Blog

Δημήτρης Γρηγοράκης
Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
Επιστημονικός Διευθυντής
ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ – Πρόεδρος Ελληνικής Διατροφολογικής Εταιρείας
www.logodiatrofis.gr
www.elde.gr

Πολλές φορές καταφεύγουμε σε εξαντλητικές και αποτοξινωτικές δίαιτες γιατί έτσι νομίζουμε ότι θα έχουμε σίγουρα και γρήγορα αποτελέσματα. Με αυτόν τον τρόπο όμως, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δημιουργούμε τον λεγόμενο στερητικό σύνδρομο, αφού με τις αυστηρές δίαιτες δεν έχουμε τη δυνατότητα να καταναλώνουμε από όλες τις ομάδες τροφίμων. Αυτό έχει ως συνέπεια να αποβάλλονται από το σώμα μας μόνο υγρά και μυϊκή μάζα και όχι λίπος. Μην πανικοβάλλεστε λοιπόν χαλαρώστε ο οργανισμός θέλει το χρόνο του ώστε να μπει πάλι στους φυσιολογικούς του ρυθμούς . Τα κιλά αυτά σίγουρα δεν είναι κιλά που οργανισμός τα έχει δεκτεί τόσο απλά ώστε να παγιωθούν αν εμείς οι ίδιοι δεν του το επιτρέψουμε . Για την επιτυχία ενός προγράμματος αδυνατίσματος μην βάζεις ιδιαίτερα αυστηρούς περιορισμούς και στερήσεις. Άλλωστε, «καλά» και «κακά» τρόφιμα δεν υπάρχουν. Σύμφωνα μάλιστα με έρευνες, τα άτομα που αποκλείουν αγαπημένα τρόφιμα και ροφήματα από τη διατροφή τους, έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποτύχουν και να ξαναπάρουν το χαμένο βάρος, καθώς η στέρηση τους οδηγεί στην υπερκατανάλωση άλλων τροφίμων.

Πιείτε νερό. Οι άνθρωποι συχνά μπερδεύουν τη δίψα με την πείνα, έτσι, την επόμενη φορά που θα αισθανθείτε πεινασμένοι, πηγαίνετε να πιείτε νερό πρώτα. Το να πίνετε νερό βοηθά επίσης στο να αισθάνεστε χορτάτοι. Μερικοί εμπειρογνώμονες προτείνουν να πίνετε νερό (ή παγωμένο τσάι), λίγο πριν το γεύμα σας. Επίσης, συνεχίστε να πίνετε καθώς τρώτε, ώστε να χορτάσετε με μικρότερη ποσότητα φαγητού.

Θέστε ρεαλιστικούς στόχους. Η εβδομαδιαία συνιστώμενη απώλεια βάρους είναι ½-1 κιλό. Κορυφαία προγράμματα απώλειας βάρους προτείνουν την διακοπή δίαιτας μετά τα πρώτα 5 κιλά και να διατηρήσουν αυτή την απώλεια για περίπου έξι μήνες, προτού προσπαθήσουν να χάσουν παραπάνω.

Μετρήστε έως το 10. Μελέτες δείχνουν ότι ο μέσος όρος λαχτάρας για ένα τρόφιμο διαρκεί μόνο 10 λεπτά περίπου. Έτσι, προτού ενδώσετε στην παρόρμησή σας, ρυθμίστε το ψυχικό σας χρονόμετρο για ένα 10-λεπτο «διάλειμμα». Χρησιμοποιήστε το χρόνο αυτό για να αντιμετωπίσετε (για παράδειγμα) ένα θέμα στη λίστα με τις υποχρεώσεις σας: Eπιλέξετε αυτό που θα σας δώσει μια αίσθηση της ολοκλήρωσης – και αυτό που θα σας κάνει να βρεθείτε έξω από την κουζίνα!

Να τρώτε πιο συχνά. Οι άνθρωποι που έχουν διατηρήσει το βάρος τους, έχουν την τάση να τρώνε κατά μέσο όρο 5 φορές την ημέρα. Ελαφριά, λοιπόν, συχνά γεύματα, ελέγχουν την όρεξή σας, αυξάνουν την ενέργειά σας, βελτιώνουν τη διάθεσή σας και επιταχύνουν τον μεταβολισμό σας, δεδομένου ότι η διαδικασία της πέψης καίει θερμίδες!
Αφήστε το ένα τρίτο του γεύματος. Όταν τρώτε δείπνο έξω, μειώστε τον πειρασμό να «καθαρίσετε» το πιάτο σας, αφήνοντας στην άκρη το 1/3 του γεύματός σας. Αυτή η απλή τακτική, θα μπορούσε να αφαιρέσει πάνω από 500 θερμίδες την ημέρα.

