Κατηγορία: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

  • Παθολογοανατόμος… ο κρίσιμος κρίκος στην εξέταση κυττάρων και ιστών!

    Παθολογοανατόμος… ο κρίσιμος κρίκος στην εξέταση κυττάρων και ιστών!

    ΕΛΕΝΗ ΠΑΝ. ΚΟΥΡΕΑ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΑΤΟΜΙΚΗΣΤΜΗΜΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

    Τί είναι ο Παθολογοανατόμος; Είναι o Ιατρός που εξετάζει τα ιστολογικά ή κυτταρολογικά δείγματα, που λαμβάνονται από κλινικούς ιατρούς, προκειμένου να τεθεί διάγνωση ενός μη νεοπλασματικού νοσήματος (π.χ. βιοψία στομάχου για γαστρίτιδα, βιοψίες δέρματος για δερματοπάθειες) ή νεοπλασμάτων (π.χ. βιοψία ογκιδίου μαστού για καρκίνο μαστού) ή υλικά θεραπευτικής εκτομής για διάγνωση και σταδιοποίηση ενός καρκίνου. Οι πληροφορίες που καταγράφονται στην παθολογοανατομική έκθεση είναι ακρογωνιαίας σημασίας για την περαιτέρω επιλογή της θεραπείας των ασθενών.

    Από το κλειδί «πασπαρτού» στο «ακριβές» και «εξατομικευμένο» κλειδί για κάθε κλειδαριά!!! Από τα γενικά θεραπευτικά πρωτόκολλα πριν χρόνια, στην Ιατρική Ακριβείας και στην Εξατομικευμένη Θεραπεία. Πείτε μας ακριβώς τι είναι η Ιατρική Ακριβείας & η Εξατομικευμένη Θεραπεία, πως εφαρμόζονται και πως μπορούν να βοηθήσουν τους ασθενείς;
    Είναι γεγονός ότι την τελευταία 25ετία βιώνουμε μια ολοένα και ταχύτερα επιταχυνόμενη αλλαγή στη θεραπευτική προσέγγιση των ογκολογικών ασθενών.

    Παλαιότερα, για όλους τους καρκίνους ενός οργάνου οι θεραπείες ήταν παρόμοιες, τροποποιούμενες κυρίως από τον τύπο και το στάδιο της νόσου. Την τελευταία 25ετία με την πρόοδο της μοριακής βιολογίας, έχει φανεί ότι ο καρκίνος του κάθε ασθενούς είναι μια μοναδική νόσος, που εκφράζει διαφορετικές πρωτεΐνες και χαρακτηρίζεται από ειδικές γενετικές αλλαγές. Με την πρόοδο της Φαρμακευτικής επιστήμης έχουν αναπτυχθεί φάρμακα που κατευθύνονται και στοχεύουν αυτά τα ειδικά χαρακτηριστικά του κάθε καρκίνου, οι λεγόμενες στοχεύουσες θεραπείες. Οι θεραπείες αυτές, εφόσον αποδείξουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια τους σε κλινικές μελέτες, λαμβάνουν έγκριση για θεραπευτική χρήση και είναι συνήθως αποτελεσματικότερες από τις μέχρι σήμερα γνωστές θεραπείες, παρατείνοντας τόσο την επιβίωση των ασθενών πριν από μια ενδεχόμενη υποτροπή του όγκου, όσο και τη συνολική επιβίωσή τους. Η ανίχνευση των ειδικών χαρακτηριστικών κάθε όγκου και η διαθεσιμότητα των ειδικών θεραπειών έχει οδηγήσει σε αυτό που λέμε Ιατρική Ακριβείας ή Εξατομικευμένη Ιατρική.

    Οι νέες τεχνικές προσέγγισης της διάγνωσης σοβαρών νόσων και ογκολογικών, αιματολογικών κακοηθειών, όπως η μελέτη του μοριακού προφίλ των όγκων, μια ορολογία που ακούμε ολοένα και περισσότερο, η μελέτη βιοδεικτών, ένα δώρο ακριβείας για κάθε ασθενή που δίνει δυνατότητα στοχεύουσας θεραπείας, μπορείτε να μας εξηγήσετε τι σημαίνουν και πως μπορούν να επιφέρουν θεαματικά αποτελέσματα;

    Με σύγχρονα αναπτυσσόμενες μεθόδους ανιχνεύουμε στους ιστούς και στα κύτταρα του όγκου κάθε ασθενούς τις κατάλληλες πρωτεΐνες, γονίδια ή άλλες γενετικές αλλαγές, τους λεγόμενους βιοδείκτες, είτε μεμονωμένα ή ολοένα και συχνότερα σε ομάδες που ονομάζονται γονιδιακά panel και σήμερα με ευρύτερα διαθέσιμες άλλες μοριακές μεθόδους. Οι κοστοβόρες συνήθως αυτές μέθοδοι μας δίνουν την πληροφορία για τη σωστά επιλεγμένη θεραπευτική στόχευση. Η ανίχνευση των ιστικών θεραπευτικών στόχων που διενεργείται στα εργαστήριά μας διασφαλίζει την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της σωστά επιλεγμένης θεραπείας, αποτρέποντας την τοξικότητα προς τον ασθενή από μια μη ενδεδειγμένη θεραπεία αλλά και την οικονομική τοξικότητα προς το σύστημα υγείας από την άσκοπη χρήση αυτών των συνήθως πολύ ακριβών θεραπειών. Εδώ είναι σημαντικό να τονιστεί ότι για να γίνει σωστά ο μοριακός έλεγχος πρέπει το υλικό που θα αναλυθεί να έχει ελεγχθεί ως προς την επάρκεια και καταλληλότητά του από Παθολογοανατόμο, έτσι ώστε να μην προκύπτουν ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα από την ανάλυση ακατάλληλων δειγμάτων με νέκρωση, ανεπαρκή ποσότητα γενετικού υλικού ή σημαντική πρόσμιξη φυσιολογικών κυττάρων.

    Παθολογοανατόμος και η συμβολή του στην εξέλιξη της επιστήμης για διάγνωση και προσαρμογή της θεραπείας σε θεραπεία ακριβείας για τον ασθενή.
    Διαχρονικά η θεραπεία του καρκίνου ξεκινούσε και καθοριζόταν από το όργανο προέλευσης και ανάπτυξης του όγκου, τον τύπο του καρκίνου, το στάδιο της νόσου, δηλαδή την επέκταση του όγκου τοπικά ή πιο εκτεταμένα και άλλες παραμέτρους, που αναφέρουμε στις παθολογοανατομικές μας εκθέσεις. Οι παράμετροι αυτές εξακολουθούν και σήμερα να είναι καθοριστικής σημασίας για την επιλογή της θεραπείας. Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε, οι ειδικές επιπλέον πληροφορίες σχετικά με τους βιοδείκτες, συμβάλλουν στην σωστή επιλογή των κατάλληλων στοχευουσών θεραπειών. Αυτές οι εξετάσεις γίνονται για ορισμένους καρκίνους εξαρχής και συμπεριλαμβάνονται στις παθολογοανατομικές εκθέσεις, όπως οι υποδοχείς οιστρογόνων και προγεστερόνης και η ανάλυση της πρωτεΐνης ΗER2/γονιδίου c-erbB2 στον καρκίνο του μαστού. Άλλοι βιοδείκτες έχουν διαγνωστική σημασία, καθώς ορισμένα νεοπλάσματα ορίζονται πλέον με βάση κάποιο μοριακό δείκτη, σύμφωνα με τις νέες ταξινομήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO). Οι βιοδείκτες που προβλέπουν την ανταπόκριση σε συγκεκριμένη θεραπεία (προβλεπτικοί βιοδείκτες) ελέγχονται συχνά μετά από ειδική παραπομπή από τον θεράποντα κλινικό ιατρό.

    Πόσο ικανοποιητική είναι η πρόσβαση στην εξέλιξη της επιστήμης στους επιστήμονες ιατρούς και προσωπικό εργαστηρίου;
    Οι σύγχρονες απαιτήσεις με τις προόδους που έχουν επιτευχθεί, τόσο στη διάγνωση του καρκίνου όσο και στην ανίχνευση των προβλεπτικών βιοδεικτών, συνεπάγονται σημαντική αύξηση των οικονομικών αναγκών για τα εργαστήρια, ιδίως των Δημόσιων Νοσοκομείων. Οι νέες τεχνολογίες της Μοριακής Διάγνωσης και της Ψηφιακής Ανάλυσης και η εφαρμογή αλγορίθμων Τεχνητής Νοημοσύνης (Artificial Intelligence/AI) είναι εξαιρετικά σημαντικό να εισαχθούν στα Δημόσια και Ιδιωτικά Εργαστήρια. Οι τεχνολογίες αυτές συμβάλλουν σημαντικότατα στην ακριβέστερη και ταχύτερη διάγνωση, ιδίως στις σημερινές συνθήκες με την ένδεια σε ανθρώπινο δυναμικό στα Δημόσια Εργαστήρια, παρά τον αυξανόμενο φόρτο εργασίας.
    Πόσο αυτοματοποιημένα και εξελιγμένα είναι τα εργαστήρια με τη σύγχρονη τεχνολογία ώστε οι επιστήμονες να μπορείτε να εφαρμόσετε τις εξελίξεις της επιστήμης πρακτικά στο εργαστήριο;
    Η Ελλάδα είναι μόλις στην αρχή της εισαγωγής της στις νέες τεχνολογίες, ιδίως σε ότι αφορά στο Δημόσιο Τομέα, με την εξαίρεση λίγων μεγάλων νοσοκομείων του ΕΣΥ και Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων. Το κράτος πρέπει να επωφεληθεί των κονδυλίων που παρέχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως για την ψηφιακή ανάπτυξη, ώστε να προλάβουμε την επιβίβαση στο τρένο της προόδου.

    Δυνατότητες έρευνας για περαιτέρω εξέλιξη. Είναι διαθέσιμες στους επιστήμονες των εργαστηρίων;
    Η έρευνα απαιτεί πόρους, υποδομές αλλά και χρόνο για να μπορεί ο επιστήμονας να διαθέσει τη σκέψη του και το χρόνο του στην έρευνα, ιδίως όταν αναφερόμαστε σε ιατρούς που είναι εξαντλημένοι από την υπερεργασία σε ένα υποστελεχωμένο σύστημα Υγείας. Χρειάζεται όχι απλώς αναπλήρωση των θέσεων εργασίας που χάθηκαν και δεν αναπληρώθηκαν την περασμένη 10ετία, αλλά αύξηση του προσωπικού καθώς οι ποιοτικές απαιτήσεις της δουλειάς είναι σήμερα πολλαπλάσιες σε σχέση με αυτές προ 5-10ετίας, ιδίως για τους Παθολογοανατόμους.
    Το θαύμα της Ιατρικής Ακριβείας είναι πραγματικότητα στην Ελλάδα σήμερα και σε τι βαθμό είναι διαθέσιμο στον ασθενή;
    Παρά τις δυσκολίες που αναφέρθηκαν, το ιατρικό δυναμικό των Παθολογοανατόμων εργάζεται συχνά με αυτοθυσία για να ανταποκριθεί στις ποιοτικές και ποσοτικές απαιτήσεις της διάγνωσης και της θεραπείας των ασθενών. Το γεγονός ότι πολλοί ασθενείς που κατοικούν στο εξωτερικό έρχονται για τη διάγνωση και θεραπεία τους στην Ελλάδα δείχνει ότι οι προσφερόμενες υπηρεσίες υγείας στη χώρα μας είναι σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο. Ωστόσο, όπως όλοι γνωρίζουμε, ο …εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και σε αυτό πρέπει πάντα να στοχεύουμε.

  • Συζητώντας με τον Μάριο Μητράκη για την Φόρμα Ανώνυμων Ιστοριών – Η ανάγκη να μιλήσουμε, η ανάγκη να ακουστούμε

    Συζητώντας με τον Μάριο Μητράκη για την Φόρμα Ανώνυμων Ιστοριών – Η ανάγκη να μιλήσουμε, η ανάγκη να ακουστούμε

    Ο Μάριος Μητράκης έχει διαβάσει εκατοντάδες ιστορίες , γραμμένες κυρίως από γυναίκες. Γυναίκες που μιλούν συνήθως για ένα δύσκολο βίωμα, μια εμπειρία, ένα μυστικό που δεν θα αποκαλύψουν ποτέ, εκτός από τη google φόρμα που δημιούργησε ο Μάριος. Στη συνέχεια εκείνος, με τη δική του καλλιτεχνική ματιά ξεδιπλώνει τις ιστορίες και τις μεταφέρει στο λογαριασμό του στο Instagram.

    – Είχατε μια διαφορετική καριέρα, με μεγάλη ανταπόκριση σε αυτό που κάνατε. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με κάτι τόσο ιδιαίτερο, πως προέκυψε αυτή η ιδέα;

    Η ιδέα προέκυψε κατά τύχη, δεν είχα πλέον ενδιαφέρον για αυτό που έκανα πριν και ήθελα να αλλάξω τη θεματική του λογαριασμού μου. Έφτιαξα μια απλή Φόρμα Google και κάλεσα τα άτομα που με ακολουθούσαν να γράψουν οτιδήποτε θέλουν, ανώνυμα. Δεν έβαλα κάποιον περιορισμό, δεν ζήτησα κάτι συγκεκριμένο. Αυτό που περίμενα σίγουρα δεν ήταν αυτό που προέκυψε. Δεδομένου ότι ο λογαριασμός μου μέχρι τότε είχε καθαρά κωμικό χαρακτήρα, δεν περίμενα να λάβω ανώνυμες ιστορίες και μάλιστα οι περισσότερες από αυτές αρκετά οδυνηρές. Την περίοδο, τότε που ξεκίνησε η Φόρμα, κατακλυζόμασταν από άσχημες ειδήσεις, βιασμών και γυναικοκτονιών. Το κωμικό στοιχείο του λογαριασμού ένιωθα ότι είναι πλέον περιττό, ότι ίσως υπήρχε ανάγκη, μέσα από αυτό το βήμα που είχα, όχι μόνο να αναδειχθούν κάποιες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας αλλά και, όσο και όπως είναι εφικτό, κάποια άτομα να βοηθηθούν. Η απόδειξη αυτής της ανάγκης ήρθε ήδη από τις πρώτες ιστορίες που γράφτηκαν ανώνυμα στη Φόρμα, ιστορίες κακοποίησης, βιασμού, ενδοοικογενειακής βίας κ.ά., γραμμένες κυρίως από γυναίκες. Ήδη από τις πρώτες στιγμές της λειτουργίας της Φόρμας κατάλαβα ότι αυτή την ροή έπρεπε να έχει πλέον ο λογαριασμός μου. Το βήμα που μου είχε δοθεί μέσα από το instagram μπορούσε να γίνει βήμα και για άλλα άτομα να μιλήσουν και να ακουστούν.

    – Μας περιγράφετε (λέτε δυο λόγια) για αυτό που κάνετε;

    Κάθε μέρα μπαίνω και διαβάζω τις νέες ιστορίες που έχουν έρθει στη Φόρμα. Τις διαβάζω όλες, κάποιες πάνω από 2 και 3 φορές. Είναι μεγάλος ο όγκος των ιστοριών, οπότε κάποιες τις ετοιμάζω ώστε να έχουν τη μορφή instagram post για να ανέβουν σταδιακά στον λογαριασμό μου. Στην αρχή ζωγράφιζα, μετά οι ιστορίες ανέβαιναν με τη μορφή βίντεο στα οποία κάποιες γυναίκες είχαν δανείσει τη φωνή τους για να αφηγηθούν την ιστορία. Η διαδικασία αυτή ήταν πολύ χρονοβόρα, οπότε πλέον οι ιστορίες ανεβαίνουν σε μορφή απλής εικόνας. Φυσικά, δεν γίνεται να ανέβουν όλες οι ιστορίες. Κάθε ιστορία που ανεβαίνει χρειάζεται τον χώρο της και τον χρόνο της, γιατί κάθε μία έχει κάτι πολύ ιδιαίτερο να πει, δεν θα είχε νόημα να ανεβάζω 5-6 ιστορίες την ημέρα.

    – Από την έως τώρα εμπειρία σας, τι είναι αυτό που κάνει τον κόσμο να θέλει να μοιραστεί κάτι που τον απασχολεί, τον προβληματίζει ή κάτι που έχει βιώσει;

    Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κάποιο άτομο μπορεί να γράψει στη Φόρμα. Αναφέρω μερικούς από αυτούς από όσα έχω καταλάβει μέχρι τώρα.

    · Μπορεί να θέλει να ακουστεί, να δει την ιστορία του δημοσιευμένη, να διαβάσει τα σχόλια από κάτω, να πάρει δύναμη και να συνειδητοποιήσει ότι κι άλλα άτομα έχουν βιώσει ή βιώνουν κάτι παρόμοιο.

    · Πολλές φορές είναι ένας προσωπικός τρόπος εξωτερίκευσης. Άτομα γράφουν ώστε να εξωτερικεύουν κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πολύ δύσκολο να γνωστοποιήσουν ακόμα και προς τον ίδιο τους τον εαυτό. Ο γραπτός λόγος μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα προς τη θεραπεία για ψυχικά τραυματισμένα άτομα. Έχω παραδείγματα από άτομα που μου έστειλαν προσωπικό μήνυμα και μου είπαν ότι η διαδικασία του γραψίματος στη Φόρμα τα βοήθησε να αντιληφθούν το πρόβλημα και να ζητήσουν βοήθεια από ειδικό.

    · Κάποιες φορές για να εμπνεύσει και άλλα άτομα να μιλήσουν για το ίδιο θέμα. Άτομα που πάσχουν από σπάνιες ασθένειες ή ψυχικές διαταραχές έχουν την ανάγκη να μιλήσουν και να εμπνεύσουν άλλα άτομα που θα δουν δημοσιευμένη την ιστορία και αντιμετωπίζουν τις ίδιες καταστάσεις.

    · Κάποια άτομα χρησιμοποιούν συχνά τη Φόρμα και έχουν ανάγκη να γράφουν εκεί ανά τακτά χρονιά διαστήματα, αξιοποιούν τη Φόρμα ως ένα προσωπικό ημερολόγιο αλλά και ταυτόχρονα ως ένα παράθυρο στον έξω κόσμο, ώστε να ακουστεί η πορεία τους, η εξέλιξή τους, η βελτίωση ή η επιδείνωση της κατάστασης που βιώνουν.

    – Η ανωνυμία παίζει ρόλο;

    Η ανωνυμία νομίζω ότι παίζει τον καθοριστικότερο ρόλο. Χωρίς τον παράγοντα της ανωνυμίας αυτή η Φόρμα δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει. Όχι μόνο επειδή ανώνυμα εξωτερικεύουμε δύσκολα βιώματά μας πιο εύκολα αλλά κι επειδή έτσι διαφαίνεται καλύτερα το γεγονός ότι πολλά άτομα βιώνουν την ίδια δύσκολη κατάσταση, πολλά άτομα έχουν περάσει το ίδιο με εμάς. Με την ανωνυμία δυστυχώς πολλές φορές χάνουμε το πρόσωπο αλλά κερδίζουμε την ομοψυχία, η οποία μας λείπει πάρα πολύ.

    – Πόσο σημαντικό είναι για αυτούς τους ανθρώπους να μοιράζονται μαζί σας τις ιστορίες τους και κατ’ επέκταση με τον κόσμο που τις διαβάζει;

    Έχω πολλές αποδείξεις ότι η Φόρμα βοηθάει, είτε σε ατομικό είτε σε ένα ευρύτερο συλλογικό επίπεδο. Μαθαίνω από άτομα, που έχουν γράψει στη Φόρμα, ανεξάρτητα αν έχω δημοσιεύσει τις ιστορίες τους, μέσα από προσωπικό μήνυμα στο Instagram ότι έχουν βοηθηθεί πολύ. Ότι έχουν επισκεφθεί ειδικούς, ότι μόλις είδαν δημοσιευμένη την ιστορία τους αποφάσισαν να κλείσουν ραντεβού για μια πρώτη συνεδρία σε ψυχολόγο. Μια κοπέλα μια φορά με βρήκε και μου είπε ότι αφού ανέβασα την ιστορία της – είχε πέσει θύμα βιασμού – την έδειξε στην κολλητή της και η φίλη της σοκαρίστηκε γιατί είχε βιώσει κι εκείνη σεξουαλική κακοποίηση. Αυτές οι δύο φίλες ίσως να μην εξομολογούνταν ποτέ η μία στην άλλη τι είχαν βιώσει. Μάλιστα, αργότερα, διαπίστωσαν ότι είχαν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση από το ίδιο άτομο του φιλικού τους περιβάλλοντος. Έχουν συμβεί απίστευτα γεγονότα λόγω της Φόρμας, ακριβώς επειδή ιστορίες ανθρώπων μπλέκονται μεταξύ τους με αυτόν τον τρόπο. Η χαρά μου είναι απερίγραπτη όταν ένα άτομο θα μου στείλει μήνυμα και θα μου πει ότι όλη αυτή τη διαδικασία το βοήθησε έστω και λίγο να βελτιώσει τη ζωή του.

    – Υπάρχουν ιστορίες που σας έχουν σοκάρει;

    Όλες οι ιστορίες έχουν κάτι πολύ ιδιαίτερο να πουν, όπως και κάθε άτομο είναι ξεχωριστό έτσι είναι και η ιστορία του. Θα με σοκάρει όταν διαβάσω ότι μια ανήλικη κοπέλα έπεσε θύμα βιασμού από τον πατέρα της αλλά θα με προβληματίσει εξίσου κι όταν λάβω μια ιστορία από μια γυναίκα, 43 χρονών, που ζει μόνη της και θέλει να βάλει τέλος στη ζωή της. Πολλές φορές διαβάζω μια ιστορία και τη σκέφτομαι για την υπόλοιπη μέρα, μπορεί να είναι μια ιστορία μοναξιάς, ή μια περίπτωση κατάθλιψης, δεν έχει σημασία. Πάντα θα με σοκάρει το ότι ζούμε μόνοι μας, το ότι μπορεί να έχουμε οικογένεια, συγγενείς φίλους αλλά κατά βάθος να νιώθουμε μια απέραντη μοναξιά. Πάντα με προβληματίζει η έλλειψη ανθρωπιάς και ενσυναίσθησης, άτομα που σηκώνουν τον δικό τους σταυρό, στην καθημερινότητά τους συμπεριφέρονται άσχημα σε άλλα άτομα που όμως μπορεί να βιώνουν το ίδιο και υπό άλλες συνθήκες θα ήταν δυο καλοί φίλοι που ο ένας θα μπορούσε να καταλάβει τον άλλον και να τον αποδεχτεί. Με σοκάρει το πόσο σκληροί είμαστε, τις περισσότερες φορές απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.

    – Σας επηρεάζουν ψυχολογικά;

    Φυσικά με επηρεάζουν ψυχολογικά, με αλλάζουν, με ξυπνούν οι ιστορίες που διαβάζω. Μου θυμίζουν ότι όταν βγαίνω από το σπίτι μου συναναστρέφομαι με ανθρώπους για τους οποίους δεν γνωρίζω τίποτα για τον ψυχικό τους κόσμο και την προσωπική τους ζωή, για αυτό τον λόγο οφείλω να τους σέβομαι και να συμπεριφέρομαι ανθρώπινα και με κατανόηση. Έχει τύχει άτομο που ήδη γνώριζα να έχει γράψει στη Φόρμα, να έχω επηρεαστεί πολύ από την ιστορία του, να έχω δημοσιεύσει την ιστορία του, το άτομο να έχει βοηθηθεί από αυτή τη διαδικασία κι εγώ να το μαθαίνω πολύ αργότερα.

