπορούν να διαγνωσθούν και να αντιµετωπισθούν οποτεδήποτε, αλλά το χθες είναι προτιµότερο του σήµερα και το σήµερα καλύτερο του αύριο.

Η αντιµετώπιση της δυσλεξίας είναι ψυχο-εκπαιδευτική και περιλαµβάνει εξειδικευµένες ασκήσεις, οι οποίες προσαρµόζονται διαρκώς δυναµικά στο µαθησιακό επίπεδο του κάθε µαθητή.  Εφαρµόζεται ευχάριστα µέσω Η/Υ-Πολυµέσων και tablets, από εξειδικευµένους ψυχολόγους και ειδικούς παιδαγωγούς.

Αντιθέτως, η Αντιµετώπιση της ΔΕΠΥ περιλαµβάνει και φαρµακευτική αγωγή (στις σοβαρές περιπτώσεις) και ψυχολογική υποστήριξη, που βασίζεται σε Γνωστική-Συµπεριφορική θεραπεία, οφθαλµοκινητικό biofeedback ή τον συνδυασµό τους. Με τη θεραπεία βελτιώνεται τόσο η συµπεριφορά και ο αυτοέλεγχος, όσο και η σχολική επίδοση του παιδιού και ως αποτέλεσµα αναβαθµίζεται η ψυχολογία και η αυτοπεποίθησή του.

Από τη διερεύνηση της πορείας της πανδημίας του COVID-19 στις ΗΠΑ προέκυψαν σημαντικές πληροφορίες που μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τον ιό και να σχεδιάσουμε μοντέλα αντιμετώπισής του.

Κατ’ αρχάς, στις ΗΠΑ η πλειοψηφία των θανάτων εντοπίζεται στις βορειοανατολικές Πολιτείες (Νέα Υόρκη, Μασαχουσέτη κ.λπ.) και κυρίως στα µεγάλα αστικά κέντρα, στις περιοχές όπου ζουν πολλοί Αφρο-αµερικανοί, ισπανόφωνοι και φτωχές οικογένειες σε συνοικίες µε µεγάλη πληθυσµιακή πυκνότητα. Επίσης, σε αυτές τις περιοχές µεγάλο ποσοστό του πληθυσµού ανήκει στην τρίτη ηλικία και ταυτόχρονα δεν υπάρχει ικανοποιητική προστασία των γηροκοµείων από την πανδηµία. Τέλος, ο καιρός στην αρχή της πανδηµίας σε αυτές τις περιοχές ήταν κρύος, µε θερµοκρασίες που κυµαίνονταν από 3-10 βαθµούς Κελσίου. Αντιθέτως, σε άλλες Πολιτείες µε µεγάλες πόλεις, αλλά µικρότερη  πληθυσµιακή πυκνότητα (π.χ. Καλιφόρνια, Τέξας και Φλόριντα) και µε πιο ζεστά κλίµατα η θνησιµότητα είναι αισθητά µειωµένη (13/100,000 έναντι 148/100,000 κατοίκους) (Πίνακας 1).

Συνεπώς, ένα µεγάλο ερώτηµα που προκύπτει είναι αν το κλίµα µπορεί να επηρεάσει την εξάπλωση του SARS-CoV-2 (ο ιός που προκαλεί τη νόσο COVID-19). Είναι ευρέως γνωστό ότι πολλοί ιοί, µε χαρακτηριστικό παράδειγµα τον ιό της γρίπης, εµφανίζουν εξάρσεις κατά τη χειµερινή περίοδο. Πειραµατικά µοντέλα έχουν δείξει ότι ο SARS-CoV-2 είναι πιο σταθερός σε χαµηλές θερµοκρασίες, ενώ αποσυντίθεται πιο γρήγορα σε υψηλές θερµοκρασίες και σε έκθεση σε υπεριώδεις ακτινοβολίες.

Σε συνεργασία µε µια διεθνή οµάδα, πραγµατοποιήσαµε µια επιδηµιολογική µελέτη σχετικά µε τη θνησιµότητα του COVID-19 στις 85 χώρες µέλη του ΟΟΣΑ και σε όλες τις Πολιτείες των ΗΠΑ, ελέγχοντας για παράγοντες που µπορούν να επηρεάσουν την πανδηµία. Για κάθε περιοχή, ερευνήσαµε τη συσχέτιση µεταξύ της µέσης θερµοκρασίας για 25 µέρες πριν από τον πρώτο τοπικό θάνατο µε τη θνησιµότητα από COVID-19 στις επόµενες 30 ηµέρες µετά τον πρώτο θάνατο. Το κύριο εύρηµα ήταν ότι για κάθε αύξηση της θερµοκρασίας κατά έναν βαθµό Κεσλσίου, στην περίοδο της αρχικής διασποράς, υπήρξε 6% µείωση της θνησιµότητας µέσα στις επόµενες 30 ηµέρες.

Επίσης, η πληθυσµιακή πυκνότητα συσχετίζεται σηµαντικά µε τη θνησιµότητα. Παράλληλα, τα δεδοµένα έδειξαν πως η λήψη αυστηρών προστατευτικών κοινωνικών µέτρων είναι πολύ αποτελεσµατική στον περιορισµό της πανδηµίας (Πίνακας 2). Χαρακτηριστικό παράδειγµα αποτελεί και η χώρα µας, η οποία έλαβε άµεσα και δραστικά µέτρα, καταφέρνοντας να περιορίσει σε τεράστιο βαθµό την εξάπλωση της νόσου και να γίνει πρότυπο αντιµετώπισης της πανδηµίας σε παγκόσµιο επίπεδο (Πίνακας 1).

Φαίνεται λοιπόν ότι η αύξηση της θερµοκρασίας µπορεί να βοηθήσει στην ελάττωση της µετάδοσης του SARS-CoV-2. Αυτό δεν σηµαίνει βέβαια ότι µέσα στο καλοκαίρι θα εξαλειφθούν εντελώς τα κρούσµατα, ούτε ότι πρέπει να επαναπαυθούµε. Ο ιός κυκλοφορεί ακόµα και στις περιοχές που αντιµετώπισαν επιτυχώς το «πρώτο κύµα» και πρέπει να συνεχίσουµε να τηρούµε τα προτεινόµενα προληπτικά µέτρα, ειδικά σε εσωτερικούς χώρους. Η αποφυγή των συναθροίσεων και η σωστή χρήση µάσκας, ιδίως σε πλήθος και κλειστούς χώρους, αποτελούν τα καλύτερά µας όπλα για τον περιορισµό του ιού.

Ενώ τα δεδοµένα δείχνουν πως πρέπει να επανέλθει η οικονοµική δραστηριότητα και να ανοίξουν τα σχολεία/πανεπιστήµια, χρειάζεται να δώσουµε ιδιαίτερη έµφαση στο γεγονός ότι ο κορωνοϊός προσβάλλει κυρίως τις ευπαθείς κοινωνικές οµάδες, δηλαδή τους ηλικιωµένους και τους συνανθρώπους των χαµηλών κοινωνικο-οικονοµικών στρωµάτων. Μάλιστα στην Αµερική, το 50% των συνολικών θανάτων από κορωνοϊό έχει συµβεί σε «Long Term Care Facilities» (οίκους ευγηρίας). Συνεπώς, είναι χρέος µας να προστατέψουµε τις ευπαθείς κοινωνικές οµάδες.

Όσον αφορά την εύρεση αποτελεσµατικής θεραπείας και πρόληψης, τα νέα είναι ελπιδοφόρα: Δεδοµένης της τεράστιας κινητοποίησης της παγκόσµιας ακαδηµαϊκής και ερευνητικής κοινότητας αναµένεται σύντοµα να βρεθούν φάρµακα και θεραπείες που να µειώνουν τη θνησιµότητα της νόσου. Ήδη, έχουµε µάθει πάρα πολλά σε σύντοµο χρονικό διάστηµα για τη σωστή αντιµετώπιση του COVID-19, όπως είναι η αποφυγή της διασωλήνωσης µε χρήση CPAP ή εναλλακτικά η τοποθέτηση του ασθενούς σε µπρούµυτη θέση, καθώς και η έγκριση χορήγησης ρεµδεσιβίρης, ανθρώπινων αντισωµάτων και δεξαµεθαζόνης σε βαριά ασθενείς. Μια άλλη πολλά υποσχόµενη θεραπεία είναι η ανάπτυξη κατασκευασµένου «cocktail» αντισωµάτων ποντικών που θα µπορούν να χορηγηθούν για την αντιµετώπιση αλλά και πρόληψη της νόσου – η σχετική προσπάθεια βρίσκεται σε εξέλιξη από την οµάδα του Δρος George Yancopoulos, co-Founder της Regeneron.

Η µεγαλύτερη πρόκληση από όλες βέβαια είναι η εύρεση εµβολίου, και πάρα πολλές ερευνητικές οµάδες ανά τον κόσµο, µεταξύ των οποίων και η οµάδα του Δρος Άλµπερτ Μπουρλά, CEO της Pfizer, έχουν αναλάβει αυτό το έργο. Οι εκτιµήσεις µάλιστα προβλέπουν πως αυτό θα κατασκευαστεί ίσως και µέσα στο 2020 ή στις αρχές του 2021.

Η προσπάθεια που γίνεται από την επιστηµονική κοινότητα είναι αξιοθαύµαστη. Ειδικά εµείς σαν Έλληνες πρέπει να είµαστε ιδιαίτερα περήφανοι µε την άριστη ελληνική διαχείριση της πανδηµίας και πάρα πολλοί συµπατριώτες µας τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό έχουν βοηθήσει σηµαντικά σε αυτή την προσπάθεια.

*
Το άρθρο συνοψίζει την οµιλία του Prof. Κάλη (Kales) στο πλαίσιο του Global Hellenic Medical Teleconference: “How will the COVID-19 pandemic end? & New COVID-19 Vaccines/Medications”, που διοργανώθηκε από τον Γενικό Γραµµατέα Απόδηµου Ελληνισµού, την Οµοσπονδία Ελληνικών Ιατρικών Συλλόγων Βορείου Αµερικής και την Ελληνική Ιατρική Εταιρεία Νέας Υόρκης.

Αθανάσιος Πανουτσόπουλος

Παθολόγος, Επιμελητής Α’ Γενικό Νοσοκομείο Άργους

Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Το μαγνήσιο είναι το όγδοο πιο άφθονο στοιχείο στο σύμπαν, το έβδομο πιο κοινό στοιχείο στο φλοιό της γης, κι όμως δυσκολευόμαστε να πάρουμε από τη διατροφή μας στις ποσότητες που το χρειαζόμαστε. Σχεδόν το 50% του δυτικού κόσμου δεν λαμβάνει τη συνιστώμενη ημερήσια δόση σε μαγνήσιο, κάτι που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την υγεία, αφού το μαγνήσιο είναι το τέταρτο πιο συχνό ιχνοστοιχείο στον ανθρώπινο οργανισμό.

Tο µαγνήσιο συµµετέχει σε περισσότερες από 300 ενζυµικές αντιδράσεις και λειτουργίες, όπως η πρωτεϊνοσύνθεση, η παραγωγή και αποθήκευση ενέργειας στα κύτταρα, η αναπαραγωγή των κυττάρων, ο µεταβολισµός των οστών, η µετάδοση νευρικών ώσεων, η καρδιακή διεγερσιµότητα, η µυϊκή συστολή και η αρτηριακή πίεση.

Το µαγνήσιο δεν παράγεται από τον οργανισµό. Προσλαµβάνεται από τις τροφές. Βρίσκεται κυρίως στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, στα όσπρια, στους ξηρούς καρπούς, στους σπόρους, στα δηµητριακά ολικής αλέσεως, στα φρούτα και τα γαλακτοκοµικά. Εντούτοις, η επεξεργασία των τροφίµων µπορεί να µειώσει µέχρι και 85% την περιεκτικότητά τους σε µαγνήσιο. Το αλκοόλ, ο καφές, η ζάχαρη και το πλήθος πρωτεϊνών στη διατροφή ευθύνονται επίσης για τα µειωµένα επίπεδα µαγνησίου στο σώµα.

Τα χαµηλά επίπεδα µαγνησίου στον οργανισµό προκύπτουν εξαιτίας της χαµηλής πρόσληψής του από τη διατροφή  ή λόγω αυξηµένων αναγκών σε καταστάσεις όπως η εγκυµοσύνη ή η έντονη σωµατική δραστηριότητα. Επιπλέον,  χαµηλά επίπεδα µαγνησίου παρατηρούνται λόγω χαµηλής απορρόφησής του παρουσία γαστρεντερολογικών νοσηµάτων, λόγω χρόνιας χρήσης φαρµάκων (πλατίνα, διουρητικά κ.ά.), λόγω της προχωρηµένης ηλικίας ή λόγω διαβήτη.

Η ανεπάρκεια µαγνησίου επηρεάζει τον οργανισµό συνολικά.

Μυϊκός πόνος, κράµπες

Το µαγνήσιο ανταγωνίζεται το ασβέστιο στα κύτταρα. Η ανεπάρκεια µαγνησίου συσσωρεύει ασβέστιο στους µυς και τα νευρικά κύτταρα, προκαλώντας υπερδιέγερσή τους. Συχνό φαινόµενο είναι η εµφάνιση µυϊκών κραµπών από άσκηση, λόγω των υψηλών επιπέδων ασβεστίου που δεν επιτρέπουν στους µυς να χαλαρώσουν. Η πρόσληψη µαγνησίου αποκαθιστά την ισορροπία ασβεστίου και αποτρέπει τις κράµπες.

Αθλητική αντοχή

Η ανεπάρκεια µαγνησίου µπορεί να µειώσει την αντοχή κατά την άσκηση. Οι µύες έχουν αυξηµένες ανάγκες σε ενέργεια στη διάρκεια της έντονης δραστηριότητας. Το µαγνήσιο βοηθά στην αναπλήρωση της ενέργειας και στην επιθυµητή χαλάρωση των µυών.

Παλινδρόµηση οξέων από το στοµάχ

ι και καούρα

Όπως και οι άλλοι µύες, ο σφιγκτήρας που διαχωρίζει το στοµάχι από τον οισοφάγο χρειάζεται µαγνήσιο για να λειτουργήσει σωστά. Χωρίς αρκετό µαγνήσιο, µπορεί να προκληθεί σπασµός, επιτρέποντας στα οξέα του στοµάχου να παλινδροµήσουν και να ερεθίσουν την ευαίσθητη επένδυση του οισοφάγου, κάτι που γίνεται αισθητό σαν καούρα.

Πήξη του αίµατος (θρόµβωση, καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο)

Το µαγνήσιο ρυθµίζει την ενεργοποίηση των αιµοπεταλίων. Η έλλειψη µαγνησίου εντείνει τον κίνδυνο αυξηµένης αιµοπεταλιακής ενεργοποίησης που µπορεί να οδηγήσει στον σχηµατισµό θρόµβων. Οι  θρόµβοι ενδέχεται να εµποδίσουν τη ροή του αίµατος στον εγκέφαλο ή στην καρδιά, αυξάνοντας τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικού επεισοδίου.

Στηθάγχη, υψηλή αρτηριακή πίεση & άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις

Εκτός από τον αντιθροµβωτικό του ρόλο, το µαγνήσιο δρα επίσης ως φυσικό αγγειοδιασταλτικό. Ως ανταγωνιστής του ασβεστίου, επιτρέπει στο µυ της καρδιάς και στα λεία µυϊκά κύτταρα των αρτηριών να χαλαρώνουν, µειώνοντας την αρτηριακή πίεση.

Αρρυθµία

Το µαγνήσιο ρυθµίζει τις συγκεντρώσεις καλίου και ασβεστίου στην καρδιά, που συντονίζουν το ρυθµό των ηλεκτρικών σηµάτων και τη µυϊκή συστολή. Το µαγνήσιο χορηγείται ενδοφλεβίως για τη µείωση του κινδύνου κολπικής µαρµαρυγής.