Να είστε εγκρατείς με το αλκοόλ. Να θυμάστε ότι το αλκοόλ είναι πηγή θερμίδων. Μια μπύρα 350ml έχει 150 θερμίδες – ένα ποτήρι 100ml, 85 θερμίδες. Μια «μαργαρίτα» φτιάχνει μια μεγαλύτερη θερμιδική «γροθιά». Ακόμα χειρότεροι «παραβάτες» είναι τα κρεμώδη κοκτέιλ, όπως το «Alexander» και «Mudslides» – που ισοδυναμούν με το να τρώτε ένα πλούσιο επιδόρπιο.
Καθίστε και μασήστε αργά. Το να τρώτε με βιασύνη προκαλεί ασυναίσθητο μασούλημα. Αντ΄ αυτού, ετοιμάστε ένα δείπνο στο τραπέζι κάθε φορά που είναι να φάτε. Κάντε μια συνειδητή επιλογή για να καθίσετε και να απολαύσετε κάθε μπουκιά. Τοποθετώντας μια μερίδα τσιπς στο καλύτερο πιατικό σας, βοηθά στο να εστιάσετε την προσοχή σας εκεί και με αυτό τον τρόπο δεν τρώτε όλο το πακέτο.

Αυξήστε την πρωτεΐνη. Η έρευνα δείχνει ότι η πρωτεΐνη παρατείνει την αίσθηση της πληρότητας καλύτερα από ότι κάνουν οι υδατάνθρακες ή τα λίπη. Μελέτες στη Σκωτία, στη Δανία, στη Σουηδία και στην Αγγλία διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που έτρωγαν πρωινό ή μεσημεριανό υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη, ήταν λιγότερο πεινασμένοι στο επόμενο γεύμα τους. Η πρωτεΐνη απαιτεί επίσης λίγες περισσότερες θερμίδες για να γίνει η πέψη της. Απλώς, μην το παρακάνετε. Εμμένετε στις πρωτεϊνικές πηγές με χαμηλά λιπαρά όπως το γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά ή τυρί cottage, ή λεπτά κομμένες φέτες στήθος γαλοπούλας.
Μάθετε πώς να υπολογίζετε τις ποσότητες. Είναι εύκολο να υποτιμήσετε το μέγεθος των μερίδων. Χρησιμοποιήστε τα «κουτάλια» και «φλιτζάνια» για να μετρήσετε τα τρόφιμα που καταναλώνετε.

Μαρία Γ. Ζιώγα
Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος
www.dermagen.gr

Ανοιχτές ξανά οι πόρτες των σχολείων και πίσω από αυτές ένας γνωστός «κίνδυνος» εγκυμονεί: Οι ψείρες. Πρόκειται για ένα ζήτημα που απασχολεί τον άνθρωπο από την αρχαιότητα και γύρω από το οποίο έχουν δημιουργηθεί διάφοροι μύθοι. Πάμε, λοιπόν, να δούμε πώς κολλάνε οι ψείρες και πώς μπορούμε να προφυλάξουμε τα παιδάκια μας από αυτόν τον μπελά.
Αρχικά, ας τονίσουμε ότι όλα τα κεφαλάκια μπορούν να κολλήσουν ψείρες, είτε το παιδάκι έχει μακριά, είτε κοντά, ίσια ή σγουρά μαλλιά… Τα παράσιτα αυτά τρέφονται με αίμα και δε δείχνουν να έχουν κάποια προτίμηση σε είδη μαλλιών. Όπως, επίσης, δεν έχουν προτίμηση στα βρώμικα κεφάλια. Πολλές φορές συσχετίζεται το άτομο που κολλάει ψείρες με τη βρωμιά, κάτι το οποίο σε καμία περίπτωση δεν ισχύει. Είναι πολύ σημαντικό να μπει ένα τέλος σε αυτό το στίγμα, καθώς αποτρέπει έναν γονέα από το να γνωστοποιήσει πως το παιδί του έχει ψείρες. Αυτό αποτελεί πρόβλημα, καθώς τα παιδιά που έρχονται καθημερινά σε επαφή χρειάζεται να προβούν σε ταυτόχρονη θεραπεία, αλλιώς δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος όπου το ένα κολλάει το άλλο. Γι’ αυτό, αγαπητοί γονείς, αν το παιδί σας έχει ψείρες ειδοποιήστε λοιπούς γονείς και δασκάλους, για να πάψει μια και έξω η ταλαιπωρία, χωρίς ανούσιες ντροπές.
Ο τρόπος που μεταδίδονται οι ψείρες είναι κυρίως η στενή επαφή των κεφαλιών, ή ακόμα και η κοινή χρήση ρούχων και αξεσουάρ που ακουμπάνε στο κεφάλι, όπως καπέλα, κορδέλες, λαστιχάκια, βούρτσες, μαξιλάρια…

Γι’ αυτό για να αποφύγουμε να κολλήσει το παιδί μας ψείρες, καλό είναι να το προειδοποιήσουμε να περιορίσει τις περιττές επαφές με άλλα παιδάκια, κατά τις οποίες έρχονται τα κεφάλια τους πολύ κοντά. Επιπλέον καλό είναι να μη μοιράζεται αξεσουάρ κεφαλής όπως αυτά που αναφέρθηκαν. Μπορεί επίσης να γίνει καθημερινά προληπτική χρήση ειδικού σπρέι για ψείρες, και ειδικά σε περιπτώσεις που έχουμε ενημερωθεί πως κυκλοφορούν ψείρες στο περιβάλλον μας.

