Blog

Το καλοκαίρι είναι η εποχή που οι γιατροί συστήνουν να αφαιρούνται χειρουργικά κρεατάκια και αμυγδαλές. Οι λόγοι είναι καθαρά πρακτικοί και σε καμία περίπτωση δεν είναι ο κανόνας. Ανά περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί ότι πρέπει να γίνει το χειρουργείο σε κάποια άλλη στιγμή, ενώ οι λόγοι είναι εξατομικευμένοι – δεν ισχύουν τα ίδια για όλα τα παιδιά.

Το καλοκαίρι, όμως, που τα παιδιά δεν έχουν υποχρεώσεις, έχουν όλον τον χρόνο να αναρρώσουν και να προετοιμαστούν για έναν χειμώνα με ελεύθερη αναπνοή και χωρίς υψηλούς πυρετούς και πόνους.

 Οι λοιμώξεις -στις οποίες πάρα πολλά παιδιά είναι ιδιαίτερα επιρρεπή και ταλαιπωρούνται κάθε χειμώνα- προκαλούν διόγκωση του λεμφικού αυτού συστήματος, με αποτέλεσμα, λόγω της θέσης τους, να προκαλούν μερική ή και πλήρη, ακόμη, απόφραξη του αεραγωγού.

«Τα μεν κρεατάκια προκαλούν ρινική απόφραξη και πολλές φορές απόφραξη και της λεγόμενης ευσταχιανής σάλπιγγας, με συνοδό οξεία μέση ωτίτιδα ή εκκριτική ωτίτιδα. Η διόγκωση των αμυγδαλών προκαλεί απόφραξη του στοματοφάρυγγα», επισημαίνει η παιδοΩΡΛ.

Τα κρεατάκια είναι ένα από τα πιο συχνά προβλήματα, τα οποία απασχολούν τους γονείς με μικρά παιδιά. Πολύ συχνά, όμως, και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας ταλαιπωρούνται ακόμη από αυτά, ακριβώς επειδή το πρόβλημα δεν λύθηκε στην παιδική τους ηλικία. Ουσιαστικά τα κρεατάκια είναι κι αυτά μια αμυγδαλή, που όλοι έχουμε στο πίσω μέρος της μύτης από τη γέννησή μας και συνήθως συρρικνώνεται μέχρι την ηλικία των 10 ετών.

Τα ενοχλητικά συμπτώματα 

«Φυσιολογικά, όλοι οι άνθρωποι έχουμε κρεατάκια. Τα προβλήματα, όμως, προκύπτουν, όταν αυτά δεν συρρικνώνονται μέχρι τα 10 μας χρόνια και συνεχίζουν να ενοχλούν», εξηγεί η Ωτορινολαρυγγολόγος, Χειρουργός Κεφαλής και Τραχήλου, ΠαιδοΩΡΛ, Επιστημονική Συνεργάτης Νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ-ΜΗΤΕΡΑ,Ανατολή Παταρίδου.

Τα πιο συχνά συμπτώματα, που θα παρατηρήσουμε στο παιδί, είναι ροχαλητό, ξηρός βήχας, μπούκωμα και κακουχία. Πιο σπάνια μπορεί να σαλιώνει το μαξιλάρι και να έχει κακοσμία στόματος.

Όταν, λοιπόν, το παιδί μας ταλαιπωρείται από κάποια ή από όλα τα παραπάνω, είναι ώρα να επισκεφθούμε έναν ωτορινολαρυγγολόγο».

Η διάγνωση γίνεται, πια, στο ιατρείο, με έναν «μαγικό» και ανώδυνο τρόπο, χάρη στο εύκαμπτο ενδοσκόπιο, που μετατρέπει την όλη διαδικασία σε ευχάριστο παιχνίδι για το παιδί και βοηθά στο να αποφεύγονται οι ακτινογραφίες.

Να σημειωθεί ότι τα κρεατάκια μπορεί να επηρεάσουν κι άλλα κοντινά όργανα, όπως τα αυτιά, που, επειδή επικοινωνούν μ’ αυτά μέσω της ευσταχιανής σάλπιγγας, μπορεί να παρουσιάσουν είτε οξεία μέση είτε εκκριτική ωτίτιδα, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.

Επίσης οι αμυγδαλές, ως γειτονικά όργανα, μπορεί να εμφανίζουν συχνά φλεγμονές.

