Blog

Η νόσος COVID-19 αποτελεί μια πολυσυστηματική λοίμωξη παρόλο που τα κύρια συμπτώματά της αφορούν το αναπνευστικό σύστημα. Νευρολογικές και νευροψυχιατρικές εκδηλώσεις μπορεί να παρατηρούνται ακόμα και μετά την ίαση της οξείας φάσης της λοίμωξης ως μέρος των μακροχρόνιων επιπτώσεων της COVID-19 (long COVID). Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Γιάννης Ντάνασης, Πάνος Μαλανδράκης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα αποτελέσματα της σχετικής μελέτης των Arne Soraas και συνεργατών που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό JAMA Network Open (JAMA Netw Open. 2021;4(7):e2118717.).

Στη μελέτη συμμετείχαν 13001 ενήλικες στη Νορβηγία οι οποίοι έλαβαν ηλεκτρονική πρόσκληση για συμμετοχή στη μελέτη. Συνολικά στάλθηκαν έως και 3 ηλεκτρονικές προσκλήσεις σε 53.168 άτομα. Το ποσοστό συμμετοχής ανήλθε στο 24%. Προσκλήθηκαν όλοι οι Νορβηγοί που είχαν υποβληθεί σε διαγνωστικό έλεγχο για SARS-CoV-2 μεταξύ 1^ης Φεβρουαρίου και 15^ης Απριλίου 2020. Το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα όλοι όσοι είχαν υποβληθεί σε έλεγχο ήταν συμπτωματικοί. Το κύριο καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν τα προβλήματα μνήμης που δήλωσαν οι συμμετέχοντες στη μελέτη 8 μήνες μετά την πάροδο της COVID-19. Από τους συμμετέχοντες, οι 439 (37%) είχαν θετικό έλεγχο για SARS-CoV-2, οι 7.978 (25.7%) είχαν αρνητικό έλεγχο για SARS-CoV-2 και οι 4.229 (21.1%) δεν είχαν διαθέσιμο αποτέλεσμα από διαγνωστικό έλεγχο για SARS-CoV-2. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 47 έτη (τυπική απόκλιση 14.3 έτη) και το 66% (8642 άτομα) ήταν γυναίκες. Κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης, 9.705 από τους 13.001 (75%) συμμετέχοντες απάντησαν στο ερωτηματολόγιο με διάμεσο χρόνο τις 257 ημέρες από την ένταξη στη μελέτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι 72 από τους 651 (11%) συμμετέχοντες με θετικό διαγνωστικό έλεγχο για SARS-CoV-2 ανέφεραν προβλήματα μνήμης 8 μήνες μετά τη λοίμωξη COVID-19. Αντίθετα, 254 από τους 5712 (4%) συμμετέχοντες με αρνητικό έλεγχο για SARS-CoV-2 και 80 από τους 3.342 (2%) συμμετέχοντες με μη διαθέσιμο αποτέλεσμα για SARS-CoV-2 ανέφεραν προβλήματα μνήμης στους 8 μήνες από την ένταξη στη μελέτη. Σε περαιτέρω ανάλυση των δεδομένων με τη μέθοδο της πολλαπλής λογαριθμικής παλινδρόμησης, το ιστορικό θετικής διαγνωστικής δοκιμασίας για SARS–CoV-2 σχετίστηκε ισχυρά με την αναφορά προβλημάτων μνήμης στους 8 μήνες από το θετικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, 267 από τους 649 (41%) συμμετέχοντες που ήταν θετικοί στον SARS-CoV-2 ανέφεραν σημαντική επιδείνωση της γενικής κατάστασης της υγείας τους συγκριτικά με το προηγούμενο έτος, ενώ 81 από τους 651 (12%) στην ίδια ομάδα συμμετεχόντων ανέφεραν επίσης προβλήματα στη συγκέντρωση. 59 από τους 267 (82%) συμμετέχοντες με θετικό έλεγχο για SARS-CoV-2 που ανέφεραν προβλήματα μνήμης, ανέφεραν επίσης γενική επιδείνωση της κατάστασης υγείας. Δεν υπήρχαν διαφορές μεταξύ των διαφορετικών ομάδων των συμμετεχόντων όσον αφορά σε αισθήματα κατάθλιψης, έλλειψη δυνάμεων ή αίσθημα άλγους.

Παρά τους μεθοδολογικούς περιορισμούς της μελέτης όπως το χαμηλό ποσοστό ανταπόκρισης στα αρχικά ερωτηματολόγια (24%) και η ύπαρξη συγχυτικών παραγόντων που δεν ελήφθησαν υπόψη από τους ερευνητές, τα ευρήματα έχουν ιδιαίτερη αξία. Έχει φανεί ότι τα υποκειμενικά προβλήματα μνήμης που δηλώνονται από τους ίδιους τους ασθενείς αντικατοπτρίζουν αντικειμενικά προβλήματα στην καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων και επιπλέον αποτελούν παράγοντα κινδύνου για μετέπειτα εμφάνιση γνωστικών δυσλειτουργιών ή/και άνοιας. Σε κάθε περίπτωση, η πιθανή συσχέτιση της COVID-19 με γνωστικά προβλήματα αξίζει περαιτέρω αναλυτικής έρευνας.

Επιμέλεια Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Η εξωτερική ωτίτιδα είναι μια οξεία κατάσταση που οφείλεται σε φλεγμονή ή/και σε μόλυνση του έξω ακουστικού πόρου, η οποία είναι υπεύθυνη αρχικά για φαγούρα και οξύ πόνο. Έχει μεγάλη συχνότητα εμφάνισης τους καλοκαιρινούς μήνες και οφείλεται σε έναν συνδυασμό καταστάσεων, όπως η ζέστη, ο ιδρώτας, το νερό της θάλασσας, το χλώριο του νερού της πισίνας. 

Οι μικροοργανισμοί που είναι υπεύθυνοι για την εκδήλωση της εξωτερικής ωτίτιδας είναι κυρίως βακτήρια και μύκητες που μπορούν να υπάρχουν σε υγρά περιβάλλοντα αλλά και στο νερό της πισίνας. Το χλώριο που χρησιμοποιείται για την απολύμανση του νερού της πισίνας είναι από μόνο του ένας προδιαθεσικός παράγοντας. Στις τροπικές θάλασσες προστίθεται σαν αιτιολογικός παράγοντας και το πλαγκτόν. Στη Μεσόγειο η πυκνότητα του πλαγκτόν δεν είναι τέτοια που να θεωρείται υπεύθυνη για εξωτερικές ωτίτιδες, εξηγεί ο κ. Δημήτριος Λιούμπας, ΩΡΛ, Αναπληρωτής Διευθυντής Κλινικής Ωτορινολαρυγγολογίας – Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής του Metropolitan General. 

Άλλοι παράγοντες που συμβάλουν στην ανάπτυξη της εξωτερικής ωτίτιδας, είναι ο στενός ακουστικός πόρος, η παρουσία εξοστώσεων, η μεγάλη τριχοφυΐα, ειδικά σε άνδρες, η παρουσία μεγάλης ποσότητας κυψελίδας που αποφράσσει τον ακουστικό πόρο και με το νερό διαστέλλεται πιέζοντας τα τοιχώματα του έξω ακουστικού πόρου προκαλώντας τον ερεθισμό του δέρματος του ακουστικού πόρου. Εδώ έρχεται και η συχνή χρήση μπατονέτας που δημιουργεί μικροτραυματισμούς που προετοιμάζουν το έδαφος για τη φλεγμονή. 

 Ποια είναι τα πρώτα συμπτώματα; 

Τα πρώτα συμπτώματα είναι φαγούρα του ακουστικού πόρου, η οποία με το πέρασμα των ωρών γίνεται όλο και πιο έντονη, υπάρχει η αίσθηση ότι το αυτί έχει βουλώσει, ή ότι το αυτί είναι γεμάτο με νερό, (πολλοί ασθενείς αναφέρουν ότι μετά το μπάνιο έχει μείνει νερό που δεν φεύγει). 

Ακολουθεί πόνος που γίνεται ολοένα και ισχυρότερος, μέχρι που φτάνουμε στο σημείο να μην μπορούμε να αγγίξουμε το πτερύγιο του αυτιού. Σε αυτήν τη φάση υπάρχει ερυθρότητα του πτερυγίου του αυτιού, αλλά και της γύρω περιοχής, οίδημα του ακουστικού πόρου που προκαλεί πτώση της ακουστικής οξύτητας (βαρηκοΐα αγωγιμότητας), η οποία επανέρχεται πλήρως με τη θεραπεία. 

Σε πιο προχωρημένη κατάσταση μπορούμε να δούμε να τρέχει υγρό από τον έξω ακουστικό πόρο, όπως επίσης μπορεί να παρατηρηθεί και πυρετική κίνηση. Ο τυμπανικός υμένας παραμένει συνήθως άθικτος και μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να παρατηρηθεί μυριγγίτιδα. 

  Πως αντιμετωπίζεται; 

Αρχικά θα πρέπει ο ειδικός να καθαρίσει και να στεγνώσει τον ακουστικό πόρο, να αφαιρεθεί η κυψελίδα, αλλά και τα υπολείμματα δέρματος που συντελούν στην απόφραξη του ακουστικού πόρου και τα οποία είναι έντονα υδρόφιλα και δυσκολεύουν το να παραμείνει ο ακουστικός πόρος στεγνός. 

Ακολούθως εάν υπάρχει οίδημα του πόρου θα πρέπει να τοποθετηθεί ειδικό ωτικό tampon εμποτισμένο με τοπικό αντιβιοτικό και κορτιζόνη, έτσι ώστε να αποκατασταθεί η διαβατότητα του πόρου και να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη θεραπεία με τοπικές σταγόνες. 

Κάποιες φορές είναι αναγκαία και η συστηματική αντιβίωση. Τα παυσίπονα έχουν κι αυτά το ρόλο τους αν και η διάρκειά τους δεν είναι μεγάλη.
Βασικός κανόνας σε όλη τη θεραπεία, η οποία κρατάει 7 με 10 μέρες, είναι να παραμείνει ο ακουστικός πόρος στεγνός. 

 Υπάρχουν επιπλοκές στη εξωτερική ωτίτιδα; 

Ναι υπάρχουν, ειδικά σε άτομα με χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα, όπως τα πολύ μικρά παιδιά, οι ανοσοκατεσταλμένοι αλλά και οι διαβητικοί. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η φλεγμονή μπορεί να επεκταθεί στους γειτονικούς μαλακούς ιστούς, αλλά και στο οστό (οστεΐτιδα λιθοειδούς), προκαλώντας σοβαρή λοίμωξη, η οποία απαιτεί εισαγωγή σε νοσοκομείο με στενή παρακολούθηση και ενδοφλέβια αγωγή.

Επιμέλεια Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Ο καπνός και τα αιωρούμενα σωματίδια που παράγονται από τις πυρκαγιές των δασών έχουν αυξημένη τοξικότητα και γι’ αυτό το λόγο απαιτείται η αποφυγή της έκθεσής μας σε αυτά. Τα μικροσωματίδια καπνού μπορούν να διεισδύουν βαθιά μέσα στο αναπνευστικό σύστημα και να προσβάλλουν όλα τα όργανα, αρχίζοντας πρώτα από το αναπνευστικό, επισημαίνει η κ. Παναγιώτα Καρύδη, Πνευμονολόγος, Διευθύντρια Β΄ Πνευμονολογικής Κλινικής Μetropolitan General.

