Κατηγορία: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

«Θα με τρελάνεις!»
«Δεν σε αντέχω άλλο!»
Σας θυμίζουν τίποτα οι φράσεις αυτές; Όλο το τελευταίο διάστημα που τα σχολεία ήταν κλειστά, οι φράσεις αυτές πρέπει να ακούστηκαν (με ουρλιαχτά) σε χιλιάδες σπίτια στην ελληνική επικράτεια.
«Δεν βγαίνει έξω, δεν μιλάει, δεν διαβάζει, δεν τρώει καλά καλά. Το μόνο που κάνει είναι να κολλάει στο κινητό ή στο λάπτοπ. Τα έχω δοκιμάσει όλα –τον καλοπιάνω, μετά του φωνάζω, τον απειλώ, τον βρίζω– τίποτα δεν πιάνει. Μου έχουν σπάσει τα νεύρα», λένε πολλές μαμάδες (και μπαμπάδες, αλλά σήμερα θα επικεντρωθούμε στις μαμάδες).

Είναι αλήθεια ότι η κατάσταση εδώ και αρκετούς μήνες ήταν πολύ δύσκολη για τις μαμάδες –ειδικά αν έχουν μικρά παιδιά και ακόμα περισσότερο αν πρέπει να δουλέψουν και οι ίδιες διαδικτυακά. Και παραμένουν δύσκολα, τόσο για τις μαμάδες όσο και για τα παιδιά. Τα παιδιά δυσκολεύονται στην προσαρμογή στη νέα «κανονικότητα» και οι μαμάδες πάλι «φρικάρουν». Θυμώνουν, φωνάζουν, απειλούν –και μετά νιώθουν τύψεις, υποχωρούν και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.

• Όμως, όταν μια μητέρα είναι «στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» συνεχώς, και η ίδια υποφέρει, και στο παιδί της δημιουργεί προβλήματα.
• Τα παιδιά μιας «τρελαμένης μαμάς» βλάπτονται με διάφορους τρόπους:
• Νιώθουν και τα ίδια οργή (άσχετα αν την εκδηλώνουν ή όχι) και άγχος.
• Σχηματίζουν μια πολύ κακή αυτοεικόνα και βιώνουν ενοχές.
• Μαθαίνουν δυσλειτουργικές συμπεριφορές, όπως να φωνάζουν, να απειλούν, και να ρίχνουν την ευθύνη για τη συμπεριφορά τους στους άλλους.
• Νιώθουν ανασφάλεια και νευρικότητα, αφού βλέπουν ότι δεν μπορούν να στηριχτούν στη μητέρα τους, γιατί και η ίδια δεν μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά της και να βρει λύσεις.

Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα στην ανατροφή των παιδιών
Όταν φωνάζουμε γιατί κάτι δεν έκανε καλά το παιδί μας, η βλάβη που προκαλούμε σε εκείνο, σε εμάς και στη σχέση μας είναι πολύ μεγαλύτερη από το όποιο όφελος. Δεν αξίζει τον κόπο να κλείσει το κινητό ή να διαβάσει ιστορία επειδή εσείς φωνάξατε –τα αρνητικά αποτελέσματα θα είναι πολύ περισσότερα από το θετικό του ότι διάβασε ιστορία. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα στην ανατροφή των παιδιών.

Επιπλέον, σήμερα τα παιδιά μάς χρειάζονται περισσότερο από πριν –τώρα που και τα ίδια βρίσκονται σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, που έχουν βιώσει τόσες αλλαγές μέσα στους τελευταίους μήνες, που έχουν αγχωθεί και ταλαιπωρηθεί. Τώρα χρειάζονται μια μητέρα σταθερή, που είναι σε θέση να βρει λύσεις στα προβλήματα, που μπορεί να βάλει κανόνες και να τους εφαρμόσει με ψυχραιμία και που είναι πάντα δίπλα τους και τα στηρίζει

Αν, λοιπόν, νιώθετε ότι είστε «στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», προτείνω:

• Να θυμάστε ότι δουλειά μιας μαμάς είναι να εκπαιδεύει το παιδί της. Αν το παιδί δεν λειτουργεί καλά, είναι δουλειά σας να το μάθετε να λειτουργεί καλύτερα (και όχι να θυμώνετε γιατί δεν
• το κάνει από μόνο του).
• Να αναλάβετε την ευθύνη για τις αντιδράσεις σας και να μην κατηγορείτε το παιδί σας. Όσο εκνευριστικό κι αν είναι, εσείς θα έπρεπε να έχετε αυτοέλεγχο, είστε ενήλικη.
• Να φροντίσετε να έχετε κάποιο χρόνο μέσα στην ημέρα που να ηρεμείτε και να προσφέρετε κάποια ευχαρίστηση στον εαυτό σας.
• Αν δυσκολεύεστε μόνιμα να διαχειριστείτε το παιδί σας, ζητήστε βοήθεια: διαβάστε κάποιο βιβλίο, παρακολουθήστε κάποιο σεμινάριο, επισκεφθείτε ένα ψυχολόγο.
• Το μεγάλωμα ενός παιδιού είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια. Αναζητήστε τα εργαλεία που χρειάζεστε για να μπορέσετε να την απολαύσετε. Αξίζει τον κόπο!

Δεν είναι μυστικό πως αντιμετωπίζουμε μια παγκόσμια κρίση ψυχικής υγείας,  που επιδεινώθηκε από την πανδημία! Και ενώ όλοι πρέπει να θέσουν την ψυχική υγεία σε προτεραιότητα, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, οι νεότερες γενιές μας έχουν παρουσιάσει σημαντικά προβλήματα, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), 1 στους 4 νεαρούς ενήλικες (ηλικίας 18 έως 24) σκέφτηκε σοβαρά την αυτοκτονία κατά τη διάρκεια της πανδημίας, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Mind Body Green.

Ωστόσο, καθώς η παθολόγος επικοινωνίας και η γνωστική νευροεπιστήμονας Caroline Leaf, Ph.D., μοιράζεται στο podcast του mindbodygreen, ο εγκέφαλος των  millenians  (εκείνων που γεννήθηκαν από το 1981 έως το 1996)  είναι πιο επιρρεπής σε άγχος.

Στην πραγματικότητα, διεξήγαγε μια κλινική δοκιμή και διαπίστωσε ότι οι εγκέφαλοι των συμμετεχόντων φαινόταν σωματικά μεγαλύτεροι: «Μερικοί από τους millenians που ήρθαν είχαν βιολογικές ηλικίες που μερικές φορές ήταν 30 έως 40 χρόνια μεγαλύτερες από την πραγματική τους ηλικία, λέει. Το εντυπωσιακό είναι ότι μερικοί που βρέθηκαν εκεί, ηλικίας 25 έως 35 ετών, παρουσίασαν το σώμα τους σε επίπεδο 60-70 ετών!

Γιατί οι  millennials είναι πιο επιρρεπείς στο άγχος;

Σύμφωνα με την Leaf, ο λόγος έγκειται στην ικανότητά τους να προσαρμόσουν το μέλλον στο περιβάλλον. Τι σημαίνει αυτό; Λοιπόν, οι millenians  βρίσκoνται σε μια μοναδική στιγμή της ζωής τους, όπου μόλις αρχίζουν να καταλαβαίνουν το βάρος του μέλλοντος και αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι το αόριστο “μέλλον” έχει ημερομηνία λήξης.

«Όταν είσαι 18 έως 24 ετών, ο θάνατος και τέτοια πράγματα στο μέλλον φαίνεται ότι δεν είναι πολύ ξεκάθαρα», λέει ο Leaf. Αλλά οι millenians μπορούν να δουν το μέλλον πιο ξεκάθαρά αλλά δεν μπορούν να δουν το δρόμο τους.

Με άλλα λόγια: Το μέλλον φαίνεται προφανές, αλλά δεν είναι ακριβώς σίγουροι πώς θα φτάσουν εκεί και αυτή η χρόνια αβεβαιότητα μπορεί να δημιουργήσει υπερβολικό άγχος.

Μόλις οι millenians συμμετέχοντες διαγνώστηκαν με κλινική διαταραχή άγχους, η ενέργεια έπεσε αμέσως στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλου τους. Όταν η ενέργειά σας πέφτει στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλου σας, έχετε λιγότερη ροή αίματος, λιγότερο οξυγόνο. Μπορείτε κυριολεκτικά να έχετε μικρές τρύπες στον εγκέφαλό σας και στη συνέχεια αυτά τα εγκεφαλικά κύματα να μην ρέουν όπως θα έπρεπε, εξηγεί η  Leaf. Έτσι, η γνωστική σας ευελιξία, δηλαδή  η ικανότητά σας να κάνετε ενδοσκόπηση, στην οποία πρέπει να έχουμε πρόσβαση για να κατανοήσουμε τη ζωή, αρχίζει να εξαφανίζεται. Και, λοιπόν, η ικανότητά σας να προσαρμόσετε το μέλλον σας σε αυτό το περιβάλλον γίνεται επικίνδυνο.

Τι μπορούμε να κάνουμε γι ‘αυτό;

Εάν αντιμετωπίζετε άγχος, η Leaf λέει ότι έχετε την ικανότητα να αλλάξετε τον εγκέφαλό σας (μια διαδικασία που ονομάζεται νευροπλαστικότητα) με τεχνικές διαχείρισης του μυαλού. Μερικοί από τους συμμετέχοντες που (υποφέρουν από κατάθλιψη) είχαν εντελώς επίπεδους, μπλε εγκεφάλους στην αρχή της μελέτης, πράγμα που σημαίνει πολύ χαμηλά [κύματα εγκεφάλου], σαν μια επίπεδη γραμμή στη θάλασσα, σημειώνει.«Και μόλις είχαν τη δική μου διαχείριση, ο εγκέφαλος είχε γίνει γκρίζος μέσα σε τρεις εβδομάδες, πράγμα που σημαίνει ότι τα κύματα ρέουν σωστά. Και από έξι έως εννέα εβδομάδες, ήταν βιώσιμο.

Μερικές ασκήσεις που μπορεί να βοηθήσουν την ενίσχυση του εγκεφάλου σας είναι οι εξής:

1. Το πρώτο βήμα είναι η πλήρης επίγνωση του τι βιώνετε. Αυτό περιλαμβάνει τη λήψη όσων σκέφτεστε και αισθάνεστε. Έτσι, όταν αισθάνεστε άγχος, ποια συγκεκριμένα συναισθήματα αναδύονται; Πώς νιώθετε σωματικά;
2. Το επόμενο βήμα περιλαμβάνει τον προβληματισμό σχετικά με το γιατί αντιμετωπίζετε άγχος σχετικά με συγκεκριμένους στόχους. Για παράδειγμα, τείνουν να εμφανίζονται τυχόν περιοριστικές σκέψεις όταν σκέφτεστε τους στόχους σας;
3. Το τρίτο βήμα είναι να γράψετε σε ένα χαρτί τι είναι στο μυαλό σας για να επιτρέψετε στις σκέψεις σας να ‘’βγουν’’, αντί να κατασταλούν.
4. Το τέταρτο βήμα είναι να επαναπροσδιορίσετε αυτό που έχετε γράψει με τρόπο που επιβεβαιώνει την προσωπική σας δύναμη. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει να βλέπετε τις σκέψεις και τις εμπειρίες σας ως πτυχές του εαυτού σας που σας έχουν ενισχύσει.
5. Το πέμπτο και τελευταίο βήμα ονομάζεται ενεργή προσέγγιση χρηστών. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει την εμφάνιση ενός σχεδίου δράσης όταν αντιμετωπίζετε άγχος σκέψεις ή μια προγραμματισμένη πρακτική που ολοκληρώνετε σε προκαθορισμένα διαστήματα καθ ‘όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Αυτή είναι μια απλοποιημένη έκδοση της πλήρους εξήγησης. Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι ασκήσεις χρειάζονται χρόνο. Δώστε στον εαυτό σας χώρο για να τα βιώσετε όλα αυτά και θα δείτε. Η Leaf προσθέτει ότι η πλήρης νευροπλαστικότητα εμφανίζεται μετά από 63 ημέρες.

Διαζύγιο. Η λέξη ακούγεται ηχηρή και βαριά. Μικροί και μεγάλοι φοβόμαστε το διαζύγιο. Το διαζύγιο αναμφίβολα συνεπάγεται πόνο, μεγάλες αλλαγές, δύσκολες προσαρμογές.

H Σοφία Ανδρεοπούλου, Msc, Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος μας καλεί να ξεκαθαρίσουμε κάτι: αυτό που επηρεάζει περισσότερο το παιδί δεν είναι απλώς το τί συμβαίνει αλλά το πώς συμβαίνει. Το διαζύγιο είναι ασφαλώς οδυνηρό επειδή το παιδί δεν θα ζει πια με κάποιον από τους γονείς του. Από εκεί και πέρα όμως, τα υπόλοιπα αρνητικά που θα βιώσει το παιδί, δεν οφείλονται τόσο στο ίδιο το διαζύγιο όσο στον πολύ κακό τρόπο με τον οποίο συνήθως οι γονείς  λειτουργούν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το διαζύγιο. Η ανώριμη συμπεριφορά που συχνά εμείς οι ενήλικες επιδεικνύουμε μεταξύ μας είναι που κάνει το μεγάλο κακό στο παιδί, όχι το ίδιο το διαζύγιο.

Αν ένα ζευγάρι δεν μπορεί να ζήσει καλά μαζί, είναι προτιμότερο να χωρίσει – το ζήτημα είναι πώς θα το κάνει έτσι ώστε να μη βλάψει το παιδί του. Πολλές έρευνες τα τελευταία χρόνια καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η χειρότερη απόρροια για το παιδί από ένα διαζύγιο δεν είναι τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνει στην αρχή – αυτά σιγά-σιγά θα αμβλυνθούν. Εκείνο που μένει μέσα του και πάντα θα επηρεάζει τη ζωή του είναι αυτό που μαθαίνει από τους γονείς του για τις σχέσεις.

Ο γονιός, λοιπόν, που δεν θέλει το διαζύγιο να στιγματίσει μόνιμα το παιδί του, θα έπρεπε ίσως να προβληματιστεί λίγο πάνω στα πρότυπα που του δίνει. Αν είναι αρνητικά, τότε το διαζύγιο θα είναι καταστροφικό για το παιδί. Αυτό ωστόσο δεν είναι αναπόφευκτο.

Το διαζύγιο, όπως και οποιαδήποτε άλλη κρίση που βιώνει μια οικογένεια, είναι ευκαιρία για πολύτιμη μάθηση: μέσα από τις δυσκολίες, το παιδί μαθαίνει σημαντικά πράγματα για τη ζωή και διαμορφώνει μια ανθεκτική, ολοκληρωμένη προσωπικότητα.

Ας δούμε, λοιπόν, μερικές ιδέες για να μετατρέψουμε το διαζύγιο από αρνητική-καταστροφική εμπειρία σε αρνητική-δημιουργική εμπειρία για τα παιδιά μας. Για να συμβεί αυτό, βέβαια, η βασική προϋπόθεση είναι να δεσμευτούμε μέσα μας ότι θα λειτουργήσουμε σαν γονείς, βάζοντας τις ανάγκες και το συμφέρον του παιδιού πάνω από την οργή, την εκδικητικότητα, το πείσμα και όποιο άλλο συναίσθημα τρέφουμε για τον/την πρώην μας – ακόμα κι αν δεν  κάνει το ίδιο ο άλλος γονιός.

Το διαζύγιο σαν μια εμπειρία ωρίμανσης. Είναι ευκαιρία να διδάξουμε στα παιδιά μας πώς μέσα από τις κρίσεις –όπως το διαζύγιο- μαθαίνουμε πράγματα για εμάς, και γινόμαστε πιο ώριμοι. Λέμε, για παράδειγμα: «Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος για όλους μας αλλά θα είμαστε μαζί και μέσα από αυτή θα μάθουμε πολύτιμα πράγματα που θα κάνουν καλύτερη τη ζωή μας αργότερα.»

Συναισθηματική έκφραση. Βοηθάμε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του σχετικά με αυτό που βιώνει και εκφράζουμε κι εμείς τα δικά μας, αλλά με τρόπο που δείχνει ότι το αντέχουμε, ότι δεν καταρρέουμε, ούτε κατηγορούμε κανένα. Του λέμε, για παράδειγμα: «Καταλαβαίνω ότι στενοχωριέσαι γιατί ο μπαμπάς έφυγε από το σπίτι. Μπορείς να μου μιλήσεις γι΄αυτό – δεν πρόκειται να πάθω κάτι, ούτε θα θυμώσω μαζί σου. Είναι καλύτερο να μιλάμε γι΄αυτά που αισθανόμαστε».

‘Εμφαση στην αντοχή της σχέσης. Τονίζουμε πολύ πόσο ανθεκτική ήταν η σχέση μας με τον άλλο γονιό που άντεξε τις τόσες διαφορές και εντάσεις αρκετό καιρό – αλλά τώρα που καταλάβαμε πως δεν καταφέρναμε να είμαστε καλύτερα, χωρίζουμε όμως και πάλι θα συνεργαζόμαστε σε ό,τι αφορά στο παιδί.

Ευθύνη και των δύο σε μια σχέση. Χωρίς προσωπικές λεπτομέρειες, μπορούμε να μιλήσουμε για τις δυσκολίες που συναντάνε συνήθως τα ζευγάρια και να περάσουμε το μήνυμα πως σε μια σχέση έχουν και τα δύο μέρη συμμετοχή, άρα και ευθύνη γι΄αυτό που συμβαίνει. Λέμε, για παράδειγμα: «Με τον μπαμπά τσακωνόμαστε πολύ γιατί εγώ αργούσα κι εκείνος ήταν πολύ νευρικός». Επομένως, δείχνουμε στο παιδί πως και οι δύο κάναμε κάτι που συνέβαλε στον καυγά κι έτσι το εκπαιδεύουμε να παίρνει την ευθύνη του στις σχέσεις (κι όχι απλώς να κατηγορεί τους άλλους).

Αυτοκριτική. Και πάλι χωρίς λεπτομέρειες, είναι καλό να δείχνουμε στο παιδί πως κάνουμε αυτοκριτική και πως παραδεχόμαστε τα λάθη ή τις αδυναμίες μας. Για παράδειγμα: «Είναι αλήθεια πως είμαι πολύ ανυπόμονη και αυτό δημιουργεί εντάσεις.»

Αυτοβελτίωση. Δείχνουμε στο παιδί πως προσπαθούμε να διορθώσουμε κάποια από τα λάθη μας. Αν, για παράδειγμα, έχουμε παραδεχτεί πως είμαστε πολύ νευρικοί και αυτό έκανε κακό στο γάμο μας, δείχνουμε στο παιδί ότι προσπαθούμε να περιορίσουμε τα νεύρα μας με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο (μέσα από ασκήσεις, μέσα από βιβλία, από ψυχοθεραπεία, κλπ).

Ενσυναίσθηση. Ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να μπαίνουμε στη θέση του άλλου. Δείχνοντας στο παιδί πως κατανοούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο «άλλος» γονιός, το εκπαιδεύουμε στην ενσυναίσθηση. Όταν, για παράδειγμα, λέμε «ο μπαμπάς σε αγαπάει πολύ και σίγουρα ήθελε να έρθει, αλλά τον κράτησε ο διευθυντής του στη δουλειά», αφενός καθησυχάζουμε το παιδί και αφετέρου του δείχνουμε πως κατανοούμε τη δυσκολία του πατέρα του, παρόλο που μπορεί να έχουμε κάποια αρνητικά συναισθήματα απέναντί του.

Επίλυση προβλημάτων. Η κάθε αλλαγή που συμβαίνει είναι πεδίο εκπαίδευσης στην επίλυση προβλημάτων. ‘Οταν κάτι πάει στραβά, λέμε στο παιδί: «’Ελα να βρούμε μια λύση. Η μαμά δεν μπορεί να σε πάει στο πάρτι, αλλά δεν θέλουμε να το χάσεις. ‘Ελα να σκεφτούμε τι θα κάνουμε»

Μέσα από τον πόνο του, το παιδί μπορεί έτσι να πάρει πολύτιμα μαθήματα που θα χαραχτούν στη μνήμη του και θα επηρεάσουν θετικά όλη του τη ζωή. Αντί να μεμψιμοιρούμε λοιπόν για το πόσο στενοχωριέται το παιδί μας από το διαζύγιο, ας σηκώσουμε τα μανίκια  κι ας κάνουμε το διαζύγιο μια εκπαιδευτική, δημιουργική εμπειρία για το παιδί μας.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να παλεύετε με χαμηλή λίμπιντο. Είναι φυσιολογικό για τις γυναίκες να έχουν διαφορετικά επίπεδα λίμπιντο καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Positive Med, εδώ είναι πέντε κοινές αιτίες χαμηλής λίμπιντο στις γυναίκες:

Άγχος

Το άγχος μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει ενάντια στα επίπεδα λίμπιντο. Ακόμη χειρότερα, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι για τις γυναίκες είναι πιο πιθανό το άγχος αυτό να προκαλείται από τον σύντροφο τους. Εάν έχετε πολλά προβλήματα αυτή την περίοδο, είναι εύκολο να βάλετε τη σεξουαλική σας ζωή στην άκρη.

Πόνος

Εάν αντιμετωπίζετε πόνο κατά τη διάρκεια του σεξ, αυτό είναι μια σαφής ένδειξη ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να έχετε πόνο κατά τη διάρκεια του σεξ και θα πρέπει να το εξετάσετε με μια επίσκεψη στον γυναικολόγο σας. Για παράδειγμα, η ξηρότητα του κόλπου θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, προϊόντων πλύσης ή άλλα ιατρικά ζητήματα, όπως η δυσλειτουργία του πυελικού εδάφους ή οι ορμονικές αλλαγές, θα μπορούσαν επίσης να κάνουν τη συνουσία επώδυνη. Εάν αισθάνεστε πόνο όταν κάνετε σεξ, μην το παραμελήσετε!

Πολύ ψηφιακά ‘’συνδεδεμένοι’’

Δεν είναι μυστικό ότι ζούμε σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία και τα κοινωνικά μέσα κυριαρχούν στη ζωή μας. Το κινητό σας είναι συχνά το πρώτο και τελευταίο πράγμα που βλέπετε κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Στην πραγματικότητα, μια έρευνα διαπίστωσε ακόμη ότι το 70% των ζευγαριών συμφώνησαν ότι τα τηλέφωνά τους παρεμβαίνουν στη σεξουαλική τους ζωή. Βάλτε το τηλέφωνό σας σε αθόρυβο και δώστε στον σύντροφό σας χρόνο ποιότητας. Είναι σημαντικό να μην αφήσετε τον ψηφιακό κόσμο να αποτελέσει εμπόδιο στη σχέση σας.

Είστε ανασφαλής

Οι αντιληπτές αδυναμίες του σώματος είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο μπορεί να νιώθετε άβολα με το σεξ. Η αυτο-εικόνα σας έχει τεράστια επίδραση στο πώς σκέφτεστε και συμπεριφέρεστε σεξουαλικά. Εάν παρατηρήσετε ότι αισθάνεστε άβολα με τη φυσική σας εμφάνιση, ήρθε η ώρα να εργαστείτε για να χτίσετε την αυτοεκτίμησή σας.

Βελτιώστε τη σωματική και ψυχική σας υγεία.

Έλλειψη άσκησης

Εάν αισθάνεστε νωθρή και δεν έχετε  ενέργεια για σεξ, το πρόβλημα θα μπορούσε να είναι η έλλειψη άσκησης. Η άσκηση (ή η έλλειψη αυτής) επηρεάζει τόσες πολλές πτυχές της καθημερινής μας ζωής. Όχι μόνο ενισχύει τη διάθεσή σας και μειώνει το άγχος, αλλά μπορεί επίσης να κάνει τη ροή του αίματος σας και να αυξήσει τις ενδορφίνες. Όσο περισσότερο το σώμα σας είναι σε θέση να παράγει αυτές τις ορμόνες που σας κάνουν να αισθάνεστε καλά, τόσο καλύτερη θα είναι η ροή του αίματός σας και όσο καλύτερη είναι η ροή του αίματος και η παραγωγή ενδορφίνης, τόσο πιθανότερο είναι να έχετε ενέργεια κατά την σεξουαλική επαφή.

Τι είναι η σχιζοφρένια;

Η σχιζοφρένεια είναι μια χρόνια εγκεφαλική διαταραχή που επηρεάζει λιγότερο από το 1% του πληθυσμού. Όταν η σχιζοφρένεια είναι ενεργή, τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν ψευδαισθήσεις, αποδιοργανωμένη ομιλία, προβλήματα με τη σκέψη και έλλειψη κινήτρων. Ωστόσο, με τη θεραπεία, τα περισσότερα συμπτώματα της σχιζοφρένειας θα βελτιωθούν σημαντικά και η πιθανότητα επανεμφάνισης μπορεί να μειωθεί, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση (American Psychiatric Association).

Αν και δεν υπάρχει οριστική  θεραπεία για τη σχιζοφρένεια, η έρευνα οδηγεί σε καινοτόμες και ασφαλέστερες θεραπείες. Οι ειδικοί εξηγούν επίσης τις αιτίες της νόσου μελετώντας τη γενετική, διεξάγοντας έρευνα συμπεριφοράς και χρησιμοποιώντας προηγμένη απεικόνιση για να εξετάσουμε τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου. Αυτές οι προσεγγίσεις  υπόσχονται νέες και πιο αποτελεσματικές θεραπείες.

Η πολυπλοκότητα της σχιζοφρένειας μπορεί να σας βοηθήσει να εξηγήσετε γιατί υπάρχουν παρανοήσεις σχετικά με την ασθένεια. Η σχιζοφρένεια δεν σημαίνει διχασμένη προσωπικότητα ή πολλαπλή προσωπικότητα. Τα περισσότερα άτομα με σχιζοφρένεια δεν είναι πιο επικίνδυνα ή βίαια από τα άτομα του γενικού πληθυσμού. Ενώ οι περιορισμένοι πόροι ψυχικής υγείας στην κοινότητα μπορεί να οδηγήσουν σε έλλειψη στέγης και συχνές νοσηλείες, είναι μια λανθασμένη αντίληψη ότι τα άτομα με σχιζοφρένεια καταλήγουν άστεγα ή ζουν σε νοσοκομεία. Τα περισσότερα άτομα με σχιζοφρένεια ζουν με την οικογένειά τους, σε ομαδικά σπίτια ή μόνοι τους.

Η έρευνα έχει δείξει ότι η σχιζοφρένεια επηρεάζει τους άνδρες και τις γυναίκες αρκετά ισότιμα, αλλά μπορεί να έχει προγενέστερη έναρξη στους άνδρες. Οι τιμές είναι παρόμοιες σε όλο τον κόσμο. Τα άτομα με σχιζοφρένεια είναι πιο πιθανό να πεθάνουν νεότερα από τον γενικό πληθυσμό, κυρίως λόγω των υψηλών ποσοστών συνυπαρχόντων ιατρικών παθήσεων, όπως καρδιακών παθήσεων και διαβήτη.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Όταν η ασθένεια είναι ενεργή, μπορεί να χαρακτηριστεί από επεισόδια στα οποία το άτομο δεν μπορεί να έχει ξεκάθαρη διάκριση μεταξύ πραγματικών και μη πραγματικών εμπειριών. Όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε ασθένεια, η σοβαρότητα, η διάρκεια και η συχνότητα των συμπτωμάτων μπορεί να ποικίλει. Ωστόσο, σε άτομα με σχιζοφρένεια, η συχνότητα εμφάνισης σοβαρών ψυχωτικών συμπτωμάτων μειώνεται συχνά καθώς το άτομο μεγαλώνει. Η μη λήψη φαρμάκων σύμφωνα με τις οδηγίες, η χρήση αλκοόλ ή παράνομων ναρκωτικών και οι αγχωτικές καταστάσεις τείνουν να αυξάνουν τα συμπτώματα. Τα συμπτώματα εμπίπτουν σε τρεις κύριες κατηγορίες:

• Ασυνήθιστα συμπτώματα: Ψευδαισθήσεις, όπως η ακρόαση φωνών ή η εμφάνιση πραγμάτων που δεν υπάρχουν, η παράνοια και οι υπερβολικές ή παραμορφωμένες αντιλήψεις, πεποιθήσεις και συμπεριφορές
• Συνήθη συμπτώματα: Απώλεια ή μείωση της ικανότητας έναρξης σχεδίων, ομιλίας, έκφρασης συναισθήματος ή ευχαρίστησης
• Αποδιοργανωμένα συμπτώματα: Σύγχυση και διαταραγμένη σκέψη και ομιλία, πρόβλημα με τη λογική σκέψη και μερικές φορές περίεργη συμπεριφορά ή μη φυσιολογικές κινήσεις

Η γνώση είναι ένας άλλος τομέας λειτουργίας που επηρεάζεται από τη σχιζοφρένεια που οδηγεί σε προβλήματα με την προσοχή, τη συγκέντρωση και τη μνήμη και σε μειωμένη εκπαιδευτική απόδοση.

Τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας συνήθως εμφανίζονται πρώτα στην αρχή της ενηλικίωσης και παραμένουν για τουλάχιστον έξι μήνες για να γίνει διάγνωση. Οι άνδρες συχνά εμφανίζουν αρχικά συμπτώματα στα τέλη της εφηβείας τους ή στην ηλικία των 20 χρονών, ενώ οι γυναίκες τείνουν να εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια της νόσου στην ηλικία των 20 και των 30 χρονών. Ενδέχεται να υπάρχουν νωρίτερα πιο λεπτά σημάδια, όπως προβληματικές σχέσεις, κακές σχολικές επιδόσεις και μειωμένα κίνητρα.

Πριν από τη διάγνωση, ωστόσο, ένας ψυχίατρος θα πρέπει να διενεργήσει διεξοδική ιατρική εξέταση για να αποκλείσει την κατάχρηση ουσιών ή άλλες νευρολογικές ή ιατρικές ασθένειες των οποίων τα συμπτώματα μιμούνται τη σχιζοφρένεια.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ένας αριθμός γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων συμβάλλουν στην αιτιώδη συνάφεια και οι παράγοντες άγχους της ζωής μπορεί να διαδραματίσουν ρόλο στην αρχή των συμπτωμάτων και στην πορεία τους. Δεδομένου ότι πολλοί παράγοντες μπορούν να συμβάλουν, οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμη να είναι συγκεκριμένοι για την ακριβή αιτία σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση..

Αποκατάσταση και διαβίωση με σχιζοφρένεια

Η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει πολλούς ανθρώπους με σχιζοφρένεια να ζήσουν πολύ παραγωγικές και ικανοποιητικές ζωές. Όπως και με άλλες χρόνιες ασθένειες, ορισμένοι ασθενείς βελτιώνονται ενώ άλλοι συνεχίζουν να είναι συμπτωματικοί και χρειάζονται υποστήριξη και βοήθεια.

Μετά τον έλεγχο των συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας, διάφοροι τύποι θεραπείας μπορούν να συνεχίσουν να βοηθούν τους ανθρώπους να διαχειριστούν την ασθένεια και να βελτιώσουν τη ζωή τους. Η θεραπεία και οι ψυχοκοινωνικές υποστηρίξεις μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να μάθουν κοινωνικές δεξιότητες, να αντιμετωπίσουν το άγχος, να εντοπίσουν έγκαιρα προειδοποιητικά σημάδια υποτροπής και να παρατείνουν περιόδους ύφεσης. Επειδή η σχιζοφρένεια συνήθως εμφανίζεται στην αρχή της ενηλικίωσης, τα άτομα με τη διαταραχή επωφελούνται συχνά από την αποκατάσταση για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων διαχείρισης της ζωής, στην ολοκλήρωση της επαγγελματικής ή εκπαιδευτικής κατάρτισης και στην κατοχή εργασίας. Για παράδειγμα, έχουν βρεθεί προγράμματα υποστηριζόμενης απασχόλησης που βοηθούν τα άτομα με σχιζοφρένεια να αποκτήσουν αυτάρκεια. Αυτά τα προγράμματα παρέχουν στους ανθρώπους με σοβαρές ψυχικές ασθένειες ανταγωνιστικές θέσεις εργασίας στην κοινότητα.

Η αισιοδοξία είναι σημαντική και οι ασθενείς, τα μέλη της οικογένειας και οι επαγγελματίες της ψυχικής υγείας πρέπει να προσέχουν ότι πολλοί ασθενείς έχουν μια ευνοϊκή πορεία ασθένειας, ότι οι προκλήσεις μπορούν συχνά να αντιμετωπιστούν και ότι οι ασθενείς έχουν πολλές προσωπικές δυνάμεις που πρέπει να αναγνωριστούν και να υποστηριχθούν.

Photos by Pexels

Ο φόρος ψυχικής υγείας συνεχίζει να αυξάνεται. Μετά από ένα χρόνο γεμάτο φόβο για τον κορωνοϊό, το 2021 ξεκινά με περισσότερο άγχος για το COVID-19.

Τι μπορείτε να κάνετε για να καταπολεμήσετε το άγχος και την κατάθλιψη;  Μια πρόσφατη μελέτη θα σας βοηθήσει! Ο ποιοτικός ύπνος, η άσκηση και η κατανάλωση περισσότερων ωμών φρούτων και λαχανικών ( με αυτή τη σειρά) προέβλεπαν καλύτερη ψυχική υγεία και ευεξία σε νεαρούς ενήλικες.

Μπορούν να θεωρηθούν ως «τρεις πυλώνες της υγείας», δήλωσε η Shay-Ruby Wickham, μεταπτυχιακή φοιτήτρια της Ιατρικής Σχολής Otago στο Πανεπιστήμιο του Otago στο Dunedin της Νέας Ζηλανδίας και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Psychology, σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδας Today.

Η ποιότητα του ύπνου κέρδισε τον ύπνο που κάθε άτομο είχε κάθε βράδυ ως τον ισχυρότερο παράγοντα για την καλή ψυχική υγεία.

Αυτό είναι εκπληκτικό, επειδή οι συστάσεις ύπνου επικεντρώνονται κυρίως στην ποσότητα παρά στην ποιότητα, δήλωσε η Wickham.

Ενώ είδαμε ότι οι λιγότερο από οκτώ ώρες και οι περισσότερες από 12 ώρες ύπνου  συσχετίστηκαν με υψηλότερα καταθλιπτικά συμπτώματα… η ποιότητα του ύπνου υπερέβη σημαντικά την ποσότητα ύπνου στην πρόβλεψη της ψυχικής υγείας και ευεξίας.

Μόνο μια νύχτα χωρίς καλό  ύπνο μπορεί να προκαλέσει αύξηση κατά 30% στα επίπεδα άγχους, σύμφωνα με ξεχωριστή έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ.

Για τη νέα μελέτη, η Wickham και οι συνάδελφοί της ζήτησαν από περισσότερους από 1.100 ενήλικες ηλικίας 18 έως 25 ετών να συμπληρώσουν μια έρευνα μετρώντας πόσες ώρες και πόσο καλά κοιμόντουσαν, πόσο συχνά γυμνάζονταν και πώς ήταν η διατροφή τους, συμπεριλαμβανομένων πόσων ωμών φρούτων και λαχανικά έτρωγαν σε μια τυπική εβδομάδα.

Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια που είχαν σχεδιαστεί για να εκτιμήσουν την ψυχική τους υγεία, συμπεριλαμβανομένου του εάν ένιωθαν καταθλιπτικοί ή πιο χαρούμενοι. Μοιράστηκαν επίσης τα προβλήματα υγείας τους και αν πήραν αντικαταθλιπτικά.

Μετά την ανάλυση των απαντήσεων, οι ερευνητές διαπίστωσαν:

Η ποιότητα και η ποσότητα του ύπνου ήταν οι ισχυρότεροι προγνωστικοί παράγοντες της κατάθλιψης: Οι άνθρωποι που είχαν καλύτερη ποιότητα ύπνου και εκείνοι που κοιμόντουσαν εντός οκτώ έως 12 ωρών κάθε βράδυ ανέφεραν λιγότερα συμπτώματα κατάθλιψης. Η ποιότητα του ύπνου «ξεπέρασε σημαντικά» άλλες συμπεριφορές υγείας που συνδέονται με την ψυχική υγεία και ευεξία, σημείωσε η μελέτη.

Η ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα ήταν ο δεύτερος ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας της κατάθλιψης: Η μελέτη δεν διευκρίνισε πόση άσκηση ήταν η βέλτιστη, αλλά το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων συνιστά να κάνετε τουλάχιστον 150 λεπτά την εβδομάδα κάθε δραστηριότητα που κάνει την καρδιά να κτυπά γρηγορότερα.

Η κατανάλωση ωμών φρούτων και λαχανικών προέβλεπε βελτίωση: Το σημείο φάνηκε να είναι περίπου πέντε μερίδες την ημέρα. Τα μαγειρεμένα ή μεταποιημένα φρούτα και λαχανικά δεν ήταν τόσο ευεργετικά. Δηλώσεις όπως, «Ζω μια σκόπιμη και ουσιαστική ζωή» και «Είμαι αφοσιωμένος και ενδιαφέρομαι για τις καθημερινές μου δραστηριότητες» δείχνουν την ευεργετική επίδραση του τρίπτυχου ύπνος- άσκηση- διατροφή στην ευεξία του ατόμου.

Photos by Pexels

Είτε πρόκειται για πανδημία Covid-19 είτε για άνοδο στη χρήση των κοινωνικών μέσων, τα επίπεδα άγχους στο Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκονται στην κορυφή. Είναι αυτονόητο ότι η πανδημία έχει επιδεινώσει σίγουρα το πρόβλημα, με στατιστικά στοιχεία που κυκλοφόρησαν τον Ιούνιο να αποκαλύπτουν ότι 19 εκατομμύρια ενήλικες αναφέρουν τακτικά υψηλά επίπεδα του ζητήματος ψυχικής υγείας.  Φίλοι και συγγενείς όσων βιώνουν άγχος μπορεί να αισθάνονται ανίκανοι να βοηθήσουν αφού και οι ίδιοι βιώνουν άγχος και ανησυχία. Υπάρχουν όμως μερικοί σχετικά απλοί τρόποι βοήθειας και μια μικρή φιλία μπορεί να προχωρήσει πολύ, ακόμα κι αν δεν είναι πάντα προφανής, σύμφωνα με το άρθρο του περιοδικού Vogue UK.

Ακούστε προσεκτικά και συμπονετικά

Ρωτήστε τον φίλο σας πώς είναι και ακούστε τα πάντα, χωρίς να σκεφτείτε πώς θα απαντήσετε. Εξασκηθείτε να είστε απόλυτα παρόντες και προς το παρόν, να αναγνωρίσετε τα συναισθήματά τους και να τους ευχαριστήσετε που τα μοιράζονται μαζί σας. Αποφύγετε φράσεις όπως «θα το ξεπεράσετε» ή «θα είστε εντάξει.

Μην προσπαθήσετε να τα διορθώσετε

Θυμηθείτε ότι τίποτα δεν είναι αδιόρθωτο. Ο φίλος σας πιθανότατα έχει ήδη κάνει πολλή έρευνα σε μια προσπάθεια να κατανοήσει το άγχος του, οπότε η υποβολή περισσότερων προτάσεων αντιμετώπισης μπορεί να του δημιουργήσουν επιπλέον βάρος  και να του επιτείνουν το πρόβλημα.  Αντ’ αυτού, γιορτάστε τις προσωπικές τους νίκες όταν ξέρετε ότι έχουν κατακτήσει κάτι ιδιαίτερα δύσκολο και μην κρύψετε τα δικά σας δύσκολα ζητήματα επειδή φοβάστε ότι αυτά θα τους δημιουργήσουν επιπρόσθετο ψυχολογικό βάρος. Η πρόθεση μπορεί να είναι ευγενική, αλλά υπάρχει κίνδυνος να το αντιληφθούν και το αποτέλεσμα να είναι αντίστροφο.

Καταλάβετε ότι το άγχος είναι διαφορετικό σε κάθε άτομο

Το άγχος μπορεί να εκδηλωθεί ως βαθιά κόπωση αλλά, εξίσου, μπορεί επίσης να προκαλέσει αϋπνία. Μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ανησυχία, αναταραχή και αδυναμία συγκέντρωσης. Προκαλεί ευερεθιστότητα για ορισμένους και παράλογους φόβους σε άλλους. ενώ ορισμένοι βιώνουν τρομακτικό πόνο στο στήθος και δυσάρεστη μυϊκή ένταση. Τα ποικίλα και, μερικές φορές παρεξηγημένα, συμπτώματα άγχους είναι αληθινά, γι ‘αυτό λάβετε το υπόψη και ενημερώστε το φίλο σας ότι το καταλαβαίνετε.

Ρωτήστε τους τι χρειάζονται

Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι διαχείρισης του άγχους. Οι ασκήσεις διαλογισμού και αναπνοής, για παράδειγμα, είναι χρήσιμες για πολλούς ανθρώπους – και μπορεί να είναι για εσάς – αλλά μπορεί να μην βοηθήσουν τον φίλο σας. Μερικοί άνθρωποι πρέπει να κάνουν κάτι ενεργό, όπως ένα τρέξιμο, για να βοηθήσουν το δικό τους άγχος. Ρωτήστε τον φίλο σας τι λειτουργεί για αυτόν και πώς μπορείτε να βοηθήσετε.

Παρατηρήστε τους

Εάν φαίνονται ανήσυχοι όταν είστε μαζί, ρωτήστε τους για αυτό. Βάζοντας το εκεί έξω, τους ενημερώνετε ότι, μαζί σας, υπάρχει πάντα χώρος για το άγχος τους δεν χρειάζεται να αποφευχθεί και δεν είναι βάρος. Μπορείτε επίσης να ρωτήσετε αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσατε να κάνετε για να βοηθήσετε, ωστόσο, μερικές φορές εν μέσω πανικού μπορεί να είναι δύσκολο για αυτούς να ξέρουν τι μπορεί να είναι. Εάν δεν είναι σίγουροι, προτείνετε να πάτε κάπου ήσυχα μαζί ή να κάνετε μια βόλτα έξω.

Να γνωρίζετε πόσο επιρροή έχετε σε αυτό το άτομο

Εάν πρόκειται να αργήσετε, ενημερώστε τους. Ομοίως, εάν δεν έχετε χρόνο να απαντήσετε σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή ένα κείμενο, δώστε μια γρήγορη εξήγηση, ώστε να μην τους αφήνετε να ανησυχούν. Το άγχος μπορεί να δημιουργεί  έναν εσωτερικό φόβο, πείθει τους ανθρώπους ότι είναι επαχθείς. Κάντε μια συνειδητή προσπάθεια να τους καθησυχάσετε. Ένα απλό “Μου αρέσει να κάνω παρέα μαζί σου” (και όχι μόνο όταν είναι ήρεμοι) θα σημαίνει πολλά για αυτούς.

Κρατήστε τα όρια σας

Να θυμάστε πάντα ότι είναι σημαντικό να φροντίζετε και εσείς τον εαυτό σας. Κάντε τα πράγματα που θέλετε να κάνετε και ενημερώστε το φίλο σας ότι μπορεί να σας εμπιστευτεί για να φροντίσετε τις δικές σας κοινωνικές και συναισθηματικές ανάγκες. Όταν ζητούν περισσότερα από όσα πρέπει να δώσετε, ενημερώστε τους. Για παράδειγμα: «Σ ‘αγαπώ. Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα, αλλά ας πιούμε καφέ στις 2μμ αύριο.

PHOTOS BY PEXELS

Τα οικογενειακά γεύματα που άλλοτε αποτελούσαν καθημερινή τελετουργία, σήμερα συνιστούν μάλλον πολυτέλεια. Γονείς και παιδιά ταλανίζονται από ένα φορτωμένο ημερήσιο πρόγραμμα και έτσι η ώρα του φαγητού περνάει πιο βιαστικά και σιωπηλά, τα γεύματα είναι συχνότερα μοναχικά με τσιμπολόγημα πρόχειρου φαγητού, στον καναπέ ή μπροστά στην οθόνη. Η απουσία από το οικογενειακό τραπέζι είναι όμως ζημιογόνος, μιας και η ώρα του φαγητού δεν ικανοποιεί τελικά μόνο το στομάχι μας.

Η συνύπαρξη όλης της οικογένειας έχει σημαντικά οφέλη, σημειώνει η Παιδίατρος, πανεπιστημιακός υπότροφος, Τμήμα Αναπτυξιακής και Συμπεριφορικής Παιδιατρικής Α’ Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία, κυρία Ελένη Βαλαβάνη, καθώς:

• Συμβάλλει σε μια  ισορροπημένη διατροφή. Τα παιδιά που γευματίζουν με την οικογένειά τους μαγειρεμένο φαγητό καταναλώνουν πιο ισορροπημένα γεύματα και ταυτόχρονα μαθαίνουν σωστές διατροφικές συνήθειες. Αυτό συμβαίνει γιατί οι γονείς έχουν την ευκαιρία να ελέγχουν τι και πόσο τρώνε τα παιδιά τους όταν η οικογένεια τρώει μαζί. Αντίθετα, τα παιδιά που τρώνε μόνα τους ή μπροστά στην τηλεόραση δεν προσέχουν την ποιότητα και την ποσότητα του φαγητού τους. Το οικογενειακό τραπέζι αποτελεί κατ’επέκταση μια ασπίδα προστασίας στην εμφάνιση παιδικής παχυσαρκίας και διατροφικών διαταραχών.
• Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που απολαμβάνουν στο οικογενειακό τραπέζι πλούσιες συζητήσεις αναπτύσσουν λεξιλόγιο, βελτιώνουν τον προφορικό λόγο και αποκτούν πρώιμες αναγνωστικές ικανότητες. Το οικογενειακό γεύμα έχει μάλιστα συνδεθεί με βελτίωση της απόδοσης στο σχολείο.
• Προάγονται η υπευθυνότητα, η ομαδικότητα και η συνεργασία των μελών μιας οικογένειας. Μοιράζονται ευθύνες και ταυτόχρονα τα παιδιά μαθαίνουν καλούς τρόπους συμπεριφοράς στο τραπέζι.
• Παρέχεται ο απαιτούμενος χώρος στους γονείς να λειτουργήσουν ως πρότυπα συμπεριφοράς. Παράλληλα, αποσαφηνίζονται προσδοκίες, ρόλοι και οικογενειακοί κανόνες.
• Δίνεται η ευκαιρία για επικοινωνία και ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Οι γονείς μπορούν να μιλήσουν μεταξύ τους και με τα παιδιά τους και να μάθουν περισσότερα για την καθημερινότητά τους, τους προβληματισμούς τους, τα ενδιαφέροντά τους, τους φίλους τους. Κυρίως οι έφηβοι αισθάνονται ότι έχουν την αποδοχή τους και είναι πιο πιθανό να στραφούν στους γονείς τους όταν αντιμετωπίζουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Οι γονείς μπορούν ακόμη να αξιοποιούν αυτό τον χρόνο για συζητήσεις σχετικά με την επικαιρότητα, ώστε να δημιουργείται κλίμα ασφάλειας μέσα στο σπίτι.
• Ενισχύονται οι οικογενειακοί δεσμοί. Στο τραπέζι δημιουργείται μια σταθερή βάση αναφοράς για τα μέλη της οικογένειας. Σύμφωνα με τις έρευνες, ο γάμος των ζευγαριών με νεογέννητα μωρά έχει πιο σταθερά θεμέλια όταν γευματίζουν συχνά μαζί.
• Προάγεται η ψυχική υγεία των μελών της οικογένειας, ιδιαίτερα των παιδιών και των εφήβων, καθώς προσφέρεται χρόνος, επαφή και συναισθηματική ισορροπία.
• Μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα εμφάνισης ψυχικών διαταραχών κυρίως στα νέα μέλη, όπως η κατάθλιψη, οι αγχώδεις διαταραχές, η χρήση ουσιών ή αλκοόλ. Στις οικογένειες που τρώνε πιο συχνά μαζί, οι γονείς παρουσιάζουν λιγότερη ένταση και κακή διάθεση, τα παιδιά είναι πιο χαρούμενα και πιο υγιή, οι έφηβοι χτίζουν ισχυρές προσωπικότητες, έχοντας καλύτερες σχέσεις με τους γονείς και τα αδέρφιά τους. Οι έρευνες δείχνουν ότι ο έφηβος περιμένει με μεγάλη ανυπομονησία το οικογενειακό γεύμα.

Πώς μπορεί να επιστρέψει η οικογένεια γύρω από το τραπέζι;

• Επιλέγοντας μια συγκεκριμένη ώρα γεύματος (π.χ. πρωινό).
• Με συμμετοχή όλων στην οργάνωση του τραπεζιού.
• Με απομάκρυνση από την τηλεόραση και τα κινητά. Με ενδιαφέρουσες συζητήσεις και παιχνίδια τα παιδιά παραμένουν περισσότερη ώρα στο τραπέζι.
• Χωρίς πίεση στα παιδιά για να φάνε. Το φαγητό δεν είναι επιβράβευση ή τιμωρία.
• Δίνοντας στον καθένα χρόνο για να μιλήσει. Οι συζητήσεις με τα παιδιά καλό είναι να μην θυμίζουν ανάκριση ή διάλεξη.
• Το γεύμα τελειώνει όταν όλοι τελειώσουν το φαγητό τους.

Photos by Pexels

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας