Ετικέτα: ΠΟΝΟΣ

Η  παραγωγή αερίων στον γαστρεντερικό σωλήνα είναι κάτι φυσιολογικό που προέρχεται από τις διεργασίες του εντέρου στην διάσπαση των τροφών και την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών. Μια ποσότητα αέρα επίσης είναι αυτή που «καταπίνουμε» κατά την διάρκεια της ημέρας.

Ο οργανισμός αποβάλλει όλα αυτά τα αέρια ή από το στόμα, με το γνωστό μας «ρέψιμο» ή από το πρωκτό με τον «αερισμό». Υπάρχουν περιπτώσεις που η παραγωγή αερίων είναι μεγαλύτερη από το φυσιολογικό. Αυτό οφείλεται αφενός σε διάφορατρόφιμα που συνήθως δημιουργούν περισσότερα αέρια κατά την διάσπαση τους ή σε μια μη ικανοποιητική ισορροπία τωνωφέλιμων και βλαβερών μικροοργανισμώνοι οποίοι ενδημούν στο έντερο (μικροβιακήχλωρίδα).

Στην περίπτωση αυτή τα αέρια εγκλωβίζονται στον γαστρεντερικό σωλήνα και δημιουργούν φούσκωμα και πρήξιμο στην κοιλιά, μια δυσάρεστη και ενοχλητική  κατάσταση.

Αντιμετώπιση:

Κατ’ αρχήν πρέπει αν το φούσκωμα δεν είναι περιπτωσιακό αλλά εάν επιμένει πάνω από δυο εβδομάδες, να επισκεφτείτε γαστρεντερολόγο για να αποκλειστεί ένα σοβαρό πρόβλημα όπως:

• Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
• Κοιλιοκάκη

Το περιστασιακό πρήξιμο αντιμετωπίζεται με:

• αποφυγή κατάποσης αέρα με: απότομο και γρήγορο φαγητό (τρώγοντας γρηγορότερα καταπίνουμε αέρα)
• τσίχλες
• ποτά με καλαμάκι
• αεριούχα ποτά

Αποφυγή τροφών «αχώνευτων» (εξ’ ου και η φράση «είσαι αχώνευτος» δηλ. δημιουργείς δυσφορία!). Αυτές περιλαμβάνουν:

• λάχανο
• μπρόκολο
• κουνουπίδι
• λαχανάκια Βρυξελλών
• όσπρια
• κρεμμύδι

Αντίθετα, προτιμούμε τροφές που βοηθούν στο να μην δημιουργηθούν αέρια σε στομάχι και έντερο, όπως:

• μάραθο
• τζίντζερ

Προβιοτικά, είναι η κύρια λύση για την σωστή λειτουργία του εντέρου

Ο σημερινός τρόπος διατροφής με τροφές  που παρέχουν συντηρητικά-χρωστικές και πρόσθετα «μπερδεύουν» τον οργανισμό και δημιουργούν ανισορροπία στην χλωρίδα του εντέρου.

Αυτό σημαίνει ότι οι επιβλαβείς μικροοργανισμοί υπερτερούν, των ωφέλιμων με αποτέλεσμα το έντερο να μην λειτουργεί σωστά. Σαν αποτέλεσμα έχουμε παραγωγή μεγάλης ποσότητας αερίων άρα τυμπανισμό και πρήξιμο, όπως επίσης δυσκοιλιότητα ή διάρροια και βέβαια έχουμε έλλειψη απορρόφησης θρεπτικών συστατικών! Τα προβιοτικά εξασφαλίζουν στον οργανισμό μεγάλο αριθμό ωφέλιμων μικροοργανισμών επαναφέρουν την ισορροπία στην εντερική χλωρίδα. Αυτό εξασφαλίζει την απορρόφηση όλων των θρεπτικών συστατικών από τις τροφές ή τα συμπληρώματα τροφής που χρησιμοποιούμε και συγχρόνως επαναφέρει την φυσιολογική λειτουργία του εντέρου.

Επίσης:

• βάζουμε στην ζωή μας την άσκηση ή το απλό περπάτημα.
• τρώμε πρωινό, 2 κυρίως γεύματα μικρά, καθώς και δεκατιανό και απογευματινό.

Σοφία Παπαγιάννη –  Φαρμακοποιός

Φούσκωμα, ναυτία, κοιλιακή δυσφορία, πόνος, ερυγές (ρεψίματα), καούρα, κόπωση, αίσθημα κορεσμού με μικρή ποσότητα τροφής, συμπτώματα που, όταν επιμένουν, «μιλάνε» για έλκος στομάχου ή δωδεκαδακτύλου.

