Ετικέτα: ψυχική υγεία

Γράφει ο ψυχολόγος Ηλίας Βασιλειάδης,
Επιστημονικός Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας.

(περισσότερα…)

Tί Αλλάζει Στη Γυμναστική Τη Νέα Δεκαετία; Ποιες είναι οι νέες τάσεις γυμναστικής που εγκαινιάζει το 2020;

Οι προπονήσεις που στοχεύουν κυρίως στη βελτίωση της ψυχικής υγείας θα είναι το νούμερο ένα για τη νέα χρονιά και προφανώς για τη νέα δεκαετία που έρχεται. Η ClassPass προβλέπει μια άνοδο στις προπονήσεις που θέτουν την αυτοσυγκέντρωση και την ψυχική υγεία στο προσκήνιο. 

Οι περισσότεροι χώροι fitness στο μέλλον αναμένεται να δώσουν προτεραιότητα στην πνευματική ευεξία και στους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να καλλιεργήσουμε την ψυχή μας. Βασικός στόχος να επεκτείνουν την προσφορά τους πέρα ​​από την παραδοσιακή άσκηση, με θεραπείες, όπως η κρυοθεραπεία, ο διαλογισμός, η αναπνοή, το μασάζ και οι δεξαμενές επίπλευσης. 

Η ποικιλία στις παροχές αποτελεί πλέον το ζητούμενο. Ζωντανό παράδειγμα αποτελούν τα μπουτίκ studios που συνεχίζουν να αναπτύσσονται σε όλη τη Βρετανία και δεν αποτελούν πλέον αποκλειστικό φαινόμενο στο Λονδίνο.

 Οι καταναλωτές αναζητούν μια ποικιλία επιλογών και τρόπων για να αξιοποιήσουν τον πολύτιμο χρόνο τους, για να καλλιεργήσουν το σώμα και την ψυχή τους και οι συμμετοχές στα γυμναστήρια, που προσφέρουν πρόσβαση σε αυτή την ποικιλία, συμβάλλουν στη σύνδεση των καταναλωτών με αυτή την επιλογή αναζήτησης.

Πώς και γιατί η γυμναστική συνδέεται με την ψυχή

Ο τρόπος με τον οποίο κοινωνικοποιούμαστε με φίλους και περνάμε χρόνο με τους συναδέλφους μας αναμένεται να αλλάξει. Όλο και περισσότεροι αρχίζουν να βλέπουν τις προπονήσεις να αντικαθίστανται με μια ‘’ευτυχισμένη ώρα’’ ή ομαδικά γεύματα να αντικαθίστανται με ομαδικές εκδρομές και ομαδικές δραστηριότητες. Η ομαδική σχέση εξάλλου είναι γνωστό ότι αυξάνει την παραγωγικότητα και βελτιώνει την κουλτούρα. Αυτός είναι ο λόγος της νέας αυτής τάσης στους χώρους γυμναστικής, που όλο και περισσότερο αγκαλιάζουν τα μαθήματα ομαδικού ιδρώτα, όπου οι συμμετέχοντες εκπαιδεύονται συλλογικά και καίνε τις θερμίδες ως ομάδα. Το να πηγαίνεις, εξάλλου, σε μαθήματα με τους φίλους ή τους συναδέλφους σου είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αναπτύξεις φιλίες. Επίσης, μειώνει το άγχος της άσκησης σε σχέση με όταν είσαι μόνος ή μόνη σε ένα δωμάτιο γεμάτο αγνώστους. 

Βασικό ζητούμενο και ο ύπνος

Κάτι που αναμένουμε να δούμε σε πιο έντονο βαθμό το 2020 είναι το θέμα του ύπνου. Όλοι γνωρίζουμε ότι η στέρηση του ύπνου μπορεί να επηρεάσει την εργασία, τη σωματική εμφάνιση και την ψυχική υγεία. Γι’ αυτό και όλο και περισσότεροι στρέφονται σε χώρους που εκτός από γυμναστική παρέχουν και την απαραίτητη χαλάρωση αναζητώντας προφανώς τρόπους να αντιμετωπίσουν ένα πιθανό πρόβλημα ύπνου ως μέρος μιας ολιστικής λύσης ευεξίας.  Με αφορμή αυτό, όχι μόνο έχει διαπιστωθεί μια άνοδος στον τεχνικό εξοπλισμό στους χώρους άθλησης έτσι ώστε να καταπολεμηθεί η έλλειψη ύπνου, αλλά επιπλέον είδη έχουν προστεθεί σε κάποιους χώρους ειδικά δωμάτια ύπνου για μετά την προπόνηση. Η ισορροπία μεταξύ ενεργητικότητας και ξεκούρασης φαίνεται να είναι ένα βασικό ζητούμενο για το μέλλον επομένως. 

Γυμναστήριο ή πολυχώρος;

Όλο και περισσότερο, το επόμενα χρόνια αναμένεται να  δούμε τους ασκούμενους να χρησιμοποιούν τα γυμναστήρια και τα studios ως κόμβο για κοινωνικοποίηση, ψυχραιμία, διαλογισμό – ή ακόμα και εργασία. Κάποια studios και γυμναστήρια ήδη προσφέρουν ένα χώρο συνεργασίας για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ατομικά ή ομαδικά ο καθένας ή ομάδες, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται ουσιαστικά όλες τους οι ανάγκες σε ένα μέρος. Το ζητούμενο είναι χώροι που θα μπορεί ο καθένας να κάνει την άσκησή του το πρωί σε ένα τμήμα, στη συνέχεια να κάνει ένα ντους, μετά να πιει ένα  smoothie και γενικά να ακολουθήσει το καθημερινό του πρόγραμμα χωρίς να χάνει ούτε λεπτό. Τα τμήματα και οι συμπληρωματικοί χώροι είναι ένας τρόπος να καλυφθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ανάγκες. Με τη χρήση χώρων διαλείμματος, εξασφαλίζονται μεταξύ άλλων οι απαραίτητοι ευχάριστοι τρόποι για να ξεκουραστεί κάποιος μετά τις προπονήσεις. 

Όλα δείχνουν πάντως ότι βασικός μελλοντικός στόχος σε ότι αφορά το fitness είναι η άσκηση να αποτελέσει μέρος και τρόπο ζωής αλληλένδετο με όλες τις υπόλοιπες ανάγκες μας. Κι αυτό σίγουρα αναμένεται να αλλάξει τον τρόπο όχι μόνο που γυμναζόμαστε αλλά και που ζούμε μέχρι τώρα.

Γράφει ο Γιάννης Μπιτζούνης, Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.

Πηγή: thriveglobal.gr

«…και ανήγγειλαν αυτώ λέγοντες ότι ο υιός σου Ιωσήφ ζή… και εξέστη τη διανοία Ιακώβ… ιδών δε τας αμάξας, ανεζωπύρησε το πνεύμα Ιακώβ…» (γένεσις 45, στ.26 )
Το χωρίο αυτό μάς δείχνει πολύ καθαρά πώς μπορούν να προκληθούν ένα λιποθυμικό επεισόδιο, μια καρδιακή αρρυθμία ή ακόμα και ένα καρδιακό επεισόδιο μέσω μιας αιφνίδιας συγκίνησης, γεγονός που είναι γνωστό και καταγεγραμμένο ιστορικά.

Οι Αγγλοι μεταφράζουν το “εξέστη” του βιβλικού χωρίου ως “his heart fainted”. Παρά τις πολλές μελέτες που έχουν γίνει πάνω στο θέμα αυτό, είναι δύσκολο η σχέση των ψυχολογικών παραγόντων με τα ενοχλήματα ή και τις ασθένειες του καρδιαγγειακού συστήματος να αποδοθεί ποσοτικά. Επίσης είναι δύσκολο να μετρηθεί αντικειμενικά το stress και να προσδιοριστεί με ποσοτικούς χαρακτήρες. Οι έρευνές μας σε νοσήματα όπως τα καρδιολογικά έχουν εστιαστεί στους χρόνιους παράγοντες που οδηγούν στην ανάπτυξη τους, π.χ., της στεφανιαίας νόσου, και όχι στους παράγοντες που επιταχύνουν και φέρνουν ουσιαστικά στο προσκήνιο ένα οξύ έμφραγμα, μια ισχαιμία, μια αρρυθμία ή ακόμα και έναν αιφνίδιο θάνατο.

Είναι γνωστό το στρες ότι μειώνει τον ουδό έκλυσης μιας αρρυθμίας (την κάνει πιο “εύκολη” ).Το ίδιο ισχύει και για τα ενοχλήματα από άλλα συστήματα. Πρόσφατα ανακαλύψαμε ότι το οξύ ψυχολογικό στρες μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στη ρήξη μιας αθηρωματικής πλάκας, άρα και στη θρόμβωση των στεφανιαίων αγγείων, άρα και στις πολύ σοβαρές και θανατηφόρες κοιλιακές αρρυθμίες! Στα άτομα που υπέστησαν το σοκ ενός σεισμού και πιο συγκεκριμένα αυτού στο Hanshin-Awaji, παρουσιάστηκε αύξηση του ινωδογόνου και του παράγοντος Von Willebrand που είναι θρομβογόνα στοιχεία και εμπλέκονται στο μηχανισμό πηκτικότητας του αίματος. Το ίδιο παρατηρήθηκε και σε άτομα που μελετήθηκαν σε κατάσταση θυμού και κατάθλιψης.

Τεράστια σημασία για τη σωστή αντιμετώπιση του θέματος έχουν η ευαισθησία και η εμπειρία του παθολόγου -στον οποίο κύρια απευθύνονται πρώτα οι ασθενείς αυτοί-, ώστε να διαγνώσει έγκαιρα την πραγματική αιτία των συμπτωμάτων και να την αντιμετωπίσει κατάλληλα. Αλλά και η άνεση που του δίνει η σχέση με τον πάσχοντα στο να ακούσει προσεκτικά και με υπομονή, δίπλα στα “σωματικά” και τα άλλα ενοχλήματα του ασθενούς, είναι μοναδική και λειτουργεί υπέρ του τελευταίου.

Μια άλλη επιβεβαιωτική των όσων υποστηρίζω πληροφορία, αφορά στην αύξηση κατά μεγάλο ποσοστό των αιφνίδιων θανάτων και των ενοχλήσεων της καρδιάς μέσω αυξημένης δραστηριότητος του συμπαθητικού συστήματος κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, ιδίως ύστερα από εφιαλτικά όνειρα (φάση REM). Ο θυμός ή ο φόβος που εκφράζεται σε περισσότερο από το 50% των ονείρων ενοχοποιείται γι’ αυτό. Η ημερήσια επιβάρυνση είναι επίσης μεγαλύτερη τη Δευτέρα, σε σύγκριση με τις άλλες ημέρες, και το χειμώνα. Μία 12ετής ανάλυση 222.000 περιπτώσεων απέδειξε ότι παρατηρούνται 33% περισσότεροι ασθενείς με καρδιολογικά ενοχλήματα και σοβαρά καρδιολογικά συμβάματα το Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο από ό,τι τον Ιούνιο. Οι παρατηρήσεις μάλιστα αυτές δεν μπόρεσαν να προσεγγιστούν ή να ερμηνευθούν μέσω των μεταβολών της θερμοκρασίας. Οι πολύ ταχείς ρυθμοί της καρδιάς επίσης συνδέονται με τις αιχμές του στρες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Έτσι, ταχυκαρδίες της τάξεως των 250/λεπτό παρουσιάζονται συχνότερα το τρίωρο 9 πμ, έως 12 το μεσημέρι, όπως καταγράφεται σε μελέτες με ειδική συσκευή παρακολούθησης holter. Τέλος, οι πρώτες δύο ώρες μετά το πρωινό ξύπνημα είναι επίσης οι πιο επικίνδυνες για πόνο στο στήθος και ισχαιμία του μυοκαρδίου.

Οι πολύ κοινές αυτές ενοχλήσεις που αφορούν στη σωματική εκφορά βασικών ψυχικών διαταραχών απασχολούν το παθολογικό ιατρείο σε καθημερινή βάση. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο σύγχρονος άνθρωπος προσέρχεται στον παθολόγο για μια πληθώρα συμπτωμάτων, τα οποία έπειτα από ενδελεχή έλεγχο δεν φαίνεται να συσχετίζονται με διαταραχή του οργάνου ή του σημείου του σώματος στο οποίο αναφέρονται από τον πάσχοντα. Οι ασθενείς αυτοί δεν πείθονται εύκολα ότι στο παθολογικό ιατρείο τους φέρνει κυρίως μια ψυχική διαταραχή, που δεν αντιμετωπίζεται από τους ίδιους με τρόπο που θα απέτρεπε την ενεργοποίηση των μηχανισμών μετατροπής τους σε σωματικά συμπτώματα. Αυτό υποδηλώνει σαφώς μια ευκολία να θεωρούμε τις ψυχικές μας δυσκολίες υποδεέστερες των σωματικών από πλευράς σημασίας ή απειλής. Με άλλα λόγια, η ζωή μας είναι περισσότερο “σώμα” παρά “ψυχή”. Οι ασθενείς μας φωνάζουν δηλαδή “μα γιατρέ, αυτά που μου λέτε είναι κοινότοπα και απλά και, εν πάσει περιπτώσει, μου εγγυάστε ότι δεν έχω εγώ καρκίνο με αυτές τις ενοχλήσεις που σας αναφέρω, και να δείτε για πότε γίνομαι καλά!” Και βέβαια, όταν έχουμε μάθει να υπερτιμούμε τόσο τον “οργανικό” καρκίνο, ώστε να θεωρούμε την απουσία του ταυτόσημη με την υγεία μας, εκεί θα καταλήγουμε. Αν όμως βάλουμε αρχή, όπως έλεγαν οι πατέρες μας, και επανατοποθετήσουμε σε άλλη βάση τα προβλήματά μας, την ίδια μας τη ζωή, την αντίληψή μας για τη νόσο και την υγεία.

Ειδικότεροι από εμάς τους ίδιους στην κατανόηση των δυσκολιών αλλά και των ενοχλημάτων μας δεν υπάρχουν. Καθαρότερο σημάδι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στη ζωή μας από τις ψυχοσωματικές ενοχλήσεις δεν έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα! Καμία μα καμία θεωρία δεν μπορεί να γυρίσει μέσα μας τον ενδοσκοπικό ηχοβολέα, για να δούμε αν το προκάρδιο άλγος είναι μεταμφιεσμένο έλκος ή οισοφαγίτιδα ή στρες ή θυμός, αν εμείς δεν το κάνουμε.

Γράφουν οι Αδαμίδης Σωτήριος ΜD, PhD, Δ/ντής Α΄Παθολογικής Κλινικής Ιατρικού Αθηνών & Αδαμίδη Σοφία MD