Οι κάτοικοι των περιοχών που βρίσκονται κοντά στα μέτωπα της φωτιάς θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις παρακάτω βασικές οδηγίες για τη σωστή προστασία τους από τον καπνό:

• Απομακρυνθείτε άμεσα από την εστία της φωτιάς.
• Αναζητείστε μάσκες υψηλής προστασίας (FFP2 ή 3) με την ένδειξη Ν95 που φιλτράρουν το 95% των αερομεταφερόμενων επιβλαβών σωματιδίων. Οι μάσκες με την ένδειξη P100, αν και φιλτράρουν μέχρι και το 99,97% των σωματιδίων, μπορεί να καταστήσουν δυσκολότερη την αναπνοή.
• Το ύφασμα, βρεγμένο ή στεγνό, τα χαρτομάντηλα ή οι χάρτινες μάσκες προστασίας δεν φιλτράρουν επαρκώς τον καπνό και προσφέρουν περιορισμένη προστασία. Αποτελούν μόνο λύση ανάγκης σε περίπτωση έλλειψης κατάλληλης μάσκας.
• Παραμείνετε όσο γίνεται στο σπίτι, με κλειστές τις πόρτες και τα παράθυρα.
• Λειτουργήστε το κλιματιστικό με ανακύκλωση αέρα μόνο ή τον καθαριστή αέρα.
• Μην ασκείστε σε εξωτερικούς χώρους.
• Άτομα με χρόνια αναπνευστικά ή καρδιαγγειακά προβλήματα, παιδιά, έγκυες γυναίκες και ηλικιωμένοι θα πρέπει να αποφεύγουν τις μετακινήσεις και ιδανικά να μένουν σπίτι ώστε να μην εισπνεύσουν τον καπνό.
• Ασθενείς με άσθμα και Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) θα πρέπει να συνεχίσουν κανονικά τη φαρμακευτική αγωγή τους και να είναι σε συνεχή επικοινωνία με τον θεράποντα πνευμονολόγο με σκοπό την αναπροσαρμογή της αγωγής, εφόσον χρειαστεί.

Η βαρύτητα και η έκταση των βλαβών από την εισπνοή σωματιδίων ή/και τοξικών αερίων εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η απόσταση από την εστία της φωτιάς, το μέγεθος και η διάμετρος των σωματιδίων, η διάρκεια της έκθεσης, η διαλυτότητα των τοξικών αερίων καθώς και η ύπαρξη υποκείμενου νοσήματος.

Σε περίπτωση εμφάνισης συμπτωμάτων από το αναπνευστικό ή καρδιαγγειακό σύστημα που μπορεί να σχετίζονται με υπερβολική έκθεση σε καπνό, όπως επίμονος βήχας, δυσκολία ή/και συριγμός στην αναπνοή, σφίξιμο ή πόνος στο στήθος, ταχυκαρδία, ναυτία, ασυνήθιστη κόπωση ή ζάλη, ζητήστε άμεσα ιατρική βοήθεια.

Επιμέλεια Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Το ηλιακό έγκαυμα είναι πολύ συνηθισμένο. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο ένα στα δύο αγόρια και έξι στα δέκα κορίτσια εφηβικής ηλικίας, καθώς και το 35% των ενηλίκων  υφίστανται ηλιακό έγκαυμα λόγω της παρατεταμένης έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου.

«Η υπερβολική έκθεση στον ήλιο προκαλεί οξεία δερματική φλεγμονώδη αντίδραση που οδηγεί στο χαρακτηριστικό ερύθημα του ηλιακού εγκαύματος», λέει ο δρ. Μάρκος Μιχελάκης, Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος (Αισθητική Δερματολογία-Δερματοχειρουργική). «Εκτός από κοκκίνισμα του δέρματος, το ηλιακό έγκαυμα μπορεί ακόμα να προκαλέσει αίσθημα θερμότητας ή καύσου (κάψιμο) και ευαισθησία στο δέρμα, καθώς και οίδημα. Όταν είναι πιο σοβαρό, προκαλεί επίσης πόνο ή φλύκταινες».

Πώς μπορεί κάποιος να καταπραΰνει αυτά τα συμπτώματα; Υπάρχουν λάθος αντιλήψεις που πρέπει να αποφεύγονται;
«Ένα ήπιο έγκαυμα συνήθως εκδηλώνεται μέσα σε 4 ώρες από την έκθεση στον ήλιο, επιδεινώνεται μέσα στην επομένη ημέρα και χρειάζεται 3-5 ημέρες για να επουλωθεί πλήρως», απαντά ο κ. Μιχελάκης. «Αν και δεν υπάρχει μαγικός τρόπος για να επιταχυνθεί η ανάρρωση, μπορούμε να κάνουμε αρκετά πράγματα για να καταπραΰνουμε τα συμπτώματά του».

Το πρώτο είναι να αποφύγουμε εντελώς την έκθεση στον ήλιο, τονίζει. Ειδάλλως υπάρχει κίνδυνος να επιδεινωθεί περαιτέρω. Από κει και πέρα, υπάρχουν αρκετοί επιστημονικά τεκμηριωμένοι τρόποι για να φροντίσουμε το δέρμα μας. Να ποιοι είναι:

