Κατηγορία: NEWS

Πατήστε εδώ για να δείτε την συνέντευξη σε pdf

Δρ Λυδία Ιωαννίδου-Μουζάκα

ε. Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών

Χειρουργός–Γυναικολόγος, Μαστολόγος-Ογκολόγος  

Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μαστολογίας

Εθνικός Εκπρόσωπος στην Ε.Ε. για τον καρκίνο του μαστού και τα Κέντρα μαστού.

Εκπρόσωπος του Π.Ι.Σ. στη UEMS για τις ανάγκες στη χειρουργική εκπαίδευση στον καρκίνο του μαστού

Δ/ντης Ελληνικής Σχολής Μαστολογίας

Λεωφ. Κηφισίας 27A, 115 23 Αθήνα

τηλ. 210 7771246

φαξ. 2107716834

Mε αυτονόητο το μεγάλο και αμείωτο ενδιαφέρον για την άποψη των ειδικών και δη της κορυφής τους, θα ήθελα καταρχάς να σας ρωτήσω πως θα εξελισσόταν ορθά κατ’ εσάς η αποκλιμάκωση των μέτρων; Σε τι επιμένετε μιλώντας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Η πανδημία COVID-19 είναι ένα φαινόμενο χωρίς προηγούμενο για όλους μας. Για αυτό το λόγο υπήρξε και διαφοροποίηση στην αντιμετώπιση και υστέρηση στις αντιδράσεις μεταξύ διαφορετικών χωρών. Έχω τοποθετηθεί από πολύ νωρίς, δημόσια, για την αποκλιμάκωση και η θέση μου, όπως πάντα βασίζεται σε μελέτες και έχει γνώμονα την ποσοτικοποίηση του ρίσκου. Η σταδιακή αποκλιμάκωση στοχεύει εκεί, να μετράμε δηλαδή στο τέλος κάθε σταδίου τις επιπτώσεις της άρσης των μέτρων και να υπολογίζουμε το ρίσκο της τακτικής που ακολουθήθηκε.

Μια αξιόπιστη σταθερά αξιολόγησης είναι η αύξηση των εισαγωγών στα νοσοκομεία και στις ΜΕΘ. Μικρή αύξηση σημαίνει προχωράμε με εμπιστοσύνη στο μέτρο που αποσύρθηκε. Εάν είναι μεγάλη και δημιουργεί πίεση στο σύστημα υγείας, τότε το μέτρο που αποκλιμακώθηκε μπορεί να επανέλθει και έναντι αυτού να δοκιμαστεί κάποιο άλλο.

Από την πλευρά της δημόσιας υγείας, για να να μειώσουμε το ρίσκο πρέπει να εντοπίσουμε σε ποιες πληθυσμιακές ομάδες η θνητότητα είναι πολύ υψηλή. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι όσοι ανήκουν ταυτόχρονα στο ενεργό εργατικό δυναμικό και στις ευπαθείς ομάδες, ιδανικά πρέπει να συνεχίζουν να εργάζονται από το σπίτι και να προσέχουν πολύ περισσότερο. Αυτό δεν σημαίνει πως θα είναι εγκλωβισμένοι στο σπίτι καθώς κανένας δεν θα τους απαγορεύσει να κυκλοφορούν.

Επιμένω επίσης στο να εξασφαλίσουμε για τις ευπαθείς ομάδες και τους ηλικιωμένους βοήθεια στο σπίτι, φαρμακευτική αγωγή και πρόσβαση σε ασφαλές περιβάλλον μέσα στο σύστημα υγείας. Με τη σταδιακή διάνοιξη του κοινωνικού ιστού, είναι επίσης αναγκαίο να έχουμε συγκεκριμένες οδηγίες συγκατοίκησης όταν υπάρχει άτομο που ανήκει στις ευπαθείς ομάδες μέσα στις οικογένειες.

Κάποιοι λένε, χωρίς να επικαλούνται επιστημονικά δεδομένα, ότι η χώρα μας είχε μικρό αριθμών θυμάτων του κορονοϊού λόγω της δομής της ελληνικής οικογένειας η οποία φροντίζει παππούδες και γιαγιάδες στα σπίτια τους αντί στα γηροκομεία. Έπαιξε ρόλο;

Η χώρα μας αναχαίτισε δραστικά τη μετάδοση του ιού, με το να πάρει μέτρα περιορισμού κατ’ οίκον άμεσα, με το να κλείσει τα σχολεία και να απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις. Οι δομές που συγχρωτίζονται ηλικιωμένοι αποδείχθηκαν επιδημιολογικές βόμβες σε πολλές χώρες, και η δομή της ελληνικής οικογένειας όπου συχνά τα ηλικιωμένα μέλη συγκατοικούν με τα νεότερα, σαφώς και δρα υποστηρικτικά από πλευράς ψυχολογίας. Ελλείψει επαρκών χώρων όμως, δυσκολεύει την απομόνωση των ηλικιωμένων από τα νεότερα μέλη που θα αρχίσουν πάλι να συναναστρέφονται μεγαλύτερο αριθμό ατόμων και δυνητικά αυξάνει την πιθανότητα της μετάδοσης.

Η επιστροφή στην θεία κοινωνία θα πρέπει να αργήσει;

Η γνώμη μου είναι πως θα πρέπει να αποφευχθεί με τη σημερινή της μορφή μέχρι να έχουμε ασφαλές εμβόλιο. Θα πρέπει να εξεταστεί εάν μπορεί να γίνει με διαφορετικό και ασφαλή τρόπο. Να τονίσω εδώ πως ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος έχει καλέσει τους πιστούς να γίνουν οι ίδιοι Κοινωνία, και να γίνουν δωρητές αίματος και πλάσματος. Αυτή είναι μια έμπρακτη απόδειξη αγάπης για το συνάνθρωπό μας.

Υπάρχει ενδεχόμενο μετάλλαξης του ιού και ενός δεύτερου κύματος από φθινόπωρο στην Ελλάδα;

Οι ιοί μπορεί να μεταλλάσσονται συνεχώς, αλλά οι περισσότερες τροποποιήσεις στον γενετικό τους κώδικα δεν επιφέρουν σημαντική διαφορά στη δομή τους. Η πραγματική ανησυχία μας έγκειται στο εάν ο ιός μεταλλαχθεί τόσο, ώστε το εμβόλιο να μην λειτουργεί. Όσο για το δεύτερο κύμα, μπορούμε να κάνουμε μόνο υποθέσεις για το εάν θα επανέλθει το φθινόπωρο εφόσον η νόσος γίνει εποχική τις επόμενες εβδομάδες. Αν συμβεί όμως θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για την επόμενη φάση.

Μπορεί η χώρα να αποκτήσει αυτάρκεια σε μάσκες, αναπνευστήρες, γάντια παράγοντας η ίδια ταχύτατα όλα τα αναγκαία υλικά;

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό η χώρα να διευρύνει και τον εγχώριο αναπτυξιακό χάρτη και τον παραγωγικό ορίζοντα και όχι μόνο για να αποκτήσει αυτάρκεια σε προστατευτικό υλικό. Είδαμε την πρωτοβουλία των δύο βιομηχανιών που με ελληνικές πρώτες ύλες, θα κατασκευάσουν μάσκες. Επίσης, είδαμε τη συνεργασία πανεπιστημιακών ομάδων και εταιρειών για ανάπτυξη βαλβίδων αναπνευστήρων για ασθενείς και μασκών υψηλής προστασίας για το ιατρικό προσωπικό. Η πανδημία αναδεικνύει τα αντανακλαστικά πολλών Ελλήνων επιστημόνων και επιχειρηματιών και είμαι αισιόδοξος πως θα δούμε αντίστοιχα φαινόμενα και σε άλλους τομείς.

Τι άλλο πρέπει να προσέχουμε και τι πρέπει να γίνει;

Η επιτυχία της αποκλιμάκωσης βασίζεται στην εφαρμογή της καλύτερης δυνατής πολιτικής, και εξαρτόμαστε από την έγκυρη και συνεχή ροή δεδομένων. Περιμένουμε από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα περισσότερα δεδομένα για την μεταδοτικότητα, τη θνητότητα και την ανοσία. Σε εγχώριο επίπεδο χρειαζόμαστε μεγάλη διαθεσιμότητα και διεξαγωγή τεστ, και ενίσχυση των πόρων για μεγαλύτερη δυνατότητα ιχνηλάτησης επαφών. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις στην επιστήμη. Για αυτό το λόγο οι αποφάσεις πρέπει να βασίζονται σε όσο το δυνατόν περισσότερα και επικαιροποιημένα δεδομένα.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με υποτροφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δίδαξε Κοινωνιολογία και Δίκαιο της Θάλασσας στη σχολή του Πολεμικού Ναυτικού και κατέθεσε υποψηφιότητα διδακτορικής διατριβής στον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρη Τσάτσο.

Εργάζεται ως δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, ρεπόρτερ και παραγωγός στα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα τελευταία 22 χρόνια.

Συνεργάστηκε ως κεντρική παρουσιάστρια ειδήσεων με τα μεγαλύτερα κανάλια – ΑΝΤ1, ΣΚΑΪ, STAR, ΝΕΤ (κρατική τηλεόραση). Εκπαιδεύτηκε στο post production και στην παρουσίαση στα μεγαλύτερα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα (στο CNN το 1990, στο πλαίσιο της συνεργασίας της με τον ΑΝΤ1, στο BBC το 1993, στο πλαίσιο της συνεργασίας της με τον ΣΚΑΪ, και στο ΙΤΝ το 2005).

Μετέδωσε live μεγάλα γεγονότα, όπως τον πόλεμο στον Περσικό, τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, την κρίση των Ιμίων, έκανε συνεντεύξεις με περισσότερες από 500 προσωπικότητες και διαμορφωτές κοινής γνώμης, συνεργάστηκε με την πολυεθνική εταιρεία Leo Burnet στον τομέα των δημοσίων σχέσεων, κάλυψε μεγάλα μουσικά γεγονότα, συναυλίες και διεθνή show μόδας στο εξωτερικό, δίδαξε σε δημοσιογραφικές σχολές και βρέθηκε για περισσότερες από 60.000 ώρες στον «αέρα» των τηλεοπτικών συχνοτήτων.

Αυτά είναι τα τυπικά προσόντα μιας γυναίκας που έχει αποδείξει πως είναι πολλά περισσότερα από όσα μπορούν  να χωρέσουν σε ένα πλούσιο μεν, τυπικό δε, βιογραφικό.

Αυτό, όμως, που αξίζει  όταν έχεις την ευκαιρία να έχεις απέναντί σου τη Νανά είναι ότι δεν  πρέπει να χάσεις την ευκαιρία να την ακούσεις να μιλάει με ανατρεπτικό -αλλά απόλυτα βιωματικό και ειλικρινή τρόπο- για όλα όσα είναι για όλα όσα πιστεύει!

Η Νανά Παλαιτσάκη μιλάει  στο ΔΥΟ  ανοιχτά και ξάστερα χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος για τις αλήθειες της, τις συνήθειές της, τα όσα τη «φοβίζουν» αλλά κυρίως όσα αγαπάει να κάνει όσα λατρεύει να είναι…

Μιλήστε μας λίγο για τα πράγματα που κάνετε αυτή την εποχή.

Με την απότομη αλλαγή του καιρού, αναρωτιέμαι αν και πότε θα πρέπει να κατεβάσω τα χειμωνιάτικα (χα, χα, χα…. )Λοιπόν, επαγγελματικά είμαι σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα «Freddo» του ομίλου των Παραπολιτικών και ξεκινάω τηλεοπτικά με την εκπομπή στο Epsilon « Την υγειά μας  να έχουμε», που θα μεταδίδεται κάθε Κυριακή απόγευμα μετά την εκπομπή της Αννίτας Πάνια και φυσικά θα συμμετέχω στην παρέα των «Αποκαλυπτικών».

Με δεδομένο ότι η εφημερίδα μας ξεκίνησε πριν από λίγους μήνες είμαι πάρα πολύ περήφανη που κατόρθωσε να γίνει η κυριακάτικη παρέα των αναγνωστών και των αναγνωστριών σε μια εποχή που τα έντυπα δοκιμάζονται.

Με τόσο φορτωμένο πρόγραμμα, τι  είναι για εσάς χαρά στην κάθε μικρούλα στιγμή;

Οι βόλτες με τα σκυλιά μου στο βουνό.

Ποια «πολυτέλεια» εξακολουθείτε να επιτρέπετε στον εαυτό σας;

Να τρώω στο αγαπημένο μου στέκι με φίλους και να πίνω ένα ποτήρι παγωμένο λευκό κρασί.

Η σχέση σας με τον χρόνο που περνάει ποια είναι; Τον… φοβάστε ή είστε φίλη του;

Το μόνο που φοβάμαι είναι οι βλάκες και οι στερημένοι ερωτικά άνθρωποι.

Μιλάτε ανοιχτά και γενναία για ένα πρόβλημα υγείας που έχετε, αλλά όλα δείχνουν ότι όχι μόνο έχετε μάθει να ζείτε… αρμονικά μαζί του, αλλά του δείχνετε και τα δόντια σας όταν χρειάζεται. Θέλετε να μας πείτε δύο λόγια παραπάνω για να  ενθαρρύνετε κι άλλους ανθρώπους που ενδεχομένως να μη διαθέτουν το δικό σας θάρρος;

Το έχω γράψει, το έχω δηλώσει και θα συνεχίζω να το διαδίδω. Εμείς προκαλούμε το οποιοδήποτε νόσημα εξαιτίας των τοξικών σκέψεων που επιτρέπουμε να έχουμε, αλλά και των τοξικών επαφών με άλλους ανθρώπους.

Το κάθε νόσημα μας συναντάει για να μας μάθει ότι, αν εμείς δεν φροντίζουμε τον εαυτό μας και αν δεν τον αγαπάμε, κανένας και για κανέναν λόγο δεν θα μας σεβαστεί.

Είναι σπουδαίο ν’ αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι και όχι όπως οι «άλλοι θέλουν να πρέπει να είναι». Αυτό το «πρέπει να είσαι…» δημιουργεί την αρρώστια… Όταν απελευθερωθούμε από αυτή τη νοσηρή σκέψη, θα ζήσουμε ωραία!

Μιας και είμαστε ένα περιοδικό για την πρόληψη σε όλα τα επίπεδα, τι πρέπει να κάνουμε για να έχουμε σωστή υγεία;

Επιμένοντας σε όσα είπα πιο πάνω, θα προτείνω να διώχνουμε από τη ζωή μας τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που μας κακοποιούν.

Εσείς με  ποιο τρόπο διατηρείτε τη σιλουέτα σας αλλά και την ομορφιά σας;

Γυμνάζομαι περισσότερο από 30 χρόνια, αγαπώ πολύ τα σπορ και τη φύση. Τρέχω στο βουνό με τα σκυλιά μου, αποφεύγω τη ζάχαρη και τα «βαριά» φαγητά.

Τώρα για την ομορφιά… Όσο μεγαλώνω η εξωτερική μου εμφάνιση μου αρέσει περισσότερο από τότε που ήμουν είκοσι χρόνια νεότερη. Από τη στιγμή που διαχειρίστηκα όσα διαχειρίστηκα νιώθω μεγάλη αυτοπεποίθηση και θαυμασμό για μένα… Το πώς φαινόμαστε στους άλλους έχει να κάνει με την ενέργεια που εκπέμπουμε.

Ποια είναι η χειρότερη συμβουλή που σας έδωσαν ποτέ;

Ν’ ακούω τους μεγαλύτερους γιατί
«αυτοί ξέρουν».  Θέλω να διαδώσω σε όσους μας διαβάζουν ότι όποιος νιώθει «έγκυρος» οφείλει να καλλιεργεί την αμφισβήτηση, διαφορετικά είναι από ανόητος έως επικίνδυνος.

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε 10 χρόνια από σήμερα;

Να έχω κοντά μου τους ανθρώπους που αγαπώ, τα ζώα μου, να συνεχίζω τη γυμναστική μου και να γράφω, να γράφω, να γράφω, να γράφω…

Οι λέξεις ή οι εικόνες έχουν μεγαλύτερη δύναμη; Το ερώτημα είναι ρητορικό, αφού μία πρώτη προσωπική απάντηση θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη δύναμη έχουν εκείνες οι λέξεις που φτιάχνουν την πιο όμορφη εικόνα. Κάπως έτσι, θα περιέγραφα το συγγραφικό έργο της δημιουργού των επιτυχιών, της κυρίας Λένας Μαντά.

Η Λένα Μαντά γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ήρθε στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Σπούδασε νηπιαγωγός, χωρίς ποτέ να θελήσει να ασκήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Επί τρία χρόνια είχε δικό της θίασο κουκλοθέατρου, με έργα δικής της συγγραφής. Εχει δημοσιεύσει άρθρα σε τοπικές εφημερίδες και για δύο χρόνια διετέλεσε διευθύντρια προγράμματος σε ραδιοφωνικό σταθμό των βορείων προαστίων. Είναι παντρεμένη, έχει δύο παιδιά και μένει μόνιμα στο Καπανδρίτι. Βραβεύτηκε «Συγγραφέας της Χρονιάς» το 2009 και το 2011 από το περιοδικό «Life & Style». Τα βιβλία της έχουν πουλήσει περισσότερα από 1,5 εκατομμύριο αντίτυπα.