Μια νοσηρή οντότητα που στο 90%, περίπου, των περιπτώσεων σημαίνει μόλυνση από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (H. Pylori). Ένα βακτηρίδιο που, μπορεί να υπάρχει στο μικροβίωμα του στομάχου ή του ανώτερου πεπτικού πολλών ανθρώπων, χωρίς, όμως, να δίνει συμπτώματα ή να οδηγεί σε έλκος σε όλες τις περιπτώσεις, εξηγεί ο Δρ. Ιωάννης Κοζαδίνος, Διευθυντής Γενικός Χειρουργός στο Metropolitan Hospital.

Τι είναι το έλκος;

Έλκος είναι στην ουσία μια «πληγή» στην εσωτερική επιφάνεια του στομάχου ή της συνέχειάς του, του δωδεκαδακτύλου.

Αιτιολογία

Λοίμωξη από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, αντιφλεγμονώδη φάρμακα, αλκοόλ και κάπνισμα, στρες, πιθανώς κάποια γενετική προδιάθεση είναι παράγοντες που προδιαθέτουν στην εμφάνιση έλκους.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Συνήθως οι ασθενείς επισκέπτονται το γιατρό λόγω επιγαστρικού καύσου και επεισοδίων επιγαστραλγίας. Στην περίπτωση του δωδεκαδακτυλικού έλκους η επιγαστραλγία παρέρχεται με τη λήψη τροφής, ενώ, αν πρόκειται για γαστρικό έλκος, η λήψη τροφής επιδεινώνει την επιγαστραλγία. Και στις δυο περιπτώσεις ο πόνος υποχωρεί με λήψη αντιόξινων φαρμάκων (ευρέως πια χρησιμοποιούμενα), ενώ μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία, εμετό και ενίοτε ήπια απώλεια βάρους.

Πώς τίθεται η διάγνωση;

Η πιο ειδική και ευαίσθητη διαγνωστική εξέταση σήμερα είναι η ενδοσκόπηση ανώτερου πεπτικού. Αυτή προσφέρει το πλεονέκτημα της λήψης βιοψιών για τον αποκλεισμό της κακοήθειας αλλά και τη δυνατότητα θεραπευτικής παρέμβασης επί ύπαρξης επιπλοκών (π.χ. δυνατότητα αιμόστασης στην αιμορραγία του πεπτικού έλκους).

Μετά την ανεύρεση του πεπτικού έλκους θα πρέπει πάντα να γίνεται έλεγχος για λοίμωξη από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού τονίζει ο Δρ. Κοζαδίνος.

Πιο ειδικές εξετάσεις (π.χ. μέτρηση γαστρίνης, αξονική τομογραφία), μπορεί να είναι απαραίτητες σε κάποιες περιπτώσεις που εγείρουν στο γιατρό υποψία για άλλη νόσο που συνοδεύεται από έλκη. Είναι πολύ σημαντικό, όταν διαγιγνώσκεται ένα έλκος στομάχου να αποκλείεται η πιθανότητα κακοήθειας. Και αυτό, δεδομένου ότι και ένας καρκίνος μπορεί να έχει ελκωτική μορφή, είναι σε πολλές περιπτώσεις δύσκολο έως και αδύνατο. Κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καλοήθους έλκους του στομάχου, όπως η τοπογραφία του, η ύπαρξη ομαλών πτυχών, ακτινοειδώς διαμορφωμένων, εφόσον αναγνωριστούν κατά την ενδοσκόπηση θέτουν την υπόνοια της καλοήθειας.

Επίσης η τάση επούλωσης με φαρμακευτική αγωγή είναι χαρακτηριστική στα καλοήθη έλκη.

Τονίζεται όμως η σημασία της λήψης πολλαπλών βιοψιών για τον αποκλεισμό κακοήθειας.

Το γαστρικό έλκος σήμερα αντιμετωπίζεται με χρήση φαρμάκων και προσαρμοσμένες διατροφικές συνήθειες.

Χειρουργική επέμβαση κρίνεται απαραίτητη στις ακόλουθες περιπτώσεις:

• αποτυχία της συντηρητικής αγωγής (μετά από τουλάχιστον 8 εβδομάδες θεραπείας)
• υποτροπή του έλκους κατά τη διάρκεια συντηρητικής αγωγής ή εντός 2 ετών
• αδυναμία να αποκλειστεί η κακοήθεια
• εμφάνιση επιπλοκών (π.χ. διάτρηση, αιμορραγία, απόφραξη, κακοήθης εξαλλαγή).

Οι επεμβάσεις που σήμερα χρησιμοποιούνται πιο συχνά στη χειρουργική αντιμετώπιση του πεπτικού έλκους βασίζονται στη βαγοτομή. Βαγοτομή ονομάζεται η διατομή των κλάδων ενός νεύρου του στομάχου (πνευμονογαστρικού) που έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση έκκρισης γαστρικού οξέος.

Έτσι το έλκος επουλώνεται. Η επέμβαση συνοδεύεται πάντα από μια παροχετευτική του στομάχου επέμβαση, καθώς το διατμηθέν νεύρο είναι υπεύθυνο για το φυσιολογικό άδειασμα του στομάχου και την προώθηση της τροφής πιο περιφερικά στο δωδεκαδάκτυλο και το έντερο, καταλήγει ο Δρ. Κοζαδίνος.

Ο πόνος, εκτός του ότι αποτελεί προειδοποιητική κατάσταση για πιθανά σοβαρό, οξύ πρόβλημα υγείας, σε χρόνια φάση συνιστά μια περιοριστική συνθήκη στην ποιότητα ζωής.

Ενίοτε ο πόνος επιδρά αρνητικά στην ορθολογική αντιμετώπιση του υποκείμενου νοσήματος, επειδή οι διαταραχές του ύπνου, οι αγχώδεις συνδρομές και η κατάθλιψη επιβαρύνουν την ικανότητα λήψης αποφάσεων του πάσχοντα.

ΜΗ ΣΤΕΡΟΕΙΔΗ ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ

Τα σκευάσματα αυτής της ομάδας των αντιφλεγμονωδών φαρμάκων είναι δραστικά σε μετρίου βαθμού καταστάσεις και συνήθως επιλέγονται όταν συνυπάρχει οίδημα και φλεγμονή στο πάσχον σημείο του σώματος. Αποτελούν φάρμακα εκλογής για παθήσεις του μυοσκελετικού, των αρθρώσεων και στη δυσμηνόρροια. Τα φάρμακα αυτά είναι γενικά ασφαλή και οι συχνότερες παρενέργειές τους περιλαμβάνουν: κοιλιακά άλγη, ναυτία, αιμορραγίες από το πεπτικό και υπερτασικές κρίσεις.

Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη έχουν αθροιστική δράση, που σημαίνει ότι η συχνή, τακτική και χρόνια λήψη τους μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια τα οποία αποτελούν ιδιαίτερα επιβαρυντικές καταστάσεις για την υγεία. Τα νεότερα αντιφλεγμονώδη, οι αναστολείς COX-2, προτάθηκαν επειδή παρουσίαζαν τα ίδια οφέλη με τα παλαιότερα, αλλά υπόσχονται λιγότερες παρενέργειες.

ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ

Η παρακεταμόλη αποτελεί την πρώτη μας επιλογή για την ανακούφιση από μέτριας έντασης πόνου ποικίλης αιτιολογίας. Δεν αποτελεί ανταγωνιστικό σκεύασμα των ΜΣΑΦ (μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών) και γενικά χαρακτηρίζεται από ηπιότερα αποτελέσματα στην καταπράυνση του πόνου και από λιγότερες παρενέργειες. Εν τούτοις, η συχνή χρόνια λήψη, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με πρόσληψη αλκοόλης, οδηγεί σε νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια.

Τα αντικαταθλιπτικά επιλέγονται σε ειδικές χρόνιες περιπτώσεις, όταν συνυπάρχει διαταραχή του συναισθήματος, οπότε ο ασθενής με τη λήψη τους ανακουφίζεται από τον πόνο και καταπολεμά την καταθλιπτική του συνδρομή. Έτσι, συχνά συνταγογραφούνται τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και οι αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης.

Για την αντιμετώπιση των νευραλγιών χορηγούνται τα αντιεπιληπτικά γκαμπαπεντίνη και πρεγκαμπαλίνη. Οι παρενέργειες των σκευασμάτων αυτών είναι ναυτία, ζάλη και απόσυρση.

Τα οπιοειδή είναι συνθετικώς παρασκευασθέντα αναλγητικά φάρμακα που έχουν ως βασική χημική προέλευση το όπιο. Είναι ιδιαίτερα δραστικά στον οξύ πόνο από κατάγματα και τραυματισμούς. Η δράση τους ενισχύει την επίδραση των ενδορφινών, αλλά η χρόνια λήψη τους οδηγεί σε εξάρτηση με όλες τις πιθανές αρνητικές συνέπειες.

Συμπερασματικά, οι μεγαλύτερες ηλικίες είναι πιο συχνά εκτεθειμένες στον πόνο και βιώνουν τις τυχόν παρενέργειες με δυσμενέστερες εξελίξεις.

Ο κανόνας ορίζει να επιλέγεται η χαμηλότερη δοσολογία και για βραχύτερο διάστημα και πάντα μετά από σύσταση του θεράποντα. Όταν δεν υπάρχει ριζική θεραπεία σε υποκείμενο νόσημα που προκαλεί τον πόνο, τότε τα αναλγητικά προσφέρουν ένα κομμάτι από τη χαμένη ποιότητα ζωής.

Παναγιώτης Χαλβασιώτης – Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ

Οι περισσότεροι από εμάς είναι εξοικειωμένοι με τέτοιου είδους καθημερινές πιέσεις που προκαλούν τον καρδιακό μας ρυθμό, την αναπνοή μας και διεγείρουν το στομάχι μας να συσπάται.

Φυσικά, το να έχεις ένα πεπτικό πρόβλημα  μπορεί να είναι από μόνο του πηγή ανησυχίας. Μελέτες δείχνουν ότι ένα μεγάλο αγχωτικό γεγονός που έχει περάσει εδώ και πολύ καιρό μπορεί να επηρεάζει το έντερο σας ακόμη και τώρα. Το άγχος προκαλεί επίσης πολλούς από εμάς να τρώμε υπερβολικά και να πίνουμε πολύ αλκοόλ, και τα δύο επηρεάζουν το έντερο μας, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας της Καναδικής Εταιρείας Εντερικής Έρευνας (Canadian Society of Intestinal Research).

Ποια είναι η πραγματική επίδραση του στρες στο έντερο μας;

Πολλές μελέτες δείχνουν ότι τα αγχωτικά συμβάντα ζωής σχετίζονται με την εμφάνιση συμπτωμάτων ή επιδείνωση των συμπτωμάτων, σε αρκετές πεπτικές καταστάσεις, όπως φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (IBD), σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS), ασθένεια γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (GERD) και πεπτικό έλκος.

• Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου

Για φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου όπως η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα, μια μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το χρόνιο άγχος, οι ανεπιθύμητες ενέργειες και η κατάθλιψη θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο υποτροπής σε ασθενείς. Αυτή η μελέτη εντόπισε μια ποικιλία μηχανισμών με τους οποίους το στρες επηρεάζει τόσο τις συστηματικές όσο και τις γαστρεντερικές ανοσολογικές και φλεγμονώδεις αποκρίσεις. Σημειώνουν ότι η μετάφραση αυτών των ευρημάτων σε θεραπευτικές παρεμβάσεις που βασίζονται στη μείωση του στρες παραμένει μια πρόκληση, καθώς οι κλινικές δοκιμές που παρακολουθούν τις επιδράσεις των υφιστάμενων τεχνικών μείωσης του στρες δεν έχουν δείξει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα.

• Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου

Σε μια προοπτική μελέτη που εξέτασε σχεδόν 600 άτομα των οποίων η γαστρεντερίτιδα προκλήθηκε από το βακτήριο Campylobacter, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ικανότητα του ασθενούς να χειριστεί το άγχος πριν από τη μόλυνση ήταν καθοριστικός παράγοντας για το αν συνέχισαν να αναπτύσσουν αυτή την ασθένεια. Εκείνοι με υψηλότερα επίπεδα πίεσης, άγχους και ασθενειών κατά τη στιγμή της μόλυνσης είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου. Αντίθετα, η κατάθλιψη και η τελειομανία δεν φαίνεται να αυξάνουν τον κίνδυνο.

• Ασθένεια γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης

Σε μια μελέτη που έγινε σε ιατρικό κέντρο για την υγεία των γυναικών, οι ερευνητές σημείωσαν ότι δεν υπήρχε αυξημένη συχνότητα παλινδρόμησης οξέος όταν οι ασθενείς ήταν υπό οξύ άγχος.  Ωστόσο, στην πράξη, οι ασθενείς με χρόνια άγχος ήταν πιο πιθανό να παρατηρήσουν επιδείνωση των συμπτωμάτων τους κατά τη διάρκεια ενός αγχωτικού γεγονότος. Με άλλα λόγια, η στάση τους επηρέασε την αντίληψή τους για σοβαρότητα των συμπτωμάτων.

