Κατηγορία: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

  • Ανοιξιάτικη μελαγχολία

    Ανοιξιάτικη μελαγχολία

    Παρά τα διαρκή σκαμπανεβάσματα του καιρού φέτος, η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε στην καρδιά της άνοιξης. Η άνοιξη είναι μια υπέροχη εποχή που συνοδεύεται από μυρωδάτα λουλούδια, ήπιο καιρό, και άφθονο φως.

    Την άνοιξη οι άνθρωποι βγαίνουν περισσότερο, δουλεύουν λιγότερο (εκτός από όσους δίνουν εξετάσεις), και κάνουν σχέδια για το καλοκαίρι. Δυστυχώς όμως η άνοιξη είναι επίσης η εποχή που συχνά συνδέεται με μια μελαγχολική διάθεση, ακόμα και μια καταθλιπτική διάθεση, που κάποιοι ονομάζουν «ανοιξιάτικη μελαγχολία ή ανοιξιάτικη κατάθλιψη».

    Πολλοί άνθρωποι την άνοιξη νιώθουν πιο «βαρείς», πιο δύσθυμοι ή μελαγχολικοί, ορισμένοι μάλιστα βιώνουν συμπτώματα όπως άγχος, δυσκολίες ύπνου ή αϋπνία, ευερεθιστότητα, αυξημένη αίσθηση ζέστης κατά τη διάρκεια της νύχτας, άγχος, κα. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα συμπτώματα είναι τόσο σοβαρά ώστε να μιλάμε για ανεστραμμένη εποχική κατάθλιψη (Reversed Seasonal Affective Disorder, RSAD) ή καλοκαιρινή κατάθλιψη (Summer SAD), οπότε ενδέχεται να υπάρχει έντονο αίσθημα ενοχής, απόγνωση, και ψυχοσωματικά συμπτώματα.

    Στην περίπτωση που κάποιος βιώνει τόσο σοβαρά συμπτώματα χρειάζεται σίγουρα βοήθεια από γιατρό ή ψυχολόγο για να τα διαχειριστεί. Εδώ επομένως δεν θα μας απασχολήσει η ανεστραμμένη εποχική κατάθλιψη, η οποία έτσι κι αλλιώς αφορά σε μικρό μέρος του πληθυσμού, αλλά η «απλή» ανοιξιάτικη μελαγχολία την οποία νιώθουν πολλοί άνθρωποι την άνοιξη.

    Η αλήθεια είναι ότι η ανοιξιάτικη μελαγχολία γίνεται χειρότερη επειδή μοιάζει παράλογη. «Πώς είναι δυνατόν να αισθάνομαι τόσο άσχημα όταν όλα γύρω είναι τόσο όμορφα;» μπορεί να αναρωτιέστε αν αισθάνεστε έτσι. Η μελαγχολική διάθεση μοιάζει τελείως αντίθετη από τον καλό καιρό και την ομορφιά της άνοιξης – και γι’ αυτό γίνεται πιο ανεξήγητη και λιγότερο ανεκτή. Πολλοί άνθρωποι μάλιστα θυμώνουν με τον εαυτό τους γιατί αντί να χαρεί την ομορφιά, γκρινιάζει και δυσθυμεί.

    Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί λόγοι που έχουν συνδεθεί με την ανοιξιάτικη μελαγχολία και πιθανώς την εξηγούν.

    Οι αλλεργίες: την άνοιξη εκδηλώνονται αλλεργίες που ταλαιπωρούν πολύ ορισμένους ανθρώπους, επιδεινώνοντας τη διάθεσή τους, πιθανώς και λόγω της φλεγμονής.

    Μεταβολές στις περιβαλλοντικές συνθήκες: την άνοιξη έχει περισσότερη ζέστη, περισσότερη υγρασία, περισσότερο φως, μεγαλύτερες ημέρες. Όλα αυτά επηρεάζουν τους βιολογικούς μας ρυθμούς και το πρόγραμμά μας.

    Επιδείνωση του ύπνου: Επειδή η μέρα διαρκεί περισσότερο, τείνουμε να κοιμόμαστε αργότερα, και συνεπώς λιγότερο, και χειρότερα, πράγμα που επηρεάζει την ενεργητικότητα και τη διάθεσή μας.

    Αλλαγές στο πρόγραμμα: οι αλλαγές στις συνθήκες και στους βιολογικούς ρυθμούς επηρεάζουν το πρόγραμμά μας και αυτό με τη σειρά του μας αποσυντονίζει. Γενικά, το σταθερό πρόγραμμα βοηθάει πολύ στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης, και αντίστοιχα οι αλλαγές στο πρόγραμμα επιδεινώνουν την κακή ψυχολογική κατάσταση.

    Κούραση: την άνοιξη πολλές φορές μας «βγαίνει» η κούραση του χειμώνα. Μετά από μήνες ολόκληρους με πίεση και σκληρή δουλειά, είναι φυσικό στο τέλος της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού να νιώθουμε εξουθενωμένοι και να μην έχουμε διάθεση για τίποτα.

    Απολογισμός του χειμώνα: για πολλούς η άνοιξη σηματοδοτεί το κλείσιμο του επαγγελματικού ή σχολικού έτους (Σεπτέμβριος μέχρι καλοκαίρι) και αυτό τους οδηγεί σε έναν απολογισμό που ενίοτε τους καταθλίβει. Ειδικά τον Μάιο, οπότε διάφορες αξιολογήσεις ή εξετάσεις γίνονται, πολλοί άνθρωποι νιώθουν άσχημα γιατί καταλήγουν σε δυσάρεστα συμπεράσματα: «δεν τα πήγα καλά φέτος, δεν πέτυχα τους στόχους μου, δεν έκανα αυτά που είχα αποφασίσει στην αρχή της χρονιάς», κλπ.

    Υψηλές προσδοκίες: την άνοιξη είναι σαν να «πρέπει» να απολαμβάνουμε την ομορφιά, να νιώθουμε πιο ωραία, να κάνουμε σχέδια για το καλοκαίρι. Οπότε όταν αντί να νιώθουμε υπέροχα, νιώθουμε άσχημα, αυτό προκαλεί σύγχυση και απογοήτευση.

    Σχέδια για καλοκαίρι: καθώς το καλοκαίρι πλησιάζει, οι περισσότεροι κάνουν κάποια σχέδια. Αυτό ωστόσο προκαλεί μελαγχολία σε όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ευχάριστα σχέδια (πιθανώς γιατί δεν θα έχουν άδεια, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, ή δεν έχουν την κατάλληλη παρέα). Η επίγνωση ότι «οι άλλοι σχεδιάζουν υπέροχες διακοπές κι εγώ δεν μπορώ να σχεδιάσω τίποτα ωραίο» χαλάει τη διάθεση σε πολλούς ανθρώπους.

    Άγχος για εικόνα/εμφάνιση: η ανησυχία σχετικά με το πώς θα φαίνονται με μαγιό κάνει πολλούς ανθρώπους να υποφέρουν την άνοιξη και να μισούν το καλοκαίρι.

    Αν λοιπόν, αντί να χαίρεστε το φως και την ομορφιά γύρω σας, τι μπορείτε να κάνετε για να νιώσετε καλύτερα;

    • Κατ’ αρχήν, συνειδητοποιήστε ότι δεν είστε οι μόνοι. Μοιραστείτε την κακή σας διάθεση ή τις αγχωτικές σκέψεις σας με τους ανθρώπους γύρω σας.
    • Αποδεχθείτε ότι μερικές φορές νιώθουμε άσχημα στη ζωή (ακόμα κι αν έξω είναι υπέροχα, ακόμα κι αν δεν μας έχει συμβεί κάτι κακό) – και το αντέχουμε. Θα περάσει.
    • Αποφασίστε να είστε καλοί με τον εαυτό σας: φερθείτε του με συμπάθεια, με καλοσύνη, φροντίστε τον.
    • Περιορίστε την αυτοκριτική. Αν νομίζετε ότι έχετε κάνει κάτι λάθος, ή αν απογοητεύεστε γιατί δεν πετύχατε κάποιο στόχο, καθήστε μια ημέρα, αναλύστε τι έγινε, ρωτήστε τη γνώμη άλλων, και καταλήξετε στα συμπεράσματά σας. Στη συνέχεια, πείτε «τελείωσα με την αυτοκριτική μου. Τώρα δεν θα το ξανασκεφτώ».
    • Διορθώστε ό,τι μπορείτε να διορθώσετε. Αν νομίζετε πως μπορείτε να διορθώσετε ή να βελτιώσετε κάτι σε σχέση με ό,τι έχετε κάνει αυτό τον χειμώνα, κάντε το.
    • Αποδεχθείτε αυτό που δεν μπορείτε να διορθώσετε. Πείτε «ό,τι έγινε, έγινε. Αυτά μπόρεσα να κάνω. Του χρόνου θα τα καταφέρω καλύτερα». Και μετά σταματήστε να το σκέφτεστε.
    • Τονίστε στον εαυτό σας ότι αυτό που μετράει είναι αυτό που ζείτε και όχι αυτό που βλέπουν οι άλλοι. Δεν αξίζει να στερείτε από τον εαυτό σας την ευκαιρία να περάσει καλά, ή ακόμα και να τον βασανίζετε, από το φόβο τι θα σκεφτούν οι άλλοι όταν θα σας δουν με μαγιό.
    • Κάντε μια λίστα με πράγματα που έχετε κάνει καλά μέχρι τώρα ή για τα οποία νιώθετε περήφανοι.
    • Κάντε μια λίστα με πράγματα ευχάριστα ή εποικοδομητικά που μπορείτε να κάνετε το καλοκαίρι (ακόμα κι αν δεν είναι οι τέλειες διακοπές!)

    Αν όλα αυτά δεν βοηθήσουν, ε τότε…κάντε υπομονή. Άνοιξη είναι – θα περάσει!!!

    Σοφία Ανδρεοπούλου, ΜSc Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος

  • Πώς θα βοηθήσετε τους εφήβους να «μαζέψουν» το μυαλό τους

    Πώς θα βοηθήσετε τους εφήβους να «μαζέψουν» το μυαλό τους

    Η έλλειψη συγκέντρωσης, η παθητικότητα και η αδιαφορία για τα μαθήματα μπορούν να οφείλονται σε διάφορα αίτια. Σε ζητήματα που απασχολούν τον έφηβο διαρκώς, στην ορμονική αναστάτωσή του ή σε εξωτερικούς περισπασμούς.

    Η ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος και συγγραφέας Αλεξάνδρα Καππάτου, μας δίνει πολύτιμες συμβουλές για να βοηθήσουμε τους εφήβους να “μαζέψουν” το μυαλό τους:

    • Καλό είναι ο έφηβος να ξεκινήσει από τα απλούστερα, δηλαδή τους εξωτερικούς περισπασμούς. Αυτοί διορθώνονται πιο εύκολα.
    • Επίσης, σκόπιμο είναι να ρυθμίσει με συμπεριφορικές μεθόδους τη μελέτη του, ώστε να μπορεί να «μαζεύει το μυαλό» του και να διαβάζει ανεξάρτητα από τα βαθύτερα ζητήματα που τον απασχολούν. Είναι εύλογο ότι αυτά δεν πρέπει να τα «θάβει» και να τα ξεχνά. Απεναντίας, πρέπει να τα λύνει. Όμως όχι την ώρα της μελέτης.
    • Καλό είναι να διαβάζει κάθε μέρα στον ίδιο χώρο και την ίδια ώρα. Αν δεν είναι δυνατόν, προσπαθήστε οι εναλλαγές να έχουν πάλι ένα στοιχείο ρουτίνας και σταθερότητας.
    • Ο χώρος μελέτης πρέπει να έχει πολύ καλό φωτισμό και καλό είναι να μη θυμίζει άλλες δραστηριότητες.
    • Τα παιδιά πρέπει να διαβάζουν ξεκούραστα, να μην τους λείπει, δηλαδή, ύπνος, να έχουν φάει κάτι προτού αρχίσουν, ώστε να μη σηκώνονται κάθε τόσο για νερό ή για να «τσιμπολογήσουν».
    • Πολλά παιδιά για να αποδώσουν πρέπει να κλείνουν το κινητό ή και τον ήχο της συμβατικής συσκευής τηλεφώνου. Αν το παιδί δεν μπορεί να πει εύκολα στους φίλους του «άσε με τώρα, διαβάζω», καλύτερα να μην μπορεί να του τηλεφωνήσει κανείς την ώρα της μελέτης. Σε αυτό όμως θα πρέπει να συμφωνήσει και το παιδί.
    • Όταν το παιδί αισθάνεται ότι κουράστηκε, δεν έχει νόημα να διαβάσει περισσότερο. Όσο κι αν προσπαθήσει, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ φτωχό γιατί η κούραση φέρνει πάντα προβλήματα συγκέντρωσης και απομνημόνευσης.
    • Να ξεκινά με τα δύσκολα κεφάλαια, γιατί έτσι, όταν αργότερα κουραστεί ακόμα περισσότερο, θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο τα σχετικά εύκολα. Εξάλλου, αν κάνει πρώτα τα δύσκολα, θα του φεύγει και το άγχος.
    • Το ωράριο του διαβάσματος δεν πρέπει ποτέ να παραβιάζει τις ανάγκες για ανάπαυση ή τις ανάγκες για στοιχειώδη ψυχαγωγία.
    • Αν ο έφηβος δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, καλό είναι να μην προσπαθεί να συνδυάσει δουλειά και απόλαυση ή «χαρά και εργασία».
    • Άρα, καλό είναι την ώρα που διαβάζει να μην έχει στο γραφείο δύο χυμούς, τσιπς και στο cd player
      μουσική. Αν όμως βλέπετε ότι το δικό σας παιδί αποδίδει καλύτερα ακούγοντας μουσική, μην παρεμβαίνετε.
  • Διαφωνούμε – και αυτό είναι καλό! Η διαφωνία και τι μπορεί να μας προσφέρει

    Διαφωνούμε – και αυτό είναι καλό! Η διαφωνία και τι μπορεί να μας προσφέρει

    Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ μια όλο και μεγαλύτερη δυσκολία των ανθρώπων να αντέξουν τη διαφωνία! Πάντα ως λαός νομίζω πως δυσκολευόμασταν στην ορθολογική συζήτηση/αντιπαράθεση, αλλά έχω την εντύπωση πως η δυσκολία μας αυτή διαρκώς μεγαλώνει.

    Μοιάζουμε όλοι να μην αντέχουμε καμία διαφωνία, καμία διαφορετική άποψη. Ενώ η διαφωνία είναι φυσική ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους και πολύ χρήσιμη, εμείς την αντιμετωπίζουμε σαν να είναι προσβολή στο πρόσωπό μας ότι κάποιος άλλος βλέπει ένα θέμα με διαφορετική ματιά και καταλήγει σε διαφορετικά συμπεράσματα.

    Αρκεί ένας σύντομος περίπατος στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επιβεβαιώσετε ότι η παρατήρηση αυτή έχει μεγάλη δόση αλήθειας. Παντού θα βρείτε αρνητικά σχόλια, πολλά μάλιστα χυδαία, βίαια, ή απειλητικά για κάποια άποψη που κάποιος διατύπωσε. Κάποτε μου φαινόταν διασκεδαστικό να διατρέχω τα σχόλια που κάνουν κάποιοι για τα σχόλια που έκαναν κάποιοι άλλοι για κάτι που κάποτε έγραψε κάποιος τρίτος! Τώρα πια μου φαίνεται εμετικό!

    Άνθρωποι βρίζουν και απειλούν άλλος ανθρώπους που δεν τους γνωρίζουν καθόλου μόνο και μόνο επειδή διαφωνούν με μια θέση τους. Και αυτό συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα και τις ηλικίες: έφηβοι, γονείς, καθηγητές πανεπιστημίου, επιστήμονες, νοικοκυρές, άνεργοι, πολιτικοί «αριστεροί» και πολιτικοί «δεξιοί», η Εκκλησία και διάφοροι ιερείς – αντιδρούν συχνά χυδαία ή βίαια σε αγνώστους που δεν τους έχουν βλάψει με κανέναν τρόπο μόνο και μόνο επειδή έχουν άλλη άποψη.

    Τελικά, φοβάμαι ότι πολλοί άνθρωποι όταν μιλούν για αποδοχή της διαφορετικότητας και συμπερίληψη την εννοούν μονόπλευρα. Εννοούν «εσύ πρέπει να με αποδεχτείς και να με συμπεριλάβεις – εγώ δεν πρέπει να σε αποδεχτώ και να σε συμπεριλάβω. Αν εσύ δεν με αποδέχεσαι, είσαι φανατικός, ακραίος, παράλογος, μισαλόδοξος. Αν εγώ δεν σε αποδέχομαι, είμαι λογικός, δίκαιος, και απλώς αντιδρώ γιατί βλέπω το λάθος σου».

    Οπότε αυτό που βλέπουμε γύρω μας είναι δύο κατηγορίες ανθρώπων: κάποιοι (που δεν αντέχουν τη διαφωνία) διατυπώνουν πολύ έντονα τις απόψεις τους και ενδέχεται να φτάσουν μέχρι την απειλή και την εξύβριση. Άλλοι (που δεν θέλουν να τσακωθούν με τους πρώτους) απλώς κάνουν γαργάρα την άποψή τους και σταματούν να υποστηρίζουν τις θέσεις τους (ή τα δικαιώματά τους!) για να αποφύγουν τη σύγκρουση.

    Αυτή όμως η κατάσταση δεν ωφελεί καθόλου ούτε την κοινωνία, ούτε τις σχέσεις μας, ούτε την προσωπική μας ανάπτυξη. Είναι φυσικό να υπάρχουν διαφωνίες και δεν θα έπρεπε να το βλέπουμε αυτό σαν μια απειλή. Είμαστε όλοι διαφορετικοί με διαφορετικά βιώματα, διαφορετικά συμφέροντα, διαφορετικές απόψεις. Η διαφωνία δεν μας ακυρώνει, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι ένας από τους δύο πρέπει να έχει άδικο. Μπορεί να σημαίνει απλώς ότι βλέπουμε το θέμα από διαφορετική οπτική γωνία. Και αυτό είναι χρήσιμο για να δούμε και οι δύο το θέμα πιο σφαιρικά και ίσως να βρούμε καλύτερο τρόπο διαχείρισής του. Η διαφωνία λοιπόν έχει πολλά οφέλη και δεν θα έπρεπε να την αποφεύγουμε.

