Δ.Υ.Ο Magazine cms

Κατηγορία: NEWS

  • 6o FORUM: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΓΚΡΙΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣH ΣΕ ΖΩΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

    6o FORUM: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΓΚΡΙΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣH ΣΕ ΖΩΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

    Η ιδέα της δημιουργίας του περιοδικού ΔΥΟ και  σχεδόν ταυτόχρονα του FORUM ΔΥΟ ξεκίνη– σε από την ανάγκη αντικειμενικής και έγκριτης  ενημέρωσης της ελληνικής κοινωνίας σε θέματα αιχμής, όπως Διατροφή, Υγεία, Ψυχολογία  και Ομορφιά, αλλά και οικονομία και απασχόληση, παράγοντες  που επίσης επηρεάζουν το επίπεδο της ευτυχίας του Ελληνικού Λαού.

    Για να γίνει επιτυχής αυτή η προσπάθεια, ήταν ξεκάθαρο, σε  όλους εμάς τους συντελεστές, ότι θα έπρwεπε να επιδιώξουμε δυο  βασικά πράγματα: πρώτον να εξασφαλίσουμε τη συνεργασία των  καλύτερων Ελλήνων επιστημόνων και δεύτερον να παραμείνουμε  ανεξάρτητοι και συνεπώς αντικειμενικοί από κάθε πολιτικό ή οικονομικό κέντρο. Και οι δυο αυτοί στόχοι κάθε άλλο παρά εύκολοι ήταν. 

    Το επιτύχαμε χάρις στην εμπιστοσύνη που μας έδειξαν περισσότερο από 40 εκ των πλέον αναγνωρισμένων επιστημόνων υγείας  και επιστημονικών εταιρειών, καθώς επίσης και με την οικονομική  συμβολή των συνεργατών εμπορικών εταιρειών, που μαζί με τη χρηματοδότηση του Ομίλου ΖΙΤΑ κάλυψαν όλα αυτά τα χρόνια (έξι) τις  σημαντικές δαπάνες περιοδικών και FORUM.

    Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους αυτούς τους συνεργάτες που με χαρά και υπερηφάνεια αναφέρουμε  σε κάθε έκδοση του ΔΥΟ για την επιστημονική συνεισφορά τους σε  ένα φιλόδοξο και συνάμα δύσκολο στόχο, όπως είναι η έγκριτη και  αντικειμενική ενημέρωση των Ελλήνων στα πιο καυτά θέματα της  καθημερινότητάς τους. 

    Στην ίδια κατεύθυνση, λοιπόν, και το 6ο FORUM για την Υγεία,  Διατροφή αλλά και την Ανάπτυξη και τις Επενδύσεις στην Ελλάδα,  πραγματοποιείται στις 23 και 24 Οκτωβρίου στον εμβληματικό χώρο  του Ζαππείου Μεγάρου, με τη συνεργασία και την αιγίδα δεκάδων  εξειδικευμένων επιστημόνων αλλά και φορέων, όπως το ΕΒΕΑ, το  ΕΕΑ, ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και  ο Δήμος της Αθήνας.

    Συμμετέχουν με κατανοητές για όλους ομιλίες η Ελληνική Διατροφολογική Εταιρεία, η Ελληνική Εταιρεία Μαστολογίας, η Ελληνική Εταιρεία Παθολογίας, η Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία,  η Ελληνική Εταιρεία Πλαστικής Επανορθωτικής και Αισθητικής  Χειρουργικής, η Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπαιδικής και Τραυματολογίας, η Εταιρεία Μελέτης Παραγόντων Κινδύνου για Αγγειακά Νοσήματα, η Ελληνική Ακαδημία Αντιγήρανσης, η Ακαδημία Ιαματικής Ιατρικής και η Ένωση Διαιτολόγων  Διατροφολόγων Ελλάδας.

    Το 6ο Forum αποδεικνύει έτσι, ότι είναι ο μοναδικός θεσμός  στη χώρα, που συγκεντρώνει τόσο έγκριτη επιστημονική ενημέρωση για τους Έλληνες πολίτες που ενδιαφέρονται για την υγεία  των ιδίων και των οικογενειών τους. Βασικός στόχος η πρόληψη  και η μη νόσηση, σωματική και ψυχολογική, διαφορετικά η σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος.

    Όμως, το 6ο Forum δεν σταματά στα θέματα της υγείας και  της πρόληψης, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Φέρνει το μέλλον  της Ιατρικής και της Οικονομίας στο σήμερα, με αναφορές στην  Τεχνητή Νοημοσύνη, το 5G στην Ιατρική και την Οικονομία,  τις Έξυπνες και Πράσινες πόλεις, την επιχειρηματικότητα και  τις επενδύσεις στην Ελλάδα.

    Ειδικότερα, το Συμπόσιο για την Ανάπτυξη και τις Επενδύσεις καθίσταται ιδιαίτερα ενδιαφέρον σε μια περίοδο που η χώρα  βρίσκεται σ’ ένα σταυροδρόμι εξωτερικών κυρίως προκλήσεων.

    Μετά από δέκα χρόνια κρίσης και μνημονίων και μιας χαμένης  χρονιάς, λόγω πανδημίας, η Ελλάδα δείχνει ικανή να επανέλθει σε  δυναμική τροχιά. Το ταμείο Ανάκαμψης, η επάνοδος της Τουριστικής Βιομηχανίας, η εντυπωσιακή αύξηση των εξαγωγών, τα μεγάλα  έργα υποδομών και το ενδιαφέρον των ξένων και εγχώριων επενδυτών, συνθέτουν ένα θετικό momentum προς τα εμπρός. Αντίστροφα,  η ταχεία αύξηση του πληθωρισμού, η κοσμογενής αύξηση των πρώτων υλών και κυρίως όλου του φάσματος της ενέργειας, η έλλειψη  βασικών προϊόντων απαραίτητων για τη βιομηχανία, απειλούν για
    επαναφορά της Παγκόσμιας Οικονομίας, αλλά και της Ελληνικής,      σε συνθήκες δεκαετίας ’70, δηλαδή σε στασιμοπληθωρισμό.

    Το οικονομικό αυτό φαινόμενο, ευτυχώς σπάνια, είναι και ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος οικονομολόγων, Κεντρικών Τραπεζών και  Διοικήσεων.

    Οδηγούμεθα, λοιπόν, σε στασιμοπληθωρισμό με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη διαφαινόμενη Οικονομική Ανάπτυξη της χώρας ή  όλα αυτά τα παραπάνω φαινόμενα θα αυτοακυρωθούν μαζί με τον  περιορισμό της πανδημίας;

    Αυτά και πολλά ακόμα θα συζητηθούν στο Συμπόσιο για την  Ανάπτυξη και τις Επενδύσεις στο 6ο FORUM.

    Είστε όλοι προσκεκλημένοι με ελεύθερη είσοδο, αρκεί να είστε  εμβολιασμένοι. Αν πάλι όχι, προτιμήστε τον καναπέ σας, τότε σας δίνουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε τις εργασίες, ακόμα και τα  Βραβεία Γυναικείας Επιχειρηματικότητας και Επιχειρήσεων καθώς και μεταποίηση στον πρωτογενή τομέα, διαδικτυακά.

    Εμείς, πάντως, θα χαρούμε να σας συναντήσουμε υγιείς και προσωπικά στο Ζάππειο στις 23 και 24 Οκτωβρίου.

    Καλό φθινόπωρο και να προσέχετε την υγεία σας.

    Γράφει ο
    Ζαχαρίας Καπλανίδης
    Οικονομολόγος, Πρόεδρος ομίλου ZITA

     

  • Δημιουργώ άρα Υπάρχω: Η αξία της δημιουργικότητας για εμάς και τα παιδιά μας.

    Δημιουργώ άρα Υπάρχω: Η αξία της δημιουργικότητας για εμάς και τα παιδιά μας.

    Σοφία Ανδρεοπούλου, MSc

    Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος

    Πρωτοάκουσα τον όρο «δημιουργική απασχόλήση» όταν ο γιός μου ήταν έξι μηνών και έψαχνα μια γυναίκα που θα μπορούσε να τον προσέχει τις ώρες που εγώ και ο πατέρας του δουλεύαμε. Γρήγορα κατάλαβα ότι ο όρος αυτός είχε ελάχιστη ουσία και αποτελούσε άλλοθι για ένα ακριβότερο κοστολόγιο: η γυναίκα που θα έκανε «δημιουργική απασχόληση» στο παιδί μου θα έπαιρνε τα διπλά λεφτά από εκείνη που «απλώς» θα το πρόσεχε. Τι το δημουργικό μπορεί να κάνει ένα βρέφος, αλήθεια;

    Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ της μόδας αυτή η περίφημη «δημιουργική απασχόληση» και οι γονείς είναι διατεθειμένοι να την πληρώσουν ακριβά (ή τουλάχιστον ήταν μέχρι πρότινος). Αυτό από τη μια πλευρά είναι καλό: σημαίνει πως πολλοί έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν την αξία της δημιουργικότητας. Από την άλλη πλευρά, φοβάμαι πως ο όρος δημιουργικότητα γίνεται αντιληπτός με πολύ περιορισμένο και εσφαλμένο τρόπο.

    Οι γονείς αυτοί που τρέχουν δεξιά-αριστερά τα παιδιά τους για να κάνουν κάποια «δημιουργική» δραστηριότητα, αντιλαμβάνονται τη δημιουργικότητα μόνο σε σχέση με την κατασκευή. Θεωρούν ότι για να γίνει δημιουργικό το παιδί τους πρέπει να μάθει να φτιάχνει κάτι με το σωστο τρόπο ώστε να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. ’Ετσι, πληρώνουν ανθρώπους που θα δείξουν στο παιδί πώς να ζωγραφίζει, να κόβει, να κολλάει, να πλάθει «σωστά».

    Στην αντίληψη αυτή υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, πολλές παρερμηνείες.

    Πρώτα απ’ όλα, τα παιδιά είναι πάντα δημιουργικά. Τα παιδιά γεννιούνται με φαντασία, ευέλικτο μυαλό, φυσική φιλομάθεια και έμφυτη δημιουργικότητα. ‘Ενα μικρό παιδάκι που ανακαλύπτει διαρκώς τον εαυτό του και τον κόσμο, είναι δημιουργικό έτσι κι αλλιώς. Δε χρειάζεται να έρθει ένας ενήλικος και να του δείξει «πώς να ζωγραφίζει» ή «πώς να κόβει» για να γίνει δημιουργικό.

    Αντίθετα, νομίζω πως πολλές φορές οι μεγάλοι τείνουν να επιμένουν ότι τα παιδιά πρέπει να ακολουθήσουν ορισμένους κανόνες, να κάνουν με το «σωστό τρόπο» κάποια δημιουργική δραστηριότητα – και αυτό μάλλον περιορίζει τη δημιουργικότητά τους. Πόσο «δημιουργική» είναι η ζωγραφική όταν το παιδί απλώς αντιγράφει το σχέδιο της δασκάλας;

    Πρέπει να μάθει την τεχνική, θα μου πείτε. Ναι, αλλά πρώτα πρέπει να μάθει να εκφράζεται. Να γνωρίσει και να αποδεχτεί τον εαυτό του. Και να νιώσει την ασφάλεια πως το περιβάλλον του το αποδέχεται όπως είναι. Αν δε συμβούν αυτά, το να ζωγραφίζει δεν θα είναι δημιουργικό – θα είναι απλώς αντιγραφή και υπακοή.

    Αν θέλουμε το παιδί μας να γίνει δημιουργικό, δε χρειάζεται να πληρώσουμε κανέναν για να το κάνει – αρκεί να το αφήσουμε να αναπτύξει ελεύθερο από κριτική και άγχος τις φυσικές του δυνατότητες.

    Το μεγαλύτερο εμπόδιο στη δημιουργικότητα είναι ο φόβος του λάθους και της κριτικής που αυτό συνεπάγεται. Το παιδί που υφίσταται αρνητική κριτική, νιώθει πως έχει απογοητεύσει τους γονείς του και πως ίσως το απορρίπτουν ή δεν το αγαπούν πια. Αυτός είναι ο λόγος που πολλά παιδιά μαθαίνουν σιγά-σιγά να συγκρατούν τη δημιουργικότητά τους, και δεν τολμούν να πάρουν πρωτοβουλίες.

