Blog

Τα τελευταία δύο χρόνια λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού δεν υπάρχει κάποιος που να μην άκουσε ή να μην γνώρισε τον εμβολιασμό. Ξαφνικά όλες οι αμφιβολίες για τα «παλαιότερα» εμβόλια έναντι της γρίπης και του πνευμονιόκοκκου φαίνεται να έσβησαν, καθότι πια θεωρούνται ασφαλή και αποτελεσματικά.
Όντως, ο εμβολιασμός είναι μια από τις σημαντικότερες πράξεις πρόληψης νόσησης και θανάτου, που λύτρωσε γενιές ανθρώπων από άλλοτε κοινές και δυνητικά θανατηφόρες ασθένειες. Τα εμβόλια έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές, αποτελώντας μια από τις πλέον επιτυχημένες και αποδοτικές από άποψη κόστους παρεμβάσεις στον τομέα της δημόσιας υγείας.

Είναι σαφές ότι τα εμβόλια είναι ισχυρά εργαλεία για να βοηθήσουν στην πρόληψη των ασθενειών και στη βιωσιμότητα των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης και η δύναμή τους είναι μεγαλύτερη όταν είναι μια συλλογική πρακτική. Όταν εμβολιάζονται αρκετοί άνθρωποι σε μια κοινότητα, μπορεί να αναπτυχθεί ανοσία αγέλης, πράγμα που σημαίνει ότι προστατεύονται ακόμη και αυτοί που δεν μπορούν ή δεν έχουν εμβολιαστεί.

Πιο συγκεκριμένα, σκοπός των εμβολίων είναι να ισχυροποιήσουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα απέναντι σε συγκεκριμένα μικρόβια ή ιούς, έτσι ώστε ο οργανισμός να είναι ικανός να αντιδράσει γρήγορα όταν ξαναέλθει σε επαφή μαζί τους. Το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών στη χώρα μας είναι προωθημένο, πολύ περισσότερο από άλλων κρατών, παρέχοντας δωρεάν σε όλες τις ομάδες υψηλού κινδύνου το εμβόλιο της γρίπης και τα δύο εμβόλια έναντι του πνευμονιόκοκκου (13δύναμο και 23δύναμο). Αυτό δεν είναι δεδομένο σε όλα τα κράτη, ακόμη και τα ευρωπαϊκά. Επιπρόσθετα, το εμβόλιο έναντι του πνευμονιόκοκκου χορηγείται δωρεάν σε όλους τους καπνιστές ανεξαρτήτως ηλικίας, ακόμη και αν δεν έχουν αναπτύξει κάποιο νόσημα.

Ιδιαίτερη προσοχή οφείλουμε να δώσουμε, όπως έχει επισημάνει και ο ΠΟΥ, στο ότι το πρόγραμμα των εμβολιασμών για τα λοιμώδη νοσήματα, και εν προκειμένω για τη γρίπη και τον πνευμονιόκοκκο, οφείλει να μην παρεμποδίζεται και να καθυστερεί από την πανδημία. Έτσι, ενώ τον πρώτο χρόνο της πανδημίας τα κρούσματα της γρίπης είχαν ελαττωθεί σημαντικά έως και εξαφανιστεί, κυρίως λόγω του lockdown και της τήρησης των μέτρων, τον δεύτερο χρόνο επανεμφανίστηκαν.

Και στη χώρα μας έχουμε εδώ και ένα μήνα περιστατικά γρίπης. Τα περιστατικά αυτά εμφανίστηκαν αργότερα από τα τέλη Δεκεμβρίου, που αποτελούσε την καθιερωμένη ημερομηνία εμφάνισης της γρίπης στη χώρας μας. Δυστυχώς φέτος ο εμβολιασμός έναντι της γρίπης μειώθηκε. Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονιστεί ότι υπάρχουν περιστατικά συλλοίμωξης γρίπης με κορωνοϊό. Επιπλέον, η γρίπη συχνά ακολουθείται από πνευμονιοκοκκική λοίμωξη. Και στις δύο περιπτώσεις αυξάνεται σημαντικά τόσο η νοσηρότητα, όσο και η θνητότητα.  Επιπρόσθετα, μαζί με τη γρίπη ενδημούν και άλλοι αναπνευστικοί ιοί, όπως ο RSN και ο κοκκύτης.

Ομάδες υψηλού  κινδύνου

Πρόσφατα οι ομάδες υψηλού κινδύνου, σύμφωνα με τις διεθνείς οδηγίες, θα πρέπει να εμβολιάζονται με αναμνηστική δόση έναντι του κοκκύτη, καθώς φαίνεται ότι ο εμβολιασμός που έχει γίνει στην παιδική ηλικία χρειάζεται ενίσχυση.
Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε για τους πολλαπλούς εμβολιασμούς που καλούμαστε να κάνουμε για να προφυλάξουμε το αναπνευστικό μας, καθώς δεν υπάρχει αθροιστική επιβάρυνση, παρά μόνο αθροιστικό όφελος και προστασία. Αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι απλά προγραμματισμός, ώστε να εμβολιαζόμαστε όταν είμαστε ελεύθεροι συμπτωμάτων λοίμωξης του αναπνευστικού και να προτιμούμε, αν δεν υπάρχει ανάγκη, να εμβολιαζόμαστε με απόσταση ενός μηνός (το ένα εμβόλιο από το άλλο).
Ευτυχώς στην Ελλάδα οι εμβολιασμοί για την πρόληψη σοβαρών λοιμωδών νοσημάτων, όπως ο πνευμονιόκοκκος και η γρίπη, είναι ενταγμένοι στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών (ΕΠΕ), συστήνονται κι αποζημιώνονται πλήρως είτε λόγω ηλικίας (άνω των 60 για τη γρίπη και άνω των 65 για τον πνευμονιόκοκκο) είτε λόγω χρόνιων υποκείμενων παθήσεων ανεξαρτήτως ηλικίας, όπως οι ασθενείς με χρόνια καρδιακά και αναπνευστικά νοσήματα, με σακχαρώδη διαβήτη, οι ανοσοκατεσταλμένοι ασθενείς, αλλά και οι συστηματικοί καπνιστές.

Διστακτικότητα

Ακόμη και σήμερα όμως που χάρη στους εμβολιασμούς σώζονται εκατομμύρια ζωές τον χρόνο, ενώ το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί κατά δύο δεκαετίες, υπάρχουν πολλοί που αμφισβητούν την αξία και την ασφάλειά τους.
Οι παγκόσμιες στρατηγικές εμβολιασμού έχουν οδηγήσει σε μείωση έως εξαφάνιση πολλών λοιμωδών νοσημάτων.
Αυτό το σημαντικό επίτευγμα έχει όμως κάνει κάποιους να υποτιμούν αυτές τις ασθένειες, καθώς δεν γίνονται αντιληπτές όπως συνέβαινε στο παρελθόν.
Παρ› όλα αυτά, είναι επιτακτική η ανάγκη να συνεχιστεί η πρόληψή τους μέσω του εμβολιασμού, τόσο στα παιδιά, όσο και στους ενηλίκους (π.χ. γρίπη, πνευμονιόκοκκος, ηπατίτιδα, τέτανος, ερυθρά κ.ά.).
Δεδομένης μάλιστα της συνεχούς αύξησης του μέσου όρου ηλικίας του γενικού πληθυσμού, ο κίνδυνος για πολλές ασθένειες γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος.
Επιπρόσθετα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μείωση του ποσοστού της εμβολιαστικής κάλυψης ενός πληθυσμού μπορεί να οδηγήσει στην επανεμφάνιση και εξάπλωση μεταδοτικών νοσημάτων, όπως η ιλαρά, ο κοκκύτης, η διφθερίτιδα, ακόμη και η πολιομυελίτιδα.
Αυτό έγινε πρόσφατα, καθώς στις 29 Αυγούστου 2019 σε 4 χώρες επανεμφανίστηκε η ιλαρά (Αλβανία, Τσεχία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο) -ανάμεσά τους και στη χώρα μας.

Ο αποικισμός και η λοίμωξη του γαστρικού βλεννογόνου από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού αποτελεί την κύρια αιτία ανάπτυξης χρόνιας γαστρίτιδας, γαστρικού έλκους, MALT λεμφώματος και γαστρικού καρκίνου. Για τον λόγο αυτό οι Γαστρεντερολογικές Εταιρείες ανά τον κόσμο –και ανάμεσα τους και η Ελληνική Γαστρεντερολογική Εταιρεία– προτείνουν στις περιπτώσεις αυτές την εκρίζωση του ελικοβακτηριδίου με τη χορήγηση ενός αναστολέα αντλίας πρωτονίων και τριών αντιβιοτικών δύο φορές την ημέρα για 10 ή 14 ημέρες [2]. Όμως, τόσο η ανάπτυξη αντοχής στα αντιβιοτικά, όσο και η εμφάνιση ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με τη λήψη τους οδηγούν σε μειωμένη συμμόρφωση στη θεραπεία και έχουν συσχετιστεί με αποτυχία της θεραπείας εκρίζωσης. Μελέτες στη διεθνή βιβλιογραφία έχουν αναδείξει την πιθανή ευεργετική επίδραση των προβιοτικών στους ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία εκρίζωσης για το ελικοβακτηρίδιο. Πιο συγκεκριμένα, μια μετα-ανάλυση η οποία και συμπεριέλαβε 40 μελέτες με 894 ασθενείς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η προσθήκη προβιοτικών, σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, αυξάνει το ποσοστό εκρίζωσης (p<0.001) και μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης παρενεργειών (p<0.001) [3]. Όμως, οι περισσότερες μελέτες στην ανάλυση αυτή προέρχονταν από την Ασία, ενώ δεδομένα για το θέμα αυτό σε Έλληνες ασθενείς δεν υπήρχαν.

Για το σκοπό αυτό σχεδιάσαμε και πραγματοποιήσαμε μια προοπτική, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη με placebo μελέτη [4], προκειμένου να εκτιμήσουμε την επίδραση της συγχορήγησης προβιοτικών με το κλασικό σχήμα εκρίζωσης του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού στην πιθανή μείωση των ανεπιθύμητων ενεργειών και στην πιθανή αύξηση του ποσοστού εκρίζωσης.

Συνολικά 741 ασθενείς με λοίμωξη από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, η οποία διαγνώσθηκε είτε με γαστροσκόπηση και βιοψία είτε με τεστ αναπνοής, τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν το κλασικό σχήμα εκρίζωσης (ομεπραζόλη 20mg x 2, αμοξυκιλλίνη 1gr x 2, κλαριθρομυκίνη 500mg x 2 και μετρονιδαζόλη 500mg x2 για 10 ημέρες), σε συνδυασμό είτε με προβιοτικά (ομάδα Α n=371) είτε με placebo (ομάδα B, n=370). Το προβιοτικό που χορηγήθηκε (LactoLevure, Uni-Pharma S.A. – Greece) συνδυάζει τέσσερα προβιοτικά στελέχη γνωστά για την αποτελεσματική και ασφαλή τους δράση, και συγκεκριμένα Lactobacillus acidophilus LA-5 (1,75 Colony Forming Units/capsule), Lactiplantibacillus plantarum (0,5 Colony Forming Units/capsule), Bifidobacterium lactis BB-12 (1,75 Colony Forming Units/capsule) & Saccharomyces boulardii (1,5 Colony Forming Units/capsule). Η επιτυχής εκρίζωση ελέγχθηκε με τεστ αναπνοής 6 εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας.

Τέσσερεις ασθενείς, όλοι στην ομάδα Β, δεν ολοκλήρωσαν τη θεραπεία εκρίζωσης λόγω παρενεργειών, ενώ 42 ασθενείς στην ομάδα Α και 31 στην ομάδα Β χάθηκαν κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Έτσι, συνολικά μελετήθηκαν 741 ασθενείς (371 στην ομάδα Α και 370 στην ομάδα Β).
Το ελικοβακτηρίδιο εκριζώθηκε με επιτυχία σε 303 ασθενείς στην ομάδα A (92.0%) και σε 291 ασθενείς στην ομάδα B (86.8%), (p=0.028). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η προσθήκη του συγκεκριμένου προβιοτικού σχεδόν διπλασίασε το ποσοστό εκρίζωσης του ελικοβακτηριδίου. Παρενέργειες αναφέρθηκαν σε 56 (17.0%) ασθενείς της ομάδας A και 170 (50.7%) ασθενείς της ομάδας B (p<0.00001). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η πιθανότητα εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών μειώθηκε κατά 14 φορές στους ασθενείς που έλαβαν προβιοτικά. Οι πιο συχνές παρενέργειες ήταν οι διαταραχές στη γεύση, η εμφάνιση διαρροιών και επιγαστραλγίας.

Η μελέτη μας αυτή είναι η πρώτη που εκτίμησε την προσθήκη προβιοτικών στο 4πλο –χωρίς βισμούθιο– σχήμα εκρίζωσης του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, το οποίο αποτελεί και το σχήμα εκλογής σε πολλές χώρες, ανάμεσα σε αυτές και την Ελλάδα. Η μελέτη μας ανέδειξε ότι η προσθήκη του συγκεκριμένου προβιοτικού μειώνει σημαντικά την εμφάνιση παρενεργειών και αυξάνει το ποσοστό εκρίζωσης.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής με την αλλαγή στο μοντέλο διατροφής, τις κλιματικές αλλαγές, την έλλειψη άσκησης οδήγησε στην αύξηση της εκδήλωσης πολλών παθήσεων. Μία από αυτές είναι η αλλεργική ρινίτιδα που, ενώ είναι καλοήθης πάθηση, ταλαιπωρεί ολοένα και περισσότερους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και μπορεί να είναι είτε εποχιακή είτε ετήσια. Συνήθως εμφανίζεται στο τέλος της παιδικής ηλικίας, συχνά όμως κατά τη διάρκεια της εφηβείας ή και μετέπειτα. Τα κύρια αλλεργιογόνα στην εποχιακή αλλεργική ρινίτιδα είναι η γύρη των φυτών, ενώ στην ετήσια αλλεργική ρινίτιδα τα ακάρεα της σκόνης του σπιτιού, οι μύκητες και διάφορες χημικές ουσίες από απορρυπαντικά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αφορά τη χρόνια αυτή πάθηση είναι ότι η διάγνωση γίνεται πολλές φορές πολύ καθυστερημένα ή σε κάποιους ασθενείς μπορεί να μην γίνει ποτέ γιατί κυρίως τα συμπτώματα που προκαλεί εκλαμβάνονται σαν ένα απλό κρύωμα ή σαν ιγμορίτιδα, με αποτέλεσμα μεγάλη κατάχρηση αντιβιοτικών με τις γνωστές σε όλους συνέπειες.

Τα κυριότερα συμπτώματα είναι μπούκωμα στη μύτη, φαγούρα στη μύτη, στα μάτια ή ακόμη και στο λαιμό, φτέρνισμα, βαρύ κεφάλι, θολούρα, διαταραχές στον ύπνο, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται στη διάρκεια της μέρας δυσκολίες στη συγκέντρωση και ένα έντονο αίσθημα κόπωσης και κακοδιαθεσίας.
Η αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας συνήθως περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή που αφορά τη χρήση αντιισταμινικών, τοπικών κορτιζονούχων spray καθώς και ρινικών πλύσεων, θεραπεία που εξασφαλίζει σημαντικό έλεγχο των συμπτωμάτων του ασθενούς. Παρόλα αυτά όμως υπάρχουν σχετικές ανεπιθύμητες ενέργειες από τη χρόνια χρήση αυτών των φαρμάκων. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις ασθενών που έχουν και χρόνια προβλήματα που ταλαιπωρούν τη λειτουργία του αναπνευστικού, όπως στραβό διάφραγμα, υπερτροφία στις κόγχες, πολύποδες στη μύτη, χρόνια ιγμορίτιδα, μεγάλα κρεατάκια, και σε αυτούς μπορεί να χρειάζεται και χειρουργική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.

Η αλλεργία είναι μια υπερβολική αντίδραση του οργανισμού σε κάποιες ουσίες που για τους πιο πολλούς ανθρώπους είναι αβλαβείς, τα γνωστά αλλεργιογόνα. Ο τρόπος που ερχόμαστε σε επαφή με τα αλλεργιογόνα είναι είτε με την εισπνοή, είτε με την επαφή μέσω της επιδερμίδας, είτε με τη σίτιση.
Η είσοδος του αλλεργιογόνου στον οργανισμό προκαλεί έναν ερεθισμό στο αμυντικό σύστημα και σχηματισμό αντισωμάτων. Όλο αυτό το φαινόμενο έχει ως συνέπεια να απελευθερωθούν ουσίες, με κυριότερη την ισταμίνη, η οποία προκαλεί οίδημα στους ιστούς, με αποτέλεσμα την εμφάνιση των αλλεργικών συμπτωμάτων. Συνήθως χρειάζεται μια επανειλημμένη έκθεση στο αλλεργιογόνο για να εκδηλωθεί η αλλεργία.
Με βάση τα στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Αλλεργιών και Κλινικής Ανοσολογίας, πάνω από 150 εκατομμύρια ασθενών στην Ευρώπη ταλαιπωρούνται από μια χρόνια αλλεργική πάθηση και η πρόβλεψη είναι ότι μέχρι το 2025 αναμένεται να πάσχει πλέον ο μισός πληθυσμός της Ευρώπης.
Στην Ελλάδα η αλλεργική ρινίτιδα αποτελεί την πιο συνηθισμένη αλλεργική πάθηση και ταλαιπωρεί πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους.

Πολύ σημαντική παράμετρος στην αντιμετώπιση της αλλεργίας είναι να γίνει έγκαιρη και ολοκληρωμένη διάγνωση με αλλεργιολογικό έλεγχο με ειδικές εξετάσεις, όπως δερματικές δοκιμασίες, δοκιμασίες RAST και κυτταρολογική εξέταση ρινικού εκκρίματος, και αν υπάρχει ένδειξη για απευαισθητοποίηση από τον αλλεργιολόγο να γίνεται ένα ολοκληρωμένο τέτοιο θεραπευτικό σχήμα. Επίσης, επιβάλλεται πλήρης ενδοσκοπικός έλεγχος μύτης-φάρυγγα-λάρυγγα και συχνά απεικονιστικός έλεγχος με αξονική ή μαγνητική, ώστε αν συνυπάρχουν προβλήματα από τη μύτη στα οποία ενδείκνυται η χειρουργική αντιμετώπιση να γίνει αυτό έγκαιρα, καθώς έτσι γίνεται πολύ πιο ήπιο το προφίλ της χρόνιας νόσου της αλλεργίας. Σήμερα χάρη στην ενδοσκοπική χειρουργική, η οποία ανήκει στις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές (minimally invasive surgery), οι επεμβάσεις αυτές γίνονται με απόλυτη ασφάλεια, εξασφαλίζοντας ριζική λύση για τον ασθενή. Ένα άλλο πολύ βασικό στοιχείο στην αντιμετώπιση αυτής της χρόνιας νόσου είναι η εκπαίδευση του κάθε ασθενούς εξατομικευμένα στην αποφυγή έκθεσης στα αλλεργιογόνα, πράγμα το οποίο σημαίνει ένα πολύ υγιεινό μοντέλο καθημερινής ζωής που αφορά την άθληση, τη διατροφή, την υγιεινή του σπιτιού και του χώρου εργασίας, καθώς επίσης και την ατομική υγιεινή.

Ένα από τα πιο σημαντικά μέτρα πρόληψης και ατομικής υγιεινής είναι οι καθημερινές πλύσεις όλο το χρόνο με σπρέι θαλασσινού νερού, τα οποία απομακρύνουν όλα τα βλαβερά εισερχόμενα σωματίδια στη μύτη καθώς επίσης φρεσκάρουν και αυξάνουν τη λειτουργικότητα του ρινικού βλεννογόνου
Η αλλεργική νόσος δεν είναι επικίνδυνη για τη ζωή, όμως είναι μία χρόνια πάθηση που πρέπει να αντιμετωπίζεται συστηματικά από τις κατάλληλες ειδικότητες. Η πάθηση αυτή είναι ένας σημαντικός προδιαθεσικός παράγοντας για ευκολότερη ανάπτυξη λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος και επηρεάζει την καθημερινή ποιότητα ζωής και την απόδοση του ασθενούς στην κοινωνική, προσωπική και επαγγελματική του ζωή.

Οι δερματικές αλλεργίες απασχολούν μεγάλο μέρος του πληθυσμού και έχουν αρκετές διαφορετικές μορφές και αιτίες. Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η ενόχληση που προκαλούν, από φαγούρα μέχρι κάψιμο, πόνο και προβλήματα στην καθημερινότητα.
Αυτές που προκαλούνται έπειτα από επαφή με αλλεργιογόνα είναι αρκετά συνηθισμένες. Λέγονται δερματίτιδες εξ’ επαφής. Μέταλλα, όπως το νικέλιο, βαφές, κρέμες, αρώματα και χημικά, όπως κόλλες και πλαστικά, προκαλούν ενίοτε δερματίτιδες εξ’ επαφής.
Αλλά και ουσίες που ερεθίζουν την επιδερμίδα, όπως καθαριστικά, χημικά ή αντισηπτικά, ευθύνονται για αλλεργίες στο δέρμα, ειδικά όταν γίνεται υπερβολική τους χρήση. Πολλές φορές εκτός από την επαφή του δέρματος με κάποια ουσία χρειάζεται και η έκθεση στον ήλιο για να εκδηλωθεί η δερματική αλλεργία, οπότε μιλάμε για φωτοαλλεργία.

Υπάρχουν δερματικές αλλεργίες που δεν οφείλονται σε εξωτερικά αίτια, αλλά δείχνουν μια προδιάθεση ενίοτε κληρονομική. Χρησιμοποιούμε τον όρο ατοπική δερματίτιδα για να περιγράψουμε το δέρμα που είναι ξηρό, κόκκινο και κνησμώδες, πολλές φορές από την παιδική ηλικία. Από 10 έως 20% των παιδιών και 1 έως 3% των ενηλίκων εμφανίζουν ατοπική δερματίτιδα. Σε αυτή τη μορφή δερματικής αλλεργίας το δέρμα λόγω του ξυσίματος είναι πιο ευάλωτο σε μολύνσεις από μικρόβια, όπως ο σταφυλόκοκκος.

Άλλη συνηθισμένη μορφή δερματικής αλλεργίας είναι και η κνίδωση που εμφανίζεται με ροδοκόκκινους πομφούς (φουσκώματα) στο δέρμα, οι οποίοι έρχονται και φεύγουν, και συνοδεύεται από έντονο κνησμό. Τα αίτια της κνίδωσης είναι πολλά, όπως τροφές, φάρμακα ή εμβόλια, επαφή με το τρίχωμα ζώων, λοιμώξεις, αυτοάνοσα νοσήματα, στρες, ενώ πολύ συχνά η αιτία παραμένει άγνωστη. Τη διακρίνουμε σε οξεία και χρόνια, ανάλογα με το αν διαρκεί λιγότερο ή περισσότερο από 6 εβδομάδες αντίστοιχα.

Οι δερματικές αλλεργίες αντιμετωπίζονται ανάλογα με την αιτία τους και το μέγεθος του προβλήματος που προκαλούν στον ασθενή. Για να προσδιοριστεί η αιτία μπορεί, πέρα από το ιστορικό του ασθενούς, να χρειαστούν και εργαστηριακές εξετάσεις, είτε στο αίμα είτε στο δέρμα, γνωστές με τον όρο επιδερμιδικές δοκιμασίες. Οι τελευταίες γίνονται κυρίως σε περίπτωση που υποπτευόμαστε αλλεργία σε συγκεκριμένες ουσίες.

Οι περισσότερες δερματικές αλλεργίες αντιμετωπίζονται με κρέμες ενυδατικές και φαρμακευτικές, κορτιζονούχες και μη, αντιισταμινικά και οδηγίες για την υγιεινή και την καθημερινή φροντίδα του δέρματος. Σε περισσότερο εκτεταμένες, σοβαρές και επίμονες δερματικές αλλεργίες η θεραπεία, εκτός από τα παραπάνω, περιλαμβάνει και κορτιζόνη, αντιβιοτικά ή άλλα ανοσοτροποποιητικά φάρμακα από το στόμα ή ενέσιμα. Σε κάθε περίπτωση η πλήρης αντιμετώπιση μιας δερματικής αλλεργίας απαιτεί να βρούμε τι την προκαλεί, κατάλληλη θεραπεία και υπομονή, μια και κάποιες φορές τα συμπτώματα διαρκούν για καιρό και χρειάζονται χρόνο για να ελεγχθούν.