    Η διαφωνία με κάποιον όταν τον/την ακούμε και μας ακούει:

    •  Μας βοηθάει να καταλάβουμε καλύτερα ο ένας τον άλλο – επομένως η σχέση μας γίνεται πιο στενή.
    • Μπορεί να κάνει τη σχέση πιο ενδιαφέρουσα. Σκεφθείτε πόσο βαρετό είναι α μιλάς με κάποιον με τον οποίο συμφωνείτε σε όλα. Τελικά, δεν θα έχετε τι να πείτε.
    • Αναπτύσσει τον καθένα μας χωριστά σε επίπεδο πνευματικό.
    • Δίνει και στους δύο πληροφορίες που ίσως δεν γνωρίζαμε ή επιχειρήματα που δεν είχαμε σκεφτεί
    • Διευρύνει την οπτική μας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και μας βοηθάει να το δούμε πιο σφαιρικά.
    • Διορθώνει την άποψή μας, αν τελικά πειστούμε για την ορθότητα της άποψης του συνομιλητή μας.
    • Βελτιώνει τα επιχειρήματά μας καθώς ακούσαμε τα επιχειρήματα του άλλου και προσπαθήσαμε να τα αντικρούσουμε.
    • Βοηθάει να καταλήξουμε σε «λύσεις» που να γίνουν πιο εύκολα αποδεκτές από όλους.

    Η διαφωνία, τόσο μέσα στις σχέσεις μας όσο και σε ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο είναι κάτι πολύ χρήσιμο και πρέπει πια να το αποδεχτούμε.

    Αν θέλουμε να διαφωνούμε με παραγωγικό τρόπο και να κάνουμε χρήσιμες τις διαφωνίες μας θα έπρεπε:

    • Να θυμόμαστε και να θυμίζουμε στον συνομιλητή μας ότι τον/τη σεβόμαστε και αποδεχόμαστε ότι μπορεί να διαφωνούμε.
    • Να πείσουμε τον εαυτό μας ότι η διαφορετική άποψη του συνομιλητή δεν μας μειώνει, δεν μας απειλεί, δεν μας ακυρώνει. Αντίθετα, ότι είναι χρήσιμη και είναι καλό να την ακούσουμε και να τη συζητήσουμε.
    • Να θυμίζουμε συνέχεια στον εαυτό μας ότι δεν έχουμε στόχο να επιβάλλουμε τη δική μας άποψη αλλά να συζητήσουμε με τον συνομιλητή μας.
    • Να δεχτούμε ότι στο τέλος της συζήτησης μπορεί να συνεχίσουμε να διαφωνούμε – και δεν πειράζει.
    • Να ακούμε τον συνομιλητή μας χωρίς να διακόπτουμε.
    • Να διατυπώνουμε την άποψή μας με αυτοσυγκράτηση και ηρεμία
    • Να μην βρίζουμε, προσβάλλουμε ή μειώνουμε τον συνομιλητή μας ή τις απόψεις του.
    • Να μην χρησιμοποιούμε υπερβολικές ή απόλυτες εκφράσεις όπως: πάντα, ποτέ, κλπ., ούτε να βάζουμε ταμπέλες.

    Αυτή η προεκλογική περίοδος είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να εξασκηθούμε στην παραγωγική διαφωνία. Αντί να καυγαδίζουμε ή να αποφεύγουμε τη συζήτηση για να μην καυγαδίσουμε, προτείνω να δοκιμάσουμε να συζητήσουμε ανοιχτά και με θετικό τρόπο για τα πράγματα που διαφωνούμε, να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο, και ίσως να συνθέσουμε τις απόψεις μας. Αυτό πραγματικά θα μας εξελίξει σαν άτομα αλλά και σαν κοινωνία!

    Σοφία Ανδρεοπούλου, MSc Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος

     

  • 10 λόγοι για να επισκεφθείς ένα σπα

    10 λόγοι για να επισκεφθείς ένα σπα

    O Νίκος Κουρεμένος Education & Project Manager | Raison d ’ Etre απαριθμεί τα οφέλη της επίσκεψης σε σπα για την υγεία και την ευεξία μας.

    1. De – stress. Ένα θεραπευτικό, χα-λαρωτικό μασάζ θα σας χαλαρώσει και θα σας καλμάρει.

    2. Σωματική υγεία. Ο σωστά εκπαιδευμένος θεραπευτής σας μπορεί να διαπιστώσει ποια είναι τα σημεία ή μέρη του σώματος σας που είναι πολύ σφιχτά/πιασμένα και να δουλέψει περισσότερο σε αυτά για να βοηθήσει να χαλαρώσουν και να «ξεπιαστούν”, ώστε να μην σας ενοχλούν. Επίσης μπορεί να σας μάθει πώς να χαλαρώνετε του μύες σας και να σας δώσει συμβουλές για σωστή διατροφή και έναν υγιή τρόπο ζωής.

    3. Ψυχική υγεία. Η επίσκεψη σε ένα spa θα σας χαλαρώσει αμέσως, ενώ παράλληλα θα σας τονώσει σωματικά και ψυχικά. Ένα μασάζ ποδιών, ένα ραντεβού ρεφλεξολογίας μπορεί να σας αναζωογονήσει και να ανανεώσει όχι μόνο τα κουρασμένα σας πόδια, αλλά και όλο σας το σώμα και να φτιάξει τη διάθεσή σας.

    4. Έλεγχος βάρους. Αν πάτε σε ένα resort / destination spa για 1-2 ή περισσότερες εβδομάδες θα μπορέσετε να ακολουθήσετε ένα πρόγραμμα ελέγχου σωματικού βάρους.

    5. Αποτοξίνωση. Η απομάκρυνση των τοξινών και των επιπλέον υγρών από το σώμα. Ένα πρόγραμμα αποτοξίνωσης μπορεί να βοηθήσει στα φουσκώματα και την κατακράτηση υγρών.

    6. Αντιγήρανση. Φροντίζοντας το σώμα σας αλλά και το πνεύμα σας, μπορεί να καθυστερήσει η διαδικασία της γήρανσης. Ένα θεραπευτικό μασάζ θα σας βοηθήσει να χαλαρώσετε και ένα χαλαρωμένο σώμα οδηγεί σε λιγότερο στρες. Οι θεραπείες προσώπου και άλλες θεραπείες ομορφιάς και περιποίησης του δέρματος και του σώματος θα σας κάνουν να δείχνετε και να νιώθετε νεότεροι.

    7. Κυκλοφορικό. Θεραπείες όπως υδροθεραπεία, μασάζ, θεραπείες με ζέστη και άλλες θεραπείες σώματος μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και τη ρύθμιση της πίεσης.

    8. Ευλυγισία και αναπνευστικό. Υπάρχον πάρα πολλά spa που έχουν προγράμματα Pilates ή Yoga. Αυτά τα δύο προγράμματα μπορούν να δυναμώσουν το αναπνευστικό σύστημα, τον τρόπο που αναπνέετε και να βελτιώσουν την ευλυγισία σας, μειώνοντας έτσι και τις πιθανότητες τραυματισμών.

    9. Ποιότητα ύπνου. Όταν το σώμα και το πνεύμα είναι ελεύθερα από εντάσεις και στρες ο ύπνος είναι ευκολότερος και καλύτερος.

    10. Πόνοι και ενοχλήσεις. Τα μασάζ, η υδροθεραπεία και οι θεραπείες με ζέστη μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των πόνων. Υπάρχουν πλέον και τα λεγόμενα medical spas που προσφέρουν θεραπευτικά προγράμματα για προβλήματα αρθρίτιδας, ή νευρικές διαταραχές καθώς και πολλά άλλα θέματα υγείας.

  • Παιδιά: Εξετάσεις & Άγχος

    Παιδιά: Εξετάσεις & Άγχος

    Το άγχος μπορεί να είναι δημιουργικό και να σφραγίζει την πρόοδο και την ύπαρξη της ζωής, μπορεί όμως να γίνει ανασταλτικός παράγοντας και τα συμπτώματά του να εμποδίσουν την εξέλιξη. Με μια σωστή διαχείριση όλα μπορεί να γίνουν ευκολότερα.

    Οι έφηβοι εκτίθενται σε ποικιλία  πιέσεων  τόσο εσωτερικών όσο και εξωτερικών. Η σχολική εμπειρία αποτελεί κρίσιμο κομμάτι της  ζωής τους. Η εκπαιδευτική διαδικασία σε συνάρτηση με τις αντιλήψεις για την επίδοσή τους σε αυτόν τον τομέα, αλλά και τις προσδοκίες για το μέλλον, τους ασκούν μεγάλη πίεση.

    Η απαιτητική σχολική πραγματικότητα, η λανθασμένη σύνδεση της επιτυχίας στις εξετάσεις με την προσωπική και τη συνολική επάρκεια, ο σχολικός ανταγωνισμός, η βαθμοθηρία, οι υπερβολικές προσδοκίες που τρέφουν οι γονείς, ο φόβος και η αγωνία να μην απογοητεύσουν οι μαθητές τους γονείς τους, αλλά και οι προσωπικές ανασφάλειες σε συνάρτηση με  τη χαμηλή αυτοπεποίθηση είναι ενισχυτικοί παράγοντες ενός μασκαρεμένου φόβου που ονομάζεται άγχος. Κάτω λοιπόν από αυτές τις συνθήκες και με βάση το πώς καθένας αντιλαμβάνεται και νοηματοδοτεί τις καταστάσεις, το άγχος είναι μια φυσιολογική αντίδραση του εφήβου.

    Το άγχος μπορεί εύκολα να διεισδύσει στην πραγματικότητα μαζί με μία λέξη που το εκπροσωπεί και λέγεται «εξετάσεις».  Κάθε εξέταση, πόσο μάλλον οι εισαγωγικές, αποτελούν μια δοκιμασία που φέρει αποτελέσματα. Αυτά συνήθως το άτομο τα συνδέει με την αξία του και  την ικανότητά του να αντεπεξέλθει σε ένα σύστημα ή ακόμα και με το μέλλον του.                                                         

    Το άγχος μπορεί να είναι δημιουργικό και να σφραγίζει την πρόοδο και την ύπαρξη της ζωής, μπορεί όμως να γίνει ανασταλτικός παράγοντας και τα συμπτώματά του να εμποδίσουν την εξέλιξη.

    Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου,  Μιχ. Κασσωτάκης και η συνεργάτης του Δέσποινα Παπαγγελή – Βουλιουρή γράφουν: «Το άγχος των εισαγωγικών εξετάσεων, όταν βρίσκεται σε χαμηλό επίπεδο, βοηθά στην επίτευξη υψηλών επιδόσεων και παρέχει τη δυνατότητα στα άτομα να αναπτύξουν μηχανισμούς αντίστασης, έτσι ώστε να μπορούν να αντέξουν σε μελλοντικές καταστάσεις. Σε αυξημένο βαθμό, όμως, το άγχος έχει αρνητικές επιδράσεις τόσο στην ψυχική υγεία όσο και στην ίδια την απόδοση των μαθητών».

    Υπογραμμίζεται πάντως ότι, σύμφωνα με όσα έχουν δείξει έρευνες που έγιναν κατά καιρούς, «μεγαλύτερο βαθμό άγχους εμφανίζουν άτομα που δεν έχουν καλή αυτοεικόνα, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα, στερούνται αυτοπεποίθησης και έχουν χαμηλή ικανότητα εργασίας κάτω από συνθήκες πίεσης».

    «Η πίεση είναι ιδιαίτερα μεγάλη στην ελληνική κοινωνία, λόγω των αυξημένων φιλοδοξιών των ελληνικών οικογενειών ως προς τη μόρφωση των παιδιών τους, τις υψηλές προσδοκίες τους από αυτά και την πεποίθηση ότι οι προσδοκίες αυτές θα γίνουν πραγματικότητα. Σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα του ΟΟΣΑ, το 73% των ελλήνων πατέρων και το 76% των μητέρων είναι πεπεισμένοι ότι τα παιδιά τους είναι ικανά να πραγματοποιήσουν ανώτατες σπουδές. Το 90% των πρώτων και το 96% των δεύτερων δήλωσαν, μάλιστα, ότι ήταν διατεθειμένοι να υποστούν οποιαδήποτε θυσία για να μπορέσουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν».

    Το οικογενειακό  περιβάλλον των εφήβων διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο σε όλο το φάσμα της σωματικής και ψυχικής τους υγείας, μιας και είναι ο πυρήνας της ζωής τους. Οι γονείς, ως σημαντικοί άλλοι, αποτελούν πηγή στήριξης και ενίσχυσης αλλά και πηγή άγχους για τους εφήβους. Γι’ αυτό πρώτα απ’ όλα είναι σημαντικό να αναγνωρίσουν το δικό τους άγχος και να μην το προβάλλουν στο παιδί τους.  Όταν οι προσδοκίες των γονιών είναι εξωπραγματικές, ο αντίκτυπος στην αύξηση του άγχους κατά την περίοδο των εξετάσεων είναι άμεσος. Οι γονείς δεν πρέπει να βλέπουν στον έφηβο ό, τι θα ήθελαν να είναι οι ίδιοι αλλά ό, τι πραγματικά είναι ο έφηβος. Να αποφεύγουν να είναι υπερπροστατευτικοί με το παιδί, ενθαρρύνοντάς το να παίρνει πρωτοβουλίες. Χρειάζεται να αποθαρρύνουν αρνητικά σχόλια που μπορεί να κάνει ο έφηβος για τον εαυτό του και για τα αποτελέσματα των εξετάσεων, να τον μαθαίνουν να μην είναι αυστηρός με τον εαυτό του και να αποδέχεται τα λάθη του και μια πιθανή αποτυχία.                                                                                                                                      

    Επίσης, η ενθάρρυνση να μιλούν και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους είναι ένας ιδιαίτερα αποτελεσματικός τρόπος επικοινωνίας με του έφηβους.                                     

    Τέλος, οι συχνές ερωτήσεις αν ο μαθητής διάβασε και οι αντιρρήσεις για τη σχολή επιλογής του αποτελούν επιπλέον πηγή άγχους και ειδικά λίγο πριν τις εξετάσεις πρέπει να αποφεύγονται. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς ούτε τέλεια παιδιά. Ο κύριος σκοπός της εκπαίδευσης είναι να βοηθήσει τους νέους ανθρώπους να μαθαίνουν να ανταποκρίνονται με επιτυχία στις συνεχώς μεταβαλλόμενες κοινωνικο-πολιτικές και οικονομικές συνθήκες.                                   

    Καθώς πλησιάζουν οι μέρες των εξετάσεων, μαθητές και γονείς εντείνουν τις προσπάθειές τους για την επιτυχία. Αυτές τις ημέρες το άγχος των παιδιών και ο φόβος για ενδεχόμενη αποτυχία μεγαλώνουν. Με μια σωστή διαχείριση όλα μπορεί να γίνουν ευκολότερα. Συγκεκριμένα:

    Τις μέρες των εξετάσεων οι υποψήφιοι  θα πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο ήρεμοι. Πριν πάνε στο εξεταστικό κέντρο καλό είναι να κάνουν έναν περίπατο μόνοι τους για 15 λεπτά.                                                                                                                                          

    • Να αποφεύγουν τις επαναλήψεις της ύλης την τελευταία στιγμή.
    • Την ώρα που αρχίζουν οι εξετάσεις να έχουν ηρεμία και να ελέγχουν την αγωνία με αναπνοές.
    • Να διαβάζουν τα θέματα με προσοχή δύο τουλάχιστον φορές.                                                                                                         
    • Να κάνουν μια καλή κατανομή του χρόνου.  Να ξεκινούν τα θέματα που γνωρίζουν καλύτερα.                                                          
    • Να απαντούν ακριβώς σε αυτά που τους ζητούν.

    Αν οι υποψήφιοι νιώσουν ότι οι πληροφορίες και οι γνώσεις σβήστηκαν από τη μνήμη τους τότε να πάρουν  βαθιές αναπνοές με ρυθμό εισπνοή – εκπνοή από το στόμα. Να σφίξουν δυνατά τα χέρια σε γροθιά και μετά να αφήσουν τους μύες να χαλαρώσουν τουλάχιστον τρεις φορές.  Να κλείσουν για 10-15 δευτερόλεπτα και να υπενθυμίσουν στον εαυτό τους ότι  αυτοί ελέγχουν την κατάσταση. Αν παρ’ όλα αυτά συνεχιστεί ο πανικός, καλό είναι να ενημερωθούν οι εξεταστές και να προσφέρουν βοήθεια. Είναι υποχρέωσή τους.

    Μία ψυχολόγος βρισκόταν μέσα σε μία αίθουσα διδασκαλίας και μιλούσε για τη διαχείριση του άγχους σε ένα ακροατήριο.  Κάποια στιγμή σήκωσε ένα ποτήρι νερό και όλοι υπέθεσαν ότι θα τους απευθύνει την κλασική ερώτηση «μισοάδειο ή μισογεμάτο».  Αντ’ αυτού, με ένα χαμόγελο στο  πρόσωπό της, ρώτησε: «Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι νερό;»  Οι απαντήσεις που ακούστηκαν κυμαίνονταν από 250 σε 600 γραμμάρια.  Εκείνη όμως απάντησε: «Το απόλυτο βάρος δεν έχει σημασία. Εξαρτάται από το πόσο διάστημα το κρατάω. Εάν το κρατήσω για ένα λεπτό, δεν είναι ένα πρόβλημα.  Εάν το κρατήσω για μια ώρα, θα έχω έναν πόνο στον βραχίονά μοu.  Αν το κρατήσω για μία μέρα, το χέρι μου θα μουδιάσει και θα αρχίσει να παραλύει. Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του γυαλιού δεν αλλάζει, αλλά όσο πιο πολύ το κρατάω, τόσο πιο βαρύ γίνεται».                                                                                                              

    Η ψυχολόγος συνέχισε λέγοντας, «Τα άγχη και οι ανησυχίες της ζωής είναι σαν το ποτήρι του νερού. Αν τα σκέφτεστε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, δεν συμβαίνει τίποτα κακό. Αν τα σκεφτείτε λίγο περισσότερο, αρχίζουν να σας βλάπτουν. Και αν τα σκέφτεστε όλη την ημέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να αισθανθείτε ότι σας παραλύουν και ότι σας καθιστούν ανίκανους να κάνετε οτιδήποτε άλλο».

    ….Και φυσικά όλα στη ζωή είναι προσωρινά. Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Και άσχετα με την έκβασή τους όλα  διδάσκουν και  δυναμώνουν. Το ίδιο και οι εξετάσεις, δεν διαρκούν για πάντα και διδάσκουν. Μαζί με αυτές απομακρύνεται και το άγχος που τις συνοδεύει και το κέρδος θα είναι εκτός από τις γνώσεις, η εμπειρία της  προσπάθειας  για την επίτευξη ενός στόχου.

    Μαρία Αναγνωσταρά, Εκπαιδευτικός

  • Η Ανάσταση – και η Ελπίδα!

    Η Ανάσταση – και η Ελπίδα!

    Χαίρομαι πάντα όταν πλησιάζει το Πάσχα – όχι μόνο γιατί θα έχω διακοπές, αλλά κυρίως λόγω της Ανάστασης. Η ιδέα της Ανάστασης μου ζεσταίνει την καρδιά γιατί για μένα συμβολίζει την ελπίδα.

    Με την Ανάσταση φαίνεται πως υπάρχει συνέχεια σε κάτι που δείχνει αρχικά να είναι το τέλος, πως υπάρχει διέξοδος από το αδιέξοδο, πως υπάρχει ελπίδα εκεί που φαινόταν ότι υπήρχε μόνο απελπισία.

    Για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς η Ανάσταση είναι πολύ σημαντική. Ωστόσο, νομίζω πως άσχετα από θρησκευτικές πεποιθήσεις, ακόμα και για κάποιον που δεν είναι Χριστιανός ή που δεν είναι καθόλου θρησκευόμενος, η Ανάσταση θα έπρεπε να είναι μια σημαντική ημέρα, μια ημέρα που θα έπρεπε όλοι να τιμούμε γιατί συμβολίζει την ελπίδα. Την ελπίδα πως μπορεί να υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, πως μπορεί η χαρά να νικήσει τη θλίψη, η Ζωή να νικήσει τον Θάνατο.

    Η ελπίδα συνδέεται στενά με την αισιοδοξία καθώς θα λέγαμε ότι αισιοδοξία είναι να ελπίζεις ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα ακόμα κι αν αυτή τη στιγμή δεν πάνε καλά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αισιοδοξία είναι ένας τρόπος σκέψης που γεννάει την ελπίδα, και η ελπίδα είναι η δύναμη που μας βοηθάει να επιβιώνουμε.

    Σκεφθείτε το – κανείς δεν μπορεί να επιβιώσει αν δεν ελπίζει. Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι δεν υπάρχει πραγματικά απαισιόδοξος άνθρωπος, άνθρωπος που δεν έχει καμία ελπίδα. Γιατί αν κάποιος πράγματι περιμένει μόνο το άσχημο και δεν ελπίζει ότι θα το αποφύγει, τότε θα ήταν πολύ δύσκολο να επιβιώσει.

    Ουσιαστικά, όλοι είμαστε αισιόδοξοι και έχουμε ελπίδα , αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε. Ξέρουμε ότι η ζωή είναι γεμάτη απρόβλεπτα συμβάντα, ατυχίες, αδικίες, και καταστροφές. Ωστόσο, ελπίζουμε ότι θα αποφύγουμε μερικά από αυτά και ότι θα μας συμβούν κάποια καλά πράγματα – και έτσι συνεχίζουμε να ζούμε.

    Όταν παίρνω το αυτοκίνητό μου για να πάω στη δουλειά ενώ ξέρω ότι υπάρχουν πιθανότητες να μου συμβεί κάποιο τροχαίο, αυτό δεν δείχνει ελπίδα; Όταν παντρεύομαι ενώ ξέρω ότι τρεις στους τέσσερις γάμους διαλύονται, αυτό δεν δείχνει ελπίδα; Όταν καπνίζω ενώ ξέρω ότι είναι πολύ βλαβερό, αυτό δεν δείχνει ελπίδα (παρότι εδώ η ελπίδα καταλήγει να με ωθεί σε λάθος συμπεριφορά);

    Ωστόσο, συχνά, η βαθύτερη αυτή αισιοδοξία και ελπίδα κρύβονται κάτω από στρώσεις αρνητισμού. Εξωτερικά πολλοί άνθρωποι λειτουργούν σαν να περιμένουν πάντα το χειρότερο, σαν να είναι σε απόγνωση, σαν να μην υπάρχει καμία ελπίδα. Αυτή η στάση όμως μόνο κακό κάνει. Όταν κολλάει στο μυαλό μου ότι κάτι που κάνω θα πάει στραβά, τότε δεν προετοιμάζομαι καλύτερα γι’ αυτό – αντίθετα, εξουθενώνω τον εαυτό μου, τον μπερδεύω, και τον κάνω να μην μπορεί να αντιμετωπίσει ορθολογικά την κατάσταση.

    Αντίθετα, η αισιόδοξη στάση είναι πολύ πιο καλή για την ψυχική μου υγεία αλλά και για τις εξωτερικές μου επιδόσεις και αντιδράσεις. Διάφορες έρευνες δείχνουν ότι η αισιοδοξία μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες να πάθει κανείς κατάθλιψη, να υποφέρει από κάποια αγχώδη διαταραχή, και να έχει ψυχοσωματικά προβλήματα. Είναι εύλογο ότι αν σκέφτομαι διαρκώς πως τα πράγματα θα εξελιχθούν άσχημα, νιώθω πιο ανήμπορη, πιο απελπισμένη και τελικά όλα μου φαίνονται πιο μαύρα. Αντίθετα, αν ακόμα και στις άσχημες στιγμές καταφέρνω να διατηρώ μια πιο αισιόδοξη στάση, τότε η ελπίδα ότι μπορούν τα πράγματα να βελτιωθούν θα με κάνει να νιώθω καλύτερα αλλά και θα με κινητοποιεί ώστε να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να βελτιωθεί η κατάσταση.

    Επιπλέον, οι άνθρωποι που καταβάλουν προσπάθεια για να πετύχουν κάτι έχοντας μια αισιόδοξη στάση έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να το πετύχουν από εκείνους που έχουν απαισιόδοξη στάση. Κι αυτό είναι λογικό γιατί ο άνθρωπος που προσπαθεί να πετύχει κάτι ενώ ταυτόχρονα πιστεύει πως δεν θα το καταφέρει υπονομεύει τον εαυτό του και δεν αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες του. Αντίθετα, η πεποίθηση ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε καλά, βοηθάει τον άνθρωπο να νιώθει καλύτερα, να λειτουργεί καλύτερα και τελικά να πετυχαίνει περισσότερα.

    Η αισιόδοξη αυτή στάση είναι κάτι που μπορούμε να επιλέξουμε να αποκτήσουμε. Δεν είναι πραγματικά δύσκολο γιατί όλοι μας βαθιά μέσα μας έχουμε μια τάση προς την ελπίδα (όπως είδαμε πιο πάνω). Επομένως, αρκεί να καλλιεργήσουμε και να εκφράσουμε περισσότερο αυτή τη βαθύτερη αισιοδοξία μας.

    Ωστόσο, νομίζω πως πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να το κάνουν επειδή έχουν κάποιες προκαταλήψεις ως προς την αισιοδοξία και την ελπίδα καθώς υπάρχουν διάφορες παρανοήσεις σχετικά. Ας δούμε μερικές από αυτές:

    Παρανόηση: Είναι αφέλεια να πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά όταν βλέπω πόσα πράγματα δεν πάνε καλά.

    Σχόλιο: ισχύει, αλλά επίσης υπάρχουν και πολλά που πάνε καλά. Δεν ξέρεις κάθε φορά σε ποια κατηγορία θα βρεθείς, οπότε είναι καλύτερα να ελπίζεις ότι θα βρεθείς στην καλή περίπτωση.

    Παρανόηση: Είναι τοξική θετικότητα να εστιάζω στο θετικό όταν τόσα πράγματα είναι αρνητικά.

    Σχόλιο: Τοξική θετικότητα είναι όταν αρνείσαι το αρνητικό και κάνεις σαν να μην υπάρχει. Αισιοδοξία είναι όταν βλέπεις το αρνητικό, το βιώνεις, το αντιμετωπίζεις, και προσπαθείς να καλλιεργήσεις περισσότερο το θετικό.

    Παρανόηση: αν ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά, δεν προετοιμάζομαι για την περίπτωση που πάνε άσχημα.

    Σχόλιο: αυτό δεν ισχύει. Σκέφτομαι το αρνητικό ενδεχόμενο, προετοιμάζομαι για αυτό, και τελικά εστιάζω περισσότερο στην σκέψη ότι είναι πιθανό να πάνε όλα καλά.

    Παρανόηση: οι άνθρωποι που είναι αισιόδοξοι και γεμάτοι ελπίδα, βλέπουν το θετικό οπότε δεν προσπαθούν να βελτιώσουν το αρνητικό.

    Σχόλιο: αυτό είναι ξεκάθαρα λάθος. Τόσο εμπειρικά όσο και ερευνητικά καταδεικνύεται ότι η απαισιοδοξία κάνει τους ανθρώπους να μην παίρνουν ευθύνη για να βελτιώσουν τίποτα και να γίνονται παθητικοί. Αντίθετα, η αισιοδοξία και η ελπίδα παρακινούν τους ανθρώπους να αγωνίζονται για να βελτιώσουν τα πράγματα. Καμία ανατροπή, καμία επανάσταση δεν θα γινόταν ποτέ αν οι άνθρωποι που την ξεκίνησαν δεν είχαν την ελπίδα ότι μπορεί να τα καταφέρουν.

    Αισιοδοξία και ελπίδα δεν είναι να λέω μηχανικά «όλα θα πάνε καλά» ενώ βλέπω την καταστροφή. Είναι να λέω «όλα μπορούν να πάνε καλά και θα κάνω ό,τι μπορώ για να το πετύχω». Και αν τελικά δεν πάνε καλά, να καταφέρνω να συνέλθω και να συνεχίζω να ελπίζω και να προσπαθώ. Άλλωστε «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία»!

    Σοφία Ανδρεοπούλου, MSc Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος

  • H «λοίμωξη» της αρνητικότητας και πώς θα θωρακιστούμε απέναντι στον «ιό» που την προκαλεί!

    H «λοίμωξη» της αρνητικότητας και πώς θα θωρακιστούμε απέναντι στον «ιό» που την προκαλεί!

    Είναι άνοιξη –ιώσεις κυκλοφορούν γύρω μας και όλοι ανησυχούμε μήπως κολλήσουμε κάτι. Όμως, ξέρετε ποιος ιός από όλους είναι ο πιο επικίνδυνος για εμάς;

    Ποιος επηρεάζει μόνιμα την υγεία μας, χαλάει τις σχέσεις μας και συχνά καταστρέφει τη ζωή μας;
    Ο ιός της αρνητικότητας! Πρόκειται για έναν τρόπο σκέψης που λειτουργεί σαν ιός και μεταδίδεται από τον ένα στον άλλο κάνοντας μεγάλο κακό. Τι προκαλεί όμως ο ιός αυτός;

    Μας κάνει να εστιάζουμε στο αρνητικό και να το μεγεθύνουμε στο μυαλό μας, ενώ παράλληλα υποβαθμίζουμε ή αγνοούμε το θετικό. Μας ωθεί να κολλάμε στις άσχημες ειδήσεις, να φτιάχνουμε αρνητικά σενάρια για το μέλλον, να βλέπουμε πολύ περισσότερο τα ελαττώματα –των άλλων ή του εαυτού μας– από τα προτερήματα.
    Και τι νομίζετε ότι συμβαίνει όταν σκεφτόμαστε και λειτουργούμε βλέποντας τα όλα μαύρα; Απλούστατα, σταδιακά γίνονται όλα όλο και πιο μαύρα.

    Όταν δηλαδή: Σκέφτομαι αρνητικά – νιώθω αρνητικά – φέρομαι αρνητικά = έχω αρνητικά αποτελέσματα στη ζωή μου.

    Η αρνητικότητα βλάπτει τη διάθεσή μας, τις σχέσεις, τις επιδόσεις μας, ακόμα και την υγεία μας, καθώς το άγχος προκαλεί την έκκριση ορμονών που ρίχνουν την άμυνα του ανοσοποιητικού μου και επομένως γινόμαστε πολύ πιο ευάλωτοι σε άλλους ιούς και διαταραχές.
    Δυστυχώς, ο ιός της αρνητικότητας κυκλοφορεί παντού και μεταδίδεται πολύ εύκολα: από τα ΜΜΕ, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από τις συζητήσεις με άλλους ανθρώπους. Αφού, λοιπόν, δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε τελείως, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να θωρακιστούμε απέναντί του, να ενισχύσουμε τις εσωτερικές μας άμυνες, ώστε να αντιδράσουμε σε αυτόν όταν έρθουμε σε επαφή μαζί του.
    Πώς μπορούμε να ενισχύσουμε την εσωτερική μας άμυνα έναντι της αρνητικότητας; Μειώνοντας την έμφαση στο αρνητικό και αυξάνοντας την έμφαση στο θετικό.

    Ας αρχίσουμε με τρεις συνειδητοποιήσεις τις οποίες θα ήταν καλό να γράψουμε με μεγάλα γράμματα σε ένα χαρτί και να τις κολλήσουμε κάπου που να τις βλέπουμε συχνά.
    ✤ Η πραγματικότητα έχει πολλά στοιχεία, και αρνητικά και θετικά (οι περιπτώσεις που κάτι είναι μόνο αρνητικό είναι ευτυχώς λίγες). Το ζήτημα είναι πού θα εστιάσουμε περισσότερο.
    ✤ Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα είναι υποκειμενικός, ανάλογα με τα βιώματά μας. Το ίδιο πράγμα μπορεί σε εμάς να φαίνεται αρνητικό και σε έναν άλλο θετικό.
    ✤ Μπορούμε να επιλέξουμε και να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να εστιάζει περισσότερο στο θετικό. Πώς μπορούμε να αλλάξουμε την εστίαση του νου μας και να ενισχύσουμε το θετικό; Κατά κάποιο τρόπο, είναι σαν να πρέπει να εγκαταστήσουμε στο μυαλό μας ένα νέο πρόγραμμα, μια νέα εφαρμογή. Για να το κάνουμε αυτό θέλει προσπάθεια και χρόνο –αλλά μπορεί να γίνει. Η μαγική λέξη γι’ αυτό είναι η επανάληψη. Μόνο με τη διαρκή και συστηματική επανάληψη θα εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας να εστιάζει περισσότερο στο θετικό. Ας δούμε μερικές ιδέες:
    ✤ Περιορισμός αρνητικότητας: λιγότερη επαφή με άσχημες ειδήσεις, αρνητικά σχόλια, καταστροφολογία κ.λπ. Οριοθετήστε τον εαυτό σας σχετικά με το πόση ώρα ασχολείται με ειδήσεις, πόσο συζητάει για καταστροφές κ.λπ. Αποφύγετε συζητήσεις με ανθρώπους που είναι συνέχεια αρνητικοί ή γκρινιάζουν.
    ✤ «Βρες το θετικό»: βάλτε στον εαυτό σας την πρόκληση να προσπαθεί να βρίσκει το θετικό –ή έστω το λιγότερο αρνητικό– στην καθημερινότητα. Για παράδειγμα, δεν έρχεται ένας πελάτης σας στο ραντεβού σας –αντί να γκρινιάξετε πόσο ασυνεπής είναι, πείτε «τώρα έχω μια ώρα ελεύθερη να χαλαρώσω λίγο».
    ✤ Ημερολόγιο θετικών: κάθε βράδυ να γράφετε τρία θετικά πράγματα που βιώσατε μέσα στην ημέρα. Προσπαθήστε να εντοπίσετε τι θα μπορούσε να θεωρηθεί θετικό, ακόμα κι αν εσείς δεν το ευχαριστηθήκατε.
    Δοκιμάστε να εφαρμόσετε τα παραπάνω συστηματικά για αρκετό καιρό και θα δείτε –το μυαλό σας θα αρχίσει από μόνο του να στρέφεται περισσότερο στο θετικό, οπότε θα νιώθετε καλύτερα και θα ζείτε καλύτερα.

    Σοφία Ανδρεοπούλου, Ψυχολόγος, Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια

    Άρθρο από το περιοδικό Women in Business & Science, τεύχος Απριλίου 2023

  • Έφηβοι Online χωρίς παγίδες

    Έφηβοι Online χωρίς παγίδες

    Tο διαδίκτυο όλοι γνωρίζουμε ότι είναι  το εργαλείο που μας ανοίγει τις πύλες στη γνώση, στην ενημέρωση, στην επιστήμη, στην επικοινωνία και στην ψυχαγωγία.

    Μας οδηγεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Είναι απαραίτητο σε όλους και φυσικά το χρησιμοποιούν και οι έφηβοι.  Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας (ΤΕΙ Θεσσαλονίκης) κάνουν καθημερινή χρήση του  7 στους 10 Έλληνες έφηβους.

    Το διαδίκτυο είναι απαραίτητο στους έφηβους γιατί τους προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες και στοιχεία (π.χ. για  εργασίες στο σχολείο) αλλά κυρίως γιατί είναι και ένας χώρος επικοινωνίας (facebook κ.λπ.) και χώρος παιχνιδιού online. Ο έφηβος θέλει σύνδεση στο διαδίκτυο επίσης για να «κατεβάζει»  μουσική, video και παιχνίδια.  Μέσα σε 5 λεπτά το «ποντίκι» μπορεί να τους πάει βόλτα σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον για έναν ενήλικα, αλλά στον έφηβο μπορεί να προκαλέσει σύγχυση και άγχος. Η ταχύτητα που έχει το μέσον πολλές φορές  υποβιβάζει ή αντίθετα υπερτιμά την αξία των δεδομένων και ο καταιγισμός των πληροφοριών προκαλεί συχνά σύγχυση ακόμα και σε μία διαμορφωμένη προσωπικότητα όπως του ενήλικα.

    Σε μια προσωπικότητα που είναι ακόμα υπό διαμόρφωση -όπως του παιδιού στην πρώιμη εφηβεία- αυτός ο βομβαρδισμός από πληροφορίες δεν είναι ό,τι καλύτερο. Το παιδί δεν μπορεί ακόμα να τις ελέγξει, να τις τακτοποιήσει, να τις αξιολογήσει, να τις χειριστεί κ.λπ.

    Το διαδίκτυο δεν είναι μέσο που πρέπει να παίρνουμε αψήφιστα, ειδικά όσον αφορά τα παιδιά. Προκαλεί σε αυτά μια υπολογίσιμη σύγχυση σε μια περίοδο που αυτά ούτως ή άλλως δυσκολεύονται πολύ να τακτοποιήσουν τη σκέψη τους, γεγονός που ενέχει συγκεκριμένους κινδύνους. 

    Η ασφάλεια στο διαδίκτυο είναι ένα μεγάλο ζήτημα ακόμα και για τους ενήλικες. Όμως ειδικά για τα παιδιά, που τώρα ξεκινούν τις διαδικτυακές επαφές τους, πρέπει να έχουμε κατά νου μερικά σημεία που απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή, όπως οι συζητήσεις στα chat rooms. Τις περισσότερες φορές αυτές είναι αθώες. Σε κάποιες περιπτώσεις  μάλιστα λειτουργούν  θετικά, γιατί διευκολύνουν πολύ τα παιδιά που  έχουν π.χ. κινητικές δυσκολίες και  γενικά δυσκολεύονται στις μετακινήσεις. Η ηλεκτρονική επαφή τους προσφέρει λοιπόν μια  διέξοδο. Εντούτοις η ανωνυμία του διαδικτύου είναι σημαντικό πρόβλημα τόσο όσον αφορά την  ασφάλεια των εφήβων, όσο και τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους.

    Η ψευδαίσθηση  της παντοδυναμίας

    Μια άλλη δυνατότητα που έχει ο έφηβος είναι να συμμετέχει σε διάφορα παιχνίδια ρόλων του διαδικτύου. Αυτά τα παιχνίδια μπορούν κάποιες φορές να διευκολύνουν την επικοινωνία με άλλα άτομα ή να αποτελούν διέξοδο. Μπορεί όμως και να συμβάλλουν στο να κλειστεί ο έφηβος σε  έναν εικονικό κόσμο και να αναβάλλει διαρκώς την ένταξή του π.χ. στην ομάδα των συμμαθητών του, προτιμώντας τη λιγότερο αγχώδη ένταξη σε μια ομάδα online παιχνιδιών.

    Τρίτη δυνατότητα αλλά και πηγή πιθανών προβλημάτων είναι η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας που προσφέρει το διαδίκτυο. Στα online παιχνίδια ή συζητήσεις έχεις ένα ψευδώνυμο και «μπαινοβγαίνεις» όποτε θέλεις. Είσαι βέβαιος ότι έχεις  απεριόριστες δυνατότητες και την επιλογή να σταματήσεις ανά πάσα στιγμή χωρίς να δώσεις αναφορά σε κανένα. Αυτή η ψευδαίσθηση παντοδυναμίας άλλοτε λειτουργεί εκτονωτικά λυτρωτικά, άλλοτε όμως παγιδεύει.

    Εξάλλου όποιος από εσάς έχει τύχει να παρενοχληθεί διαδικτυακά γνωρίζει πολύ καλά ότι η προσβολή ή ενόχληση που έρχεται γραπτά, στην οθόνη του δικού σου υπολογιστή, μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, δηλαδή στο άσυλό σου, έχει πολύ μεγαλύτερη επίπτωση από άλλες, χειρότερες προσβολές που μπορεί να εισπράξεις οδηγώντας π.χ. στον δρόμο ή στην αυλή του σχολείου.

    Πρόβλημα εξάρτησης

    Τα παιχνίδια γενικά προσφέρουν μια χαλάρωση, χωρίς υψηλό κόστος, και τα παιδιά τα παίζουν με τις ώρες. Πολλές φορές  παίζουν παιχνίδια που οι γονείς δεν θα ενέκριναν ποτέ αν γνώριζαν το περιεχόμενό τους. Όμως αυτή ακριβώς η πολύωρη ενασχόληση μπορεί και να αποτελέσει πρόβλημα εξάρτησης.

    Ένα άλλο θέμα είναι οι διάφορες πιθανόν επικίνδυνες ιστοσελίδες   που το παιδί μπορεί να επισκέπτεται. Ο γονιός ελέγχει ελάχιστα τις πληροφορίες που έτσι κι αλλιώς δέχεται ο έφηβος έξω από το σπίτι στις συντροφιές του. Το διαδίκτυο μπορεί να εντείνει το πρόβλημα ακόμα περισσότερο. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά αν το παιδί του πήγε σε ιστοσελίδα  που εξηγεί πώς ακριβώς φτιάχνεται μια βόμβα μολότοφ. Δεν ξέρει αν πήγε σε ιστοσελίδα με προτάσεις για τρόπους αυτοκτονίας  ή σε ιστοσελίδα με περιεχόμενο πορνό.

    Καλό θα ήταν λοιπόν ο γονιός να σκεφτεί πολύ καλά το όλο ζήτημα και να μην το δει σαν ένα απλό «χατίρι» του παιδιού, αλλά ούτε και να αισθάνεται οπισθοδρομικός επειδή δεν εγκρίνει την εγκατάσταση υπολογιστή στο δωμάτιο ενός 13χρονου. 

    H Αλεξάνδρα Καππάτου  είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα «Οι γονείς κάνουν τη διαφορά», «Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά», «Οι γονείς χωρίζουν» και «Παιδιά στην εφηβεία, γονείς σε κρίση».

    Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος, Συγγραφέας

  • Υπάρχει τοξική θετικότητα;

    Υπάρχει τοξική θετικότητα;

    Την πρώτη φορά που άκουσα τη φράση «τοξική θετικότητα», δεν σας κρύβω ότι θύμωσα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ακόμα και στην θετικότητα κάποιοι απέδιδαν μια αρνητική χροιά. Μου φαινόταν σαν ένα επιχείρημα υπερ της αρνητικότητας.

    Βασικά, μου φαινόταν σαν ένα κακόγουστο αστείο. Για πολλά χρόνια προσπαθούσα (και προσπαθώ ακόμα) να πείσω τους ανθρώπους να εστιάζουν περισσότερο στο θετικό. Και τώρα θα μου πει κάποιος ότι το έχω παρακάνει, ότι η θετικότητά μου είναι τοξική; Δηλαδή, σκεφτόμουν, θα έρχεται ένας θεραπευόμενός μου, θα γκρινιάζει με τις ώρες, και αν εγώ πάω να του πω «δες το θετικό», θα μου λέει «αυτό είναι τοξική θετικότητα»;;;;

    Όχι, φώναζα (από μέσα μου, βέβαια! Δεν θα ήταν ωραίο να με περάσουν και για τρελή, σωστά;). ΟΧΙ. Η θετικότητα δεν είναι ποτέ τοξική. Η θετικότητα είναι το καλύτερο πράγμα που υπάρχει και δεν μπορεί να έχει καμία αρνητική επίπτωση.

    Ωστόσο, όταν ηρέμησα λίγο, άρχισα να το σκέφτομαι. Υπάρχει περίπτωση η θετικότητα να έχει αρνητική επίδραση, αναρωτήθηκα. Πότε θα μπορούσε να είναι άσχημο το να βλέπω κάτι θετικά;

    Πράγματι, αν «θετικότητα» σημαίνει να μην αφήνουμε χώρο για τα αρνητικά συναισθήματα, τότε αυτό είναι στ’ αλήθεια βλαβερό. Αναμφίβολα είναι λάθος να πνίγουμε τα δυσάρεστα συναισθήματά μας ή να μην δίνουμε την ευκαιρία στους άλλους να εκφράσουν τα δικά τους δυσάρεστα συναισθήματα. Και αυτό πράγματι συμβαίνει όταν κάποιος έχει αυτή την επιφανειακά θετική στάση που ονομάζεται πια «τοξική θετικότητα».

    Η τοξική θετικότητα είναι η άποψη ότι όσο δύσκολη και να είναι μια κατάσταση, οι άνθρωποι πρέπει να διατηρούν πάντοτε θετική νοοτροπία, πρέπει να είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν τα πάντα με χαμόγελο και θετικότητα. Αυτό βέβαια συχνά οδηγεί σε μια απώθηση ή αποφυγή των δυσάρεστων συναισθημάτων, σε μια απόκρυψη των δυσάρεστων καταστάσεων. Πολλοί άνθρωποι, προκειμένου να διατηρήσουν μια επιφανειακά ευχάριστη εικόνα, θα κρυφτούν πίσω από το δαχτυλάκι τους και θα αποφύγουν να εκφράσουν οτιδήποτε δυσάρεστο. Αυτό συχνά καταλήγει σε μια επίπλαστη εικόνα, σε επιδερμικές σχέσεις, σε μια νευρωτική προσπάθεια να διατηρηθεί αυτή η επίπλαστη θετική εικόνα. Με αυτή την έννοια, η τοξική θετικότητα συνδέεται με την άρνηση και την απώθηση – είναι ένας μηχανισμός άμυνας, ένας τρόπος για να αποφύγουμε τα αληθινά συναισθήματα, τα δικά μας και των άλλων.

    Οι άνθρωποι που επιδίδονται στην τοξική θετικότητα, αποφεύγουν να επεξεργαστούν αυτό που νιώθουν και αποφεύγουν να ακούσουν αυτό που οι άλλοι νιώθουν. Έτσι όμως, αφενός τα συναισθήματα αυτά φουντώνουν και αφετέρου, χάνεται όλη η λειτουργικότητα των συναισθημάτων. Γιατί τα συναισθήματα είναι μηχανισμοί πολύτιμοι για την επιβίωσή μας – και δεν θα έπρεπε να τα αγνοούμε. Ο θυμός, ο φόβος, όλα τα «δυσάρεστα» συναισθήματα μας δείχνουν ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά, και μας προετοιμάζουν για να δράσουμε. Αν, επομένως, τα αγνοούμε ή τα «κουκουλώνουμε» τότε δεν δρούμε – και η κατάσταση στη ζωή μας πιθανότατα θα χειροτερέψει.

    Ας υποθέσουμε ότι η Μαρία δουλεύει σε μια εταιρεία και έχει μια συνάδελφο που διαρκώς την υπονομεύει επειδή θέλει εκείνη να πάρει προαγωγή και όχι η Μαρία. Αν η Μαρία δει την αλήθεια και νιώσει θυμό, ο θυμός θα την ωθήσει να κάνει κάτι για να αντιμετωπίσει την κατάσταση – και επομένως, είτε η συνάδελφος θα σταματήσει να την υπονομεύει, είτε η Μαρία θα βρει τρόπο να εξουδετερώσει τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς της συναδέλφου πάνω της.

    Τι θα συμβεί όμως αν η Μαρία δεν νιώσει θυμό, αν αποφύγει το δυσάρεστο συναίσθημα με λίγη «τοξική θετικότητα»; Τότε, μόλις αρχίσει να ενοχλείται, θα πει στον εαυτό της: «μη δίνεις σημασία – όλα καλά! Να είσαι ευγνώμων που έχεις δουλειά και να μην θυμώνεις για ασήμαντα πράγματα». Έτσι, προσωρινά πράγματι θα ηρεμήσει. Όμως δεν θα αντιμετωπίσει την κατάσταση. Η συνάδελφος θα συνεχίσει να την υπονομεύει και στο τέλος ενδέχεται να της φάει και την προαγωγή.

    Ένα άλλο παράδειγμα τοξικής θετικότητας είναι οι κλισέ φράσεις δήθεν παρηγοριάς που πολλοί άνθρωποι λένε στους άλλους για να τους βοηθήσουν να νιώσουν καλύτερα. Ο Γιάννης έχασε τη δουλειά του και πέρασε μια πολύ δύσκολη περίοδο όπου ένιωθε πολύ άσχημα για τον εαυτό του. Οι φίλοι του, αντί να προσπαθήσουν να τον ακούσουν και να του δείξουν ότι είναι εκεί για εκείνον, προσπάθησαν να τον παρηγορήσουν με τόνους από τοξική θετικότητα. Καθημερινά τον βομβάρδιζαν με φράσεις-κλισέ που απλώς τον έκαναν να νιώθει χειρότερα: «καλύτερα, ποτέ δεν σου άρεσε αυτή η δουλειά έτσι κι αλλιώς», «μην το βλέπεις σαν αποτυχία αλλά σαν ευκαιρία», «κάθε κρίση είναι μια ευκαιρία», «μείνε θετικός για να προσελκύσει θετική ενέργεια»!

    Μπορεί όλα αυτά να τα έλεγαν με καλή πρόθεση, αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου καλό για τον Γιάννη, ο οποίος ένιωθε άσχημα που ένιωθε άσχημα μετά από τόσες προσπάθειες των φίλων του. Η τοξική θετικότητα κάνει τον άνθρωπο που την εισπράττει να νιώθει ενοχές που νιώθει άσχημα, να νιώθει ότι είναι αγνώμων και αχάριστος – συχνά μάλιστα φοβάται ότι μπορεί να τιμωρηθεί γι’ αυτό!

    Βέβαια, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: το πρόβλημα σε όλα αυτά δεν είναι η θετικότητα – το πρόβλημα είναι η αποφυγή των συναισθημάτων. Αν μπορούμε να αποδεχτούμε και να εκφράσουμε ΟΛΑ τα συναισθήματά μας, ευχάριστα και δυσάρεστα, αν μπορούμε να αποδεχτούμε και να ακούσουμε ΟΛΑ τα συναισθήματα των κοντινών μας προσώπων, ευχάριστα και δυσάρεστα, τότε είναι πολύ καλό να είμαστε θετικοί – και δεν κινδυνεύουμε καθόλου από τοξική θετικότητα.

    Το κλειδί είναι να δεχτούμε ότι ΟΛΑ τα συναισθήματα είναι πολύτιμα. Πρέπει να τα αντέχουμε, να τα μοιραζόμαστε, και να τα αξιοποιούμε. Όταν το κάνουμε αυτό, τότε είναι πολύ καλή ιδέα να είμαστε θετικοί, δηλαδή να προσπαθούμε να καταλήξουμε με μια όσο το δυνατόν πιο θετική αντίληψη για την κατάσταση. Η θετικότητα θα πρέπει να είναι η κατάληξη της διαδικασίας και όχι η αφετηρία της. Και τότε, είναι κάτι πολύτιμο που μας κάνει καλύτερη τη ζωή.

    Σοφία Ανδρεοπούλου, MSc, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος

  • 8 φυσικοί τρόποι να κοιμάστε καλύτερα το βράδυ

    8 φυσικοί τρόποι να κοιμάστε καλύτερα το βράδυ

    Ο ύπνος των περισσότερων ανθρώπων διαταράσσεται όταν αγχώνονται και ειδικότερα σε περιόδους που τον χρειάζονται περισσότερο. Ωστόσο υπάρχουν φυσικές θεραπείες, είτε είναι τρόποι ρουτίνας είτε είναι συμπληρώματα που μας βοηθούν πολλές φορές όταν οι αμφισβητήσεις και οι ανησυχίες μας στοιχειώνουν πριν κλείσουμε τα μάτια μας.

    Εδώ θα βρείτε μερικούς τρόπους που θα σας βοηθήσουν να ξεκουραστείτε έτσι όπως σας αξίζει! H Shanelle McKenzie, η συνιδρύτρια του Villij, και η συνάδελφος της Kim Knight θα μας μιλήσουν σχετικά με το παραπάνω θέμα.

    Άκουσε ήρεμη μουσική

    Κατά την διάρκεια των ημερών που έχουμε προβλήματα με την ξεκούραση ακούμε ήρεμη και χαλαρωτική μουσική που συνήθως μας αποκοιμίζει, συμβουλεύει η McKenzie. Σε περίπτωση που ξυπνήσετε μην ανοίξετε τα φώτα, βάλτε μουσική που σας δημιουργεί μια θετική αύρα. Φανταστείτε τι φέρνει χαρά στην ζωή σας και αυτό θα σας βοηθήσει να ξανά κοιμηθείτε.

    Αρωματοθεραπεία

    Η Kim Knight προτείνει να χρησιμοποιήσετε υγραντήρα για να βελτιώσετε την ποιότητα του αέρα. Βοηθάει στην αναπνοή και κρατάει το δέρμα σας ενυδατωμένο. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αιθέρια έλαια για να χαλαρώσετε προτού κοιμηθείτε .

    Κάνε διαλογισμό

    Μπορείς να κάνεις γίογκα και να συντονίσεις την αναπνοή με το σώμα σου ή μπορείς απλά να κάτσεις και να συγκεντρωθείς στις αναπνοές σου. Επίσης μπορείς να χρησιμοποιήσεις εφαρμογές για τον διαλογισμό.

    Κάνε ένα ζεστό ντουζ

    Ακόμα και τους ζεστούς μήνες η Dr. McClellan προτείνει ένα ζεστό μπάνιο, το οποίο μπορεί να μειώσει το στρες.

    Δοκίμασε χαμομήλι

    Η Knight προτείνει να πίνετε ζεστό χαμομήλι πριν την ώρα του ύπνου. Ένα φλιτζάνι χαμομήλι (έχουμε άφθονο στην ελληνική φύση) θα σας βοηθήσει να ηρεμήσετε και να κοιμηθείτε.

    Κάνε το κρεβάτι σου πιο άνετο

    Μπορείτε να βρείτε μεγάλα μαξιλάρια και αφράτες κουβέρτες που θα σας κάνουν να νιώσετε άνετα , ασφαλής , και με την αίσθηση ότι αγκαλιάζεται κάποιον.

    Πηγή: VOGUE AMERICA