    ‘Υστερα, η δημιουργικότητα δεν συνδέεται μόνο με την κατασκευή ή την τέχνη. Δημιουργικό είναι το παιδί –ή ο ενήλικος- όταν φτιάχνει κάτι δικό του, κάτι το οποίο αποτελεί έκφραση προσωπικών του αναγκών, συναισθημάτων ή απόψεων. Προϊόν δημιουργικότητας δεν είναι μόνο μια ζωγραφιά – μπορεί να είναι και μια έξυπνη λύση σε ένα πρόβλημα, ένας διαφορετικός τρόπος να στρώνει κανείς το κρεβάτι του, ένα προσωπικό σύστημα οργάνωσης των παιχνιδιών, μια πρωτότυπη άποψη, ένα κουλουράκι σε περίεργο σχήμα. Είμαστε δημιουργικοί όταν τολμάμε να είμαστε ο εαυτός μας και να το εκφράζουμε -σε αντίθεση με αυτό που γίνεται συνήθως στα πλαίσια της κοινωνικής ζωής, όπου προσπαθούμε να ταιριάξουμε με αυτό που νομίζουμε πως θέλουν οι άλλοι από εμάς.

    Γι΄’ αυτό, άλλωστε και η δημιουργικότητα είναι τόσο σημαντική για την προσωπική ανάπτυξη. Γιατί δεν καθρεφτίζει απλώς μια ικανότητα, ένα ταλέντο, αλλά επιβεβαιώνει την ίδια την ύπαρξη του ατόμου. Το παιδί ή ο ενήλικος που δημιουργεί κάτι -είτε είναι μια συνταγή, είτε ένα ιδεολογικό σύστημα- νιώθει ότι πραγματικά υπάρχει, ότι η ζωή του έχει νόημα.

    Η δημιουργικότητα συνεπάγεται μια ενεργητική στάση απέναντι στη ζωή – αντί απλώς να ακολουθώ τους άλλους, χαράζω το δικό μου δρόμο. Αντί να υπακούω, ηγούμαι. Αντί να περιμένω από τους άλλους, παίρνω τα πράγματα στα χέρια μου. Τολμάω να είμαι «εγώ» και βάζω τη δική μου σφραγίδα στον κόσμο.

    Δυστυχώς, αυτήν ακριβώς τη στάση είναι που έχουμε χάσει ως λαός και αυτός είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που βρισκόμαστε στη σημερινή μας κατάσταση. Ενώ έχουμε πίσω μας αιώνες ολόκληρους δημιουργικότητας, τις τελευταίες δεκαετίες πάψαμε να είμαστε δημιουργικοί. Βιώνοντας μια συλλογική ανασφάλεια και ένα αίσθημα κατωτερότητας, βυθιστήκαμε σε μια παθητική στάση που μας οδήγησε στο να μιμούμαστε τους «ανώτερους ξένους», και να προσπαθούμε να τους φτάσουμε καταναλώνοντας ό,τι εκείνοι δημιουργούν. Γίναμε ένα έθνος μεσαζόντων, μεταπραττών, και καταναλωτών.

    Για πολύ καιρό μας φαινόταν ευκολότερο να εισάγουμε και να μιμούμαστε, παρά να δημιουργούμε και να εξάγουμε. Φαινόταν πιο κερδοφόρο, πιο σίγουρο, πιο απλό. Αλλά έτσι γίναμε απλώς εξαρτημένοι, πιόνια όλων εκείνων που τολμούν να παράγουν.

    Είναι πια καιρός να αλλάξουμε στάση, να γίνουμε πιο ενεργητικοί. Είναι καιρός να εμπιστευθούμε περισσότερο τον εαυτό μας και την έμφυτη δημιουργικότητά μας. Και να την καλλιεργήσουμε στα παιδιά μας, Αυτό είναι αναγκαίο τόσο σε προσωπικό επίπεδο –για μια καλύτερη ψυχική ισορροπία- όσο και σε εθνικό επίπεδο –για μια καλύτερη οικονομία και κοινωνία. Για ένα καλύτερο αύριο.

  • Η υγεία μας και το παιχνίδι της χαράς!

    Η υγεία μας και το παιχνίδι της χαράς!

    Η υγεία είναι πολύ σημαντική για όλους. «Υγεία πάνω απ’ όλα» λένε συχνά. Και πολλοί αφιερώνουν χρόνο και χρήματα για να φροντίσουν την υγεία τους – σε γιατρούς, φάρμακα, εξετάσεις. Κι ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι ξεχνούν έναν παράγοντα εξαιρετικά σημαντικό για την υγεία: την ψυχολογική τους κατάσταση.

    ‘Όχι μόνο η κοινή λογική, αλλά και πολλές επιστημονικές έρευνες καταδεικνύουν τη σχέση ανάμεσα στην ψυχολογική μας κατάσταση και τη σωματική μας υγεία. ‘Όταν νιώθουμε άσχημα, εκκρίνονται στον εγκέφαλο ουσίες που επηρεάζουν τη λειτουργία του σώματος. Επιπλέον, το χρόνιο άγχος μειώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, πράγμα που μας καθιστά πιο ευάλωτους απέναντι σε διαφόρων ειδών παθήσεις.

    Η ψυχολογική μας κατάσταση, όμως, επηρεάζεται πολύ από τη στάση που έχουμε, από τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και την ίδια τη ζωή. Η στάση αυτή είναι μια εσωτερική οπτική γωνία που διαμορφώνεται στην παιδική μας ηλικία και συνήθως την κουβαλάμε αμετάβλητη σε όλη μας τη ζωή. Είναι σαν ένα φίλτρο που μας κάνει να βλέπουμε τον κόσμο με ένα ορισμένο τρόπο – αρνητικό ή θετικό.

    Ας μην ξεχνάμε πως σχεδόν στα πάντα υπάρχει και θετική και αρνητική πλευρά. Καθένας μας αποκτά νωρίς στη ζωή του, την τάση να αντιλαμβάνεται περισσότερο, να δίνει μεγαλύτερη έμφαση στη μια από τις δύο αυτές πλευρές.

    Το άτομο που έχει αρνητική στάση ζωής, φοράει μαύρα γυαλιά και βλέπει πιο έντονα την αρνητική πλευρά στο καθετί, βλέπει το ποτήρι μισοάδειο. Τα μαύρα του γυαλιά τον κάνουν να αντιλαμβάνεται το χειρότερο στο παρόν και να περιμένει το χειρότερο από το μέλλον.

    Από την άλλη μεριά, αν έχω μια θετική στάση, αντιλαμβάνομαι περισσότερο τη θετική πλευρά στα πάντα κι έτσι βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Τα εσωτερικά μου γυαλιά μου δείχνουν έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο στον οποίο συμβαίνουν καλά πράγματα, στον οποίο υπάρχουν θετικές εξελίξεις..

    Ο θετικός και ο αρνητικός άνθρωπος

    Ανάλογα με την εσωτερική τους στάση, λοιπόν, διακρίνουμε τους ανθρώπους σε θετικούς ή αρνητικούς.

    • Ο αρνητικός άνθρωπος βλέπει κυρίως το πρόβλημα – ο θετικός τη λύση.
    • Ο αρνητικός άνθρωπος βλέπει περισσότερο αυτό που του λείπει – ο θετικός αυτό που έχει.
    • Ο αρνητικός άνθρωπος βλέπει τι μπορεί να πάει στραβά – ο θετικός τι μπορεί να πάει καλά.
    • Ο αρνητικός άνθρωπος βλέπει το κομμάτι που δεν λειτουργεί – ο θετικός αυτό που λειτουργεί.
    • Ο αρνητικός άνθρωπος βλέπει τι του έχουν κάνει – ο θετικός βλέπει τι μπορεί ο ίδιος να κάνει

    ‘Έτσι τελικά ο θετικός άνθρωπος βιώνει λιγότερο αρνητικά τα άσχημα που του συμβαίνουν, συνέρχεται πιο γρήγορα, και έχει μια δυναμική στάση που τον ωθεί να βρίσκει λύσεις. Καθώς νιώθει λιγότερα αρνητικά συναισθήματα και λιγότερο άγχος, έχει καλύτερη σωματική υγεία. ‘Έχει γενικά καλύτερη διάθεση, μεγαλύτερη ψυχική ανθεκτικότητα, και λειτουργικότερες αντιδράσεις στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος.

    Και όμως, η στάση ζωής αλλάζει: Το Παιχνίδι της Χαράς

    Αλλάζει η στάση ζωής, πιθανώς αναρωτιέστε; Αν συνειδητοποιήσω ότι είμαι αρνητικός άνθρωπος, τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω τα γυαλιά με τα οποία βλέπω τον κόσμο;

    Ασφαλώς και αλλάζει, απαντούν οι ειδικοί. Η στάση ζωής είναι κάτι που έχω μάθει – όπως το έμαθα, μπορώ και να το «ξεμάθω». ‘Η, καλύτερα, μπορώ να μάθω κάτι άλλο, κάτι πιο λειτουργικό που θα συμπληρώσει αυτό που ήδη ξέρω. ‘Όπως «διδάχτηκα» από το περιβάλλον μου να βλέπω αρνητικά τα πράγματα, έτσι μπορώ να «διδάξω» τον εαυτό μου να τα βλέπει θετικά. Αρκεί να αποφασίσω να δουλέψω συστηματικά πάνω σε αυτό τον στόχο. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το κάνω αυτό – είτε μόνος μου, είτε με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας.

    ‘Ένας τρόπος που έχει λειτουργήσει πολύ για μένα, είναι το παιχνίδι της χαράς. Το παιχνίδι της χαράς –που το έπαιζε η Πολυάννα, η ηρωίδα ενός βιβλίου που διάβασα όταν ήμουν παιδί- είναι πολύ απλό: προσπαθείς σε καθετί που σου συμβαίνει να βρεις τη θετική πλευρά. Βλέπεις και βιώνεις την αρνητική πλευρά αλλά μετά εστιάζεις την προσοχή σου στη θετική. Έτσι βρίσκεις πάντα κάτι που θα σε παρηγορήσει και θα σου δώσει κάποια χαρά.

    Παίρνεις, για παράδειγμα, μια κλήση για παράνομο παρκάρισμα, και σκέφτεσαι «ευτυχώς που δεν μου πήραν τις πινακίδες.» ‘Έρχεται ένας τεράστιος ΕΝΦΙΑ και σκέφτεσαι «ευτυχώς που έχω σπίτι να μένω κι ας πληρώνω φόρους». Σε απολύουν από τη δουλειά και σκέφτεσαι «τώρα θα έχω περισσότερο χρόνο με το παιδί μου».

    Σας φαίνονται παρατραβηγμένα όλα αυτά; Κι όμως, δεν είναι. Είναι σκέψεις που κάποιοι άνθρωποι τις κάνουν, νιώθουν καλύτερα και διαχειρίζονται καλύτερα τη ζωή τους. Γιατί να μην τις κάνουμε κι εμείς;

    Ασφαλώς, θέλει χρόνο και επανάληψη για να λειτουργήσει το παιχνίδι της χαράς. Δείτε το σαν να μαθαίνετε μια ξένη γλώσσα. Αγοράστε ένα τετράδιο και όποτε συμβαίνει κάτι που σας αναστατώνει, προσπαθήστε να βρείτε κάτι θετικό ή έστω παρηγορητικό και να το σημειώσετε. Στην αρχή θα χρειαστεί να πιεστείτε πολύ για να βρείτε κάτι. Σταδιακά όμως, το μυαλό σας θα εκπαιδευτεί και θα αρχίσετε πραγματικά να αισθάνεστε τη διαφορά.

      Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο να κάνετε την προσπάθεια αυτή. Το Παιχνίδι της Χαράς θα σας βοηθήσει να ξεπεράσετε πιο γρήγορα τη θλίψη και την απογοήτευση. Θα μειώσει το άγχος σας και θα τονώσει έτσι το ανοσοποιητικό σας σύστημα. Θα βελτιώσει τις σχέσεις σας. Θα κάνει πιο ικανοποιητική τη ζωή σας και θα σας βοηθήσει να τη χαίρεστε περισσότερο. Είναι στο χέρι σας να επιλέξετε μια καλύτερη στάση. Στο κάτω-κάτω «δεν έχει σημασία τι σου έχει κάνει η ζωή, αλλά τι κάνεις εσύ με αυτό που σου έχει κάνει».

    Σοφία Ανδρεοπούλου, Msc

    Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος

    Στάση ζωής: το θεμέλιο για υγεία και ευτυχία

     

     

  • Τι μας δίδαξαν τα 200 χρόνια επανάστασης,τι μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον;

    Τι μας δίδαξαν τα 200 χρόνια επανάστασης,τι μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον;

    Εφέτος γιορτάζουμε, ως γνωστόν, τα 200 χρονιά από την επίσημη έναρξη της ελληνικής επανάστασης, που είχε σαν αποτέλεσμα την επανίδρυση του κράτους και την συσπείρωση του ελληνικού έθνους.

    Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός, δηλαδή το ότι μια χούφτα εξαθλιωμένων Ελλήνων βρήκε την δύναμη και τα ψυχικά αποθέματα να επαναστατήσει σε μια πανίσχυρη ακόμα Οθωμανική Αυτοκρατορία, αποτελεί ένα θαύμα, ανάλογο του οποίου δύσκολα μπορούμε να συγκρίνουμε σ’ όλη την σύγχρονη παγκόσμια ιστορία. Το πως επετεύχθη αυτό το θαύμα και με τι θυσίες, το γνωρίζουμε λίγο πολύ όλοι εμείς οι Έλληνες, αλλά και πολλοί Φιλέλληνες ή μη και στις πέντε Ηπείρους του πλανήτη.

    Από το σημείο λοιπόν μηδέν του 1821 έως σήμερα, η Ελλάδα πέτυχε δύσκολους στόχους, όπως ο διπλασιασμός των αρχικών συνόρων της, η ανόρθωση της οικονομίας και του παραγωγικού μοντέλου της, η εδραίωση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος η σύσταση αξιόμαχων Ενόπλων Δυνάμεων και τέλος η συμμετοχή σε μια έστω και ημιτελή ένωση σημαντικών κρατών, δηλαδή αυτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει όλα αυτά τα επιτεύγματα, μέσα σε 200 πολύ δύσκολα χρόνια, που βίωσαν οι πρόγονοι μας. Όλα τα εύσημα και τον σεβασμό μας στους γνωστούς αλλά κυρίως στους άγνωστους ήρωες, που έχυσαν στην κυριολεξία το αίμα τους για να φθάσουμε στο σημερινό 2021.

    Αυτά είναι τα καλά και αξιοθαύμαστα συμπεράσματα της σύντομης αναδρομής των 200 χρόνων. Υπάρχουν όμως και κακά συμπεράσματα, στα οποία οφείλουμε να σταθούμε, αν θέλουμε να γιορτάσουμε τα 300 χρόνια, μέσα σε μια χώρα απαλλαγμένη από τον «κακό εαυτό της» και τα «βαρίδια» που σέρνει αιώνες τώρα, με μαθηματική συνέπεια, και ανίκανη να τα αποκόψει και να επιταχύνει προς το μέλλον. Κατάρα; DNA; συνέπεια στα καλά αλλά και στα κακά της φυλής μας; ποια άραγε να είναι η βασική αιτία του προβλήματος;

    Όλοι γνωρίζουμε το πρόβλημα, όλοι το συζητάμε σε κάθε ευκαιρία και έχουμε και εξηγήσεις, άλλα τελικά κανένας μας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, και το κυριότερο δεν φροντίζει, έστω και σε ατομικό επίπεδο, να «απαλλαγεί» από τον «κακό εαυτό του».

    Ας θυμηθούμε, πολύ σύντομα, τα σημαντικότερα αρνητικά γεγονότα μέσα σε αυτά τα 200 ηρωικά, από την άλλην πλευρά, χρόνια. Τον δεύτερο κιόλας χρόνο της απέλπιδας, για τις τότε συνθήκες επανάστασης, οι συμπατριώτες μας ξεκίνησαν εμφύλιο πόλεμο, με στόχο ποιος θα πάρει το πάνω χέρι της εξουσίας . Αλληλοσκοτωθήκαμε, φυλακίσαμε τους πιο σημαντικούς στρατιωτικούς μας, όπως τον Κολοκοτρώνη, εκτεθήκαμε στους Φιλέλληνες του εξωτερικού και ένας Θεός ξέρει πως τελικά καταφέραμε να ξανακοιτάξουμε τον πραγματικό εχθρό, δηλαδή τον Οθωμανό κατακτητή.

    Λίγο αργότερα, και αφού έχουμε κερδίσει την αναγνώριση μας σαν ελεύθερο κράτος, με την συνθήκη του Λονδίνου, η αδιανόητη και κακή πλευρά μας, δολοφονεί τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.

    Ένας Θεός πάλι γνωρίζει που θα ήταν διοικητικά, και όχι μόνο, σήμερα η Ελλάδα, εάν είχαμε αφήσει τον εμπνευσμένο αυτόν άνθρωπο να ολοκληρώσει το έργο του. Ίσως μια απάντηση να είναι η σημερινή κατάσταση της Ελβετίας, που ως γνωστόν, αναδιοργάνωσε ο Καποδίστριας με εντολή του Τσάρου της Ρωσίας, πριν έρθει στην Ελλάδα σαν Κυβερνήτης.

    Την ίδια σχεδόν τύχη είχε, μερικές δεκάδες χρόνια αργότερα, μια άλλη μεγάλη μορφή του έθνους μας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

    Ο μεγάλος νικητής των Βαλκανικών αγώνων και του Α’ παγκοσμίου πολέμου, που διπλασίασε τα σύνορα της τότε ελεύθερης Ελλάδας, αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί τουλάχιστον 3 φορές, με την πλέον καθοριστική το 1920, τρείς μόλις μήνες από την πανηγυρική για την χώρα συνθήκη των Σεβρών!!

    Επακολούθησε η εκστρατεία της Μικράς Ασίας και η αναπόφευκτη καταστροφή, τις συνέπειες της οποίας βιώνουμε μέχρι σήμερα. Αιτία και πάλι η διχόνοια και η μάχη μέχρις εσχάτων για την εξουσία και ο λαός με φανατισμό και με παρωπίδα να κλίνει πότε από την μια πλευρά (της Μοναρχίας) και πότε από την άλλη ( της Δημοκρατίας).

    Και εδώ ένας Θεός μόνο ξέρει, που θα ήταν η χώρα μας σήμερα εάν το φθινόπωρο του 1920 ο Βενιζέλος είχε κερδίσει τις εκλογές και δεν αυτοεξοριζόταν στην Γαλλία. Κατά την άποψη μου σίγουρα θα είχε αποφευχθεί το φιάσκο της Μικρασιατικής Εκστρατείας.

    Δυο δεκαετίες αργότερα, και αφού είχε μεσολαβήσει το έπος της Αλβανίας, κατά την διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, και αφού η χώρα εξέρχεται εξαθλιωμένη από την κατοχή, βρίσκει την απίστευτη δύναμη, να επιδοθεί σε έναν ακόμη εμφύλιο πόλεμο . Αριστεροί εναντίον Δεξιών με έπαθλο την εξουσία!!

    Για άλλη μια φορά στο ίδιο έργο θεατές. Οι συνέπειες; Όπως πάντα ανυπολόγιστες που μας ακολουθούν μέχρι σήμερα.

    Ανάμεσα σ ’αυτά τα μεγάλα και καθοριστικά αρνητικά γεγονότα, των τελευταίων 200 χρόνων, συνέβησαν και πάμπολα άλλα ανάλογα, που έχουν αναλυθεί σε χιλιάδες σελίδες από τους ιστορικούς μας, αντικειμενικά ή υποκειμενικά. Εμείς σταθήκαμε μόνο σ’ αυτά, πιστεύοντας ότι είναι τα πλέον ενδεικτικά της σύγχρονης ιστορίας μας και αυτά που θα μπορούσαν να μας δώσουν τα βασικά αίτια της διαχρονικής κατάρας της φυλή μας.

    Το πάθος για την εξουσία που διακατέχει αιώνια κάποιους συμπατριώτες μας και η απίστευτη ικανότητα τους να συμπαρασύρουν σ’ αυτό και ολόκληρο σχεδόν το ελληνικό Popolo. Εκπληκτικό!

    Και ελάτε στο σήμερα. Οι Έλληνες είναι βασικά χωρισμένοι σε αριστερούς και δεξιούς. Ο Τσίπρας θεωρείται αριστερός και ο Μητσοτάκης δεξιός.

    Αριστερός, με την κλασική του όρου έννοια θεωρείται ο κομμουνιστής ενώ αντίστοιχα δεξιός ο καπιταλιστής.

    Ο κομμουνισμός σαν οικονομική, κοινωνική και πολιτική έννοια προδιαγράφηκε, θεωρητικά τουλάχιστον, από  τον Μάρξ και τον Ένγκελ και εφαρμόστηκε αρχικά στην Ρωσία με την επανάσταση του 1917.

    Η βασική της θεωρία στηριζόταν στο ότι τα μέσα παραγωγής ελέγχονται από την κεντρική εξουσία και οι απολαβές επιμερίζονται όχι βάσει της απόδοσης των εργαζομένων αλλά ανάλογα με τις ανάγκες τους.

    Το οικονομικό αυτό μοντέλο καθορίζει αναπόφευκτα και την κοινωνική αλλά και πολιτική οργάνωση του κράτους.

    Το είδαμε και το «θαυμάσαμε» στην πράξη, στην Ρωσία και σε μια ντουζίνα περιπτώσεων από κράτη όμορα της, στις αρχές μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα. Το είδαμε ακόμα να καταρρέει εκκωφαντικά, μέσα σε μια νύκτα, στα τέλη της δεκαετίας του 80.

    Και ερχόμαστε στον Καπιταλισμό και στην θεωρία της ελεύθερης αγοράς. Βασικός εκφραστής και πρωτοστάτης ο οικονομολόγος Adam Smith στα μέσα του 18ου αιώνα.

    Τι λέει λοιπόν ο Adam Smith; Η οικονομία και το παραγωγικό μοντέλο είναι απόλυτα ελεύθερα, και από μόνα τους πυροδοτούν μηχανισμούς που επαναφέρουν σε ισορροπία οποιαδήποτε αιτία διαταράξει την οικονομική και παραγωγική διαδικασία.

    Έτσι, εξασφαλίζεται η οικονομική ευημερία των λαών και συνεπώς η κεντρική εξουσία θα πρέπει να αποφεύγει οποιαδήποτε επέμβαση στους οικονομικούς μηχανισμούς.

    Άρα αντίθετα με την κομμουνιστική θεωρία, στην καπιταλιστική, δεν επιτρέπεται το κράτος να έχει παρέμβαση στην παραγωγική διαδικασία η οποία είναι προνόμιο μόνο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

    Αλήθεια πόσοι από εμάς τους Έλληνες «αριστερούς» και «δεξιούς» πιστεύουμε στις αξίες των παραπάνω θεωριών;

    Τζων Μέυναρντ Κέυνς

    Ο κομμουνισμός ως γνωστόν κατέρρευσε και όχι τυχαία, πριν από 3 δεκαετίες και οι θεωρίες του Adam Smith έχουν καταρρεύσει δεκάδες φορές με την πλέον εκκωφαντική στο Κραχ του 1929.

    Καμία αυτόματη διεργασία δεν είναι ικανή να επαναφέρει μια σοβαρή δια- τάραξη του οικονομικού κύκλου χωρίς κεντρική παρέμβαση.

    Εάν θεωρήσουμε την Αμερική, τον Καναδά, την Αγγλία ή ακόμα και την Ιαπωνία σαν τους βασικούς εκπροσώπους της ελεύθερης αγοράς και του καπιταλισμού, δεν έχετε παρά να μετρήσετε τα τρισεκατομμύρια που διαθέσανε από τις κεντρικές τους τράπεζες, μόνο τους τελευταίους 12 μήνες, για να σώσουν τις οικονομίες τους και την παραγωγική διαδικασία. Με απλά λόγια γράψανε στα παλιά τους υποδήματα τις θεωρίες του Adam Smith και δεν ήταν η πρώτη φορά.

    Το ίδιο βέβαια έκαναν και τα κράτη με πιο συγκεντρωτικές εξουσίες όπως η Ρωσία και η Κίνα, που βέβαια εδώ και αρκετά χρόνια έχουν αποδεχτεί την ση- μασία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ανα- δεικνύοντας μάλιστα πολλούς πολίτες τους στις περιβόητες λίστες του Forbes.

    Συμπέρασμα: δεν υπάρχουν σήμερα κομμουνιστικά και καπιταλιστικά κράτη με τις κλασικές τουλάχιστον θεωρίες των εμπνευστών τους.

    Αντίθετα υπάρχουν μόνο κεϋνσιανιάνα κράτη και κατ’ επέκταση δεν υπάρχουν κομμουνιστές και καπιταλιστές, αλλά κεϋνσιανενιστές.

    Στην πράξη δηλαδή, όλοι ασπαζόμαστε την θεωρία του Keynes ότι τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο στην οικονομία. Όταν διαταράσσεται για οποιοδήποτε λόγο ένας οικονομικός κύκλος, όπως αυτός που βιώνουμε στην πανδημία, απαιτείται κεντρική παρέμβαση.

    Ο κομμουνισμός ως γνωστόν κατέρρευσε, και όχι τυχαία, πριν από τρείς δεκαετίες και οι θεωρίες του Adam Smith έχουν καταρρεύσει δεκάδες φορές με την πλέον εκκωφαντική στο κραχ του 1929. Καμία αυτόματη διεργασία δεν είναι ικανή να επαναφέρει μια σοβαρή διατάραξη του οικονομικού κύκλου χωρίς κεντρική παρέμβαση.

    Παράλληλα η κεντρική εξουσία δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ιδιωτική πρωτοβουλία, και αυτό το κατάλαβε και η Ρωσία έστω και αν της πήρε 70 περίπου χρόνια.

    Άρα ουσιαστικά ένα είναι σήμερα το οικονομικό μοντέλο, με ελάχιστες παραλλαγές, ο «Κεϋνσιανισμός» (ας μου συγχωρεθεί το αδόκιμο ενδεχομένως του όρου). Το ίδιο έκανε και ο Σύριζα, το ίδιο κάνει και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

    Είδατε τον κο Τσίπρα να κρατικοποιεί την οικονομία; το αντίθετο. Βλέπετε τώρα τον κο Μητσοτάκη να μην παρεμβαίνει για να σώσει επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας;

    Εξ άλλου, εάν κοιτάξουμε προσεκτικά, θα δούμε ότι ο Κεϋνσιανισμός είναι στην πραγματικότητα το πλέον δημοκρατικό και δίκαιο πολίτευμα. Γιατί; Γιατί δεν επιβραβεύει κανέναν οκνηρό και συνειδητά ανεπρόκοπο δίνοντας έμφαση στην ιδιωτική πρωτοβουλία και επιβραβεύοντας την επιτυχία, αλλά και την ίδια στιγμή, δεν επιτρέπει να αφεθούν στο έλεος του Θεού άνθρωποι με πραγματικές οικονομικές αδυναμίες λόγω φυσικής κατάστασης ή οικονομικής δυσπραγίας με έντονες συνέπειες στην απασχόληση και την ανεργία. Αυτές τις αξίες είμαι σίγουρος ότι τις ασπάζονται σήμερα, έστω και με λίγη μουρμούρα, ο πλέον «καπιταλιστής» Αμερικάνος πολί- της καθώς και ο πλέον «κομμουνιστής» Ρώσος.

    Και όμως οι παλιοί τίτλοι αριστερός- κομμουνιστής και δεξιός- καπιταλιστής, παραμένουν κυρίαρχοι όροι, για να διχάζουν τον λαό και να δημιουργούν ερείσματα για ύπαρξη κομμάτων και αρχηγών. ( Δεξιά, κεντροδεξιά, κέντρο, κεντροαριστερά, Αριστερά και…βάλε)

    Δεν συμφέρει στους πολιτικούς ότι δεν υπάρχουν σήμερα διακριτά οικονομικά και πολιτικά μοντέλα. Η ίδια η ιστορία και η πράξη έχουν συγκλίνει τις ακραίες θεωρίες του Adam Smith και του Καρλ Μαρξ.

    Εμείς λοιπόν, το popolo, πρέπει να το κατανοήσουμε πολύ καλά αυτό και ίσως τότε να εξαλείψουμε μια από τις βασικές αιτίες της κατάρας του διχασμού, που τόσο ακριβά έχουμε πληρώσει κατά την

    διάρκεια των τελευταίων 200 χρόνων. Δίπλα στις αδιαμφισβήτητες επιτυχίες όπως ελευθερία, ανάπτυξη, δημοκρατία, ασφάλεια, προσθέστε τις τεράστιες και αχρείαστες απώλειες ζωών κατά την διάρκεια των εμφυλίων, τους ανεπαρκείς ακόμα διοικητικούς μηχανισμούς του κράτους, την μη ανεξαρτησία της Τρίτης Εξουσίας, δηλαδή της Δικαστικής, τον κατευθυνόμενο και μη αντικειμενικό ρόλο της Τέταρτης, όπως αποκαλείται, Εξουσίας, δηλαδή της Δημοσιογραφίας και της ανάδειξης της Πέμπτης Εξουσίας. Ποια είναι αυτή; μα φυσικά η Τραπεζική. Αυτή είναι που σήμερα αποφασίζει ποιοι θα μείνουν στα σπίτια τους και ποιοι θα τα χάσουν, ποιοι θα σώσουν τις επιχειρήσεις τους και ποιοι θα χρεωκοπήσουν, ποιοι θα πάρουν δάνεια και ποιοι όχι, έστω και αν τα δικαιούνται.
    Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα της χώρας μας 200 χρόνια από την επανάσταση και την ανεξαρτησία της. Για πολλά οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι
    και για άλλα τόσα προβληματισμένοι. Ας κάνουμε λοιπόν την αυτοκριτική μας, απαλλαγμένοι από πάθη και προκαταλήψεις, και ας διατρέξουμε τον 21ο
    αιώνα κόβοντας όλα τα «βαρίδια», που σέρνουμε με απίστευτη εμμονή, δυστυχώς πάνω από 200 χρόνια. Το οφείλουμε σε αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για
    να είμαστε σήμερα εδώ, το οφείλουμε στον εαυτό μας, που καλά κάνουμε και πιστεύουμε στην καταγωγή και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ελληνικής φυλής, το οφείλουμε στους απογόνους μας, που θέλουμε, όταν μιλάνε για αυτά που θα τους αφήσουμε με τις πράξεις μας, να μας ευγνωμονούν και όχι να μας αναθεματίζουν.

    Αυτά προς το παρόν για προβληματισμό μαζί με τις θερμότερες ευχές μου για ένα όμορφο καλοκαίρι, απαλλαγμένο από υγειονομικά και όχι μόνο προβλήματα.

  • Μάθηση μετά μουσικής

    Μάθηση μετά μουσικής

    Η μουσική  υπόκρουση έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τις επιδόσεις σε γνωστικές δραστηριότητες. Μια μελέτη έδειξε ότι η μουσική βοήθησε εξεταζόμενους να τελειώσουν περισσότερες ερωτήσεις και οδήγησε σε πιο σωστές απαντήσεις. Μια άλλη μελέτη δείχνει ότι το κατά πόσον η μουσική αυξάνει τη γνωστική λειτουργία εξαρτάται από το αν η μουσική βελτιώνει τη συναισθηματική κατάσταση του ατόμου.

  • Πώς η πανδημία COVID19 προκάλεσε πτώση των γεννήσεων στην Ευρώπη και στην χώρα μας

    Πώς η πανδημία COVID19 προκάλεσε πτώση των γεννήσεων στην Ευρώπη και στην χώρα μας

    Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε την συνέντευξη του Δρ. Λουκά Κλέντζερη, Μαιευτήρα – Χειρουργού – Γυναικολόγου, σχετικά με το πώς η πανδημία COVID19 προκάλεσε πτώση των γεννήσεων στην Ευρώπη και στην χώρα μας.

  • Η πανδημία απο την σκοπιά της ομάδας “Αντίδοτο στην Παθητικότητα”

    Η πανδημία απο την σκοπιά της ομάδας “Αντίδοτο στην Παθητικότητα”

    Η ομάδα Αντίδοτο στην Παθητικότητα μιλά αποκλειστικά στο ΔΥΟ για την πανδημία, την τηλεκπαίδευση και τα lockdowns. Σκοπός του Αντίδοτου είναι να προβληματίσει και να εμπνεύσει το κοινό του Instagram να αντισταθεί στην παθητικότητα.

     

    Ερώτηση 1: Είστε μια ομάδα που μέσα από το Instagram προβληματίζει, κινητοποιεί και διασκεδάζει. Πως ξεκίνησε τη δράση της η ομάδα “Αντίδοτο στην παθητικότητα”;

    Με την ανακοίνωση της κυβέρνησης για lockdown στις αρχές Νοεμβρίου και μόλις είχε περάσει ένας μήνας από τότε που γνωριστήκαμε και από κοντά με τα παιδιά, μας ήρθε ένας ντουγρουτζάς η αλήθεια είναι. Κατά την περίοδο εκείνη όμως, η Σοφία παρακολουθούσε τις ζωντανές συζητήσεις που έκανε ο Στέφανος Ξενάκης στο προφίλ του στο Instagram και της ήρθε η ιδέα να κάνουμε κάτι παρόμοιο, όμως φτιαγμένο από παιδιά για παιδιά. Ρίχνει την ιδέα στο τραπέζι μια μέρα και ειλικρινά στην αρχή ήμασταν όλοι διστακτικοί, παρ’όλα αυτά, ανοιχτοί στην ιδέα. Η κριτική, η αντίδραση όσων θα μας παρακολουθούσαν, αλλά και η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα που θα συνόδευε τον στόχο μας ως Αντίδοτο, ήταν σίγουρα ένα άγχος για όλους μας. Να πούμε ότι και μέχρι την τελευταία στιγμή που είπαμε πως «ναι, θα το κάνουμε!» η Σοφία -η οποία το είχε προτείνει κιόλας- ήταν έτοιμη να πει «όχι».

    Οι συζητήσεις θα ήταν -και είναι- ανοιχτές για όλους και προς όλους. Αρχικά, δεν σκεφτήκαμε καν αν θα βρούμε ανταπόκριση. Πιθανότατα γιατί όσοι ήθελαν να το μάθουν, θα το μάθαιναν και με τον τρόπο τους θα γινόντουσαν μέρος του Αντίδοτου. Η δράση μας, λοιπόν, ξεκινάει με θέματα επίκαιρα, σοβαρά και σημαντικά και μέχρι στιγμής οι συζητήσεις μας αριθμούν περισσότερες από δέκα και πιστεύουμε πως όσοι ήθελαν έλαβαν ερεθίσματα για σκέψη και ΔΡΑΣΗ!

    Ερώτηση 2: Πόσα μέλη αριθμεί η ομάδα σας; Από ποιες περιοχές της Ελλάδας;

    Τα κύρια μέλη της ομάδας είναι 6, αλλά οι ιδέες πίσω από το Αντίδοτο είναι πολλών περισσότερων ανθρώπων και ελπίζουμε έτσι να συνεχίσουμε! Έχουμε φυσικά τον «πρωτευουσιάνικο» αέρα, καθώς και τον «νησιώτικο» από την Κέρκυρα και την Σίφνο (γέλια)!

    Ερώτηση 3: Από τα θέματα με τα οποία έχετε καταπιαστεί δεν λείπει η πανδημία και τα lockdowns. Ποια είναι η θέση σας γι’ αυτά;

    Οι πρώτες αντιδράσεις σε αυτή την ερώτηση ήταν από όλους γέλια, θυμός και αγανάκτηση, μαζί με κάποιες ακατάλληλες για την συνέντευξη φράσεις (γέλια). Η αλήθεια είναι πως δεν συνειδητοποιήσαμε όλοι στον ίδιο χρόνο πως η κατάσταση της πανδημίας είναι σοβαρή, αλλά σίγουρα νιώσαμε πως τα lockdowns ήταν και είναι πολύ κουραστικά. Όλοι ομόφωνα θα πούμε πως τα επικρατέστερα συναισθήματα είναι πλέον ο θυμός, η απογοήτευση, η δυσπιστία και το άγχος. Η δική μας προσωπική αντιμετώπιση στην όλη κατάσταση ως παρέα ήταν σίγουρα το Αντίδοτο. Λειτούργησε ως διαφυγή από τους περιορισμούς που βιώναμε τότε και ακόμη βιώνουμε.

    Ερώτηση 4: Πως έχει επηρεαστεί η καθημερινότητα των παιδιών της ηλικίας σας;

    Ο χρόνος φαίνεται σαν να περνάει αρκετά γρήγορα και ανησυχούμε -ως ανήσυχα πνεύματα κιόλας- κατά πόσο αφιερώνουμε τον χρόνο μας σε σημαντικά και ουσιώδη πράγματα. Έχουμε συνειδητοποιήσει την σημασία πραγμάτων που θεωρούσαμε δεδομένα όπως η οικογένεια μας και οι σχέσεις μας… Σίγουρα εκείνοι που θέλουν να εξελιχθούν σε όποιο επίπεδο, θα το κάνουν… ανεξαρτήτως των συνθηκών. Βέβαια, κάποια θέματα ίσως και να έχουν δημιουργηθεί από την καραντίνα, καθώς η αλληλεπίδραση με συνομήλικους, καθηγητές, συγγενείς και άλλο κόσμο έχει περιοριστεί στο ελάχιστο, αν όχι στο απόλυτο μηδέν. Στα μαθήματα της σχολής ας πούμε, ο αυθορμητισμός δεν υπάρχει… Επίσης, το κοινωνικό άγχος έχει αυξηθεί λόγω των περιορισμένων αλληλεπιδράσεων μας με τον έξω κόσμο. Φυσικά όμως, όπως είπαμε, εκείνοι που θέλουν «να βρουν το φως στο σκοτάδι», θα το βρουν! Η στέρηση του εξωτερικού περιβάλλοντος στον μεγάλο βαθμό που είναι τώρα έχει «τροφοδοτήσει» την περιέργεια μας για εξωτερικά ερεθίσματα που πριν θα μας πέρναγαν απλά αδιάφορα. Τώρα πλέον αποκτούμε την συνήθεια να εκτιμούμε τα απλά και ουσιώδη…

    Ερώτηση 5: Τι σας λείπει περισσότερο;

    Τα απλά θα απαντάγαμε με δυο λέξεις… Αυτά που το μυαλό μας είχε ως δεδομένα πριν περίπου έναν χρόνο… Η συνάντηση με φίλους, η ανεμελιά, το αίσθημα της ελευθερίας χωρίς υλικούς περιορισμούς, η σωματική επαφή με αγαπημένους ανθρώπους, γιατί οι φίλοι είναι για να τους φιλάς χαχα! Σίγουρα οι συναυλίες και οι άνθρωποι που δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα γεμάτη από απλά αλλά δυνατά συναισθήματα. Τέλος, η οργάνωση πλάνων για το μέλλον. Πλέον έχουμε στο μυαλό μας τόσα που θέλουμε να κάνουμε και δεν ξέρουμε αν ποτέ θα μπορέσουμε.

    Ερώτηση 6: Ποιες αδυναμίες θεωρείτε πως έχει το εκπαιδευτικό σύστημα στην χώρα μας;

    Αδυναμίες ή παθογένειες; Περισσότερο παθογένειες νομίζουμε είναι παρά απλές «αδυναμίες»… Η στείρα αποστήθιση, το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων, η βαθμοθηρία είναι ζητήματα που μας «παίρνουν» την ενέργεια, την οποία υπό άλλες συνθήκες θα δίναμε στις γνώσεις που θα αποκομίζαμε, δηλαδή στην ουσία της εκπαίδευσης, στην καλλιέργεια της κριτικής μας σκέψης και σίγουρα στην οργάνωση και σχεδίαση ενός καλύτερου μέλλοντος. Οι γνώσεις και τα «μαθήματα» που πραγματικά μπορούν να προσφέρουν η εκπαίδευση και η παιδεία, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, της κοινωνικής και πολιτική μας συμπεριφοράς.

    Οι πανελλήνιες -το αποκορύφωμα των σχολικών μας χρόνων-  αποτυγχάνουν να αποδώσουν την πλήρη δικαίωση του υποψήφιου φοιτητή. Οι μαθητές του Λυκείου προετοιμάζονται τουλάχιστον δυο χρόνια πριν για τις τελικές εξετάσεις με σκοπό να περάσουν στην σχολή των ονείρων τους. Μία κακοτυχία είναι αρκετή να τους στερήσει το όνειρο τους. Επίσης, εάν οι καθηγητές βαθμολογούσαν αξιοκρατικά στις προαγωγικές εξετάσεις, οι πανελλαδικές εξετάσεις θα μπορούσαν να μετατραπούν σε απολυτήριες εξετάσεις και ο κάθε υποψήφιος φοιτητής να μπορεί να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στην σχολή της προτίμησης του.

    Ένα ακόμη πρόβλημα που δημιουργεί ακόμη περισσότερα προβλήματα είναι η στέρηση της δυνατότητας των υποψήφιων φοιτητών να λαμβάνουν βοήθεια όσον αφορά τον επαγγελματικό τους προσδιορισμό. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει πως ο απώτερος στόχος της εκπαίδευσης είναι η επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά αποτελεί μέρος της και πρέπει τουλάχιστον να είναι μια σωστή και συνειδητή επιλογή από μέρους των μαθητών και των φοιτητών.

    Πριν αναφερθήκαμε στην ελλιπή κατάρτιση του προσωπικού που εργάζεται στα σχολεία. Ο λόγος που το αναφέρουμε είναι διότι έχουμε νιώσει στα θρανία πως οι καθηγητές στερούνταν της δυνατότητας να αντιμετωπίσουν σοβαρά ζητήματα ψυχολογικά αλλά και μαθησιακά των μαθητών. Δεν ήταν λίγες οι φορές που καθηγητές στρέφονταν ενάντια των μαθητών επειδή δεν μπορούσαν κάπως διαφορετικά να αντιμετωπίσουν την κατάσταση που είχε προκύψει. Επομένως, θα ήταν πραγματικά και ουσιαστικά ωφέλιμο οι καθηγητές να επιτελούσαν το λειτούργημα τους αυτό με τη βοήθεια γνώσεων στο κομμάτι της ψυχολογίας των νέων. Επιπλέον, η παροχή επαγγελματικής ψυχολογικής βοήθειας στον σχολικό χώρο θα ήταν πολύ σημαντική, τόσο για τους καθηγητές, όσο και για τους μαθητές. Σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε και να σκεφτούμε πως σε κάποια σχολεία παρέχεται η δυνατότητα επίσκεψης σε σχολικό ψυχολόγο, αλλά αυτό αποτελεί μάλλον «προνόμιο» και όχι «απαραίτητο αγαθό» κοινό σε όλους…

     

    Σημαντικό κομμάτι ενός εκπαιδευτικού συστήματος είναι και η παιδεία που καλλιεργεί ή όχι στους μαθητές και φοιτητές του. Η ενασχόληση με καλλιτεχνικά μαθήματα, η δυνατότητα ελεύθερης επιλογής αθλημάτων και μαθημάτων που ενισχύουν τις δεξιότητες ενός μαθητή δεν θα έπρεπε -ξανά- να αποτελούν «προνόμια» λίγων, καθώς όλοι μας προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο ώστε να έχουμε αυτές τις «ελευθερίες».

    Τέλος, έχουμε δει έμπρακτα στα σχολικά μας χρόνια πως καθηγητές με όραμα, θέληση και καλή διάθεση μας εξήψαν το ενδιαφέρον και την περιέργεια για μάθηση. Όπως και μαθήματα, κυρίως αθλητικού ενδιαφέροντος, μας έδιναν την ευκαιρία να εξερευνήσουμε και να αναπτύξουμε τις δεξιότητες μας λαμβάνοντας ΔΡΑΣΗ! Οπότε δεν μιλάμε για σενάρια ουτοπικά, αλλά σκέψεις που είναι υλοποιήσιμες μόνο από ανθρώπους που πραγματικά έχουν αυτούς τους στόχους…

    Ερώτηση 7: Πως βιώσατε τη διαδικασία της τηλεκπαίδευσης;

    Εν γένει η κατάσταση με την τηλεκπαίδευση δεν ήταν μια αμιγώς κακή εμπειρία! Από την μία είναι εκείνοι που υποφέρουν από ημικρανίες και αυξήθηκε η μυωπία τους και ο αστιγματισμός τους (γέλια), αλλά από την άλλη μας έχει δώσει την δυνατότητα να ολοκληρώνουμε μαθήματα και άλλες μας ασχολίες πολύ πιο γρήγορα. Οι μετακινήσεις μας «κέρδισαν» χρόνο και αυτό είναι σίγουρα κάτι θετικό. Φυσικά όμως, η διαδικασία της τηλεκπαίδευσης αποτελεί μία λύση προσωρινή λόγω των συνθηκών. Βέβαια, στο μέλλον που ελπίζουμε τα πράγματα να πάνε καλύτερα, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε την τηλεκπαίδευση βοηθητικά και συμπληρωματικά!

    Ερώτηση 8: Η παθητικότητα ήταν κάτι που άνθισε λόγω των περιορισμών και των απαγορεύσεων; Ή μετατέθηκε σε ένα διαφορετικό, ψηφιακό περιβάλλον;

    Η παθητικότητα βλέπουμε πως ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε στις ζωές μας, είτε σε μικρό, είτε σε μεγάλο βαθμό με τον έναν ή άλλο τρόπο. Είναι φυσικό επόμενο να έχει μετατεθεί η παθητικότητα στο ψηφιακό περιβάλλον όπου όλοι εμείς «συχνάζουμε», καθώς και εκεί έχουμε τις καλές και κακές μας συνήθειες… Οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις που βιώσαμε, άνθισαν την ενεργητικότητα και όχι την παθητικότητα! Γενικά, οι νέες γενιές βλέπουμε πως έχουν έντονο το αίσθημα της αμφισβήτησης και αυτό έχει σημαντικό αντίκτυπο στην κοινωνία και τον τρόπο σκέψης μας. Προσοχή! Δεν αναφερόμαστε στην παθητική και συνεχή υποστήριξη αντίθετων ιδεών και απόψεων από αυτές που θεωρούμε δεδομένες. Είναι εμφανές, όμως πως ζούμε σε ένα κλίμα συνεχούς κριτικής και αναζήτησης της αλήθειας, μπορούμε λοιπόν αυτό να το χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας!  Όσον αφορά την καραντίνα, θα λέγαμε πως εξαιτίας της οι έγνοιες του κόσμου σε έναν βαθμό ελαττώθηκαν οπότε υπήρχε χρόνος να ασχοληθεί παραπάνω και σε βάθος με τα καθέκαστα. Επίσης, οι ανάγκες των ανθρώπων για βασικά είδη ανάγκης -και μετά από τις καταστροφές που έγιναν από τον σεισμό στην Ελασσόνα- αυξήθηκαν και το αίσθημα της αλληλεγγύης ενδυναμώθηκε ακόμη περισσότερο! Ας λάβουμε υπόψη μας και πως η όλη κατάσταση με την πανδημία μπορεί να μας έδωσε το ερέθισμα να συνειδητοποιήσουμε πως εκτός από δικαιώματα έχουμε και υποχρεώσεις! Έτσι, βλέπουμε πως ακόμη κι αν οι συνθήκες με την πανδημία δεν είναι οι καλύτερες,, πάλι υπάρχουν τρόποι να εντοπίσουμε και να αποφύγουμε την παθητικότητα.

    Οι επόμενες γενιές θα είναι περισσότερο ικανές να αποφεύγουν την παθητικότητα, αν και εμείς χαράξουμε έναν δρόμο προς τα εκεί… Συνειδητοποιούμε πως ως ενεργά κοινωνικά όντα -ξεκινώντας από την σκέψη μας- βρισκόμαστε σε μια συνεχή μάχη για να καταπολεμήσουμε την παθητικότητα σε κάθε μας σκέψη και αργότερα, κίνηση. Έτσι λοιπόν, όλοι μας δίνουμε την προσωπική μας μάχη και όλοι μαζί αλληλουποστηριζόμαστε και αντλούμε ερεθίσματα και έμπνευση για να συνεχίζουμε!

    Ως Αντίδοτο θέλουμε να εμπνεύσουμε -πραγματικά- παιδιά και να δώσουμε ερεθίσματα για ώριμη σκέψη, αναστοχασμό, ενσυναίσθηση και καλή ενέργεια για ζωή και σκέψη!!!

    Instagram: @antidote.to.passivity

    Spotify: @antidote.to.passivity

  • Απλά μυστικά που μπορούν να προσθέσουν χρόνια στη ζωή σας!

    Απλά μυστικά που μπορούν να προσθέσουν χρόνια στη ζωή σας!

    Με μερικές απλές αλλαγές στην καθημερινότητα σας μπορείτε να προσθέσετε περισσότερα χρόνια  και να ζείτε καλύτερα, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Eat this, not that.

    Φροντίστε τους συνανθρώπους σας

    Closeup of a support hands

    Δυο πρόσφατες μελέτες έδειξαν ποιο είναι το κλειδί για την μακροζωία:

    Περιμένετε το καλύτερο.

    02-7-anti-aging-secrets-247493581-Ahmet-Misirligul

    Από τις 100.000 γυναίκες στη μελέτη Women’s Health Initiative, αυτές που αξιολογήθηκαν αισιόδοξες από ειδικά ερωτηματολόγια είχαν 14% λιγότερες πιθανότητες από τους απαισιόδοξους να πεθάνουν κατά τα πρώτα 8 χρόνια της μελέτης.

    Φροντίδα για ένα αγαπημένο άτομο.

     

    Άνδρες και γυναίκες που ασχολούνται περισσότερο με τη φροντίδα ενός συζύγου μείωσαν τον κίνδυνο θανάτου τους κατά 36% σε μια περίοδο 7 ετών, σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν στο Ann Arbor.

    Ορίστε έναν στόχο

     

    Είτε πιστεύετε ότι έχετε κάποιο σκοπό να εκπληρώσετε στη γη, είτε απλώς προγραμματίζετε ταξίδια ή βιβλία που θέλετε να διαβάσετε, έχετε πλεονέκτημα επιβίωσης έναντι ατόμων με λιγότερους στόχους. Λένε λοιπόν ερευνητές στο Rush University Medical Center στο Σικάγο που πήραν συνέντευξη από περισσότερους από 1.200 ηλικιωμένους ενήλικες. Οι ηλικιωμένοι με σίγουρες προθέσεις και στόχους έζησαν περισσότερο από αυτούς που δεν είχαν στόχους και πέθαναν μέσα στα επόμενα 5 έτη.

    Εκθέστε τον εαυτό σας στην «βιταμίνη του ήλιου»

    03-7-anti-aging-secrets-158445599-Alliance

    Τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D έχουν συσχετιστεί με οστεοπόρωση, διαβήτη, υπέρταση και καρκίνο. Και χειροτερεύει: Σύμφωνα με νέα έρευνα, οι ενήλικες που δεν παίρνουν αρκετή από τη «βιταμίνη ηλιοφάνειας» έχουν 26% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίς. Μια 12ετής μελέτη 13.000 ανδρών και γυναικών δεν έδειξε καμία αιτία θανάτου, “επειδή ο αντίκτυπος της βιταμίνης D στην υγεία είναι τόσο διαδεδομένος”, λέει ο ερευνητής Michal Melamed, MD, βοηθός καθηγητής ιατρικής στο Albert Einstein College of Medicine στο Bronx.

    Εκτός από την κατανάλωση γάλακτος, προτείνεται να κάθεστε  μόλις 10 έως 15 λεπτά  κάτω από τον μεσημεριανό  ήλιο (11 π.μ. έως 3 μ.μ.) αρκετές ημέρες την εβδομάδα, εφαρμόζοντας αντηλιακό μετά από αυτά τα λίγα λεπτά. Μπορείτε επίσης να πάρετε συμπληρώματα για τα αντιγηραντικά οφέλη.

    Προσοχή στο DNA σας

    04-7-anti-aging-secrets-589180802-REDPIXEL.PL

    Οι υγιεινές συνήθειες μπορούν στην πραγματικότητα να επιδιορθώσουν το DNA σας, λένε οι ερευνητές Dean Ornish, MD και η βραβευμένη με Νόμπελ Elizabeth Blackburn, MD. Τα άτομα της μελέτης ακολουθούσαν μια χορτοφαγική δίαιτα  τρόφιμα  που είχαν 10% θερμίδες από λίπος, περπατούσαν 30 λεπτά 6 ημέρες την εβδομάδα, χρησιμοποίησαν τεχνικές μείωσης του στρες και πήγαν σε μια εβδομαδιαία ομάδα υποστήριξης.

    Τα αποτελέσματα; Εκτός από τη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης και στρες LDL, έδειξαν αύξηση της τελομεράσης κατά 29%. Αυτό το ένζυμο επιδιορθώνει και επιμηκύνει τα τελομερή, μικροσκοπικά συμπλέγματα πρωτεϊνών στα άκρα των χρωμοσωμάτων που είναι ζωτικής σημασίας για την ανοσία και τη μακροζωία. Τα «κοντά» τελομερή και τα χαμηλά επίπεδα τελομεράσης σηματοδοτούν αυξημένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων και καρκίνου, καθώς και μια κακή πρόγνωση εάν αρρωστήσετε.

    «Φροντίστε» την καρδιά σας

    05-7-anti-aging-secrets-576159088-Jacob-Lund

    Σύμφωνα με τον Δρ Oz, τα δύο πιο σημαντικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να παραμείνετε νέοι και υγιείς: Περπατήστε. Όταν δεν μπορείτε να περπατήσετε 500m σε 5 λεπτά, η πιθανότητά σας να πεθάνετε μέσα σε τρία χρόνια αυξάνεται δραματικά. Αλλά ακόμη και 15 λεπτά με τα πόδια θα προσφέρει οφέλη για την υγεία. Το δεύτερο πιο σημαντικό είναι να αποφύγετε την απομόνωση.

    Μειώστε το κόκκινο κρέας

    06-7-anti-aging-secrets-478084294-Africa-Studio

    Μια δεκαετής μελέτη 545.000 Αμερικανών διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που τρώνε περίπου  113.4 γρ. βόειο κρέας ή χοιρινό κρέας την ημέρα (η ποσότητα σε ένα burger μέσου μεγέθους) έχουν τουλάχιστον 30% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίς, σε σύγκριση με εκείνους που καταναλώνουν λιγότερο καθημερινά. Αν και προηγούμενη έρευνα έχει συνδέσει μια δίαιτα βαριά με κόκκινο κρέας με μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων και καρκίνου του παχέος εντέρου, αυτή είναι η πρώτη μεγάλη μελέτη που εξετάζει πώς επηρεάζει το προσδόκιμο ζωής σας

    Η άσκηση έχει σημασία

    07-7-anti-aging-secrets-529544062-Jacob-Lund

    Εμφανίζετε σημάδια που πρέπει να κινηθείτε περισσότερο; Ένας περίπατος με τον σύζυγό σας δίνει την ευκαιρία να μιλήσετε και να κάνετε δραστηριότητες μαζί  όπως το τένις, είναι επίσης ευκαιρία να συσφίξετε τη σχέση σας! Η δραστηριότητα μπορεί να σημαίνει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και για τους δύο.

     

  • Ε.Φ.Φ.Ε: ” Η πανδημία αποτέλεσε πρόκληση για εμάς “

    Ε.Φ.Φ.Ε: ” Η πανδημία αποτέλεσε πρόκληση για εμάς “

    Η Ένωση Φοιτητών Φαρμακευτικής Ελλάδας – Ε.Φ.Φ.Ε (Greek Pharmaceutical Students’ Federation – G.P.S.F.) πρόκειται για μία μη κερδοσκοπική, μη  κυβερνητική, μη συνδικαλιστική οργάνωση, στην οποία μπορούν να είναι μέλη  προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές, καθώς και υποψήφιοι διδάκτορες, που  φοιτούν σε τμήματα Φαρμακευτικής Ελληνικών Πανεπιστημίων. Εδρεύει στην  Αθήνα ενώ διαθέτει παράρτημα και στην Πάτρα και αποτελεί τακτικό μέλος της  Ευρωπαϊκής Ένωσης Φοιτητών Φαρμακευτικής (European Pharmaceutical Students’ Association – EPSA). Όραμα της Ένωσης είναι να εκπροσωπεί κάθε  φοιτητή Φαρμακευτικής της Ελλάδας και να προάγει μέσα από τις ποικίλες  εκδηλώσεις της, την συνεργασία για την εξέλιξη της φαρμακευτικής και  υγειονομικής περίθαλψης.

     

    Η παρακάτω συνέντευξη δόθηκε από την Έλλη Κουβαλάκη, η οποία είναι Προπτυχιακή Φοιτήτρια Φαρμακευτικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και παράλληλα Υπεύθυνη Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων της Ένωσης Φοιτητών Φαρμακευτικής Ελλάδας 2020-2021.

    Η Ένωσή σας μετρά πολλά χρόνια πορείας. Ποιοι ήταν οι αρχικοί στόχοι  και ποιοι είναι σήμερα;

    Η Ένωση Φοιτητών Φαρμακευτικής Ελλάδας- Ε.Φ.Φ.Ε. / Greek Pharmaceutical Students’ Federation-GPSF έχει καταφέρει να εδραιωθεί στον φοιτητικό χώρο,  και ιδιαίτερα σε αυτόν της Φαρμακευτικής. Αυτό το κατόρθωμα είναι αποτέλεσμα  συλλογικής προσπάθειας ετών, για το οποίο έθεσαν τις βάσεις οι προγενέστεροί  μας. Είναι πολύ συγκινητικό να συνειδητοποιείς ότι η ιδέα της Ένωσης Φοιτητών  Φαρμακευτικής Ελλάδας ξεκίνησε από τη διάθεση και το μεράκι μιας μικρής  ομάδας φοιτητών Φαρμακευτικής, με μοναδικό εφόδιο να είναι το κίνητρο για  εξέλιξη. Κίνητρο αρκετά δυνατό όμως, για να θέσει τα θεμέλια μιας ομάδας, η  οποία αυτή τη στιγμή αριθμεί σχεδόν 300 μέλη εθελοντές, τα οποία συνεχίζουν  να έχουν το ίδιο πάθος με αυτό των εμπνευστών τους.

    Κάθε νέα χρονιά αποτελεί μία νέα πρόκληση για την ομάδα μας, και κάθε  Διοικητικό Συμβούλιο θέτει νέους στόχους για την εξέλιξη της ομάδας, με  γνώμονα πάντα την αγάπη και την εθελοντική προσφορά των μελών, για να  φτάσουμε τελικά στην GPSF του σήμερα. Φέτος, ένας από τους μεγαλύτερους  στόχους μας ως Διοικητικό Συμβούλιο ήταν η ίδρυση του Παραρτήματος της  GPSF στην Πάτρα. Η ίδρυση αυτή, πραγματικά μας πλημμυρίζει από χαρά και  αποτελεί τιμή μας αυτή η αμέριστη εμπιστοσύνη και αγάπη των μελών για την  ομάδα μας, αλλά και η ανάγκη να απολαμβάνουν τις δράσεις της και φοιτητές  φαρμακευτικής και από άλλες πόλεις. Επόμενος στόχος της GPSF είναι η  διεκδίκηση της διοργάνωσης ενός Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου, του EPSA’ s Autumn Assembly 2022, το οποίο εφόσον αποφασιστεί στην επόμενη Γενική  Συνέλευση της EPSA , θα πραγματοποιηθεί το Φθινόπωρο του 2022 στην Αθήνα

    και θα ενισχύσει την παρουσία της GPSF σε Εθνικό αλλά και σε Ευρωπαϊκό  επίπεδο.

    Βέβαια αξίζει να αναφέρουμε, πως όσα χρόνια και αν περάσουν το όραμα όλων  μας παραμένει κοινό και και αυτό είναι η GPSF να εκπροσωπεί κάθε φοιτητή  Φαρμακευτικής της Ελλάδας, να ενστερνίζεται τις ανάγκες του και να προάγει τη  συνεργασία με απώτερο σκοπό την εξέλιξη της φαρμακευτικής και υγειονομικής  περίθαλψης.

    Παρέχετε πολυεπίπεδη στήριξη στους φοιτητές, από ενημέρωση για  φοιτητικά και επαγγελματικά θέματα, εκδηλώσεις ενημέρωσης και  κατάρτισης έως συμβουλές… επιβίωσης για τις εξεταστικές! Πώς η  Πανδημία επηρέασε αυτές τις δράσεις ;

    Η Πανδημία αποτέλεσε πρόκληση για εμάς. Είδαμε αναλυτικά πώς οι δράσεις  μας θα μπορούσαν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες και έπειτα το κάναμε  πράξη. Οργανώσουμε πολλά καινοτόμα project, που ίσως με τις διά ζώσης  συνθήκες να ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Διοργανώθηκαν και  συνεχίζουν να διοργανώνονται online webinars και ημερίδες, με αποκορύφωμα  όλων το Career Month, Livestream ομιλίες στο κανάλι μας στο YouTube και  γενικότερα εδραιώσαμε μία δυναμική παρουσία στα Social Media, που σε μία  τέτοια εποχή, αποτελεί τον κυριότερο τρόπο επικοινωνίας με το κοινό αλλά και  προβολής της Ένωσης και των δράσεών της. Βέβαια, αυτή η διαδικτυακή απόσταση, όπως μεταξύ άλλων τομέων της ζωής  μας, έπληξε την αμεσότητα και την αλληλεπίδραση που είχαν παραδοσιακά  πολλές από τις δράσεις μας. Ωστόσο, προσπαθούμε να βρούμε λύσεις που  μπορούν, όσο είναι δυνατόν, να εξαλείψουν το πρόβλημα αυτό και επιδιώκουμε  να είμαστε δίπλα στα μέλη μας και στο κοινό που μας στηρίζει, σε αυτό το δύσκολο καιρό, γεμίζοντας όμορφα και δημιουργικά με γνώσεις τον ελεύθερο χρόνο τους.

    Πραγματοποιείτε ενημερωτικές καμπάνιες για το κοινό με αφορμή τις  παγκόσμιες ημέρες; Πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη για αξιόπιστη  πληροφορία;

    Οι ενημερωτικές καμπάνιες για Παγκόσμιες Ημέρες είτε αυτές αφορούν θέματα  υγείας, είτε κοινωνικά θέματα είναι μια καθιερωμένη δράση της Ένωσης. Πριν ο  SARS-CoV-2 έρθει στην ζωή μας, πέρα από το ενημερωτικό υλικό στα social media της ομάδας μας, οργανώναμε εκστρατείες ενημέρωσης σε δημόσιους  χώρους όπως πανεπιστήμια και πλατείες, όπου το κοινό μας πλησίαζε  προκειμένου να λάβει πληροφορίες για την συγκεκριμένη μέρα. Εκεί  συνειδητοποιούσαμε πως η πληθώρα πληροφοριών στο διαδίκτυο καθιστά  επιτακτική την ανάγκη για αξιόπιστη πληροφόρηση.

    Αυτή η ανάγκη όμως τώρα είναι πιο έντονη από ποτέ, και ιδιαίτερα στο χώρο της  υγείας. Εμείς φροντίζουμε να παρέχουμε στο κοινό που μας ακολουθεί ακριβή  και ποιοτική πληροφόρηση, από τεκμηριωμένες και αξιόπιστες πηγές που να  εγγυώνται την αξιοπιστία των δεδομένων για την επαρκή κάλυψη ενός θέματος,  γεγονός που φαίνεται και από την αναγραφόμενη βιβλιογραφία στο τέλος κάθε  ενημερωτικής καμπάνιας. Ακόμα, στα πλαίσια τέτοιων δράσεων πραγματοποιούμε και δικές μας έρευνες μέσα από δικά μας ερωτηματολόγια, τα  αποτελέσματα των οποίων στην συνέχεια παρουσιάζονται και σχολιάζονται, και  τέλος εξάγονται τα συμπεράσματα τους.

    Πώς θεωρείται ότι η πανδημία ανέδειξε τον ρόλο του φαρμακοποιού;

    Ο ρόλος του Φαρμακοποιού, όπως είναι κατανοητό, ενισχύθηκε πιο πολύ από  ποτέ μέσα από την πανδημία. Οι Φαρμακοποιοί των Ελληνικών κοινοτικών  φαρμακείων αποτελούν την πρώτη γραμμή της δημόσιας υγείας για τους  ασθενείς, ως έμπιστοι σύμβουλοι στην σωστή ενημέρωση και εκπαίδευση του  κοινού. Παράλληλα, κλήθηκαν να καθησυχάσουν τις ανησυχίες των ασθενών,  δίνοντας συμβουλές και καθοδήγηση σε ασθενείς του Cονid-19, που τέθηκαν σε  κατ’οίκον περιορισμό. Επίσης, μην ξεχνάμε και το γεγονός, ότι η Φαρμακευτική  Έρευνα πρωταγωνιστεί στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού, με  σκοπό την ανάπτυξη νέων εμβολίων, φαρμάκων, διαγνωστικών εξετάσεων και  θεραπειών.

    Πιστεύουμε επομένως ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες, ιδιαίτερα σε αυτή τη χρονική  στιγμή, που η παγκόσμια κοινότητα αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή υγειονομική

    κρίση λόγω της πανδημίας COVID-19, συνετέλεσαν ώστε ο ρόλος του  Φαρμακοποιού να αναδειχθεί σε ζωτικής σημασίας αρωγό στην προάσπιση της  δημόσιας υγείας. Παρόλα αυτά υπάρχει ακόμα πολύ μέλλον έτσι ώστε οι  ικανότητες και οι γνώσεις των Φαρμακοποιών, να εδραιωθούν ακόμα  περισσότερο με κύριο μέλημα, την αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας που  προσφέρουν. Εμείς, με γνώμονα την επιστήμη, και με απώτερο στόχο την  προσφορά στον πλησίον, θα συνεχίσουμε να εντείνουμε τις προσπάθειες.

    Πώς τα μέλη της Ένωσης βιώνουν την εξ αποστάσεως μάθηση;

    Μέσα από συζητήσεις με μέλη της Ένωσης αλλά και από προσωπική εμπειρία,  καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως η εξ αποστάσεως εκπαίδευση έχει και  πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Το πρώτο και δυσκολότερο εμπόδιο που  κληθήκαμε όλοι μας να αντιμετωπίσουμε ήταν το στάδιο της προσαρμογής στα  νέα δεδομένα.

    Από την μία, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, επέτρεψε στους φοιτητές να  συνεχίσουν κανονικά με ασφάλεια το εξάμηνο τους ενώ παράλληλα  εξοικονόμησε πολύτιμο χρόνο από τις μετακινήσεις, με αποτέλεσμα μεγαλύτερο  ποσοστό σπουδαστών να παρακολουθούν τις διαλέξεις σε σχέση με το  παρελθόν.

    Από την άλλη όμως, όλοι συμφωνούμε, φοιτητές και καθηγητές, πως τίποτα δεν  συγκρίνεται με την ποιότητα των διά ζώσης διαλέξεων στο αμφιθέατρο και της  διαπροσωπικής επαφής. Μετά από ένα χρόνο σχεδόν με εξ αποστάσεως  εκπαίδευση, υπάρχει μία γενικότερη αίσθηση κούρασης από την παρούσα  κατάσταση, αλλά και ανησυχίας για το μέλλον. Η πολύωρη παρακολούθηση των  παραδόσεων, συνεχώς μέσω μιας οθόνης, δυσκολεύει τους φοιτητές στην  συγκέντρωση και στην αφομοίωση ακόμα και θεωρητικών μαθημάτων,  στερώντας τους την διαδραστικότητα. Παράλληλα, η πραγματοποίηση των  εργαστηρίων μέσω της οθόνης, δημιουργεί πολλές ανασφάλειες για το επίπεδο  των γνώσεων μας ως μελλοντικοί φαρμακοποιοί, καθώς το πρακτικό κομμάτι του  επαγγέλματός μας είναι πολύ σημαντικό και πλέον είναι εξαιρετικά δύσκολο να  αναπληρωθεί.

    Τέλος, τα παιδιά των μεγαλύτερων ετών, που βρίσκονται στο τέλος των  σπουδών τους νιώθουν αδικημένα καθώς η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν τα  καλύπτει, και η κατάσταση με την πανδημία συνεχίζει να “παγώνει” τις πρακτικές  και τις πτυχιακές τους, καθυστερώντας τη λήψη του πτυχίου τους, τη λήψη άδειας  ασκήσεων επαγγέλματος, δηλαδή τη συνέχεια των σπουδών τους και της  επαγγελματικής απασχόλησης.

    Επομένως, η ρευστότητα της κατάστασης, ενδέχεται να προκαλεί, πέρα από  ανασφάλεια και κούραση, και συναισθήματα αβεβαιότητας και απογοήτευσης, για  τον λόγο αυτό κλείνοντας, είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι οφείλουμε να  μεριμνούμε εξίσου για τη σωματική υγεία των ανθρώπων, αλλά και για την  ψυχική.

    Πώς θα ήταν τα πράγματα εν μέσω πανδημίας χωρίς την τηλεκπαίδευση ;

    Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση συνέβαλε  καθοριστικά στην συνέχεια των σπουδών μας, ενώ παράλληλα προστάτευσε την  υγεία μας. Χωρίς αυτήν τα πράγματα ίσως να ήταν πολύ χειρότερα, καθώς είτε  θα είχε χαθεί ένας χρόνος από την εκπαίδευση μας, είτε θα υπήρχε ακόμα μία  εστία εξάπλωσης κρουσμάτων.

    Φυσικά δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε το γεγονός, πως ως

    επαγγελματίες υγείας γνωρίζουμε πολύ καλά πώς να προστατεύουμε τους γύρω  μας αλλά και τους εαυτούς μας. Με την λήψη των απαραίτητων μέτρων  προστασίας και σεβόμενοι τις αποστάσεις θα μπορούσε να συνεχιστεί η  διδασκαλία τουλάχιστον των εργαστηριακών μαθημάτων, των πρακτικών και  πτυχιακών εργασιών. Το επάγγελμα μας έχει σημαντικό πρακτικό κομμάτι και οι  υποδομές των πανεπιστημίων μας δεν ευνοούν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση.  Ελπίζουμε όμως, πως η κατάσταση θα βελτιωθεί σύντομα και θα επιστρέψουμε  όλοι στην κανονικότητά μας.

    Μπορείτε να βρείτε την Ένωση Φοιτητών Φαρμακευτικής Ελλάδας στα εξής:  Website: https://gpsf.gr/

    Facebook: Greek Pharmaceutical Students’ Federation – GPSF

    Instagram: @gpsf_athens @gpsf_patras

    YouTube: GPSF-GREEK PHARMACEUTICAL STUDENTS FEDERATION

    LinkedIn: GPSF – Greek Pharmaceutical Students’ Federation

  • Έχει σημασία να αποκτήσουμε παιδεία και κουλτούρα πρόληψης;

    Έχει σημασία να αποκτήσουμε παιδεία και κουλτούρα πρόληψης;

    Κωνσταντίνος Συρίγος

    Καθηγητής Παθολογίας & Ογκολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής της Γ’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής στο Γενικό Νοσοκομείο “Η Σωτηρία”

    Δύσκολη χαρακτηρίζει την κατάσταση στα νοσοκομεία ο Καθηγητής Παθολογίας & Ογκολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής της Γ’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής στο Γενικό Νοσοκομείο “Η Σωτηρία”, κ. Κωνσταντίνος Συρίγος. Ωστόσο, εμφανίζεται αισιόδοξος για την πορεία του εμβολιασμού ως μέτρου αναχαίτισης της πανδημίας και θεωρεί πως όλη αυτή η κατάσταση θα μας διδάξει πολλά. Τονίζει, επίσης, ότι ως κοινωνία πρέπει να επενδύσουμε στην πρόληψη, καθώς “η πρόληψη είναι πιο σημαντική, πιο αποτελεσματική και -εν τέλει- πιο φθηνή”.

    Συνέντευξη στη Νεκταρία Καρακώστα

    Πώς είναι αυτή τη στιγμή η κατάσταση στο νοσοκομείο;
    Από πλευράς κρεβατιών απλών μονάδων, κλινών COVID-19 και εντατικών τα πράγματα είναι δύσκολα, καθώς βρισκόμαστε στη μεγαλύτερη κάλυψη από την έναρξη της πανδημίας. Έχουν ήδη δεσμευτεί στο νοσοκομείο «Σωτηρία» κλίνες της καρδιολογικής και της χειρουργικής κλινικής. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι να ανοίξουν νέα τμήματα. Το θέμα είναι να στελεχωθούν με ανθρώπους που να έχουν γνώση και εμπειρία. Δεν αρκεί να στελεχώσεις μια νέα μονάδα. Πρέπει να υπάρχει η κατάλληλη εμπειρία και εκπαίδευση, που δεν αποκτάται από τη μια μέρα στην άλλη. Οι νέες μονάδες που ανοίγουν θα πρέπει ίσως να είναι σε σύνδεση με τις παλιές, ώστε να εκμεταλλεύονται την εμπειρία τους. Το να ανοίγουμε πολλές μικρές μονάδες δεν είναι καλύτερη πολιτική, ίσως θα ήταν καλύτερο να επεκτείνουμε τις υπάρχουσες.
    Παρόλο που είμαστε στο πιο δύσκολο κομμάτι της πανδημίας, είμαι πολύ αισιόδοξος ότι όλο αυτό θα τελειώσει με ευνοϊκό τρόπο και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Ωστόσο, η παρακαταθήκη, η κληρονομιά που θα μας αφήσει δεν θα είναι όλη κακή -θα υπάρχουν και πολλά πράγματα χρήσιμα στον τομέα της έρευνας, της επιστήμης, της τεχνολογίας που θα αξιοποιήσουμε στο μέλλον και σε άλλες παθήσεις και σε άλλες συνθήκες έξω από την υγεία για να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας.

    Τον τελευταίο χρόνο μάθαμε πάρα πολλά για τον κορωνοϊό.
    Είναι σαν να έχει περάσει μία δεκαετία σε εμπειρία και γνώσεις. Τίποτε από αυτά που κάναμε πέρσι δεν ισχύει τώρα και αυτά που κάνουμε σήμερα δεν τα είχαμε τότε. Ωστόσο, η εμπειρία αυτή παρέχει και τον ασφαλέστερο τρόπο να κάνουμε λάθη. Μας δίνει μια αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση. Για παράδειγμα, πολλοί ιδιώτες γιατροί κρατάνε από το να στείλουν στο νοσοκομείο ασθενείς περισσότερο από όσο πρέπει, με αποτέλεσμα, όταν δοθεί η οδηγία να πάνε στο νοσοκομείο, τα πράγματα να είναι πολύ πιο προχωρημένα και πιο δύσκολα.

    Πώς πήγε ο εμβολιασμός στο «Σωτηρία»;
    Και στο δικό μας νοσοκομείο παρατηρήθηκε μια διαφορά στα εμβολιαστικά ποσοστά μεταξύ γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού/επαγγελματιών υγείας. Νέοι άνθρωποι που εργάζονται σε κλινικές COVID-19 έχουν την παράξενη άποψη πως αν αρρωστήσουν είναι ασφαλείς. Παραβλέπουν το γεγονός ότι πολλοί νέοι καταλήγουν και ότι αν νοσήσουν, μέχρι να διαγνωστούν και να απομονωθούν, θα αποτελούν κίνδυνο, τόσο για τους ασθενείς τους, όσο και για την κοινωνία.
    Σε μια προσπάθεια να πείσουμε αυτούς τους ανθρώπους, η κλινική μου δημιούργησε ένα βίντεο με ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών στο οποίο διατυπώνουν ερωτήσεις και προβληματισμούς. Διοργανώσαμε, επίσης, ένα σεμινάριο πριν την έναρξη των εμβολιασμών, όπου απαντούσαμε σε ερωτήσεις. Έτσι, το Σωτηρία είχε καλύτερα εμβολιαστικά ποσοστά από άλλα νοσοκομεία –όχι, ωστόσο, αυτά που αναμέναμε και ελπίζαμε.

    Με τους ογκολογικούς ασθενείς τι έγινε εν μέσω πανδημίας;
    Είχαμε σημαντικά μειωμένη προσέλευση στα νοσοκομεία που ξεκίνησε από τους ίδιους τους γιατρούς στα ογκολογικά κέντρα για να προστατεύσουν τους αρρώστους, αλλά και το προσωπικό, και ανέβαλαν θεραπείες.
    Περιορισμένη προσέλευση είχαμε και στη διάγνωση. Οι ασθενείς έπαψαν να έρχονται να κάνουν τις εξετάσεις που έπρεπε να κάνουν. Υπάρχουν ασθενείς που δεν έχουν κάνει τον τακτικό τους έλεγχο από τότε που ξεκίνησε η πανδημία.
    Επιπλέον, ασθενείς με καρκίνους που στην αρχή της πανδημίας ήταν χειρουργήσιμοι, όταν το καλοκαίρι ήλθαν τελικά να εξεταστούν, η νόσος τους είχε προχωρήσει πολύ, είχε γίνει μεταστατική.
    Η ζωή δεν παγώνει με την πανδημία. Τα θέματα υγείας θα πρέπει με τις δυνατότητες που μας αφήνει η πανδημία και το σύστημα να συνεχίσουμε να τα παρακολουθούμε. Συνεχίζουν να εξελίσσονται, δεν σταματάνε.

    Η πρόσφατη σημαντική επιδείνωση της πανδημίας πώς αναμένεται να επηρεάσει τους ασθενείς με καρκίνο;
    Δυστυχώς θα έχει σημαντική επίπτωση σε καθυστερημένες διαγνώσεις, αναβολές θεραπειών και ακυρώσεις προγραμματισμένων ελέγχων (follow-up ή screening). Και οι συνέπειες αυτές δεν μπορούν εύκολα να ποσοτικοποιηθούν γιατί θα εξελίσσονται σε βάθος χρόνου. Έχει υπολογιστεί ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία θα αυξηθεί σημαντικά η θνησιμότητα των πιο συχνών καρκίνων, συμπεριλαμβανομένου και του πνεύμονα. Για να μην αποτελέσουν οι καρκινοπαθείς τις «παράπλευρες απώλειες» της πανδημίας πρέπει οι ασθενείς, οι φροντιστές τους, οι γιατροί και το σύστημα υγείας να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη συνέχιση των προγραμματισμένων ογκολογικών θεραπειών και ελέγχων, ακόμη και μέσα σε αυτή τη μεγάλη έξαρση της COVID-19.

    Αρκεί το εμβόλιο για να πολεμήσουμε την πανδημία;
    Ο εμβολιασμός είναι ο μόνος τρόπος για να τελειώσει με επιτυχία η πανδημία, πρώτα με τον εμβολιασμό του γενικού πληθυσμού και δεύτερον με τον εμβολιασμό των ομάδων υψηλού κινδύνου -ανάμεσα σε αυτές και των ασθενών με καρκίνο.

    Πότε πρέπει να εμβολιαστούν οι ογκολογικοί ασθενείς;
    Έχω προτείνει τα μεγάλα ογκολογικά κέντρα να είναι και εμβολιαστικά κέντρα.
    Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο σε ποιο χρονικό σημείο της θεραπείας θα εμβολιάσουμε τον ασθενή με καρκίνο. Υπάρχουν ημέρες θεραπείας που το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενή είναι τόσο αδύναμο που δεν θα αναπτύξει αντισώματα.
    Επίσης, όλοι οι καρκινοπαθείς δεν είναι το ίδιο: είναι διαφορετικό αν κάποιος λαμβάνει χημειοθεραπεία, ανοσοθεραπεία, ορμονική θεραπεία ή ακτινοθεραπεία και διαφορετικό κάποιος που έχει μόλις χειρουργηθεί ή πρέπει να χειρουργηθεί.
    Άρα, η απόφαση του εμβολιασμού θα πρέπει να λαμβάνεται σε συνεργασία με τον θεράποντα ογκολόγο. Δεν μπορεί να γίνεται ερήμην από ένα λογισμικό, όσο καλό κι αν είναι αυτό το λογισμικό.

    Τι απαντάτε σε αυτούς που αρνούνται τον εμβολιασμό;
    Οι αρνητές της επιστήμης, της εξέλιξης, της τεχνολογίας και της προόδου του πολιτισμού υπήρχαν πάντα. Η ιστορία τους αγνοεί και τους προσπερνά. Κάνουν κακό στον εαυτό τους και στο κοινωνικό σύνολο.

    Ο κορωνοϊός ήλθε να αναδείξει άλλες πανδημίες της κοινωνίας μας, όπως η παχυσαρκία;
    Ο κορωνοϊός ανέδειξε χρόνιες πανδημίες, όπως ο καρκίνος, η παχυσαρκία, που είναι νόσος, η υπέρταση.
    Όλα αυτά για τα οποία η πρόληψη είναι πιο σημαντική, πιο αποτελεσματική και -εν τέλει- πιο φθηνή. Δυστυχώς, όμως, η κοινωνία δεν επενδύει στην πρόληψη.

    Μιλήστε μας για το ερευνητικό έργο της κλινικής σας πάνω στον κορωνοϊό. Ασχοληθήκατε, μεταξύ άλλων, και με τα μονοκλωνικά αντισώματα.
    Από την αρχή της πανδημίας η κλινική μας συμμετείχε συστηματικά σε πολλές μελέτες:
    Πρωτοπόρησε στην εφαρμογή πρώιμης αντιθρομβωτικής θεραπείας.
    Χρησιμοποιήσαμε αντιφλεγμονώδεις παράγοντες και μονοκλωνικά αντισώματα.
    Πρωτοβουλία της Ιατρικής Σχολής ήταν, θυμίζω, και η θεραπεία με πλάσμα η οποία εφαρμόζεται σε αρκετούς ασθενείς και έχει γίνει δεκτή από την επιστημονική κοινότητα.
    Μέσα από αυτές τις μελέτες φτιάξαμε τους αλγόριθμους αντιμετώπισης των ασθενών.
    Η Ιατρική Σχολή σήκωσε μεγάλο μέρος της πανδημίας σε κλινικό επίπεδο, αλλά έκανε και πράγματα με διεθνή αντίκτυπο.
    Είναι γεγονός ότι στη χώρα μας έχουμε πολύ καλούς επιστήμονες. Ο Έλληνας είναι μια προσωπικότητα που αποδίδει στην κρίση, δεν μπορεί να δημιουργήσει σε ήρεμα νερά. Χρειάζεται τρικυμία για να αναπτύξει πλήρως την εφευρετικότητα, τη φαντασία και την αποτελεσματικότητά του.

    Τι είναι η Lung Ambition Alliance και ποιοι είναι οι στόχοι της;
    Είναι μία διεθνής συμμαχία, πρωτοβουλία του Διεθνούς Οργανισμού Μελέτης Καρκίνου του Πνεύμονα και της ΑstraΖeneca.
    Στόχος της Συμμαχίας είναι να μειωθεί όσο το δυνατόν η θνησιμότητα από καρκίνο του πνεύμονα την επόμενη δεκαετία.
    Ο καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Στην πραγματικότητα είναι μια διαρκής πανδημία.
    Η δική μας κλινική θα ασχοληθεί με την πρώιμη διάγνωση που είναι ο γρηγορότερος τρόπος για να μειώσουμε συνολικά την θνησιμότητα από τη νόσο.
    Δυστυχώς, το ιατρικό σύστημα της Ελλάδας και του δυτικού κόσμου κατευθύνονται στη θεραπεία και όχι στην πρόληψη των νοσημάτων. Η θεραπεία είναι πολλαπλάσια ακριβότερη και όχι τόσο αποδοτική. Έχει σημασία να αποκτήσουμε παιδεία και κουλτούρα πρόληψης.

    Έχουμε υπολογίσει ότι, αν ο προσυμπτωματικός έλεγχος εφαρμοζόταν σε όλη την Ελλάδα με τον τρόπο που πρέπει, θα σώζαμε περίπου 2.500 ανθρώπους κάθε χρόνο.
    Το καλό με τον καρκίνο του πνεύμονα είναι ότι μπορούμε πολύ εύκολα να εντοπίσουμε μια ομάδα υψηλού κινδύνου που είναι οι καπνιστές.
    Βέβαια, το screening του καρκίνου του πνεύμονα δεν θα πρέπει να είναι το άλλοθι του καπνιστή.
    Μιλήστε μας για την πρόοδο στις θεραπευτικές επιλογές στον καρκίνο του πνεύμονα.
    Είναι αλήθεια ότι πριν την πανδημία ο καρκίνος του πνεύμονα ήταν από εκείνους με τη μεγαλύτερη έρευνα και τις μεγαλύτερες εξελίξεις σε διαγνωστικό και θεραπευτικό επίπεδο.
    Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει δραματικά το τοπίο, σε βαθμό τέτοιο ώστε ο καρκίνος του πνεύμονα να είναι αυτός με τις περισσότερες θεραπευτικές επιλογές. Ο ογκολόγος σήμερα χρειάζεται να είναι στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης και της βιβλιογραφίας για να αξιοποιήσει όλα τα δεδομένα προς όφελος του ασθενούς.
    Πλέον είναι τόσο περίπλοκη η θεραπεία που απαιτεί τη συνεργασία πολλών ειδικοτήτων. Η λεγόμενη precision medicine ασκείται σε ομάδες που εκμεταλλεύονται την τεχνολογία και συνεργάζονται από μοριακό έως κλινικό επίπεδο.

    Θα διεκδικήσετε την προεδρία της Ιατρικής Σχολής. Μιλήστε μας για αυτό.
    Διεκδικώ την προεδρία της Ιατρικής Σχολής γιατί το Πανεπιστήμιο Αθηνών πέρασε δυο διαδοχικές κρίσεις, την οικονομική και την κρίση της πανδημίας. Μετά από αυτές τα πράγματα δεν θα είναι πια τα ίδια, ούτε από πλευράς άσκησης της Ιατρικής ούτε από πλευράς της εκπαίδευσης των φοιτητών. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή στην οποία δεν πρέπει να χαθεί το τρένο της εξέλιξης.
    Πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, ώστε να είμαστε πρωτοπόροι και την επόμενη μέρα.
    Έχω τη φιλοδοξία να χρησιμοποιήσω την εμπειρία και την τεχνογνωσία που αποκτήθηκε από την κλινική μας μέσω της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας που όχι μόνο δεν περιόρισε τη δραστηριότητά της, αλλά την επέκτεινε, σε συνεργασία με άλλους συναδέλφους που πέτυχαν ακριβώς τα ίδια.
    Προσβλέπουμε για την επόμενη μέρα στη Σχολή με θέσεις και οράματα που θα τεθούν στην κρίση των συναδέλφων.