Blog

Από αιώνες, αυτό το θαυματουργό μπαχαρικό χρησιμοποιείται για τις εκπληκτικές φαρμακευτικές του ιδιότητες, οι οποίες μπορούν να προλάβουν και να θεραπεύσουν πολλά προβλήματα υγείας. Εκτός από αυτό, ο κρόκος είναι ένα εξαιρετικό μπαχαρικό για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και την αντιμετώπιση των εποχιακών παθήσεων. Καθώς ο κόσμος μάχεται με την πιο θανατηφόρα πανδημία Covid-19, η ανάγκη να παραμείνετε σε φόρμα και υγιείς έχει γίνει ακόμη πιο σημαντική, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Etimes of India.

Μειώνει την κατάθλιψη και τα προβλήματα του προεμμηνορροϊκού συνδρόμου

Ο ταραχώδης τρόπος ζωής και το αυξανόμενο άγχος έχουν ωθήσει τους ανθρώπους σε ένα επίπεδο όπου καταλήγουν να υποφέρουν από διάφορα σωματικά και ψυχικά προβλήματα. Ενώ υπάρχει πάντα μια γρήγορη θεραπεία για τις σωματικές ασθένειες, η εύρεση μιας θεραπείας για τις ψυχικές ασθένειες παίρνει χρόνο. Σύμφωνα με τα βιβλία της Αγιουρβέδα, το σαφράν είναι ένα από τα ενεργά συστατικά που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία αντικαταθλιπτικών φαρμάκων.
Σύμφωνα με μελέτες, το στίγμα του φυτού σαφράν έχει κάποιες μαγικές αντικαταθλιπτικές ιδιότητες. Η παρουσία δύο συστατικών στο σαφράν: της κροκίνης και της σαφρανάλης μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά στη διέγερση νευροχημικών ουσιών όπως η σεροτονίνη, η ντοπαμίνη και η νορεπινεφρίνη. Αυτά τα συστατικά μπορούν να βοηθήσουν αποτελεσματικά την ήπια έως μέτρια κατάθλιψη και χρησιμοποιούνται κυρίως στα παραδοσιακά ψυχιατρικά φάρμακα.

Ο κρόκος – ένα από τα πιο ακριβοπληρωμένα μπαχαρικά κάνει θαύματα όταν καταναλώνεται σε τακτική βάση. Ο κρόκος έχει ορισμένες χημικές ουσίες που βοηθούν κάποιον να ενισχύσει τη διάθεσή του και να απελευθερώσει το άγχος ως εκ τούτου λειτουργεί εξαιρετικά για την κατάθλιψη, το άγχος και καταπολεμά την αϋπνία. Κατά τη διάρκεια του προεμμηνορροϊκού συνδρόμου βοηθά επίσης στην μείωση των εναλλαγών της διάθεσης και αποτρέπει τις κράμπες της περιόδου, δήλωσε η Tanya S Kapoor, διατροφολόγος, Wellness by Tanya.

Αυξάνει τη σεξουαλική διάθεση

Από αιώνες, αυτό το μικρό φυτικό εκχύλισμα είναι γνωστό για τις εκπληκτικές αφροδισιακές του ιδιότητες. Εμπλουτισμένο με τη θεά της φύσης, το σαφράν αυξάνει φυσικά τη σεξουαλική ζωτικότητα τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Ο κρόκος έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας που σχετίζεται με την ηλικία. Έχει ισχυρές αφροδισιακές ιδιότητες, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν περαιτέρω στη βελτίωση των επιπέδων ανδρογόνων στις γυναίκες. Η προσθήκη σαφράν στη διατροφή μπορεί να έχει μαγικά οφέλη για την υγεία σας αν λαμβάνεται με μέτρο. Ο κρόκος είναι μια υπερτροφή, καθώς ενισχύει το ανοσοποιητικού συστήματος. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι ο κρόκος είναι αποτελεσματικός στη θεραπεία της υπογονιμότητας. Αυξάνει τη λίμπιντο τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Τα ζευγάρια που παλεύουν με την υπογονιμότητα θα πρέπει να καταναλώνουν σαφράν για να βελτιώσουν τις πιθανότητες σύλληψης. Συνιστάται να μην λαμβάνετε περισσότερα από 1,5 γραμμάρια την ημέρα,  δήλωσε η Dr Rita Bakshi, ανώτερη γυναικολόγος και εμπειρογνώμονας εξωσωματικής γονιμοποίησης, Διεθνές Κέντρο Γονιμότητας.

Βοηθά στην καταπολέμηση των εποχιακών παθήσεων

Το τσάι σαφράν ή το σαφράν αναμεμειγμένο με ζεστό γάλα μπορεί να κρατήσει μακριά τις εποχιακές ασθένειες όπως το κρυολόγημα, τον βήχα και τον πυρετό. Η ζεστή φύση αυτού του μαγικού βοτάνου βοηθά στην ανακούφιση από τις ενοχλήσεις που προκαλούνται από τη γρίπη και το κρυολόγημα.
Ο κρόκος έχει εξαιρετικά οφέλη και δεν χρησιμοποιείται μόνο ως χρωστική ουσία τροφίμων ή για να προσθέσει γεύση στο πιάτο κάποιου. Η ιδιότητά του να είναι πλούσιος σε αντιοξειδωτικά το καθιστά ένα τέλειο μέτρο για να θεραπεύσει κανείς το κρυολόγημα και τη γρίπη,  λέει η Tanya S Kapoor.

Η παρουσία αντιοξειδωτικών ουσιών καθιστά αυτό το θαυματουργό βότανο μια εξαιρετική θεραπεία για εποχιακά προβλήματα. Εκτός από αυτό, βοηθά επίσης στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο είναι απαραίτητο για να αντέξει τις επιθέσεις ιών και άλλες ασθένειες.

Μειώνει την αρτηριακή πίεση και βελτιώνει την υγεία της καρδιάς

Φορτωμένο με την καλοσύνη του καλίου, η καθημερινή κατανάλωση σαφράν βοηθά στη διαστολή του αίματος, η οποία απομακρύνει περαιτέρω το μπλοκάρισμα από τις αρτηρίες. Αυτό μειώνει περαιτέρω την αρτηριακή πίεση και αποτρέπει τις καρδιακές προσβολές και τα εγκεφαλικά επεισόδια.

 

Το σύνδρομο της άπνοιας στον ύπνο (ΣΑΥ), ή σύνδρομο αποφρακτικής άπνοιας στον ύπνο (ΣΑΑΥ), ή υπνο-απνοϊκό σύνδρομο, είναι μια σοβαρή και αρκετά συχνή διαταραχή που αφορά όλες τις ηλικίες και των δύο φύλων. Συχνότερα όμως, αφορά τους άνδρες μετά την ηλικία των 40 ετών. Είναι μια διαταραχή που συμβαίνει κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου, όπου διακόπτεται η αναπνοή (άπνοια) μεταξύ επεισοδίων με έντονο ροχαλητό. Στην ουσία πρόκειται για επεισόδια ασφυξίας τα οποία επαναλαμβάνονται καθ’ όλη τη διάρκεια του ύπνου και στα οποία σημειώνονται σημαντικές παθοφυσιολογικές διαταραχές που αφορούν, μεταξύ άλλων, την οξυγόνωση του αίματος και τον καρδιακό ρυθμό.

Τα επεισόδια άπνοιας καταστρέφουν τη φυσιολογική δομή του ύπνου, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που πάσχουν από το σύνδρομο της άπνοιας να παρουσιάζουν ημερήσια κόπωση και υπνηλία άλλοτε άλλης έντασης, ανάλογα με τη βαρύτητα του συνδρόμου.

Η βαρύτητα του συνδρόμου εξαρτάται από τον αριθμό των επεισοδίων άπνοιας–υπόπνοιας που συμβαίνουν ανά ώρα κατά τη διάρκεια του ύπνου, αναφέρει ο κ. Νικόλαος Δ. Χαΐνης, Διευθυντής Β’ Πνευμονολογικής Κλινικής στo Metropolitan Hospital:

• Μέχρι 5 επεισόδια ανά ώρα μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν υπάρχει σύνδρομο άπνοιας εφόσον δεν υπάρχουν και κλινικά συμπτώματα.
• Ήπιου βαθμού τα 5 – 14 επεισόδια ανά ώρα.
• Μέτριου βαθμού τα 15 – 29 επεισόδια ανά ώρα.
• Σοβαρού βαθμού τα 30 ή περισσότερα επεισόδια ανά ώρα.

  Υπάρχουν διάφορα αίτια και προδιαθεσικοί παράγοντες που προκαλούν αυτή την κατάσταση, όπως: 

• Η αύξηση του σωματικού βάρους
• Οικογενής προδιάθεση
• Το αλκοόλ
• Υπερτροφία αμυγδαλών
• Κρανιο-προσωπικές δυσμορφίες (μικρογναθία, μακρογλωσσία κτλ.)
• Ενδοκρινικές και μεταβολικές διαταραχές (ακρομεγαλία, υποθυρεοειδισμός, σύνδρομο Cushing)
• Λαρυγγομαλακία
• Διαταραχές του κινητικού νευρώνα.

  Οι εκδηλώσεις (κλινική εικόνα) του συνδρόμου της άπνοιας είναι:

• Έντονο ροχαλητό και ανήσυχος ύπνος
• Μικροαφυπνίσεις ή αφύπνιση με αίσθημα πνιγμού, σε παρατεταμένη άπνοια
• Πρωινοί πονοκέφαλοι
• Ημερήσια κόπωση και υπνηλία (αποτελεί μια από τις αιτίες του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης)
• Διαταραχή της μνήμης και της ικανότητας συγκέντρωσης της προσοχής
• Ευερεθιστότητα και γενικά αλλαγή του χαρακτήρα
• Σεξουαλική δυσλειτουργία – ανικανότητα
• Νυκτερινή συχνοουρία

  Οι συνέπειες είναι πολλές και σοβαρές: 

• Κίνδυνος αιφνίδιου θανάτου κατά τον ύπνο
• Αρτηριακή υπέρταση
• Εγκεφαλικό επεισόδιο
• Διαταραχές του καρδιαγγειακού συστήματος
• Ψυχολογικές και ενδοκρινολογικές διαταραχές
• Τροχαία ή εργατικά ατυχήματα.

Η διάγνωση, επί κλινικής υποψίας, γίνεται με τη λεγόμενη πολυ-σωματο-καταγραφική μελέτη ύπνου, η οποία γίνεται σε κατάλληλα εξοπλισμένο θάλαμο (εργαστήριο ύπνου) όπου ο εξεταζόμενος κοιμάται υπό την επίβλεψη ειδικά εκπαιδευμένου τεχνολόγου και γίνονται μετρήσεις, καταγραφή και παρατηρήσεις διαφόρων παραμέτρων όπως: οξυμετρία, κινήσεις οφθαλμών, θωρακικού τοιχώματος, κοιλιάς, ποδιών, καταγραφή της ροής του αέρα στη μύτη και στο στόμα.
Γίνονται ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, ηλεκτρομυογράφημα και ηλεκτροκαρδιογράφημα.
Αναλόγως του αποτελέσματος όλων αυτών των μετρήσεων διαπιστώνεται αν ο εξεταζόμενος πάσχει ή όχι από ΣΑΑΥ και τι βαρύτητας είναι αυτό.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας του ύπνου πρέπει να θεραπεύεται (και θεραπεύεται) πάντα.
Η θεραπεία έγκειται στην απώλεια σωματικού βάρους για τους παχύσαρκους, ωστόσο μπορεί, ενίοτε, να γίνει και χειρουργικά.
Σε λίγες περιπτώσεις (μικρογναθία, μακρογλωσσία) μπορεί να βοηθήσουν ενδοστοματικές συσκευές (ενδοστοματικοί νάρθηκες ή μασελάκια) οι οποίες προωθούν την κάτω γνάθο και τη γλώσσα σε πιο πρόσθια θέση κατά τη διάρκεια του ύπνου, έτσι ώστε ο αεραγωγός να παραμένει ανοικτός. Είναι συσκευές εξατομικευμένες ανάλογα με την ανατομία του στόματος.
Η Αμερικανική Ακαδημία Ιατρικής Ύπνου συνιστά τις ενδοστοματικές συσκευές ως θεραπεία πρώτης γραμμής για την αγωγή ήπιας και μέτριας μορφής συνδρόμου υπνικής άπνοιας.
Συνήθως, όμως, η θεραπεία της αποφρακτικής άπνοιας αντιμετωπίζεται με ειδικό μηχάνημα συνεχούς θετικής πιέσεως (C-PAP) το οποίο χρησιμοποιείται κατά τον νυχτερινό ύπνο. Είναι μικρών διαστάσεων, αθόρυβο, διαθέτει ρινική ή ρινο-στοματική μάσκα, που εφαρμόζεται στον ασθενή και ωθεί τον αέρα με πίεση, έτσι ώστε ο αεραγωγός να παραμένει ανοικτός, καταργώντας τις άπνοιες.

Θέμα-ταμπού παραμένει μέχρι τις μέρες μας η ακράτεια ούρων, παρότι ταλαιπωρεί ποσοστό έως και 20% των ενηλίκων στην Ευρώπη. Όπως αποκαλύπτει νέα έρευνα της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ουρολογίας, η πλειονότητα των ασθενών δεν ζητούν ποτέ ιατρική βοήθεια, ενώ πολλοί δεν μιλούν γι’ αυτήν, ούτε στα πιο προσφιλή τους πρόσωπα.

Στην έρευνα έλαβαν μέρος 3.029 άνδρες και γυναίκες, ηλικίας 18 ετών και άνω, από τη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ολλανδία.

Οι εθελοντές συμπλήρωσαν ανώνυμα ειδικά ερωτηματολόγια, απαντώντας μεταξύ άλλων σε ερωτήματα για το αν είχαν ακράτεια ούρων, τι πίστευαν γι’ αυτήν και αν είχαν ζητήσει ιατρική βοήθεια για να την αντιμετωπίσουν.

Οι απαντήσεις τους έδειξαν ότι, αναλόγως με τη χώρα, το 10-20% έπασχαν από ακράτεια ούρων. Ωστόσο το ποσοστό αυτό δεν ήταν το ίδιο σε όλες τις ηλικίες, ούτε μεταξύ των δύο φύλων. Επιπλέον, η ακράτεια δεν ταλαιπωρούσε μόνο τους ηλικιωμένους, όπως λανθασμένα πίστευε σημαντικό ποσοστό των συμμετεχόντων.

Στη Γαλλία, λ.χ., το 48% των συμμετεχόντων είπαν ότι παρουσιάζουν ακράτεια ούρων. Το ποσοστό, όμως, των πασχόντων στους άνδρες ήταν 36% και στις γυναίκες 54%.

Στη Βρετανία, περιστασιακή ακράτεια ούρων ανέφερε το 27% των εθελοντών ηλικίας 18-24 ετών. Και αυτό μολονότι το σχεδόν 50% των Βρετανών της ίδιας ηλικιακής ομάδας είπαν ότι η ακράτεια ούρων είναι πρόβλημα των ηλικιωμένων και τα 28% δεν ήξεραν πότε η διαφυγή ούρων σημαίνει ακράτεια.

Ανεξαρτήτως του τι γνωρίζουν και τι αγνοούν, όμως, περισσότεροι από επτά στους δέκα πάσχοντες σε όλες τις χώρες δήλωσαν ότι ουδέποτε έχουν ζητήσει ιατρική βοήθεια γι’ αυτήν. Γιατί; Το σχεδόν 35% είπαν επειδή πιστεύουν πως θα περάσει μόνη της και το 27% επειδή ντρέπονται.

Οι γυναίκες ως φαίνεται ντρέπονται περισσότερο να μιλήσουν για την ακράτειά τους. Στην Ολλανδία, π.χ., από τις γυναίκες ηλικίας 55 ετών και άνω με ακράτεια ούρων, το 44% είπαν ότι δεν μιλούν ποτέ γι’ αυτήν. Το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη.

Συνολικά, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και στα δύο φύλα, το σχεδόν 30% των πασχόντων από ακράτεια ούρων είπαν ότι ντρέπονται να μιλήσουν γι’ αυτήν.