Όπως γνωρίζουμε όλοι, τα συμπτώματα που προκαλούν οι ψείρες είναι φαγούρα στο κεφάλι. Αν δούμε το παιδί μας να ξύνεται, ή μας παραπονεθεί ότι έχει φαγούρα, μπορούμε να ψάξουμε το κεφαλάκι του για ψείρες. Χαρακτηριστικά είναι τα αυγά της ψείρας, οι κόνιδες, που μοιάζουν με πιτυρίδα και βρίσκονται κυρίως πίσω από τα αυτιά και στο κάτω μέρος της κεφαλής, στον αυχένα. Ωστόσο, είναι δύσκολο για κάποιο άπειρο μάτι να διαπιστώσει αν υπάρχουν πράγματι ψείρες στο κεφάλι του παιδιού, ειδικά αν βρίσκεται σε αρχικά στάδια, καθώς η ψείρα είναι ένα ζουζούνι μικρών διαστάσεων, στο μέγεθος του σουσαμιού και εκτός από αυτό αλλάζει το χρώμα της ανάλογα με το κεφάλι που θα «μεταναστεύσει», για να καμουφλαριστεί. Γι’ αυτόν τον λόγο, αλλά και επειδή όσο πιο σύντομα βρεθούν οι ψείρες τόσο πιο εύκολη και αποτελεσματική θα είναι η θεραπεία, καλό θα ήταν, αν έχετε υποψίες ότι το παιδί σας  έχει ψείρες, να επισκεφθείτε έναν δερματολόγο.

Μόλις διαπιστωθεί με τη βοήθεια του ειδικού ότι το παιδί έχει ψείρες, πρέπει να ακολουθήσει άμεσα η θεραπεία. Η θεραπεία γίνεται πλέον με ειδικά φάρμακα που εφαρμόζονται στο κεφάλι σε μορφή λοσιόν και είναι πολύ αποτελεσματικά, καθώς σκοτώνουν και τις ψείρες και τα αυγά τους. Πολύ σημαντικό είναι να πλυθούν όλα τα αξεσουάρ που ακουμπούν στο κεφάλι με ζεστό νερό (οι ψείρες πεθαίνουν στους 50°). Και φυσικά ας τονίσουμε ξανά πως η θεραπεία δεν έχει νόημα αν τα παιδιά που συναναστρέφονται μεταξύ τους δεν την διεκπεραιώνουν ταυτόχρονα. Ας μην κολλάμε σε ταμπού που μόνο ταλαιπωρία μας φέρνουν και ας έχουμε μια υπέροχη σχολική χρονιά!

Νίκος Πανταζής
Δερματολογος-Αφροδισιολόγος

Τα τελευταία χρόνια η σταδιακή αύξηση της χρήσης και η επικράτηση της ενασχόλησης μας με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε και σχετιζόμαστε. Ζούμε στην εποχή της εικόνας και η εμφάνισή μας παίζει καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική, προσωπική και επαγγελματική μας ζωή.
Η τριχόπτωση ανέκαθεν αποτελούσε πηγή άγχους και αιτία προβληματισμού τόσο ανάμεσα στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Οι θεραπείες απαιτούν τη συμμόρφωση του ασθενούς σε συστηματικές και τοπικές θεραπείες. Η αντιμετώπιση της ανδρικής φαλάκρας αποτελούσε θέμα taboo, τα τελευταία χρόνια όμως, ολοένα και περισσότεροι άνδρες ψάχνουν τρόπους να την αντιμετωπίσουν, ζητώντας τη βοήθεια του δερματολόγου.

Καθημερινά όλοι μας χάνουμε έναν μεγάλο αριθμό τριχών, περίπου 100, ως αποτέλεσμα της φυσικής διαδικασίας ανανέωσης των τριχών μας. Τριχόπτωση ορίζουμε είτε την ξαφνική απώλεια μεγάλου αριθμού τριχών ή τη συστηματική αυξημένη απώλεια τριχών για μεγάλο χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα την εμφάνιση αραίωσης της τριχοφυίας μας.
Τα αίτια της τριχόπτωσης μπορεί να είναι είτε γονιδιακά, όπως στην ανδρογενετική αλωπεκία (φαλάκρα), είτε αποτέλεσμα εξωγενών παραγόντων. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανδρών μετά την ηλικία των 60 θα εμφανίζει σημεία ανδρογενετικής αλωπεκίας.
Η κακή διατροφή ή η απότομη απώλεια βάρους ως αποτέλεσμα εξουθενωτικής δίαιτας, η έλλειψη βασικών βιταμινών και ιχνοστοιχείων όπως ο σίδηρος και η βιταμίνη Β12 αδυνατίζουν την τρίχα και δεν επιτρέπουν την υγιή ανάπτυξη της.