Ρύθµιση σακχάρου στο αίµα

Το µαγνήσιο µειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, επιτρέποντας στο σώµα να χρησιµοποιεί και να αποθηκεύει τη γλυκόζη καλύτερα. Η ανεπάρκεια µαγνησίου µπορεί να προκαλέσει αργή απόκριση της ινσουλίνης, οδηγώντας σε διαβήτη τύπου 2. Χαµηλά επίπεδα µαγνησίου σε άτοµα µε διαβήτη τύπου 1 έχουν συνδεθεί µε µεγαλύτερο κίνδυνο για αµφιβληστροειδοπάθεια και νευροπάθεια.

Προεµµηνορροϊκό σύνδροµο, δυσµηνόρροια

Το µαγνήσιο βοηθά στην παραγωγή προγεστερόνη

ς και οιστρογόνων. Η ανεπάρκειά του προκαλεί συµπτώµατα προεµµηνορροϊκού συνδρόµου, όπως αϋπνία, ευερεθιστότητα και φούσκωµα, κράµπες κατά την έµµηνο ρύση και δυσµηνόρροια.

Υγεία των οστών

Η επαρκής πρόσληψη µαγνησίου συνδέεται µε υψηλότερη οστική πυκνότητα και χαµηλότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης σε γυναίκες µετά την εµµηνόπαυση.

Άγχος και κρίσεις πανικού

Το µαγνήσιο βοηθά στη φυσιολογική λειτουργία του νευρικού συστήµατος. Εξυπηρετεί επίσης λειτουργίες του θυρεοειδούς αδένα και των επινεφριδίων. Χωρίς αυτές τις ενέργειες, η ηρεµία του εγκεφάλου εµποδίζεται και έτσι δηµιουργείται άγχος ή κρίσεις πανικού.

Η ανεπάρκεια µαγνησίου αντιµετωπίζεται µε τη χορήγηση συµπληρωµάτων διατροφής µαγνησίου. Τα σκευάσµατα µαγνησίου είναι καλά ανεκτά, επειδή η χηµική τους σύνθεση όµως ποικίλλει, χρειάζεται προσοχή στην επιλογή, ώστε να επιτυγχάνεται η µέγιστη απορρόφηση χωρίς διαταραχές από το πεπτικό, όπως η γαστρική δυσφορία και η διάρροια.

O καρκίνος του προστάτη αποτελεί τη συχνότερη μορφή καρκίνου στον ανδρικό πληθυσμό μετά τον καρκίνο πνεύμονα, ενώ διαφαίνεται μια τάση να προσβάλλει και νεότερες ηλικίες στις προηγμένες χώρες. Μέχρι στιγμής, ο εντοπισμένος καρκίνος προστάτη σε ασθενείς μέχρι 75 ετών αντιμετωπίζεται πρώτιστα με τη ριζική αφαίρεση του οργάνου (ιδανικά ρομποτική ριζική προστατεκτομή).

Λόγω της αυξηµένης επίπτωσης της νόσου ωστόσο, έγιναν προσπάθειες για άλλες µορφές µη επεµβατικών θεραπειών, µε εφάµιλλα ογκολογικά αποτελέσµατα χωρίς επιδράσεις στην εγκράτεια των ούρων και τη στυτική ικανότητα, µόνιµο άγχος των ανδρών που υποβάλλονται σε χειρουργική επέµβαση.

Η συσκευή Focal One® HIFU (υψηλής συχνότητας υπέρηχοι) είναι η πρώτη ιατρική ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ συσκευή που έχει σχεδιαστεί ειδικά για την εστιακή θεραπεία του καρκίνου του προστάτη. Συνδυάζοντας όλες τις τελευταίες τεχνολογίες απεικόνισης και θεραπείας, το Focal One  εξασφαλίζει την ιδανική εστιακή θεραπεία: ακρίβεια και απεικόνιση της βλάβης µε µαγνητική και υπερήχους, µη επεµβατική χειρουργική προσέγγιση, ακριβή και αποτελεσµατική θεραπευτική ενέργεια και απεικόνιση επικύρωσης στο τέλος της θεραπείας.