«Η ακράτεια ούρων σε περισσότερο από το 60% των περιπτώσεων είναι μία ιάσιμη κατάσταση, αλλά δυστυχώς σημαντικό ποσοστό πασχόντων πιστεύουν λανθασμένα πως είναι κάτι με το οποίο πρέπει να μάθουν να ζουν. Η ακράτεια ούρων είναι συχνή, ενοχλητική, αλλά σε πάρα πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίσιμη. Είναι κρίμα να ταλαιπωρείται κάποιος επειδή δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν θεραπείες ή επειδή ντρέπεται να μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημά του. Αναλόγως με την περίπτωση, υπάρχουν πολλά που μπορούμε να προτείνουμε στους ασθενείς μας, από ασκήσεις του πυελικού εδάφους και αλλαγές στον τρόπο ζωής έως συμπεριφορική θεραπεία, ειδικά φάρμακα ή ακόμα και χειρουργικές επεμβάσεις», τονίζει ο Χειρουργός- Ουρολόγος Δρ Ηρακλής Πούλιας, τ. πρόεδρος της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας. «Υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις, ανάλογα φυσικά με τον τύπο και την αιτία της ακράτειας. Διαφορετική προσέγγιση, π.χ. χρειάζεται η ακράτεια από προσπάθεια και διαφορετική η ακράτεια λόγω υπερδραστήριας κύστης», προσθέτει.

Όπως έδειξε και η νέα έρευνα, σχεδόν ο ένας στους τέσσερις πάσχοντες θεωρούσαν την ακράτειά τους αναπόφευκτη ή δεν γνώριζαν ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί. Το μεγαλύτερο ποσοστό άγνοιας για τις θεραπείες παρατηρήθηκε στη Βρετανία (47%) και το μικρότερο στη Γαλλία (32%). Μεταξύ ασθενών και μη, σχεδόν οι μισοί ερωτηθέντες είπαν ότι δεν γνωρίζουν πως υπάρχουν θεραπείες.

Ο πυρετός είναι από τα συχνότερα συμπτώματα στα παιδιά, όμως αποτελεί επίπτωση υποκείμενης σοβαρής νόσου περίπου στο 1% των εξεταζόμενων παιδιών στις δομές πρωτοβάθμιας περίθαλψης και στο 7-8% στις μονάδες δευτεροβάθμιας φροντίδας.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια φυσιολογική και ωφέλιμη βιολογική αντίδραση του οργανισμού, τονίζει ο κ. Γεώργιος Τσόλας, Διευθυντής Παιδιατρικής του Μetropolitan Hospital.

O πυρετός είναι το συχνότερο σύμπτωμα στην παιδιατρική πράξη και όταν δεν υποδεικνύει κάποιο σοβαρό νόσημα, δεν είναι επικίνδυνος. Παρ’όλα αυτά, η πυρετοφοβία είναι ένα φαινόμενο που διαπερνά όλες τις κοινωνίες και η διαπίστωση πυρετού στο παιδί ενεργοποιεί «πυρετοφοβικά αντανακλαστικά» στους γονείς, οι οποίοι συνήθως παρεμβαίνουν με άμεση χορήγηση αντιπυρετικών, συχνά αδικαιολόγητα και άκαιρα, ακόμη και πριν επικοινωνήσουν με τον παιδίατρό τους. Η ευρέως διαδεδομένη αυτή πρακτική «γεννά» μερικές ερωτήσεις, για τις οποίες καλό θα είναι να δοθούν απαντήσεις, προκειμένου να ελεγχθεί αυτή η τακτική.

Είναι επικίνδυνος ο πυρετός βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα;

Είναι αλήθεια ότι ο πυρετός φοβίζει τους γονείς γιατί καταλαβαίνουν ότι η παρουσία του δηλώνει κάποια υποκείμενη νόσο εν εξελίξει. Τους φοβίζουν επίσης ο συνοδός βήχας τον οποίο συσχετίζουν με πνευμονία και η συνοδός κεφαλαλγία την οποία συσχετίζουν με τη μηνιγγίτιδα. Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι ο πυρετός μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλική βλάβη. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε κυτταρικό επίπεδο σε θερμοκρασία >41,5° C, τιμή ασυνήθη επί πυρετού, αλλά πιθανή επί θερμοπληξίας, που δεν αποτελεί πυρετό αλλά υπερθερμία κατά την οποία το σημείο θερμορρύθμισης δεν μετακινείται. Επομένως ο πυρετός καθαυτός δεν είναι επικίνδυνος και οι όποιοι κίνδυνοι δεν απορρέουν από αυτόν αλλά ενδεχομένως από το υποκείμενο νόσημα.

Υπάρχουν ενδεχόμενα οφέλη από την επίμονη προσπάθεια ελέγχου του πυρετού με αντιπυρετικά;

Τα αντιπυρετικά δεν θεραπεύουν, χορηγούνται μόνο ως ανακουφιστική αγωγή.

Ήδη, όπως προαναφέρθηκε, ο πυρετός ως σύμπτωμα δεν είναι επικίνδυνος. Οι λόγοι που θα δικαιολογούσαν τη χορήγηση αντιπυρετικού είναι η διαπίστωση ότι στη διάρκεια του πυρετού υπάρχουν καταβολή με αλλαγή συμπεριφοράς, κακή διατροφή, ανεπαρκής ενυδάτωση, ανήσυχος ή και διακοπτόμενος ύπνος ή συνυπάρχουν δυσκαταποσία, ωταλγία, οδυνοφαγία, οπότε εκμεταλλεύεται κανείς την παυσίπονη ή και αντιφλεγμονώδη δράση του αντιπυρετικού.

Προλαμβάνει η χορήγηση αντιπυρετικών τους πυρετικούς σπασμούς;

Η αντιμετώπιση του πυρετού δεν προλαμβάνει την έκλυση των πυρετικών σπασμών, οι οποίοι είναι κατά κανόνα «εισαγωγικοί», δηλαδή συμβαίνουν συνήθως στο πρώτο πυρετικό κύμα της ασθένειας, πριν καν ο γονιός αντιληφθεί την παρουσία του πυρετού.

Όπως επίσης είναι χωρίς νόημα η προληπτική χορήγηση αντιπυρετικών πριν από τον εμβολιασμό, ενώ ενδέχεται να υπονομεύσει την ανοσολογική απάντηση στο εμβόλιο. Σε πρόσφατη μελέτη διαπιστώθηκε μειωμένη παραγωγή αντισωμάτων όταν συγχρόνως με τον εμβολιασμό χορηγούνταν συστηματικά παρακεταμόλη.

Ο πυρετός, ως απάντηση του οργανισμού στη λοίμωξη, είναι χρήσιμη διαδικασία;

Ο πυρετός, ως φυσική απάντηση του οργανισμού στη λοίμωξη, αποτελεί όντως ωφέλιμη βιολογική διαδικασία. Η ανάπτυξη και ο πολλαπλασιασμός των μικροοργανισμών επιβραδύνεται σημαντικά σε Θ> 37° C.

Η αντιμετώπιση του υψηλού πυρετού δεν βελτιώνει την πορεία της νόσου.

Αντιθέτως: 

• Καθυστερεί η αποδρομή των εξανθηματικών δερματικών βλαβών της ανεμευλογιάς όταν χορηγείται συστηματικά παρακεταμόλη.
• Σε σοβαρές λοιμώξεις ενηλίκων παρατηρείται αυξημένη θνητότητα όταν χορηγούνται συστηματικά αντιπυρετικά.

  Αυτό το οποίο έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι η σωστή αξιολόγηση του πυρετού. Κατά κανόνα, η πρώτη επαφή της οικογένειας του παιδιού που έχει πυρετό με τον παιδίατρο γίνεται τηλεφωνικά, για να ζητηθούν οδηγίες αντιμετώπισής του.

  Οπότε, ο παιδίατρος θα προσπαθήσει, μέσα από την επικοινωνία αυτή, να εκμαιεύσει πληροφορίες για:

• Τη γενική κατάσταση του παιδιού,
• το χρώμα του δέρματος (ωχρό, γαιώδες, κυανωτικό),
• την αναπνοή (ταχύπνοια, γογγυσμός, εισολκή, αναπέταση ρινικών πτερυγίων),
• την ενυδάτωση / σίτιση,
• την τυχόν παρουσία ρίγους ή αν το παιδί έχει φρίκια (κρυάδες),
• τη δραστηριότητα (κλάμα, χαμόγελο, εύκολη αφύπνιση, λήθαργος, ευερεθιστότητα κ.λπ.),
• τυχόν εξάνθημα,
• το ύψος και τη διάρκεια του πυρετού,
• τυχόν αδυναμία βάδισης, χωλότητα,
• οίδημα σκέλους ή άλλα εμφανή στο γονιό σημεία φλεγμονής,

τυχόν παρουσία εμέτων και άλλα συμπτώματα.

Στόχος στην επικοινωνία αυτή πρέπει να είναι η κατά το δυνατόν ασφαλής εκτίμηση της σοβαρότητας της νόσου, ώστε να αποφασιστεί η μετάβαση ή μη στο νοσοκομείο, η επείγουσα ή μη εξέταση στο ιατρείο καθώς και το αν μπορεί το παιδί να μείνει στο σπίτι για παρακολούθηση. Εξυπακούεται ότι ποτέ δεν πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά από τηλεφώνου, ούτε και να συστήνεται παρακλινικός και ιδίως απεικονιστικός έλεγχος, πριν τη διενέργεια κλινικής εξέτασης του ασθενούς, με μοναδική ίσως εξαίρεση τη σύσταση για γενική αίματος και καλλιέργεια ούρων σε βρέφη χωρίς συμπτωματολογία δηλωτική της εστίας της λοίμωξης.

Πότε υπάρχει κίνδυνος  

Παιδί < 3 μηνών με πυρετό ≥38° C είναι εξ ορισμού υψηλού κινδύνου. Επίσης, ανεξαρτήτως ηλικίας, παιδί με πυρετό και προέχουσα πηγή, ή αυχενική δυσκαμψία, ή εστιακούς σπασμούς, ή μη εξαφανιζόμενο με την πίεση εξάνθημα, ή χρώμα δέρματος ωχρό, ή κυανωτικό, ή γαιώδες, ή μειωμένη σπαργή δέρματος, ή με ταχύπνοια, γογγυσμό, εισολκή μεσοπλευρίων, ή με ασθενές, υψίσυχνο, ή συνεχές κλάμα, ή παιδί που δεν ξυπνά, ή αν ξυπνήσει ξανακοιμάται αμέσως, είναι σαφώς παιδί υψηλού κινδύνου για σοβαρή ή και απειλητική για τη ζωή βακτηριακή λοίμωξη.

Κεφαλαιώδους σημασίας είναι η εντόπιση της εστίας της λοίμωξης και η αναγνώριση της κλινικής εικόνας που παραπέμπει σε συγκεκριμένη σοβαρή κατάσταση. Επειδή η θεραπεία συνδέεται ουσιωδώς με την ίδια τη νόσο, την εντόπιση και τη σοβαρότητά της, πρέπει να αξιολογούνται όλα τα σημεία, συμπτώματα και κλινικά χαρακτηριστικά που θα βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Ιδιαίτερη διαγνωστική πρόκληση συνιστά η παρουσία εξανθήματος, τα χαρακτηριστικά του και η ενδεχόμενη συσχέτισή του με κάποιο πρόσφατο ταξίδι, με τη συμβίωση με κάποιους αρρώστους, τη συνύπαρξη με ζώα κ.λπ..

Επίσης, σημασία έχει η περιοδικότητα στην υποτροπή των εμπύρετων επεισοδίων σε μια κατηγορία νοσημάτων τα οποία φέρονται ως περιοδικά εμπύρετα σύνδρομα, τα οποία πρέπει να διαφοροδιαγιγνώσκονται από λοιμώξεις, νεοπλασίες, ανοσοανεπάρκειες, αιματολογικά και αυτοάνοσα νοσήματα. Ιδιαίτερα απασχολεί ο χαρακτηριζόμενος ως πυρετός άγνωστης αιτιολογίας και τούτο όχι διότι διαθέτει συγκεκριμένα και ειδικά γνωρίσματα, αλλά επειδή αποτελεί διαγνωστική πρόκληση.