Κατηγορία: ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΘΡΩΝ

Η νεότερη γενιά την έμαθε λίγους μήνες πριν μέσα από το τηλεοπτικό σόου χορού του ΑΝΤ1 «Dancing with the stars». Ωστόσο, το «κορίτσι – λάστιχο» της ρυθμικής γυμναστικής υπήρξε
7η Ολυμπιονίκης του Σίδνεϊ το 2000, προσφέροντας συγκίνηση και περηφάνια σε όλους τους Έλληνες, μόλις σε ηλικία 16 ετών.

Γεννημένη στις 23 Αυγούστου του 1984 στα Γρεβενά, ήταν μόλις 8 ετών όταν μπήκε στα γήπεδα και ξεκίνησε την ενασχόλησή της με τη ρυθμική γυμναστική. Πέντε χρόνια μετά στα 13 της, είχε 5 χρυσά μετάλλια από τους Βαλκανικούς Αγώνες στον τοίχο του σπιτιού της, ενώ δυο χρόνια αργότερα, το 1999, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Γυναικών στη Βουδαπέστη κατακτά την 6η και την 7η θέση στα τελικά οργάνων, καθώς και την 8η θέση στο σύνθετο ατομικό. Την ίδια χρονιά διαπρέπει και στο 23ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ρυθμικής Γυμναστικής στην Οσάκα της Ιαπωνίας, αφού στα 15 της χρόνια κατακτά την έβδομη θέση στο στεφάνι.

Έναν χρόνο αργότερα έρχεται η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα της, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σίδνεϊ και η κατάκτηση της 7ης θέσης. Τον Σεπτέμβριο του 2000 το μελαχρινό κορίτσι στην εφηβεία γίνεται γνωστό ανά την Ελλάδα. Μέχρι και σήμερα, η Μορφούλα είναι η μοναδική Ελληνίδα Ολυμπιονίκης στο ατομικό, στη ρυθμική γυμναστική. Ακολούθησαν δεκάδες διακρίσεις σε παγκόσμια πρωταθλήματα αλλά και πολλά μετάλλια, ενώ το 2005 επανακάμπτει… ομαδικά, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Μπακού, κατακτόντας την 5η θέση με τα κορίτσια του ανσάμπλ.

Υστερα από πολλές διακρίσεις σε παγκόσμια πρωταθλήματα και κύπελλα, μία δεκαετία μετά το διεθνές ντεμπούτο της το 1997, εγκαταλείπει την αθλητική της καριέρα και αποφασίζει να συνεχίσει ως ομοσπονδιακή προπονήτρια.  Η «δική» της Εθνική Ομάδα Γυναικών το 2013 κερδίζει δύο χάλκινα μετάλλια στους Παγκόσμιους Σχολικούς Αγώνες και την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ρυθμικής Γυμναστικής στο Κίεβο.

Και ενώ βρισκόταν στον Εθνικό Πειραιά, ετοιμάζοντας τη δική της Ακαδημία Ρυθμικής Γυμναστικής στο κέντρο της Αθήνας, ήρθε η πρόταση του ΑΝΤ1 για το «Dancing». Το χαμηλών τόνων προφίλ που διατήρησε σε όλη τη διάρκεια του σόου, μα πρωτίστως το εξαιρετικό της ταλέντο, την έχρισαν από τις πρώτες εβδομάδες ως ένα από τα φαβορί. Όπως ήταν φυσικό, όχι μόνο το σύμπαν, αλλά κυρίως το τηλεοπτικό κοινό «συνομώτησε» μαζί της και την 1η Φλεβάρη την ανέδειξε, μαζί με τον παρτενέρ της Ρίχαρντ Σιλάγκι τη μεγάλη νικήτρια. Η χαρά της απεριόριστη, η αγάπη της για τον χορό δεδομένη. Τα όνειρά της για το μέλλον πολλά. Η σημασία που δίνει στο «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και την πρόληψη διαφαίνεται στη συνέντευξη που ακολουθεί.

Τώρα που έχει περάσει λίγος καιρός πώς αισθάνεστε που κερδίσατε στο «Dancing with the stars»;

Η αλήθεια είναι ότι όσος καιρός και να περάσει θα αισθάνομαι την ίδια χαρά! Ήταν μία καινούργια νίκη που πρόσθεσα στο ενεργητικό μου, αλλά αυτό που χάρηκα περισσότερο ήταν η συνολική μου συμμετοχή στο σόου.

Σας έχουν ρωτήσει πολλές φορές, αλλά θα συνεχίσετε να… χορεύετε;

Το θέλω πάρα, πάρα πολύ να συνεχίσω να χορεύω. Μ’ αρέσει πολύ. Έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες από όταν τελείωσε το «Dancing» κι έχω πάει μόνο δύο φορές για να χορέψω, αλλά δεν προλαβαίνω λόγω αθλητικών υποχρεώσεων. Αλλά θα το ήθελα πολύ. Είναι κάτι που με ευχαριστεί και με ικανοποιεί.

Ποια είναι η σχέση της ρυθμικής γυμναστικής με τους ballroom χορούς που χορεύατε στο σόου;

Η ρυθμική γυμναστική με τους latin και ballroom χορούς δεν έχει καμία σχέση. Η ρυθμική είναι γυμναστική με όργανα, όπως στεφάνι, μπάλα, κορδέλα, όπου εκτελείς ισορροπίες, στροφές, άλματα και πετάγματα με το όργανο. Το να μάθω να χορεύω μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα ήταν πολύ δύσκολο και απαιτούσε πολλές ώρες προβών.

Όλη αυτή την ξαφνική δημοσιότητα πώς τη διαχειριστήκατε;

Η δημοσιότητα δεν άλλαξε τίποτα στην καθημερινότητά μου. Κάποιοι βέβαια προσπάθησαν όλο αυτό να το εκμεταλλευτούν εις βάρος μου…  Το μόνο που άλλαξε στη ζωή μου είναι ότι ο κόσμος με γνωρίζει και μου εκφράζει τον θαυμασμό του για τις χορευτικές μου ικανότητες, αλλά και τη γενικότερη στάση και εμφάνισή μου στο σόου.

Πιο δύσκολα ήταν τα πράγματα στον πρωταθλητισμό ή στο σόου χορού;

Σίγουρα στον πρωταθλητισμό τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα που δεν συγκρίνονται…

Με την τηλεόραση θα σκεφτόσασταν να ασχοληθείτε, ας πούμε με την παρουσίαση;

Δεν ξέρω αν το «έχω» για κάτι τέτοιο, αλλά αν δοκιμαζόμουν σε κάτι και έβλεπα ότι μπορώ να το κάνω, ναι θα το έκανα!

Σε τι θα μπορούσαμε να σας δούμε; Μία εκπομπή αθλητικού περιεχομένου πώς θα σας φαινόταν;

Δεν ξέρω. Ίσως μία τέτοιου είδους εκπομπή, που είναι πιο κοντά σε μένα, να μπορούσα να την κάνω.

Πιστεύετε ότι λείπει από την ελληνική τηλεόραση;

Σίγουρα είναι κάτι πιο κοντά σε μένα. Ίσως θα μπορούσε να γίνει μία εκπομπή που να προβάλλονται και τα αθλήματα που δεν έχουν τόσο μεγάλη προβολή στην Ελλάδα, όπως είναι η ρυθμική γυμναστική.

Θα μπορούσατε να την φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς τη ρυθμική γυμναστική;

Η ζωή μου είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη ρυθμική γυμναστική! Δεν νομίζω ότι ποτέ θα εγκαταλείψω τη γυμναστική, πάντα θα είμαι μέσα στον χώρο! Θέλω μελλοντικά να φτιάξω έναν χώρο μόνο για τη γυμναστική για να προσφέρω τις καλύτερες συνθήκες στα αυριανά ταλέντα του αθλήματος… Βέβαια κάποια στιγμή θα ήθελα να τελειώσω και τη σχολή μου, Διατροφή-Διαιτολογία στο Χαροκόπειο.

Με αυτή την επιστήμη θα θέλατε να ασχοληθείτε κάποια στιγμή;

Αν το πάρω απόφαση και τελικά τελειώσω τη σχολή πιστεύω ότι θα ασχοληθώ με αυτή την επιστήμη. Είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ.

Τι άλλο σας παθιάζει πέρα από τη ρυθμική γυμναστική;

Δεν έχω άλλα πάθη. Το πάθος μου είναι η προσφορά, να μεταφέρω τις γνώσεις μου και τη βοήθειά μου σε παιδιά.

Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και με τον πρωταθλητισμό;

Πιστεύω ότι όλος ο κόσμος πρέπει να ασχολείται με τον αθλητισμό. Να γυμνάζει το σώμα ταυτόχρονα με το το πνεύμα του. Όσον αφορά τον πρωταθλητισμό τα πράγματα είναι δύσκολα στις μέρες μας, αλλά κάποιος που το θέλει πολύ, προσπαθεί, επιμένει, υπομένει και δουλεύει πιστεύω θα έχει αποτέλεσμα.

Με ποιο τρόπο διατηρείτε τη σιλουέτα σας;

Προσπαθώ να τρώω σωστά, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα. Και επίσης να τρώω μικρές ποσότητες. Δεν είμαι άνθρωπος που θα πάω για τρέξιμο, αλλά θα ήθελα να συνεχίσω να γυμνάζομαι με τον χορό όπως έκανα 3 μήνες τώρα και πραγματικά είδα αλλαγή στο σώμα μου.

Μιας και είμαστε ένα περιοδικό για την πρόληψη σε όλα τα επίπεδα. Τι πρέπει να κάνουμε για να έχουμε σωστή υγεία ;

Πάνω από όλα βάζω τη σωστή διατροφή και μία… τυπική, να το πω έτσι, γυμναστική κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτό για τη σωματική και την υγεία μας, όσον αφορά στην πρόσληψη βιταμινών. Τώρα από ‘κει και πέρα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις όποιες καταχρήσεις. Όταν λειτουργούμε στα πάντα με μέτρο, νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σωστό.

Εσείς τι κάνετε για να έχετε καλύτερη υγεία;

Σίγουρα προσπαθώ να προσέχω πολύ τη διατροφή μου, αλλά λόγω υπερπροπόνησης και υπερπροσπάθειας ήρθε κάποια στιγμή στη ζωή μου που ήθελα να κάνω όλες τις καταχρήσεις. Αφού έκανα όλες τις καταχρήσεις μετά ηρέμησα κι άρχισα να προσέχω πάρα πολύ τι κάνω. Βέβαια, ακόμη και τώρα μου είναι πολύ δύσκολο να γυμναστώ. Ο μόνος τρόπος για να γυμναστώ ήταν ο χορός. Δεν θα πάω σε γυμναστήριο να κάνω γυμναστική. Δεν μπορώ, δεν νιώθω ωραία να το κάνω και δεν θα το πάρω κι απόφαση εύκολα να κάνω κάτι τέτοιο.

Υπάρχει κάποιο «μυστικό» στη διατροφή σας;

Δεν τρώω το βράδυ. Συνήθως μετά τις 7 δεν τρώω.

Η σχέση σας με τον χρόνο που περνάει ποια είναι; Τον… φοβάστε ή είστε φίλη του;

Πραγματικά με τον χρόνο δεν έχω κανένα πρόβλημα προς το παρόν… Λέτε αργότερα να αποκτήσω; Μπορεί!

Στην ιδιαίτερη πατρίδα σας τα Γρεβενά πηγαίνετε;

Στα Γρεβενά πηγαίνω 4-5 φορές τον χρόνο. Όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελαν οι γονείς και οι συγγενείς μου που μένουν εκεί…

Συνήθως ποιο παράπονο σας κάνουν οι δικοί σας;

Οτι δεν με βλέπουν (γέλια). Ότι θέλουν να με βλέπουν πιο συχνά, ότι τους λείπω. Βέβαια οι ρυθμοί της ζωής μου είναι τέτοιοι που δεν μου επιτρέπουν να κάνω παραπάνω επισκέψεις. Δεν είναι δυστυχώς πολύ κοντά. Είναι πέντε ώρες με το αυτοκίνητο οπότε μου είναι δύσκολο.

Η Ακαδημία Ρυθμικής Γυμναστικής που ετοιμάζετε σε ποιο στάδιο βρίσκεται;

Η Ακαδημία έχει ήδη αρχίσει να λειτουργεί με αγωνιστικά παιδιά αυτήν τη στιγμή και πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμο και το φυτώριο!

Εκπαιδεύοντας τόσα πολλά νεαρά παιδιά, ποια είναι τα όνειρά τους; Τι σας λένε;

Καταρχήν είναι πολύ μικρές οι ηλικίες. Τα περισσότερα παιδάκια λένε «θέλουμε να γίνουμε σαν κι εσένα». Είναι έξι χρονών, οπότε δεν έχω ακούσει κάποιο άλλο όνειρό τους. Ταυτίζονται συνήθως με μένα. Θέλουν να κάνουν ό,τι έκανα κι εγώ.

Οι γονείς συνήθως τι περιμένουν όταν στέλνουν το παιδί τους να ασχοληθεί με τον αθλητισμό;

Υπάρχουν πάρα πολλοί γονείς που είναι τρομερά υπερβολικοί. Έχω δει πάρα πολλά πράγματα όσο καιρό είμαι στον χώρο και ως αθλήτρια και πλέον ως προπονήτρια και πραγματικα θεωρώ ότι μόνο κακό κάνουν στα παιδιά τους με αυτό τον τρόπο. Θα πρέπει να είναι δίπλα τους, να τα στηρίζουν, να τα βοηθάνε με όποιον τρόπο μπορούν, αλλά να μένουν έξω από το γυμναστήριο. Στο σπίτι να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματά τους, αλλά ποτέ να μην ζητάνε και να απαιτούν από το παιδί να είναι πρώτο, ακόμα ακόμα να το μαλώνουν αν δεν έχει πάει καλά. Είναι η δουλειά της προπονήτριας αυτή. Πολλές φορές ο γονιός χάνει το ρόλο του και μπαίνει σε έναν άλλο ρόλο. Ακόμη κι εκεί πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο.

Το να αποκτήσετε τη δική σας οικογένεια είναι μέσα στα σχέδιά σας;

Φυσικά θέλω να κάνω μία μεγάλη οικογένεια, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που προγραμματίζεται…

Πιστεύετε ότι βρίσκεστε σε καλό δρόμο;

Είμαι σε πολύ καλό δρόμο!

 

 

Ανίχνευση με υπερηχογράφημα ύπαρξης ανωμαλίας στην καρδιά του εμβρύου και επιτυχής χειρουργική επέμβαση σε καρδιοπάθεια με τη χρήση 3D τεχνολογίας εκτύπωσης.

Οι συγγενείς καρδιοπάθειες είναι ανωμαλίες στην κατασκευή ή/και τη λειτουργία της καρδιάς που υπάρχουν με τη γέννηση του παιδιού, λόγω παθολογικής ανάπτυξής της στη διάρκεια της ζωής μέσα στη μήτρα. Οι συγγενείς καρδιοπάθειες δεν είναι όλες εξίσου σοβαρές, καθώς κάποιες μπορεί να αντιμετωπισθούν με μεγάλη επιτυχία, αλλά υπάρχουν αρκετές που επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα ζωής και τη βιωσιμότητα του παιδιού. Αποτελούν τις πιο συχνές γενετικές ανωμαλίες κατά τη γέννηση και οφείλονται στη μη σωστή ανάπτυξη της εμβρυϊκής καρδιάς στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η οποία έχει σχηματισθεί πλήρως μέχρι την όγδοη εβδομάδα της εγκυμοσύνης.

Η εμφάνιση συγγενούς καρδιοπάθειας δεν είναι σπάνια και σίγουρα είναι πιο συνηθισμένη από ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι γονείς. Οι συγγενείς καρδιοπάθειες είναι αρκετά συχνές και εμφανίζονται σε ένα κάθε 150 παιδιά (περίπου 5 – 8 στα 1.000) που γεννιούνται ζωντανά. Η συχνότητα αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη ενδομητρίως, περίπου 25 στα 1.000 έμβρυα, καθώς πολλά από αυτά τα έμβρυα δεν επιβιώνουν και δεν γεννιούνται ζωντανά.

Έχει σημασία να γνωρίζουμε την ύπαρξη συγγενούς καρδιοπάθειας πριν από τη γέννηση

Η αναγνώριση μιας καρδιοπάθειας πριν από τη γέννηση είναι ιδιαίτερα σημαντική, μιας και σε πολλές περιπτώσεις το έμβρυο πρέπει να υποβληθεί σε ένα ή περισσότερα χειρουργεία γρήγορα, αμέσως μετά τη γέννησή του, προκειμένου να μην υπάρξει πρόβλημα με τη ζωή του ή κάποια μόνιμη αναπηρία. Άλλες πιο ήπιες καρδιοπάθειες απαιτούν απλώς μια συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή και στενή παρακολούθηση από τον ιατρό. Επίσης έχει βρεθεί ότι οι συγγενείς καρδιοπάθειες συνδέονται συχνά με χρωμοσωμικές ανωμαλίες (π.χ. σύνδρομο Down) ή γενετικά σύνδρομα και η αναγνώρισή τους πριν από τη γέννηση επιβάλλει περισσότερο αναλυτικό έλεγχο για τον αποκλεισμό αυτών των προβλημάτων.

Πώς βρίσκουμε τις συγγενείς καρδιοπάθειες;

Ο έλεγχος γίνεται υπερηχογραφικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μεγάλη εξέλιξη στα μηχανήματα υπερηχογραφήματος και αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να εξετάζουμε την καρδιά του εμβρύου με μεγάλη λεπτομέρεια και να βρίσκουμε έγκαιρα σοβαρές συγγενείς καρδιοπάθειες.

Αυτή η ειδική εξέταση ονομάζεται εμβρυϊκό υπερηχοκαρδιογράφημα

Στη διάρκεια αυτής της εξέτασης εξετάζεται η μορφή (ανατομία) της καρδιάς και συγκεκριμένα ελέγχονται οι τέσσερις κοιλότητες, οι βαλβίδες, τα μεγάλα αγγεία και το διάφραγμα της καρδιάς και ακολουθεί ο έλεγχος της ροής του αίματος στα διαμερίσματα της καρδιάς. Η εξέταση αυτή πρέπει να πραγματοποιείται από εξειδικευμένους και πιστοποιημένους ιατρούς, οι οποίοι διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό και με τον τρόπο αυτό ανιχνεύεται η πλειοψηφία των συγγενών καρδιοπαθειών και ειδικά των σοβαρών, αυτών δηλαδή που είναι απειλητικές για την υγεία του παιδιού ή απαιτούν χειρουργική διόρθωση.

Τι είναι το φύσημα και πώς μπορεί να διαγνωσθεί

Το φύσημα είναι ένα εύρημα στην ακρόαση της καρδιάς από τον ιατρό και τις περισσότερες φορές βρίσκεται σε καρδιές που δεν έχουν βλάβη (λειτουργικό φύσημα). Με το υπερηχογράφημα ανιχνεύεται μόνο η πιθανή βλάβη της καρδιάς η οποία μπορεί να δημιουργεί το φύσημα και όχι το φύσημα.

Πότε γίνεται το εμβρυϊκό υπερηχοκαρδιογράφημα;

Ήδη από την εξέταση της αυχενικής διαφάνειας το πρώτο τρίμηνο γίνεται, εφόσον το μέγεθος του εμβρύου και το κοιλιακό τοίχωμα της μητέρας το επιτρέπουν, μία πρώτη εξέταση της καρδιάς. Αυτό απαιτεί βεβαίως κατάλληλα εκπαιδευμένο και έμπειρο ιατρό. Με τον τρόπο αυτό ανιχνεύονται περισσότερες από τις μισές σοβαρές καρδιοπάθειες ήδη από τις 12-13 εβδομάδες της κύησης. Αν το μωρό έχει κάποια μεγάλη συγγενή καρδιοπάθεια τότε αυτή θα ανιχνευθεί στο υπερηχογράφημα στις 18 – 21 εβδομάδες, ενώ και στην εξέταση β – επιπέδου ελέγχεται διεξοδικά η καρδιά του εμβρύου. Ωστόσο, κάποιες συγγενείς καρδιοπάθειες όπως οι στενώσεις αγγείων και βαλβίδων (π.χ. στένωση αορτικής και πνευμονικής βαλβίδας) μπορεί να αναπτυχθούν ή να επιδεινωθούν μόνο προς το τέλος της κύησης ή και μετά τη γέννηση. Για τον λόγο αυτό γίνεται επανέλεγχος της καρδιάς και στο πλαίσιο του υπερηχογραφήματος ανάπτυξης στις 32 εβδομάδες.

Πώς βοηθά ο 3D εκτυπωτής
στην επιτυχή έκβαση μιας επέμβασης;

Μια πρωτοποριακή χειρουργική επέμβαση πραγματοποιήθηκε στο νοσοκομείο Morgan Stanley Children’s Hospital στη Νέα Υόρκη όπου οι θεράποντες ιατροί βιοεκτύπωσαν ένα τρισδιάστατο αντίγραφο της καρδιάς του παιδιού. Η επέμβαση αυτή με τις υπάρχουσες μεθόδους θα ήταν πολύ δύσκολη και επικίνδυνη, επειδή θα έπρεπε να σταματήσει η λειτουργία της καρδιάς στη διάρκεια της επέμβασης για να αποφασίσουν οι χειρουργοί τι πρέπει να κάνουν. Ωστόσο με τη χρήση της τεχνολογίας 3D εκτύπωσης υπήρχε η δυνατότητα να μελετηθεί η καρδιά με λεπτομέρειες πριν από την επέμβαση και να αναπτυχτεί στη συνέχεια ένα συγκεκριμένο πλάνο για την πραγματοποίηση της επέμβασης με ταχύτητα και ασφάλεια, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο για την υγεία του παιδιού.

Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον όσον αφορά τη χρήση 3D εκτυπωτών;

Υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία ότι η τεχνολογία αυτή θα αλλάξει τα δεδομένα σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των συγγενών καρδιοπαθειών, ακόμα και σε δύσκολες και πολύπλοκες περιπτώσεις.

Η Κατερίνα Τσεμπερλίδου είναι Ελληνίδα συγγραφέας και αρθρογράφος, καθώς και διαφημίστρια.
Γεννήθηκε στην Πάτρα και μεγάλωσε στα Πατήσια. Σπούδασε Νομικά και από μια σύμπτωση βρέθηκε στον κόσμο της διαφήμισης, που την κέρδισε από πολύ νωρίς. Διετέλεσε πρόεδρος σε μία από τις μεγαλύτερες  διαφημιστικές εταιρείες στην Ελλάδα  και έχει δημιουργήσει περισσότερες από 500 διαφημιστικές καμπάνιες για εμπορικούς και ανθρωπιστικούς σκοπούς.

 Έχει βραβευτεί επανειλημμένα για τη δημιουργικότητά της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει γράψει πολλά σλόγκαν για σημαντικές μάρκες, όπως «Γάλατα υπάρχουν πολλά, ΝΟΥΝΟΥ όμως ένα», «Με ένα Άρλεκιν ξεχνιέμαι», «ΙΟΝ Αμυγδάλου, η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή», «Και ΝΟΥΝΟΥ και light», «Αλλατίνη, γεύσεις μπροστά».

Είναι συγγραφέας εννιά βιβλίων, μεταξύ των οποίων και το πασίγνωστο  best seller «Όχι πια σεξ, μόνο φίλοι», του οποίου ο τίτλος υιοθετήθηκε ως έκφραση της νεοελληνικής γλώσσας. Η πιο πρόσφατη επιτυχία της μετά το «Η ευτυχία είναι απόφαση» είναι η  «Ψυχική μπουγάδα».

Είναι επίσης αρθρογράφος σε γνωστά μηνιαία περιοδικά.

Επιπλέον, έχει κάνει εισηγήσεις και ομιλίες σε συνέδρια, παρουσιάσεις, πολλαπλές εμφανίσεις για συνεντεύξεις στην τηλεόραση και έχει φιλοξενηθεί ως καλεσμένη σε εκπομπές με μεγάλη θεαματικότητα, καθώς και σε αφιερώματα στον Τύπο. Για πολλά χρόνια έχει διατελέσει μέλος στα διοικητικά συμβούλια της Ένωσης Εταιριών Διαφήμισης και Επικοινωνίας Ελλάδος, του Συμβουλίου Ελέγχου Επικοινωνίας και του Ινστιτούτου Επικοινωνίας.

Σήμερα μιλάμε μαζί της για τι άλλο; Περί ευτυχίας και πόσο είναι στο χέρι μας να νιώσουμε έστω και κάποιες στιγμές της μέρας μας ευτυχισμένοι…

Μία λαμπρή καριέρα στη διαφήμιση, πολλά βιβλία με την υπογραφή σας και ξαφνικά δημιουργός του πρώτου και μοναδικού ελληνικού ιστότοπου για την ευτυχία και τη θετική κι ενδιαφέρουσα πλευρά της ζωής.  Μιλήστε μας λίγο για αυτές τις διαδρομές, αλλά και για τις εσωτερικές σας ανάγκες που…έδειχναν τον δρόμο…

Από 7 ετών μου άρεσε να γράφω ιστορίες και να τις εικονογραφώ, τοποθετώντας τους διαλόγους σε φούσκες. Μου άρεσε να γράφω, να επικοινωνώ, να δημιουργώ. Η διαφήμιση μου έδωσε διέξοδο και στα τρία μου αυτά χαρακτηριστικά. Τα κείμενα της διαφήμισης είναι εμπορικά. Κάποια στιγμή θέλησα να κάνω και μία δοκιμή να γράψω για το αναγνωστικό κοινό, όχι για μάρκες. Έτσι έγραψα τη συλλογή διηγημάτων «Όχι πια sex, μόνο φίλοι». Το 2005 διάβασα ένα βιβλίο θετικής σκέψης και ενθουσιάστηκα. Ο τότε εκδοτικός μου οίκος με προέτρεψε να γράψω τη δική μου εκδοχή για τη θετική σκέψη. Εγώ λοιπόν διάλεξα να γράψω βιβλία αυτοβοήθειας για την ευτυχία, γιατί την είχα ανάγκη εγώ. Όταν αργότερα χρειάστηκε να φύγω από τη διαφήμιση, έριξα όλες μου τις δυνάμεις στη δημιουργία ενός ιστότοπου για την ευτυχία, που αποτελεί προέκταση των βιβλίων μου.

Ποιο είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο σας;

Είναι η «Ψυχική μπουγάδα», εκδόσεις Ψυχογιός. Είναι ένα βιβλίο αυτοβοήθειας για το πώς να ξεπλένουμε και να ξεφορτωνόμαστε όλα τα βάρη που κουβαλάμε μέσα μας και έξω μας από το παρελθόν στο σήμερα. Δηλαδή πεποιθήσεις μας, τοξικές σχέσεις, αρνητικές σκέψεις, κακές συνήθειες, άχρηστα ή αχρησιμοποίητα αντικείμενα.

Αν σας ρωτούσα τι επαγγέλλεστε τώρα, τι θα απαντούσατε;

Είμαι συγγραφέας βιβλίων, δημιουργός του site www.tsemperlidou.gr/Ευτυχία, είμαι επίσης content manager -εργασία που θα έκανα ευχαρίστως και για άλλα sites- και inspirational speaker, ομιλήτρια σε εταιρείες, συνέδρια, ημερίδες.

Τι είναι ευτυχία; Υπάρχει;

Καθένας μας έχει το δικό του ορισμό για το τι ε ίναι ευτυχία. Αλλιώς την ορίζετε εσείς, αλλιώς εγώ.

Για μένα, ευτυχία είναι τρία πράγματα και τα τρία μαζί.

Οι απολαύσεις των αισθήσεων. Ένα ζεστό μπάνιο, μια αγκαλιά, το διάβασμα ενός βιβλίου, η απόλαυση ενός γλυκού, η δημιουργία ατμόσφαιρας με αναμμένα κεράκια, το περπάτημα στη φύση είναι μερικά μόνο από αυτά.

Το σύνολο της ικανοποίησης από τη ζωή μας, δηλαδή η ικανοποίηση που νιώθουμε από την ως τώρα πορεία μας, την πραγματοποίηση των ονείρων μας, την επίτευξη των στόχων μας.

Το νόημα της ζωής, δηλαδή το να έχει νόημα η ζωή μας, σήμερα. Μπορεί σήμερα το νόημα της ζωής μου να είναι να προσφέρω στην κοινωνία συμβάλλοντας σε έναν καλύτερο κόσμο, ενώ χτες το νόημα της ζωής μου να ήταν να σπουδάσω και να επιτύχω στη ζωή, όμως σίγουρα η ζωή μας χρειάζεται νόημα, αλλιώς μπαίνει σε επικίνδυνα μονοπάτια αμφισβήτησης.

Έρχεται με φυσικό/αυθόρμητο τρόπο ή εκπαιδευόμαστε για αυτήν;

Η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα αρχαίο όσο οι Έλληνες (πρώτος το ανέφερε ο Αριστοτέλης ως ευδαιμονία).

Η ευτυχία, το γέλιο, η χαρά, το να κάνουμε «χαζά» πράγματα, η βούλησή μας να έχουμε στόχους είναι δωρεάν.

Σύμφωνα με έρευνες, ένα 50% της προδιάθεσής μας για να είμαστε ευτυχισμένοι οφείλεται στα γονίδιά μας. Ένα 10% οφείλεται στις εξωτερικές συνθήκες της ζωής μας και ένα 40% οφείλεται στις σκέψεις μας και στις πράξεις μας, άρα στο πώς αντιδρούμε στα γεγονότα. Είναι, λοιπόν, στο χέρι μας να επηρεάσουμε τον βαθμό της ευτυχίας που βιώνουμε.

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να την κατακτήσουμε, να ζούμε μαζί της καθημερινά;

Αν τη βαφτίσουμε σαν «κατάκτηση», ήδη την έχουμε τοποθετήσει έξω από εμάς. Επομένως μπορεί να μην τη φτάσουμε ποτέ. Ή μπορεί οι εξωτερικοί παράγοντες που μας έκαναν ευτυχισμένους να πάψουν να υπάρχουν και να γίνουμε και πάλι δυστυχείς.

Αν, όμως, θεωρήσουμε ότι είναι και στο χέρι μας να επηρεάσουμε την ευτυχία μας, τότε ψάχνουμε μέσα μας κι όχι έξω από μας για να γίνουμε πιο ευτυχισμένοι (Εδώ είναι που έρχονται τα βιβλία και το site μου να βοηθήσουν).

Ακόμη κι αν έχουμε αισθανθεί ευτυχισμένοι, γιατί φοβόμαστε ότι θα ακολουθήσει πάντα μία δυστυχία;

Συχνά φοβόμαστε την ευτυχία, σε ορισμένες περιπτώσεις την αναβάλλουμε και, σε άλλες, όλο θέτουμε όρους για να ευτυχήσουμε. Εδώ μοιάζει να θέτετε τον όρο «θα ευτυχήσω μόνο υπό τον όρο ότι δεν θα με βρει δυστυχία μετά». Συνήθως αυτό είναι ανέφικτο. Όλοι έχουμε μερίδιο στη δυστυχία (όπως και στην ευτυχία) και σημασία έχει πώς τη διαχειριζόμαστε. Πώς αντιδρούμε στα γεγονότα (θυμάστε… οι σκέψεις και οι πράξεις μας επηρεάζουν την ευτυχία μας κατά 40%), επομένως αναθεωρήστε το πώς σκέφτεστε για την ευτυχία και για τη δυστυχία. Απολαμβάνουμε την ευτυχία μας; Την αναγνωρίζουμε όταν τη ζούμε; Εκτιμάμε τα καλά στη ζωή μας ή φοβόμαστε;

Και πώς θα κάνω και τους γύρω μου ευτυχισμένους;

Ξεκινώντας από τον εαυτό μας. Αν εμείς είμαστε ευτυχισμένοι, μεταδίδουμε και στους άλλους την καλή μας διάθεση. Η ευτυχία είναι μεταδοτική. Όπως και η αρνητική ενέργεια. Όπως η μιζέρια. Όταν εσύ η ίδια είσαι ευτυχισμένη, τότε δημιουργείς γύρω σου μια ατμόσφαιρα που θέλουν και οι άλλοι να μοιραστούν.

Φυσικά, καλό είναι να μοιραζόμαστε με τους άλλους και  δραστηριότητες που βοηθούν στο να περάσουμε μαζί πιο χαρούμενα, πιο χαλαρά, με λίγο περισσότερο γέλιο και χιούμορ (που σπάει τις εντάσεις).

Τι θα απαντούσατε σε κάποιον ο οποίος θα σας έλεγε: «Είμαι άνεργος, απελπισμένος, δεν μπορώ να ζήσω με αξιοπρέπεια την οικογένειά μου, πώς μπορώ να μιλάω για ΕΥΤΥΧΙΑ;».

Η ευτυχία είναι κάτι το υποκειμενικό, πώς το νιώθεις, δεν είναι αντικειμενικό. Το να είσαι ευτυχισμένος δεν σε κάνει πιο φτωχό. Το να είσαι ευτυχισμένος σου δίνει κουράγιο να αντέξεις στα δύσκολα. Σαφώς το χρήμα βοηθάει. Όχι πάντα όμως.

Στην κατάταξη των ευτυχισμένων χωρών που κάνουν κάθε χρόνο τα Ηνωμένα Έθνη, η Ελλάδα βρίσκεται στη θέση 70, κάτω από πολύ φτωχότερες χώρες όπως η Βολιβία, το Ουζμπεκιστάν, η Αγκόλα, η Αλβανία, η Νικαράγουα. Γιατί;

Όπως λένε οι έρευνες, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι ζουν σε χώρες που προσφέρουν στους κατοίκους τους ελευθερία, ειρήνη, καλή ιατρική ασφάλιση, παιδεία ποιότητας, ένα πολιτικό σύστημα που λειτουργεί αποτελεσματικά και πολλές ευκαιρίες.

Επομένως, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ζήσουμε καλύτερα, καθένας στη χώρα που ζει, με τις επιλογές που έχει ήδη κάνει ο ίδιος. 

Ο Πλαστικός των Πλαστικών, o δρ Ανδρέας Φουστάνος, μιλάει στο ΔΥΟ  για όλα επιβεβαιώνοντας την πεποίθηση πως πρόκειται για μία  ιατρική ιδιοφυΐα

με εξαιρετικό επιστημονικό έργο, πολύπλευρη προσωπικότητα,  ενδιαφέρουσα ζωή και ακόμη πιο ενδιαφέρουσα κοσμοθεωρία!

Μετά από τόσα χρόνια ιατρικής καριέρας μπορούμε να πούμε ότι οι έννοιες πλαστική χειρουργική και Ανδρέας Φουστάνος είναι συνώνυμες  στην Ελλάδα. Εκτός από χαρά, με πόση ευθύνη αισθάνεστε  να σας γεμίζει αυτή η πορεία;

Την εποχή που ξεκίνησα κι επιστρέφοντας από τη μετεκπαίδευσή μου στο εξωτερικό έφερα πάρα πολλές καινοτομίες και νέες ιδέες  για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται η πλαστική, οι οποίες δεν υπήρχαν στον χώρο αυτό στην Ελλάδα.  Ασκώ αυτή τη δουλειά 30 χρόνια οπότε λογικό είναι το όνομά μου να είναι συνώνυμο με την πλαστική χειρουργική στην Ελλάδα…

Μία τόσο μακρόχρονη πορεία, λοιπόν, αναπόφευκτα δημιουργεί και μεγάλη ευθύνη διότι θέλεις να διατηρήσεις τόσο το όνομά σου όσο και το επίπεδο της δουλειάς σου διαχρονικά σε υψηλό επίπεδο. Κι εγώ έχω ιδιαίτερη ευαισθησία σε αυτό, διότι πάνω απ’ όλα με ενδιαφέρει η ποιότητα της δουλειάς και  πολύ λιγότερο όλα τα άλλα οφέλη που αποκομίζεις απ΄αυτήν.

Τι σας γοήτευσε και τι σας γοητεύει ακόμα και τώρα στην πλαστική χειρουργική;

Μου άρεσε η χειρουργική σαν ειδικότητα. Άλλωστε μέσα από αυτήν ανακάλυψα την πλαστική.  Αυτό που περισσότερο με γοήτευε, ειδικά όσο περνούσε ο χρόνος και έμπαινα πιο βαθιά, ήταν το γεγονός πως ό,τι δημιουργούσες στην πλαστική το έβλεπες, ενώ στην άλλη χειρουργική το «έκλεινες»  και χανόταν…

Βέβαια, μην ξεχνάμε ότι η χειρουργική είναι τέχνη. Το να κόψεις και να αποκαταστήσεις ένα όργανο είναι μια μορφή τέχνης. Αυτή, λοιπόν, την τέχνη σου που έβαζες για να  φτιάξεις οποιοδήποτε  σημείο του σώματος την «έκλεινες» μαζί  με το τελευταίο ράμμα. Το αποτέλεσμα το έβλεπες μόνο σαν θεραπεία, σαν ικανοποίηση  ότι έκανες καλά έναν άνθρωπο. Αντίθετα στην πλαστική ό,τι φτιάχνεις το «βλέπεις» διαχρονικά. Παρακολουθείς την εξέλιξη  στους έξι μήνες, στον έναν χρόνο, στα 10 χρόνια. Μπορείς να παρακολουθείς τους ασθενείς σου και να βλέπεις και την πρόοδο. Αυτό είναι πραγματικά  πολύ γοητευτικό. Κι ενώ συχνά οι μη ειδήμονες προσπαθούν να περιγελάσουν την πλαστική χειρουργική ή να μειώσουν την προσφορά της – με βασική «κατηγορία» την ανθρώπινη  ματαιοδοξία -, εντούτοις  αυτό  δεν έχει πάντα βάση. Συχνά επανορθώνει μια εκ γενετής ή επίκτητη, δυσλειτουργία ή δυσμορφία την οποία κουβαλάει ένας άνθρωπος κι  έτσι τον βοηθά πάρα πολύ στο να προχωρήσει  στη ζωή του με καλύτερη υγεία, εικόνα και ψυχολογία.

Πού τοποθετείτε το  επίπεδο της πλαστικής χειρουργικής στην Ελλάδα σήμερα; Πόσο έχει εξελιχθεί;

Προσωπικά δεν μου αρέσει να λέμε το επίπεδο της πλαστικής στην Ελλάδα ή δεν ξέρω εγώ πού. Η  τέχνη -γιατί το ξαναείπα, η Ιατρική είναι τέχνη- δεν έχει εθνικό χαρακτήρα. Μπορεί σε ορισμένα κράτη, οι συνθήκες που βοηθάνε έναν γιατρό να αναπτυχθεί να είναι καλύτερες, αλλά πάντα σημαντικό ρόλο παίζει το προσωπικό επίπεδο. Ο επιστήμονας δουλεύει από μόνος του, άρα αυτός που κάνει καλή δουλειά ή έχει τις γνώσεις και το ταλέντο μπορεί να λειτουργεί, να δημιουργεί οπουδήποτε.

Στην Ελλάδα, δηλαδή  ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται ασφαλής;

Είμαστε σε υψηλό επίπεδο, τόσο ιατρικό -τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας υπάρχουν εξαιρετικοί επιστήμονες- όσο και τεχνολογικής υποδομής. Πολλές φορές, μάλιστα,  επισκεπτόμενος νοσοκομεία του εξωτερικού έχω διαπιστώσει πως η τεχνολογία η δική μας είναι πολύ πιο προηγμένη. Εφόσον, λοιπόν, ο γιατρός  είναι σοβαρός επαγγελματίας, προσέχει και κάνει τη δουλειά του όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τους κανόνες της Ιατρικής που ισχύουν  ο ασθενής θα είναι ασφαλής.

Όσον αφορά τώρα το αποτέλεσμα μιας επέμβασης. Στη δουλειά αυτή υπόκειται σε πάρα πολύ μεγάλη κριτική, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χειρουργική πράξη. Οταν φτιάχνεις κάτι μέσα στην κοιλιά, το έφτιαξες, το έκλεισες, δεν το βλέπει κανένας. Σε εμάς, ό,τι κάνεις, είτε είναι επανορθωτικό, είτε πιο αισθητικό, το βλέπουν όλοι! Προσωπικά αυτή τη διαφοροποίηση δεν τη δέχομαι. Είτε κάνεις διορθωτική επέμβαση μιας δυσμορφίας την οποία κληρονόμησες από τα γονίδιά σου είτε την κάνεις γιατί είναι ανάγκη, είναι το ίδιο πράγμα.

Το αποτέλεσμα, λοιπόν,  μίας πλαστικής επέμβασης είναι μείζον θέμα συζήτησης. Όταν δεν μιλάμε για μία αντικειμενική κακοτεχνία, το αποτέλεσμα υπόκειται στο υποκειμενικό κριτήριο του καθενός μας. Τι είναι «καλό», τι είναι «κακό»; Συχνά υπάρχουν περιπτώσεις που ο ασθενής βλέπει το αποτέλεσμα και του αρέσει και μπορεί να μην αρέσει σε μένα ή το αντίθετο….

Υπάρχει κάτι που να σας ενοχλεί στον χώρο σας ή στον επαγγελματικό σας περίγυρο;

Καταρχήν, με ενοχλεί πολύ το ότι οι Έλληνες δεν πιστεύουν στις δυνάμεις τους. Όταν πιέζονται τους πιάνει ένας ανεξήγητος εγωισμός. Στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει γιατί  δεν έχουν πιστέψει το τι είναι. Πάντα βλέπουν τον ξένο καλύτερο.

Ενώ, λοιπόν, μπορεί να κάνουμε τη δουλειά μας πολύ καλύτερα από τους ξένους, έχουμε ένα κόμπλεξ κατωτερότητας.  Το βλέπω γύρω μου…Μακάρι να είχα ένα μαγικό ραβδάκι και να το αλλάξω άμεσα.

Από την άλλη, στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει να λειτουργούμε ομαδικά. Ο  Έλληνας, όταν δεν ξέρει πώς να χειριστεί ένα  περιστατικό, αντί να το στείλει σε έναν συνάδελφό του που γνωρίζει το πώς, προτιμά να το στείλει στο εξωτερικό. Βέβαια αυτά με ενοχλούν στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε πια στο 1821 αλλά στο 2015;

Στην Ελλάδα του 2014 διαβιούμε σε ένα περιβάλλον οικονομικής και  εσωτερικής κρίσης. Πώς θεωρείτε ότι επηρεάζει τον δικό σας τομέα;

Τους πάντες έχει επηρεάσει αυτή η λεγόμενη κρίση, η οποία τι κρίση είναι; Κρίση είναι κάτι το οποίο προκύπτει από κάτι βίαιο, έναν πόλεμο, μια οικονομική καταστροφή… Εδώ βλέπουμε να συμβαίνουν άλλα πράγματα. Περάσαμε μια 20ετή περίοδο πλαστής ευημερίας. Πουλάγαμε ο ένας τις υπηρεσίες στον άλλον και πληρωνόμασταν με δανεικά λεφτά και γι’ αυτό φτάσαμε εκεί που φτάσαμε και λέμε «κρίση». Ευημερία δεν είναι να παίρνεις δανεικά και να ξοδεύεις. Μπορεί να ακούγεται αιρετικό αλλά στην ουσία φτάσαμε εκεί που έπρεπε να ήμασταν.

Θα σας πω κάτι απλό που φωτογραφίζει πολύ απλά το πρόβλημα: η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή πάνω από 300 πλαστικούς χειρουργούς για 10 εκατομμύρια κατοίκους. Η Αγγλία που έχει 60 εκατομμύρια κατοίκους έχει 600…Τα συμπεράσματα δικά σας.

Υπήρχε εποχή που στη δικιά μας τη δουλειά γινόντουσαν περισσότερες επεμβάσεις απ’ ό,τι σε χώρες με κοινωνίες εισοδηματικά υψηλότερα. Αυτό τα λέει όλα. Ηταν fake όλο το σύστημα.

Αυτός ο «πληθωρισμός» επαγγελματιών, ειδικοτήτων και υπηρεσιών προέκυψε σε όλο το φάσμα της παραγωγικής διαδικασίας. Θα περάσουν πολλά χρόνια για να έρθει σε μία ισορροπία το σύστημα…

Πάμε λίγο στη θεωρία της ομορφιάς. Τι θεωρείτε  εσείς ομορφιά;

Είναι θέμα υποκειμενικής κρίσης. Για μένα ομορφιά είναι η αρμονία, είναι η ισορροπία. Σίγουρα υπάρχουν κάποια πράγματα όμορφα, αντικειμενικά όμορφα. Παρ’ ότι και εκεί υπεισέρχεται  ο υποκειμενικός παράγων. Φυσικά σημαντικό ρόλο παίζει και η μόδα, η τάση της εποχής. Η αντίληψη του ωραίου ήταν διαφορετική στην αρχαία Ελλάδα και στη Ρώμη, διαφορετική τον Μεσαίωνα ή την Αναγέννηση και πάει λέγοντας.

Έχετε αποτρέψει κάποιον ασθενή από πλαστική επέμβαση, θεωρώντας πως δεν τη χρειάζεται;

Ναι έχουν υπάρξει αρκετά περιστατικά. Καταρχήν να διευκρινίσουμε πως  όταν πάει κάποιος να διορθώσει μια δυσμορφία δεν είναι άρρωστος. Περπατάει, τρώει, πίνει, κοιμάται. Μια δυσμορφία έχει και θέλει να απαλλαγεί από αυτήν.  Υπάρχουν, λοιπόν, κατηγορίες «ασθενών», εντός εισαγωγικών:

Οι συνειδητοποιημένοι. «Έχω αυτό το πρόβλημα, πάω στον γιατρό. Γιατρέ μου μπορείς να το λύσεις; Ναι. Πάμε, τελείωσε». Δεν χρειάζονται πολλές συζητήσεις. Είναι συνεννοήσιμοι, γνωρίζουν το πρόβλημά τους. Συνήθως έχουν μελετήσει πώς μπορεί να διορθωθεί και απλώς ψάχνουν τον κατάλληλο… τεχνικό, ας πούμε.

Μετά είναι οι ασθενείς οι οποίοι παρασύρονται από τη λεγόμενη μόδα. «Τώρα είναι της μόδας να μεγαλώνω το στήθος μου, τώρα είναι της μόδας να κόβω το στήθος μου ή είναι της μόδας να κάνω το ένα το άλλο». Αυτοί θέλουν προσοχή πολύ, διότι στην ουσία δεν έχουν καταλάβει το πρόβλημά τους και αν έχουν.  Πάνε στον πλαστικό γιατί το έκανε η φίλη τους ή το άκουσαν στον κύκλο τους. Εκεί πρέπει να προσέξεις  εσύ ως γιατρός αν υπάρχει αντικειμενικά πρόβλημα ή δεν υπάρχει. Αν δεν υπάρχει θα πρέπει να λειτουργήσεις αποτρεπτικά. Διότι αν χειρουργήσεις κάποιον που δεν έχει πρόβλημα, θα του δημιουργήσεις πρόβλημα. Σίγουρα, μαθηματικά αποδεδειγμένο.

Και υπάρχει και η τρίτη κατηγορία η οποία είναι οι ανασφαλείς. Μπορεί να δεις μια πολύ όμορφη γυναίκα και να ψάχνεται να διορθώσει κάτι, νομίζοντας ότι δεν είναι όμορφη. Πάντα θα ακούσεις ότι  «δεν είναι τόσο όμορφη όσο η φίλη της» και η φίλη της μπορεί να είναι κακάσχημη. Είναι κάτι το οποίο το συναντάμε. Και αυτοί οι «άρρωστοι»  είναι άνθρωποι που πρέπει να αποτρέψεις.

Θεωρείτε την ανασφάλεια έναν μεγάλο παράγοντα που στέλνει τον κόσμο στον πλαστικό χειρουργό;

Όχι, ευτυχώς είναι μικρός.  Η ομάδα ασθενών που θέλει ιδιαίτερη προσοχή είναι αυτοί που παρασύρονται από τη μόδα. Η μόδα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δημιουργούν το σύστημα. Μεταδίδουν μια πληροφορία, τη διανθίζουν, τη μεγαλοποιούν, τη φτιάχνουν έτσι που να «πουλάει».  Πρέπει να πείσουν τον  αποδέκτη πως έχει αλλάξει ο κόσμος και πρέπει  υιοθετήσει κι εκείνος αυτή την τάση. Να συμμετέχει σε αυτή την αλλαγή. Να μην είναι εκτός αλλά να είναι κομμάτι της.

Έχει αποφασίσει κάποιος ασθενής να προχωρήσει σε πράξη πλαστικής χειρουργικής για πρώτη φορά. Τι οφείλει να προσέξει ώστε να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα;

Το πρώτο και βασικότερο που πρέπει να καταλάβει είναι ότι πάει να κάνει μία ιατρική πράξη. Είτε είναι σύνθετη, είτε η πιο απλή, κάθε ιατρική πράξη έχει  και κινδύνους, απρόοπτα, επιπλοκές και πολλές φορές δυσάρεστα αποτελέσματα. Άρα πρέπει να είναι απόλυτα ενήμερος γι’ αυτό.

Καλώς ή κακώς το εμπορικό κομμάτι έχει μπει και στην Ιατρική οπότε θα πρέπει να μην παρασύρεται από αυτά που ακούει από άσχετους. Ο καθένας μπορεί να πληροφορηθεί -είτε από την τηλεόραση, είτε από το ραδιόφωνο, είτε από τα περιοδικά, είτε από το Internet- και να πάρει λανθασμένες πληροφορίες γιατί δεν ελέγχονται από κανέναν.  Ο ασθενής δεν μπορεί  -δεν έχει το γνωστικό εργαλείο- για να φιλτράρει την επιστημονική πληροφορία.

Το Internet είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για τον επιστήμονα. Όμως έχει κάνει πολύ μεγάλο κακό στον τομέα της παραπληροφόρησης. Είναι και ένας χώρος που ο καθένας μπορεί να γράψει ό,τι θέλει, χωρίς να ελέγχεται. Βάζει ο καθένας ένα site και γράφει ό,τι θέλει και λέει «εγώ κάνω αυτό». Δεν υπάρχει ένας φορέας ο οποίος να προστατεύσει αυτόν που το διαβάζει. Άρα  θέλει μεγάλη προσοχή, γιατί καμιά φορά αυτό που εκεί το βλέπεις και εντυπωσιάζεσαι στην ουσία μπορεί να σου κάνει πολύ μεγάλο κακό.

Πάντα δε όλοι οι χώροι που έχουν μια διείσδυση μεγαλύτερη στο κοινό επιτρέπουν και σε μη ειδικούς να μπαίνουν γιατί είναι εύκολοι χώροι κερδοσκοπίας. Και ειδικά σε ό,τι έχει σχέση με τη γυναίκα.

Η γυναίκα παρασύρεται εύκολα καταναλωτικά και ειδικά όταν πρόκειται για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας της. Για παράδειγμα, πάρτε μία διαφήμιση καλλυντικών. Έχετε δει να βάζουν καμιά γριά να διαφημίζει καλλυντικό; Καμιά ηλικιωμένη; Όχι βέβαια. Κάτι κοριτσάκια 19 χρονών και βλέπει η ηλικιωμένη το δέρμα της 19χρονης και λέει «αα και εγώ θέλω να γίνω έτσι», άρα ήδη την εξαπατούμε. Από μία φωτογραφία.

Πώς σας κάνει να αισθάνεστε, είτε σαν πολίτη, είτε σαν επιστήμονα, το γεγονός ότι ζείτε στην Ελλάδα την εποχή της οικονομικής ύφεσης, του μνημονίου και της κρίσης αξιών;

Η κρίση αξιών έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είναι θέμα της τελευταίας 5ετίας, όπου υφίσταται και η λεγόμενη οικονομική κρίση. Πρόκειται για είναι ενοχλητικό κοινωνικό φαινόμενο. Το βλέπεις στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις κοινωνικές σου επαφές, στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται όλοι στην ελληνική κοινωνία. Είναι κάτι που δεν το βλέπεις πουθενά αλλού στον κόσμο. Ως λαός έχουμε  την αρνητική αποκλειστικότητα στην κρίση αξιών. Έχουμε συνηθίσει εδώ και χρόνια να ζούμε έτσι.

Θα ήθελα να ζούσα σε έναν άλλο κόσμο. Δηλαδή μου αρέσει να βλέπω τον άλλον στα μάτια και να μπορώ να ανταλλάσσω τις ιδέες μου, να λέω τα πράγματα με το όνομά τους και να μη θεωρώ ότι απέναντί μου έχω κάποιον που μπορεί να με κοροϊδέψει. Δεν ξέρω αν θα ήταν το ιδανικό για όλους. Προφανώς για να μην προχωράει και να μην αλλάζει σημαίνει ότι δεν είναι το ιδανικό για όλους. Όποιος  θέλει να αλλάξει κάτι, το αλλάζει. Άρα συμφέρει όλους και τους αρέσει να ζουν σε έναν τέτοιο κόσμο… αλαλούμ. Χωρίς κανόνες. Χωρίς αξίες. Χωρίς να αναγνωρίζουμε τη διαφορετικότητα του καθενός. Αυτό είναι  ελληνικό φαινόμενο. Το βλέπεις από το πώς εκφράζονται για τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο Έλληνα. Οποιονδήποτε πρωθυπουργό. Κάθε πρωθυπουργός που ανεβαίνει να πάρει το αξίωμα θεωρείται «άχρηστος» από την πρώτη μέρα που το ανέλαβε. Δεν έχω ακούσει για κανέναν να πουν «Άσε τον άνθρωπο να δούμε τι θα κάνει». Από την πρώτη μέρα να φύγει.

Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;

Ελεύθερο. Με μία λέξη. Μου αρέσει η ελευθερία και η ελευθερία έχει ένα συγκεκριμένο νόημα. Όχι η ελευθερία τύπου: «να έρθω να σου σπάσω το σπίτι».

Ποιος ή τι υπήρξε η μεγαλύτερη επιρροή στον τρόπο που σκέφτεστε, που λειτουργείτε;

Τη μεγαλύτερη επιρροή πάνω μου την άσκησε -με μία λέξη-  ο πατέρας μου! Από εκεί και πέρα οι δάσκαλοι που είχα κατά καιρούς. Έχω ένα, να το πω προτέρημα; Όταν αποφασίσω να διαλέξω κάποιον να με διδάξει κάτι, καταρχήν τον έχω παραδεχτεί και εφόσον θεωρώ ότι έχει πετύχει στην ζωή του δέχομαι και παίρνω από αυτόν και με επηρεάζει. Δεν τον απορρίπτω. Αυτό ξεκινάει από τον πατέρα σου μέχρι οτιδήποτε. Γιατί αλλιώς δεν μπορείς να πάρεις τίποτα.

Σας παθιάζει κάτι άλλο εκτός από το επάγγελμά σας, την πλαστική χειρουργική;

Να ταξιδεύω. Η ωραιότερη στιγμή της ζωής μου είναι όταν βρίσκομαι σε λιμάνι, σταθμό, αεροδρόμιο…

Nα υποθέσω πως έχετε ταξιδέψει αρκετά.

Έχω ταξιδέψει πολλές φορές. Κλείνοντας τα μάτια μου θα ήθελα να έχω δει τον πλανήτη. Να έχω γνωρίσει τη σφαίρα πάνω στην οποία έζησα και πέρασα τη ζωή μου. Πιστεύω ότι  η μεγαλύτερη πηγή γνώσης είναι να γνωρίζεις και άλλους χώρους. Όταν ζεις σε έναν μικρόκοσμο δεν μπορεί να ανοίξει το μυαλό σου. Νομίζεις ότι αυτό είναι το άλφα και το ωμέγα, εδώ είναι το κέντρο της Γης και όλα τα άλλα δεν υπάρχουν. Και δεν είναι απλώς να ταξιδεύεις, να πας τουριστικά. Το ταξίδι είναι ένας τρόπος να αποκομίσεις γνώση. Είναι να αναμειχθείς με τον κόσμο. Βέβαια αυτό προϋποθέτει να σου αρέσει να παίρνεις και λίγο ρίσκο στη ζωή σου…

Πιστεύετε πιο πολύ στο ταλέντο ή στη σκληρή δουλειά;

Και στα δύο. Δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις αυτά. Εάν έχεις το ταλέντο πρέπει να δουλέψεις πολύ για να το καλλιεργήσεις. Σκέτη δουλειά χωρίς ταλέντο, δύσκολο. Ειδικά σε επαγγέλματα που έχουν σχέση με την τέχνη, με το να παράγεις, με το να δημιουργείς κάτι. Το να είσαι απλώς ταλαντούχος δεν λέει τίποτα. Με τη δουλειά αποκτάς την πείρα. Αρχίζεις, ξεκινάς, σιγά σιγά χτίζεις και φτάνεις στο καλύτερο.

Αυτό θέλει πολλή δουλειά, πολλή σκληρή δουλειά.

Τι θα πει σκληρή; Σκληρή είναι να σπας πέτρες. Σκληρή είναι η δουλειά σου που έχεις διαλέξει να κάνεις; Να αφοσιωθείς με λίγα λόγια στη δουλειά σου. Σκληρό είναι κάτι που σε αναγκάζουν να κάνεις.

Αν εσύ ασχολείσαι 24 ώρες το 24ωρο με αυτό που σου αρέσει και σε γεμίζει δεν είναι σκληρή δουλειά. Ίσα ίσα σε ευχαριστεί. Συγκεντρώνεις σε ένα την απόλαυση και την εργασία ταυτόχρονα. Για να πούμε και τη σωστή λέξη, εργασία. Παράγω έργο. Δουλειά: δουλεία, δούλος.

Ποια είναι η χειρότερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;

Η χειρότερη συμβουλή που μου έχουν δώσει είναι να κάνω απάτη. Απάτη με την κυριολεκτική  σημασία της έννοιας. Απάτη θεωρώ, ας πούμε, ακόμα και να ρίξω κάποιον οικονομικά. Δεν το έχω κάνει ποτέ και δεν θα το έκανα ποτέ. Στην Ελλάδα είναι χόμπι. Σαν να είναι μέσα στο DNA αυτού του λαού. Ίσως φταίνε οι καταβολές.

Θεωρείτε τον εαυτό σας αυστηρό μπαμπά; Ποια είναι η βασική σας αρχή, αξία που προσπαθείτε να μεταδώσετε στα παιδιά σας;

Όχι. Είμαι πολύ προοδευτικός, ανοιχτός. Εφόσον είπα μια λέξη για τον εαυτό μου, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, δεν μπορώ να μην τη λέω για τα παιδιά μου και για όλους τους γύρω μου. Η ελευθερία για μένα είναι υπ΄αριθμόν ένα. Προσπαθώ να περάσω κάποια πράγματα στα παιδιά, κάποιες ιδέες, κάποιον τρόπο σκέψης. Να προσέχουν, να αποφύγουν κινδύνους και τα λοιπά. Αλλά πάντοτε τα παιδιά μου ήταν ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν.

Γιατί έτσι μεγάλωσα κι εγώ, γι’ αυτό το έχω μέσα μου. Οι γονείς μου δεν με καταπίεσαν ποτέ.  Μπορεί να μου είπαν «μην το κάνεις αυτό γιατί…», αλλά δεν ήταν με  την έννοια της καταπίεσης και αυτό το περνάω και εγώ.

Αυστηρότητα είναι το να ΄χεις κανόνες; Εγώ μίλαγα στον πληθυντικό στον πατέρα μου μέχρι να τελειώσω το πανεπιστήμιο. Δεν ένιωσα ποτέ ότι ήταν θέμα αυστηρότητας. Ήταν τρόπος ζωής. Έτσι έμαθα. Γιατί έβλεπα τον πατέρα μου και μίλαγε στον πληθυντικό στη μαμά του, που ήτανε αυτός 60 και η μαμά του 80.  Δεν είναι θέμα αυστηρότητας, το θεωρείς το αυτονόητο, είναι το πώς το έμαθες..

Ο τρόπος που σήμερα μιλάνε τα παιδιά με ενοχλεί. Με ενοχλεί ας πούμε το ότι στο λεξιλόγιό τους χρησιμοποιούν λέξεις που για εμάς τότε ήταν αδιανόητο να τις χρησιμοποιήσουμε. Εμείς τώρα το βλέπουμε πρόοδο αυτό. Ότι είναι προοδευτικός ας πούμε να αποκαλεί μ@λ@κ@ τον άλλον. Τι είναι, προοδευτικό είναι; Μια μέρα ήμουν στον κινηματογράφο και μπροστά καθόντουσαν πέντε κοριτσάκια. Το λεξιλόγιο ήταν του λιμανιού. Ίσως στο λιμάνι δεν μιλάνε πια έτσι. Με εντυπωσίασε. Και λέω αυτά τα κοριτσάκια τώρα έτσι που μιλάνε μπορεί να γίνουν αρεστά σε ένα αγόρι; Χάνεται και το ερωτικό στοιχείο.

Πώς σας αρέσει να ξεφεύγετε από την πίεση της καθημερινότητας, της ρουτίνας;

Να μην ασχολούμαι με την Ιατρική. Σιχαίνομαι να φύγω από τη δουλειά μου, να πάω να κάτσω σε ένα τραπέζι και να μιλάω πάλι για την Ιατρική. Με χαλαρώνει οτιδήποτε δεν έχει σχέση με αυτό.  Μου αρέσει να φεύγει το μυαλό, να πάει κάπου αλλού, να σκεφτεί άλλα πράματα. Γι΄ αυτό κάνω παρέα με ανθρώπους που έχουν ανοιχτά μυαλά, που μπορείς να συζητήσεις μαζί τους, να πεις και διαφορετικά πράγματα.

Υπάρχει κάτι που το θεωρείτε εσείς προσωπικά  «πολυτέλεια» και το επιτρέπετε στον εαυτό σας;

Τι σημαίνει πολυτέλεια; Ο καθένας μας – και εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση – θα ήθελε στη ζωή του όλα όσα τον ευχαριστούν.

Πολυτέλεια για εμένα δεν είναι τα αντικείμενα, ούτε το χρήμα. Δεν είναι υλική η πολυτέλεια. Πολυτέλεια για μένα είναι ο τρόπος ζωής που σε κάνει να νιώθεις καλά.

Για μένα πολυτέλεια είναι να κάνω ταξίδια, να βρίσκω τους φίλους που μου αρέσει να έχω δίπλα μου, να κάνω πράγματα τα οποία με ευχαριστούν. 

Ταξιδεύοντας στην Ινδία, τη χώρα των αντιθέσεων, το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι φτώχεια, πείνα, δυσωδία και ανθρώπους που ζουν κάτω απο άθλιες συνθήκες διαβίωσης κι όμως χαμογελάνε. Αν κοιτάξεις πίσω από αυτό το χαμόγελο, βρίσκεις απίστευτη πνευματικότητα.

 Σε ένα ταξίδι έξι ωρών απο το Νέο Δελχί προς το βόρειο μέρος της Ινδίας, είδαμε επιβλητικά παλάτια, παράγκες, απίστευτη φύση και έντονη κίνηση από αυτοκίνητα, ποδήλατα, λεωφορεία, αγελάδες και ανθρώπους σε δρόμους χωρίς κώδικα οδικής κυκλοφορίας! Η ανυπόφορη στην ατμόσφαιρα δυσωδία πού και πού μπερδευόταν με μυρωδιές απο τσίλι και σανταλόξυλο, ενώ σιγά σιγά δεν μας ενοχλούσε καν.  Βλέποντας μια πινακίδα «προσοχή ελέφαντες» και τις πρώτες μαϊμούδες καταλάβαμε οτι πλησιάζουμε στον προορισμό μας!

 Φτάνοντας στο Ρίσικες, την πύλη για τα Ιμαλάια, ένα από τα πιο ιερά μέρη της Ινδίας, όπου το αλκοόλ και το κρέας είναι απαγορευμένα, όπου μεγάλοι δάσκαλοι όπως ο Shivananda διέδωσαν ξανά τη γιόγκα στους ανθρώπους και διάσημοι όπως οι Beattles βρήκαν τον προσωπικό τους θεό και μαθήτευσαν δίπλα στον guru τους, μια εμπειρία γιόγκα σε περιμένει σε κάθε βήμα σου!

Στον δρόμο καθένας μας χαιρετούσε τοποθετώντας τα χέρια στο κέντρο της καρδιάς λέγοντας «Namaste». Ντόπιοι, έμποροι, πλανόδιοι, άστεγοι, μικρά παιδιά, σε κάθε ευκαιρία μας έδειχναν έτσι τη φιλοξενία, την αγάπη και τον σεβασμό τους!

Άνθρωποι απ΄ όλο τον κόσμο βρίσκονταν εκεί με κοινό σκοπό τη γιόγκα.

Όμορφοι γιόγκι μοιράζονταν μαζί μας τις γνώσεις τους και μας φώτιζαν με τη σοφία τους.

Αυτοί μας δίδαξαν την παραδοσιακή γιόγκα.

 Αρχικά μας τόνισαν πως στη δύση η γιόγκα είναι γνωστή ως ένα σύστημα φυσικής άσκησης που σκοπό έχει να γυμνάσει και να δυναμώσει το σώμα. Στην πραγματικότητα όμως είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία που βασίζεται στη φυσική, νοητική και πνευματική άσκηση του ανθρώπου. Μέσω των διαφόρων πρακτικών πραγματοποιείται έλεγχος της αναπνοής (pranayama), του σώματος (asana), των αισθήσεων (pratyahara) και του νου (dhyaana). 

 Μας μίλησαν για την κοσμική μας ταυτότητα, για τα εφτά ενεργειακά κανάλια (chakras) που βρίσκονται στο σώμα μας, για τα πέντε στοιχεία της φύσης (φωτιά, νερό, γη, ουρανός, αιθέρας) και το πώς συνδέονται με αυτά, μας δίδαξαν δονήσεις, συμπαντικούς ήχους, στοίχους με θετικό περιεχόμενο (mantras) που έχουν θετική επίδραση σε μας και τους γύρω μας και κυρίως για μια προσωπική και παγκόσμια αγάπη και ειρήνη.

 Όσο μείναμε εκεί, μας μύησαν στη γιογκική κουζίνα, πλήρη χορτοφαγικά γεύματα και σε γιογκικές τεχνικές καθαρισμού με πιο συχνό τον ρινικό καθαρισμό με αλατόνερο (jal neti), ενώ δεν πίναμε καφέ και απαγορευόταν το κάπνισμα.

Τα παραπάνω κύριο σκοπό είχαν να δυναμώσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και να καθαρίσουν το σώμα μας εσωτερικά.

Στη γιόγκα δυναμώνεις το σώμα και αποκτάς ισορροπία μέσω των asanas και έπειτα φροντίζεις τον νου. Μέσω του διαλογισμού μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι τις σκέψεις σου, βρίσκεις γαλήνη και ηρεμία, ενώ αντιλαμβάνεσαι την ενέργεια.

Ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια είναι αυτό της αναπνοής. Όταν παρατηρούμε και ελέγχουμε την αναπνοή μας μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα γύρω μας. Όσο εξασκούμαστε σε τεχνικές pranayama τόσο περισσότερο μεγαλώνει η εισπνοή και η εκπνοή μας. Και η ζωή μας δεν διαρκεί ανάλογα με την ηλικία μας αλλά με το πόσο βαθιά αναπνέουμε (Swamiji Sudhiranand).

 Η γιόγκα απευθύνεται σε όλους ανεξάρτητα από καταγωγή, θρησκεία, ηλικία, φύλο, φυσική κατάσταση.

Είναι επιστήμη και είναι παγκόσμια. Δεν χρειάζεται κανείς ούτε ειδική ενδυμασία ούτε να πιστεύει σε κάποιον συγκεκριμένο θεό ή άγιο. Το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση, να είναι έτοιμος να αποκτήσει πειθαρχία στην καθημερινότητά του και να μη βαριέται και σύντομα θα αποβάλει συναισθήματα εγωισμού, υπερηφάνειας, μίσους που αφορούν καθαρά την αρνητική ενέργεια. Επίσης η σχέση με τους συνανθρώπους του θα αλλάξει, καθώς θα εστιάζει μόνο στα καλά χαρακτηριστικά του καθενός.

 Με την πρακτική μυστικά για καλή υγεία και πνευματικά ανώτερες καταστάσεις έρχονται στην επιφάνεια.  Η γιόγκα χρησιμοποιείται σαν εναλλακτική θεραπεία για ένα μεγάλο εύρος ασθενειών. Από ένα απλό κρυολόγημα ή πόνους στην πλάτη, τον αυχένα, τη μέση, για ψυχικές ασθένειες, απο ένα απλό άγχος μέχρι κατάθλιψη και σχιζοφρένεια, για καρδιακές παθήσεις, για άσθμα, αναιμία, ρύθμιση ορμονών όπως του θυροειδή, ακόμη και για σοβαρότερες ασθένειες όπως ο καρκίνος και συμπτώματα του ιού HIV.

 Αφήνοντας το Ρίσικες, έπειτα από έναν μήνα εκπαίδευσης, και διασχίζοντας για τελευταία φορά τη γέφυρα πάνω από τον ιερό ποταμό Γάγγη, φύγαμε με μια γλυκιά μελαγχολία και συναισθήματα ευγνωμοσύνης για ό,τι είδαμε και νιώσαμε, για όλους τους ανθρώπους που συναναστραφήκαμε και μοιραστήκαμε αυτή την εμπειρία, τους συμμαθητές, τους δασκάλους μας και τον Swami μας Sudhiranand που μας έδειξε το μονοπάτι της γιόγκα.  

Η θνητότητα από τον καρκίνο του προστάτη έχει μειωθεί παγκόσμια από το 3% στο 2.4% σαν αποτέλεσμα της κλινικής εφαρμογής του PSA

Ο προσυμπτωματικός έλεγχος γίνεται σε υγιή άτομα, χωρίς συμπτώματα, με σκοπό να αναγνωριστεί η νόσος σε πρώιμο στάδιο, ώστε να είναι αποτελεσματική η θεραπεία. Ο στόχος του προσυμπτωματικού ελέγχου είναι να μειωθεί η θνητότητα από τη νόσο με όσο το δυνατόν μικρότερο οικονομικό κόστος και με όσο το δυνατόν μικρότερη επεμβατικότητα, ώστε να μην επηρεαστεί η ποιότητα της ζωής. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι είναι η νόσος να είναι συχνή και να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα υγείας, να υπάρχουν διαθέσιμα και ικανά εργαλεία για να θέσουν τη διάγνωση και να προκύψει όφελος στην υγεία άμεσο και μακροπρόθεσμο.

Ο καρκίνος του προστάτη πληροί πολλά από αυτά τα κριτήρια του προσυμπτωματικού ελέγχου. Είναι ο συχνότερος καρκίνος στους άνδρες και η δεύτερη αιτία θανάτου από νεόπλασμα μετά τον καρκίνο του πνεύμονος. Στα πρώιμα στάδια είναι συνήθως ασυμπτωματικός, ενώ όταν εμφανιστούν συμπτώματα η νόσος μπορεί να έχει επεκταθεί και να μην επιδέχεται ριζική θεραπευτική αντιμετώπιση. Αυτό καθιστά την πρώιμη διάγνωση πολύ σημαντική και υπάρχει εξέταση για αυτό, το ειδικό προστατικό αντιγόνο (PSA) που γίνεται απλά, γρήγορα και ανώδυνα με  αιμοληψία. Αύξηση του PSA στο αίμα θέτει την υποψία του καρκίνου του προστάτη που επιβεβαιώνεται με τις βιοψίες του προστάτη που γίνονται με την καθοδήγηση του διορθικού υπερηχογραφήματος. Η δακτυλική εξέταση του προστάτη από το ορθό είναι επίσης μία μέθοδος διάγνωσης, αλλά έχει μικρότερη ευαισθησία από το PSA,  μια και στις περισσότερες περιπτώσεις πρώιμου καρκίνου του προστάτη δεν διαπιστώνεται  δακτυλικό εύρημα.

Η εφαρμογή του PSA στην κλινική πράξη από τη δεκαετία του ‘90 έφερε πραγματική επανάσταση στη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη. Σήμερα το 80% των καρκίνων του προστάτη που διαγιγνώσκονται με το PSA  είναι κλινικά εντοπισμένοι,  επιδέχονται ριζική αντιμετώπιση και έτσι ο ασθενής θεραπεύεται οριστικά. Στην  πρo – PSA  εποχή  το 25% των ασθενών με καρκίνο του προστάτη είχαν μεταστατική νόσο τη στιγμή της διάγνωσης, ενώ στις μέρες μας το ποσοστό αυτό έχει πέσει στο 4%. Η θνητότητα από τον καρκίνο του προστάτη έχει μειωθεί παγκόσμια από το 3% στο 2.4% σαν αποτέλεσμα της κλινικής εφαρμογής του PSA, της πρώιμης διάγνωσης και της βελτίωσης  των μεθόδων θεραπευτικής αντιμετώπισης. Είναι όμως γεγονός ότι η εφαρμογή  του PSA έχει οδηγήσει σε υπερ-ανίχνευση καλά διαφοροποιημένων καρκίνων, που σε μελέτες μαζικού πληθυσμιακού ελέγχου (screening)  αποτελούν το 40% – 50% των διαγιγνωσκόμενων καρκίνων. Τα καλά διαφοροποιημένα νεοπλάσματα συνήθως έχουν πολύ βραδεία εξέλιξη, πιθανόν να μην ενοχλήσουν τον ασθενή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του και να μη χρειαστούν κάποια αντιμετώπιση. Επειδή όμως δεν διαθέτουμε  ακόμη απόλυτα ασφαλή κριτήρια διαχωρισμού των αθώων από τους  πιθανά επικίνδυνους καρκίνους, η διάγνωση καλά διαφοροποιημένων νεοπλασμάτων οδηγεί σε υπερ-θεραπεία, δηλαδή αντιμετωπίζουμε όλους τους ασθενείς,  χωρίς ενδεχομένως  όλοι να το χρειάζονται. Η αντιμετώπιση όλων των καρκίνων, εκτός του οικονομικού κόστους για το σύστημα υγείας, έχει και επιπλοκές (π.χ. στυτική δυσλειτουργία, ακράτεια κ.λπ.) χωρίς να προσφέρει σε όλους πραγματικό πλεονέκτημα επιβίωσης.

Πρέπει να τονισθεί  επίσης ότι το PSA  είναι ειδικό του προστάτη αδένα και όχι του καρκίνου. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αυξάνεται και σε άλλες παθήσεις του προστάτη, όπως στην καλοήθη υπερπλασία, που είναι επίσης μία πολύ συχνή νόσος των ανδρών, στις φλεγμονές του αδένα (προστατίτιδες) αλλά και όταν γίνονται διάφοροι χειρισμοί στο ουροποιητικό σύστημα του άνδρα (π.χ. καθετηριασμοί, κυστεοσκοπήσεις κ.λπ.). Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει καρκίνο κάθε άνδρας που παρουσιάζει αύξηση του PSA  στο αίμα, μια και η αύξηση αυτή μπορεί να οφείλεται  σε άλλες καλοήθεις παθήσεις. ΄Ετσι σε επίπεδα PSA 4-10 ng/ml, περίπου ένας στους 4 άνδρες  θα βρεθεί να έχει καρκίνο στη βιοψία του προστάτη, ενώ αν τα επίπεδα του  PSA υπερβούν τα 10 ng/ml, τότε περίπου ένας στους 2 άνδρες θα βρεθεί να έχει τη νόσο.

Επίσης δεν υπάρχουν τιμές PSA  που να αποκλείουν τη νόσο, μια και σε επίπεδα μικρότερα των 4ng/ml,  το 15% των ανδρών έχουν καρκίνο του προστάτη. Για τον λόγο αυτό πολλοί ασθενείς υποβάλλονται σε βιοψίες που δεν τις χρειάζονται και υπόκεινται σε πιθανές επιπλοκές της βιοψίας.

Για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν, υπάρχει ένας προβληματισμός μεταξύ των επιστημόνων για την εφαρμογή προγραμμάτων μαζικού πληθυσμιακού ελέγχου (screening).  Διάφορες τυχαιοποιημένες μελέτες screening  δεν έδειξαν ιδιαίτερες διαφορές στην  επιβίωση, όλες είχαν όμως προβλήματα σχεδιασμού που τις καθιστούσαν αναξιόπιστες. Η τελευταία και μεγαλύτερη ευρωπαϊκή μελέτη screening έδειξε ελάττωση της θνητότητας από καρκίνο στη δεκαετία περίπου 20% στους άνδρες που υποβλήθηκαν σε έλεγχο και ελάττωση της εμφάνισης μεταστατικής νόσου  περίπου στο 45%.

΄Ολοι οι ουρολόγοι πιστεύουν  στην εξαιρετική χρησιμότητα του PSA στη διάγνωση του πρώιμου και αντιμετωπίσιμου καρκίνου του προστάτη, που ουσιαστικά άλλαξε τις δύο τελευταίες δεκαετίες  το τοπίο της νόσου. Κάθε άνδρας πρέπει να ενημερώνεται από τον ουρολόγο του για τα υπέρ και τα κατά του προσυμπτωματικού ελέγχου, το PSA να χρησιμοποιείται ανάλογα με τους παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση της νόσου και να αποφεύγεται η κατάχρηση. ΄Ανδρες με προσδόκιμο επιβίωσης <10 ετών (ή άνδρες >75 ετών), χωρίς συμπτώματα, δεν έχουν λόγο να υποβάλλονται σε εξέταση  PSA,  γιατί ένας κλινικά εντοπισμένος καρκίνος του προστάτη δεν θα επηρεάσει την επιβίωσή τους μια και εξελίσσεται αργά. Κάθε άνδρας μεγαλύτερος των 50 ετών μετά από ενημέρωση πρέπει να υποβάλλεται σε δακτυλική εξέταση και σε έλεγχο του PSA.  Άνδρες που έχουν κληρονομικό ιστορικό (π.χ. πατέρα ή αδελφό που έχει εμφανίσει σε μικρή  ηλικία καρκίνο του προστάτη) πρέπει να υποβάλλονται στον  έλεγχο στην ηλικία των 45 ετών, ενώ άνδρες πολύ αυξημένου κινδύνου ( περισσότερα από ένα μέλη της οικογενείας με καρκίνο του προστάτη σε μικρή ηλικία) πρέπει να υποβάλλονται σε έλεγχο στην ηλικία των 40 ετών. Τα περαιτέρω μεσοδιαστήματα ελέγχου θα καθοριστούν ανάλογα με τις τιμές του PSA  από τον ουρολόγο τους.

Συνδεδεμένο κατά 1 προς 4 με τη νοητική υστέρηση, το σύνδρομο Noonan προκαλεί παραμορφώσεις στο πρόσωπο και σοβαρές διαταραχές
της καρδιακής λειτουργίας. Ομοιάζει με το σύνδρομο Turner (Τέρνερ). Παλαιότερα, ασθενείς με τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου Noonan θεωρούνταν ότι φέρουν το σύνδρομο Turner, λόγω
των κοινών στοιχείων μεταξύ των δύο συνδρόμων.

To σύνδρομο Νoonan πήρε το όνομά του από τη Dr. Jacqueline Noonan,  παιδοκαρδιολόγο  σε νοσοκομείο των ΗΠΑ, η οποία παρατήρησε ότι πολλά παιδιά με στένωση της πνευμονικής αρτηρίας είχαν χαμηλό ανάστημα για την ηλικία τους και παρουσίαζαν ταυτόχρονα παρόμοια χαρακτηριστικά του προσώπου. Υπολογίζεται ότι η συχνότητα με την οποία παρουσιάζεται το σύνδρομο Νοοnan ανέρχεται περίπου σε 1/5.000 γεννήσεις.

Χαρακτηριστικά του συνδρόμου Νοοnan

Tα χαρακτηριστικά είναι διάφορα και η βαρύτητά τους ποικίλλει μεταξύ των ατόμων, ακόμα και όταν το σύνδρομο υπάρχει σε περισσότερα από ένα άτομα μέσα στην ίδια οικογένεια. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του προσώπου με την πάροδο του χρόνου και με την ενηλικίωση αμβλύνονται και γίνονται λιγότερο εμφανή.                                                                                       Βλέφαρα: Εξαιτίας της βλεφαρόπτωσης που παρατηρείται και ενίοτε καθιστά δύσκολη την όραση, σε κάποιες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική επέμβαση.

Σχήμα ματιών: To σχήμα των ματιών είναι στρογγυλό με επικλινή φορά προς την εξωτερική τους άκρη. Επίσης η απόσταση μεταξύ των ματιών είναι συνήθως μεγαλύτερη.

Μύτη: Παρατηρείται καθίζηση της ρίζας της μύτης. 

Αυτιά: Tα πτερύγια των αυτιών βρίσκονται χαμηλότερα από τη φυσιολογική θέση ή εμφανίζουν μια κλίση προς τα πίσω.                                                                                                               Μέτωπο: Σε μερικά παιδιά είναι πλατύ και προεξέχον.                                                                            

Μαλλιά: Είναι σκληρά, σγουρά με χαμηλή πρόσφυση στον αυχένα.

Υπερώα: Eνδέχεται ο ουρανίσκος να έχει σχήμα θόλου και συνεπώς να δημιουργούνται δυσκολίες στη σίτιση και διαταραχές στην ομιλία.

Λαιμός: O  λαιμός είναι συνήθως πιο κοντός και παρουσιάζει επιπλέον πτύχωση δέρματος.

Επίσης στο 80% των παιδιών με σύνδρομο Noonan παρατηρούνται με καρδιολογικές ανωμαλίες, όπως

Στένωση της βαλβίδας της πνευμονικής αρτηρίας

Υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια

Μεσοκολπική  επικοινωνία

Μεσοκοιλιακή  επικοινωνία.

Οι σιτιστικές διαταραχές που παρατηρούνται στο σύνδρομο Noonan οδηγούν σε αδυναμία στην πρόσληψη βάρους. Τα παιδιά  αυτά εμφανίζουν εύκολη κόπωση κατά τη διάρκεια της σίτισης και απουσία ενδιαφέροντος για το γεύμα τους.  Οι οφθαλμολογικές ανωμαλίες που παρουσιάζονται είναι η μυωπία και ο στραβισμός. Ο κατάλληλος οφθαλμολογικός έλεγχος είναι απαραίτητος  κατά την πρώτη παιδική ηλικία και πριν την έναρξη της σχολικής περιόδου.  Στις ακουολογικές ανωμαλίες, μπορούμε να εντάξουμε  τις διαταραχές στην ακοή,  τις περιοδικές λοιμώξεις του μέσου ωτός και την αυξημένη συλλογή κυψελίδας. Μπορούν ακόμη να παρουσιαστούν ανωμαλίες στο λεμφικό σύστημα, όπως επιπλέον υγρό στο πίσω μέρος του λαιμού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και  οίδημα των χεριών και ποδιών κατά τη γέννηση των παιδιών με σύνδρομο Νoonan. 

Αναφορικά με τις μυοσκελετικές ανωμαλίες , το οστούν του στέρνου μπορεί να εμβαθύνεται προς τα μέσα σε παιδιά με σύνδρομο Noonan, κάτι που όμως δεν δημιουργεί δυσκολίες.                             Aν θέλουμε να αναφερθούμε στις διαταραχές της πηκτικότητας του αίματος, αξίζει να σημειώσουμε ότι περίπου το 65% των παιδιών με σύνδρομο Νoonan έχουν τάση να μελανιάζουν εύκολα και σπανιότερα παρουσιάζουν προβλήματα αιμορραγιών. Έχει εντοπιστεί από κλινικές έρευνες μια μη ανιχνεύσιμη ανωμαλία σε μερικούς παράγοντες πήξεως του αίματος.                                                  Διαταραχές παρατηρούνται όμως και στη σωματική ανάπτυξη. Τα παιδιά με σύνδρομο Νοοnan γεννιούνται με φυσιολογικό βάρος. Όμως μετά τη γέννησή τους, οι καμπύλες του βάρους και του ύψους κυμαίνονται στα χαμηλότερα επίπεδα των φυσιολογικών ορίων.  Η ψυχοκινητική εξέλιξη μπορεί επίσης να παρουσιάσει καθυστέρηση στα παιδιά με σύνδρομο Νοοnan.  Καθυστέρηση μπορεί να παρουσιάσει όμως και η ανάπτυξη του λόγου, κάτι που οφείλεται στη ύπαρξη θολωτής υπερώας στη στοματική κοιλότητα.    

Διάγνωση – γενετική – εγκυμοσύνη                                                                                                          

Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής βιοχημικό διαγνωστικό τεστ για την εξακρίβωση του συνδρόμου Νοοnan. H διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση, όπου διαπιστώνεται ότι ο ασθενής παρουσιάζει κάποιο ή όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα.  Το σύνδρομο συναντάται εξίσου σε άνδρες και γυναίκες.  Θετικό οικογενειακό ιστορικό έχει αναφερθεί στο 50% των περιπτώσεων. Μια και ο κάθε γονέας δίνει τα μισά του γονίδια σε κάθε παιδί του, οι πιθανότητες -αν ο γονέας είναι φορέας του συνδρόμου- να κληρονομηθεί το μεταλλαγμένο γονίδιο από κάθε παιδί του είναι της τάξης του  50% . Προς το παρόν δεν υπάρχει καμιά αξιόπιστη μέθοδος στον προγεννητικό έλεγχο. Βέβαια όπου υπάρχει ιστορικό κληρονομικότητας στην οικογένεια, η χρησιμοποίηση του καρδιογραφήματος Β επιπέδου στην αρχή της εγκυμοσύνης μπορεί να βοηθήσει να αναγνωριστούν μερικές από τις συγγενείς καρδιακές ανωμαλίες οι οποίες συχνά παρουσιάζονται στο σύνδρομο Νοοnan.

Συμπέρασμα                                                                                                                                        

Εξαιτίας της γενετικής φύσεως του συνδρόμου  Νοοnan δεν είναι ορθό να περιμένουμε ίαση εξ ολοκλήρου. Ωστόσο κάποια από τα συμπτώματα του συνδρόμου μπορούν να βελτιωθούν ή να αντιμετωπιστούν με χειρουργική επέμβαση.     

Συγκέντρωση, συνειδητότητα, διαύγεια, αποτοξίνωση, ενδυνάμωση, ισορροπία, αρμονία είναι μερικά από τα ευεργετήματα της γιόγκα, μιας αρχαίας ινδικής φιλοσοφίας που έρχεται ξανά στην επιφάνεια, προκειμένου να καταπολεμήσει το άγχος και την ένταση που χαρακτηρίζουν την αστική ζωή σήμερα. Ένας ακόμη στόχος της είναι η απομάκρυνση από την προσκόλλησή μας στα υλικά αγαθά και η στροφή προς τα πνευματικά. Μαζί θα ταξιδεύουμε το μονοπάτι της.

Στάσεις γιόγκα

Naukasana (boat pose) 

πολύ καλή στάση για ανθρώπους με διαβήτη ή με προβλήματα δυσπεψίας, δυναμώνει και βελτιώνει τη λειτουργία στο συκώτι
και το πάγκρεας

janushirasana (seated head to knee pose)

καλή στάση για τα γόνατα, κάνει καλό στο πεπτικό σύστημα, στο πάγκρεας και τις ωοθήκες αλλά και στους μυς των ποδιών

Halasana (plough pose)

Καλή για τον διαβήτη, για προβλήματα δυσπεψίας, παχυσαρκίας, για κήλες, κάνει ελαστικούς τους μυς του σώματος, κυρίως της σπονδυλικής στήλης

Vakrasana (spinal twist)

καλή για ανθρώπους με διαβήτη, προβλήματα δυσκοιλιότητας. επίσης, κάνει καλό στο συκώτι,
στο πάγκρεας, στο νευρικό σύστημα και κάνει πιο ελαστική
τη σπονδυλική στήλη

Ustrasana (camel pose)

ιδανική για πόνους μυών, της πλάτης και του αυχένα κάνει καλό στον θύμο αδένα, δυναμώνει τις ωμοπλάτες και
είναι αντικαταθλιπτική στάση