1. Να κάνετε κρύο ντους. Το κρύο νερό μπορεί να μειώσει τη θερμότητα και την ευαισθησία, καθώς και τον πόνο που ενδεχομένως νιώθετε.
2. Να βάζετε πάνω στο ηλιακό έγκαυμα ψυχρά επιθέματα (κομπρέσες παγωμένου νερού). Να τις αφήνετε στο δέρμα σας για 20 λεπτά τη φορά και να τις βάζετε όσο συχνά χρειάζεστε. Η εφαρμογή τους συνήθως πρέπει να γίνεται ανά 2-3 ώρες για να ανακουφίζονται τα συμπτώματα.
3. Να μην βάζετε πάνω στο ηλιακό έγκαυμα λιπαρές ουσίες. Βούτυρο, βαζελίνη, λάδι κ.λπ. είναι ό,τι χειρότερο για το έγκαυμα. Δημιουργούν ένα στρώμα λίπους που κατακρατά τη θερμότητα στο εσωτερικό του δέρματος, με επακόλουθο να εντείνει το έγκαυμα.
4. Να αλείφετε απαλά το έγκαυμα με άπαχο γιαούρτι. Εφόσον το γιαούρτι δεν περιέχει λιπαρά, δεν παγιδεύει θερμότητα στο εσωτερικό του δέρματος, αλλά την απάγει. Επιπλέον, περιέχει πολύ νερό οπότε ενυδατώνει το δέρμα. Το γιαούρτι περιέχει επίσης αντιοξειδωτικές ουσίες (π.χ. βιταμίνες A και D), που μπορεί να το βοηθήσουν. Εναλλακτικά, μπορείτε να δοκιμάσετε κομπρέσες μουλιασμένες σε παγωμένο γάλα. Και με τα δύο γαλακτοκομικά, το ψύχος ασκεί άμεση αντιφλεγμονώδη, καταπραϋντική δράση.
5. Αν δεν μπορείτε να βρείτε άπαχο γιαούρτι, βάλτε στο ηλιακό έγκαυμα λίγη οδοντόπαστα. Προσοχή όμως: δεν πρέπει να περιέχει μέντα ούτε παράγωγά της όπως η μενθόλη (υπάρχει κίνδυνος ερεθισμού του δέρματος). Η σκέτη οδοντόπαστα απάγει τη θερμότητα από το δέρμα, όπως το γιαούρτι και το γάλα.
6. Να πίνετε άφθονο νερό. Το ηλιακό έγκαυμα «τραβάει» υγρά από το σώμα και την υπόλοιπη επιφάνεια του δέρματος, τα οποία πρέπει να αναπληρώνετε συνεχώς.
7. Να αλείφετε απαλά το δέρμα σας με ειδικές ενυδατικές λοσιόν και τζελ, που περιέχουν επουλωτικά συστατικά όπως η αλόη. Η καλή ενυδάτωση μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην επούλωση του ηλιακού εγκαύματος.
8. Πάρτε ένα παυσίπονο. Αμέσως μόλις δείτε το ηλιακό έγκαυμα, πάρτε κάποιο παυσίπονο, ιδανικά με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Θα καταπραΰνει τον πόνο και την φλεγμονή στο δέρμα σας, συμβάλλοντας στην καλύτερη επούλωσή του.
9. Δοκιμάστε μια μη συνταγογραφούμενη κρέμα με περιεκτικότητα 0,5% έως 1% σε υδροκορτιζόνη. Μπορεί να μειώσει το αίσθημα καύσου και το οίδημα, και να επιταχύνει την επούλωση. Διαβάστε στις οδηγίες χρήσεως πόσο συχνή πρέπει να είναι η εφαρμογή της.

Αν το ηλιακό έγκαυμα σχηματίσει φλύκταινες (φουσκάλες) καλύψτε τες με μια αποστειρωμένη, αντικολλητική γάζα για να αποφύγετε την επιμόλυνσή τους. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τις «σπάσετε» νομίζοντας ότι έτσι θα επιταχύνετε την ίαση, προειδοποιεί ο κ. Μιχελάκης. Αν το κάνετε, θα επιτύχετε ακριβώς το αντίθετο: θα την επιβραδύνετε σημαντικά. Όταν ανοίξουν από μόνες τους, να τις αλείφετε με μια αντισηπτική αλοιφή και ύστερα να τις καλύπτετε έως ότου σχηματίσουν κρούστα.

«Οι παραπάνω πρώτες βοήθειες ισχύουν για το ήπιο έγκαυμα», τονίζει ο ειδικός. «Αν το ηλιακό έγκαυμα είναι μεγάλο (π.χ. καλύπτει όλη την πλάτη ή πάνω από το 15% του σώματος), αν παρουσιάσετε πυρετό ή/και αν πονάτε πολύ επί περισσότερο από 48 ώρες, πρέπει να ζητήσετε οπωσδήποτε ιατρική βοήθεια. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να μείνετε εφεξής μακριά από τον ήλιο, γιατί υπάρχει και κίνδυνος υποτροπής. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως δεν θα πηγαίνετε στην παραλία από τις 11 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα, ούτε για να καθίσετε στη σκιά (η υπεριώδης ακτινοβολία αντανακλάται από την άμμο και θα σας κάψει) ούτε φορώντας συνεχώς μπλούζα (τα υφάσματα μόλις βραχούν με τον ιδρώτα ή την θάλασσα γίνονται διαπερατά από την υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου)».

Επιμέλεια Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τον ίδιο βαθμό ευαισθησίας στον ήλιο. Τα παιδιά (λόγω λεπτών οστών του κρανίου), οι ηλικιωμένοι, οι άνθρωποι κάθε ηλικίας με ανοιχτό χρώμα δέρματος, άτομα που λαμβάνουν χρονίως ορισμένου τύπου φάρμακα, όπως αντιχολινεργικά, αντιισταμινικά, β-αναστολείς κ.ά., όσοι αθλούνται και οι πάσχοντες από ορισμένα ιατρικά νοσήματα (π.χ. καρδιακή ανεπάρκεια, διαβήτη) είναι πιο ευάλωτοι στις ακτίνες του ηλίου, εξηγεί η κ. Γαρυφαλιά Καλατζοπούλου, Παθολόγος, Υπεύθυνη Τμήματος Check Up του Metropolitan General.

Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να διατηρεί σταθερή την εσωτερική του θερμοκρασία (36,8+/-0,4 βαθμούς Κελσίου). Το φυσιολογικό άτομο έχει μηχανισμούς ομοιόστασης ώστε να εξισορροπεί τις διαταραχές θερμοκρασίας, με βασικότερους την εφίδρωση, την περιφερική αγγειοδιαστολή και το μηχανισμό της δίψας. Όταν για κάποιο λόγο οι μηχανισμοί αυτοί αρθούν, ή δεν επαρκούν, τότε προκύπτει η ηλίαση (υπερθερμία), δηλαδή η παθολογική κατάσταση που εμφανίζεται ύστερα από μεγάλης διάρκειας έκθεση στον ήλιο. Οφείλεται στην ευαισθησία του εγκεφάλου στη θερμότητα και προκαλείται από τον ερεθισμό των μηνίγγων.

Συμπτώματα 

Η ηλίαση μπορεί να είναι ελαφριά, μεσαία ή βαριά.

Στην ελαφριά ηλίαση εμφανίζονται:

• Κόπωση και ατονία.
• Ζάλη.
• Έντονη εφίδρωση.
• Ερυθρότητα δέρματος.
• Εμβοές ώτων.

  Στη μεσαίας βαρύτητας ηλίαση (θερμοπληξία) τα συνήθη συμπτώματα είναι:

• Έντονη κεφαλαλγία.
• Ίλιγγος.
• Ναυτία.
• Έμετος.
• Μειωμένη εφίδρωση.
• Ταχυπαλμία και ταχύπνοια.
• Πυρετός με ρίγος έως και 39°C.
• Τάση λιποθυμίας.
• Κράμπες.
• Φουσκάλες στο δέρμα-εγκαύματα.

  Στη βαριά ηλίαση εμφανίζονται:

• Ωχρότητα.
• Διανοητική σύγχυση.
• Παραλήρημα.
• Απώλεια συνείδησης.
• Σπασμοί.
• Παραισθήσεις.
• Πυρετός έως και 41°C.
• Ακούσια ούρηση και αφόδευση.
• Εγκεφαλικές βλάβες.

Πρόληψη 

Η καλύτερη τακτική ενάντια στην ηλίαση είναι η αποφυγή της. Τα προληπτικά μέτρα που θα πρέπει να τηρούνται από όλους, και ιδιαίτερα από τις ευπαθείς ομάδες, είναι τα εξής:

• Αποφυγή της έκθεσης στον ήλιο τις ώρες που οι ακτίνες του είναι κάθετες, δηλαδή από τις 11.00 έως και τις 16.00.
• Χρήση αντιηλιακής κρέμας (με συχνή ανανέωσή της).
• Κάλυψη σώματος με δροσερά και ανοικτού χρώματος ρούχα και καπέλο.
• Ενυδάτωση του οργανισμού με δροσερό νερό και χυμούς.
• Μπάνιο στη θάλασσα ή συχνά ντους.
• Αποφυγή βαριών γευμάτων.
• Αποφυγή αλκοόλ.

Αντιμετώπιση και Πρώτες Βοήθειες 

Σε περίπτωση σοβαρής ηλίασης, όπως π.χ. όταν το άτομο δεν έχει τις αισθήσεις του ή όταν παρατηρηθεί διανοητική σύγχυση, τότε πρέπει αμέσως να ζητηθεί ιατρική βοήθεια και ο πάσχων να μεταφερθεί σε νοσηλευτικό ίδρυμα (νοσοκομείο, κέντρο υγείας), ώστε να χορηγηθούν ενδοφλεβίως οροί για ενυδάτωση και να αντιμετωπιστούν πιθανά εγκαύματα με ειδικά επιθέματα-κρέμες.

Στις ηπιότερες μορφές ηλίασης, τα βήματα που ακολουθούνται είναι τα παρακάτω:

• Μεταφέρουμε το άτομο σε σκιερό μέρος.
• Χαλαρώνουμε τη ζώνη και απομακρύνουμε όλα τα περιττά ενδύματα (π.χ. παντελόνια, κάλτσες-υποδήματα).
• Βάζουμε το άτομο να κάνει ένα δροσερό μπάνιο, ή αν αυτό δεν είναι δυνατό, τοποθετούμε κρύες κομπρέσες π.χ. βρεγμένα πανιά ή βαμβακερά ρούχα στον αυχένα, τον κορμό, τα χέρια και τα πόδια, έτσι ώστε να ρίξουμε τη θερμοκρασία του σώματος άμεσα.
• Ξαπλώνουμε το άτομο και τοποθετούμε τα πόδια του λίγο ψηλότερα από το υπόλοιπο σώμα του.
• Εφόσον δεν υπάρχουν ναυτία και έμετοι και το επίπεδο επικοινωνίας είναι καλό, χορηγούμε κρύα, ισοτονικά ροφήματα χωρίς ζάχαρη ή διαλύουμε ένα κουταλάκι γλυκού αλάτι σε ένα κιλό νερό και δίνουμε να πίνει αργά (γιατί λόγω του ιδρώτα φεύγει το αλάτι από το σώμα).
• Χορηγούμε αντιπυρετικό και παυσίπονο.
• Το άτομο χρειάζεται ξεκούραση ώστε να επανέλθει.
• Εάν τα συμπτώματα επιμένουν, απευθυνόμαστε σε γιατρό.

Συμπερασματικά, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο ήλιος είναι πηγή ζωής και καλό είναι να τον έχουμε πάντα φίλο μας, προλαμβάνοντας τις ανεπιθύμητες επιδράσεις του. Η ενημέρωση και η πρόληψη μπορούν να μας γλιτώσουν από σοβαρές βλάβες και να μας επιτρέψουν να χαρούμε ξέγνοιαστα τις στιγμές χαλάρωσης που όλοι δικαιούμαστε.

Επιμέλεια Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Το καλοκαίρι για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ταυτισμένο με τις διακοπές. Θάλασσα, σπορ, εκδρομές, διασκέδαση, χαλάρωση και ό,τι άλλο μας αποφορτίζει, μας φτιάχνει τη διάθεση και μας δίνει χαρά και αντοχές για τη συνέχεια. Όλα τα παραπάνω μπορούν να τα χαρούν και τα διαβητικά άτομα, χωρίς να στερηθούν κάτι σημαντικό. Πώς; Με λίγη «ακραία» προσοχή.

Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί τη σύγχρονη μεταβολική μάστιγα που απειλεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού  ̶  περίπου 11% σήμερα στην Ελλάδα, ενώ στο μέλλον θα απειλεί ακόμα περισσότερα άτομα. Το γεγονός καθίσταται σημαντικότερο αν σκεφτεί κανείς πως τριπλάσιος αριθμός ατόμων είναι ήδη σε προδιαβήτη και δεν το γνωρίζουν καν.

Ο μεγάλος φόβος για τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη αλλά και σε ένα μικρότερο ποσοστό και για τα άτομα με προδιαβήτη είναι οι επιπλοκές. Καρδιά, αγγεία, εγκέφαλος, μάτια, στοματική κοιλότητα, νεφρά, πόδια και ιδιαιτέρως πέλματα επηρεάζονται από τον σακχαρώδη διαβήτη, τονίζει η κ. Αικατερίνη Τρικκαλινού Παθολόγος-Διαβητολόγος, Επιμελήτρια Διαβητολογικού κέντρου του Metropolitan Hospital.

Φυσικά, ο κάθε ασθενής είναι μοναδικός. Σε κάθε άτομο με διαβήτη δρα συνδυαστικά με αυτόν ένα σύνολο παραγόντων κινδύνου, όπως το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η φλεβική ανεπάρκεια, οι αρτηριακές στενώσεις, η καθιστική ζωή, η στεφανιαία νόσος ή η καρδιακή ανεπάρκεια, η νεφρική ανεπάρκεια, η πολύωρη εργασιακή απασχόληση, ο αστικός, εν γένει, τρόπος ζωής, καθιστώντας το ευάλωτο σε κάποιες νοσηρές καταστάσεις.

Ένα μεγάλο μέρος της φροντίδας από τους θεράποντες ιατρούς αλλά και μέγας φόβος των ασθενών με διαβήτη είναι οι επιπλοκές που αφορούν τα κάτω άκρα. Κυρίως η διαβητική αγγειοπάθεια και η διαβητική περιφερική νευροπάθεια που προδιαθέτουν (λόγω κακής αιμάτωσης και μειωμένης ή και πλήρους απουσίας αίσθησης στα πόδια) στη δημιουργία χρόνιων βλαβών στο άκρο.

Διαβήτης και κάτω άκρα

Είναι αλήθεια πως τα πόδια των ασθενών με διαβήτη χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα. Το δέρμα των ατόμων με διαβήτη συνήθως αφυδατώνεται περισσότερο από ό,τι του υπόλοιπου πληθυσμού και αυτό το καθιστά λιγότερο ανθεκτικό τόσο σε καταπόνηση, τριβή, ρωγμές όσο και σε προσβολή από λοιμογόνους παράγοντες (μικρόβια και μύκητες). Επίσης, συχνά συνυπάρχουν με τον διαβήτη και παχυσαρκία και φλεβική ανεπάρκεια, άρα οίδημα των κάτω άκρων περισσότερο έκδηλο τους καλοκαιρινούς μήνες. Ακόμα, εξαιτίας του αυξημένου βάρους που έχει η πλειονότητα των συγκεκριμένων ασθενών, του καπνίσματος, αλλά και άλλων παραγόντων όπως η ανατομική κατασκευή του ποδιού (πλατυποδία, κοιλοποδία, πτώσεις μεταταρσίων, ιδιαίτερα δυσλειτουργικός τρόπος βαδίσματος) και φυσικά τα ακατάλληλα ή και βλαβερά υποδήματα δημιουργούνται σκληρίες, ή και κάλοι, ή ακόμα και ανατομικές ανωμαλίες όπως ο βλαισός μέγα δάκτυλος και οι εφιππεύσεις («καβάλημα») δακτύλων (από μακροχρόνια και πολύωρη χρήση πολύ στενών και μυτερών υποδημάτων). Είναι αναγκαία, επομένως, η καθημερινή υγιεινή και η ενυδάτωση των άκρων ποδών των ασθενών με διαβήτη καθώς και η κατάλληλη και προσεκτική επιλογή υποδημάτων που όχι μόνο δεν θα βλάπτουν την υγεία των πελμάτων αλλά θα τα προστατεύουν από τριβή, δημιουργία φυσαλίδων, ελκών, κάλων αλλά και πιθανούς τραυματισμούς. Αυτή η φροντίδα και η σπουδή για τα πόδια οφείλει να αυξάνεται κατά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες.

Πόδια και καλοκαίρι

Το καλοκαίρι είναι για πολλούς η καλύτερη περίοδος του χρόνου, πολύχρωμη και ηλιόλουστη, γεμάτη ξενοιασιά και λιγότερες φροντίδες, με επισκέψεις σε ακρογιαλιές και θάλασσα ή εξορμήσεις στα βουνά.
Όμως, είναι και η εποχή που ερχόμαστε σε στενότερη επαφή με τη φύση και το υγρό στοιχείο, επαφή που προκαλεί συχνότερα από άλλες εποχές αναπάντεχα γεγονότα και τραυματισμούς που αφορούν κυριότερα τα άκρα. Αρκετά, δε, συχνά τα κάτω άκρα. Οι βλάβες σε πόδια και πέλματα είναι στην πλειονότητα τους εύκολα θεραπεύσιμες. Στην περίπτωση, όμως, των ανθρώπων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη η επούλωση δεν είναι πάντα εύκολη και το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα θετικό. Δεν είναι, δυστυχώς, λίγα τα περιστατικά ασθενών οι οποίοι ταλαιπωρούνται με μακροχρόνια και δύσκολα θεραπεύσιμα έλκη εξαιτίας μιας ίσως και στιγμιαίας απερισκεψίας.

Το καλοκαίρι τα πόδια είναι περισσότερο εκτεθειμένα και απροστάτευτα από ότι τον χειμώνα. Και αυτό γιατί αυτή την εποχή επιζητούμε όλοι δροσιά και ελευθερία, φοράμε ελαφριά ρούχα και υποδήματα. Χρησιμοποιούμε συχνά πέδιλα ανοιχτά, πέδιλα που φέρουν μεταλλικά διακοσμητικά εξαρτήματα, δερμάτινους ιμάντες και διακοσμητικούς κόμπους, σκληρές, μικρές και άβολες επιφάνειες στήριξης των πελμάτων καθώς και πέδιλα με πολύ χαμηλό ύψος (σανδάλια) ή με μεγάλο ύψος (πλατφόρμες και ψηλοτάκουνα υποδήματα), τα οποία εύκολα μπορούν να τραυματίσουν και να δημιουργήσουν φυσαλίδες και έλκη στα πόδια καθώς και κόπωση και τραυματισμούς ακόμη και στα γόνατα, στα ισχία και στη σπονδυλική στήλη. Χρησιμοποιούμε, ακόμα, σαγιονάρες με διαχωριστικό δίχαλο ανάμεσα στα δάκτυλα που μπορεί να σχίσει το δέρμα και να δημιουργήσει μεσοδακτύλια ρωγμή και έλκος. Ακόμα δεν είναι λίγα τα άτομα που αρέσκονται να περπατούν στο σπίτι ή και έξω από αυτό (στην παραλία και τη θάλασσα) χωρίς καθόλου υποδήματα. Όμως, το κάθε δάπεδο, όσο και αν νομίζουμε ότι είναι ασφαλές και λείο, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για τα άτομα με διαβήτη, ιδιαίτερα αν υπάρχουν και συννοσηρότητες όπως αυτές που προαναφέρθηκαν (διαβητική νευροπάθεια, αγγειοπάθεια, κάπνισμα, παχυσαρκία, μακροχρόνιος σακχαρώδης διαβήτης ιδιαιτέρως αρρύθμιστος).

Διαβήτης και πόδια το καλοκαίρι

Το καλοκαίρι, όπως άλλωστε και τον υπόλοιπο χρόνο τα άτομα με διαβήτη είναι αναγκαίο να φροντίζουν καθημερινά την υγιεινή των ποδιών τους με ποδόλουτρο (σε σκεύος που θα χρησιμοποιείται μόνο για τη συγκεκριμένη χρήση) με χλιαρό νερό (νερό με θερμοκρασία τέτοια που να γίνεται ανεκτή από τον αγκώνα του ασθενούς) και ουδέτερο σαπούνι, για είκοσι λεπτά περίπου. Κατόπιν, καλό είναι να γίνεται αφαίρεση του σκληρού δέρματος ήπια χωρίς μεταλλικές ράσπες και λεπίδες ή νυστεράκια. Ποτέ δεν πρέπει οι ασθενείς να χρησιμοποιούν τα προαναφερθέντα μεταλλικά αντικείμενα ή χημικές ουσίες για την απομάκρυνση των σκληριών, γιατί μπορεί να προκληθεί βλάβη (ρωγμή, έλκος ή έγκαυμα) στο δέρμα του πέλματος. Στη συνέχεια αφαιρείται το σαπούνι με άφθονο χλιαρό νερό και σκουπίζεται το πέλμα σχολαστικά με καθαρή πετσέτα. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην περιοχή ανάμεσα στα δάκτυλα για να μην παραμείνει υγρασία, η οποία ευνοεί την ανάπτυξη μυκητίασης και αυτή με τη σειρά της ευνοεί τη δημιουργία λοιμώξεων. Τέλος, είναι πολύ χρήσιμο για την υγεία του δέρματος του κάτω άκρου να χρησιμοποιείται μια ενυδατική κρέμα σε όλη την έκταση του ποδιού εκτός από την περιοχή των δακτύλων. Δεν χρησιμοποιούμε ποτέ κρέμα ανάμεσα στα δάκτυλα για να μην αναπτυχθεί υγρασία και επομένως μυκητιάσεις. Επίσης, χρειάζεται προσοχή στην επιλογή της ενυδατικής κρέμας. Καλό είναι να μη χρησιμοποιούνται ελαιώδη σκευάσματα προκειμένου να αποφευχθεί ολισθηρότητα στη βάδιση και πιθανή πτώση και τραυματισμός.
Επιπλέον, μεγάλη προσοχή, όπως προαναφέρθηκε, πρέπει να δίνεται στα υποδήματα, τα οποία οφείλουν να έχουν το κατάλληλο μέγεθος, ούτε μικρότερο, ούτε μεγαλύτερο, να έχουν μαλακή βάση στήριξης, αν είναι δυνατόν αντικραδασμική κατασκευή χωρίς πρόσθετα αιχμηρά διακοσμητικά που μπορεί να τραυματίσουν ή δερμάτινους ιμάντες και κόμπους που αφήνουν αποτύπωμα στο δέρμα. Το ύψος του υποδήματος είναι ουσιώδες για την υγεία όχι μόνο του πέλματος αλλά ολόκληρου του σκελετού. Το ιδανικό ύψος των υποδημάτων είναι περίπου τρείς με τέσσερις πόντους, που σημαίνει ούτε τελείως επίπεδα, ούτε όμως και πολύ ψηλά υποδήματα που «στρεσάρουν» οστά, αρθρώσεις και μαλακά μόρια του πέλματος. Χρήσιμο επίσης είναι να αποφεύγονται διαχωριστικά δακτύλων (όπως στις σαγιονάρες), ενώ απαραίτητο είναι να έχουν επαρκές ύψος σόλας (όχι λεπτό όπως τα κλασικά δερμάτινα σανδάλια) ώστε να προστατεύουν από τραυματισμούς κατά τη βάδιση: από γυαλί, μέταλλο, αναμμένο τσιγάρο στο δρόμο ή πρόσκρουση των δακτύλων στο πλάι του πεζοδρομίου. Οι ασθενείς με διαβητική νευροπάθεια ή και διαβητική αγγειοπάθεια καλό είναι να αποφεύγουν τα απλά ανοικτά πέδιλα και να προτιμούν είτε τα κλειστά υποδήματα επαρκούς φάρδους και βάθους χωρίς ραφές, είτε ειδικά υποδήματα για διαβήτη, κατασκευασμένα σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του πέλματος του κάθε ατόμου. Εξίσου σημαντική είναι η χρήση βαμβακερών καλτσών, κατά προτίμηση χωρίς ραφές.
Εννοείται πως για τα άτομα με διαβήτη είναι απαγορευμένη η βάδιση χωρίς υποδήματα παντού, εντός του σπιτιού ή, ακόμα χειρότερα, στην παραλία και τη θάλασσα. Στο δάπεδο του σπιτιού μπορεί κάποιες φορές να βρεθούν αιχμηρά αντικείμενα (βελόνες, καρφίτσες, σπασμένα γυαλιά) ή μολυσματικά αντικείμενα (όπως τρίχες κατοικίδιων). Η παραλία αποτελεί το καλοκαίρι μια καυτή επιφάνεια, στην οποία αν τολμήσει να βαδίσει το άτομο με διαβήτη κινδυνεύει με σοβαρότατο έγκαυμα, που θα χρειαστεί μήνες αποχής από την εργασία και σημαντική ταλαιπωρία και κόστος για να επουλωθεί. Επιπλέον, η παραλία, δυστυχώς, έχει και μεταλλικά δοχεία σχισμένα σαν λεπίδες, σκουριασμένα μέταλλα, γυαλιά, πλαστικά, αιχμηρές πέτρες, βράχους και βότσαλα, «λόγχες» από κλαδιά και ξύλα, καθώς και πεταμένα υπολείμματα τσιγάρων τα οποία δυνητικά μπορεί να τραυματίσουν ένα εκτεθειμένο πόδι. Μέσα δε στη θάλασσα, εκτός από τα προαναφερθέντα, υπάρχουν τοξικά φυτά, σπασμένα όστρακα, καθώς και αγκάθια ψαριών. Είναι επιβεβλημένο, συνεπώς, να χρησιμοποιούνται υποδήματα πάντα: και στην παραλία και μέσα στη θάλασσα κατά τη διάρκεια της κολύμβησης και, μάλιστα, όχι σαγιονάρες αλλά κανονικά υποδήματα με κούμπωμα, που κρατούν σταθερό και προστατευμένο το πέλμα.

Ένα ακόμα σημείο προσοχής για τα κάτω άκρα είναι η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, που πρέπει να αποφεύγεται για να μην προκληθεί κάποιο έγκαυμα ή επιδείνωση πιθανώς συνυπάρχουσας φλεβικής ανεπάρκειας. Εννοείται ότι η προστασία από τον ήλιο αφορά και όλο το σώμα, καθώς τα εγκαύματα δεν είναι επιθυμητά, ενώ η χρήση προστατευτικών γυαλιών και καπέλου επιβάλλονται όλες τις ώρες και για όλες τις ηλικίες.

Τέλος, μετά το θαλάσσιο μπάνιο καλό είναι να ακολουθεί καθαρισμός με νερό βρύσης, καθώς το αλάτι όταν παραμένει επί μακρόν στο δέρμα το αφυδατώνει και το ερεθίζει.

Τα κάτω άκρα φέρουν το βάρος όλου του σώματος των διαβητικών ασθενών. Ταλαιπωρούνται και τραυματίζονται. Συνεπώς χρειάζονται καθημερινή, ιδιαίτερη περιποίηση, περισσότερο το καλοκαίρι για να συνεχίσει αυτό να είναι η εποχή της χαράς και της ελευθερίας ψυχής και σώματος.

Επιμέλεια Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Με νέα οδηγία του, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά ιβουπροφαίνη, ασπιρίνη και αντισταμινικά  για την αντιμετώπιση των συχνών, ήπιων, ανεπιθύμητων ενεργειών  του εμβολίου κατά της COVID-19.

Ωστόσο, εάν οι ανεπιθύμητες ενέργειες  είναι ανησυχητικές ή δεν εξασθενίσουν μετά από μερικές ημέρες, θα πρέπει ο πάσχων να επικοινωνήσει με τον γιατρό του ή το εμβολιαστικό κέντρο.

Εκτός από τη λήψη των προαναφερόμενων φαρμάκων, ο πάσχων μπορεί

• Να χρησιμοποιήσει παγοκύστη ή δροσερό υγρό πανί για να μειώσει την ερυθρότητα, τον πόνο ή/και το πρήξιμο στο σημείο της ένεσης
• Να κάνει ένα δροσερό μπάνιο που είναι καταπραϋντικό

Να πίνει συχνά υγρά για 1-2 ημέρες μετά τη λήψη του εμβολίου

Η νέα αυτή οδηγία  καταδεικνύει ότι η  Ιβουπροφαίνη:

• Μπορεί να δοθεί από τον ιατρό πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ως απλό αναλγητικό για την αντιμετώπιση των ήπιων, ανεπιθύμητων ενεργειών  του εμβολίου κατά της COVID-19, με τη βεβαιότητα ότι το φάρμακο είναι αποτελεσματικό, με ικανοποιητικό προφίλ ασφαλείας.
• Πρέπει να γίνει και πάλι  φάρμακο πρώτης επιλογής όσον αφορά τη χρήση αναλγητικών πρώτης γραμμής.

Oι ασθενείς με ορισμένες παθήσεις όπως πεπτικό έλκος ή χρόνια νεφρική νόσο μπορεί να χρειαστεί να λάβουν ορισμένες προφυλάξεις κατά τη λήψη αυτών των φαρμάκων και πρέπει να συμβουλευτούν τον γιατρό τους πριν τη λήψη τους.

Σύμφωνα με τον Δρ. Στάθη Σκληρό, Πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας και Εκπαίδευσης στην ΠΦΥ και Δ/ντή του Κ.Υ. Νεμέας δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα μέτρα προφύλαξης και τους  κανόνες υγιεινής για να προστατευτούμε από την COVID -19 ακόμη και αν έχουμε εμβολιαστεί:

• Φοράμε Μάσκα
• Πλένουμε τα χέρια μας
• Κρατάμε τις αποστάσεις
• Καλυπτόμαστε όταν φταρνιζόμαστε
• Αερίζουμε τους χώρους

Επιμέλεια Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας