Ετικέτα: εγκυμοσύνη

Οι οφθαλμικές αλλαγές της εγκυμοσύνης είναι πολύ συχνές. Αν και οι περισσότερες είναι καλοήθεις, φυσιολογικές αντιδράσεις στις μεταβολικές, ορμονικές και ανοσολογικές τροποποιήσεις που απαιτούνται για την προσαρμογή του οργανισμού στο αναπτυσσόμενο έμβρυο, υπάρχει ενδεχόμενο να αναπτυχθούν, να επιδεινωθούν ή ακόμα και να υποχωρήσουν ορισμένα σοβαρά προβλήματα στα μάτια.

Όπως εξηγεί ο δρ Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, MD, Χειρουργός – Οφθαλμίατρος, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision, καθηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, «σχεδόν όλες οι δομές των ματιών μπορεί να υποστούν αλλαγές στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται τα βλέφαρα, ο επιπεφυκώς, ο κερατοειδής (είναι ο επιφανειακός χιτώνας των ματιών), ο φακός του ματιού, ο αμφιβληστροειδής χιτώνας (βρίσκεται βαθιά μέσα στα μάτια), ακόμα και το οπτικό νεύρο και ο οφθαλμικός βολβός. Η δυσανεξία στους φακούς επαφής, η ξηρότητα στα μάτια και η πτώση και στα δύο βλέφαρα είναι μερικές από τις φυσιολογικές αλλαγές των ματιών που παρατηρούνται συχνά στην εγκυμοσύνη. Όλες είναι παροδικές και υποχωρούν μετά τον τοκετό. Μία άλλη φυσιολογική αλλαγή είναι το χλόασμα ή μέλασμα, δηλαδή η υπερμελάγχρωση (πιο σκούρο χρώμα) στο ένα ή και στα δύο βλέφαρα. Η σκούρα χροιά συχνά υποχωρεί μετά τον τοκετό, αν και μερικές φορές επιμένει για αρκετό καιρό».

Πίεση

Η έγκυος μπορεί επίσης να παρουσιάσει μείωση της πίεσης του υγρού που βρίσκεται στο εσωτερικό του οφθαλμού (ενδοφθάλμια πίεση).

Μπορεί επίσης να υπάρξει θόλωμα της όρασης, που οφείλεται σε αλλαγή του πάχους του κερατοειδούς χιτώνα του ματιού κατά το δεύτερο και το τρίτο τρίμηνο της κυήσεως. Η αύξηση του πάχους του κερατοειδούς οφείλεται στην κατακράτηση υγρών, που είναι συνηθισμένη στην εγκυμοσύνη.

Υπάρχει, όμως, και ενδεχόμενο επιδείνωσης των διαθλαστικών ανωμαλιών, όπως η μυωπία. Η επιδείνωση συχνά επιμένει μετά τον τοκετό, γι’ αυτό συνιστάται προληπτικός έλεγχος της όρασης μετά από ένα χρόνο.

Αν εξάλλου αλλάξει το σχήμα του κερατοειδούς, μπορεί να παρατηρηθεί επιδείνωση στον κερατόκωνο (είναι μία εκφυλιστική νόσο του κερατοειδούς, κατά την οποία από σφαιρικός γίνεται κωνικός).

Υποκείμενα προβλήματα υγείας

Στην εγκυμοσύνη μπορεί επίσης να επιδεινωθούν ή να αναπτυχθούν οφθαλμικές εκδηλώσεις που σχετίζονται με υποκείμενα προβλήματα υγείας. Για παράδειγμα, η νόσος Graves (είναι μία μορφή υπερθυρεοειδισμού) συχνά παρουσιάζει επιδείνωση κατά το πρώτο τρίμηνο της κυήσεως, ύφεση στο δεύτερο και τρίτο, και υποτροπή μετά τον τοκετό. Στο διάστημα αυτό μπορεί να παρατηρηθούν οφθαλμικά προβλήματα, όπως πρόπτωση βλεφάρων και εξοφθάλμια μυϊκή παράλυση.

Η υπέρταση της κύησης επίσης μπορεί να προκαλέσει προβλήματα βαθιά μέσα στα μάτια, όπως η υπερτασική αμφιβληστροειδοπάθεια και η οπτική νευροπάθεια. Ευτυχώς, αυτά τα προβλήματα συνήθως υποχωρούν όταν αντιμετωπιστεί η υπέρταση.

Προβλήματα στα μάτια μπορεί να δημιουργήσουν και άλλες παθήσεις, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης. Αν, π.χ., μια γυναίκα είχε διαβήτη πριν μείνει έγκυος, είναι πιθανό να πάσχει από διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, δηλαδή από βλάβες στις αρτηρίες του αμφιβληστροειδούς από το αυξημένο σάκχαρο. Η αμφιβληστροειδοπάθεια αυτή μπορεί να επιδεινωθεί γρήγορα στην εγκυμοσύνη. Επομένως, απαιτείται εντατική ρύθμιση του σακχάρου, αλλά και της αρτηριακής πίεσης της εγκύου, γιατί συχνά συνυπάρχουν υπέρταση και διαβήτης στην κύηση.

«Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι γυναίκες είναι πως πρέπει να ενημερώνουν και τον οφθαλμίατρό τους όταν μάθουν πως εγκυμονούν, ιδιαίτερα αν πάσχουν από υποκείμενα νοσήματα, όπως γλαύκωμα, υπέρταση, διαβήτη, ακόμα και από θυρεοειδοπάθεια ή μυωπία. Εκείνος θα τις συμβουλεύσει για τις οφθαλμικές αλλαγές που πρέπει να προσέξουν και κάθε πότε χρειάζονται έλεγχο της όρασής τους. Αν τέλος η έγκυος παρουσιάσει ανησυχητικά συμπτώματα, όπως ευαισθησία στο φως, θόλωμα της όρασης, αύρα γύρω από τα αντικείμενα ή παροδική απώλεια όρασης, πρέπει να συμβουλεύεται αμέσως τον οφθαλμίατρο και τον μαιευτήρα της, μη τυχόν και υποκρύπτουν κάτι σοβαρό», σημειώνει ο κ. Κανελλόπουλος.

Παρότι το λέιζερ αποτρίχωσης είναι ασφαλές και για τις έγκυες γυναίκες και για το έμβρυο (δεν έχει αποδειχθεί καμία αρνητική επίδραση), είναι προτιμότερη η αναβολή των συνεδριών για μετά τον τοκετό.

Και αυτό γιατί τα υψηλότερα επίπεδα οιστρογόνων και ανδρογόνων μπορεί να προκαλέσουν την ανάπτυξη τριχών ακόμα και σε σημεία όπου δεν υπήρχαν πριν, όπως στο πρόσωπο ή τα χέρια, οι οποίες όμως υποχωρούν μετά από τον τοκετό.

Επίσης, οι ορμόνες αλλάζουν τον κύκλο της τρίχας, με τις περισσότερες να βρίσκονται σε αναγενή φάση, δηλαδή στη φάση ανάπτυξης και όχι πτώσης. Όταν οι ορμόνες επανέρχονται στο φυσιολογικό, το ίδιο συμβαίνει και με τον αριθμό των τριχών.

Ο κύριος λόγος όμως αναβολής είναι η μη ύπαρξη επαρκών μελετών για την ασφάλεια χρήσης των λέιζερ αυτών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, παρότι χρησιμοποιούνται εκτενώς στις έγκυες γυναίκες θεραπείες για διάφορες παθήσεις, όπως τα κονδυλώματα, εξηγεί ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Η περίοδος της κύησης είναι μια περίοδος γεμάτη χαρά και προσδοκία για την μελλοντική μητέρα.

Οι γυναίκες που έχουν ιστορικό οποιασδήποτε καρδιαγγειακής νόσου, είτε συγγενούς είτε επίκτητης, είναι σημαντικό πριν αποφασίσουν την εγκυμοσύνη, να μιλήσουν με τον καρδιολόγο τους ο οποίος είτε θα τις παραπέμψει για περαιτέρω διερεύνηση είτε θα δώσει το πράσινο φως για την μελλοντική εγκυμοσύνη.

Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες που έχουν προδιαθεσικούς παράγοντες για καρδιαγγειακή νόσο, όπως αρτηριακή υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, αυξημένη χοληστερόλη, κάπνισμα και οικογενειακό ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου.

Εξωσωματική

Τα τελευταία χρόνια, πολλές γυναίκες υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Η ίδια η διαδικασία δημιουργεί κάποιες αλλαγές στην καρδιακή συχνότητα, την αρτηριακή πίεση και την καρδιακή λειτουργία, ανάλογα με το πρωτόκολλο διέγερσης των ωοθηκών που συνήθως είναι πολύ μικρές και περνούν απαρατήρητες.

Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Κατά τη διάρκεια της κύησης οι επιπλοκές που μπορεί να εμφανιστούν ακόμα και σε γυναίκες χωρίς προηγούμενο καρδιολογικό ιστορικό είναι: Υπέρταση κύησης, σακχαρώδης διαβήτης κύησης, προεκλαμψία/εκλαμψία, ελλιποβαρές νεογνό, καθυστερημένη ενδομήτρια ανάπτυξη του νεογνού και τέλος θνησιγενές νεογνό.

Όλες οι παραπάνω επιπλοκές αντανακλούν την αδυναμία των αγγείων του πλακούντα να ανταπεξέλθουν στην εγκυμοσύνη και αποτελούν σήμα κινδύνου για την μελλοντική καρδιαγγειακή υγεία της γυναίκας.

Έτσι, στα σύγχρονα καρδιολογικά ιατρεία λαμβάνεται και το μαιευτικό ιστορικό των γυναικών.

Σε περίπτωση επιπλοκών της κύησης θα πρέπει να τροποποιηθούν οι παράγοντες κινδύνου άμεσα μετά την κύηση: Έλεγχος αρτηριακής πίεσης, ρύθμιση σακχάρου και χοληστερόλης, διακοπή καπνίσματος, άσκηση και απώλεια βάρους αν χρειάζεται, υγιεινή διατροφή. Η παρακολούθηση μετά την κύηση από καρδιολόγο καθορίζεται κατά περίπτωση.

H σύγχρονη έρευνα έχει αναδείξει τη σημασία του ενδομήτριου περιβάλλοντος στην ανάπτυξη του παιδιού, αλλά και στην υγεία και νοσηρότητα κατά την ενήλικη ζωή: ένα αντίξοο ενδομήτριο περιβάλλον συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για μεταβολικές, καρδιαγγειακές και ψυχολογικές/ψυχιατρικές διαταραχές στην ενήλικη ζωή.

Πώς επιδρά το μητρικό στρες στο έμβρυο

Στρες είναι η κατάσταση της απειλούμενης ομοιόστασης και συνδέεται με την ενεργοποίηση των βιολογικών μηχανισμών προσαρμογής  του οργανισμού και συγκεκριμενα του Άξονα Υποθαλάμου – Υπόφυσης – Επινεφριδίων (ΑΥΕ) και του Συμπαθητικού Νευρικού Συστήματος (ΣΝΣ). Η ενεργοποίηση αυτή οδηγεί στην τελική έκκριση κορτιζόλης και κατεχολαμινών (νορεπινεφρίνης και επινεφρίνης) απο τα επινεφρίδια. Κατά τη διάρκεια της κύησης, το έμβρυο προσαρμόζεται στα στρεσσογόνα ερεθίσματα που βιώνει η μητέρα κυρίως μέσω των βιολογικών μεσολαβητών και των συμπεριφορικών  μηχανισμών του συστήματος στρες.

Ο πλακούντας είναι το όργανο που συνδέει τη μητρική με την εμβρυϊκή φυσιολογία και αποτελεί φυσικό εμπόδιο στην έκθεση του εμβρύου στις ορμόνες του στρες της μητέρας κατά τη διάρκεια της κύησης. Στον άνθρωπο, αυτο – αναφορές  συμπτωμάτων στρες στη διάρκεια της κύησης σχετίζονται με αυξημένα επίπεδα γλυκοκορτικοειδών της μητέρας, απο τα οποία όμως μόνο το 10 – 20% περνάει στο έμβρυο. Η δράση αυτή του πλακούντα επιτυγχάνεται μέσω της δράσης ενός ενζύμου, της 11β-υδροξυστεροειδικής αφυδρογενάσης  τύπου 2, το οποίο μετατρέπει την κορτιζόλη σε αδρανείς μεταβολίτες.

Ενδομήτριο στρες, παχυσαρκία και καρδιαγγειακός κίνδυνος

Τα τελευταία 20 χρόνια, επιδημιολογικές και κλινικές μελέτες έχουν αναδείξει την υπόθεση της «αναπτυξιακής προέλευσης της υγείας και της νόσου» σύμφωνα με την οποία η προσαρμογή του εμβρύου στο ενδομήτριο περιβάλλον επιδρά στη δομή και τη λειτουργία των οργάνων. Η προσέγγιση αυτή ξεκινά από την υπόθεση του David Barker, ο οποίος αρχικά παρατήρησε, σε επιδημιολογικές μελέτες, ότι το μικρό μεγέθος κατα τη γέννηση συνδεόταν με αυξημένα ποσοστά θανάτου απο ισχαιμική καρδιακή νόσο. Το 1993, οι Barker και συνεργάτες πρότειναν ότι ο υποσιτισμός κατά τη διάρκεια της κύησης συνέβαλε στο μικρό βάρος γέννησης και την αναπτυξιακή προέλευση της καρδιακής νόσου στον ενήλικα. Σύμφωνα με τη θεωρία του «φειδωλού φαινοτύπου», το έμβρυο προσαρμόζεται σε ένα αντίξοο, στερημένο ενδομήτριο περιβάλλον, μεγιστοποιώντας την πρόσληψη και τη διατήρηση της ενέργειας, πράγμα το οποίο επιτυγχάνει αλλάζοντας τον μεταβολισμό του και/ή  το σωματικό του μέγεθος. Οι αλλαγές αυτές είναι προσαρμοστικές για το ενδομήτριο περιβάλλον, αλλά δυσπροσαρμοστικές για ένα μεταγεννητικό περιβάλλον πλούσιο σε παροχές.

Μελέτες, σήμερα, έχουν αποδείξει τις επιδράσεις του μητρικού υποσιτισμού κατά τη διάρκεια της κύησης στους απογόνους: τα παιδιά των γυναικών που εκτέθηκαν σε υποσιτισμό στην αρχή της κύησης, κατά τη διάρκεια του λιμού της Ολλανδίας, το 1944 – 1945, ήταν πιο πιθανό να έχουν αρτηριακή υπέρταση στην ενήλικη ζωή τους συγκριτικά με παιδιά γυναικών που κυοφορούσαν πριν ή μετά τον λιμό. Παρομοίως, γυναίκες που εκτέθηκαν στον λιμό της Κίνας το 1959 – 61 στη διάρκεια της κύησης είχαν μεγαλύτερο ποσοστό εμφάνισης μεταβολικού συνδρόμου.

Υπάρχουν σήμερα τεκμήρια, επίσης, ότι τo μεγάλο βάρος γέννησης, όπως και το μικρό, συνδέεται επίσης με υψηλότερο κίνδυνο νοσηρότητας στην ενήλικη ζωή. Ο εμβρυϊκός υπερσιτισμός, όπως κρίνεται από ενδείξεις όπως η μητρική παχυσαρκία, η υπερβολική πρόσληψη βάρους κατά την κύηση και ο διαβήτης κύησης, μπορεί να παραγάγει έναν μεταβολικό φαινότυπο παρόμοιο με αυτόν του υποσιτισμού. Ο μητρικός Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) έχει συσχτετιστεί θετικά με την κοιλιακή παχυσαρκία, ενώ η έκθεση στο διαβητικό ενδομήτριο περιβάλλον αποτελεί παράγοντα κινδύνου για διαβήτη τύπου-2 και παχυσαρκία. Επίσης, η υπερβολική πρόσληψη βάρους κατά την κύηση, που υπερβαίνει κατά πολύ τις ιατρικές συστάσεις, συνδέεται επίσης με παχυσαρκία στην παιδική και στην ενήλικη ζωή.

Ενδομήτριο στρες  και νευροψυχιατρικές διαταραχές

Το ενδομήτριο περιβάλλον επιδρά στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου, αυξάνοντας την προδιάθεση του ατόμου για νευροαναπτυξιακές και ψυχιατρικές διαταραχές. Η επίδραση του ενδομήτριου περιβάλλοντος είναι ιδιαίτερα σημαντική, λόγω της αναπτυξιακής πλαστικότητας του εγκεφάλου. Κατά τη διάρκεια της κύησης, αναπτύσσονται βασικοί εγκεφαλικοί σχηματισμοί, ενώ οι αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον μπορεί να συντελέσουν σε ήπιες διαφοροποιήσεις της εγκεφαλικής ανάπτυξης.

Οι βιολογικές διαδικασίες που σχετίζονται με το στρες μπορεί να επηρεάσουν τους τρόπους με τους οποίους αυξάνονται, διαφοροποιούνται και επικοινωνούν μεταξύ τους τα νευρικά κύτταρα. Πειραματικές μελέτες έχουν δείξει βλαβερές επιδράσεις του ενδομήτριου στρες στην ανάπτυξη της λευκής και της φαιάς ουσίας κατά τη μετάβαση στην ενήλικη ζωή. Επιπλέον, κλινικές μελέτες σήμερα έχουν δείξει ότι παιδιά που γεννήθηκαν από μητέρες που βίωσαν έντονο ψυχοκοινωνικό στρες κατά το δεύτερο τρίμηνο της κύησης είχαν κατά τόπους ελαττωμένους όγκους στη φαιά ουσία και επηρεασμένες επιτελικές λειτουργίες στην παιδική ηλικία.

Πρόληψη

Με βάση τα παραπάνω, φαίνεται ότι ο στόχος της προληπτικής ιατρικής για τα νοσήματα των ενηλίκων θα μπορούσε να μετατοπιστεί στη φροντίδα της σωματικής και ψυχικής υγείας της γυναίκας κατά την κύηση, αλλά και ακόμα πιο πίσω, στη φροντίδα των παιδιών και των νέων που κάποτε θα τεκνοποιήσουν, ενισχύοντας θετικά τον κύκλο υγείας του παιδιού  – εφήβου – εγκυμονούσας μητέρας – βρέφους.

Νένη Περβανίδου, Επίκουρη Καθηγήτρια Αναπτυξιακής Παιδιατρικής

Χρούσος Π. Γεώργιος, Καθηγητής Παιδιατρικής

Η κατάλληλη διατροφή για τη βελτίωση της γονιμότητας μίας γυναίκας είναι η μεσογειακή, σημειώνει ο Μαιευτήρας Γυναικολόγος κ. Αθανάσιος Παπαδημητρίου, διότι στηρίζεται σε σύνθετους ακατέργαστους υδατάνθρακες.

Στις γυναίκες που επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί συστήνεται να τρώνε φρούτα και λαχανικά που είναι πλούσια σε φυλλικό οξύ και να υποκαθιστούν τη ζωική πρωτεΐνη με φυτική, που βρίσκεται στα όσπρια και τους ξηρούς καρπούς, αντί για κόκκινο κρέας.

Προτιμάται επίσης, και αυτό είναι σημαντικό, να μην καταναλώνουν άπαχα γαλακτοκομικά, αλλά γαλακτοκομικά πλήρη σε λιπαρά, γιατί η σύνθεση των ορμονών, οιστρογόνων και προγεστερόνης, έχει ως βάση τη χοληστερόλη.

Επίσης, συστήνεται η αποφυγή καφεΐνης και ροφημάτων που περιέχουν καφεΐνη, γιατί έχουν σχετιστεί με ελαττωμένη γονιμότητα.

Το 1978 γεννήθηκε η Λουίζ Μπράουν, το πρώτο «παιδί του σωλήνα», όπως ατυχώς αποκαλέστηκε τότε. Ο Bob Edwards και ο Patrick Septoe, διάσημοι Βρετανοί Εμβρυολόγοι και Γυναικολόγοι της εποχής αντίστοιχα, πέτυχαν τη γέννηση της Λουίζ μέσω της εξωσωματικής γονιμοποίησης, δηλαδή της γονιμοποίησης του ωαρίου και του σπερματοζωαρίου στο εργαστήριο και τη μεταφορά του εμβρύου στη μήτρα. Έκτοτε και μέχρι σήμερα πάνω από 5.000.000 παιδιά έχουν γεννηθεί με εξωσωματική γονιμοποίηση παγκοσμίως.

Σήμερα η Λουίζ είναι 37 ετών, υγιέστατη, προσφάτως δε έγινε και η ίδια μητέρα με φυσική σύλληψη.

Πότε ένα ζευγάρι πρέπει να στραφεί στην εξωσωματική γονιμοποίηση για να βρει λύση στο πρόβλημα υπογονιμότητας του;

1.  Η εξωσωματική γονιμοποίηση έχει απόλυτη ένδειξη, όταν και οι δυο σάλπιγγες της γυναίκας είναι αποφραγμένες.

Αυτό μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους. Μια προϋπάρχουσα πυελική φλεγμονή, κυρίως από χλαμυδιακές λοιμώξεις είναι η πιο συχνή αιτία.

Η ενδομητρίωση, μια πάθηση ορμονοεξαρτώμενη, που προκαλεί πόνο στην έμμηνο ρύση και τις επαφές μπορεί σε προχωρημένο βαθμό να δημιουργήσει απόφραξη με τη δημιουργία συμφύσεων.

Επίσης, άλλο αίτιο αποτελλούν οι συμφύσεις από οποιοδήποτε προηγούμενο χειρουργείο στην κοιλιά, όπως φυσικά και η χειρουργική αφαίρεση των σαλπίγγων.

Γυναίκες με απόφραξη της μιας εκ των δύο σαλπίγγων, έχουν τη δυνατότητα να προσπαθήσουν να μείνουν έγκυες με φυσικό τρόπο. Αν όμως δεν τα καταφέρουν η εξωσωματική αποτελεί την  ενδεδειγμένη λύση και σε αυτή την ομάδα.

2.  Ο σοβαρός ανδρικός παράγοντας έχει πλέον απόλυτη ένδειξη για εξωσωματική γονιμοποίηση μέσω της μικρογονιμοποίησης (ICSI).

Άνδρες με σοβαρή ολιγοσπερμία ή ακόμα και συγκεκριμένες μορφές αζωοσπερμίας, έχουν τη δυνατότητα να καταφύγουν σε συλλογή σπέρματος από τον όρχη ή την επιδιδυμίδα και μέσω της εξωσωματικής γονιμοποίησης να ζήσουν τη χαρά της τεκνοποίησης.

3.  Ο ορισμός του τι θεωρείται υπογόνιμο ζευγάρι διαφέρει από χώρα σε χώρα.

Ένας χρόνος ελεύθερων και τακτικών επαφών χωρίς αποτέλεσμα για μια γυναίκα κάτω των 35 ετών είναι αρκετός για να ζητήσει το ζευγάρι βοήθεια και να αρχίσει τη διερεύνηση. 85% των ζευγαριών επιτυγχάνουν κύηση μέσα στο δωδεκάμηνο και τα μισά από αυτά που δεν τα κατάφεραν θα το επιτύχουν τελικά στο δεύτερο χρόνο προσπάθειας.

Ένα ζευγάρι που έχει προσπαθήσει για 1-2 χρόνια, έχει κάνει μια πλήρη διερεύνηση και δεν έχει βρει κάποιο συγκεκριμένο λόγο υπογονιμότητας κατατάσσεται αυτομάτως στην κατηγορία της ανεξήγητης υπογονιμότητας (unexplained infertility). Αυτά τα ζευγάρια, πρέπει να έχουν πλέον ως θεραπεία επιλογής την εξωσωματική, καθώς η σύγχρονη έρευνα και τα διεθνή πρωτόκολλα έχουν δείξει πως η σπερματέγχυση θα προσφέρει σε αυτή την κατηγορία ελάχιστη βοήθεια.

4.  Ένας από τους σημαντικότερους λόγους υπογονιμότητας είναι ο ανώμαλος κύκλος της γυναίκας που συνοδεύεται από διαταραχές ωορρηξίας.

Το πιο σημαντικό αίτιο προβλημάτων ωορρηξίας είναι το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες έχουν πολύ καλά ποσοστά εγκυμοσύνης όταν καταφεύγουν σε πρόκληση ωορρηξίας με σπερματέγχυση ή χωρίς.

Ανθεκτικές, όμως, περιπτώσεις πολυκυστικών ωοθηκών, που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω θεραπείες μπορούν να προχωρήσουν σε εξωσωματική.

5.   Στις μέρες μας επαγγελματικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες αναβάλλουν τη δημιουργία οικογένειας σε ηλικία άνω των 40. Αυτές οι γυναίκες αποτελούν τη πιο δύσκολη ομάδα υπογονιμότητας.

Το μειωμένο αναπαραγωγικό δυναμικό των γυναικών και κυρίως η μείωση της ποιότητας των ωαρίων τους σε μεγάλες ηλικίες τις οδηγεί, κάποιες φορές, σε εξωσωματική ως τη μόνη επιλογή. Ακόμα και με την εξωσωματική οι πιθανότητες επιτυχίας μπορεί να είναι χαμηλές  στην ομάδα αυτή. Εδώ έχει θέση η εξωσωματική γονιμοποίηση με δανεισμό ωαρίων, όπως και για γυναίκες με πρόωρη εμμηνόπαυση, με πιθανότητες επιτυχίας 50-70%.

6. Η τεχνολογία με την ενσωμάτωση της μοριακής βιολογίας και της γενετικής στην εξωσωματική και μέσω της προγενετικής – προεμφυτευτικής διάγνωσης (PGD), χρησιμοποιείται ευρέως πλέον από γονείς με γενετικά νοσήματα.

Έτσι, με τη διαδικασία επιλογής του υγιούς εμβρύου, οι γονείς μπορούν πλέον να είναι σίγουροι πως θα αποκτήσουν ένα υγιές παιδί.

7. Τέλος, γυναίκες με ιστορικό κακοήθειας που θα πρέπει να προβούν σε αφαίρεση ωοθηκών ή χημειοθεραπεία, έχουν πλέον τη δυνατότητα μέσω εξωσωματικής και κρυοσυντήρηση ωαρίων να διατηρήσουν τη γονιμότητα τους για μεταγενέστερο χρόνο, εφόσον το επιθυμούν.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση, μια τεχνική που συνάντησε πολλές αντιδράσεις στο ξεκίνημα της, εξωθώντας τους πρωτοπόρους της  να συνεχίσουν την έρευνα τους με ιδιωτικά κεφάλαια, έχει μετατραπεί σήμερα στον πιο αποτελεσματικό τρόπο επίτευξης εγκυμοσύνης και προσφέρει την υπέρτατη χαρά της τεκνοποίησης και της δημιουργίας οικογένειας, σε πολλά ζευγάρια που παλαιότερα δεν μπορούσαν ούτε να ονειρευτούν αυτή την επιλογή.

Νικόλαος Βράχνης, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος

Χάρης Καρπουζής, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος

Oι επιστήμονες γνωρίζουν ότι τα λέιζερ δεν παράγουν ιοντίζουσα ακτινοβολία που είναι επιβλαβής για την υγεία, αλλά μια δέσμη φωτός. Αυτή δεν διεισδύει πέρα από την επιφάνεια του δέρματος και ως εκ τούτου δεν αποτελεί κίνδυνο για την υγεία της εγκύου ή του εμβρύου.

Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, αρκετοί αντιτίθενται στη χρήση λέιζερ, για προληπτικούς λόγους, ιδίως για κάποιες κοσμητικές θεραπείες, όπως η αποτρίχωση στη γραμμή του μπικίνι και στην περιοχή της κοιλιάς, καθώς και η αφαίρεση τατουάζ, καθώς η διάσπαση του μελανιού εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος. Παρά το γεγονός ότι είναι απίθανο να έχει επιπτώσεις στο έμβρυο, η πιθανότητα δεν μπορεί να αποκλειστεί.

“Η απόφαση για το εάν θα προβούμε σε αυτή λαμβάνεται κατόπιν αξιολόγησης του πιθανού κινδύνου που αντιμετωπίζει το έμβρυο και η μέλλουσα μητέρα και του οφέλους που θα προκύψει από αυτήν, γιατί ο όγκος των δεδομένων που έχουμε για τις διάφορες δερματολογικές θεραπείες στην εγκυμοσύνη δεν είναι τόσο πλούσιος όσο για την ασφάλεια των φαρμάκων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι οι γνώσεις μας είναι ελλιπείς”, εξηγεί ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Προσοχή θα πρέπει να δίνεται στη χρήση μασκών κατά τη συνεδρία, προκειμένου να εξαλειφθεί ο κίνδυνος έκθεσης της μητέρας σε πιθανώς μεταλλαξιογόνα εναέρια σωματίδια που παράγονται λόγω της εξάχνωσης από το λέιζερ, σημειώνει ο ειδικός.

Όταν βρίσκεστε στη διαδικασία επίτευξης εγκυμοσύνης, είτε με φυσικό τρόπο είτε με κάποια μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, θα πρέπει να εστιάζετε σε μία υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή που θα σας παρέχει όλα τα απαραίτητα συστατικά για την ανάπτυξη του εμβρύου. Ο δρ Ιωάννης Π. Βασιλόπουλος, Μαιευτήρας – Ιατρός Αναπαραγωγής και Διευθύνων Σύμβουλος του Δ.Σ. της Institute of Life, δίνει πολύτιμες συμβουλές.

Διατροφή

Καλό είναι να μην κάνετε ριζικές αλλαγές στη διατροφή σας αυτή την περίοδο, π.χ. να ακολουθήσετε μία vegan διατροφή ή να καταναλώνετε τρόφιμα χωρίς γλουτένη, αν δεν το κάνετε ήδη. Να θυμάστε ότι η διατροφή επηρεάζει την ποιότητα του σπέρματος, οπότε καλό είναι και ο σύντροφός σας να ακολουθεί μία υγιεινή διατροφή. Σε γενικές γραμμές, επιλέξτε άπαχες πρωτεΐνες, φρούτα και λαχανικά, όσπρια, γαλακτοκομικά και ελαιόλαδο. Περιορίστε το αλάτι και αποφύγετε τη ζάχαρη και τα πολύ επεξεργασμένα τρόφιμα. Το αλκοόλ δεν απαγορεύεται στη διάρκεια ενός κύκλου εξωσωματικής γονιμοποίησης, αλλά να καταναλώνεται πάντα με μέτρο.

Άσκηση

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σταματήσετε το πρόγραμμα ρουτίνας που έχετε. Ωστόσο υπάρχει κάτι που θα πρέπει να προσέξετε: αν τρέχετε καθημερινά ή κάθε 2-3 μέρες, διατηρήστε την προπόνησή σας, αλλά σε ηπιότερους ρυθμούς. Το τρέξιμο μπορεί να επηρεάσει τη γονιμότητά σας, γιατί έχει αρνητικές επιπτώσεις στο ενδομήτριο και μεταφέρει το αίμα μακριά από τη μήτρα σε άλλα όργανα και στους μυς, όταν το αναπαραγωγικό σύστημα το χρειάζεται περισσότερο.