Η Focal One – Pοµποτικά υποβοηθούµενη  ογκεκτοµή του προστάτη– αντιµετωπίζει τον καρκίνο του προστάτη δηµιουργώντας µια ακριβή και µη αναστρέψιµη νέκρωση πήξης του στοχευµένου ιστού, διατηρώντας παράλληλα τον περιβάλλοντα ιστό. Μέσω του ορθού εκπέµπονται υψηλής συχνότητας υπέρηχοι στην εστία του καρκίνου, οι οποίοι ανεβάζουν τη θερµοκρασία στον όγκο στους 85 βαθµούς Κελσίου, νεκρώνοντάς τον. Το Focal One αποτελεί τον βέλτιστο συνδυασµό τεχνολογίας για ιδανική εστιακή αποτελεσµατικότητα, µε ακριβείς ροµποτικές κινήσεις.

Πλεονεκτήµατα

• Ακριβής θεραπεία του διαγνωσµένου όγκου
• Διατήρηση της ποιότητας ζωής του ασθενούς
• Δυνατότητα να εκτελεστεί οποιαδήποτε άλλη θεραπεία αν χρειαστεί.
• Το Focal One δεν υποκαθιστά τη ροµποτική χειρουργική, αποτελεί όµως µια ιδανική θεραπεία διάσωσης του µη επιθετικού προστατικού καρκίνου.

Ενδείξεις

Ενδείκνυται ειδικά σε:

• ασθενείς πιο προχωρηµένης ηλικίας (>70 ετών). Εδώ η αποτελεσµατικότητα του Focal One είναι τέτοια, που οι ασθενείς αυτοί δεν πρόκειται να απειληθούν από τον προστατικό καρκίνο για το υπόλοιπο της ζωής τους
• ασθενείς που δεν µπορούν να υποβληθούν στην πολύωρη και απαιτητική διαδικασία νάρκωσης µιας ροµποτικής επέµβασης. Στο Focal One απαιτείται µικρός χρόνος νάρκωσης σε πιο εύκολη θέση. Μπορεί επίσης να πραγµατοποιηθεί µε επισκληρίδια ή ραχιαία αναισθησία.
• ασθενείς που έχουν προτιµήσει ακτινοβολία και όχι ριζική προστατεκτοµή στο παρελθόν και τώρα παρουσιάζουν υποτροπή του καρκίνου. Αυτή η κατηγορία ασθενών είναι ιδανική για Focal One, διότι η επέµβαση ριζικής πρστατεκτοµής σε ακτινοβοληθέντα προστάτη ενέχει υψηλότατο κίνδυνο επιπλοκών.

Ας σηµειωθεί πως το Focal One απαιτεί µία και µόνο συνεδρία και ο ασθενής εξέρχεται του νοσοκοµείου την επόµενη µέρα. Άλλο πλεονέκτηµα της µεθόδου είναι ότι µπορεί να πραγµατοποιηθεί στον ίδιο ασθενή ξανά αν τυχόν παρουσιάσει υποτροπή στο µέλλον. Αντίθετα, το χειρουργείο και η ακτινοθεραπεία γίνονται µόνο µια φορά.

Θα πρέπει εδώ να τονίσουµε ότι η ροµποτική ριζική προστατεκτοµή δεν µπορεί να υποκατασταθεί από καµία άλλη θεραπεία. Για τις κατηγορίες όµως των πιο πάνω ασθενών (πιο µεγάλοι ηλικιακά ασθενείς, δυσκολίες νάρκωσης, προηγηθείσα ακτινοθεραπεία), το Focal One αποτελεί την ιδανική λύση χωρίς νοσηρότητα κι επιπλοκές.

Ήδη «τρέχουν» κλινικές µελέτες που µπορεί να αποδείξουν πως η εστιακή θεραπεία του καρκίνου προστάτη θα µπορούσε να αποτελέσει στο µέλλον την πρώτιστη και ιδανική θεραπεία εκλογής.

Στη χώρα µας, µε τη συγκεκριµένη µέθοδο έχει ήδη θεραπευθεί µεγάλη σειρά ασθενών µε καρκίνο προστάτη, χωρίς επιπλοκές και µε εξαιρετικά αποτελέσµατα.

Το καλοκαίρι είναι γεμάτο ευχάριστες στιγμές, όπως κολύμπι, ηλιοθεραπεία, χαλάρωση και υπέροχες βραδιές. Δυστυχώς, όμως, το καλοκαίρι μπορεί να κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις. Μια από τις ταλαιπωρίες του καλοκαιριού είναι οι συχνές ουρολοιμώξεις και αυτό μας δείχνει ότι είναι η πιο επικίνδυνη εποχή για αυτή την ασθένεια.

Τι είναι ουρολοίµωξη;

Η ουρολοίµωξη είναι λοίµωξη (µόλυνση) του ουροποιητικού συστήµατος από µικροοργανισµούς, όπως τα βακτήρια, οι ιοί και οι µύκητες, που εισέρχονται από την ουρήθρα στο ουροποιητικό σύστηµα και αποµακρύνονται µε την ούρηση, πριν εγκατασταθούν και προκαλέσουν συµπτώµατα.

Τα βακτήρια που ζουν στο έντερο είναι αυτά προκαλούν ουρολοιµώξεις, όπως π.χ. το βακτήριο E. Coli, που αποτελεί την πιο συχνή αιτία ουρολοίµωξης. Ανάλογα µε τη θέση της λοίµωξης στο ουροποιητικό σύστηµα, διακρίνουµε την ουρηθρίτιδα (στην ουρήθρα), την κυστίτιδα (στην ουροδόχο κύστη) και την πυελονεφρίτιδα όταν τα βακτήρια «περάσουν» προς τα πάνω και φτάσουν να µολύνουν τα νεφρά.

Η ουρολοίµωξη είναι η δεύτερη πιο συχνή αιτία λοιµώξεων στον άνθρωπο και είναι συχνότερη στις γυναίκες, λόγω της ανατοµίας της γυναικείας γεννητικής οδού.

Γιατί οι ουρολοιµώξεις είναι πιο συχνές το καλοκαίρι;

Ειδικά το καλοκαίρι υπάρχει συνδυασµός παραγόντων που ευνοούν τις ουρολοιµώξεις: η υγρασία και οι αυξηµένες θερµοκρασίες ευνοούν τον πολλαπλασιασµό µυκήτων και βακτηρίων, αποδυναµώνοντας τους φυσικούς µηχανισµούς άµυνας του οργανισµού.

Η επαφή µε µικρόβια στην παραλία γίνεται µέσω της άµµου (αποτελεί ιδανικό µέρος για µεταφορά µικροβίων) και της θάλασσας.

Οι πισίνες επιτρέπουν την ανάπτυξη βακτηρίων και αυτό οφείλεται στο ότι πολλοί δεν κάνουν ντουζ πριν µπουν, µεταφέροντας έτσι µικρόβια στο νερό, στα χαµηλά επίπεδα χλωρίου και γενικά στη µη σωστή συντήρηση του νερού της πισίνας. Επίσης, το βρεγµένο µαγιό µπορεί να µεταφέρει µικρόβια και δεν πρέπει να αµελούµε να το αλλάξουµε. Επιπλέον, οι λοιµώξεις το καλοκαίρι ευνοούνται λόγω των περισσότερων ταξιδιών που γίνονται, εξαιτίας της αναγκαστικής χρήσης κοινόχρηστης τουαλέτας ή ακόµη και από το «κράτηµα» της ούρησης για πολλή ώρα.

Τα συµπτώµατα της ουρολοίµωξης.

Τα συνηθέστερα συµπτώµατα είναι ο πόνος ή το έντονο τσούξιµο κατά την ούρηση, η συχνοουρία, που συνοδεύεται όµως από µικρή ποσότητα ούρων, ο πόνος στην πλάτη ή κοντά στα πλευρά και χαµηλά στην κοιλιά, ούρα θολά ή δύσοσµα και σε χειρότερες περιπτώσεις αιµατουρία και, τέλος, ο πυρετός (λοίµωξη ανώτερου ουροποιητικού).

Σε περίπτωση ουρολοίµωξης πρέπει να γίνει καλλιέργεια ούρων και αντιβιόγραµµα, ώστε να δοθεί η σωστή αντιβίωση και θεραπεία. Επίσης, πρέπει να αναφέρουµε ότι υπάρχουν και φυσικοί τρόποι που συµβάλλουν στη θεραπεία της ουρολοίµωξης. Ο φυσικός χυµός µούρων, ο οποίος βοηθάει στην εξόντωση των βακτηρίων, και τα προβιοτικά προϊόντα, τα οποία σταµατούν την ανάπτυξή τους.

Ποια είναι τα µέτρα πρόληψης της ουρολοίµωξης;

Το καλοκαίρι, ο οργανισµός µας αφυδατώνεται εύκολα λόγω των υψηλών θερµοκρασιών. Με την επαρκή ενυδάτωση του οργανισµού, εποµένως, αποφεύγεται η αφυδάτωση και εξασφαλίζεται η συχνή ούρηση, άρα και η απελευθέρωση των βακτηρίων από την ουροδόχο κύστη, αποτρέποντας τη µόλυνση.

•   Αποφύγετε την πολυσύχναστη και βρόµικη παραλία και πισίνα.
•   Αποφύγετε την τοποθέτηση της πετσέτας απευθείας στην άµµο.
•   Αλλάξτε το βρεγµένο µαγιό αµέσως µετά το κολύµπι. Το βρεγµένο µαγιό βοηθάει στην αυξηµένη βακτηριακή ανάπτυξη και στον ερεθισµό της ευαίσθητης περιοχής.
•   Αλλάζετε συχνά τα εσώρουχά σας. Προτιµάτε τα βαµβακερά εσώρουχα που επιτρέπουν στο δέρµα να αναπνέει.
•   Φροντίστε την υγιεινή της ευαίσθητης περιοχής. Απαιτείται προσεκτικός καθαρισµός κατά την ούρηση, σκούπισµα µε κατεύθυνση από µπροστά προς τα πίσω για να µη µεταφέρετε µικρόβια στο ουροποιητικό σύστηµα από το έντερο. Επιπλέον, συχνές αλλαγές (κάθε 2-3 ώρες) της σερβιέτας και του ταµπόν στη διάρκεια της περιόδου.
•   Αποφύγετε τα αρωµατισµένα προϊόντα καθαρισµού.
•   Μην αναστέλλετε το άδειασµα της κύστης. Η ούρηση µε την πρώτη επιθυµία αποτρέπει τη συγκέντρωση και αύξηση των επιβλαβών βακτηριδίων στα ούρα, µε αποτέλεσµα την αποτροπή της µόλυνσης.
•   Χρησιµοποιείτε προφυλακτικό στην ερωτική επαφή και µην αµελείτε να ουρήσετε αµέσως µετά τη σεξουαλική επαφή.
•   Προσοχή στις κοινόχρηστες τουαλέτες.
•   Καταναλώστε cranberries. Το cranberry έχει αντιοξειδωτικές, αντισηπτικές ιδιότητες. Βοηθά στη µείωση της εξάπλωσης των βακτηρίων και αποτρέπει την προσκόλληση τoυ Ε. Coli στα κύτταρα που επενδύουν το τοίχωµα της ουροδόχου κύστης και είναι εξαιρετικά διουρητικό. Εποµένως, συστήνεται η κατανάλωσή του, παράλληλα µε τη συχνή ούρηση.

Ακολουθώντας τις παραπάνω συµβουλές, θα µειώσετε τον κίνδυνο για λοίµωξη του ουροποιητικού συστήµατος, που µπορεί να είναι επώδυνη, ενοχλητική και δυσάρεστη. Σε περίπτωση που αντιµετωπίσετε κάποιο σύµπτωµα, επικοινωνήστε µε τον γιατρό σας για να σας δώσει την απαιτούµενη θεραπεία.

Η Health Editor Προτείνει: