Κατηγορία: ΥΓΕΙΑ

Μεταξύ άλλων τα οικονομικά προβλήματα οδηγούν και σε παραμέληση των θεμάτων υγείας και ιδιαίτερα της πρόληψης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φτάνει κάποιος πλέον στον ειδικό όταν έχει εμφανιστεί πρόβλημα με επιδείνωση των συμπτωμάτων, ενώ είναι γνωστό ότι η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να αποτρέψει πολλά από τα σοβαρά θέματα υγείας, όπως και αυτά που αφορούν το στόμα μας.

«Ειδικότερα η στοματική υγεία απαιτεί οπωσδήποτε προληπτικά εξαμηνιαίο καθαρισμό στο οδοντιατρείο σε συνδυασμό με καθημερινό βούρτσισμα–νήμα στο σπίτι. Όμως η οικονομική δυσπραγία οδηγεί τους ανθρώπους να παραμελούν ακόμη και τον προληπτικό επανέλεγχο με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται η υγεία των δοντιών με τις εξής συνέπειες» όπως επισημαίνει η κ. Δέσποινα Κωστομοίρη, Χειρουργός Οδοντίατρος, ειδικευμένη στην Αισθητική Οδοντιατρική: 1) Προβλήματα ουλίτιδας

Η ουλίτιδα όταν παραμελείται έχει σε πολλές περιπτώσεις σαν συνέπεια να επιδεινώνεται σε περιοδοντικό νόσημα με ταυτόχρονη απώλεια οστού. Τα δόντια λόγω του περιοδοντικού προβλήματος έχουν εκτός της φλεγμονής των ούλων μειωμένη οστική στήριξη, με συνέπεια την κινητικότητα και πολλές φορές την απώλειά τους λόγω ελλιπούς στήριξης. 2) Επιβαρύνεται ο σακχαρώδης διαβήτης

Σε ανθρώπους οι οποίοι πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη είναι απαραίτητη προϋπόθεση ταυτόχρονα με τον θεράποντα ενδοκρινολόγο και η παρακολούθηση από τον θεράποντα οδοντίατρο καθώς και η συνεπής και τακτική στοματική υγιεινή. Λόγω του προβλήματος του σακχαρώδη διαβήτη και της μειωμένης αιμάτωσης των ιστών και συγκεκριμένα των ούλων, σε ελλιπή στοματική υγιεινή η ουλίτιδα μπορεί να παρουσιαστεί πιο έντονη και η μετάβαση της σε περιοδοντίτιδα να είναι πιο πιθανή. 3) Το βρογχικό άσθμα

Έχει αποδειχτεί σε πολλές έρευνες, ότι επιβαρύνεται από την κακή στοματική υγιεινή. Επίσης και η αδυναμία θεραπευτικών οδοντιατρικών αποκαταστάσεων εξαιτίας οικονομικής δυσχέρειας επιδεινώνει το βρογχικό άσθμα. 4) Ορμονικές διαταραχές

Απόρροια του άγχους και της οικονομικής κρίσης μπορεί να είναι και εμφάνιση ή επιδείνωση ορμονικών διαταραχών και η αύξηση της κατάθλιψης. Σε μεγάλο βαθμό

οι ορμονικές διαταραχές καθώς και η χρήση φαρμάκων για την αντιμετώπισή τους παρουσιάζουν δευτερογενείς εκδηλώσεις σε πολύ μεγάλο ποσοστό στο στόμα όπως π.χ. ουλίτιδα, έρπης, άφθες. 5) Άγχος

Μπορεί να έχει σαν συνέπεια το σφίξιμο ή το τρίξιμο των δοντιών με αποτέλεσμα, εμφάνιση ρωγμών στην οδοντική ουσία αρχικά και στη συνέχεια μείωση και απώλεια αυτής. Πολύ συχνά παρατηρούνται πρωινοί πονοκέφαλοι. 6) Καρδιοπάθειες

Οι ασθενείς θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουν άριστη στοματική υγεία για την αποφυγή επιπλοκών εξαιτίας των οδοντιατρικών προβλημάτων. 7) Πόνοι και πρηξίματα στο πρόσωπο

Τα τερηδονισμένα δόντια αν δεν αποκατασταθούν έγκαιρα στην αρχική τους φάση με σφραγίσματα, έχουν σαν τελική συνέπεια συνήθως πόνο και πρήξιμο λόγω της βλάβης του οδοντικού νεύρου και την απώλειας οδοντικής ουσίας, με συνέπεια να απαιτούν απονευρώσεις ή ακόμη χειρότερα εξαγωγές. 8) Δεν χαμογελάμε

Παραμελημένα δόντια επιβαρύνουν την ήδη υπάρχουσα κακή ψυχολογία λόγω της κακής εμφάνισής τους. 9) Προβλήματα στην σωστή ανάπτυξη του στοματογναθικού συστήματος των παιδιών

Για τα στραβά δόντια και την σωστή ανάπτυξη της άνω και κάτω γνάθου όπως και για την πρόληψη της τερηδόνας και την θεραπεία των δοντιών απαιτείται ορθοδοντικός και παιδοδοντίατρος. 10) Ουλίτιδα στην εγκυμοσύνη

Η ουλίτιδα της εγκυμοσύνης λόγω των ορμονικών διαταραχών σε συνδυασμό με ελλιπή στοματική υγιεινή είναι πολύ συχνό φαινόμενο αλλά αντίθετα με την επικρατούσα αντίληψη δεν είναι αναπόφευκτο. Για την αποφυγή της απαιτείται κάθε τρίμηνο καθαρισμός (σε συνεννόηση με τον γυναικολόγο) και επιμελής καθημερινή εφαρμογή πολύ καλής στοματικής υγιεινής (βούρτσισμα – νήμα). «Στον εξαμηνιαίο επανέλεγχο ο οδοντίατρος κάνει προληπτικό καθαρισμό των δοντιών, εντοπίζει έγκαιρα αρχόμενα οδοντικά στοματικά προβλήματα ενώ ταυτόχρονα έχει τη δυνατότητα να κάνει διάγνωση γενικότερων σοβαρών νοσημάτων του οργανισμού που μπορούν να εκδηλωθούν πρωτογενώς ή δευτερογενώς στο στόμα

και να κατευθύνει ανάλογα τον ασθενή του» καταλήγει η κ. Κωστομοίρη.

Γράφει ή: Σοφία Παπαγιάννη, Φαρμακοποιός

Με την αλλαγή του καιρού κατά την περίοδο του φθινοπώρου και του χειμώνα, κρυολόγημα και γρίπη κάνουν την εμφάνισή τους και μας ταλαιπωρούν.

Πάνω από 200 ιοί μπορούν να προκαλέσουν τα συμπτώματα του κρυολογήματος και της γρίπης, τα οποία είναι σχεδόν ίδια, με ηπιότερα αυτά του κρυολογήματος:

• Πονοκέφαλος
• πυρετός
• πονόλαιμος
• καταρροή

και πιο έντονα της γρίπης η οποία  προκαλεί εκτός από τα παραπάνω και:

• πόνο στα κόκκαλα
• πυρετό (πολλές φορές υψηλό)
• ρίγη και
• σωματική κόπωση, αδυναμία

Τα συμπτώματα και κυρίως η κόπωση που νιώθουμε προκαλείται από την αντίδραση του οργανισμού και την προσπάθειά του να ριχτεί στη μάχη και να αντιμετωπίσει τον ιό ή τους ιούς που τον προσέβαλαν.

Επιβεβλημένη είναι η προσοχή στην προσωπική υγιεινή, καλό πλύσιμο χεριών, προσοχή και προστασία από τα σταγονίδια του φτερνίσματος και ο εμβολιασμός για προληπτική αντιμετώπιση, καθώς και η ενίσχυση του ανοσοποιητικού με βιταμίνη C, ψευδάργυρο, βιταμίνη D ή συνδυασμούς που κυκλοφορούν με ιχνοστοιχεία, μέταλλα, βιταμίνες για αυτό το σκοπό.

Η προσβολή εκδηλώνεται με φλεγμονή στους βλεννογόνους της ρινικής κοιλότητας, του λαιμού, του λάρυγγα, του φάρυγγα.

Με τα πρώτα συμπτώματα, κυρίως το λαιμό που τσούζει, πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα, με χρήση κατάλληλων σκευασμάτων από το φαρμακείο, με αντιφλεγμονώδη και στυπτική δράση, ώστε να περιορίσουμε τη φλεγμονή στην περιοχή του λαιμού και της μύτης, για να την αντιμετωπίσουμε με καραμέλες, τροχίσκους, διαλύματα θαλασσινού νερού και ρινικά σπρέι.

Αλλιώς, όταν προχωρήσει στο ανώτερο και πολύ περισσότερο στο κατώτερο αναπνευστικό, θα μας βάλει σε μεγάλη ταλαιπωρία, θα μας αρρωστήσει πραγματικά, θα αναγκαστούμε να μείνουμε στο κρεβάτι και να επισκεφτούμε γιατρό για ενδεδειγμένη θεραπεία και χρήση φαρμάκων.