Η αντιμετώπιση 

Όπως αναφέρει η κα Παταρίδου, όταν το παιδί έχει απλώς ήπιες ενοχλήσεις, η λύση μπορεί να δοθεί με τοπική αγωγή της μύτης, που συνίσταται κυρίως σε πλύσεις με ειδικές συσκευές. Αν, όμως, το πρόβλημα επιδεινώνεται, όσο το παιδί μεγαλώνει, με επίμονες φλεγμονές στα γειτονικά όργανα, όπως τα αυτιά και οι αμυγδαλές, η επέμβαση μπορεί να κριθεί απαραίτητη.

«Τα τελευταία χρόνια το τοπίο έχει αλλάξει αρκετά στο συγκεκριμένο χειρουργείο και τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα απ’ ό,τι στο παρελθόν. Με τις σύγχρονες μεθόδους η επέμβαση είναι ανώδυνη και ακριβής, χάρη στη χρήση και ενδοσκοπικών εργαλείων. Η αφαίρεση είναι πλήρης και το παιδί δεν θα χρειαστεί ξανά χειρουργείο. Στην περίπτωση που αφαιρεθούν μόνο τα κρεατάκια, η ανάρρωση είναι άμεση και δεν απαιτείται καν νοσηλεία. Στο ίδιο χειρουργείο, αν κριθεί απαραίτητο από τον ωτορινολαρυγγολόγο, μπορεί να αντιμετωπιστούν και τα προβλήματα των αυτιών, είτε απλώς με παρακέντηση, είτε με τοποθέτηση σωληνίσκων, καθώς και των αμυγδαλών με αμυγδαλεκτομή.

Τα προβλήματα από τις διογκωμένες ή φλεγμονώδεις αμυγδαλές   

Οι αμυγδαλές μπορεί να προκαλέσουν πολλά προβλήματα, είτε με κάποιο τυχαίο περιστατικό φλεγμονής, είτε με συχνά επεισόδια φλεγμονών, που αποδιοργανώνουν την καθημερινότητα του πάσχοντος. Η μορφή της λοίμωξης μπορεί να είναι τόσο ενοχλητική, που να οδηγεί σε εξαιρετική δυσκολία στην κατάποση, ακόμη και του σάλιου, ενώ ενδέχεται να συνοδεύεται από υψηλό πυρετό ή δέκατα, πρησμένους αδένες και έντονη κατάπτωση.

Τι προκαλεί 

Η κύρια ένδειξη, για να αφαιρεθούν χειρουργικά οι αμυγδαλές, προκύπτει από το μέγεθός τους ή από τη συχνότητα, τον τύπο και τη σοβαρότητα των λοιμώξεων, που προκαλούν.

Αν, λόγω μεγάλου μεγέθους, φράζουν τη δίοδο στον φάρυγγα και προκαλούν έντονο ροχαλητό ή και άπνοιες, που οδηγούν σε κακή οξυγόνωση του οργανισμού, όσο πιο έγκαιρα γίνει το χειρουργείο, τόσο το καλύτερο, λέει η ωτορινολαρυγγολόγος, χειρουργός κεφαλής-τραχήλου.

Αν πάλι ο ασθενής κάνει συχνά οξείες φλεγμονές, χρόνιες ή περιαμυγδαλικό απόστημα, επιβάλλεται να αξιολογηθεί η επίδραση των επεισοδίων στην ποιότητα της ζωής του και της καθημερινής του απόδοσης, όπως και η πιθανότητα επιπλοκών προς άλλα όργανα, όπως οι νεφροί, η καρδιά και οι αρθρώσεις.

Το χειρουργείο 

Σήμερα υπάρχουν νέες μέθοδοι για την αφαίρεση των αμυγδαλών με την εφαρμογή των ραδιοσυχνοτήτων, μέθοδος πολύ πιο ατραυματική για τους ιστούς, με αποτέλεσμα την πολύ καλύτερη μετεγχειρητική επούλωση για τον ασθενή. Η μετεγχειρητική περίοδος είναι πολύ πιο εύκολη, καθώς είναι ηπιότερος ο πόνος και η δυσκολία στην κατάποση. Βέβαια, ο ασθενής πρέπει να αποφύγει για δύο βδομάδες περίπου την έντονη σωματική δραστηριότητα και να εφαρμόζει τις γενικότερες οδηγίες, που αφορούν τη λήψη παυσίπονων σε συγκεκριμένες ώρες, ώστε να υπάρχει επαρκής κάλυψη του πόνου.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΥΓΕΙΑΣ

  Με αφορμή  τις υψηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος που αντιμετωπίζουμε τις τελευταίες ημέρες στην χώρα μας η Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία δράττεται της ευκαιρίας να ενημερώσει τους πολίτες -και ιδιαίτερα τους Καρδιοπαθείς-  για τα μέτρα προστασίας που θα πρέπει να λαμβάνουν. 

 Γράφει ο Ιωάννης Κανακάκης, Πρόεδρος Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας 

Τους θερινούς μήνες στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε συχνά το πρόβλημα της υψηλής θερμοκρασίας περιβάλλοντος με κύριες επιπλοκές τις κράμπες από υπερθερμία, την εξάντληση και σπανιότερα την πολύ- οργανική ανεπάρκεια λόγω υπερθερμίας (heat shock). Επίσης έχει παρατηρηθεί μια αύξηση στην συχνότητα εισαγωγών οξέων καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε περιόδους καύσωνα, που φαίνεται να συσχετίζονται με την παρατηρούμενη αύξηση των συγκεντρώσεων των σωματιδίων στην ατμόσφαιρα, του SO2 αλλά και του όζοντος, που προάγουν την φλεγμονώδη διεργασία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι οι καύσωνες του 1976 και του 1995 στην πόλη του Λονδίνου συνδέθηκαν με 15% αύξηση της ολικής θνησιμότητας κατά τη διάρκεια των ημερών της αυξημένης θερμοκρασίας, ενώ ο καύσωνας του Ιουλίου του 1987 στην Αθήνα, συσχετίστηκε από 2000 επιπλέον θανάτους, δηλαδή σε 97% αύξηση της ημερήσιας θνητότητας. Τα σύνδρομα υπερθερμίας μπορεί να παρατηρηθούν και σε σχετικά χαμηλότερες θερμοκρασίες περιβάλλοντος (>32oC) με υψηλή σχετική υγρασία (>60%) κυρίως σε ηλικιωμένα άτομα, σε αλκοολικούς ή πάσχοντες από ψυχικές ασθένειες, άτομα που λαμβάνουν αντιψυχωσικά φάρμακα, διουρητικά, αντιχολινεργικά , ή σε άτομα που ζουν σε μη καλά αεριζόμενους χώρους χωρίς κλιματισμό. Τα σύνδρομα αυτά είναι πιο συνήθη να εκδηλωθούν κατά τις πρώτες μέρες του καύσωνα όπου ο οργανισμός δεν έχει ακόμα εγκλιματιστεί. Ο εγκλιματισμός χρειάζεται 7 με 14 ημέρες έκθεσης. Με τον εγκλιματισμό μειώνεται ο ουδός εμφάνισης ιδρώτα έτσι το άτομο ιδρώνει σε χαμηλότερη βασική θερμοκρασία. Ο ιδρώτας είναι ο πιο αποτελεσματικός φυσικός μηχανισμός ενάντια στην θερμοπληξία και μπορεί να παρατηρηθεί με μικρή ή και καμία μεταβολή της βασικής θερμοκρασίας του σώματος. Όσο ο ιδρώτας παραμένει το άτομο μπορεί να αντέξει ιδιαίτερες υψηλές θερμοκρασίες αρκεί να αντικαθιστά το νάτριο και το νερό που χάνεται.

Έτσι ο οργανισμός σε κατάσταση υψηλής θερμοκρασίας περιβάλλοντος ενεργοποιεί διάφορους θερμορυθμιστικούς μηχανισμούς, προκειμένου να εμποδίσει την άνοδο της θερμοκρασίας του και να αποβάλει την περίσσεια θερμότητας.

• Προκαλείται αγγειοδιαστολή, ώστε τα αγγεία που βρίσκονται κοντά στο δέρμα να αποβάλουν θερμότητα προς το περιβάλλον.
• Αντισταθμιστικά, η καρδιά αυξάνει τη συχνότητά της, ώστε να διατηρήσει σταθερή την παροχή αίματος στα όργανα (ταχυκαρδία).
• Ενεργοποιούνται οι ιδρωτοποιοί αδένες και η θερμότητα αποβάλλεται με εξάτμιση.
• Αυξάνεται η συχνότητα και το βάθος της αναπνοής για την αποβολή του θερμού αέρα.Η πολλή ζέστη μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα που μπορεί να κυμαίνονται από αδυναμία, εξάντληση, κράμπες, μέχρι και την, απειλητική για τη ζωή, θερμοπληξία. Οι καρδιοπαθείς (ιδίως οι ηλικιωμένοι) ανήκουν στην  ομάδα υψηλού κινδύνου.
  Όσον αφορά τη διατροφή, το καλοκαίρι θα πρέπει να αλλάξουμε τις διατροφικές μας συνήθειες ώστε να μην επιβαρύνεται ο οργανισμός. Θα πρέπει να τρώμε πολλά φρούτα, λαχανικά, σαλάτες και να πίνουμε πολλούς χυμούς και νερό.

     Ύποπτα συμπτώματα που θα πρέπει να οδηγήσουν τους καρδιολογικούς ασθενείς στον ιατρό τους:

• Θωρακική δυσφορία που επεκτείνεται στην κάτω γνάθο και ενδεχομένως αντανακλά στην πλάτη ή το χέρι (δηλωτικά στηθαγχικού πόνου).
• Δύσπνοια
• Αδυναμία / Καταβολή δυνάμεων,
• Ελαττωμένο επίπεδο συνείδησης/Σύγχυση.
• Αίσθημα παλμών/Ταχυκαρδία.
• Κεφαλαλγία/Ζάλη.
• Εκδηλώσεις θερμοπληξίας. Πρόδρομα συμπτώματα είναι η δίψα, η αδυναμία, η ζάλη, ο ίλιγγος, ο πονοκέφαλος και η ναυτία. Όψιμα ο ασθενής παρουσιάζει απώλεια των αισθήσεων, σύγχυση, σπασμούς, λήθαργο και κώμα.
  

    Γενικές οδηγίες:

• Αποφυγή του  ηλίου κατά τις ώρες υψηλής ακτινοβολίας (11.00-16.00).
• Αποφυγή της βαριάς σωματικής εργασίας και της υπερβολικής άθλησης, ιδιαίτερα σε χώρους με υψηλή θερμοκρασία ή υγρασία.
• Αποφυγή των πολύωρων ταξιδιών με αστικά μέσα συγκοινωνίας κατά τη διάρκεια της υψηλής ζέστης.
• Κατανάλωση άφθονων υγρών (έως 1,5 – 2 λίτρα).
• Αποφυγή των μεγάλων γευμάτων.
• Περιορισμός των οινοπνευματωδών ποτών όπως και των ποτών που περιέχουν πολλή καφεΐνη
• Εάν η εφίδρωση είναι μεγάλη, προσθήκη αλατιού σε μικρές ποσότητες στη διατροφή για να εξισορροπηθεί η απώλεια ηλεκτρολυτών.
• Κατανάλωση άφθονων  φρούτων και  λαχανικών.
• Κατά τη διάρκεια της ημέρας  αρκετά ντους με χλιαρό νερό.
• Τροποποίηση της αντιυπερτασικής αγωγής. Οι υπερτασικοί το καλοκαίρι χρειάζονται μικρότερες δόσεις φαρμάκων γιατί η πίεση μειώνεται με τη ζέστη.
• Τροποποίηση της αγωγής καρδιακής ανεπάρκειας. Αναπροσαρμογή της δοσολογίας φαρμάκων όπως τα διουρητικά και τα αγγειοδιασταλτικά γιατί υπάρχει ο κίνδυνος των ηλεκτρολυτικών διαταραχών  και της αφυδάτωσης.
• Το ταξίδι με αεροπλάνο ή άλλο μέσο απαγορεύεται στους ασθενείς με πρόσφατο  οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ή ασταθή στηθάγχη, πρόσφατη επέμβαση by pass  ή απορρύθμιση  καρδιακής ανεπάρκειας.
• Γενικά όσοι έχουν μόνιμους καρδιακούς βηματοδότες μπορούν να ταξιδέψουν με αεροπλάνο. Όμως  κάποια είδη βηματοδοτών και εμφυτεύσιμων απινιδωτών απορρυθμίζονται από τα συστήματα ασφαλείας  του αεροδρομίου. Καλό είναι οι ασθενείς να έχουν μαζί τους «την ταυτότητα» του βηματοδότη ή απινιδωτή.
• Κάθε καρδιοπαθής πρέπει οπωσδήποτε να έχει όλα τα απαραίτητα φάρμακα που χρειάζεται μαζί του, το όνομα και τα τηλέφωνα του γιατρού του, και τις απαραίτητες πληροφορίες για την πάθηση και την περίθαλψή του.
  

     Θάλασσα:

• Αποφυγή των επικίνδυνων ωρών του ήλιου, μεταξύ 12 – 4 μ.μ.
• H επαφή με το νερό να γίνεται σταδιακά.
• Να έχουν μεσολαβήσει τουλάχιστον 2 ώρες από το τελευταίο γεύμα.

Κολύμβηση για  30 – 45 λεπτά την ημέρα (έστω και σε ήπια ένταση), γιατί το ευεργετικό όφελος της άσκησης είναι τότε περισσότερο εμφανές.

  Βουνό:

Σε μεγάλο υψόμετρο υπάρχει μείωση του οξυγόνου και μείωση της ατμοσφαιρικής πίεσης. Η μείωση της ατμοσφαιρικής πίεσης αυξάνει την αρτηριακή πίεση και η μείωση του οξυγόνου αναγκάζει τον οργανισμό να κάνει συχνότερες, βαθύτερες αναπνοές, με αύξηση της καρδιακής συχνότητας. Εάν το υψόμετρο >2500μ. μπορεί να προκληθεί πονοκέφαλος, ζάλη, ταχυπαλμία, πνευμονικό οίδημα, συνεπώς καλό είναι οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια να αποφεύγουν τα μεγάλα υψόμετρα.

Βρισκόμαστε ακόμα όμως αντιμέτωποι με την πανδημία του COVID-19. Οι υψηλές θερμοκρασίες του περιβάλλοντος και η σταδιακή επαναφορά στην κανονικότητα δεν θα πρέπει να μας εφησυχάζουν. Έχουμε μπει σε νέα φάση κατά την οποία ο ιός μπορεί να μην φαίνεται, ωστόσο παραμένει και μας απειλεί. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρχει αυξημένη εγρήγορση και να ακολουθούμε σχολαστικά τους κανόνες προστασίας τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο. Το θέμα της λειτουργίας των κλιματιστικών μηχανημάτων είναι ένα σοβαρό ζήτημα που μας απασχολεί γιατί δεν είναι ο κορωνοϊός ο μόνος κίνδυνος, αποτελούν και οι υψηλές θερμοκρασίες απειλή ειδικά για τις ευπαθείς ομάδες.  Το σοβαρό θέμα της χρήσης κλιματιστικών που μπορούν να αποτελέσουν πηγή διασποράς του ιού έχει απασχολήσει την Πολιτεία και συνιστάται η χρήση νωπού αέρα και ο καλός εξαερισμός των χώρων. Έχει συστηθεί σε επαγγελματικούς χώρους να γίνεται ρύθμιση των κεντρικών μονάδων κατά τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρχει ανακυκλοφορία του αέρα.
Όσον αφορά τα οικιακά κλιματιστικά συστήνεται να παραμένει ανοιχτό το παράθυρο και να λειτουργούν σε υψηλότερη θερμοκρασία, ενώ να ρυθμίζετε η ροή του αέρα να μην έχει φορά πάνω στα άτομα που βρίσκονται στο χώρο.

Η Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία συνιστά στους πολίτες την τήρηση όλων των μέτρων μερικής κοινωνικής αποστασιοποίησης και προσωπικής ασφάλειας, την αποφυγή έκθεσης σε περιβάλλον υψηλής θερμοκρασίας, την καλή ενυδάτωση και καλή διατροφή, ενώ για ασθενείς με καρδιολογικά νοσήματα που λαμβάνουν αντιυπερτασική αγωγή και διουρητικά την αναζήτηση συμβουλής από τον θεράποντα Καρδιολόγο τους για το ισοζύγιο υγρών που θα ακολουθούν. 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΥΓΕΙΑΣ

Η κατανάλωση περισσότερης φυτικής πρωτεΐνης σχετίζεται με μικρότερη θνησιμότητα οποιασδήποτε αιτιολογίας, σύμφωνα με μια μετα-ανάλυση στο περιοδικό BMJ.

Οι ερευνητές ανασκόπησαν περίπου 30 μελέτες σχετικά με την πρόσληψη πρωτεϊνών που περιελάμβαναν περίπου 700.000 ενήλικες. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, η οποία κυμαινόταν από 4 έως 32 χρόνια, καταγράφηκαν περίπου 100.000 θάνατοι.

Συνολικά, το υψηλότερο επίπεδο πρόσληψης πρωτεϊνών συσχετίστηκε με 6% χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας όλων των αιτιών συγκριτικά προς το χαμηλότερο επίπεδο. Η διαφορά δεν ήταν στατιστικά σημαντική όταν εξετάστηκε μόνο ζωική πρωτεΐνη, αλλά η υψηλότερη πρόσληψη φυτικών πρωτεϊνών συσχετίστηκε με 8% μικρότερη θνησιμότητα.

Συγκεκριμένα, η φυτική πρωτεΐνη συνδέθηκε με 12% χαμηλότερη κίνδυνο καρδιαγγειακή θνησιμότητα, αλλά όχι με θνησιμότητα από καρκίνο. Τα αποτελέσματα για τις φυτικές πρωτεΐνες ήταν σημαντικά μετά τον έλεγχο της πρόσληψης ενέργειας, του δείκτη μάζας σώματος και της πρόσληψης μακροθρεπτικών συστατικών.

Τα αποτελέσματα αυτά είναι σε συμφωνία με μια πρόσφατη μελέτη που είχε δημοσιευθεί στο JAMA Internal Medicine και έδειχνε ότι η κατανάλωση πρωτεΐνης φυτικής προέλευσης οδηγεί σε επιμήκυνση της επιβίωσης. Πηγή: https://www.medweb.gr/

Η εξέταση ενός βήματος έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη χρήση των πόρων υγειονομικής περίθαλψης, αλλά παρόμοια αποτελέσματα στην κύηση.

Η Ομάδα Προληπτικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ (USPSTF) συνιστά στις έγκυες γυναίκες να υποβάλλονται σε έλεγχο για σακχαρώδη διαβήτη κύησης (GDM) μετά από 24 εβδομάδες εγκυμοσύνης, δηλαδή όταν κορυφώνεται η αντίσταση στην ινσουλίνη που προκαλείται από τις ορμόνες του πλακούντα. Η βάση για την οδηγία αυτή της USPSTF είναι ότι, σε σύγκριση χωρίς θεραπεία, η θεραπεία των γυναικών που έχουν GDM με διατροφικές τροποποιήσεις, παρακολούθηση της γλυκόζης και ινσουλίνη (όταν δεν επιτυγχάνονται τα επίπεδα της  γλυκόζης-στόχου) μειώνει τον κίνδυνο για προεκλαμψία και δυστοκία ώμων στο νεογνό, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή μορφή βλάβης κατά τη γέννηση. Η κύρια βλάβη που μπορεί να προκληθεί από τον έλεγχο για GDM είναι οι επιπρόσθετες προγεννητικές επισκέψεις. Ωστόσο, η USPSTF δεν συνιστά κάποι συγκεκριμένη προσέγγιση για τον έλεγχο.

Δύο προσεγγίσεις χρησιμοποιούνται ευρέως για τον έλεγχο του GDM:

1. Στην προσέγγιση ενός βήματος (συνιστάται από τη Διεθνή Ένωση Ομάδων Μελέτης Διαβήτη και Εγκυμοσύνης), μια ασθενής σε νηστεία υποβάλλεται σε δοκιμασία ανοχής γλυκόζης από το στόμα 2 ωρών, με 75 g. Το αποτέλεσμα είναι «μη φυσιολογικό» εάν οποιοδήποτε αποτέλεσμα γλυκόζης (αποτέλεσμα νηστείας, 1 ώρας ή 2 ωρών) είναι πάνω από ένα καθορισμένο όριο.
2. Στην προσέγγιση δύο βημάτων (συνιστάται από το Αμερικανικό Κολλέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων), οι μη νήστεις ασθενείς λαμβάνουν φορτίο με 50 g γλυκόζης από το στόμα, ακολουθούμενο από μέτρηση γλυκόζης στην 1η ώρα. Εάν το επίπεδο γλυκόζης 1 ώρας είναι ≥200 mg / dL, γίνεται διάγνωση του GDM και δεν απαιτείται περαιτέρω έλεγχος. Εάν η γλυκόζη 1 ώρας κυμαίνεται μεταξύ 130 mg / dL και 200 ​​mg / dL, η ασθενής υποβάλλεται σε δοκιμασία ανοχής γλυκόζης 3 ωρών νηστείας και ο GDM διαγιγνώσκεται εάν δύο ή περισσότερες ωριαίες μετρήσεις γλυκόζης είναι πάνω από τα καθορισμένα όρια.

Σε δύο πρόσφατες τυχαιοποιημένες μελέτες, οι ερευνητές αξιολόγησαν την απόδοση αυτών των δύο πρωτοκόλλων. Σε μια κλινική δοκιμή που πραγματοποιήθηκε στο σύστημα υγείας Kaiser Permanente Northwest, 24.000 έγκυες γυναίκες με κύηση 24 έως 28 εβδομάδων τυχαιοποιήθηκαν σε ελέγχους χρησιμοποιώντας την προσέγγιση ενός βήματος ή δύο βημάτων. Με την προσέγγιση ενός βήματος και δύο βημάτων, ο GDM διαγνώστηκε στο 16,5% και στο 8,5% των εγκύων γυναικών, αντίστοιχα. Και για τις δύο ομάδες, η θεραπεία περιελάμβανε ιατρική διατροφική καθοδήγηση, συχνές μετρήσεις γλυκόζης και θεραπεία με ινσουλίνη (εάν δεν επιτεύχθηκαν τα επίπεδα γλυκόζης-στόχου). Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων στη συχνότητα εμφάνισης οποιουδήποτε από τα πρωτογενή ανεπιθύμητα αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένων των βρεφών μεγάλης ηλικίας κύησης, της υπέρτασης κύησης ή της προεκλαμψίας, της διενέργειας καισαρικής και ενός σύνθετου μέτρου των ανεπιθύμητων περιγεννητικών αποτελεσμάτων.

Σε μια άλλη μελέτη, 921 έγκυες γυναίκες τοποθετήθηκαν τυχαία στις προσεγγίσεις ενός και δύο βημάτων. Η προσέγγιση ενός σταδίου είχε ως αποτέλεσμα σημαντικά περισσότερες γυναίκες να διαγνωστούν με GDM από ότι η προσέγγιση σε δύο στάδια (14,4% έναντι 4,5% ). Οι γυναίκες που ελέγχθηκαν χρησιμοποιώντας την προσέγγιση ενός σταδίου είχαν περισσότερες πιθανότητες να λάβουν φαρμακευτική αγωγή για τον διαβήτη, συνήθως ινσουλίνη, από ό, τι οι γυναίκες που εξετάστηκαν με την προσέγγιση δύο βημάτων (9,3% έναντι 2,4%). Περισσότερες γυναίκες που εξετάστηκαν με την προσέγγιση ενός σταδίου είχαν εμβρυϊκές εξετάσεις. Δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στα κλινικά σημαντικά αποτελέσματα της εγκυμοσύνης μεταξύ των δύο ομάδων, συμπεριλαμβανομένου του ποσοστού των εμβρύων με αυξημένο ή μειωμένο βάρος για την κύηση, των εισαγωγών νεογνών στη μονάδα εντατικής φροντίδας, των ποσοστών της καισαρικής , των τραυματισμών του πρωκτικού σφιγκτήρα κατά τη γέννηση, των αιμορραγιών μετά τον τοκετό ή τις υπερτασικές διαταραχές κατά την κύηση.

Αυτές οι δύο μελέτες δείχνουν ότι η χρήση της προσέγγισης ενός βήματος σε σύγκριση με την προσέγγιση δύο βημάτων οδηγεί σε μεγάλη αύξηση του ποσοστού των εγκύων γυναικών που λαμβάνουν διαγνώσεις GDM, η οποία οδηγεί σε πρόσθετη θεραπεία (συμπεριλαμβανομένης της έναρξης θεραπείας με ινσουλίνη), χωρίς σημαντική βελτίωση στα αποτελέσματα της εγκυμοσύνης για τη μητέρα ή το νεογέννητο.

Πηγή: https://www.medweb.gr/