Λοιμώξεις του τριχωτού όπως οι μυκητιάσεις αλλά και συστηματικές λοιμώξεις όπως ο COVID19 μπορούν να επηρεάσουν είτε μικρές περιοχές του τριχωτού είτε το σύνολο των τριχών μας.
Παθήσεις του θυρεοειδούς αλλά και φυσιολογικές κατά τα άλλα καταστάσεις όπως η εγκυμοσύνη και ο θηλασμός μπορούν να αποτελέσουν επίσης αίτια αυξημένης τριχόπτωσης. Μην ξεχνάμε ότι φάρμακα,με χαρακτηριστικό εκπρόσωπο τα χημειοθεραπευτικά, μπορούν να οδηγήσουν σε ξαφνική απώλεια του συνόλου των τριχών μας.
Το έντονο στρες αποτελεί επίσης παράγοντα που επηρεάζει την τριχοφυία μας και γεγονότα που συνοδεύονται από έντονο άγχος μπορούν να οδηγήσουν σε τριχόπτωση.
Τέλος προσοχή χρειάζεται στα προϊόντα περιποίησης των μαλλιών καθώς και στις μεθόδους styling. Το ζεστό πιστολάκι και το συνεχές τράβηγμα των τριχών μπορούν να οδηγήσουν σε αλωπεκία εξ έλξεως. Οι επιθετικές βαφές επίσης καταστρέφουν την τρίχα και πρέπει να αποφεύγονται σε εμφάνιση τριχόπτωσης.

Βασική προϋπόθεση της σωστής αντιμετώπισης της τριχόπτωσης είναι η σωστή διερεύνηση και διάγνωση της αιτίας που την προκάλεσε από τον δερματολόγο σας.
Η θεραπεία θα βασιστεί στο ιστορικό σας, την εξέταση του τριχωτού και τον εργαστηριακό έλεγχο όταν αυτό κριθεί απαραίτητο. Η πιστή εφαρμογή των οδηγιών του δερματολόγου σας και η υπομονή μέχρι την βελτίωση ή αποκατάσταση του προβλήματος είναι πολύ σημαντική. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει συμπληρώματα διατροφής, ειδικά σαμπουάν, λοσιόν ή και ενέσιμες μεσοθεραπείες αλλά και τροποποίηση της διατροφή μας και του τρόπου περιποίησης των μαλλιών μας
Όλες όμως θέλουν χρόνο ώστε η τρίχα να δυναμώσει και να ανακτήσει το επιθυμητό μήκος. Ακόμα και η μεταμόσχευση μαλλιών, η πιο αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης της ανδρογενετικής αλωπεκίας, απαιτεί σχεδόν έναν χρόνο μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.

Συνοψίζοντας, η τριχόπτωση είναι ένα μείζον πρόβλημα που όμως με την έγκαιρη και σωστή θεραπευτική παρέμβαση μπορεί να αντιμετωπιστεί. Εμπιστευτείτε τον δερματολόγο σας για την κατάλληλη διερεύνηση του προβλήματος σας και την στοχευμένη αντιμετώπιση.

Ίλια Θεοτοκά
Κλινική ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Αιγινήτειο Νοσοκομείο
Εmail: iliatheotoka@yahoo.com

Όλοι μας βιώνουμε ολοένα και πιο συχνά στρες, άγχος και κάποιες φορές και κρίσεις πανικού. Πολύ συχνά, η αγχώδης διαταραχή συνοδεύεται από «ψυχοσωματικά συμπτώματα»,  ή συμπτώματα σωματοποίησης του άγχους , τα οποία άλλες φορές είναι ήπια και  άλλες έντονα και επηρεάζουν την ποιότητα ζωής. Τα πιο συχνά είναι:
Ταχυκαρδία, πόνος στο στήθος, γρήγορη αναπνοή, εφίδρωση, στομαχικές  διαταραχές (ναυτία, «ανακατωσούρα», τάση για εμετό), δερματικά εξανθήματα,
αϋπνία ή/ και υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, γαστρεντερικά ενοχλήματα (καούρες ,διάρροια  και/ή δυσκοιλιότητα).
Στην επιτάσσει των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων μπορούν να παρατηρηθούν και συχνά κρυολογήματα και μολύνσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις  μπορεί να θίγει η ισορροπία του ανοσοποιητικού συστήματος ή/και να επηρεαστούν οι σωματικές λειτουργίες, όπως  και υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Με βάση τα παραπάνω κατανοούμε ότι όταν τα ψυχοσωματικά συμπτώματα είναι συχνά και έντονα επηρεάζεται και η καθημερινότητα των ατόμων , οι προσωπικές και επαγγελματικές σχέσεις, η οικογενειακή ζωή και η λειτουργικότητά τους.
Όταν, δε, υπάρχουν και κρίσεις πανικού, το άτομο μπορεί να αποφεύγει να βγαίνει σε μέρη με κόσμο, χρειάζεται πάντα κάποιον μαζί του, κουβαλά συνεχώς χάπια, φοβάται να οδηγήσει, απομονώνεται  κ.λπ.

Οι κρίσεις πανικού δημιουργούν στο άτομο έντονη ψυχολογική πίεση, αμφιταλάντευση, ανασφάλεια, αλλά και αρκετό θυμό για τη δυσμενή αυτή κατάσταση.
Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση; Καταρχήν δεν θα πρέπει να διστάσουμε να συμβουλευθούμε ψυχολόγο και να ορίσουμε ένα πρόγραμμα δραστηριοτήτων έτσι ώστε να μην επηρεάζεται η καθημερινή λειτουργικότητα και ποιότητα ζωής.
Είναι σημαντικό να «υποβαθμίσουμε» την σημασία αυτών των συμπτωμάτων, εφόσον είναι συμπτώματα και δεν συνιστούν νόσο. Θα πρέπει να κάνουμε τις δραστηριότητες που παλιά μας ευχαριστούσαν, γιατί θα βρούμε πάλι ευχαρίστηση σε αυτές.

Σύντομες συμβουλές:
✤ Δεν θα πρέπει να παραιτηθείτε από τις καθημερινές σας δραστηριότητες και να κλειστείτε στο σπίτι. Μπορεί έτσι να εξαλείφετε τις πιθανές συνθήκες πυροδότησης κρίσεων, αλλά δεν εξαλείφετε την ψυχολογική τους αιτία και το πρόβλημα παραμένει. Τα παραπάνω συνδέονται με τη διαδικασία της «αποευαισθητοποίησης», η οποία επιτυγχάνεται ιδανικά με την καθοδήγηση ειδικού ψυχοθεραπευτή. Πρόκειται για τη διαδικασία του να κάνετε τα «φαινομενικά» αίτια της αγχώδους διαταραχής λιγότερο τρομακτικά στα μάτια σας, αποσυνδέοντας την κρίση πανικού από αυτά.
✤ Μάθετε να αναπνέετε καλύτερα: Συνήθως όταν παθαίνουμε μια αγχώδη κρίση είναι επειδή εκπνέουμε περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από το κανονικό, καθώς αναπνέουμε πολύ γρήγορα. Φροντίστε να αναπνέετε με αργές και βαθιές ανάσες, ακόμη κι όταν δεν βρίσκεστε σε κρίση.
✤ Ασκηθείτε σωματικά και βάλτε το στο εβδομαδιαίο πρόγραμμά σας. Έχει παρατηρηθεί πως η άσκηση εκλύει ενδορφίνες οι οποίες μας ηρεμούν, βοηθούν στον καλύτερο ύπνο και στην καλύτερη αναπνοή και εκτονώνουν τα υπερβολικά αποθέματα ενέργειας και έντασης .
✤ Αντιμετωπίστε το φόβο σας. Συχνά, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να διαχειριστείτε το φόβο είναι να έρθετε σε επαφή με αυτό που φοβάστε, ώστε να μην αφήσετε το φόβο να ελέγχει τη ζωή σας.
✤ Σκεφτείτε ποια πράγματα σας ευχαριστούν και κάντε τα. Κρατήστε τους αγαπημένους ανθρώπους κοντά σας. Βγείτε μαζί τους, περάστε χρόνο με την οικογένειά σας, κάντε χαλαρωτικές δραστηριότητες.
✤ Αναζητήστε παρηγοριά στην προσευχή και στις πνευματικές δραστηριότητες. Πηγαίνετε σε μία εκκλησία, είτε εν ώρα λειτουργίας, είτε όχι και ελάτε σε επαφή με την ηρεμία του χώρου και της πνευματικότητας που εκπέμπει.
✤ Κάντε ασκήσεις διαλογισμού, yoga κλπ.
✤ Καταγράψτε τις πηγές άγχους  κρατηθείτε μακριά από αυτές (μπορεί να είναι πρόσωπα, μέρη ή  καταστάσεις) και «χτίστε» ένα περιβάλλον που δεν περιέχει αυτές τις πηγές άγχους.
✤ Προσέξτε τη διατροφή σας: Αποφύγετε  καφεΐνη, αλκοόλ, μειώστε την ποσότητα ζάχαρης που καταναλώνετε καθημερινά και προτιμήστε ροφήματα ή τρόφιμα που σας χαλαρώνουν, δεν δημιουργούν το αίσθημα εξάρτησης και δεν εντείνουν τον πονοκέφαλο. Προτιμήστε τροφές πλούσιες σε ασβέστιο, μαγνήσιο και βιταμίνες του συμπλέγματος Β, οι οποίες ενισχύουν το νευρικό μας σύστημα.

ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ
Φαρμακοποιός

Κυστίτιδα είναι η λοίμωξη-φλεγμονή στην ουροδόχο κύστη και στο κατώτερο ουροποιητικό σύστημα. Προκαλείται από μικρόβια που εισέρχονται-αναπτύσσονται στη συγκεκριμένη περιοχή. Όταν η φλεγμονή επεκταθεί πέραν της κύστης, μιλάμε για ουρολοίμωξη η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να εξελιχθεί σε πυελονεφρίτιδα με υψηλό πυρετό και ρίγη.
Η κυστίτιδα, είναι η αρχική, απλή, χωρίς πυρετό, ουρολοίμωξη και αφορά στο 80% περίπου των ουρολοιμώξεων.

Τις περισσότερες φορές, η κυστίτιδα υποχωρεί χωρίς επιπλοκές, αντιμετωπίζεται στα πρώτα στάδια συμπτωματικά, χωρίς καλλιέργεια ούρων για τον εντοπισμό των μικροβίων που την προκάλεσαν. Ειδικά φυτικά σκευάσματα, αντιφλεγμονώδη, παυσίπονα, σπασμολυτικά, είναι αποτελεσματικά στην ανακούφιση του πάσχοντα, συγχρόνως με συμμόρφωση στην καθημερινή τακτική, που είναι η προσωπική, προσεκτική, υγιεινή της περιοχής, λήψη υγρών και μη αναβολή της ούρησης.
Αντίθετα, η εκτεταμένη ουρολοίμωξη με συμπτώματα έντονα, χρήζει εξετάσεων που θα συστήσει ο γιατρός, κυρίως καλλιέργεια ούρων και αντιβιόγραμμα, για να εντοπιστούν το ή τα μικρόβια που την προκάλεσαν και να κατασταλεί με συγκεκριμένο, στοχευμένο, φάρμακο-αντιβιοτικό που θα συστήσει ο γιατρός.
Κυστίτιδες και ουρολοιμώξεις, είναι συχνότερες στις γυναίκες από ότι στους άνδρες (είσοδος ουροποιητικού πιο εκτεθειμένη στη γυναίκα) και μεταξύ των γυναικών συχνότερη σε νεαρά άτομα και γυναίκες στην εμμηνόπαυση.

Τα ενοχλητικά συμπτώματα που την προκαλούν και δημιουργούν εκνευρισμό, τσούξιμο κατά την ούρηση, συχνουρία, καύσο (κάψιμο κατά την ούρηση), αίσθημα ότι η κύστη δεν άδειασε πλήρως, πόνος χαμηλά στην κοιλιά και τέλος αιματουρία.

Αίτια που προκαλούν κυστίτιδα και γενικώς ουρολοιμώξεις, είναι κακές καθημερινές συνήθειες, όπως μικρή κατανάλωση υγρών, αναβολή ούρησης (λόγω περιβάλλοντος, κυρίως όταν το άτομο βρίσκεται εκτός του σπιτιού) κακή υγιεινή της περιοχής, ή μη προσεκτική χρήση, η υπερβολική ή μη επιλεκτική χρήση αντισηπτικών, το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα την αλλαγή στη φυσιολογική χλωρίδα της περιοχής.

Όλοι οι παραπάνω λόγοι, έχουν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης μικροβίων, τα οποία δημιουργούν φλεγμονή στα τοιχώματα της κύστης, αρχικά, ή προχωράνε περαιτέρω, καταλαμβάνοντας μεγαλύτερο μέρος του ουροποιητικού, φτάνοντας τέλος ως τους νεφρούς που πλέον μιλάμε για πυελονεφρίτιδα, η οποία μπορεί να μας οδηγήσει σε νοσοκομείο για νοσηλεία.
Η πρόληψη και η αντιμετώπιση στο στάδιο της απλής κυστίτιδας, της λοίμωξης στο κατώτερο ουροποιητικό, θα μας απαλλάξει από περιπέτειες, για αυτό δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην καθημερινή υγιεινή της περιοχής, δεν αναβάλλουμε την ανάγκη για ούρηση, πίνουμε υγρά για να καθαρίζει η κύστη από μικρόβια και με τα πρώτα συμπτώματα χρησιμοποιούμε σκευάσματα φυτικά ώστε να την καταστείλουμε στην αρχική της φάση.

Κωνσταντίνος Πεταλάς
Αλλεργιολόγος
Στρατιωτικός Ιατρός
www.drpetalas.gr

Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνδέσει την εποχική αλλεργία με την άνοιξη, ωστόσο μεγάλο ποσοστό υποφέρει και από φθινοπωρινές αλλεργίες. Παρόλο που το φθινόπωρο τα αλλεργιογόνα μπορεί να είναι διαφορετικά, μπορούν να προκαλέσουν εξίσου ενοχλητικά συμπτώματα, με αυτά των αλλεργιών της άνοιξης.

Αιτίες αλλεργιών το φθινόπωρο
Το φθινόπωρο που τα λουλούδια δεν ανθίζουν και δεν υπάρχει μεταφορά γύρης, όπως συμβαίνει την άνοιξη, η βασικότερη αιτία έξαρσης των αλλεργιών είναι τα αγριόχορτα. Τα αγριόχορτα κατά βάση ανθίζουν τον Αύγουστο, ωστόσο η παραγωγή της γύρης τους γίνεται τους φθινοπωρινούς μήνες. Το 75% των ατόμων που είναι αλλεργικά στη γύρη των ανοιξιάτικων φυτών έχουν αλλεργία και στα αγριόχορτα, οπότε αυτό εξηγεί την τόσο μεγάλη συχνότητα των φθινοπωρινών αλλεργιών.
Επιπλέον αίτια για τις φθινοπωρινές αλλεργίες είναι η μούχλα, η οποία αναπτύσσεται τόσο σε εσωτερικούς όσο και σε εξωτερικούς χώρους, τα ακάρεα, οι μύκητες, οι ισχυροί άνεμοι που μεταφέρουν ταχύτερα τη γύρη, οι αντιδράσεις σε συγκεκριμένα τρόφιμα και ασφαλώς το άνοιγμα των σχολείων μετά την καλοκαιρινή περίοδο.
Η σχετικά υψηλή θερμοκρασία και η υγρασία είναι οι καταλληλότερες συνθήκες για να αναπτυχθούν τα ακάρεα και οι μύκητες, κυρίως στις σχολικές αίθουσες οι οποίες έχουν παραμείνει κλειστές για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Συμπτώματα φθινοπωρινών αλλεργιών
Τα αλλεργικά συμπτώματα που προκαλεί το αγριόχορτο, η γύρη ή η μούχλα κατά τους μήνες του φθινοπώρου, περικλείονται στην περίπτωση της αλλεργικής ρινίτιδας.
Η αλλεργική ρινίτιδα συνοδεύεται από:
✤ Φτέρνισμα
✤ Βήχα
✤ Δακρύρροια
✤ Συνάχι
✤ Κνησμό σε μάτια και μύτη
✤ Μαύρους κύκλους κάτω απ’ τα μάτια
✤ Καταρροή
✤ Ρινική συμφόρηση
Οι φθινοπωρινές αλλεργίες που οφείλονται στα αγριόχορτα προκαλούν επίσης κνησμό στον λαιμό και τη στοματική κοιλότητα, όταν ο πάσχων φάει μπανάνα, αγγούρι, πεπόνι και σπανιότερα και άλλα φρούτα και λαχανικά.
Τα αλλεργιογόνα που μεταφέρονται με τον αέρα μπορούν επίσης να προκαλέσουν άσθμα, το οποίο εκδηλώνεται με δύσπνοια, βήχα και συριγμό.
Οι αντιδράσεις σε τρόφιμα εκδηλώνονται με κράμπες στην κοιλιά, ναυτία, εμετό, διάρροια και εξανθήματα. Στις περιπτώσεις αναφυλαξίας, έχουμε να αντιμετωπίσουμε οίδημα στα χείλη, τη γλώσσα και τον λάρυγγα και σε κάποιες περιπτώσεις δύσπνοια.

Διάγνωση φθινοπωρινών αλλεργιών
Ο αλλεργιολόγος είναι εκείνος που θα διαγνώσει τι είναι αυτό που προκαλεί τη φθινοπωρινή αλλεργία, υποβάλλοντας τον ασθενή σε δερματικό τεστ. Μελετώντας λεπτομερώς το ιατρικό ιστορικό του και καταγράφοντας τα συμπτώματα, ο ιατρός υποβάλλει τον ασθενή σε δερματικό τεστ, φέρνοντάς τον σε επαφή με κάποιο αλλεργιογόνο. Αν υπάρχει αλλεργία στον συγκεκριμένο αλλεργιογόνο παράγοντα, η περιοχή του δέρματος θα κοκκινίσει και θα προκληθεί κνησμός, συμπτώματα που εκδηλώνουν την παραγωγή αντισωμάτων στο αλλεργιογόνο.
Μια άλλη μέθοδος που χρησιμοποιείται για τη διάγνωση των φθινοπωρινών αλλεργιών είναι το τεστ RAST, μία ειδική εξέταση αίματος που ανιχνεύει τα επίπεδα των αντισωμάτων σ’ ένα συγκεκριμένο αλλεργιογόνο.

Αντιμετώπιση- Θεραπεία φθινοπωρινών αλλεργιών
Το πρώτο μέτρο άμυνας εκείνων που υποφέρουν από φθινοπωρινές αλλεργίες είναι η πρόληψη με:
✤ Αποφυγή του υπεύθυνου αλλεργιογόνου, εφόσον έχει εντοπιστεί, μετά από αλλεργικό τεστ.
✤ Παραμονή σε κλειστό χώρο 10.00 π.μ -15.00 μ.μ, ώρες που η γύρη παρουσιάζει αυξημένη συγκέντρωση στην ατμόσφαιρα.
✤ Χρήση μάσκας κατά τη διάρκεια καθαρισμού του κήπου ή υπόγειων χώρων
✤ Επαρκή αερισμό κλειστών χώρων
✤ Καλό γενικό καθαρισμό.
✤ Λειτουργία ειδικής συσκευής σε κλειστούς χώρους, η οποία θα διατηρεί την υγρασία σε φυσιολογικά επίπεδα.
✤ Ολοκληρωμένο καθαρισμό των σωμάτων θέρμανσης, καθώς σωματίδια μούχλας και άλλα αλλεργιογόνα παγιδεύονται στους αεραγωγούς των συστημάτων θέρμανσης το καλοκαίρι και απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα όταν τα σώματα τεθούν ξανά σε λειτουργία.
✤ Αλλαγή στο φίλτρο των κλιματιστικών.
Όταν κάποιος δεν καταφέρει να αποφύγει την εκδήλωση φθινοπωρινής αλλεργίας, θα αποφασιστεί η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή από τον αλλεργιολόγο.
Η βασική θεραπεία για την αντιμετώπιση της φθινοπωρινής αλλεργίας γίνεται με:
✤ Κορτικοειδή, σε μορφή σπρέι, για τη μείωση της ρινικής φλεγμονής.
✤ Αντιισταμινικά, για τη μείωση του φτερνίσματος και του κνησμού
✤ Αποσυμφορητικά τοπικής ή συστηματικής χρήσης, για τη διάνοιξη της ρινικής κοιλότητας και την απέκκριση της βλέννας.
✤ Ανοσοθεραπεία ή απευαισθητοποίηση, για την ανάπτυξη σταδιακής ανοσίας στα αλλεργιογόνα μέχρι στο τέλος το σώμα να πάψει να αντιδρά σε αυτά.
Η ανοσοθεραπεία επιλέγεται σε περιπτώσεις με βαριά συμπτωματολογία, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται σε καμία άλλη φαρμακευτική αγωγή.
✤ Συνδυασμό αντισταμινικών/αποσυμφορητικών
✤ Αντισταμινικά «δάκρυα».

ΜΑΡΊΑ AΘ. Ψωμά
Ιατρός-Βιοπαθολόγος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Ιατρική & Χειρουργική της Παχυσαρκίας (Paris VI) Fellow and Board Certified
στην Ιατρική της Αντιγήρανσης
13psoma@gmail.com 

Ο χειμώνας πλησιάζει και είναι σημαντικό να θωρακίσουμε τον οργανισμό μας, με βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, είτε μέσω της διατροφής είτε μέσω συμπληρωμάτων, πάντα με την υπόδειξη του ιατρού σας.

Βασικές είναι οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες, οι οποίες καταπολεμούν το σχηματισμό ελευθέρων ριζών.
Το πλέον ισχυρό αντιοξειδωτικό είναι η βιταμίνη C. Είναι υδατοδιαλυτή βιταμίνη, γνωστή ως ασκορβικό οξύ, η οποία έχει βρεθεί ότι υποστηρίζει την παραγωγή ιντερφερονών και ενισχύει τη λειτουργία των λευκών αιμοσφαιρίων. Επίσης υποστηρίζει την παραγωγή και την δραστηριότητα των αντισωμάτων και βελτιώνει την δραστηριότητα των φυσικών κυττάρων φονέων. Σε μελέτες σε ζώα αλλά και σε ανθρώπους, η καθημερινή χορήγηση >100 γρ. ημερησίως αναστέλλει άμεσα βαριές ιογενείς λοιμώξεις και μειώνει τη διάρκεια του κοινού κρυολογήματος.
Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C είναι τα εσπεριδοειδή, τα ακτινίδια, τα πράσινα λαχανικά (πιπεριές, μπρόκολο), οι ντομάτες και οι φράουλες.
Η βιταμίνη Ε σε συνεργασία με τη C, προστατεύουν τις κυτταρικές μεμβράνες και κάνουν τα κύτταρα πιο ανθεκτικά. Έρευνες δείχνουν ότι η συμπληρωματική χορήγηση Ε, μπορεί να ενισχύσει την φαγοκυττάρωση και την χημική ανοσία.

Υπάρχει κυρίως στα φυτικά έλαια (ελαιόλαδο), στους ξηρούς καρπούς, τους σπόρους και τα όσπρια.
Εξαιρετικής σημασίας για το ανοσοποιητικό είναι η βιταμίνη D. Η βιταμίνη D ρυθμίζει τη λειτουργία των λευκών αιμοσφαιρίων, ενεργοποιεί πάνω από 3000 γονίδια και βοηθάει στην παραγωγή 200 ενδογενών αντιβιοτικών ουσιών

Η πρόσληψη D από τις τροφές δεν είναι αρκετή, αφού για να μετατραπεί σε ενεργή μορφή χρειάζεται την έκθεση στον ήλιο.
Τα χαμηλά επίπεδα στον οργανισμό σχετίζονται με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης γρίπης και κρυολογήματος κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η πρόσληψη τουλάχιστον 1000IU ημερησίως τον χειμώνα μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης
γρίπης, κρυολογήματος και λοιμώξεων του αναπνευστικού κατά 50%.

Ένα σημαντικό ιχνοστοιχείο για το ανοσοποιητικό είναι ο ψευδάργυρος. Χρειάζεται για την ανάπτυξη και την λειτουργία των κυττάρων που μεσολαβούν στην έμφυτη και προσαρμοστική ανοσία. Έχει αντιφλεγμονώδεις ,αντιικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Μια μεγάλη επιδημιολογική μελέτη στις ΗΠΑ NHANES III, έδειξε ότι το 35-45% των ενηλίκων άνω των 60 ετών δεν λαμβάνουν αρκετό ψευδάργυρο καθημερινά. Η έλλειψη του ψευδαργύρου μπορεί να οδηγήσει σε δυσλειτουργία της πρώτης γραμμής άμυνας του οργανισμού. Είναι απαραίτητος για την φυσιολογική παραγωγή Τ λεμφοκυττάρων.

Το 70 % του ανοσοποιητικού συστήματος εδράζεται στο γαστρεντερικό σύστημα. Περισσότερα από 100 τρισεκατομμύρια βακτήρια εντοπίζονται στο έντερο μας, και τα περισσότερα από αυτά θωρακίζουν τον οργανισμό μας «καλά βακτηρίδια» και ονομάζονται προβιοτικά. Ενισχύουν το ανοσοποιητικό με πολλούς τρόπους 1)Ενισχύουν την λειτουργία του επιθηλιακού φραγμού και εμποδίζουν την είσοδο παθογόνων μικροοργανισμών και 2)τα ίδια τα προβιοτικά έχουν αντιμικροβιακή δράση και 3) ενισχύουν τοπικά την παραγωγή αντισωμάτων.
Τα προβιοτικά βρίσκονται στο γιαούρτι και το κεφίρ, αλλά μπορούν να χορηγηθούν και σε μορφή συμπληρωμάτων ανά τακτά χρονικά διαστήματα.