Με κεντρικό μήνυμα «Ο αντιγριπικός εμβολιασμός σώζει ζωές» ξεκινά και εφέτος η εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού από τον ΠΦΣ. Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου με θέμα «Η Προαγωγή του Αντιγριπικού Εμβολιασμού – Ο σημαντικός ρόλος του φαρμακοποιού», παρουσιάστηκαν επιστημονικά στοιχεία σχετικά με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των αντιγριπικών εμβολίων. Ταυτόχρονα, αναλύθηκε η πορεία διενέργειας του αντιγριπικού εμβολιασμού και αυτή τη χρονιά.

Ο κ. Απόστολος Βαλτάς, Πρόεδρος του ΠΦΣ ανέφερε: «Για εμάς τους φαρμακοποιούς η πρόληψη αποτελεί κεντρικό ζήτημα κατά την άσκηση του επαγγέλματός μας. Ο καλύτερος τρόπος να διαφυλαχτεί η υγεία των συμπολιτών μας είναι μέσω της πρόληψης και σε αυτή την κατεύθυνση – όπως και όλα τα χρόνια – οι φαρμακοποιοί θα σταθούμε δίπλα στους πολίτες προκειμένου να συνδράμουμε. Μέχρι στιγμής έχουν διενεργηθεί συνολικά 1.500.000 εμβολιασμοί και από αυτούς στα φαρμακεία μας έχουν διενεργηθεί 1.350.000. Γενικώς στα φαρμακεία από 2 έως 13 Νοεμβρίου διενεργήθηκαν χωρίς ιατρική συνταγή 423.000 εμβολιασμοί και με συνταγή 307.000. Για το μήνα Οκτώβριο οι εμβολιασμοί στο φαρμακείο έφτασαν τις 620.000. Ακόμα μια φορά αποδεικνύεται η τεράστια εμπιστοσύνη του Έλληνα Πολίτη στο Ελληνικό φαρμακείο και στον Έλληνα Φαρμακοποιό. Ο χώρος του φαρμακείου μετεξελίσσεται σε χώρο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Πρόληψης. Στον τομέα της πρόληψης υπάρχουν προτάσεις προς την Ελληνική Πολιτεία να συνεργαστούμε σε προγράμματα που έχει εξαγγείλει το Υπουργείο Υγείας. Τέλος, ήθελα να προσθέσω ότι τα στοιχεία αποδεικνύουν αυτό που χρόνια τώρα λέμε και φάνηκε και εν μέσω

πανδημίας, ότι τα φαρμακεία στη χώρα μας αποτελούν το φυσικό χώρο του εμβολιασμού ενηλίκων και αναγνωρίζονται ως τέτοια από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Είμαστε αισιόδοξοι ότι και εφέτος θα καταφέρουμε να προσεγγίσουμε, για μία ακόμη χρονιά, υψηλότατα επίπεδα εμβολιασμού. Καλούμε και φέτος τους πολίτες να σπεύσουν να εμβολιαστούν προκειμένου να προστατευτούν από τη γρίπη»

Στη συνέχεια ο Δρ. Ανδρέας Παπαπετρόπουλος, Καθηγητής Φαρμακολογίας, Διευθυντής Εργαστηρίου Φαρμακολογίας του Τμήματος Φαρμακευτικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αντιπρόεδρος Τμήματος Φαρμακευτικής και Πρόεδρος Ευρωπαϊκής Εταιρείας Φαρμακολογίας, επισήμανε ότι:

«Τα κοινοτικά φαρμακεία αποτελούν προσβάσιμες δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, ενώ οι φαρμακοποιοί είναι για πολλούς πολίτες οι πρώτοι επαγγελματίες υγείας τους οποίους συμβουλεύονται. Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αλλά και η επαγγελματική εμπειρία των φαρμακοποιών επιτρέπουν, και πολλές φορές επιβάλλουν, τη συμμετοχή τους σε πολλές δράσεις που αφορούν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Στην πλειοψηφία των χωρών του ανεπτυγμένου κόσμου, οι φαρμακοποιοί πέραν της χορήγησης φαρμάκων παρέχουν συμβουλευτικές υπηρεσίες και συμμετέχουν στην διαχείριση ασθενειών, στη συμμόρφωση στη φαρμακοθεραπεία, παίζουν ενεργό και σημαντικό ρόλο σε δράσεις διακοπής του καπνίσματος, ελέγχου του σωματικού βάρους και συμμετέχουν σε καμπάνιες εμβολιασμού.

Ο αντιγριπικός εμβολιασμός έχει ως στόχο τον περιορισμό της μετάδοσης του ιού της γρίπης και την πρόληψη της εμφάνισης σοβαρών επιπλοκών μετά από λοίμωξη από τον ιό. Στοχεύει ιδιαίτερα στην προστασία της υγείας ηλικιωμένων, ασθενών με χρόνιες παθήσεις όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, το άσθμα και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, πολύ μικρών παιδιών και εγκύων. Σε αυτές τις κατηγορίες ασθενών, η σοβαρή νόσηση είναι περισσότερο πιθανή. Ο εμβολιασμός συνιστάται και σε εργαζόμενους σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας και σε ειδικούς πληθυσμούς (πχ νεοσύλλεκτοι). Προκειμένου να είναι αποτελεσματικός ο αντιγριπικός εμβολιασμός, η Ε.Ε. έχει θέσει ως στόχο την κάλυψη τουλάχιστον του 75% των ατόμων που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου για σοβαρή – απειλητική για τη ζωή – νόσηση. Η χώρα μας υπολείπεται αυτού του ποσοστού κατά το 1/3 με εμβολιαστική κάλυψη που συνήθως κινείται λίγο κάτω από το 50%. Έχει παρατηρηθεί ότι χώρες στις οποίες οι φαρμακοποιοί συμμετέχουν ενεργά στην αντιεμβολιαστική εκστρατεία εμφανίζουν

αυξημένα ποσοστά εμβολιαστικής κάλυψης του πληθυσμού. Πρόσφατα δόθηκε στη χώρα μας στους φαρμακοποιούς η δυνατότητα να διενεργούν τον αντιγριπικό εμβολιασμό στον ενήλικο πληθυσμό με τέσσερα διαφορετικά εγκεκριμένα εμβόλια και να τον καταχωρούν στο Εθνικό Μητρώο Εμβολιασμών. Αυτή είναι μια θετική εξέλιξη που μπορούν να εκμεταλλευτούν οι πολίτες προκειμένου να προφυλάξουν την υγεία τους έναντι της γρίπης κατά τους χειμερινούς μήνες.»

Τέλος ο Δρ. Κωνσταντίνος Δεμέτζος, Καθηγητής Φαρμακευτικής Τεχνολογίας κ Νανοτεχνολογίας του Τμήματος Φαρμακευτικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος της Ελληνικής Φαρμακευτικής Εταιρίας, πρόσθεσε ότι:

«Τα εμβόλια είναι σπουδαία προϊόντα υψηλής τεχνολογίας και αποτελεσματικότητας, τα οποία προστατεύουν τους πολίτες και συμβάλουν στην δημόσια υγεία. Τα εμβόλια εναντίον του ιού της γρίπης θα πρέπει να τα εμπιστευόμαστε και να τα χρησιμοποιούμε, με βάση τις οδηγίες που κάθε χρόνο επικαιροποιούνται, τόσο σε Ευρωπαϊκό όσο και σε Εθνικό επίπεδο. Όλα τα εμβόλια εναντίον των στελεχών της εποχικής γρίπης είναι ασφαλή και αποτελεσματικά. Ο φαρμακοποιός είναι ο επιστήμονας που γνωρίζει εκ των σπουδών του σε βάθος την τεχνολογία τόσο των φαρμάκων όσο και των εμβολίων και ο ρόλος του είναι σημαντικός στην τεκμηρίωση της αναγκαιότητας του εμβολιασμού.»

Η νέα διαδικασία για τον απευθείας αντιγριπικό εμβολιασμό ενηλίκων στο φαρ-μακείο μέσω της ταυτοποίησης με τον αριθμό ΑΜΚΑ, προσφέρει την ευχερή δυ-νατότητα για την προστασία έναντι της γρίπης σε όποιον πολίτη το επιθυμεί κατά τρόπο απρόσκοπτο και ασφαλή, όποτε αυτός το θελήσει. Αυτό αποδεικνύει και ο μεγάλος ρυθμός αύξησης στις διενέργειες του αντιγριπικού εμβολιασμού οι οποίες κα-ταγράφονται στο εμβολιαστικό μητρώο, από τις αρχές Νοεμβρίου. Ο ΠΦΣ θεωρεί την εξέλιξη αυτή πολύ σημαντική για τη Δημόσια υγεία στη Χώρα μας, που δείχνει να παρακολουθεί και να εναρμονίζεται με τις πολιτικές υγείας, που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αναφορικά με την αξιοποίηση των φαρμακείων και τον αναβαθμισμένο ρόλο του φαρμακοποιού.

Στη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα μελέτη που διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της σοβαρής ψωρίασης και των καρδιαγγειακών νοσημάτων βρέθηκαν στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι οι ασθενείς με τη δερματοπάθεια διατρέχουν υψηλό κίνδυνο. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Investigative Dermatology και πραγματοποιήθηκε από Ιταλούς και Έλληνες επιστήμονες, ενέκυψε στους συγκεκριμένους μηχανισμούς που διέπουν αυτόν τον κίνδυνο.

Συγκεκριμένα, ερεύνησαν τη στεφανιαία μικροαγγειακή δυσλειτουργία και τα ευρήματα έδειξαν ότι είναι ένας πιθανός μηχανισμός με τον οποίο η ψωρίαση αυξάνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επιπλοκών στους πάσχοντες. Και γι’ αυτό πιστεύουν ότι το υψηλό, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης τους, ποσοστό των ατόμων με σοβαρή ψωρίαση που έχουν ασυμπτωματική στεφανιαία μικροαγγειακή δυσλειτουργία, θα πρέπει να παραπέμπονται σε έγκαιρη αξιολόγηση, διάγνωση και θεραπεία.

«Η ψωρίαση είναι μία από τις πιο συχνές, μη μεταδοτικές, φλεγμονώδεις διαταραχές, με τις εκτιμήσεις για τον επιπολασμό παγκοσμίως να κυμαίνονται από 0,91% (Ηνωμένες Πολιτείες) έως 8,5% (Νορβηγία). Χαρακτηρίζεται από δερματικές βλάβες που μπορεί να καλύπτουν ακόμα και το σύνολο του σώματος, περιλαμβανομένου του τριχωτού της κεφαλής και των γεννητικών οργάνων.

Οι ασθενείς εμφανίζουν λευκές ή αργυρόχρωμες φολιδωτές πλάκες (λέπια) επί ερυθρού δέρματος και υποφέρουν από κνησμό και απολέπιση. Παρότι ο κληρονομικός παράγοντας είναι ισχυρός, η ψωρίαση συνδέεται και με περιβαλλοντικούς, όπως με το στρες, την παχυσαρκία, με ορισμένα φάρμακα, το κάπνισμα, το αλκοόλ, τις βακτηριακές και ιογενείς λοιμώξεις, τη φαρυγγίτιδα και την έλλειψη ηλιακού φωτός», επισημαίνει ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Οι ασθενείς κινδυνεύουν περισσότερο από καρδιαγγειακά νοσήματα (υπέρταση, διαβήτη, παχυσαρκία και δυσλιπιδαιμία) και έχουν υψηλότερο κίνδυνο για εμφάνιση μη καρδιαγγειακών νοσημάτων (καρωτιδική νόσο, περιφερική αρτηριακή νόσο και χρόνιες νεφρικές παθήσεις), απ’ ότι όσοι δεν πάσχουν από αυτή τη δερματική νόσο. Ακόμα πιο επιρρεπείς είναι όσοι εμφανίζουν ψωριασική αρθρίτιδα, οι οποίοι εκτιμάται ότι είναι το 20% των ασθενών.

Η σοβαρή ψωρίαση σχετίζεται με αυξημένο επιπολασμό του μεταβολικού συνδρόμου, το οποίο οδηγεί σε αθηροσκλήρωση. Οι συγκεκριμένοι ψωριασικοί ασθενείς είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζουν αυξημένη καρδιαγγειακή νοσηρότητα και υψηλότερη πιθανότητα πρόωρου θανάτου, λόγω της αθηροσκλήρωσης, η οποία επηρεάζει τη λειτουργία των στεφανιαίων μικροαγγείων, διαταράσσοντας τη μυοκαρδιακή αιμάτωση, με κίνδυνο αθηροθρομβωτικών και ισχαιμικών επιπλοκών.

Σε αυτή τη μελέτη συμμετείχαν συνολικά 503 ασθενείς με ψωρίαση, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε διαθωρακικό ηχοκαρδιογράφημα Doppler για την αξιολόγηση της στεφανιαίας μικροκυκλοφορίας. Αποκλείστηκαν 55 ασθενείς, λόγω έλλειψης δεδομένων. Από τα 448 άτομα με ψωρίαση που απέμειναν οι ερευνητές βρήκαν υψηλό επιπολασμό στεφανιαίας μικροαγγειακής δυσλειτουργίας στο 31,5% των ασυμπτωματικών ασθενών.

Όσοι είχαν σοβαρότερη νόσο, μεγαλύτερης διάρκειας, ψωριασική αρθρίτιδα ή υπέρταση συσχετίστηκαν ανεξάρτητα με τη δυσλειτουργία. Μια αύξηση κατά μία μονάδα του δείκτη μέτρησης της σοβαρότητας της νόσου και κατά ένα έτος της διάρκειας της ψωρίασης, σχετίστηκαν με 5,8% και 4,6% αυξημένο κίνδυνο, αντίστοιχα.

Επομένως, οι ασθενείς με σοβαρή ψωρίαση θα πρέπει να παραπέμπονται σε καρδιολόγους, ώστε να διερευνάται η πιθανότητα μικροαγγειακής δυσλειτουργίας.

Επίσης, είναι απαραίτητη η έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της δερματικής πάθησης για την αποτροπή εμφράγματος του μυοκαρδίου και καρδιακής ανεπάρκειας που σχετίζεται με αυτό, αφού τα μέχρι σήμερα δεδομένα υποστηρίζουν ότι η στεφανιαία μικροαγγειακή δυσλειτουργία αποκαθίσταται μετά από θεραπεία με βιολογικά φάρμακα. Όσα βρέθηκαν, ωστόσο, πρέπει να επιβεβαιωθούν από μεγαλύτερες μελέτες. Εάν αυτό συμβεί, αναμένεται μείωση των καρδιαγγειακών νοσημάτων (εμφραγμάτων και εγκεφαλικών) στους ασθενείς με σοβαρή ψωρίαση.

«Η φλεγμονή που προκαλεί η πάθηση στο δέρμα και γενικά στον οργανισμό έχει επιπτώσεις στην καρδιά και στα αιμοφόρα αγγεία, σε όσους πάσχουν από μέτρια ή σοβαρή μορφή ψωρίασης.

Όσοι προβαίνουν σε θεραπείες αντιμετώπισής της μειώνουν τις πιθανότητες καρδιακών προσβολών, εγκεφαλικών επεισοδίων και θανάτου εξαιτίας τους. Υπάρχουν αγωγές με φάρμακα που μειώνουν τον κίνδυνο, τα οποία όμως πρέπει να δίδονται μετά από ενδελεχείς ελέγχους της κατάστασης του ασθενή, προκειμένου να μειώνονται οι πιθανότητες παρενεργειών. Θα πρέπει να συνεκτιμάται η ύπαρξη άλλων παθήσεων, τα φάρμακα που λαμβάνονται γι’ αυτές, η ανταπόκριση του

οργανισμού σε προηγούμενες θεραπείες της ψωρίασης, καθώς και η ηλικία του ασθενή.

Άρα η μείωση του κινδύνου καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού επεισοδίου σίγουρα είναι ένας πολύ καλός λόγος να προσέξει ο ασθενής και να επιδιώξει τη θεραπεία της ψωρίασης. Και αυτή ξεκινά από την υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής από όλους τους ψωριασικούς ασθενείς, ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρή είναι η πάθησή τους και συνεχίζει με την εφαρμογή των κατάλληλων θεραπειών που συστήνει ο δερματολόγος.

Όλες έχουν ως στόχο την επιβράδυνση της ταχύτητας ανάπτυξης των κυττάρων ώστε να μειωθεί η φλεγμονή και η ανάπτυξη των πλακών. Σε αυτές περιλαμβάνονται τοπικές θεραπείες, όπως σαλικυλικό οξύ, πίσσα από άνθρακα, τοπικά κορτικοστεροειδή ή ρετινοειδή, κρέμες, λοσιόν και διαλύματα καλσιποτριένης και από του στόματος φαρμακευτικές αγωγές.

Τελευταία έχουν αναπτυχθεί και νέες θεραπείες, όπως η φωτοθεραπεία, που επιβραδύνει την ανάπτυξη των προσβεβλημένων κυττάρων του δέρματος με την ακτινοβολία UB, συχνά σε συνδυασμό με ένα φωτοευαισθητοποιητικό φάρμακο τη ψωραλένια. Για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της εντοπισμένης ψωρίασης γίνονται θεραπείες και με excimer laser, η οποία έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική στην ψωρίαση του τριχωτού της κεφαλής», καταλήγει ο δρ Χρήστος Στάμου.

Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος υπενθυμίζει σε όλους τους πολίτες την ανάγκη για έγκαιρο, εντός του Νοεμβρίου, αντιγριπικό εμβολιασμό, δεδομένου ότι από τα μέσα Δεκεμβρίου ως και τον Μάρτιο παρατηρείται στη χώρα μας έξαρση των κρουσμάτων γρίπης.

Οι πολίτες άνω των 60 ετών, οι υγειονομικοί, όσοι προσέχουν μικρά παιδιά και ηλικιωμένους, οι διαμένοντες σε κλειστές δομές, οι ανοσοκατασταλμένοι και οι χρόνια και σοβαρά πάσχοντες προηγούνται στον αντιγριπικό εμβολιασμό, ενώ χρήσιμο είναι να συζητήσουν με τον ιατρό τους, το ενδεχόμενο εμβολιασμού, όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες.

Ο ΠΙΣ τονίζει την ανάγκη να έχει συζητήσει ο πολίτης με τον ιατρό του την ανάγκη για κάθε ιατρική πράξη, όπως είναι ο εμβολιασμός, ώστε να δοθεί στον θεράποντα η ευκαιρία να ενημερώσει για τις πιθανές ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει ο κάθε οργανισμός (ενεργή λοίμωξη, ορισμένα αυτοάνοσα νοσήματα κ.ά.) αλλά και να προάγει την ανάγκη για εμβολιασμό όλων των πολιτών. Ο ΠΙΣ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι οι 13.000 εμβολιασμοί την ημέρα κατά του SARS-CoV-2 είναι πολύ λίγοι!

Oι ιατροί οφείλουν να ενημερώσουν τους ασθενείς τους που νόσησαν ή εμβολιάστηκαν προ 6μηνου έναντι του κορωνοϊού, ότι αυτήν τη στιγμή είναι εντελώς ακάλυπτοι. Η διενέργεια του επικαιροποιημένου εμβολίου για τις τελευταίες μεταλλάξεις του SARS- CoV-2 είναι επιβεβλημένη σύμφωνα με τη σύσταση από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών για όλους τους άνω των 60 ετών, τους υγειονομικούς, αλλά και για κάθε άλλο πολίτη που επιθυμεί να προστατευθεί.

Κάθε πολίτης που έχει αμφιβολίες ή απορίες για το επικαιροποιημένο εμβόλιο κατά του SARS- CoV-2 μπορεί να επικοινωνήσει με τον ιατρό του για να λάβει εξηγήσεις.

Γεώργιος Τσαγκάρης, Ειδικός Παθολόγος

Υποφέρετε από χρόνιο πόνο? Περισσότερο από το 50% των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας υποφέρουν από χρόνιο πόνο, δηλαδή από πόνο, που επιμένει μετά από έναν τραυματισμό ή μια ασθένεια1. Και εκατομμύρια άλλοι σε όλο τον κόσμο αλλά και στην πατρίδα μας υποφέρουν από οξύ πόνο, δηλαδή πόνο που έχει μικρή διάρκεια.

Συχνότεροι τύποι πόνου

Ορισμένοι τύποι πόνου είναι πιο συνηθισμένοι σε ορισμένες περιόδους της ζωής σας. «Το να το γνωρίζετε αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να είστε έτοιμοι να τον αντιμετωπίσετε και μερικές φορές ακόμη και να αποφύγετε τον ερεθισμό ή τον τραυματισμό εξαρχής.

Σε γενικές γραμμές η αντιμετώπιση του πόνου γίνεται με αναλγητικά και παυσίπονα που μπορεί κανείς να τα βρει στο φαρμακείο χωρίς ιατρική συνταγή, όπως είναι η ιβουπροφαίνη , η παρακεταμόλη το ακετυλοσαλικυλικό οξύ κ.λπ.

H Ιβουπροφαίνη (Nurofen) βοηθά στην ανακούφιση του πόνου εμποδίζοντας χημικές ουσίες που ονομάζονται προσταγλανδίνες, οι οποίες εμπλέκονται σε φλεγμονή και σηματοδότηση πόνου σε όλο το σώμα. Αντιθέτως, η παρακεταμόλη δρα κυρίως στο κεντρικό νευρικό σύστημα (στον εγκέφαλο).

Ακολουθούν 5τύποι πόνου που πρέπει να γνωρίζετε και συμβουλές για να τους αντιμετωπίσετε.

1. Πονοκέφαλος

Οι τακτικοί πονοκέφαλοι και οι ημικρανίες, ένας τύπος πονοκεφάλου που μπορεί να προκαλέσει άλλα συμπτώματα, όπως ναυτία, είναι ο δεύτερος πιο κοινός τύπος χρόνιου πόνου. Οι ειδικοί δεν είναι σίγουροι τι ακριβώς τους προκαλεί, αλλά «μπορεί να προκληθούν από γεγονότα όπως η κακή στάση του σώματος, η μυϊκή ένταση, η αφυδάτωση, η έμμηνος ρύση, το άγχος, οι καιρικές αλλαγές και ορισμένες τροφές, όπως η σοκολάτα.

Πιθανή χρονική περίοδος να συμβεί: Μεταξύ 20 και 60 ετών.

Ανακουφίστε τον πόνο: Εάν ο πονοκέφαλος σας εντοπίζεται μόνο στο μέτωπο και στην περιοχή των κροτάφων μπορεί να είναι πονοκέφαλος τάσης, δηλαδή ο απλός πονοκέφαλος.

Παυσίπονα όπως η ιβουπροφαίνη (Nurofen 400 mg μαλακή κάψουλα) μπορεί να προσφέρουν ανακούφιση άμεσα από τον πόνο. Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να συστήσει συνδυασμό ιβουπροφαίνης με κάποιο συνταγογραφούμενο φάρμακο εάν πάσχετε από ημικρανίες.

2. Πόνος στη μέση

Είναι ο πιο κοινός τύπος χρόνιου πόνου. «Εάν είστε κάτω των 50 ετών και δεν είχατε τραυματισμό στην πλάτη, ο πόνος στην πλάτη σας είναι πιθανότατα το αποτέλεσμα του να κάνετε μεγάλες διατάσεις. Αυτό ασκεί υπερβολική πίεση στους δίσκους στην πλάτη σας» Οι ηλικιωμένοι, από την άλλη πλευρά, είναι πιο πιθανό να έχουν πόνο στην πλάτη από καταστάσεις όπως η αρθρίτιδα.

Πιθανή χρονική περίοδος να συμβεί: Κατά τη διάρκεια των 30 και 40 ετών, αλλά μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Ανακουφίστε τον πόνο: Με προπόνηση ενδυνάμωσης και ασκήσεις για την καρδιά. «Αυξάνουν τη ροή του αίματος και σας βοηθούν να χτίσετε τους μυς, οι οποίοι υποστηρίζουν τη σπονδυλική σας στήλη. Και αυτό μειώνει την πίεση». Ξεκινήστε αργά και δείτε έναν επαγγελματία αν δεν είστε σίγουροι τι είδους ασκήσεις να κάνετε.

Η φυσικοθεραπεία είναι μια άλλη επιλογή. Ο φυσικοθεραπευτής σας μπορεί να σας δείξει ασκήσεις που μπορεί να σας βοηθήσουν να κινηθείτε καλύτερα και να ανακουφίσετε τον πόνο.

Τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα όπως η ιβουπροφαίνη (Νurofen 400 mg μαλακή κάψουλα) μπορεί επίσης να βοηθήσουν καθώς προσφέρουν ανακούφιση του πόνου ενώ συμβάλλουν στη μείωση της φλεγμονής.

Μερικοί άνθρωποι βρίσκουν ότι η χρήση θερμαντικού μαξιλαριού ανακουφίζει επίσης τον πόνο. Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας εάν έχετε έντονο πόνο στην πλάτη ή εάν πονάτε για περισσότερο από μια εβδομάδα.

3. Οστεοαρθρίτιδα

Αυτή η κοινή πάθηση συμβαίνει όταν ο προστατευτικός χόνδρος μεταξύ της άρθρωσης και του οστού σας σπάσει, προκαλώντας πόνο σε αυτές τις αρθρώσεις, όπως τα χέρια, τα γόνατα και τα ισχία, ενώ συνοδεύεται και από φλεγμονή. Η οστεοαρθρίτιδα είναι συχνά το αποτέλεσμα αλλαγών που σχετίζονται με την ηλικία ή τραυματισμό ή φθορά από ένα άθλημα ή άλλη δραστηριότητα.

Πιθανή χρονική περίοδος να συμβεί: 45-70 ετών Το 33% των ενηλίκων άνω των 60 ετών έχουν οστεοαρθρίτιδα.

Ανακουφίστε τον πόνο: Θα πρέπει να παραμείνετε σωματικά δραστήριοι. Διατηρεί την κυκλοφορία του αίματος, κάτι που μπορεί να κρατήσει τις αρθρώσεις σας υγιείς και να μειώσει τον πόνο. Και ενισχύει τους μύες γύρω από την άρθρωση, αφαιρώντας την πίεση από την άρθρωση και τα οστά.

Εάν είστε αρχάριοι στην άσκηση ή έχετε σοβαρή αρθρίτιδα, μιλήστε πρώτα με το γιατρό σας.

Άλλη επιλογή θεραπείας; Μερικοί άνθρωποι ανακουφίζονται, εφαρμόζοντας θερμότητα όταν οι αρθρώσεις τους είναι δύσκαμπτες και παγοκύστη όταν είναι πρησμένες. Τα φάρμακα που παίρνετε δια στόματος ή οι διάφορες κρέμες μπορεί επίσης να βοηθήσουν. Μιλήστε με τον γιατρό σας. Μπορεί να προτείνουν παυσίπονα χωρίς ιατρική συνταγή όπως είναι η ιβουπροφαίνη που βοηθά στην ανακούφιση του πόνου και δρα ενάντια στη φλεγμονή.

4. Πόνος αρθρώσεων

Ο πόνος που είναι αισθητός σαν να είναι μέσα ή γύρω από τις αρθρώσεις — και που δεν είναι το αποτέλεσμα της Οστεοαρθρίτιδας — είναι συνήθως τενοντίτιδα. «Αυτή είναι μια φλεγμονή του τένοντα, που είναι μια ζώνη ιστού που συνδέει τους μύες σας

με τα οστά σας», εξηγεί. (Με την αρθρίτιδα, είναι συνήθως δύσκολο ή επώδυνο να κινείσαι. Με τενοντίτιδα, όσο περισσότερο κινείσαι, τόσο περισσότερο πόνο έχεις.) Συχνά προκαλείται από δραστηριότητες που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις, όπως η ενασχόληση με την κηπουρική και το φτυάρισμα.

Πιθανή χρονική περίοδος να συμβεί: Πάνω από την ηλικία των 40. Καθώς μεγαλώνετε, οι τένοντες σας γίνονται λιγότερο ελαστικοί και είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς.

Ανακουφίστε τον πόνο: Χρησιμοποιήστε την μέθοδο R.I.C.E., που σημαίνει ξεκούραση, πάγος, συμπίεση και ανύψωση. Κάντε ένα διάλειμμα από δραστηριότητες που επιδεινώνουν την άρθρωση σας. Βάλτε μια παγοκύστη στην περιοχή που πονάει. Τυλίξτε το σε έναν επίδεσμο και στηρίξτε την περιοχή (για παράδειγμα, βάλτε το πόδι σας σε ένα ή δύο μαξιλάρια αν πονάει το γόνατό σας). Πάρτε ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο, όπως η ιβουπροφαίνη (Nurofen) για να ανακουφίσετε τη φλεγμονή. Μιλήστε με το γιατρό σας εάν δεν βελτιωθείτε μετά από μια εβδομάδα.

5. Πυελικός Πόνος

Μία στις επτά γυναίκες μεταξύ 18 και 50 ετών παθαίνει χρόνιο πυελικό πόνο. Μπορεί να αισθάνεται οξύ ή αμβλύ πόνο. Είναι πόνος που δεν προκαλείται από την περίοδό σας. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα άλλης πάθησης, όπως η ενδομητρίωση ή το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.

Πιθανή χρονική περίοδος να συμβεί: Από 18 έως 50 ετών.

Ανακουφίστε τον πόνο: Τα παυσίπονα που χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή μπορούν να βοηθήσουν. Αλλά καλέστε το γιατρό σας εάν έχετε πόνο κάτω από τη ζώνη που διαρκεί περισσότερο από μερικές ημέρες. Μην περιμένετε μέχρι να γίνει αφόρητος.

Η θεραπεία που χρειάζεστε εξαρτάται από την αιτία του πυελικού σας πόνου. Μπορεί να περιλαμβάνει φυσικοθεραπεία και μη συνταγογραφούμενα παυσίπονα όπως η ιβουπροφαίνη (Nurofen 400 mg μαλακές κάψουλες) ή μυοχαλαρωτικό φάρμακο.

Καθώς ο πληθυσμός των ανεπτυγμένων χωρών γερνά, παρατηρείται αύξηση του επιπολασμού των καταστάσεων που σχετίζονται με επίμονο πόνο σε όλους τους τομείς περίθαλψης.1

Μελέτες που βασίζονται σε έρευνες στην Ευρώπη δείχνουν ότι η επίπτωση του χρόνιου πόνου αυξάνεται με την ηλικία, με εκτιμώμενο επιπολασμό να κυμαίνεται από 38 έως 60% σε άτομα άνω των 65 ετών. 1

Παρά τον υψηλό επιπολασμό των επώδυνων καταστάσεων σε όλες τις ηλικίες και ιδίως στις μεγαλύτερες, δεν έχουν αναπτυχθεί ειδικές οδηγίες για τη διαχείριση του πόνου ενώ έχουν προταθεί μόνο γενικές συμβουλές. Γι αυτό είναι πάντα σημαντική η κλινική αξιολόγηση του πάσχοντος καθώς και η άμεση ανακούφισή του όταν ο πόνος τον ταλαιπωρεί.

Βιβλιογραφικές αναφορές

1. Tinnirello A, Mazzoleni S, Santi C. Chronic Pain in the Elderly: Mechanisms and Distinctive Features. Biomolecules. 2021 Aug 23;11(8):1256. doi: 10.3390/biom11081256. PMID: 34439922; PMCID: PMC8391112.

Εκστρατεία ενημέρωσης από την Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία (ΕΔΕ)

Αθήνα, 10 Νοεμβρίου 2023. Το κεντρικό μήνυμα των δράσεων ενημέρωσης που υλοποιεί η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία για τον Σακχαρώδη Διαβήτη, στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Διαβήτη (14 Νοεμβρίου), φέτος, είναι «Ενημερώσου για τους κινδύνους του Σακχαρώδους Διαβήτη, δράσε έγκαιρα». Η εκστρατεία ενημέρωσης εστιάζει στη σημαντικότητα της αναγνώρισης του κινδύνου για Διαβήτη τύπου 2 με σκοπό την καθυστέρηση ή την πρόληψη της εμφάνισης των διαβητικών επιπλοκών.

Η ΕΔΕ επέλεξε ενημερωτικό υλικό (θεματικές αφίσες, εκπαιδευτικό Οδηγό Εκστρατείας για τον Διαβήτη) το οποίο έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της https://www.ede.gr/ και θα διανεμηθεί σε Συλλόγους Ατόμων με Διαβήτη, στα Διαβητολογικά Ιατρεία και Κέντρα, πανελλαδικά.

Η Πρόεδρος της ΕΔΕ, Αναστασία Μαυρογιαννάκη, Παθολόγος–Διαβητολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, Διευθύντρια Β’ Παθολογικής Κλινικής & Υπεύθυνη Διαβητολογικού Κέντρου ΓΝΑ «ΝΙΜΤΣ», αναφερόμενη στο μήνυμα της φετινής εκστρατείας, επισημαίνει ότι «πολλοί άνθρωποι διαγιγνώσκονται με Διαβήτη τύπου 2 όταν υπάρχουν ήδη επιπλοκές. Για τα άτομα που κινδυνεύουν από Διαβήτη τύπου 2, η ενημέρωση και η αναγνώριση του κινδύνου μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ή στην καθυστέρηση της νόσου και των επιπλοκών της. Για τα άτομα με Διαβήτη, η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή αντιμετώπιση είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη των διαβητικών επιπλοκών. Στην Ελλάδα, το συνολικό μέσο ετήσιο κόστος για κάθε άτομο με Διαβήτη και επιπλοκές υπολογίζεται σε 7.000 €, ενώ το 12% του προϋπολογισμού για την Υγεία αναλώνεται για την αντιμετώπιση της νόσου και των επιπλοκών της. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο προσυμπτωματικός είναι οικονομικά αποδοτικός και κρίνονται αναγκαίες οι στρατηγικές πρόληψης».

Η Πρόεδρος της ΕΔΕ αναφέρει, επίσης, ότι για τους επαγγελματίες Υγείας είναι απαραίτητη η βέλτιστη εκπαίδευση ώστε να παρέχουν την καλύτερη δυνατή φροντίδα στα άτομα με Διαβήτη. «Στη χώρα μας, τα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία συνεχώς αποδυναμώνονται και υπολειτουργούν λόγω ελλείψεως εξειδικευμένων λειτουργών Υγείας. Στόχος μας, ως επιστημονική εταιρεία, είναι η εξασφάλιση ποιοτικής

εκπαίδευσης και η ύπαρξη εξειδικευμένων λειτουργών Υγείας ώστε να επιτευχθούν υψηλού επιπέδου ιατρική φροντίδα, μείωση των επιπλοκών και μείωση του κόστους για το σύστημα υγείας. Η θεσμοθετημένη, από το 2018, εξειδίκευση Παθολόγων και Παιδιάτρων στον Διαβήτη δεν έχει λάβει ακόμη τη μορφή της οριστικής υλοποίησης, παρά την έκδοση Υπουργικής Απόφασης με εφαρμοστικές διατάξεις, αφού δεν έχουν εκδοθεί ακόμη οι διευκρινιστικές εγκύκλιοι για την ενεργοποίησή της και δεν υπάρχει ακόμη δυνατότητα εξειδίκευσης νέων γιατρών».

Καταλήγοντας η κ. Μαυρογιαννάκη σημειώνει: «Η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: χρειαζόμαστε γιατρούς άρτια εκπαιδευμένους, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην Περιφέρεια, ώστε να προσφέρεται στους πολίτες υψηλού επιπέδου ιατρική φροντίδα. Άμεσα πρέπει να επαναξιολογηθούν τα Διαβητολογικά Κέντρα, να συσταθούν θέσεις εξειδικευομένων στον Σακχαρώδη Διαβήτη και να ξεκινήσει η εξειδίκευση στον Σακχαρώδη Διαβήτη».

Από την πλευρά του, ο Γενικός Γραμματέας της ΕΔΕ, Κωνσταντίνος Μακρυλάκης, Καθηγητής Παθολογίας – Μεταβολικών Νοσημάτων στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Α΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική & Διαβητολογικό Κέντρο ΓΝΑ «ΛΑΪΚΟ», Μέλος του Δ.Σ. International Diabetes Federation (IDF) Europe, υπογραμμίζει τη σοβαρότητα του Σακχαρώδους Διαβήτη και τονίζει ότι: «Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια δύσκολα αντιληπτή και πολύπλοκη νόσος που οδηγεί σε σοβαρές επιπλοκές και επιβαρύνει την ποιότητα ζωής. Εκτιμάται ότι το 12% του ελληνικού πληθυσμού ζει με Διαβήτη, και το 29,1% από τα άτομα με Διαβήτη είναι αρρύθμιστα, ενώ το 12,4% του πληθυσμού εμφανίζει προδιαβήτη. Συνολικά, περίπου 2.700.000 άτομα συνδέονται με αυτή τη νόσο. Είναι ζωτικής σημασίας οι επαγγελματίες του χώρου της Υγείας να είναι εκπαιδευμένοι και ενήμεροι όσον αφορά την έγκαιρη ανίχνευση και διάγνωση του Διαβήτη, προκειμένου να παρέχουν την καλύτερη δυνατή φροντίδα στους πάσχοντες από τη νόσο. Πραγματικά, η επιστημονική εξειδίκευση στον τομέα του Διαβήτη πρέπει να ανανεωθεί και να ενισχυθεί, καθώς αυτός ο τομέας έχει αδικηθεί για περισσότερα από τέσσερα χρόνια, λόγω της έλλειψης εξειδικευμένων γιατρών και της έλλειψης προσωπικού. Αυτή η κατάσταση, αν συνεχιστεί, θα οδηγήσει τα Διαβητολογικά Κέντρα και τα Διαβητολογικά Ιατρεία στη χώρα μας σε αποδυνάμωση και εκθέτει σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών με Διαβήτη».

Τις δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της ΕΔΕ για τον Σακχαρώδη Διαβήτη, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Διαβήτη 2023, στηρίζουν οι εταιρείες Boehringer Ingelheim και ΦΑΡΜΑΣΕΡΒ Lilly.

Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία (ΕΔΕ): Η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία είναι Επιστημονικό Σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που ιδρύθηκε το 1975 και είναι μέλος του Ευρωπαϊκού τμήματος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη (IDF-Europe). Επί 48 χρόνια, υπηρετεί με συνέπεια όλες τις

διαχρονικές επιστημονικές αξίες, ήτοι γνώση, εμπειρία, έρευνα, εκπαίδευση, γεγονός το οποίο την κατατάσσει σε σημαντικότατο θεσμικό παράγοντα της ιατρικής κοινότητας, και ειδικότερα της Διαβητολογίας στη χώρα μας. Παράλληλα, έχει διεξαγάγει Πανελλήνιες μελέτες για τον επιπολασμό του Σακχαρώδους Διαβήτη (Σ.Δ.) και των επιπλοκών του και έχει δημοσιεύσει αποτελέσματά τους σε διεθνή ιατρικά περιοδικά, ενώ έχει συμμετάσχει στην «Εθνική Μελέτη Νοσηρότητας και Παραγόντων Κινδύνου – Επιπολασμός Διαβήτη (ΕΜΕΝΟ)». Έχει εκδώσει βιβλία: Σύγχρονη Διαβητολογία, Οδηγός Διατροφής, Οδηγός για αντλίες ινσουλίνης. Από το 2011 εκδίδει κάθε χρόνο Ελληνικές Κατευθυντήριες Οδηγίες για τη Διαχείριση του Διαβήτη. Συνεργάζεται με τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας, με σκοπό τη χάραξη στρατηγικής για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και τη στήριξη των ατόμων με Διαβήτη από τις κοινωνικές δομές και το σύστημα Υγείας της χώρας, αλλά και για την πρόληψη του διαβήτη σε εθνικό επίπεδο. Οι πολύπλευρες δράσεις της την κατατάσσουν σε σημαντικότατο θεσμικό παράγοντα της ιατρικής κοινότητας και ειδικότερα της Διαβητολογίας στη χώρα μας.

Ευρωπαϊκό Τμήμα Διεθνούς Ομοσπονδίας για τον Διαβήτη: Το Ευρωπαϊκό Τμήμα της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τον Διαβήτη (IDF-Europe) εκπροσωπεί τόσο τα άτομα που ζουν με διαβήτη όσο και τους επαγγελματίες Υγείας που ασχολούνται με τον διαβήτη στην Ευρώπη. Περιλαμβάνει 70 Εθνικές Ενώσεις Διαβήτη σε 44 χώρες και στόχος της είναι να επηρεάζει την πολιτική των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να αυξάνει την ευαισθητοποίηση του κοινού προς τα ζητήματα του διαβήτη, να ενθαρρύνει τη βελτίωση της Υγείας και την προώθηση της ανταλλαγής των καλύτερων πρακτικών και να παρέχει όσο το δυνατόν πιο υψηλής ποιότητας πληροφόρηση για τον διαβήτη σε όλη την Ευρωπαϊκή Επικράτεια.

Αφυδάτωση, απώλεια σφριγηλότητας, θαμπάδα και αντιαισθητικοί «λεκέδες» είναι μερικά από τα δυσάρεστα επακόλουθα της έκθεσης του δέρματος στην υπεριώδη ακτινοβολία, ιδίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Ο ερχομός του φθινοπώρου φέρνει χαμηλότερες θερμοκρασίες, ενώ οι μέρες μικραίνουν και η ηλιακή ακτινοβολία γίνεται ηπιότερη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η έκθεση στον ήλιο είναι απόλυτα ασφαλής. Ακόμη και τον Οκτώβριο, που στη χώρα μας εξακολουθούμε να κολυμπάμε στη θάλασσα και να αθλούμαστε σε εξωτερικούς χώρους, η ηλιακή ακτινοβολία εξακολουθεί να βλάπτει το απροστάτευτο δέρμα. Γι’ αυτό η περιποίησή του θα πρέπει να είναι συνεχής και αδιάκοπη καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

«Ενώ το καλοκαίρι είναι η εποχή που εστιάζουμε στην πρόληψη, το φθινόπωρο είναι η ώρα του ελέγχου και της αποκατάστασης των βλαβών που έχουν προκληθεί.

Οι ακτίνες UVA είναι παρούσες όλο το χρόνο, ενώ οι UVB είναι ηπιότερες το φθινόπωρο συγκριτικά με το καλοκαίρι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι ακίνδυνες. Συνολικά, η UV ακτινοβολία ευθύνεται για την εμφάνιση της πλειονότητας των περιστατικών καρκίνου του δέρματος, αλλά και την πρόωρη γήρανσή του, αφού περίπου το 80% των μεταβολών που παρατηρούνται προκαλείται από την έκθεση σε αυτήν.

Η κατά το δυνατόν αποφυγή του ήλιου και η λήψη προφυλακτικών μέτρων κατά την έκθεση, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης αντηλιακού, είναι τα μοναδικά όπλα που έχουμε ενάντια στις βλάβες που προκαλεί, αλλά σίγουρα δεν αποτελούν πανάκεια. Η εφαρμογή τους για την προστασία του δέρματος συμβάλλει στη μείωση των βλαβών, όχι όμως, στην αποφυγή τους. Επομένως, μπαίνοντας στον Νοέμβριο θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στον έλεγχο και στην αποκατάστασή τους», συμβουλεύει ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Πέραν του ήλιου, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών το δέρμα εκτέθηκε σε αλμυρό και χλωριωμένο νερό, καθώς και στον ξηρό αέρα των κλιματιστικών. Επίσης, επηρεάστηκε από τις κακές διατροφικές επιλογές και την αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, που συνηθίζονται τη συγκεκριμένη περίοδο. Όλα αυτά το έχουν αφυδατώσει, έχουν αφαιρέσει τη λάμψη του και το έχουν καταστήσει θαμπό. Επιπλέον, οι υψηλές θερμοκρασίες και η εφίδρωση μπορεί να έχουν προκαλέσει εμφάνιση ακμής ή έξαρσή της σε όσους έχουν ιστορικό.

«Μετά το καλοκαίρι η αποκατάσταση του δέρματος είναι σημαντική, γιατί με την έναρξη του χειμώνα θα κληθεί να αμυνθεί έναντι σε διαφορετικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες που θα το επιβαρύνουν περαιτέρω.

Από τις υψηλές θερμοκρασίες και την ακραία έκθεση στον ήλιο θα πρέπει να αντισταθεί στον ψυχρό καιρό και να αντιμετωπίσει τον ξηρό αέρα, αφού ο κρύος συγκρατεί λιγότερη υγρασία», επισημαίνει.

Η επιλογή μιας υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής που θα εφοδιάσει τον οργανισμό με τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και η πρόσληψη άφθονου νερού αποτελούν τα βασικά βήματα για την αποκατάσταση των φθορών που έχει υποστεί το δέρμα.

Επομένως η περιποίησή του είναι προτεραιότητα και δεν παίρνει αναβολή. Οι θεραπείες που γίνονται στο σπίτι, όπως η απολέπιση για την απομάκρυνση των επιφανειακών κυττάρων και η εφαρμογή ενυδατικών κρεμών και μασκών, βελτιώνουν την όψη της επιδερμίδας, αλλά είναι λιγότερο αποτελεσματικές από εκείνες που προσφέρονται στα δερματολογικά ιατρεία.

Πιο συγκεκριμένα, τα χημικά πίλινγκ είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ανανεωθεί το δέρμα μετά το καλοκαίρι, διότι αφαιρώντας τα νεκρά κύτταρα βελτιώνεται η λάμψη του δέρματος και οι δυσχρωμίες γίνονται ηπιότερες. Μετά από τη θεραπεία η υφή του γίνεται απαλότερη, οι ρυτίδες λιγότερο έντονες και το χρώμα πιο ομοιόμορφο. Τα βαθιά πίλινγκ εγγυώνται όχι μόνο τη βελτίωση των έντονων ρυτίδων και των κηλίδων που προκαλούνται από την έκθεση στον ήλιο ή τη φυσιολογική γήρανση, αλλά και των ουλών ακμής. Χρησιμοποιούνται δε και για προ-καρκινικές νεοπλασίες που μπορεί να είναι αποτέλεσμα της υπεριώδους ακτινοβολίας.

Η αποκατάσταση του φραγμού του δέρματος και η διέγερση της παραγωγής κολλαγόνου και ελαστίνης μπορεί να γίνει με την εφαρμογή επαναστατικών τεχνολογιών, που είναι απολύτως ασφαλείς και ανώδυνες. Μια από τις πλέον πρωτοποριακές θεραπείες συνδυάζει την υδροδερμαπόξεση με τη βαθιά ενυδάτωση του δέρματος. Το αποτέλεσμα είναι ένα καθαρό, φρέσκο και υγιές δέρμα, το οποίο επιτυγχάνεται σε μόλις 30 λεπτά.

Το microneedling είναι επίσης μια θεραπεία που αναζωογονεί το δέρμα. Οι μικρές ακίδες του μηχανήματος καταφέρνουν 1.300 μικροτρυπήματα (χωρίς πόνο) στην επιδερμίδα, η οποία για να επουλωθεί διεγείρει την παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης. Παράλληλα συσφίγγει και ανορθώνει το δέρμα, μειώνει τις πανάδες και τις φακίδες και σε όσους παρουσιάζουν ακμή, βοηθά στην υποχώρηση των συμπτωμάτων.

Στα δερματολογικά ιατρεία μπορούν να εφαρμοστούν και θεραπείες με λέιζερ για την αντιμετώπιση των βλαβών που προκλήθηκαν από τον ήλιο. Σήμερα, υπάρχουν πολλά μηχανήματα που με τις πολλαπλές λειτουργίες τους προσφέρουν θεαματικά αποτελέσματα ακόμα και σε δέρματα με σοβαρές φθορές.

«Οι καλοκαιρινοί μήνες είναι σκληροί με το δέρμα, αλλά τα σημάδια της φωτογήρανσης που προκαλούνται εκείνη την περίοδο υπάρχουν τρόποι να σβήσουν το φθινόπωρο, ανώδυνα, γρήγορα και με ασφάλεια και το δέρμα να αποκτήσει ξανά τη λεία, λαμπερή, ομοιόχρωμη και σφριγηλή όψη του.

Και ας μην ξεχνάμε… Η εποχή αυτή είναι η καλύτερη για τον έλεγχο του δέρματος για προκαρκινικές ή καρκινικές αλλοιώσεις, δεδομένης της αυξημένης πιθανότητας εμφάνισής τους μετά το καλοκαίρι, εξαιτίας της ανοσοκαταστολής και της βλάβης που προκαλεί ο ήλιος στο DNA», καταλήγει ο δρ Στάμου.

Η λήψη αντιβιοτικών φαρμάκων μπορεί να συνδέεται με την ανάπτυξη της κυριότερης αιτίας τύφλωσης των ηλικιωμένων στον δυτικό κόσμο, σύμφωνα με μία νέα μεγάλη μελέτη. Όπως έδειξε, τα άτομα άνω των 55 ετών που παίρνουν συχνά ορισμένα αντιβιοτικά, μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Αυξημένο κίνδυνο διατρέχουν και όσοι παίρνουν αντιβιοτικά για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, καθώς ο κίνδυνος ως φαίνεται εξαρτάται από τη συχνότητα και τη διάρκεια της χρήσης.

«Η αυξανόμενη χρήση αντιβιοτικών σε όλο τον κόσμο εγείρει δικαιολογημένες ανησυχίες για την ανθεκτικότητα των βακτηρίων στα φάρμακα αυτά. Ωστόσο υπάρχει μία ακόμα απειλή, η οποία δεν είναι και τόσο καλά μελετημένη: οι επιπτώσεις στο μικροβίωμα του εντέρου μας», αναφέρει ο δρ Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, MD, Χειρουργός-Οφθαλμίατρος, Ιδρυτής και επιστημονικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision, Καθηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

Το μικροβίωμα είναι οι αποικίες των βακτηρίων που εκ φύσεως ζουν στο έντερο. Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι οι αλλαγές στη σύστασή του λόγω της έκθεσης στα αντιβιοτικά, συνδέεται με νοσήματα όπως η παχυσαρκία και η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου.

«Οι επιστήμονες, όμως, που πραγματοποίησαν τη νέα μελέτη με επικεφαλής την Ελληνίδα συνάδελφο κ. Δήμητρα Σκόνδρα, αναπληρώτρια καθηγήτρια Οφθαλμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, πιστεύουν ότι η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς έχει κοινά στοιχεία με αυτές τις σύγχρονες φλεγμονώδεις νόσους. Γι’ αυτό μελετούν την πιθανή συσχέτιση των αντιβιοτικών και με αυτή την εκφύλιση», εξηγεί ο δρ Κανελλόπουλος.

Στην παρούσα μελέτη, εξέτασαν δεδομένα από περισσότερους από 312.000 πάσχοντες από ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς και τα σύγκριναν με εκείνα άλλων 312.000 υγιών ανθρώπων. Όλοι είχαν ηλικία 55 ετών και άνω.

Οι ασθενείς είχαν διαγνωστεί μεταξύ 2008 και 2017. Η διάμεση ηλικία τους την εποχή της διάγνωσης ήταν περίπου 75 ετών. Οι ερευνητές εστίασαν την έρευνά τους στις συνταγογραφήσεις αντιβιοτικών που είχαν τους 24 μήνες πριν τη διάγνωση.

Στη συνέχεια δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο ιατρικό περιοδικό Investigative Ophthalmology & Visual Science. Τα δεδομένα έδειξαν πως η έκθεση σε αντιβιοτικά που ανήκουν στις αμινογλυκοσίδες (π.χ. στρεπτομυκίνη, γενταμικίνη) και στις φθοροκινολόνες (π.χ. σιπροφλοξασίνη, εβοφλοξασίνη, οφλοξασίνη) αυξάνει τον κίνδυνο για ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς.

Η έκθεση σε έναν κύκλο θεραπείας με κάποιο από αυτά τα αντιβιοτικά αύξανε τον κίνδυνο εκφύλισης της ωχράς κατά 7%, ενώ κάθε επόμενη τον αύξανε λίγο ακόμα. Η αύξηση έφτασε έως το 24% με τις αμινογλυκοσίδες και το 13% με τις φθοροκινολόνες.

Η μελέτη έδειξε ακόμα πως όσο πιο ευρύ φάσμα είχαν τα αντιβιοτικά που είχαν λάβει οι συμμετέχοντες τα τελευταία χρόνια πριν επηρεαστεί η όρασή τους, τόσο μεγαλύτερος ήταν ο κίνδυνος να εκδηλώσουν ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς. Ειδικότερα, ο κίνδυνος ήταν 5% με τα στοχευμένα αντιβιοτικά και 15% με τα ευρέως φάσματος.

Ο αυξημένος κίνδυνος αφορούσε την εκδήλωση και των δύο μορφών της οφθαλμοπάθειας, την υγρή και την ξηρά. Η συσχέτιση, όμως, ήταν πιο έντονη όσον αφορά την υγρή εκφύλιση της ωχράς.

«Στην ξηρού τύπου εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, η απώλεια όρασης οφείλεται στη μακροχρόνια εναπόθεση πρωτεϊνών και λιπιδίων στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού. Οι εναποθέσεις αυτές μοιάζουν με κίτρινες κουκκίδες (drusen) και μπορεί να μην επηρεάσουν αμέσως την όραση», τονίζει ο δρ Κανελλόπουλος. «Η υγρού τύπου εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, που είναι ο πιο συχνός τύπος, οφείλεται στην ανάπτυξη νέων, ακανόνιστων αγγείων στον αμφιβληστροειδή, τα οποία έχουν εύθραυστα τοιχώματα και αιμορραγούν στο εσωτερικό του και μέσα στην ωχρά κηλίδα. Η συνέπεια είναι απότομη μείωση της κεντρικής όρασης, καθώς η ωχρά κηλίδα είναι υπεύθυνη γι’ αυτήν.

Τα νέα ευρήματα υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η διαταραχή στο μικροβίωμα του εντέρου που προκαλείται από τα ευρέως φάσματος αντιβιοτικά ή/και την αθροιστική λήψη τους, μπορεί να αυξάνει τις πιθανότητες για ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς, σημειώνουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.

Ωστόσο, τα ευρήματα αυτά υποδεικνύουν απλώς μία συσχέτιση και δεν αποδεικνύουν σχέση αιτίας-αποτελέσματος», διευκρινίζει ο δρ Κανελλόπουλος και προσθέτει:

«Και άλλα φάρμακα έχουν σχετισθεί θετικά με την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς, όπως το αντιπηκτικό βαρφαρίνη και ορισμένα αντιυπερτασικά, όπως αγγειοδιασταλτικά και κάποιοι β-αναστολείς», εξηγεί. «Ακόμα και ορισμένες οφθαλμικές σταγόνες που χρησιμοποιούνται για την αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση, σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως οι ασθενείς πρέπει να διακόψουν τη χρήση τους. Αν έχουν αμφιβολία, ας συζητήσουν το θέμα με τον γιατρό τους.

Ειδικά όσον αφορά τα αντιβιοτικά η νέα συσχέτιση παρέχει έναν ακόμα λόγο για να τα χρησιμοποιούμε αποκλειστικά και μόνο με ιατρική συνταγή και ακριβώς όπως τα έχει συστήσει ο θεράπων ιατρός. Ας μην ξεχνάμε ότι πολύ ισχυρότεροι παράγοντες κινδύνου για ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς είναι το κάπνισμα, η πλούσια σε λιπαρά διατροφή και η καθιστική ζωή που οδηγούν στην παχυσαρκία, καθώς και η αρρύθμιστη υπέρταση. Επομένως αυτοί πρέπει να αποτελούν τον πρώτο στόχο της πρόληψης», καταλήγει.

Υπεύθυνος Άρθρου : Σταύρος Ξηντάρας , Πρωταθλητής Ευρώπης (Αθλητική Ιαπωνική Ξιφασκία), Εξειδικευθείς στην Ιατρική ψυχολογία & Αθλητικές επιστήμες, Διευθυντής του ερευνητικού Ινστιτούτου Spochan, www.spochaninstitute.com

Η ψυχοσωματική ιατρική είναι ένα διεπιστημονικό πεδίο της ιατρικής που ασχολείται με την αλληλεπίδραση βιολογικών, ψυχολογικών, κοινωνικών και συμπεριφορικών παραγόντων στη γένεση μιας διαταραχής. Οι τομείς παρέμβασης στην ψυχοσωματική ιατρική περιλαμβάνουν την τροποποίηση συμπεριφορών υγείας, την συνολική ψυχοσωματική προσέγγιση, την ψυχοθεραπεία και τη φαρμακοθεραπεία καθώς και άλλων εναλλακτικών θεραπειών όπως ή σωματική άσκηση κ.τ.λ..

Η αντίληψη για την ωφέλεια από τη σωματική άσκηση είναι διαδεδομένη σε όλο το κόσμο. Σημειωτέον ότι η άσκηση όχι μόνο διατηρεί και βελτιώνει ένα υγιές σώμα, αλλά θεραπεύει και ένα σώμα που πάσχει, καθώς και μια ψυχή που συμπάσχει με το σώμα. Επιπλέον, υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία που δείχνει ότι η σωματική δραστηριότητα είναι μια αποτελεσματική προληπτική στρατηγική ενάντια στις καρδιαγγειακές παθήσεις, την παχυσαρκία την οστεοπόρωση, τις εγκεφαλοαγγειακές παθήσεις, το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 , τον καρκίνο του μαστού και του παχέος εντέρου και διάφορες ψυχιατρικές διαταραχές, αποκατάσταση μυοσκελετικών παθήσεων κτλ.

Αθλητικές δράσεις ασθενών ( ένταξη σε ομάδες ) για αντιμετώπιση κοινωνικής απομόνωσης κ.τ.λ..Πολλά άτομα με συστηματικά αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα μπορεί να έχουν παθήσεις ψυχικής υγείας ( Άγχος , stress , Κατάθλιψη ) που δεν διαγιγνώσκονται επειδή δεν συζητούν αυτά τα συμπτώματα με τους γιατρούς τους.

Μια νέα μελέτη, εξέτασε δεδομένα σχετικά με τα αυτοαναφερόμενα συμπτώματα ψυχικής υγείας σε 1.800 ασθενείς με συστηματικά αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα (SARDs).Συνολικά, τα συμπτώματα που ανέφεραν οι ασθενείς υποδηλώνουν ότι το 55% από αυτούς είχαν κατάθλιψη και το 57 % είχαν άγχος, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Rheumatology .

Τρεις στους τέσσερις από αυτούς είπαν επίσης ότι οι γιατροί τους σπάνια, έως ποτέ, δεν τους ρώτησαν για την ψυχική τους υγεία.

Η χρόνια φλεγμονή είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό πολλών αυτοάνοσων ρευματικών παθήσεων . Επομένως, ο αποκλεισμός ή η μείωση της φλεγμονής είναι μία από τις κύριες στρατηγικές θεραπείας σε αυτές τις ασθένειες. Σε αυτό το πλαίσιο, η άσκηση έχει αναδειχθεί ως ένα πιθανό θεραπευτικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της συστηματικής φλεγμονής , οδηγώντας έτσι σε καλύτερα κλινικά αποτελέσματα. Οι στόχοι αυτής της ανασκόπησης είναι να συζητήσει η επιστημονική κοινότητα τον πιθανό αντιφλεγμονώδη ρόλο της άσκησης σε αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις, τονίζοντας τα κενά στη βιβλιογραφία και τις κλινικές και επιστημονικές προοπτικές στο πεδίο.

Η άσκηση λοιπόν δεν απευθύνεται μόνο στους υγιείς, αλλά και στους πάσχοντες , με στόχο την πρόληψη των ασθενειών και τη βελτίωση διαφόρων νοσηρών καταστάσεων.

Μελέτες μας αποδεικνύουν τους βιοχημικούς μηχανισμούς και τις ουσίες ( Κορτιζόλη, Αδρεναλίνη , Ντοπαμίνη , Ενδορφίνες, Σεροτονίνη, Ωκυτοκίνη, Ανανδαμίδη, Κολπικό Νατριουρητικό Πεπτίδιο , Τρυπτοφάνη , Γ – αμινοβουτιρικό οξύ , Γλουταμάτη, BDNF πρωτεϊνη, Άξονας HPA κτλ.) του σώματος κατά την ώρα της άθλησης και τα οφέλη του αθλητισμού γενικότερα στα παιδιά και στους ενήλικες στον να αντιμετωπίσουν το Άγχος το stress και την Κατάθλιψη.

Πηγές :

• Έκδοση της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας

• Αuthor Melanie Sloan, PhD, of the department of public health and primary care at the University of Cambridge.

• Θεολογία Ζιώγου Καθηγήτρια Εφαρμογών, Τμήμα Νοσηλευτικής ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης

• Luiz Augusto Perandini Rheumatology Division, School of Medicine, University of Sao Paulo, Sao Paulo, Brazil.