Κατηγορία: NEWS

Στη μνήμη της Λαβίνιας Σταθάκη 

Για τη δημιουργία ενός Εγχειριδίου Αντιμετώπισης και Διαχείρισης της καθημερινότητας των ογκολογικών ασθενών

Η Λαβίνια Σταθάκη ήθελε πολύ να ενημερώσει τις γυναίκες που θα έρθουν αντιμέτωπες με τον καρκίνο για τα διαθέσιμα εργαλεία βελτίωσης της ποιότητας ζωής τους. Ήθελε ακόμη να σημειώσει τα θετικά αλλά και τα αρνητικά που συνάντησε στη δική της πορεία.

Ας τη διαβάσουμε:

«Ονομάζομαι Λαβίνια Σταθάκη, είμαι 38 ετών και μητέρα 3 παιδιών. Έχω σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων, εργάστηκα επί 15 συναπτά έτη στον ιδιωτικό τομέα μέχρι και την περιπέτεια μου με τον καρκίνο του μαστού. Συγκεκριμένα το 2021 σε ηλικία 36 ετών διαγνώστηκα, ούσα έγκυος στο τρίτο μου παιδί, με τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού. Μια νόσος που χτυπά κυρίως νεαρότερες γυναίκες. Σημειωτέον, τα τελευταία χρόνια ο καρκίνος παγκοσμίως δείχνει ανοδική τάση σε νεαρότερα κυρίως άτομα. 

Μέσα από την περιπέτειά μου αυτή ήρθα σε στενή επαφή με το Εθνικό Σύστημα Υγείας αλλά και με ογκολογικούς ασθενείς. Η ζωή μου άλλαξε και πλέον είμαι ένα άτομο ΑΜΕΑ με 80% αναπηρία. 

Επιθυμία μου είναι να μοιραστώ από την εμπειρία μου αυτή τα θετικά αλλά και τα αρνητικά που συνάντησα. Με σκοπό να μπορέσω μέσα από την ιστορία μου να βοηθήσω ανθρώπους με ειδικές ανάγκες να έχουν ένα καλύτερο μέλλον αλλά και να ενημερωθούν για τις παροχές που ήδη υπάρχουν και δυστυχώς δεν γνωρίζουν».

Η Λαβίνια Σταθάκη δεν πρόλαβε να γνωρίσει ανταπόκριση στην προσπάθειά της να αναδείξει την αναγκαιότητα λήψης των ανωτέρω μέτρων για τη διευκόλυνση της καθημερινότητας χιλιάδων ασθενών.

Κατάφερε όμως να «μιλήσει» στην καρδιά όλων μας και αυτό θα τη συντροφεύει στο ταξίδι της στο φως.

Πηγή: http://www.conceptcom.gr/

Ζαχαρίας Καπλανίδης
Οικονοµολόγος

Οικονομολόγοι και γενικά η επιστημονική κοινότητα θεωρούν, ότι διατρέχουμε ήδη την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, που χαρακτηρίζεται από την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και μάλιστα της πρόσφατης αλλά ιδιαίτερα  επιθετικής τεχνητής νοημοσύνης.

Αναπόφευκτα, όπως οτιδήποτε καινούργιο στην ζωή του ανθρώπου, συνοδεύεται με αντικρουόμενα συναισθήματα όπως ελπίδα, ενθουσιασμό αλλά και φόβο, προβληματισμό και σίγουρα επιφυλάξεις μέχρι να σταθεροποιηθούν τα όποια αποτελέσματα.

Η πρώτη λοιπόν επιφύλαξη που αναδύεται, όπως και στις προηγούμενες βιομηχανικές και οικονομικές εξελίξεις, είναι κατά πόσον θα διαφυλαχθούν οι θέσεις εργασίας και τα επίπεδα απασχόλησης σε παγκόσμιο μάλιστα περιβάλλον. Πολλά επαγγέλματα, και όχι άδικα, ανησυχούν ότι θα αντικατασταθούν από έξυπνες μηχανές ή αν θέλετε ρομπότς, που θα εκτελούν συγκεκριμένες εργασίες και δεξιότητες πολύ πιο γρήγορα, αποτελεσματικά και οικονομικότερα.

Χωρίς αμφιβολία τους απαντούμε ότι αυτό θα συμβεί, όπως ήδη συμβαίνει, καθ΄ όλη την διάρκεια της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, όπου ο αυτοματισμός, ιδιαίτερα στην μεταποίηση, έχει αντικαταστήσει εργατικά ακόμα και υψηλής εξειδίκευσης ανθρώπινα χέρια και μυαλά. Ωστόσο, στο ερώτημα αν αυτό το φαινόμενο θα οδηγήσει σε μαζική ανεργία ,η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Όπως σε κάθε βιομηχανική και τεχνολογική εξέλιξη, από την πρώτη μέχρι την τέταρτη σήμερα, ο βαθμός απασχόλησης και συνολικά η οικονομία και το παγκόσμιο ΑΕΠ αυξάνεται, έτσι και στην επερχόμενη επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης η απασχόληση θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα βιωσιμότητας. Απλά, και αυτό έχει γίνει ήδη συνείδηση σε επιστημονικό, οικονομικό αλλά και πολιτικό περιβάλλον, θα πρέπει να προσαρμοστεί, στα νέα δεδομένα, το εκπαιδευτικό σύστημα,  σ ’όλα τα επίπεδα, ώστε να αναδειχθούν δεξιότητες συμβατές με τις επερχόμενες αλλαγές στο παραγωγικό και οικονομικό μοντέλο του 21ου αιώνα, αν μη τι άλλο. Αυτό ήδη αποδεικνύεται και σήμερα με το παγκόσμιο φαινόμενο έλλειψης εξειδικευμένων στελεχών και τον προβληματισμό χιλιάδων επιχειρήσεων στο πως θα καλύψουν τις κενές ανάλογες θέσεις. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, πρόσφατα, βαθμολογήθηκε σαν 7η παγκοσμίως στην έλλειψη εξειδικευμένων στελεχών και δεξιοτήτων.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι αν τα ρομπότς και η τεχνητή νοημοσύνη θα οδηγήσει τον άνθρωπο εκτός εργασίας και άρα χωρίς εισόδημα. Όπως τονίσαμε θα χρειαστεί αλλαγή στο εκπαιδευτικό σύστημα και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς. Οικονομίες και άνθρωποι που θα αποδειχθούν ιδιαίτερα προσαρμοστικοί σ ’αυτές τις νέες παραγωγικές συνθήκες, θα έχουν και το προβάδισμα στην κούρσα της εξέλιξης και του διεθνούς ανταγωνισμού.

Αλλού είναι το πρόβλημα κατά την ταπεινή άποψη μας.

Η τεχνητή νοημοσύνη στηρίζεται, όπως όλοι γνωρίζουμε, σε αλγόριθμους και σε μαθηματικά μοντέλα. Είναι η επιστήμη ή αν θέλετε η τεχνολογία που αναγνωρίζει την μαθηματική αλήθεια σαν απόλυτη δύναμη και μάλιστα σ ’όλες τις ανθρώπινες εκφάνσεις. Δεν αποδέχονται διαφορετικότητες, επιβάλει την ορθολογική και μαθηματική εκδοχή όχι μόνο στο παραγωγικό μοντέλο αλλά και στην καθημερινότητα του  κάθε ανθρώπου σαρώνοντας κάθε μορφή διαφορετικότητας και συναισθηματικής νοημοσύνης.

Μέχρι σήμερα γνωρίζουμε, ότι ή ίδια η φύση αλλά και ο πλανήτης μας, συντελούν στην δημιουργία και αναπαραγωγή διαφοροποιήσεων τόσο στο ανθρώπινο DNA όσο και στις κλιματολογικές και φυσικές συνθήκες. Γιατί μιλάμε για παράδειγμα σήμερα, για την ανάγκη εξατομικευμένης ιατρικής εάν δεν αναγνωρίζουμε την διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου σε μια γενικευμένη θεραπευτική αντιμετώπιση και γιατί μιλάμε για την διαφύλαξη των κλιματικών διαφοροποιήσεων, στα άκρα για παράδειγμα του πλανήτη, όπου η υπερθέρμανση και ή τήξη των πάγων θεωρείται, και καλώς, καταστροφική;

Εάν η Αλάσκα και η Ανταρκτική αποκτήσουν θερμοκρασίες Κεντρικής Αφρικής τότε οι συνέπειες θα είναι το λιγότερο απρόβλεπτες και καταστροφικές. Το ίδιο και με το ανθρώπινο DNA και την διαφορετικότητα. Κανένας δεν θα ήθελε να  είναι  το  απόλυτο  αντίγραφο  δισεκατομμυρίων  άλλων ανθρώπων και η φύση δόξα τω θεό, φροντίζει γι’ αυτό. Αυτή όμως η φυσική και κοσμική αρχή της διαφορετικότητας είναι ο μεγάλος εχθρός της τεχνητής νοημοσύνης. Κανένας αλγόριθμος και μαθηματικό μοντέλο δεν μπορεί να εισάγει συναισθήματα όπως συμπάθεια, αγάπη, έρωτα αλλά και μίσος, διαίσθηση, διορατικότητα και συντροφικότητα. Όλα αυτά ανάγονται στην σφαίρα της συναισθηματικής νοημοσύνης. Και όλα αυτά είναι κατά συνέπεια αντίρροπα και μη συμβατά της ορθολογικής και απόλυτης τεχνητής νοημοσύνης. Έτσι, το πρόβλημα της αντιπαλότητας των δυο αυτών βασικών φυσικών αρχών δεν είναι εάν τα ρομπότς αντικαταστήσουν τον άνθρωπο αλλά εάν ο άνθρωπος υποβαθμιστεί σε ρομπότ. Μέχρι σήμερα αυτό που κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει, από όλα τα άλλα ζώντα είδη αλλά και να διατηρεί, στο βαθμό που διατηρεί, την ισορροπία του πλανήτη, δεν είναι τόσο η μαθηματική του και η εξορθολογιστική του υπόσταση όσο η συναισθηματική του.

Αισθήματα όπως η αγάπη, πάθος, φιλία, εχθρότητα, ανταγωνιστικότητα, σε όλες τις μορφές της, ήταν και είναι, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, οι βασικοί συντελεστές των μεγάλων εξελίξεων στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Αυτή η μεγάλη ανθρώπινη υφή και διαφορετικότητα είναι ο μεγάλος εχθρός της επερχόμενης και μάλιστα ακάθεκτα, τεχνητής νοημοσύνης. Αφού δεν μπορεί να αποκτήσει συναισθηματική θα παλέψει τον άνθρωπο να την απωλέσει και αυτός. Και τότε θα είναι η κυρίαρχος.

Κανένας ανθρώπινος νους δεν μπορεί να συναγωνιστεί τα δισεκατομμύρια  δεδομένα που επεξεργάζεται σε μόλις λίγα λεπτά μια εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης. Εδώ υπάρχει το απόλυτο πλεονέκτημα και η επικράτηση αδιαμφισβήτητη. Θα με ρωτήσετε βέβαια, και εύλογα, πως θα αντιπαλέψει και τελικά θα καταφέρει η τεχνητή νοημοσύνη να καταστρέψει την συναισθηματική αφού η δεύτερη είναι βαθιά ριζωμένη στο ανθρώπινο DNA και στις πλέον ανθρώπινες αρχέγονες εκφάνσεις. Η απάντηση είναι  δυστυχώς πιο εύκολη και απλή απ’ όσο θα θέλαμε σαν ανθρώπινο γένος. Η συναισθηματική ανωτερότητα και η εξ’ αυτής διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων αλλά και μεταξύ ανθρώπων και άλλων ζώντων και φυσικών στοιχείων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις προσλαμβάνουσες που δέχεται ο άνθρωπος από την στιγμή που γεννιέται μέχρι που πεθαίνει. Η οικογένεια, το εκπαιδευτικό σύστημα, το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον, ακόμα και οι καιρικές συνθήκες, επηρεάζουν άμεσα συναισθήματα και καθημερινές συμπεριφορές και αργά  αλλά  σταθερά ξαναγράφουν DNA  και συναισθηματική διαφορετικότητα. Για παράδειγμα αναλογιστείτε πως διασκέδαζε και ποιες ήτανε οι φιλικές και ερωτικές σχέσεις των νέων της δεκαετίας του ’60 και ποιες είναι οι αντίστοιχες των γενεών Ζ και Α σήμερα. Το παραδέχονται και οι ίδιοι οι νέοι. Είναι έξω για καφέ με άλλους φίλους και επικοινωνούν τελικά μόνο με το smart κινητό τους: Δεν διαβάζουν βιβλία αλλά παίρνουν γρήγορη και επιφανειακή πληροφόρηση από τα social media, την ίδια στιγμή δεν γνωρίζουν ιστορία δεν εξασκούν κριτική ανάλυση γεγονότων, δεν εμβαθύνουν συναισθηματικά σε ανθρώπινες και πανανθρώπινες σχέσεις. Εγκαταλείπουν, και λόγω οικογένειας αλλά και πολιτείας, ήθη και έθιμα χιλιάδων χρόνων, στοιχεία που συντηρούν και προάγουν το συναίσθημα και τις συμπεριφορές. Όλα αυτά καταγράφονται στην συνείδηση και σιγά αλλά σταθερά  περνούν στο DNA και στην συναισθηματική νοημοσύνη του ανθρώπου. Φαινόμενα όπως η έκφυλη βία, η παιδική ή η αθλητική βία και η πορνογραφία δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αποτέλεσμα του ίδιου φαινομένου: Της υποβάθμισης της συναισθηματικής νοημοσύνης εξ’ αιτίας της επίθεσης της τεχνολογικής και τώρα της τεχνητής.

Ο μέγας και επερχόμενος κίνδυνος, δεν είναι, η αναβάθμιση και η υπεροχή των ρομπότς έναντι των ανθρώπων. Είναι  αντίθετα η υποβάθμιση των ανθρώπων σε ρομπότ λόγω της απώλειας του μεγάλου συγκριτικού μας πλεονεκτήματος που λέγεται Συναισθηματική Νοημοσύνη.

Μπορεί θα με ρωτούσατε ο άνθρωπος να αντιδράσει σ ’αυτήν την εξέλιξη;

Θεωρητικά ναι, θα σας απαντούσα. Αλλά θα συνέχιζα με αντερώτηση προς εσάς. Μπορεί η οικογένεια να σκύψει περισσότερο από σήμερα στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού της; μπορεί να αντισταθεί στην επιμονή του δεκάχρονου να αποκτήσει κινητό; μπορεί να διδάξει τις αξίες των διαχρονικών εθίμων και ηθών; μπορεί το εκπαιδευτικό σύστημα εκτός από τις νέες δεξιότητες να επιμείνει και στην διδαχή κλασικών αξιών όπως η αγάπη στο περιβάλλον, ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην αλήθεια και την διαφάνεια; μπορεί ο πολιτικός κόσμος να αντιληφθεί πόσο σημαντική είναι η διάχυση του πλούτου σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη; Μπορεί επιτέλους να κατανοήσει ότι όλα τα δεινά και στις ανεπτυγμένες οικονομίες όπως μετανάστευση, πανδημίες, τοπικοί πόλεμοι, με ότι αυτό συνεπάγεται στις πληθωριστικές πιέσεις, οφείλονται στην υπανάπτυξη και οικονομική ανέχεια αυτών των λαών; Πόσο τα οποιαδήποτε οφέλη, γιατί θα υπάρξουν και τέτοια, της τεχνητής νοημοσύνης θα φθάσουν και στα υπανάπτυκτα κράτη, και μιλάμε για το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού, και δεν θα αυξήσουν απλά την μεταξύ τους ψαλίδα;

Απαντήστε με ειλικρίνεια αυτές τις ερωτήσεις και θα έχετε μια στιβαρή απάντηση στο εάν η κατάσταση είναι αναστρέψιμη ή στο εγγύς μέλλον θα έχουμε την πλήρη υποταγή του ανθρώπου στην λογική των μηχανών.

Εγώ για ένα πράγμα είμαι σίγουρος, η γενιά μου τον baby boomers και ενδεχομένως και η επόμενη γενιά των Χ σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε να ζήσουμε την υποβάθμιση του ανθρώπου σε ρομπότ.

Η γενιά των Ζ,Α, και η οποιαδήποτε νέα γενιά στο μέλλον, αναπόφευκτα θα προσαρμοστεί με τροποποιημένο DNA και Συναισθηματική Νοημοσύνη. Και με αυτή την προοπτική χαμογελώ στην ενθύμηση των λόγων του μεγάλου οικονομολόγου John Keynes ο οποίος είπε ότι «άλλωστε μακροπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί». Απαισιόδοξα λόγια για να κλείσω το άρθρο.

Αναθεωρώ λοιπόν τον Keynes, λέγοντας ότι στο διάστημα μιας κανονικής ζωής, από σήμερα, μπορούμε να αλλάξουμε ότι δεν μας αρέσει, και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στην μοναδικότητα και την κυριαρχία του ανθρώπου και στο ζωικό και στο φυσικό αλλά και στο τεχνολογικό βασίλειο.

Ζαχαρίας Καπλανίδης, Οικονοµολόγος

Το 2023 φτάνει στο τέλος του και εμείς όλοι θα το θυμόμαστε για δύο κυρίως λόγους. Τις επανειλημμένες εκλογές και τις επανειλημμένες φυσικές καταστροφές!! Τυχαίο; μπορεί ναι μπορεί όχι. Σίγουρα όμως σημαδιακό.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τις φυσικές καταστροφές για να δούμε στην πορεία αν και πως συνδέονται με τις εκλογές, και ποιες είναι οι ευθύνες, κατά πάσα πιθανότητα όλων μας.
Ως γνωστόν, όλοι γίναμε μάρτυρες αλλά και θύματα, και αναφέρομαι βεβαίως στους χιλιάδες κατοίκους της Θεσσαλίας, του Έβρου αλλά και της Ρόδου, των χειρότερων φυσικών καταστροφών από πυρκαγιές και πλημμύρες, των τελευταίων τουλάχιστον 30 χρόνων.
Οι συνέπειες είναι τεράστιες, αν κανείς υπολογίσει τις απώλειες ανθρώπινων ζωών, το τεράστιο πλήγμα σε ζωϊκό και φυτικό κεφάλαιο, στην επιβάρυνση του κλίματος, στις περαιτέρω αυξήσεις, ειδικότερα στα είδη διατροφής, που θα συνεχίζουν να πιέζονται προς τα επάνω για τουλάχιστον 1 ακόμα χρόνο.
Την ίδια στιγμή, μια από τις πιο σημαντικές επιπτώσεις, στη Θεσσαλία ειδικότερα, θα είναι η ερημοποίηση ολόκληρων χωριών, αφού οι ελάχιστοι ούτως η άλλως κάτοικοι, τώρα που έχασαν σχεδόν τα πάντα, θα σκεφθούν σοβαρά την μετοίκηση τους σε άλλες περιοχές.
Το Ακαθάριστο Εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας, θα επιβραδυνθεί για αρκετούς μήνες, αν όχι χρόνο, για τουλάχιστον 0,8-1%, που σημαίνει σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Και τέλος, θα πρέπει να προσθέσουμε και την εικόνα του κράτους μας, στο διεθνές στερέωμα, αφού επισήμως είχαμε αυτό το καλοκαίρι, τις μεγαλύτερες σε έκταση πυρκαγιές και τις πλέον καταστροφικές πλημμύρες σε όλη την Ευρώπη και από τις χειρότερες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η Κυβέρνηση αποδίδει όλα αυτά τα φαινόμενα στις περιβαλλοντικές εξελίξεις, και προετοιμάζει τους Έλληνες για ανάλογες αν όχι χειρότερες καταστροφές στο εγγύς ή απώτερο
μέλλον.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η επιβάρυνση και η οικολογική ζημιά που έχει προκληθεί, ειδικά μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, με την ασύδοτη και άπληστη ανάπτυξη και κυρίως εκτός συνόρων της χώρας, εξαγρίωσε τους νόμους της φύσης, που με την σειρά τους εκδικούνται με ασύμμετρες καταστροφές ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Είναι όμως μόνο οι νόμοι της φύσης που ευθύνονται για όσα βιώσαμε μέσα στο 2023; Κατά την άποψίν μου όχι.
Η ευθύνη είναι όλων μας και αν δεν το συνειδητοποιήσουμε και δεν αλλάξουμε νοοτροπίες, σχεδόν κάθε χρόνο, θα βιώνουμε ανάλογες ή και χειρότερες καταστροφές και θα ρίχνουμε τις ευθύνες ο ένας στον άλλο ακόμα και στο θεό και στην μοίρα μας.
Ας δούμε λοιπόν, έστω και περιληπτικά, τις ευθύνες που μας αναλογούν και πως μοιράζονται.
Κατ’ αρχήν της εκάστοτε Κυβέρνησης. Έτσι για να μην μας θεωρήσουν κάποιοι ότι γράφουμε αντιπολιτευτικό άρθρο.
Πυρκαγιές και επακόλουθα πλημμύρες συμβαίνουν στην χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες. ‘Ηταν και είναι μέλημα κατά βάσιν του κράτους να θωρακίσει τις υποδομές και τους μηχανισμούς προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες.
Η επιβάρυνση του περιβάλλοντος δεν μπορεί να είναι η δικαιολογία που ξεπλένει τα εν λόγω φαινόμενα.
Οικολογική επιβάρυνση υφίσταται και η καταπράσινη Ελβετία. Πόσες πυρκαγιές ή πλημμύρες ακούσατε γι’ αυτήν την χώρα τα τελευταία χρόνια;
Το ίδιο παράδειγμα για την Σουηδία, Φιλανδία, Νορβηγία χώρες καταπράσινες και συγχρόνως όχι με τόσο ήπιο κλίμα όπως το Μεσογειακό. Άρα κάτι δεν γίνεται καλά με τους κυβερνώντες της χώρας μας.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι τα παραπάνω κράτη που ανέφερα, έχουν και την καλύτερη βαθμολογία σε πρακτικές διοίκησης, διαφάνειας, και οικονομικής διαχείρισης.
Εμείς φημιζόμαστε για την αρνητική βαθμολογία μας σε όλους αυτούς τους τομείς. Ρουσφετολογία, ανοχή στην παρατυπία, αναποτελεσματική διοίκηση και όλα αυτά προς χάριν του πολιτικού οφέλους. Και βεβαίως και εδώ «κολλάει» η ευθύνη όλων μας. Οι πολιτικοί μας, οι περισσότεροι επαγγελματίες με αρκετές δεκαετίες στα βουλευτικά έδρανα ή στην αυτοδιοίκηση. Αυτοί «καλά κάνουνε». Επαγγελματίες πολιτικοί…στόχος η μακροημέρευση στις θέσεις τους πάση θυσία. Εμείς όμως οι απλοί πολίτες ή αν θέλετε ψηφοφόροι, πως τους επιλέγουμε σ ’αυτές τις κρίσιμες για την ποιότητα της ζωής μας θέσεις; ποια είναι τα κριτήρια;
Θα απαντήσω εγώ για λογαριασμό σας και ας ακούγεται εγωϊστικό. Ή ανήκουμε κατά παράδοση σε κάποιο κόμμα, όπως ανήκουμε σε κάποια ποδοσφαιρική ομάδα και δεν αλλάζουμε έστω και αν αυτή πέσει στα τάρταρα, ή πιστεύουμε και κυρίως ελπίζουμε στις υποσχέσεις αυτών που προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο μας και να ξανακαθίσουν στην καλοθρεμμένη πολυθρόνα τους. Άνθρωποι νέοι με οράματα για μια συνετή και ανθρωποκεντρική διοίκηση, που όμως δεν μας υπόσχονται άμεσα και σημαντικά ατομικά οφέλη δεν έχουν σχεδόν καμία ελπίδα.
Ελπίδα… το κομβικό στοιχείο στις επιλογές μας για τους ανθρώπους που αποφασίζουν πριν απ’ εμάς για εμάς!!
Και ασφαλώς δεν έχω ένσταση στο δικαίωμα για ελπίδα. Αυτή είναι η καύσιμη ύλη για την ψυχική ισορροπία και την αντιμετώπιση όλων σχεδόν των δεινών, που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος, στη διάρκεια της ζωής του. Ωστόσο η ένσταση μου είναι στις «φρούδες ελπίδες», που μοιράζουν χωρίς κανένα φραγμό, οι υποψήφιοι είτε της κεντρικής εξουσίας είτε της αυτοδιοίκησης, λίγες μόνο ημέρες πριν από τις εκλογικές διαδικασίες.
Το έργο αυτό, το έχουμε δει πολλές φορές, και όμως μυαλό δεν θέλουμε να βάλουμε. Η ατομική ελπίδα έστω και με μηδαμινή πιθανότητα, φαίνεται να είναι πιο ελκυστική από την πραγματική, που απορρέει από σοβαρούς υποψήφιους, που το μοναδικό πράγμα που μας υπόσχονται, είναι η αφοσίωση στην εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος. Το γενικό συμφέρον μας ακούγεται μακρινό και αόριστο.
Ένα ατομικό όμως ρουσφέτι είναι πιο χειροπιαστό και δελεαστικό.
Αγνοούμε όμως, ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτές οι ελπίδες για το ατομικό μας συμφέρον, θα αποδειχθούν «όνειρο θερινής νυχτός», ενώ και το γενικό συμφέρον έχει πάει περίπατο. Παρ’όλα αυτά, σε τέσσερα πέντε χρόνια, η απογοήτευση μας θα έχει ξεχαστεί και πάλι πέφτουμε στην ίδια παγίδα της πολλά υποσχόμενης ψηφοθηρικής στρατηγικής των πολιτικών μας.
Με δύο λόγια, όσο εμείς οι ψηφοφόροι δεν αλλάζουμε νοοτροπία και αν θέλετε στρατηγική, τόσο θα στηρίζουμε το ίδιο αντιπαραγωγικό μοντέλο πολιτικών, με τα ίδια αποτελέσματα στην διακυβέρνηση και στις καταστροφικές συνέπειες στο περιβάλλον και την καθημερινότητα μας. Μην μου πείτε ότι οι Δήμαρχοι των πόλεων μας δεν γνωρίζουν για τα ρέματα, τα γεφύρια, τις αντιπυρικές ζώνες και γενικά, τους κινδύνους στις υποδομές της πόλης τους.!! Τι κάνουν γι’ αυτά πριν έλθει η μητέρα φύση με άγριες διαθέσεις; Απλά πετάνε το μπαλάκι στην Περιφέρεια και η Περιφέρεια στα Υπουργεία και τα Υπουργεία στα άλλα Υπουργεία! Αλήθεια πόσες φορές εμείς οι πολίτες θα πρέπει να το δούμε αυτό το έργο για να καταλάβουμε τις δικές μας ευθύνες στην ώρα της κάλπης;

Γράφω αυτό το άρθρο την ημέρα της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης των αυτοδιοικητικών, και σκέφτομαι με δέος τις επιλογές όλων μας και τις ευθύνες μας για το τι θα μας συμβεί αυτή την πενταετία. Ο θεός να βάλει το χέρι του. Εκεί έξω την ίδια ώρα σκοτώνονται άνθρωποι(Ουκρανία-Ισραήλ-Παλαιστίνη και όχι μόνο) εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν, οι «άρχοντες» όμως παραμένουν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις καταστροφικές συνέπειες που επιτελούνται με την υπογραφή των δικών μας επιλογών σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο.
Ναι, γιατί είτε μας αρέσει είτε όχι, στην τελική εμείς ευθυνόμεθα. Ένα δημοκρατικό πολίτευμα στηρίζεται στην ψήφο και τις επιλογές των πολλών. Εμείς είμαστε κατά συνέπεια οι «ηθικοί αυτουργοί» και οι κυβερνώντες οι ψυχροί εκτελεστές. Απλά και ξεκάθαρα.
Και πάμε να δούμε και στον επίλογο, ποιοι είναι αυτοί που εισπράττουν, κατά κύριο λόγο, τα αποτελέσματα της ανικανότητας, της αδιαφορίας ή της αδιαφάνειας των διοικητών που εμείς επιλέγουμε. Δείτε για παράδειγμα ποιες περιοχές επλήγησαν από θεομηνία όπως πυρκαγιές, και πλημμύρες, εφέτος, αλλά και τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια. Θα διαπιστώσετε ότι είναι κατά βάση χωριά και φτωχές επαρχίες στην χώρα, και όχι πλούσια διαμερίσματα στο κέντρο ή στα ακριβά προάστια των μεγάλων πόλεων. Όπου φτωχός και η μοίρα του. Τυχαίο; δε νομίζω.
Οι πολιτικοί μας πάντα έχουν ιδιαίτερη συμπάθεια στο κεφάλαιο και το υποστηρίζουν με το «αζημίωτο» βέβαια. Άρα και οι υποδομές και η φροντίδα του τόπου διαμονής των οικονομικά δυνατών είναι βασική προτεραιότητα. Για τους υπόλοιπους… έχει ο θεός.
Δεν φταίνε όμως αυτοί και το εννοώ. Για όλα αυτά εμείς φταίμε με τις Τουρκοκρατικές νοοτροπίες μας και την εμμονή στο κομματικό φανατισμό και στις ελπίδες χωρίς αντίκρισμα που μοιράζουν οι επαγγελματίες της Κεντρικής Πολιτικής και της Αυτοδιοίκησης.
Όσο εμείς δεν είμαστε ικανοί να διακρίνουμε το καλό από το κακό, όσο δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το προσωπικό μας συμφέρον απορρέει κατά βάσιν από το γενικό, όσο το εγώ καταβροχθίζει το εμείς, όσο η αδιαφορία κυριαρχεί της ενεργούς συμμετοχής σε όλα τα επίπεδα, τόσο «θα χορεύουμε με τον διάβολο» που μάλιστα θα φοράει και prada στην κυριολεξία και μεταφορικά.

Τελειώνοντας το άρθρο ακούω και τις πρώτες εκτιμήσεις για τις αυτοδιοικητικές.

Να τους χαιρόμαστε και ο θεός βοηθός εν τω βίω.