• Πεπτικό έλκος

Τα περισσότερα έλκη οφείλονται σε μόλυνση με βακτήρια που ονομάζονται Helicobacter pylori. Σε αντίθεση με τις παλιές πεποιθήσεις, ούτε η κατανάλωση πικάντικης τροφής ούτε η αγχωτική ζωή προκαλούν έλκη. Τα βακτήρια H. pylori αποδυναμώνουν την προστατευτική βλεννογόνο επίστρωση του οισοφάγου, του στομάχου ή του δωδεκαδακτύλου, το οποίο στη συνέχεια επιτρέπει στο οξύ να περάσει κάτω από την ευαίσθητη επένδυση. Τόσο το οξύ, όσο και τα βακτήρια ερεθίζουν την επένδυση και προκαλούν πόνο ή έλκος. Ωστόσο, ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι το συνεχιζόμενο στρες οδηγεί σε φλεγμονή των βλεννογόνων, επιτρέποντας έτσι στους γαστρικούς χυμούς να διεισδύσουν από κάτω και να ερεθίσουν την ευαίσθητη επένδυση του στομάχου.

Όλες οι πεπτικές παθήσεις

Το στρες αυξάνει την κινητικότητα του εντέρου και την έκκριση υγρών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μπορεί να εμφανιστεί διάρροια ή επανειλημμένες παρορμήσεις για ούρηση κατά τη διάρκεια ή μετά από ένα αγχωτικό συμβάν. Το άγχος μπορεί τόσο να καθυστερήσει την εκκένωση του περιεχομένου του στομάχου όσο και να επιταχύνει τη διέλευση του υλικού μέσω των εντέρων. Αυτός ο συνδυασμός δραστηριότητας, οδηγεί σε κοιλιακό άλγος και σε αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου. Επιπλέον, το οξύ ψυχολογικό στρες μειώνει το όριο του πόνου ενός ατόμου.

O Νευρολόγος, MSc in Headache Science, Δρ. Πανεπιστημίου Αθηνών & Επιστημονικός Σύμβουλος Συλλόγου Ασθενών με Ημικρανία και Κεφαλαλγία Ελλάδος, Μιχαήλ Βικελής, μας δίνει συμβουλές πρόληψης για τον πονοκέφαλο και τις ημικρανίες.

www.iatreiokefalalgias.gr

Ένας δυνατός πονοκέφαλος και ακόμη περισσότερο μια κρίση ημικρανίας μπορούν να καταστρέψουν μια μέρα της ζωής μας ανεξάρτητα από το πόσο σημαντική μπορεί να είναι.

Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν κρίσεις ημικρανίας ή κεφαλαλγίας το γνωρίζουν αυτό και, αν δεν έχουν βρει την κατάλληλη λύση, συχνά ζουν με το άγχος και την ανησυχία: «Αν τυχόν εμφανιστεί μια κρίση, θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου ή απλώς να απολαύσω μια όμορφη, χαλαρή ημέρα;».

Η μη επαρκής κατανόηση του προβλήματος από το επαγγελματικό, κοινωνικό και πολλές φορές οικογενειακό περιβάλλον κάνει την κατάσταση πιο δύσκολη και το άγχος για την επέλευση μιας επόμενης κρίσης -και τις επιπτώσεις της- ακόμη μεγαλύτερο.

Αν και για την ημικρανία και τις περισσότερες κεφαλαλγίες δεν υπάρχει ριζική λύση, η ιατρική επιστήμη προσφέρει σήμερα μια σειρά από λύσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε μια ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η θεραπεία ξεκινά με την υπόδειξη, εκ μέρους του ιατρού, παραγόντων της καθημερινότητας που επιδεινώνουν τις κρίσεις και που μπορεί να αντιμετωπιστούν με τις κατάλληλες αλλαγές. Η υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής με σωστή ενυδάτωση, τακτική λήψη γευμάτων στο πλαίσιο μιας ισορροπημένης διατροφής, έναρξη άσκησης και προσπάθειας για ένα τακτικό ωράριο επαρκούς ύπνου είναι μερικά παραδείγματα.

Από εκεί και πέρα, το κατάλληλο παυσίπονο που να μπορεί να σταματά πλήρως μια κρίση, συνήθως ένα ειδικό αντι-ημικρανικό παυσίπονο, είναι σημαντικό να υπάρχει πάντα διαθέσιμο για έγκαιρη λήψη στην έναρξη μιας κρίσης, όπου και είναι πιο αποτελεσματική η αναλγητική αγωγή. Αν όμως οι κρίσεις δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στα αναλγητικά ή, ακόμη και αν ανταποκρίνονται πλήρως, παραμένουν συχνές, η προληπτική θεραπεία μπορεί να δώσει τη λύση.

Καθημερινή λήψη της σωστής ποσότητας μαγνησίου ή και συγκεκριμένων συνδυασμών βιταμινών μπορεί να οδηγήσει στη μείωση της συχνότητας και έντασης των κρίσεων ημικρανίας. Σε πιο επιβαρυμένες και πιο ειδικές περιπτώσεις αυτό μπορεί να επιδιωχθεί με καθημερινή λήψη συγκεκριμένων προληπτικών φαρμάκων, με ανά τρίμηνο χορήγηση θεραπείας με βοτουλινική τοξίνη τύπου Α, αλλά και με μηνιαία ή ανά τρίμηνο χορήγηση των ειδικών μονοκλωνικών αντισωμάτων. Οι θεραπείες αυτές διαρκούν αρκετούς μήνες, ίσως και περισσότερο, και ναι μεν δεν εξαφανίζουν, αλλά μειώνουν πολύ σημαντικά τις κρίσεις.

Δύο στους δέκα ενήλικες στην Ευρώπη πάσχουν από χρόνιο πόνο μέτριας ή σοβαρής έντασης με σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνική και στην επαγγελματική τους ζωή και σημαντική επιδείνωση συνολικά στην ποιότητα ζωής τους.

Πώς όμως ορίζεται ο πόνος;

Ο πόνος είναι μια δυσάρεστη αισθητηριακή και συναισθηματική εμπειρία που σχετίζεται με πραγματική ή πιθανή βλάβη των ιστών ή περιγράφεται με όρους τέτοιας βλάβης. Συχνά ο πόνος χρησιμεύει ως προειδοποίηση για μια ιατρική κατάσταση ή τραυματισμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις η θεραπεία της υποκείμενης ιατρικής κατάστασης είναι ζωτικής σημασίας και μπορεί να επιλύσει τον πόνο.
Ωστόσο, ο πόνος μπορεί να επιμένει παρά την επιτυχή αντιμετώπιση της πάθησης που τον προκάλεσε αρχικά. Σε άλλες περιπτώσεις ο πόνος επιμένει είτε επειδή η υποκείμενη ιατρική πάθηση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιτυχία είτε γιατί η διάγνωση της αιτίας του πόνου δεν ήταν η ορθή.
Ο χρόνιος πόνος είναι ο πόνος που επιμένει ή υποτροπιάζει για περισσότερο από τρεις μήνες. Αυτός ο πόνος συχνά γίνεται το μοναδικό ή το κυρίαρχο κλινικό πρόβλημα σε ορισμένους ασθενείς. Ως εκ τούτου, απαιτεί ειδική διαγνωστική αξιολόγηση, θεραπεία και αποκατάσταση.

Ο Χρόνιος Πόνος σε αριθμούς

Χρόνιος πόνος μέτριας έως σοβαρής έντασης εμφανίζεται στο 19% των ενηλίκων Ευρωπαίων, επηρεάζοντας σοβαρά την ποιότητα της κοινωνικής και επαγγελματικής τους ζωής.
Πολύ λίγοι από αυτούς αντιμετωπίζονται από ιατρούς ειδικούς στον χρόνιο πόνο και σχεδόν οι μισοί δηλώνουν ότι η διαχείριση του πόνου τους ήταν ανεπαρκής. Ο χρόνιος πόνος είναι ένα σημαντικό πρόβλημα υγειονομικής περίθαλψης στην Ευρώπη με σημαντικές κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις, το οποίο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και μέτρων από πλευράς της Πολιτείας.
Τα πιο συχνώς αναφερόμενα σημεία πόνου είναι η μέση και οι αρθρώσεις, ακολουθούμενα από πόνο στο κεφάλι και τον αυχένα. Οι πιο κοινές αιτίες είναι τα προβλήματα στη σπονδυλική στήλη και ο πόνος μετά από τραύμα και χειρουργική επέμβαση.

Το φορτίο στην καθημερινή ζωή

Ο χρόνιος πόνος συχνά παρεμβαίνει σε καθημερινές δραστηριότητες, όπως οι οικογενειακές και οικιακές ευθύνες, οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες (συμπεριλαμβανομένης της άσκησης) και ο ύπνος. Τουλάχιστον τα μισά άτομα με χρόνιο πόνο αναφέρουν ότι παρεμβαίνει στη δουλειά τους.
Σε όλη την Ευρώπη σχεδόν ένας στους πέντε ερωτηθέντες ασθενείς με χρόνιο πόνο ανέφερε ότι έχασε τη δουλειά του λόγω του πόνου και το ένα τρίτο ανέφερε ότι η εργασιακή τους απόδοση, αν εργάζονταν, επηρεάστηκε σημαντικά από τον πόνο.
Οι ασθενείς με χρόνιο πόνο αντιμετωπίζουν πολύ συχνά προβλήματα στην επικοινωνία αυτής της τόσο επώδυνης προσωπικής εμπειρίας τους και αρκετές φορές αντιμετωπίζονται με προκατάληψη και καχυποψία από τους θεράποντες ιατρούς και το συγγενικό περιβάλλον τους. Αυτό έχει ως συνέπεια να απομονώνονται κοινωνικά και συναισθηματικά, βιώνοντας σοβαρή κατάθλιψη και παραίτηση από τη ζωή. Οι ασθενείς με χρόνιο πόνο παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ποσοστό ελάττωσης του βαθμού της ποιότητας ζωής τους σε σύγκριση με κάθε άλλη χρόνια πάθηση.

Πρόσφατες μελέτες έχουν επιβεβαιώσει το τεράστιο κοινωνικοοικονομικό κόστος που οφείλεται στον χρόνιο πόνο. Στις ΗΠΑ το συνολικό κόστος που σχετίζεται με τον επίμονο πόνο στους ενήλικες υπολογίζεται σε 560–635 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Αυτά τα κόστη υπερβαίνουν τα εκτιμώμενα για τις καρδιακές παθήσεις (309 δισεκατομμύρια δολάρια), τον καρκίνο (243 δισεκατομμύρια δολάρια) και τον διαβήτη (188 δισεκατομμύρια δολάρια).
Στην Ευρώπη το εθνικό κόστος υγειονομικής περίθαλψης και το κοινωνικοοικονομικό κόστος των καταστάσεων που σχετίζονται με τον χρόνιο πόνο ανέρχεται σε δισεκατομμύρια ετησίως και αντιπροσωπεύει το 3–10% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Επεμβατική διαχείριση του χρόνιου πόνου

✤ Οι στόχοι της επεμβατικής διαχείρισης του χρόνιου πόνου είναι να ανακουφίσει, να περιορίσει ή να διαχειριστεί κατάλληλα τον πόνο και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του ασθενούς, εφαρμόζοντας ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, ειδικά σχεδιασμένες για τη διάγνωση και θεραπεία επώδυνων διαταραχών.
✤ Η επεμβατική θεραπεία πόνου βοηθάει τους πάσχοντες να επιστρέψουν στις καθημερινές δραστηριότητές τους γρήγορα και χωρίς ισχυρή εξάρτηση από φάρμακα.
✤ Η ειδικότητα της επεμβατικής θεραπείας πόνου είναι από τις πιο ταχέως αναπτυσσόμενες ειδικότητες παγκοσμίως.
✤ Αποτελεί το ενδιάμεσο στάδιο θεραπείας ανάμεσα στη συντηρητική αντιμετώπιση (φάρμακα, φυσικοθεραπεία, κινησιοθεραπεία) και τη χειρουργική αντιμετώπιση παθήσεων που προκαλούν υποξύ ή χρόνιο πόνο (π.χ. ισχιαλγία από κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου).
✤ Οι επεμβατικές θεραπευτικές τεχνικές εφαρμόζονται στο κρανίο, τη σπονδυλική στήλη, τις αρθρώσεις και τα περιφερικά νεύρα με τον ασθενή υπό τοπική αναισθησία και ακτινοσκοπική καθοδήγηση με εξαιρετική ακρίβεια και ασφάλεια. Ο ασθενής δύναται να επιστρέψει στο σπίτι του την ίδια μέρα της επέμβασης.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε πάθει καούρα κάποια στιγμή – και μπορεί να είναι ιδιαίτερα συχνή κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου, όταν τείνουμε να απολαμβάνουμε πλούσιο φαγητό και ποτό λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο, οδηγώντας σε αυτή τη γνωστή αίσθηση καψίματος στο στήθος ή το λαιμό σας, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Good Housekeeping.

Αβοκάντο

Τα αβοκάντο γενικά θεωρούνται υγιεινά επειδή είναι πλούσια σε μονοακόρεστα λιπαρά και θρεπτικά συστατικά, τα αβοκάντο είναι στην πραγματικότητα τόσο πιθανό να σας προκαλέσουν καούρα όσο και ένα λιπαρό μπιφτέκι. Για να καταλάβετε γιατί, πρέπει να γνωρίζετε λίγα πράγματα για το τι πραγματικά προκαλεί καούρα, ένα κοινό σύμπτωμα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.

Στο κάτω μέρος του οισοφάγου σας και στην κορυφή του στομάχου υπάρχει μια βαλβίδα ή ένας μυς που ανοίγει για να επιτρέψει την είσοδο της τροφής στο στομάχι, αλλά στη συνέχεια κλείνει για να σταματήσει την τροφή να πηγαίνει προς τα πάνω. Η καούρα είναι το αποτέλεσμα του ότι αυτή η βαλβίδα δεν κλείνει σωστά, επιτρέποντας στο όξινο περιεχόμενο του στομάχου να ανεβαίνει στον οισοφάγο και να ερεθίζει την επένδυση. Ένα από τα πράγματα που μπορεί να επιδεινώσουν την καούρα είναι αν αυξηθούν τα επίπεδα του στομαχικού οξέος. Οι λιπαρές τροφές, είτε πρόκειται για λιπαρά μπιφτέκια είτε για τροφές που θεωρούμε υγιεινές, όπως το αβοκάντο ή οι ξηροί καρποί, χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να χωνευτούν και έτσι παραμένουν στο στομάχι για περισσότερο χρόνο, προκαλώντας την παραγωγή περισσότερου οξέος. Όσο περισσότερο οξύ παράγεται, τόσο πιο πιθανό είναι να οδηγήσει σε καούρα.

Γάλα

Πολλοί άνθρωποι στρέφονται αυτομάτως σε ένα ποτήρι γάλα ως θεραπεία για τις καούρες, αλλά αν αυτό είναι το συνηθισμένο σας μέτρο, ίσως να θέλετε να το ξανασκεφτείτε ή τουλάχιστον να βεβαιωθείτε ότι ανταλλάσσετε το πλήρες με το ημιαποβουτυρωμένο ή το αποβουτυρωμένο. Λόγω της περιεκτικότητας σε λιπαρά, το πλήρες γάλα μπορεί να ενεργήσει όπως κάθε τροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και να καθίσει στο στομάχι για αρκετή ώρα, οδηγώντας σε αυξημένη παραγωγή οξέων.

Αντί να δοκιμάζετε σπιτικές θεραπείες, συμβουλευτείτε τον φαρμακοποιό της περιοχής σας, ο οποίος μπορεί να σας συμβουλέψει για φάρμακα που θα βοηθήσουν στα συμπτώματα της καούρας. Τα αντιόξινα, όπως το Rennie, είναι αλκαλικές ενώσεις που λειτουργούν εξουδετερώνοντας το οξύ στο στομάχι, προκαλώντας ανακούφιση από τον πόνο και τη δυσφορία. Το Rennie μπορεί να λαμβάνεται ημέρα ή νύχτα – σε μορφή δισκίων ή υγρού – για να βοηθήσει στην εξάλειψη του καψίματος.

Στενά ρούχα

Μπορεί να μη νομίζετε ότι μπορεί να είναι πραγματικά έναυσμα, αλλά τα στενά ρούχα που πιέζουν το στομάχι σας μπορούν να προκαλέσουν καούρα, επειδή η πίεση προκαλεί το άνοιγμα της βαλβίδας και την απελευθέρωση οξέος στο στομάχι.

Στρες

Μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται υπό άγχος αναφέρουν αυξημένα συμπτώματα καούρας, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα επειδή το στομάχι τους παράγει περισσότερο οξύ.  Είναι πιθανό ότι όταν ο εγκέφαλος βρίσκεται υπό άγχος, συμβαίνουν αλλαγές που μας κάνουν πιο ευαίσθητους στον πόνο, οπότε κάτι που κανονικά θα καταγραφόταν ως λίγο άβολο γίνεται επώδυνο. Φαίνεται όμως ότι πρόκειται για τον τρόπο με τον οποίο το σώμα αντιλαμβάνεται τον πόνο, παρά για σωματικές αλλαγές.

Σοκολάτα

Υπάρχουν ενώσεις στη σοκολάτα – όπως η θεοβρωμίνη και η καφεΐνη – που θα μπορούσαν να προκαλέσουν χαλάρωση της βαλβίδας στο τέλος του οισοφάγου. Η σοκολάτα αποτελείται επίσης από κακάο, το οποίο περιέχει σεροτονίνη, μια χημική ουσία του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη χαλάρωση, η οποία θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει χαλάρωση του μυός στην κορυφή του στομάχου. Εάν αυτός ο μυς είναι χαλαρός, τα οξέα μπορούν πιο εύκολα να ρέουν με λάθος τρόπο στο λαιμό, προκαλώντας πόνο.