Κάθε της νέο βιβλίο, μία κατάθεση ψυχής, κάθε σελίδα των βιβλίων της, μία γιορτή συναισθημάτων και μηνυμάτων, κάθε νέα κυκλοφορία της, ένα νέο best seller. Ομως, πολλά είπαμε εμείς για εκείνη. Ας αφήσουμε την ίδια να μιλήσει με τον δικό της τρόπο για όσα είναι, όσα κάνει, όσα ελπίζει, όσα ονειρεύεται, αλλά και όσα δεν ξέρουμε για εκείνη…

Κυρία Μαντά, πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;

Ξεκινήσατε με την πιο δύσκολη ερώτηση! Θα προσπαθήσω όμως… Είμαι σκληρή, εγωίστρια, αρκετά ιδιότροπη, απαιτητική, κυρίως με τον εαυτό μου, και, σε πλήρη αντίθεση με τα παραπάνω, πληγώνομαι εύκολα και αντιδρώ άσχημα όταν πληγωθώ. Επιπλέον, δεν μου αρέσουν τα πολλά λόγια που αφορούν συναισθήματα. Πιστεύω περισσότερο στις πράξεις.

Κάθε βιβλίο σας σχεδόν πριν να κυκλοφορήσει γίνεται best seller. Ειδικά το καλοκαίρι, μία στις τρεις λουόμενες στην παραλία κρατούν μία …Μαντά στα χέρια της. Πού αποδίδετε αυτήν την επιτυχία;

Αυτή την επιτυχία που λέτε την έφερε η αγάπη του κόσμου, και γενικότερα η αγάπη είναι ευλογία. Για ό,τι καλό, λοιπόν, έχει έρθει στη ζωή μου αρκούμαι στο να το δέχομαι, να το απολαμβάνω και να το ανταποδίδω όπως μπορώ και όχι να το αναλύω ή να το ψάχνω.

Ποια/ποιον ηρωίδα /ήρωα από τα βιβλία σας αγαπάτε περισσότερο;

Την Ελπίδα από το «Βαλς με δώδεκα θεούς» και την Ντάτα από το «Με λένε Ντάτα». Είναι δύο ηρωίδες που κρατούν την ψυχή μου.

Πώς σας κάνει να αισθάνεστε το γεγονός ότι ζείτε στην Ελλάδα -πλέον – της οικονομικής ύφεσης, του Μνημονίου και της κρίσης αξιών; Ως πολίτης, ως συγγραφέας, ως άνθρωπος που επηρεάζει άλλους ανθρώπους , ως γυναίκα, ως μητέρα.

Νομίζω ότι περισσότερο νιώθω θυμωμένη. Δεν παραμερίζω τις ευθύνες που έχουμε ως λαός, αλλά από την άλλη θεωρώ ότι τελικά η Ελλάδα ήταν πάντα στο στόχαστρο για διάφορους λόγους, κυρίως ιστορικούς, και τώρα βρήκαν την ευκαιρία να μας… αλώσουν! Ενα μέρος του θυμού μου στρέφεται, λοιπόν, και σε μας, που τους δώσαμε τα όπλα για να μας χτυπήσουν. Ως μητέρα ανησυχώ πολύ για τα παιδιά και το μέλλον τους, αλλά η αισιόδοξη πλευρά του χαρακτήρα μου επιμένει ότι, ακόμα και έτσι, θα τα καταφέρουμε. Ακόμα και τώρα που μας έριξαν κάτω και μας ποδοπατούν, εμείς θα επιβιώσουμε και θα σηκωθούμε και πάλι όρθιοι.

Μιλήστε μας λίγο για τα πράγματα που κάνετε αυτή την εποχή.

Αυτή την εποχή είμαι σε περιοδεία ανά την Ελλάδα με το νέο μου βιβλίο «Μια συγνώμη για το τέλος» και διαβάζω βιβλία που δεν μπορώ να διαβάσω τον χειμώνα που γράφω. Τον Αύγουστο θα ξεκουραστώ. Εξάλλου, το επόμενο βιβλίο μου, για το 2016, έχει ήδη παραδοθεί στις εκδόσεις Ψυχογιός και έτσι μπορώ να ξεκουραστώ, μέχρι φυσικά τη στιγμή που κάτι νέο θα γεννηθεί και τότε θ’ αρχίσω πάλι να γράφω!

Ποιος ή τι υπήρξε η μεγαλύτερη επιρροή στον τρόπο που σκέφτεστε /λειτουργείτε;

Μάλλον ο άντρας μου…. Βλέπετε, είμαι με τον Γιώργο από τα 18. Μαζί του μεγάλωσα ουσιαστικά, μαζί ζήσαμε τόσα όσα με έκαναν ό,τι είμαι σήμερα.

Πρόσφατα περάσατε μια σημαντική περιπέτεια υγείας… και βγήκατε νικήτρια! Μιας και το περιοδικό μας ασχολείται με θέματα υγείας και πρόληψης, θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο γι’ αυτό;

Το 2013, έπειτα από επίμονους πόνους στο στομάχι, οδηγήθηκα να κάνω γαστροσκόπηση, η οποία και αποκάλυψε κάποιο πρόβλημα, που οι περαιτέρω εμπεριστατωμένες εξετάσεις έδωσαν και την πλήρη διάγνωση. Επασχα από λέμφωμα στομάχου. Ακολούθησαν χημειοθεραπείες για έξι μήνες, οι οποίες και εξάλειψαν το πρόβλημα το οποίο είχε, ευτυχώς, για μένα, διαγνωστεί στο ξεκίνημά του.

Σαφώς και ήταν οι πιο δύσκολοι μήνες της ζωής μου, οι παρενέργειες των χημειοθεραπειών σχεδόν με διέλυσαν, αλλά ούτε για μια στιγμή δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να λυγίσει. Παράλληλα, δεν σταμάτησα καμιά δραστηριότητά μου. «Τα πέντε κλειδιά» γράφτηκαν εν μέσω των θεραπειών, έκανα περιοδεία κανονικά και επέστρεφα μόνο για να κάνω τη θεραπεία μου και να ξαναφύγω την επομένη, δεν άλλαξα στο παραμικρό την καθημερινότητά μου. Επέλεξα να δω τη χημειοθεραπεία περίπου…. σαν αντιβίωση! Ηξερα πως ό,τι κι αν περνούσα εξαιτίας των φαρμάκων ήταν μηδαμινό, αφού μου έδινε πίσω την υγεία μου.

Τι θα λέγατε στους ανθρώπους που δίνουν τη δική τους μάχη με σοβαρά ή χρόνια θέματα υγείας;

Για τον κάθε άνθρωπο το πρόβλημά του είναι διαφορετικό και θα ήταν επικίνδυνο να προσπαθήσω να συμβουλεύσω κάποιον.

Το μόνο που λέω, ακόμα και στις παρουσιάσεις μου, είναι ότι για κανέναν λόγο ένα πρόβλημα υγείας, όσο σοβαρό κι αν είναι, δεν πρέπει να μας κλείσει στο σπίτι, να μας αποκόψει από τον περίγυρο, γιατί το πιο σοβαρό μέρος κάθε θεραπείας είναι η καλή ψυχολογία του ασθενούς.

Στο μέτρο που ο καθένας μπορεί πρέπει να βγαίνει, να επικοινωνεί, να στηριχθεί σε φίλους και οικογένεια… Να είναι καλά ψυχολογικά! Με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας ας μην επιτρέψει στο μυαλό του να «γλιστρήσει» σε άσχημες σκέψεις…

Ποια είναι η χειρότερη συμβουλή που σας έδωσαν ποτέ;

Μη μιλάς!

Ποιο βιβλίο υπάρχει στο κομοδίνο σας αυτή την εποχή;

«Το διώροφο της Τσιμισκή», της Γιώτας Φώτου, και δεν μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου!

Η σχέση σας με τον χρόνο ποια είναι; Κάνετε σχέδια για το μέλλον;

Δεν φοβάμαι τον χρόνο γιατί κάθε μέρα του φέρνει κάτι νέο, κάποια ακόμα εμπειρία, με κάνει πιο πλούσια. Με τα σχέδια για το μέλλον δεν τα πάω πολύ καλά, ίσως γιατί πιστεύω τη ρήση: «Οταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει»…

Σε μία πρόσφατη συνέντευξή σας διάβασα ότι πάντα αφαιρείτε 18 χρόνια από την ηλικία σας. Μου φάνηκε πολύ ιντριγκαδόρικη αυτή η στάση ζωής… Αλήθεια, γιατί το κάνετε αυτό;

Γιατί είναι πραγματικότητα! Νιώθω ότι με τον Γιώργο ξεκίνησε η ζωή μου ή -αν προτιμάτε- η ευτυχισμένη ζωή μου. Δεν λέω ότι ήταν πάντα εύκολα, αλλά ακόμα και οι προκλήσεις και οι πολλές αναποδιές που βρήκαμε στον δρόμο μας, το μόνο που έκαναν ήταν να μας φέρουν πιο κοντά. Είναι το άλλο μου μισό, ο καλύτερός μου φίλος, ο άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για μένα. Τα παιδιά μας ήρθαν να συμπληρώσουν την ευτυχία μας, αλλά ξέρουμε και οι δύο ότι είναι περαστικά από τη ζωή μας. Ηδη άνοιξαν τα δικά τους φτερά και εμείς τα καμαρώνουμε που μπορούν να σταθούν στα πόδια τους. Τώρα, μάλιστα, που έχουμε περισσότερο χρόνο οι δυο μας, είναι παράδεισος για μας! Ισως γι’ αυτό δεν μπορώ να αισθανθώ τα 51 μου χρόνια… Μου λείπουν πάντα… 18!

Θα μας εκμυστηρευτείτε ένα πράγμα που δεν ξέρει κανείς -ακόμα- για τη Λένα; (Μαντά)

Δεν ξέρω τι άλλο υπάρχει να ειπωθεί, δεν έχω κρύψει τίποτα, γιατί δεν έβλεπα τον λόγο να το κάνω… Αυτό που ίσως δεν ξέρει ο κόσμος είναι το πόσο εύκολα κλαίω!

Τι είναι για εσάς χαρά στην κάθε μικρούλα στιγμή; Τι ολοκλήρωση; Τι ευτυχία;

Ενα φιλί από τα παιδιά μου… Ενα τους χαμόγελο… Το χέρι του Γιώργου που κρατάει πάντα σφιχτά το δικό μου… Πάντα στη ζωή μου έβρισκα την ευτυχία και τον λόγο για να χαμογελάω στα πιο μικρά, στα πιο απίθανα. Σε όσα μέσα στην καθημερινότητα έχουμε μάθει να θεωρούμε δεδομένα. Εγώ πάλι, τίποτα στη ζωή μου δεν παίρνω σαν δεδομένο… Και καθετί που έχω, ευγνωμονώ τον Θεό γι’ αυτό…

Την στιγμή που γράφουμε αυτό το άρθρο η χώρα μας βρίσκεται ενώπιον δύο μεγάλων προκλήσεων, που οι ειδικοί μας τις αποκαλούν διαρκώς, με το εμφατικό, ασύμμετροι κίνδυνοι.
Μιλάμε βεβαίως για τον ιό COVID 19 και το μεταναστευτικό. Δεκάδες ειδικοί, πολιτικοί, αναλυτές, επιστήμονες, δημοσιογράφοι κ.α. καθημερινά μονοπωλούν όλα τα είδη μέσων ενημέρωσης, καταθέτοντας τις κατά τεκμήριον εμπεριστατωμένες απόψεις τους, προσπαθώντας να μας πείσουν για μέτρα αντιμετώπισης αλλά και πιθανές αιτίες των ασύμμετρων απειλών της χώρας, αλλά και της παγκόσμιας κοινότητας.

Όπως όλοι μας, έτσι και εγώ, παρακολουθώ, όσο μου επιτρέπουν οι λοιπές ασχολίες μου, την επικαιρότητα και σαν σκεπτόμενος πολίτης, προσπαθώ να αντιληφθώ τους ασύμμετρους εχθρούς μας μέσα από μια άλλη διάσταση, που πάντα υπάρχει σε όλα τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν λαούς, οργανωμένα κράτη ή ολόκληρο το πλανήτη. Παγκόσμιοι πόλεμοι, πανδημίες, οικονομικές κρίσεις, μεταβολές περιβάλλοντος, ανθρωπιστικές κρίσεις, εμφύλιοι πόλεμοι είναι μερικά από τα σημαντικότερα θέματα που ταλαιπωρούν τη σύγχρονη ανθρωπότητα με εκατομμύρια θύματα, είτε σε ανθρώπινες απώλειες, είτε σε υποβάθμιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ποιότητας ζωής.

Προσπαθώντας λοιπόν, να προσεγγίσω την άλλη διάσταση της πανδημίας και του μεταναστευτικού, σκέφτηκα να μπω στη θέση αυτών και να αφουγκραστώ και την δική τους «φωνή».
Θα μου πείτε, ενδεχομένως, πως είναι δυνατόν ο κορωνοϊός να έχει φωνή και μάλιστα και επιχειρήματα, αν όχι και αιτήματα. Και όμως έχει…ακούστε τον!

«Εγώ ο κορωνοϊός ή COVID 19, όπως με αποκαλείτε, εμφανίστηκα και σας ταλαιπωρώ, όχι τυχαία, αλλά από καθαρά δικά σας λάθη. Εσείς κάνετε επικίνδυνα πειράματα σε διάφορα εργαστήρια, πολύ συχνά με στόχο βιολογικά όπλα, που θα στραφούν ενάντια σε συνανθρώπους σας. Το έχετε ξανακάνει στο παρελθόν. Θυμηθείτε για παράδειγμα τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι μόνο. Από την άλλη πλευρά η έλλειψη σεβασμού στο περιβάλλον, η καταστροφή των οικοτόπων και η αποψίλωση των δασών δημιούργησαν το φαινόμενο «Διάβασης του φραγμού των ειδών» και έτσι άφησαν περιθώρια στη… διάβαση και επέλασή μου! Αφού λοιπόν εσείς με δημιουργήσατε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εγώ σε ανταπόδοση θα σας κάνω τη χάρη να σκοτώσω μερικούς από εσάς, να σας τρομάξω αλλά και να δώσω ένα καθοριστικό χτύπημα στην οικονομία σας, μπας και καταλάβετε ότι δεν είναι «στραβός ο γιαλός, αλλά εσείς στραβά αρμενίζετε».
Αδιαφορείτε για τις αληθινές αξίες της ζωής, και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, πιστεύετε ότι εσείς οι άνθρωποι διαφέρετε μεταξύ σας με κριτήριο τον πλούτο, το φύλο, την κοινωνική θέση και άλλα τέτοια, που εγώ τώρα καταλύω εκκωφαντικά, αφού επιτίθεμαι σε όλες τις κοινωνικές, οικονομικές και ηλικιακές τάξεις. Πιστεύετε ακόμη ότι οι αποστάσεις μεταξύ κρατών είναι τεράστιες και ασφαλείς από κινδύνους, αλλά εγώ σας απέδειξα ότι μέσα σε λίγες ημέρες ταξίδεψα σε πάνω από 200 κράτη και τέλος σας απέδειξα ότι ο φόβος σας είναι το μεγάλο σας ελάττωμα που θα το κουβαλάτε στην αιωνιότητα.

Κάποιοι από εσάς, «ισχυροί», το παίζετε άφοβοι όταν σπείρετε τον φόβο στους αδύνατους, αλλά τώρα μπροστά σε εμένα, κλείνεστε στα σπίτια σας και δεν αγκαλιάζετε ούτε τους γονείς σας ούτε τα παιδιά σας. Και να σκεφθείτε ότι εγώ, μέχρι σήμερα, έχω σκοτώσει 40.000-50.000 ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Εσείς έχετε σκοτώσει μόνο στη Συρία, τα τελευταία χρόνια, πάνω από 500.000 αθώους ανθρώπους.

Εγώ αγαπητοί άνθρωποι, ήρθα για να φύγω, πολύ σύντομα, με την ελπίδα ότι το πέρασμα μου, πέρα από τις ζημίες που θα αφήσω, θα πιάσει τόπο και έτσι θα σας έχω ξεπληρώσει την ευγνωμοσύνη που με δημιουργήσατε. Εύχομαι από μακριά, να σας δω να αλλάζετε φιλοσοφία ζωής, να δίνετε περισσότερη σημασία στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην συνεργασία και την αλληλεγγύη, στην επιστημονική έρευνα για το καλό και όχι για το κακό.
Τώρα εάν δεν πάρετε κανένα τέτοιο μήνυμα, από το σύντομο πέρασμα μου, κακό του κεφαλιού σας. Παραμονεύουν πολλά ξαδέλφια μου για μια εκκωφαντική… μου αρέσει αυτός ο όρος σας, εμφάνιση, που θα σας κάνουν να κλείνεστε στα σπίτια σας, σαν τα ποντίκια, που τόσο απεχθάνεστε.

Και κάπως έτσι ο COVID 19 έκλεισε το κινητό του και μάλιστα χωρίς να μου αφήσει περιθώρια αντίκρουσης.
Τα σχόλια δικά σας.

Θα ήθελα και εγώ να σχολιάσω πολλά εδώ, και κυρίως για τις επιπτώσεις στην καταταλαίπωρη οικονομία μας, αλλά υποσχέθηκα ότι σήμερα θα ακούσουμε μόνο τους «ασύμμετρους» εχθρούς μας.

Και ερχόμαστε στο Μεταναστευτικό.
Και επειδή εδώ, λόγω αγνώστων παρεμβολών, η απευθείας σύνδεση κατέστη αδύνατη, θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω τις απόψεις της άλλης πλευράς, μέσα από τις σημειώσεις που πρόλαβα να κρατήσω.
Όλοι λοιπόν οι πολιτικοί, οι θεσμοί και οι παρατρεχάμενοί τους δημοσιογράφοι, εστιάζουν την προσοχή τους, στο πως θα στοιβάξουν τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες και μετανάστες σε νησιά, ξερονήσια, στη μέση του πουθενά, για το πόσους θα υποδεχθεί η Ελλάδα, η Τουρκία, ή η κεντρική Ευρώπη κ.α. παρόμοια.
Κανείς όμως, μα κανείς, δεν διερωτήθηκε, και πολύ περισσότερο δεν ασχολήθηκε σοβαρά, για να δει τα αίτια της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Και ας πάρουμε την φωνή των προσφύγων πρώτα. Ας αναρωτηθούμε γιατί φεύγουν από τις χώρες τους. Γιατί δεν τις αγαπάνε; μόνο εμείς οι Έλληνες ή οι Γερμανοί αγαπάμε την πατρίδα μας; Όχι βέβαια. Φεύγουν, όπως μου είπε η προσφυγική «φωνή», επειδή κάποιοι, δήθεν σπουδαίοι (που κλειδώνονται βέβαια τώρα από φόβο στον κορωνοϊό) επιτέθηκαν στην χώρα τους και δημιούργησαν εκεί συνθήκες, όχι ενός αλλά εκατό κορωνοϊών, για την ανθρώπινη ζωή και ασφάλεια.
Συρία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Ιράκ και ών ουκ έστιν αριθμός.

«Γιατί κύριοι Αμερικάνοι, Ρώσοι, Νατοϊκοί, ακόμη και Νεότουρκοι, μας φέρατε σε αυτή την κατάσταση; Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να καταναλώνετε όλο το οπλικό σας εργοστάσιο στα κεφάλια μας;
Μόνο το 2019 ξοδέψατε 13.5 τρισεκατομμύρια για αυτό τον σκοπό.
Για τα οικονομικά σας συμφέροντα; την επίδειξη δύναμης; ή λόγω ματαιοδοξίας; Ότι και να είναι αυτό, είστε κοινοί δολοφόνοι και ανήθικοι. Και τώρα που μας σκοτώνετε και μας αναγκάζετε σε αυτοεξορία, μας αντιμετωπίζετε και σαν ζώα, κατώτερης μορφής και υπόστασης, που θέτουμε σε κίνδυνο την εύρυθμη λειτουργία των λαών σας. Βέβαια τις συνέπειες των ροών μας σε άλλα κράτη, έχετε φροντίσει και πάλι να μην τις πληρώνετε εσείς, αλλά κάτι ταλαιπωρημένες, αν μη τι άλλο, χώρες, όπως η Ελλάδα, τα Βαλκάνια, η Τουρκία, έστω και αν η τελευταία προσπαθεί προσφάτως να μπει στο club των «δυνατών».

Αυτά πρόλαβα να σημειώσω από την επικοινωνία με την προσφυγική φωνή, και τα σχόλια δικά σας.
Πολύ παραπλήσια ήταν και η φωνή των Μεταναστών. Αυτοί μου είπανε, βέβαια, ότι αναγκάζονται να ξενιτευτούν λόγω οικονομικών συνθηκών. Εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό το «project». Στην διάρκεια του μεσοπολέμου, αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ακόμα και τα τελευταία οκτώ χρόνια, ξεχυθήκαμε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, στην προσπάθεια απόκτησης μιας θέσης στην ελπίδα και στην ευμάρεια. Όχι πως η χώρα μας, αυτή καθ’ αυτή, δεν είχε την δυνατότητα να μας ζήσει, αλλά γιατί εγχώριοι και κυρίως ξένοι παράγοντες καθιστούσαν τεχνικά ή ακριβέστερα πολιτικά, την πιο ίσως προικισμένη χώρα στον κόσμο, την φτωχότερη και ανικανότερη να στηρίξει 8-10 εκατομμύρια πολίτες.
«Τα ίδια που έχετε τραβήξει εσείς όλες αυτές τις δεκαετίες, μου υπογράμμισε η προσφυγική «φωνή», τραβάμε και εμείς, αφού οι ξένες «σωτήριες» δυνάμεις, μαζί βέβαια με τους καλοπληρωμένους εγχώριους μπράβους, επεμβαίνουν στη διαχείριση φυσικών και ανθρώπινων πόρων, αρπάζοντας τα διαμάντια, πραγματικά και μεταφορικά, αφήνοντας εμάς, πόρους, οικονομικούς και φυσικούς, τόσους, όσους χρειάζονται για να ξαναπάμε την άλλη μέρα στη δουλειά.»
Αυτά τα λίγα μου είπανε, αλλά εδώ θα σχολιάσω. Δεν μπορώ…εδώ το έχω.

Αυτοί οι «ισχυροί» (θα φωνάξω τον COVID 19) έχουν ποτέ αναλογιστεί το impact στο παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν και κυρίως στο δικό τους, εάν αντί να κρατάνε δισεκατομμύρια κατοίκους, ιδιαίτερα στην Αφρική, σε κατάσταση αμφιλεγόμενης επιβίωσης, τους βοηθούσαν να αναπτύξουν και να αξιοποιήσουν τους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους για το συμφέρον των λαών τους;
Δεν έχω κάνει ενδελεχή έρευνα, αν και θα ήθελα πολύ να βρω αυτήν την ευκαιρία, αλλά πιστεύω ότι το ΑΕΠ των πλούσιων και ισχυρών κρατών θα ανέβαινε σε σταθερή βάση πάνω από 5% ετησίως. Και να πως επιχειρηματολογείται. Εάν 800 τουλάχιστον εκατομμύρια Αφρικανοί αντί για μέση αμοιβή 100 -150 δολάρια μηνιαίως είχαν 500, τότε η αγοραστική τους δυνατότητα, για αγορά διαρκών καταναλωτικών προϊόντων, όπως τηλεοράσεις, ψυγεία, υπολογιστές, ακόμα και φτηνά αυτοκίνητα θα αυξανόταν θεαματικά.

Τέτοια όμως προϊόντα, κατασκευάζουν σχεδόν αποκλειστικά, μόνο οι ανεπτυγμένες χώρες. Η παγκόσμια ζήτηση λοιπόν θα αυξανόταν με πολλά δισεκατομμύρια δολάρια και μάλιστα μέσω των πολλαπλασιαστών στην οικονομία, θα άγγιζαν τα τρις. Και αυτή η αύξηση της ζήτησης θα ήταν σταθερά ανερχόμενη, από έτος σε έτος, θωρακίζοντας την παγκόσμια οικονομία από καθοδικούς κύκλους και υφέσεις, λόγω μείωσης της ζήτησης. Την ίδια στιγμή θα εξαφανιζόταν σχεδόν και το κύριο αίτιο της μετανάστευσης, που όπως είπαμε είναι η οικονομική ανέχεια.
Μερικές φoρές, αναρωτιέμαι, τι είδους οικονομικούς συμβούλους διαθέτουν οι ισχυροί αυτού του πλανήτη. Εκτός και αν τελικά άλλα είναι τα κίνητρα τους. Κορωνοίός…που τους χρειάζεται.
O κορωνοϊός θα περάσει σύντομα. Ας ακούσουμε όμως τη φωνή του και θα βγούμε πιο σοφοί και σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο.

Στο μεταναστευτικό, ήρθε η ώρα επιτέλους, η Ευρωπαϊκή Ένωση να παίξει έναν αποφασιστικό ρόλο και όχι αυτό του κομπάρσου. Είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, και πληθυσμιακά η πολυπληθέστερη μετά την Κίνα και τις Ινδίες. Η Γερμανία, ο ισχυρότερος πυλώνας εντός της Ε.Ε., πρέπει να αποδείξει, ότι δεν είναι ικανή μόνο να δημιουργεί παγκόσμιους πολέμους (1ο & 2ο) με 60 τουλάχιστον εκατομμύρια θανάτους, αλλά και ικανή να συμβάλλει στην ανάδειξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε διεθνή θεματοφύλακα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ασφάλειας και ευημερίας. Η τελευταία της ίσως ευκαιρία. Το ίδιο και για όλους εμάς που εξακολουθούμε να πιστεύουμε στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης.

Καλή δύναμη

Τον Δεκέμβριο του 2019, εν μέσω εορτασμών, στολισμών, νυχτερινών εξόδων και συγκεντρώσεων σε φιλικά σπίτια, φορώντας τα καλά μας, ακούγοντας μουσική, διασκεδάζοντας με τους φίλους μας και αγκαλιασμένοι με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ακούγαμε για έναν επικίνδυνο ιό στη μακρινή Κίνα που είχε αλλάξει την καθημερινότητα των πολιτών, είχε αρχίσει να σκοτώνει ανθρώπους όλων των ηλικιών και είχε πλήξει την οικονομία μιας υπερδύναμης. Ακούγαμε και βλέπαμε τα νέα με πραγματική λύπη, αλλά σκεφτόμασταν ότι αυτό είναι τόσο μακριά από εμάς και θα αντιμετωπιστεί προτού εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες.
Και να που σήμερα ο «ενοχλητικός» αυτός επισκέπτης, κάνοντας ένα ταξίδι σε άλλες 200 χώρες, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας, συνεχίζει να αφήνει τα στίγματά του, αλλού λιγότερο και αλλού πολύ περισσότερο, στην υγεία, στην ψυχολογία, στην καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Ήρθε να σκοτώσει, να πανικοβάλει, να αλλάξει τρόπους ζωής, εργασίας, να τραντάξει συθέμελα αξίες, συνήθειες, ιδανικά, θρησκείες και να επιβάλει νέα μοντέλα ζωής που εξυπηρετούν την απομόνωση, την τρομολαγνεία, την αυτολύπηση και την κατάθλιψη. Σίγουρα ο κορωνοϊός θα πετύχει αρκετούς από τους στόχους του, αλλά, από την άλλη, ίσως «εν αγνοία» του, επιφέρει και καινούργια δεδομένα που εύχομαι για πολλούς από εμάς να είναι ευκαιρίες για να δούμε τη ζωή και τη νέα πραγματικότητα… αλλιώς!!!
Να αγαπάμε και να προσέχουμε περισσότερο τους εαυτούς μας, να αφιερώνουμε χρόνο στους αγαπημένους μας, να απολαμβάνουμε περισσότερο αυτά που μας ευχαριστούν, να εκτιμούμε μια ωραία ταινία ή ένα ωραίο βιβλίο, να εργαζόμαστε με κέφι, μεράκι και όρεξη, να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο, να απολαμβάνουμε τις εποχές, να κάνουμε καλή παρέα με τον εαυτό μας και τους φίλους μας, να προσέχουμε το περιβάλλον, να αγαπάμε τη ζωή και να φυσικά να το κάνουμε πράξη με το μόνο όπλο που έχουμε, την πρόληψη, που αποτελεί και την έμπνευση του περιοδικού «ΔΥΟ».
Το περιοδικό «ΔΥΟ», πιο επίκαιρο και απαραίτητο από ποτέ, με κορυφαίους επιστήμονες και επαγγελματίες υγείας από μια ευρεία γκάμα ιατρικών ειδικοτήτων, οι οποίοι μεταλαμπαδεύουν τις «πολύτιμες» γνώσεις τους στο ευρύ κοινό, αποτελεί «Δώρο Ζωής» για κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να τις κάνει πράξη και να εξασφαλίσει ποιότητα ζωής και «ευεξία» ψυχής. Η ιστοσελίδα και τα social media του περιοδικού με τα απόλυτα έγκυρα, επιστημονικά τεκμηριωμένα άρθρα, τις επίκαιρες αναρτήσεις και τις έγκριτες δημοσιεύσεις σε θέματα υγείας, διατροφής, ομορφιάς και ψυχολογίας από τους πλέον ειδικούς αποτελούν όχι μόνο φίλτρα στην αχαλίνωτη πληροφόρηση, που ευδοκιμεί ακόμη περισσότερο σήμερα, αλλά και αξιόπιστους συμβούλους. Το «Δώρο Ζωής» μας προσφέρεται απλόχερα και εμείς οφείλουμε να το αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα γίνεται.

Γεράσιμος Κουλουμπής
Διευθυντής Έκδοσης