    – Ποιος είναι τελικά ο σκοπός που δημιουργήσατε τη φόρμα ανώνυμων πληροφοριών;

    Τελικά ο σκοπός είναι να διατηρείται μια πολυφωνία και μια ομοψυχία, άτομα που έχουν ανάγκη να μιλήσουν να γνωρίζουν ότι υπάρχει κάποιος που τους προσφέρει ένα ασφαλές μέρος ώστε να μιλήσουν και κατ’ επέκταση να ακουστούν. Δεν αρκεί να μιλάμε, πρέπει να ξέρουμε ότι κάποιος μας ακούει. Κάποιες φορές αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Και εξηγώ γιατί το λέω αυτό. Θυμάμαι περίπτωση γυναίκας που είχα ανεβάσει την οδυνηρή ιστορία της και μετά από αρκετό καιρό μου έστειλε μήνυμα να με ευχαριστήσει. Η γυναίκα αυτή, αφού είχε διαβάσει την ιστορία της δημοσιευμένη στον λογαριασμό μου, συνειδητοποίησε ότι αυτά που είχε γράψει στη Φόρμα δεν είχαν συμβεί ποτέ, ήταν τόσο βαθιά τραυματισμένη που είχε πλάσει ψεύτικες αναμνήσεις για τον εαυτό της, νόμιζε ότι είχε βιαστεί και κακοποιηθεί. Μόλις συνειδητοποίησε ότι αυτά που διαβάζει, από τη μία ήταν τα δικά της λόγια αλλά από την άλλη ήταν ψεύτικες αναμνήσεις, ζήτησε βοήθεια από ειδικό και τώρα η κατάστασή της έχει βελτιωθεί. Υπάρχουν άτομα τόσο τραυματισμένα που έχουν κόψει κάθε σύνδεση ακόμα και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Είναι τρομακτικό, αυτά τα άτομα μπορεί να είναι σύντροφοί μας, συγγενείς μας, συνεργάτες μας, εμείς οι ίδιοι. Αν μια απλή Φόρμα Ανώνυμων Ιστοριών μπορεί να προσφέρει έστω και την παραμικρή βοήθεια τότε αυτός είναι και ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο υπάρχει και συνεχίζει τη λειτουργία της.

     

    Δημοσιογράφος: Χαραλαμπάκου Κατερίνα

  • ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΡΟΚΙΔΑ «Η Μεσόγειος είναι  ο θησαυρός μας»

    ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΡΟΚΙΔΑ «Η Μεσόγειος είναι ο θησαυρός μας»

    Magdalini_Krokida

    Στον πλούτο της Μεσογείου, που μας τροφοδοτεί με πολύτιμα βιοδραστικά συστατικά που μπορούν να αλλάξουν το τοπίο στην υγεία και την ομορφιά μας, αναφέρθηκε μιλώντας στο περιοδικό ΔΥΟ η Καθηγήτρια της Σχολής Χημικών Μηχανικών Ε.Μ.Π., στον Τομέα Ανάλυσης, Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Διεργασιών και Συστημάτων κυρία Μαγδαληνή Κροκίδα.
    Lead scientist στον τομέα των Food Sciences, με ρεκόρ επιστημονικών δημοσιεύσεων και κάτοχος του βραβείου L’ Oreal – UNESCO για την προσφορά της στην επιστήμη, η κυρία Κροκίδα θεωρεί πως ο επόμενος πόλεμος θα γίνει για την τροφή και πως ο μόνος τρόπος για να τον προλάβουμε είναι η τεχνολογία: Μέσω της επέκτασης του χρόνου ζωής των τροφίμων ώστε να μην πετιούνται, μέσω της ανάπτυξης νέων λειτουργικών συστατικών, αλλά και μέσω της αξιοποίησης των αποβλήτων.

    Μιλήστε μας για το έργο του τεχνοβλαστού Prinsus. Ποια είναι η αποστολή του;

    Ο τεχνοβλαστός δημιουργήθηκε με σκοπό την προώθηση των λειτουργικών τροφίμων, την ανάπτυξη τεχνολογιών και συμβουλευτικής και τον σχεδιασμό προϊόντων και διεργασιών στον κλάδο των τροφίμων και των καλλυντικών.
    Λειτουργεί ως δορυφόρος μεταξύ του Πανεπιστημίου και εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, βοηθώντας τες να αναπτύξουν το R&D τους σε αυτόν τον τομέα. Μιλάμε για εύρωστες εταιρείες που δεν έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν καινοτόμα προϊόντα ή δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν αυτόνομο R&D, λόγω έλλειψης χρόνου, του κατάλληλου ανθρώπινου δυναμικού ή των αναγκαίων τεχνολογιών.

    Ένας από τους άξονες του έργου είναι η ανάπτυξη νέων συστατικών τροφίμων με αντιοξειδωτική δράση. Ποιες εφαρμογές θα μπορούσε να έχει κάτι τέτοιο στην υγεία και στην ομορφιά μας;

    Για εμάς το κομμάτι των τροφίμων είναι συναφές και όμορο με το κομμάτι των συμπληρωμάτων διατροφής και των φαρμάκων.
    Το τρόφιμο είναι φάρμακο και το καλλυντικό αποτελεί έναν συμπληρωματικό τρόπο εφαρμογής των βιοδραστικών συστατικών, από το δέρμα, που είναι και το μεγαλύτερο όργανο του ανθρώπου.
    Η χρήση είναι ομοειδής, αυτό που διαφέρει είναι ο τρόπος και το πεδίο εφαρμογής.
    Τα καλλυντικά είναι για εμάς ένας διαφορετικός τρόπος για να εισάγουμε στον οργανισμό βιοδραστικά συστατικά, βιοδραστικές ενώσεις, βλαστοκύτταρα, κ.λπ.

    Αναζητείτε ουσίες από τη φύση για να ενισχύσετε τη δράση τροφίμων και καλλυντικών. Δώστε μας κάποια παραδείγματα, πέρα από τα αντιοξειδωτικά. Υπάρχουν τα πεπτίδια, τα οποία είναι πάρα πολύ σημαντικά για τον οργανισμό, βιταμίνες, βιοδραστικά συστατικά που προέρχονται από βλαστοκύτταρα. Υπάρχουν επίσης πάρα πολλές ουσίες οι οποίες μπορούν να προστεθούν σε σκευάσματα και να προστατεύσουν ή να προφυλάξουν τον οργανισμό, όπως αντιμικροβιακές και αντιικές ουσίες.

    Πόσο πλούσια είναι η Μεσόγειος σε τέτοια, λειτουργικά συστατικά;

    Η Μεσόγειος είναι θησαυρός.
    Το μεγάλο πλεονέκτημα της χώρας μας και της Μεσογείου εν γένει, είναι η βιοποικιλότητα η μοναδικότητα αυτών των φυσικών συστατικών. Έχουν πολύ σημαντικό ρόλο, ακριβώς γιατί αυτή η μοναδικότητά τους κάνει μοναδική και την αποτελεσματικότητα και τη δραστικότητά τους! Πρόκειται για έναν πραγματικό θησαυρό που οφείλεται στο κλίμα, στα μοναδικά στοιχεία του υπεδάφους και σε πάρα άλλα χαρακτηριστικά της περιοχής μας.
    Από τον πλούτο αυτών των συστατικών, έχουμε χρησιμοποιήσει φυσικές αντιβιοτικές ουσίες σε ζωοτροφές και ιχθυοτροφές, προς αντικατάσταση των συμβατικών αντιβιοτικών, έχουμε κάνει κλινικές μελέτες σε φαρμακευτικά φυτά με ρίζες από την ελληνική αρχαιότητα και την κινεζική αρχαία ιατρική και έχουμε βρει θαυμαστές εφαρμογές και αποτελέσματα.
    Παραδείγματα τέτοιων φυτών είναι η μανόλια, το δεντρολίβανο και το βαλσαμόχορτο.

    Τι άλλα προϊόντα φιλοδοξείτε να παράξει ο Τεχνοβλαστός για τους τομείς των καλλυντικών, των τροφίμων και των ποτών αλλά και της φαρμακοβιομηχανίας; Τι projects βρίσκονται σε εξέλιξη;

    Έχουμε διάφορα project σε εξέλιξη, που αφορούν σε «εγκλεισμένα», δηλαδή ενθυλακωμένα βιοδραστικά συστατικά και στη χρήση τους σε καινοτόμα τρόφιμα, όπως τα λειτουργικά τρόφιμα.
    Η ενθυλάκωση είναι μία διαδικασία κατά την οποία εγκλείουμε, άρα προστατεύουμε τα συστατικά και ελέγχουμε τη διασπορά τους και τον τρόπο της αποδέσμευσής τους. Δημιουργούμε δηλαδη δομές ικανές να απεμπλέκονται και να χρησιμοποιούνται κατάλληλα και για ορισμένο χρονικό διάστημα.

    Για να δώσω ένα παράδειγμα, μπορεί για έχουμε ένα τρόφιμο που να θέλουμε να φτάσει στο λεπτό έντερο προκειμένου να δράσει.
    Μπορεί να είναι ένα αντιπαρασιτικό μιας ιχθυοτροφής που να θέλουμε να έχει μία συγκεκριμένη διάρκεια δράσης στα ψάρια ή μία ζωοτροφή με συγκεκριμένο χρόνο δράσης στο παχύ ή στο λεπτό έντερο των ζώων.

    Δουλεύουμε επίσης, πάνω στην οσμωτική αφυδάτωση, μία τεχνολογία για την παρασκευή τροφίμων με σκοπό το μεγαλύτερο χρόνο shelf life.

    Είναι μία ήπια τεχνολογία μείωσης της ενεργότητας της υγρασίας των τροφίμων, η οποία διατηρεί ανέπαφα όλα τα βιοδραστικά και θρεπτικά συστατικά του τροφίμου και οδηγεί στην παραγωγή ξηρών ή ημίξηρων προϊόντων.

    Είναι μία διεργασία που βοηθά πάρα πολύ στη συγκράτηση των θρεπτικών συστατικών στα τρόφιμα που παράγουμε, χωρίς να αλλοιώνει την υφή τους, το όργανοληπτικό αποτέλεσμα, αλλά ούτε και το λειτουργικό συστατικό.

    Τέλος, στο πλαίσιο του τεχνοβλαστού, παράγουμε λιπάσματα με βιoδραστικά συστατικά και βιοδιεγέρτες. Γιατί και τα φυτά είναι οργανισμοί που χρειάζονται ειδική θρέψη και ελεγχόμενη αποδέσμευση των συστατικών.

    collage-gr-parliament-microscope

    Όσο το κόστος των τροφίμων αυξάνει δεδομένων και των γεωπολιτικών εξελίξεων, πόσο σημαντική είναι η ανάπτυξη νέων, λειτουργικών και με προστιθέμενη αξία τροφίμων;

    Εξαιρετικά σημαντική. Είμαστε προ των πυλών μιας επισιτιστικής κρίσης.
    Μετά την ενέργεια, ο επόμενος πόλεμος θα έχει να κάνει με τα τρόφιμα.
    Η τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσει έτσι ώστε να προστατεύσει την ύπαρξη και τη διασφάλιση τροφής και θρεπτικών συστατικών για τον άνθρωπο. Είναι μοιραίο κάποια στιγμή να υπάρξει έλλειψη τροφίμων και συνεπώς έλλειψη θρεπτικών συστατικών.
    Είναι μία μεγάλη πρόκληση και νομίζω ότι η λύση στο πρόβλημα είναι η τεχνολογία.
    Η τεχνολογία μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση των θρεπτικών συστατικών και την επέκταση του χρόνου ζωής των τροφίμων ώστε να μην πετιούνται. Μεγάλη πρόκληση αποτελεί επίσης η αξιοποίηση των υπολειμμάτων των τροφίμων.

    Tι ρόλο μπορείτε να παίξετε στην αντιμετώπιση προβλημάτων που μαστίζουν την ανθρωπότητα- π.χ. καρδιαγγειακά;

    Έχουμε δουλέψει πάρα πολύ πάνω στις εναλλακτικές πρωτεΐνες που είναι η επόμενη μεγάλη τάση. Ήδη έχουμε αναπτύξει για πολύ μεγάλη αλυσίδα τροφίμων προϊόντα όπως το vegan burger.

    Η επόμενη τάση είναι η υποκατάσταση των ζωικών λιπαρών από εναλλακτικές πρωτεΐνες, οι οποίες μπορεί να προέρχονται από μανιτάρια, από έντομα, από μικρο- ή μακρο-φύκη.

    Για εμάς, είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα το να μπορούμε να κάνουμε τρόφιμα ασφαλή και ποιοτικά, τα οποία να είναι όσο το δυνατόν πιο εύγευστα, πιο υγιεινά, οικονομικά προσιτά και να ικανοποιούν τον μέσο καταναλωτή.

    Ένας άλλος πολύ επίκαιρος τομέας με τον οποίο ασχολείστε, έχει να κάνει με το περιβαλλοντικό μας αποτύπωμα. Τι ρόλο αναμένεται να παίξει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα στο μέλλον;

    Η γενιά των παιδιών μας έχει την τάση να ενδιαφέρεται όχι μόνο για το βιώσιμο, αλλά και τo περιβαλλοντικά φιλικό αλλά ταυτόχρονα και το υγιεινό. Οι προκλήσεις είναι πολύ σημαντικές.

    Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα είναι μία πολύ σημαντική παράμετρος των ερευνών μας.
    Θέλουμε προϊόντα που να είναι περιβαλλοντικά φιλικά, με χαμηλή κατανάλωση ενέργειας, νερού και πρώτων υλών και περιβαλλοντικά φιλικά προφίλ σε όλα τα επίπεδα: από τη συσκευασία μέχρι την υφή τους και μέχρι το τελικό αποτύπωμα.
    Κανένας δεν φανταζόταν πριν από μερικά χρόνια ότι το πλαστικά τόσο απότομα και τόσο άμεσα θα απαγορεύονταν.

    Έχετε καταγράψει ρεκόρ έρευνας: 20 χρόνια και εκατοντάδες δημοσιεύσεις στο πλούσιο βιογραφικό σας. Ποιες έρευνές σας θεωρείτε σταθμούς;

    Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπώ πάρα πολύ την έρευνα, αγαπώ το να μαθαίνω καινούργια πράγματα.
    Έχω τη χαρά να είμαι σε ένα πολύ σημαντικό Πανεπιστήμιο, που μου δίνει το έναυσμα και το κίνητρο να ερευνώ συνεχώς.
    Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιες δημοσιεύσεις, όμως οι σταθμοί στην καριέρα μου ήταν πρώτα από όλα το βραβείο της UNESCO το 2011, το οποίο με παρότρυνε και με βοήθησε να πάρω δύναμη και να συνεχίσω και από εκεί και πέρα, τα πολλά προγράμματα που κατάφερα να πάρω από το 2015 – προγράμματα με τεράστιο impact και αποτύπωμα στον δικό μας χώρο, που αγκαλιάστηκαν από τους φοιτητές, μας επέτρεψαν να εξοπλιστούμε με τεχνολογίες τελευταίας γενιάς και μας βοήθησαν να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω.
    Ο μεγαλύτερος σταθμός για εμένα είναι οι άνθρωποι που είναι γύρω μου: οι φοιτητές και η οικογένειά μου, γιατί χωρίς τους ανθρώπους μας δεν γίνεται τίποτα.

  • Πολυξένη Μυλωνάκη-Κουτκιά: «Εύχομαι να μπορώ  να εμπνεύσω νέες γυναίκες»

    Πολυξένη Μυλωνάκη-Κουτκιά: «Εύχομαι να μπορώ να εμπνεύσω νέες γυναίκες»

    συνεντευξη στην Άννα Γριμάνη

    Η ενδοκρινολόγος Πολυξένη Μυλωνάκη – Κουτκιά, υπεύθυνη Ιατρείου Ενδοκρινολογίας Διευθύντρια Τμήματος Διαιτολογίας του Νοσοκομείου Υγεία, είναι μία γυναίκα ακούραστη, που ξεχειλίζει ζωντάνια και θετικότητα. Ταξιδεύει συχνά για να συμμετέχει σε διεθνή συνέδρια, ενώ τα βράδια μετά το ιατρείο -και αφού φροντίσει την οικογένειά της- έχει πάντα διάβασμα. «Η γυναίκα επιστήμονας έχει όλα τα εφόδια να δημιουργήσει νέους τομείς στο χώρο της υγείας αρκεί να το θέλει και να το επιδιώξει. Πρέπει να ενημερώνεται για τα θέματα της επιστήμης της και ν’ αφιερώνει χρόνο για να παρακολουθεί τις εξελίξεις» λέει στο WIBS και συμπληρώνει: «Με πρόγραμμα και οργάνωση της καθημερινότητας όλα είναι εφικτά, αρκεί να το θέλεις. Η γνώση αλλάζει, οφείλεις ως επιστήμονας να την ακολουθείς, η ιατρική έχει μια δυναμική, γι’ αυτό άλλωστε την επέλεξα. Δίνει νόημα στη ζωή μου».

    Επιστρέψατε στην Ελλάδα μετά από μια αξιόλογη διαδρομή στις ΗΠΑ. Ποιο ήταν το κίνητρο;

    Στην Αμερική, παράλληλα με τις σπουδές μου και την εργασία, απέκτησα και δύο κοριτσάκια μου, που ήθελα να πάρουν την ελληνική κουλτούρα και παιδεία. Διαπίστωσα ότι αυτό θα ήταν σχεδόν αδύνατο, ζώντας στο εξωτερικό, οπότε λίγες μέρες πριν να ξεκινήσει η μεγάλη κόρη μου την πρώτη δημοτικού επέστρεψα στην Ελλάδα που πάντοτε αγαπούσα και ήθελα να της προσφέρω. Μεγάλωσα με γονείς δασκάλους και ο πατέρας μου μας παρότρυνε να προσφέρουμε στον τόπο μας. Όταν, για παράδειγμα, κάναμε εκδρομή στην Ήπειρο, μας μιλούσε για τους ηπειρώτες ευεργέτες και για το τι προσέφεραν στην πατρίδα και κατέληγε: «Όταν κι εσείς μεγαλώσετε, κάτι πρέπει κάτι να κάνετε για να προσφέρετε στην Ελλάδα, έχετε καθήκον και ηθική υποχρέωση…». Ακόμη ακούω τη φωνή του! Άρα, κίνητρο της επιστροφής μας ήταν η προσφορά της ιατρικής και όλης της τεχνογνωσίας και εμπειρίας που συνέλεξα στα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής, στην Ελλάδα μας! Και οι κόρες μου θέλω να τη ζήσουν, να την αγαπήσουν και ν’ αποκτήσουν ελληνική συνείδηση, ώστε να γίνουν Ελληνίδες μάνες που με τη σειρά τους θα μεταφέρουν αυτή την αγάπη στις οικογένειες τους».

    Τι νεωτερικό εφαρμόσατε στον τομέα σας;

    Στην Ελλάδα έφερα ό,τι νεότερο υπήρχε σε επίπεδο γνώσης στην Ενδοκρινολογία, καθότι είχα ειδικευτεί σε κορυφαία πανεπιστήμια. Επίσης, οργάνωσα το τμήμα Διατροφής του νοσοκομείου Υγεία και με πέντε διαιτολόγους του Χαροκόπειου προσφέρουμε 15 διαφορετικά διαιτολόγια για 15 διαφορετικές παθήσεις, καθημερινά. Με λίγα λόγια, οργανώσαμε μια κουζίνα διατροφής και ένα σύστημα που έγινε γνωστό στον ευρύτερο χώρο μας -έως από τη Γερμανία μάς επισκέφτηκαν για να δουν πώς δουλεύουμε.

    Είχατε σχεδιάσει και μια πρωτοποριακή πρόταση επιχειρηματικότητας που όμως δεν υλοποιήθηκε εξαιτίας της μεγάλης κρίσης.

    Ναι, είχα την πρωτοποριακή ιδέα και μέσω του ομίλου Marfin στον οποίο το Υγεία ανήκε τότε να συνεργαστούμε με 2 εταιρείες -την Μπάρμπα Στάθης και την Olympic Catering- για να σχεδιάσουμε, με τη δική μου επιστημονική εποπτεία, την παρασκευή έτοιμων γευμάτων για διαβητικούς και καρδιοπαθείς. Ήταν μια καταπληκτική νέα ιδέα που προχώρησε σε βιομηχανική παραγωγή, όμως άτυχη εν τη γενέσει της, διότι τη μέρα που έγινε η ενημέρωση των δημοσιογράφων και ξεκίνησε να λειτουργεί έγιναν τα capital controls. Βέβαια, δεν εγκαταλείπω εύκολα και έτσι τώρα συμμετέχω στον τομέα ευεξίας και ρύθμισης σακχαρώδη διαβήτη, στο πλαίσιο μεσογειακής διατροφής στον ιατρικό τουρισμό και τον τουρισμό γενικότερα. Έχω ως όραμα να έρχονται οι βορειοευρωπαίοι για διακοπές στα ελληνικά νησιά, να γνωρίζουν τη μεσογειακή διατροφή -την καλύτερη στον κόσμο- να μαθαίνουν να φτιάχνουν ελληνικές συνταγές που θα βοηθήσουν στη ρύθμιση του σακχάρου, να κάνουν άσκηση και να ρυθμίζουμε τη φαρμακευτική αγωγή τους κατά την παραμονή τους στη χώρα μας. Αυτό είναι το επόμενο εγχείρημά μου: ιατρική, διατροφή, τουρισμός και ευεξία.

    Στο φάσμα των δραστηριοτήτων σας είναι και η εθελοντική ενασχόληση σας με τον οργανισμό HOPEGenesis, που ίδρυσε ο γιατρός πρόεδρος του MHTEΡΑ κ. Στέφανος Χανδακάς -με σπουδαίο έργο για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας. Πείτε μας κάτι, από την εμπειρία σας.

    Η καταπληκτική αυτή εμπειρία είναι έργο προσφοράς και για εμένα όνειρο ζωής! Είμαι ευτυχής που συμμετέχω, το χαρακτηρίζω θεάρεστο έργο εθνικής σημασίας, δίνουμε την ψυχή μας και κάθε φορά που γεννιέται ένα μωρό, μια ελπίδα γεννιέται! Θυμάμαι ότι το 2015 μου τηλεφώνησε ο αγαπητός συνάδελφος κύριος Χανδακάς που είχε πάει σε ερημωμένα νησιά του Αιγαίου και διαπίστωσε το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Μου περιέγραψε το όραμα του για ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης της υπογεννητικότητας στα ακριτικά νησιά και τις δυσπρόσιτες περιοχές. Είπα αμέσως ναι και ήταν μια καταπληκτική δυνατότητα προσφοράς των ιατρικών υπηρεσιών μου σε όλες τις γυναίκες που μπαίνουν στο πρόγραμμα και έχουν προβλήματα υπογονιμότητας. Τις παρακολουθούμε δωρεάν από πριν τη σύλληψη, στη διάρκεια της κύησης, στον τοκετό, καθώς και στο πρώτο διάστημα μετά τον τοκετό. Έως σήμερα έχουν γεννηθεί 500 μωράκια που δίνουν ζωή στην κοινωνία των νησιών και των ακριτικών περιοχών. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι το μόνο που χρειάζεται είναι μια ωραία ιδέα και ανθρώπους με θετική σκέψη και όρεξη για δουλειά, ώστε να την πραγματοποιήσουν.

    Ποιος είναι ο ρόλος σας ως γυναίκας – επιστήμονα στη νέα εποχή του μετασχηματισμού στο χώρο της υγείας;

    Θα ήθελα να δω στο χώρο της διατροφής να δημιουργηθούν αλυσίδες -ζαχαροπλαστεία και εστιατόρια- για διαβητικούς με ειδικά μενού, να δώσουμε ιδέες για πρωτοποριακή επιχειρηματικότητα συνδυαστικά με την ιατρική και οι τουρίστες να μην έρχονται μόνον για τον ήλιο και τη θάλασσα, αλλά για έναν άλλο τρόπο ζωής. Θα ήθελα πολύ να δω π.χ. γυναίκες στους συνεταιρισμούς να φτιάχνουν γλυκά του κουταλιού κατάλληλα για διαβητικούς. Άλλωστε, προτίθεμαι να ενισχύσω γνωστικά νέες επιχειρήσεις, παραγωγικές μονάδες να γίνουν κερδοφόρες για τις οικογένειες και την κοινωνία με νέες θέσεις εργασίας -ιδίως στις ακριτικές περιοχές.

    Πιο προσωπικά, γιατρός- στέλεχος, που σημαίνει διοίκηση, σύζυγος και μητέρα -πώς το βιώνετε;

    Χρειάζεται θετική σκέψη για να ανταποκριθείς σε όλους τους ρόλους της ζωής σου. Όλα γίνονται μέσα στο 24ωρο αρκεί να έχεις προγραμματισμό και θέληση να οργανώσεις καθημερινά π.χ. ένα νοσοκομείο στο θέμα διατροφής, ένα ενδοκρινολογικό ιατρείο, ένα σπίτι, δύο παιδιά και σύζυγο. Χρειάζεται συνδυασμός, καταμερισμός ενεργειών και μεγάλος σεβασμός στους συνεργάτες σου. Είμαι πολύ υποστηρικτική στις γυναίκες και τη μητρότητα -και εκείνες που το επιθυμούν να γίνουν μανούλες ας ξέρουν ότι όλα μπορούν να γίνουν αρκεί να οργανώσουν το χρόνο τους.

    Στην καθημερινότητα που μάς καθρεφτίζει αναζητάμε και τις πιο cool στιγμές. Τι σας χαλαρώνει;

    Το κολύμπι, που είναι ευεργετική γυμναστική χωρίς να καταπονεί τις αρθρώσεις και με χαλαρώνει. Το διάβασμα. Λατρεύω τη μαγειρική και μου αρέσει να κάνω τραπέζια σε φίλους και φυσικά να μαγειρεύω για την οικογένειά μου -τους προσφέρω έτσι την αγάπη μου. Ένα νόστιμο, υγιεινό φαγητό εκτός από καύσιμο για τον οργανισμό -το ονομάζω φάρμακο- είναι και μια καλή αφορμή για να μοιραζόμαστε όμορφες, ευτυχισμένες στιγμές γύρω από ένα τραπέζι. Και η ζωή είναι στιγμές! Ακόμη, αγαπώ το θέατρο, τα καλλιτεχνικά δρώμενα, έπαιζα ακορντεόν μικρή και μου αρέσει να ακούω μουσική.

    Η καλή διατροφή, λοιπόν, συνεπάγεται πράγματι μια καλή ζωή;

    Η καλή διατροφή είναι ακρογωνιαίος λίθος για καλή υγεία. Μαγειρεύω το σαββατοκύριακο όλα τα κρεατικά, τα βάζω με το ζουμί τους στην κατάψυξη κι όταν είναι να φτιάξω, ας πούμε, ένα κοκκινιστό, το βγάζω από την κατάψυξη την παραμονή, αφαιρώ το ζωικό λίπος που είναι στην επιφάνεια και προσθέτω κάτι συνοδευτικό -σε μισή ώρα, λοιπόν, είναι έτοιμο. Πάντα το έκανα αυτό πριν να πάω στο νοσοκομείο, ώστε τα παιδιά μου να έχουν φρεσκομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό γυρνώντας από το σχολείο, κι έτσι έμαθαν και τα δύο μου κορίτσια να μαγειρεύουν, ενώ για εκείνες ήμουν ένα πρότυπο εργαζόμενης γυναίκας. Σήμερα είναι ανεξάρτητες -σπουδάζουν σε πανεπιστήμια της Βοστώνης- και ξέρουν να συνδυάζουν τις δουλειές του σπιτιού και την επιστημονική δουλειά τους.

    Τι συστήνετε σχετικά με τη διατροφή στις γυναίκες;

    Οι γυναίκες, ανάλογα με τη φάση της ζωής τους, πρέπει να προσέχουν για να είναι υγιείς, πρωτίστως για τον εαυτό τους, καθώς είναι οι στυλοβάτες της οικογένειας, αλλά και με τον τρόπο που μαγειρεύουν να φροντίζουν και να επηρεάζουν την υγεία των παιδιών και της οικογένειας όλης. Συστήνω στις γυναίκες να βάλουν τα παιδιά τους μέσα στην κουζίνα για να παρασκευάζουν μαζί κάποια γεύματα και να μάθουν από μικρά την αξία των βιταμινών που έχουν τα φρούτα και τα λαχανικά, η μεσογειακή διατροφή, να τα ενθαρρύνουν να καταναλώνουν το ψάρι, το ελαιόλαδο, το κρητικό παξιμάδι, ενώ οι ίδιες να παίρνουν 3 μερίδες γαλακτοκομικά την ημέρα για προφύλαξη οστεοπόρωσης. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και τα παιδιά για υγιή ανάπτυξη οστών. Η σωστή διατροφή συνεπάγεται υγεία και μακροζωία!

    Συζητώντας, είπατε κάποια στιγμή για τις προτεραιότητες στη ζωή.

    Ναι, ισορροπώντας ανάμεσα στους ρόλους της καθημερινότητας, θέτεις προτεραιότητες. Για εμένα η οικογένεια και το μεγάλωμα των παιδιών παράλληλα με τη δουλειά μου ήταν προτεραιότητες εξίσου σημαντικές. Δεν κατακρίνω τον εαυτό μου, δεν τον μαλώνω στο τέλος της μέρας. Αντίθετα, τον αγαπώ και λέω στον απολογισμό μου τι έκανα σήμερα και τι θα μπορούσα να έχω κάνει πιο καλά. Ακόμη, θέλω να πω στα νέα κορίτσια ότι, εάν το επιθυμούν, μπορεί να είναι ταυτόχρονα επιτυχημένες επαγγελματίες, τρυφεροί σύζυγοι και καλές μητέρες. Ας δώσουμε πρότυπα στη νέα γενιά! Εύχομαι να μπορώ να εμπνεύσω νέες γυναίκες και να δουν πώς εμείς, οι προηγούμενες, οργανώνουμε τη μέρα μας. Μια σκυταλοδρομία είναι η ζωή μας -όμως για να πάρει τη σκυτάλη η επόμενη γενιά πρέπει να έχει εκπαιδευτεί. Η ζωή πιστεύω ότι χρειάζεται σταθερούς ανθρώπους, με γερές ρίζες στην οικογένεια και τον τόπο τους, με συνεχή δουλειά, αισιοδοξία, αλλά και όραμα!

    Άρθρο από το περιοδικό Women in Business & Science, τεύχος Απριλίου 2023

  • Βασιλική Ζώη: «Η βάρδια τελειώνει όταν σωθεί ο ασθενής»

    Βασιλική Ζώη: «Η βάρδια τελειώνει όταν σωθεί ο ασθενής»

    Η Βασιλική Ζώη, Νοσηλεύτρια Π.Ε. MSc, DipEd, PhD(c), υποψήφια Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και εκπρόσωπος των κρατών μελών στη μεγαλύτερη εταιρεία νεφρολογικής φροντίδας στην Ευρώπη (EDTNA/ERCA), είναι η «ψυχή» της Μονάδας Τεχνητού Νεφρού στο Αττικό νοσοκομείο.

    Στο WIBS μιλάει για τη νοσηλευτική, έναν από τους πιο σημαντικούς κλάδους του Συστήματος Υγείας, οι πρωταγωνιστές του οποίου διαδραματίζουν έναν ρόλο απαιτητικό μα και ευαίσθητο.

    Συνέντευξη στην Φωτεινή Νάσσου για το περιοδικό Women in Business & Science, τεύχος Απριλίου 2023

    Το Αττικό νοσοκομείο στο οποίο εργάζεστε ήταν στην πρώτη γραμμή κατά τη διάρκεια της πανδημίας, και μάλιστα στις αρχές του 2020 κυκλοφόρησε το πρώτο ανεπίσημο σχέδιο ετοιμότητας για Μονάδες Τεχνητού Νεφρού για τον κορονοϊό με την υπογραφή σας. Τελικά απέδωσε αυτό το σχέδιο στον βαθμό που επιθυμούσατε;

    Η περίοδος της πανδημίας μάς έδωσε ένα πολύ μικρό περιθώριο για να ανταπεξέλθουμε στις επείγουσες ανάγκες που δημιουργήθηκαν. Χρειάστηκε να δουλέψουμε εντατικά για να καταρτίσουμε ένα πρώτο σχέδιο δράσης, για την πιο ολοκληρωμένη φροντίδα των πρώτων αιμοκαθαιρόμενων που θα μολύνονταν με Covid 19 και ακόμα περισσότερο για να αποφύγουμε τη διάδοσή του μέσα στην κοινότητα των εν λόγω ασθενών, που είναι μια πολύ ευάλωτη ομάδα. Η εξειδίκευση μου πάνω στα διεθνή πρωτόκολλα διαχείρισης κρίσεων για τις Μονάδες Τεχνητού Νεφρού (ΜΤΝ) (φυσικές καταστροφές, πανδημίες, εμπόλεμη κατάσταση κ.λπ.), με βοήθησε ώστε να ορίσω τις πρώτες απαραίτητες παραμέτρους δράσης. Αποζημιωθήκαμε από το αποτέλεσμα, καθώς στην πρώτη φάση της πανδημίας είχαμε μηδενικά κρούσματα νόσησης από κορονοϊό στη μονάδα μας.

    Γιατί επιλέξατε μια καριέρα στη νοσηλευτική;

    Νομίζω περισσότερο η νοσηλευτική διάλεξε εμένα. Ήξερα από μικρή ότι θα ακολουθούσα ένα ανθρωποκεντρικό επάγγελμα, αλλά όσο γνώριζα τη νοσηλευτική με κέρδιζε και περισσότερο. Η σύγχρονη νοσηλευτική είναι ένας τομέας υψηλής εξειδίκευσης, με υψηλό επίπεδο γνώσης και δεξιοτήτων που εμπλουτίζεται διαρκώς. Τα παλιά στερεότυπα για το νοσηλευτικό κλάδο έχουν ξεπεραστεί διεθνώς.

    Πώς είναι η καθημερινότητά σας; Ποια είναι η πιο δύσκολη στιγμή της ημέρας;

    Η καθημερινότητα είναι έντονη και απαιτητική, όπως σε όλες τις γυναίκες που εργάζονται και επενδύουν στην καριέρα τους και ταυτόχρονα πρέπει να συνδυάσουν το ρόλο της συντρόφου και της μητέρας. Για μένα η πιο δύσκολη ώρα της ημέρας είναι όταν πρέπει να συντονίσω στο πρόγραμμά μου τα καθήκοντα του ρόλου μου στην EDTNA/ERCA, την εργασία μου στο νοσοκομείο και άλλες υποχρεώσεις και αναγκάζομαι τελικά να γυρίσω αργά στο σπίτι μου και δεν έχω προλάβει να δω καθόλου τις δίδυμες κόρες μου. Πολύ συχνά κάθομαι και τις βλέπω να κοιμούνται!

    Περιγράψτε μου μια βάρδια στο νοσοκομείο.

    Οι βάρδιες στα δημόσια νοσοκομεία είναι τουλάχιστον κοπιαστικές και σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει καν ωράριο! Η βάρδια τελειώνει όταν τελειώσει το επείγον περιστατικό και σωθεί ο ασθενής. Η νοσηλευτική αλληλεγγύη είναι άγραφος κανόνας: δεν εγκαταλείπουμε συνάδελφο την ώρα της κρίσης! Είναι αποδεδειγμένο με έρευνες ότι οι νοσηλευτές υποφέρουν από μυοσκελετικά νοσήματα, ψυχολογική κόπωση, κατάθλιψη και επαγγελματική εξουθένωση, τα οποία μάλιστα γίνονται πιο έντονα λόγω του ωραρίου και της φύσης της εργασίας μας. Η πανδημία ήρθε να προσθέσει και την πανδημική κόπωση σε όλο αυτό. Είναι παραπάνω από απαραίτητη η ενδυνάμωση του νοσηλευτικού κλάδου, η παροχή κινήτρων και η στελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων.

    Επηρεάζουν αυτοί οι ρυθμοί την προσωπική σας ζωή;

    Φυσικά και την επηρεάζουν. Είναι βέβαια κάτι που μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό και εμείς και οι οικογένειές μας. Η προσωπική μου εμπειρία δείχνει ότι είναι ζωτικής σημασίας να υπάρχει στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον, κάτι στο οποίο είμαι πολύ τυχερή, καθώς με το σύζυγό μου μοιραζόμαστε ισάξια όλες τις υποχρεώσεις με τα παιδιά και το νοικοκυριό μας. Σαββατοκύριακα και αργίες δεν υπάρχουν για εμάς, αλλά νομίζω πως μια εκδρομή, ένα οικογενειακό τραπέζι ή μια νυχτερινή έξοδος αποκτούν πιο μεγάλη αξία. Η αλήθεια είναι πως οι σύντροφοι μας δεν προλαβαίνουν να μας βαρεθούν!

    Ποια είναι η ανταμοιβή σας για όλα αυτά;

    Κάθε φορά που ένας ασθενής ολοκληρώνει με ασφάλεια μια συνεδρία αιμοκάθαρσης και ετοιμάζεται να πάει να δει τη οικογένεια του ή να δουλέψει, σε ανταμείβει με ένα χαμόγελο και ένα ειλικρινές «ευχαριστώ».

    Ποιες είναι οι κατευθυντήριες αρχές σας;

    Οι αρχές που με καθοδηγούν στη ζωή μου είναι οι ίδιες που επιστράτευσα και για την καριέρα μου στη νοσηλευτική, δηλαδή ο σεβασμός και η αγάπη στον άνθρωπο, η προσήλωση στην επιστημονική γνώση, η υπομονή και η επιμονή για την υλοποίηση στόχων.

    Έχετε πρότυπο ζωής;

    Πρότυπο για εμένα αποτέλεσε η μητέρα που, η οποία από μικρή ηλικία αναγκάστηκε να δουλέψει σκληρά και να με μεγαλώσει μόνη της με τρομερή προσήλωση και αξιοπρέπεια. Γενικά τρέφω απεριόριστο θαυμασμό για κάθε γυναίκα, γιατί καθεμιά από αυτές δίνει σκληρό καθημερινό αγώνα, είτε πρόκειται για μια νοικοκυρά, μια ελεύθερη επαγγελματία, μια επιστήμονα είτε για μια CEO σε μεγάλη εταιρεία. Η γυναικεία αλληλεγγύη είναι για εμένα εξαιρετικά σημαντικό προσόν, ιδιαίτερα σε μια εποχή που διαφαίνεται ότι το γυναικείο φύλο θα δώσει δυναμικό παρών.

    Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο δύσκολο συστατικό της νοσηλευτικής;

    Αναμφισβήτητα είναι η ενσυναίσθηση. Για να μπορέσει, όμως, η ενσυναίσθηση να συμβάλει στην ποιοτικότερη φροντίδα του ασθενούς, πρέπει να διαθέτει ένα αυστηρά επιστημονικό υπόβαθρο. Ο συνδυασμός αυτών των δύο είναι το σημαντικότερο συστατικό της νοσηλευτικής επιστήμης.

    Ποια από τα προσωπικά σας χαρακτηριστικά σάς βοήθησαν ως νοσηλεύτρια; Υπάρχει κάτι στο οποίο θα θέλατε να γίνετε καλύτερη;

    Η επιμονή και η υπομονή σίγουρα, μαζί με μια εσωτερική ανάγκη να μαθαίνω διαρκώς και να μη μένω στάσιμη. Όσο περισσότερο εξειδικεύομαι στην επιστήμη μας, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ ότι γίνεσαι καλύτερος ακούγοντας περισσότερο τον ασθενή και παρακολουθώντας το περιβάλλον του. Η ιδιαιτερότητα στους νοσηλευτές είναι ότι η φροντίδα κάθε ανθρώπου απαιτεί ξεχωριστό χειρισμό, ευαισθησία και μεγάλη ταχύτητα απόκρισης.

    Ποια είναι η σχέση των νοσηλευτών με τους ασθενείς; Πώς τη συγκρίνετε με τη σχέση που έχουν συνήθως οι ασθενείς με τους γιατρούς;

    Ο νοσηλευτής είναι ο πιο κοντινός άνθρωπος κοντά στον ασθενή και ο συνδετικός κρίκος με την ιατρική ομάδα. Είναι ο πρώτος που θα επέμβει σε μια επείγουσα κατάσταση και ο πρώτος που θα αναγνωρίσει ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά στην κατάσταση του ασθενή. Ειδικά στις Μονάδες Τεχνητού Νεφρού χτίζονται πολύ σημαντικοί δεσμοί, οι νοσηλευτές βιώνουν όλες τις ψυχικές διακυμάνσεις των ασθενών και γίνονται το ψυχολογικό στήριγμά τους, ο άνθρωπος στον οποίο θα επικοινωνήσουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους.

    Αν ένας υπάλληλος γραφείου κάνει ένα σημαντικό λάθος, στη χειρότερη θα του κοστίσει όσο μια απόλυση. Αν μία νοσηλεύτρια κάνει ένα σημαντικό λάθος, ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις; Σε τι βαθμό εξαρτώνται οι ασθενείς από εσάς;

    Υπάρχει ολόκληρη βιβλιογραφία σχετικά με το πώς χειριζόμαστε το ιατρικό και νοσηλευτικό λάθος. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η απαιτούμενη προσήλωση και σωστή προετοιμασία δεν επιδέχονται εκπτώσεις. Η προσπάθεια είναι να εκμηδενίσουμε τις συνθήκες που γεννούν λάθη και κακές πρακτικές. Η σύγχρονη νοσηλευτική προωθεί την αυτονομία των ασθενών και τη συμμετοχή τους στη λήψη αποφάσεων σχετικά με την υγεία τους, άρα δε θα έλεγα ότι υπάρχει σχέση εξάρτησης, αλλά μια δυναμική σχέση, μια συμμαχία υγείας.

    Έχετε να μας διηγηθείτε μία περίεργη κατάσταση στην οποία βρεθήκατε μέσα στο πλαίσιο της δουλειάς σας (π.χ. δύσκολη ή στενάχωρη ή πολύ αστεία) και μέσα από αυτήν συνειδητοποίησες περισσότερα για τη φύση του επαγγέλματός σου;

    Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας ασθενών με Covid 19 ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό και μαζί λίγο αστείο ότι οι ασθενείς μας αναγνώριζαν μόνο από τη φωνή μας. Η στολή προστασίας μας δεν τους επέτρεπε να μας αναγνωρίσουν από κάποιο άλλο χαρακτηριστικό. Πολλοί από αυτούς επέστρεφαν όταν είχαν αναρρώσει πλήρως για να μας γνωρίσουν και να μας ευχαριστήσουν. Αυτό δεν είναι μοναδικό;

    Θεωρείτε ότι οι νοσηλευτές αμείβονται δίκαια και επαρκώς σε σχέση με άλλα ανθρωποκεντρικά επαγγέλματα;

    Από την εμπειρία μου και την έκθεση μου στην πραγματικότητα των νοσηλευτικών συστημάτων σε όλη την Ευρώπη, δυστυχώς πρέπει να πω ότι στην Ελλάδα η ανταμοιβή των νοσηλευτών υλική και ηθική είναι πολύ φτωχή. Ωστόσο, είναι κοινό πρόβλημα σε όλες τις χώρες η έλλειψη επιπρόσθετων κινήτρων, για να ασχοληθούν περισσότεροι νέοι με τη νοσηλευτική και να προσφέρουν το απαραίτητο έργο με επιστημονική κατάρτιση και προσωπική ικανοποίηση.

    Έχετε εκλεγεί στην Ευρωπαϊκή εταιρεία EDTNA/ERCA στην Executive Committee, εκπροσωπώντας 42 χώρες μέλη, σε έναν πολυεπιστημονικό οργανισμό για όσους εργάζονται στη φροντίδα των νεφρολογικών ασθενών. Πώς μπορεί η γνώση να γίνει πράξη;

    Η αποστολή της Εταιρείας είναι η επίτευξη του καλύτερου επιπέδου εκπαίδευσης, προτύπων και έρευνας για όλους τους επαγγελματίες νεφρολογικής φροντίδας που φροντίζουν και υποστηρίζουν τους ασθενείς και τις οικογένειές τους σε όλο τον κόσμο. Για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε αυτήν την αποστολή, είμαστε μια ομάδα πολυεπιστημονικών επαγγελματιών υγείας από διάφορα μέρη του κόσμου. Προσπαθούμε συστηματικά να διασφαλίσουμε ότι το αποτέλεσμα των εκπαιδευτικών μας προγραμμάτων και έργων σε συνεργασία με τα μέλη, τους εκπροσώπους μας ανά χώρα και τους εταίρους μας θα δείξει ότι η αριστεία στην εκπαίδευση είναι επιδίωξή μας. Το 2022 η εταιρία έκλεισε 50 χρόνια δραστηριότητας και είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό.

    Ποια συμβουλή θα δίνατε στους νοσηλευτές που εκπαιδεύετε στη Μονάδα σας ή σε ένα νέο στο επάγγελμα νοσηλευτή;

    Το πιο σημαντικό είναι να αντιληφθεί ο νέος συνάδελφος ότι ανοίγεται ένα νέος κόσμος μπροστά του, όπου η τεχνολογία, η ιατρική και νοσηλευτική επιστήμη θέτουν νέες δυνατότητες και εργαλεία που μπορούν να μεταμορφώσουν το επάγγελμά μας σε μια συναρπαστική διαδικασία. Αν δεν υπάρχει αγάπη και όρεξη για τη νοσηλευτική και τον άνθρωπο, δεν υπάρχει και μέλλον.

  • Ανθρώπινες σχέσεις «Καμία ανοχή, σε καμία μορφή βίας»

    Ανθρώπινες σχέσεις «Καμία ανοχή, σε καμία μορφή βίας»

    Παιδιά της ίδια μητέρας, της ενδοοικογενειακής βίας, είναι σύμφωνα με την Κλινική Ψυχολόγο Ψυχοθεραπεύτρια, Δρα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθύντρια του Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου Therapy Nest, Άννα Κανδαράκη, όλα τα είδη βίας που βιώνουμε ως κοινωνία.

    Στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή της στο περιοδικό ΔΥΟ, η ίδια επισημαίνει ότι μια κακοποιητική σχέση, όπως και κάθε σχέση, χρειάζεται δύο και πως κανείς δεν μπορεί να γίνει κακοποιητικός εάν δεν του το επιτρέψουμε.

    Παρατηρούμε διαρκώς μια έκρηξη στη βία γύρω μας: ενδοοικογενειακή, ενδοσχολική, βία με θύματα γυναίκες, βία με θύματα παιδιά. Βία σωματική, αλλά και σεξουαλική. Πού οφείλεται αυτή η έκρηξη; 

    Έχει σημασία να κατανοήσουμε ότι οποιοδήποτε επιθετικό προσδιορισμό και να βάλουμε δίπλα από τη λέξη βία -έμφυλη, σχολική, εφηβική, σεξουαλική- όλες οι μορφές της είναι παιδιά της ίδιας μητέρας: της ενδοοικογενειακής βίας.
    Η βιβλιογραφία δείχνει ότι εκείνος που ασκεί βία μέσα στην εργασία του είναι εκείνος που έχει ασκήσει βία στο σχολείο και είναι ο ίδιος αντίστοιχα που έχει βιώσει βία μέσα στην οικογένειά του. Υπάρχει δηλαδή εξοικείωση με τη βία από την παιδική ηλικία.
    Αν δεν πιάσουμε το νήμα της βίας -κρυφής ή φανερής- μέσα στην οικογένεια, το φαίνομενο θα συνεχίσει να εντείνεται και να επεκτείνεται.

    Υπήρξε μια αλματώδης αύξηση της βίας της τάξης του 20% στη διάρκεια των lockdown. Σε ολόκληρη την Ευρώπη παρατηρήθηκε αύξηση των κλήσεων βοήθειας σε γραμμές για θύματα βίας τους πρώτους 9 μήνες της πανδημίας. Ήταν παράγοντας τα lockdown, «απόνερα» των οποίων βλέπουμε ακόμη και σήμερα; 

    Η πανδημία ξεκίνησε ως μια υγειονομική κρίση και εξελίχθηκε σε υπαρξιακή κρίση. Θέσαμε ερωτήματα όπως: Τι είναι η ζωή; Τι είναι ο θάνατος; Πότε η ελευθερία μπαίνει πάνω από την ίδια τη ζωή; Πόση αξία έχει η ζωή χωρίς την ελευθερία και την ανθρώπινη επαφή;  Βιώσαμε σημαντικές απώλειες βασικών μας αναγκών, όπως είναι η ελευθερία και η ανθρώπινη επαφή.
    Ένας τέτοιος περιορισμός μπορεί να οδηγήσει σε ενστικτώδεις μηχανισμούς επιβίωσης, που πάνω στο κατάλληλο υπόβαθρο μπορούν να βγουν ακατέργαστοι προς τα έξω, μέσα από τη βία και την επίθεση. Και όταν λέμε «να βγουν» εννοούμε σε κάποιον άλλο ή στον εαυτό μας. Γι’ αυτό είδαμε και αύξηση στη χρήση ουσιών και των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών.
    Την ίδια στιγμή το lockdown δεν επέτρεπε τους περιφερειακούς αντιπερισπασμούς αποσυμπίεσης, όπως είναι τα ταξίδια, τα ψώνια, τα γήπεδα, οι συναντήσεις με φίλους. Μείναμε ξαφνικά μέσα σ’ ένα σπίτι μόνοι με τις επιλογές μας και κάποιες φορές καταλάβαμε δυστυχώς ότι αυτές οι επιλογές είναι κακοποιητικές. Επομένως «φυλακιστήκαμε με τις επιλογές μας».
    Στην πανδημία θύτης και θύμα βρέθηκαν κλεισμένοι μέσα, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα διαφυγής.  Προσέξτε όμως. Δεν δημιούργησε η πανδημία τον θύτη ή το θύμα. Αυτοί οι ρόλοι προϋπήρχαν και απλώς ενισχύθηκαν κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες, δεδομένου ότι δεν υπήρχαν πλέον οι εύκολες, γνώριμες λύσεις.Ούτε ο θύτης μπορούσε να διοχετεύσει την ένταση και τον θυμό του μέσα από συναθροίσεις ούτε το θύμα αντίστοιχα μπορούσε να κουκουλώσει ή να υποτιμήσει τον πόνο μέσα από την επικοινωνία με κάποιο συγγενή ή φίλο. Άλλωστε, όλα αυτά είναι υποκατάστατα και σε καμία περίπτωση λύσεις.
    Γι’ αυτό και οι κλήσεις σε τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας μπορεί όντως να έγιναν η μόνη δυνατότητα διεξόδου.

    Μιλούν περισσότερο σήμερα οι γυναίκες και τα παιδιά για τη βία;

    Φαίνεται πως η πανδημία μπορεί να βοήθησε σε αυτό. Ήταν σαν να κλείσαμε τις πόρτες του σπιτιού μας και να ανοίξαμε περισσότερο τα αυτιά μας, τα μάτια μας, τις ψυχές μας. Να ακούσουμε. Και όταν αισθανθήκαμε ότι μας ακούν, αντίστοιχα τολμήσαμε και να μιλήσουμε. Βασική προϋπόθεση του ομιλητή είναι το ακροατήριο. Τώρα μιλάμε περισσότερο γιατί είμαστε και έτοιμοι να ακούσουμε περισσότερο.
    Μοιάζει σαν να είμαστε περισσότερο έτοιμοι να διαχωρίσουμε την ευθύνη του θύτη και να δεχτούμε την ολοκληρωτική απενοχοποίηση του θύματος, ειδικά στις περιπτώσεις της σεξουαλικής κακοποίησης, όπως στην περίπτωση του me too. Μας ενδιαφέρει η ουσία των σχέσεών μας και όχι μόνο η επιφάνεια. Έχουμε πραγματικό νοιάξιμο και όχι αρρωστημένη περιέργεια για το τι συμβαίνει στον διπλανό, κι αυτό ήταν κάτι που επίσης μας έμαθε η πανδημία. Ότι, δηλαδή, αυτό που συμβαίνει στον διπλανό, δεν είναι μακριά. Μας αφορά.

    Τι ρόλο έχει παίξει η ύπαρξη κοινωνικών λειτουργών/ψυχολόγων στα σχολεία; 

    Η ύπαρξη εκπαιδευμένου προσωπικού σε ζητήματα ψυχικής υγείας είναι μια μεγάλη βοήθεια, τόσο για τους εκπαιδευτικούς όσο και για τους γονείς. Το σχολείο είναι το δεύτερο περιβάλλον όπου το παιδί μαθαίνει να συσχετίζεται. Εκεί μπορεί ένα έμπειρο μάτι να εντοπίσει λανθασμένες συμπεριφορές και τραύματα που μπορεί να κουβαλάει ένα παιδί. Αρχικά, λοιπόν, η παρουσία τους είναι σημαντική για να εντοπιστούν προβλήματα που μπορεί να υπάρχουν και να μην έχουν γίνει εμφανή μέσα στην οικογένεια.

    Σε δεύτερη ανάγνωση, ο ειδικός έρχεται να δώσει βοήθεια, να κατευθύνει, να ενημερώσει τους γονείς και τέλος να δημιουργήσει ένα νέο πλαίσιο, αυτό το θεραπευτικό, στο παιδί που θα μάθει να εμπιστεύεται, να μεταφέρει τη δυσκολία του και να μοιράζεται το συναίσθημά του. Ειδικά εάν στο σπίτι δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις. Θέλω να είμαι δίκαιη. Η γονεϊκότητα σήμερα είναι μια πολύ περίπλοκη και απαιτητική υπόθεση. Σαν γονιός μέσα σε μια τεράστια μέρα με πολλές υποχρεώσεις και τρέξιμο πρέπει να βρω χρόνο για το παιδί μου και την ίδια στιγμή να καταλάβω τα δικά μου τα σκοτάδια, να μην τα μεταφέρω.Γι’ αυτό και καμαρώνω πολύ τους νέους γονείς που έρχονται και ζητούν βοήθεια. Οι ψυχολόγοι διορθωτικές κινήσεις θα κάνουμε. Οι πρωταγωνιστές για ένα παιδί είναι και θα είναι πάντα οι γονείς.Τι θα ήταν ίσως ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που θα έπρεπε να μάθουμε στα παιδιά μας για να εξελιχθούν σε υγιείς προσωπικότητες;  Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από την ελευθερία. Σημαντικό είναι τα παιδιά να μάθουν να είναι ελεύθερα. Θυμηθείτε ότι φροντίζω σημαίνει φροντίζω για την αυτονομία του άλλου. Εμείς μπερδευόμαστε και νομίζουμε ότι φροντίδα σημαίνει αναλαμβάνω τον άλλο, θυσιάζομαι, βάζω τον εαυτό μου στην άκρη.
    Γι’ αυτό και η Ελληνίδα μητέρα έχει μάθει να φροντίζει, αλλά όχι να φροντίζεται. Και αυτή η νοοτροπία της θυσίας, και αντίστοιχα της ενοχής, μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.
    Τα νέα παιδιά έχει σημασία να νιώσουν ελεύθερα, να χτίσουν αυτονομία, για να μπορούν να βρουν τα δικά τους υλικά, να φτιάξουν τη δική τους ευτυχία.

    Ποια είναι τα σημάδια μιας κακοποιητικής σχέσης;

    Κανείς δεν μπορεί να γίνει κακοποιητικός, εάν δεν του το επιτρέψουμε. Το υπογραμμίζω αυτό γιατί έχει νόημα να καταλάβουμε ότι η κακοποιητική σχέση, όπως κάθε σχέση, χρειάζεται δύο. Κάποιος να κακοποιεί και κάποιος να ανέχεται.  Η βία συχνά ξεκινάει πιο ήπια, με ένα υποτιμητικό σχόλιο, ένα απαξιωτικό βλέμμα και εξελίσσεται κλιμακωτά. Συναντώ γυναίκες που πρώτα οι ίδιες θα υποτιμήσουν τη βία, που δέχονται ότι «ήταν απλά ένα χαστούκι», «μια σπρωξιά». Εξαρχής, λοιπόν, να πούμε ότι δεν υπάρχει καμία ανοχή σε καμία μορφή βίας.
    Ένα ακόμα σημάδι είναι όταν εντοπίζουμε έντονη ζήλεια, πίσω από την οποία τις περισσότερες φορές κρύβονται έλεγχος και περιορισμός. Εδώ πάλι πρέπει να προσέξουμε γιατί ένα κορίτσι που μπορεί να μην έχει λάβει την αντίστοιχη προσοχή στο σπίτι του, μπορεί να καταγράψει αυτή τη συμπεριφορά ως ενδιαφέρον και νοιάξιμο που η ίδια έχει στερηθεί.
    Κακοποιητικές σχέσεις συναντάμε επίσης σε κλειστά συστήματα. Σταδιακά, το ζευγάρι κλείνεται, αποκόβεται απο άλλες σχέσεις, με αποτέλεσμα την απομόνωση και τον αυτοεγκλωβισμό. Στόχος είναι η απόλυτη εξάρτηση του θύματος από τον θύτη, να μην υπάρxει καμία αυτονομία. Γι΄αυτό και συχνά βλέπουμε γυναίκες να σταματούν τη δουλειά τους, να μην έχουν τη δική τους οικονομική ανεξαρτησία, ώστε η φυγή τους να γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.

    Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των θυμάτων; 

    Έχει σημασία να δούμε τόσο τον θύτη όσο και το θύμα. Γιατί ο ένας «χρειάζεται» τον άλλο. Θύτης και θύμα πάνε χέρι-χέρι και οι ρόλοι εναλλάσσονται. Θύτης και θύμα έχουν έναν κοινό παρανομαστή: νιώθουν φόβο και ανασφάλεια.  Έχουν στερηθεί την αγάπη και την προσοχή.  Τα αγόρια που εξελίσσονται σε θύτες μεγαλώνουν συχνά με αντιλήψεις που κρύβουν από πίσω έμφυλα στερεότυπα, όπως «τα αγόρια δεν κλαίνε», «οι άντρες δεν πονάνε» και μαθαίνουν να φοβούνται το συναίσθημά τους και τελικά να μη συνδέονται με αυτό. Μαθαίνουν ότι «για να είναι άντρες, θα πρέπει να είναι άτρωτοι και άφοβοι», με αποτέλεσμα να θάβουν οτιδήποτε νιώθουν, να μετατρέπονται σε παγωμένα ρομπότ που από πίσω κρύβουν φοβισμένους, ανασφαλείς ανθρώπους οι οποίοι έχουν ανάγκη τη βία για να επιβληθούν και να υπάρξουν.  Οποιοδήποτε αίσθημα αμφισβήτησης ή απόρριψης καταγράφεται ως απειλή στην οποία απαντούν με ό,τι έχουν μάθει: βία, επιβολή και τρομοκρατία.  Μην ξεχνάτε ότι ο ενήλικας θύτης έχει υπάρξει τις περισσότερες φορές ο ίδιος θύμα στην παιδική του ηλικία.
    Αντίστοιχα, τα κορίτσια που μαθαίνουν να ανέχονται τη βία τη γνωρίζουν ήδη μέσα από το σπίτι τους. Έχουν δει τη μαμά να υπομένει, να ανήκει κάπου, στον μπαμπά και μετά στο σύζυγο και στο παιδί της. Και δεν έχουν μάθει να είναι ελεύθερες και αυτόνομες. Θύτης και θύμα είναι δύο άνθρωποι ανελεύθεροι και εγκλωβισμένοι.

    Τι ψυχολογική στήριξη και ενδυνάμωση χρειάζεται μια γυναίκα που θέλει να ξεφύγει από μια κακοποιητική σχέση; 

    Μια γυναίκα που μένει σε μια κακοποιητική σχέση, συχνά έχει εκπαιδευτεί να ανέχεται και να υπομένει τη βία. Με κάποιο τρόπο της είναι γνώριμη.
    Ίσως έχει μεγαλώσει μέσα στα σκληρά έμφυλα στερεότυπα που λένε «η γυναίκα πρέπει να κρατήσει την οικογένεια», «μια μάνα πρέπει να θυσιάζεται για τα παιδιά της», να έχει εκπαιδευτεί να βάζει τον εαυτό της στην άκρη, να τον ξεχνάει και τελικά ακόμα και να τον κακοποιεί.  Χρειάζεται πολλή ουσιαστική δουλειά η ίδια, με όλα όσα κουβαλάει μέσα της, για να ξεφύγει από αυτές τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις.  Ουσιαστικά, το φαινόμενο της κακοποίησης μπορεί να εξαλειφθεί μόνο από εκεί που γεννιέται, μέσα στην οικογένεια. Μέσα στο γονεϊκό ζευγάρι, στο πώς επικοινωνούν οι δυο γονείς, στο πώς μεγαλώνουμε τους γιους και τις κόρες μας.

    Ποιες είναι οι επιπτώσεις της σεξουαλικής και της σωματικής βίας στα θύματα;

    Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, γι’ αυτό και ο τρόπος που θα βιώσει και θα καταγράψει ένα τραύμα είναι επίσης μοναδικός.
    Θέλει προσοχή να μην κάνουμε γενικεύσεις.  Συναντώ όμως γυναίκες που κουβαλούν αυτό το τραύμα χρόνια, που ίσως τόλμησαν να το πουν στη μητέρα τους κι εκείνη το μείωσε, το υποτίμησε, γιατί και η ίδια φοβήθηκε την αντίδραση, την κριτική. Δεν κακοποιεί μόνο το ίδιο το τραύμα, αλλά και ο τρόπος που θα το φροντίσουμε ή αντίστοιχα θα το αμελήσουμε, θα το κουκουλώσουμε.
    Συχνά τα θύματα εκτός από δυσκολίες στην ψυχική τους υγεία, όπως αγχώδεις διαταραχές, κρίσεις πανικού ή συναισθηματικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, εμφανίζουν δυσκολία εμπιστοσύνης και συσχέτισης. Κλείνονται, φοβούνται, αναπτύσσοντας αισθήματα ενοχής και ντροπής με αποτέλεσμα να παράγουν μοναξιά και να απομονώνονται.
    Υπάρχουν βήματα που πρέπει να κάνουμε ως κοινωνία και ως πολιτεία για τον περιορισμό του φαινομένου της βίας;  Η οικογένεια είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας.
    Οικογένεια, πολιτεία και σχολείο θα πρέπει να πάνε χέρι -χέρι.  Για να γίνουν τα πρώτα βήματα της αλλαγής θα πρέπει οι γονείς να καταλάβουν τι σκοτάδια κουβαλούν οι ίδιοι στις δικές τους βαλίτσες. Για να μην τα επαναλάβουν. Πρέπει να οργανωθούν συντονισμένες σχολές γονέων, με εκπαιδευμένους ειδικούς.  Ο τρόπος που θα μεγαλώσω το παιδί μου θα καθορίσει το πώς θα σταθεί το ίδιο στο αύριο, στη δική του οικογένεια, στον σύντροφό του, στο παιδί του, στον συνάδελφό του.  Η γονεϊκότητα είναι σκυταλοδρομία, που σημαίνει ότι θα μεταφέρω όσα έχω μάθει απο τον πατέρα μου και εκείνος από τον δικό του. Η βία και η ανοχή αντίστοιχα μεταφέρονται διαγενεακά, από γιαγιά σε μητέρα και από μητέρα σε κόρη, από παππού σε πατέρα και από πατέρα σε γιο.  Σε κάθε περίπτωση η αλλαγή θα πρέπει να ξεκινήσει σήμερα, για να μπορέσουμε να δούμε τα αποτελέσματα πολύ αργότερα.

    Φωτογράφιση: Όλγα Τζίμου

    Συνέντευξη στο τεύχος ΔΥΟ | Φεβρουάριος 2023

  • Η ελληνική παιδοκαρδιοχειρουργική στην αιχμή των εξελίξεων

    Η ελληνική παιδοκαρδιοχειρουργική στην αιχμή των εξελίξεων

    Ο Δρ Γιώργος Σαρρής δεν χρειάζεται συστάσεις, καθώς είναι ταυτισμένος με την ανάπτυξη της Παιδοκαρδιοχειρουργικής στη χώρα μας. Έχει πραγματοποιήσει χιλιάδες επεμβάσεις σε νεογνά, βρέφη, παιδιά αλλά και σε ενήλικες με συγγενείς καρδιοπάθειες. Σήμερα είναι καρδιοχειρουργός – παιδοκαρδιοχειρουργός στη Β’ Παιδοκαρδιοχειρουργική Κλινική του “ΜΗΤΕΡΑ” και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Παιδοκαρδιοχειρουργικής Εταιρείας (European Congenital Heart Surgeons Association, ECHSA.
    Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό ΔΥΟ ο Δρ Σαρρής αναφέρεται εκτενώς στις αλλαγές που έχει φέρει η τεχνολογία -τόσο η Τεχνητή Νοημοσύνη όσο και οι 3D εκτυπώσεις- στο πεδίο της Παιδοκαρδιοχειρουργικής, τονίζει την ανάγκη αξιολόγησης των παιδοκαρδιοχειρουργικών κέντρων και αναφέρεται στη μεγάλη “πληγή” της χώρας μας, που είναι η έλλειψη ενός προγράμματος παιδιατρικών μεταμοσχεύσεων καρδιάς – πνευμόνων.

    Τι είναι το 3D printing και ποιες είναι οι εφαρμογές του στην Παιδοκαρδιοχειρουργική;

    Στις συγγενείς καρδιοπάθειες ο παιδοκαρδιοχειρουργός έχει να κάνει με περιστατικά δύσκολα και δυσνόητα. Οι συγγενείς καρδιοπάθειες είναι εκ γενετής κατασκευαστικές ανωμαλίες και δεν μοιάζουν με τις περισσότερες παθήσεις των ενηλίκων όπου το υπόβαθρο είναι σωστό και κάτι χαλάει στη συνέχεια. Στα παιδιά μιλάμε για μια εκ γενετής ανωμαλία που προέκυψε ως σφάλμα στη διαδικασία της εξέλιξης του εμβρύου. Μια διαδικασία με άπειρα στάδια κατά τα οποία από ένα μικρό σωληνάκι καταλήγουμε σε μια λειτουργική καρδιά ικανή να υποστηρίξει την κυκλοφορία, όπου τα σφάλματα και οι συνδυασμοί σφαλμάτων είναι άπειρα.
    Μέχρι σήμερα, πριν από κάθε χειρουργείο παίρναμε διάφορες απεικονίσεις. Με βάση αυτές, τη γνώση και την εμπειρία του, ο χειρουργός προσπαθούσε να ανασυνθέσει στο μυαλό του την εικόνα που θα συναντούσε στο χειρουργείο. Σήμερα, φτιάχνουμε τρισδιάστατες δομές σε ένα εκμαγείο με βάση τα ψηφιακά δεδομένα της αξονικής, της μαγνητικής τομογραφία ή των υπερήχων. Με ειδικά λογισμικά ανασυνθέτουμε την εικόνα, μπορούμε να την επεξεργαστούμε και στη συνέχεια με χρήση εξειδικευμένων τρισδιάστατων εκτυπωτών (που έχουν ακρίβεια 16 χιλιοστών του χιλιοστού) να φτιάξουμε ένα πιστό αντίγραφο της καρδιάς. Χρησιμοποιώντας, μάλιστα, τα κατάλληλα υλικά, μπορούμε να προσομοιώσουμε και την υφή του ιστού.
    Έτσι, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα το ανατομικό πρόβλημα, μπορούμε να περιεργαστούμε το εκμαγείο, να το κόψουμε και να το μελετήσουμε και το χειρουργικό team να πάει στην επέμβαση πολύ καλύτερα προετοιμασμένο για το τι ακριβώς θα συναντήσει, ώστε να μην υπάρχουν δυσάρεστες εκπλήξεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε βεβιασμένες, μη ιδεώδεις χειρουργικές ενέργειες. Μάλιστα, χρησιμοποιώντας το πιστό αντίγραφο της καρδιάς, υπάρχει η δυνατότητα να προσομοιώσουμε την επέμβαση, ώστε αυτή τελικά να γίνει με μεγαλύτερη ακρίβεια και αποτελεσματικότητα, με σιγουριά για την ιατρική ομάδα και τεράστιο όφελος για τον ασθενή: οι επιπλοκές μειώνονται και ο ασθενής έχει την ωφέλεια της πραγματικά Εξατομικευμένης Ιατρικής. Μέχρι και σήμερα, οι χειρουργοί εκπαιδεύονται στις επεμβάσεις μέσω της διαδικασίας του apprenticeship. Εργάζονται, δηλαδή, δίπλα σε κάποιον έμπειρο χειρουργό μέχρι να αποκτήσουν την απαραίτητη γνώση και εμπειρία. Η δυσκολία με τις παιδοκαρδιοχειρουργικές επεμβάσεις είναι ότι είναι εξαιρετικά σπάνιες και σχεδόν κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ως αποτέλεσμα, ο εκπαιδευόμενος θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να αποκτηθεί αρκετή εμπειρία σε πολλά είδη σπάνιων επεμβάσεων. Μπορεί όμως να εξασκηθεί όσες φορές χρειάζεται πάνω σε ένα τρισδιάστατα εκτυπωμένο εκμαγείο μιας καρδιάς με σπάνια πάθηση, χωρίς κανέναν απολύτως κίνδυνο για τον ασθενή! Για αυτό και αυτή η τεχνολογία έχει και τεράστια εκπαιδευτική αξία. Φέρνει πραγματική επανάσταση στην ιατρική εκπαίδευση, επιτρέποντας τη μελέτη περιπτώσεων και των πιο σπάνιων παθήσεων, που αποθηκεύονται σε μια on-line βιβλιοθήκη, προσβάσιμη από όλους. Υπάρχουν και πραγματικές (φυσικές) ανατομικές βιβλιοθήκες σε κάποια λίγα πανεπιστήμια στο εξωτερικό, αλλά η διαδικασία πρόσβασης σ’ αυτές είναι πολύ πιο δύσκολη: απαιτείται άδεια, μετακίνηση στο εξωτερικό κ.ο.κ. Επιπλέον, τα εκθέματα είναι «ΝΟ TOUCH» (δεν επιτρέπεται να τα αγγίξει ο επισκέπτης). Αντιθέτως, τα 3D εκμαγεία μπορείς να τα τυπώσεις όσες φορές θέλεις, να τα κόψεις όπως χρειάζεται και να τα μελετήσεις όσο θέλεις. Είναι ένας καινούργιος κόσμος!
    Άρα, η χρησιμότητα των 3D εκτυπώσεων είναι τριπλή: ωφέλεια για τον συγκεκριμένο ασθενή, χειρουργική προσομοίωση και εκπαίδευση.Μέσω της 3D Life (http://www.3dlife.gr/) η Ελλάδα πρωτοστατεί στη διάδοση αυτής της τεχνολογίας και στο εξωτερικό, έχοντας ήδη αναπτύξει μια από τις μεγαλύτερες ανατομικές βιβλιοθήκες τρισδιάστατων μοντέλων καρδιάς στον κόσμο.
    Επόμενο βήμα για τη χώρα μας είναι αυτή η τεχνολογία να υιοθετηθεί επισήμως από τον ΕΟΠΥΥ, ώστε να είναι προσιτή σε κάθε ασφαλισμένο. Αυτή η τεχνολογία άλλωστε δεν περιορίζεται στις συγγενείς καρδιοπάθειες, αλλά η εφαρμογή της έχει επεκταθεί και στις δομικές καρδιοπάθειες των ενηλίκων, ενώ παράλληλα έχει εφαρμογές και στην Ογκολογία, βοηθώντας στην ακριβέστερη αφαίρεση ή ακτινοβόληση όγκων, καθώς και στην Ορθοπεδική, επιτρέποντας τον σχεδιασμό ορθοπεδικών προσθετικών, ούτως ώστε να είναι εξατομικευμένα και εφαρμοσμένα απευθείας στον ασθενή. Πρόσφατα η τεχνολογία εφαρμόζεται από τη 3D Life για την εκτύπωση εξατομικευμένων ορθοπαιδικών ναρθήκων που επιτρέπουν στα παιδιά (και ενήλικες) με κατάγματα να επιστρέψουν ταχύτερα σε αθλητικές δραστηριότητες.

    Πώς βοηθά την αποστολή σας η Τεχνητή Νοημοσύνη;

    Ξεκινώντας από τεκμηριωμένα ιατρικά δεδομένα που αφορούν τη διάγνωση, την κλινική κατάσταση των ασθενών, τις χειρουργικές και άλλες θεραπείες και τα αποτελέσματα, με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης (Artificial Intelligence – AI) και της Μηχανικής Μάθησης (Machine Learning – ML) μπορούμε να δημιουργήσουμε αλγορίθμους ώστε η επεξεργασία των δεδομένων να γίνεται με απόλυτη αντικειμενικότητα και ακρίβεια, να αξιολογήσουμε την αποτελεσματικότητα των χειρουργικών πράξεων και άλλων θεραπειών και να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα ώστε οι επεμβάσεις μας να καταστούν ακριβέστερες. Με άλλα λόγια, η τεχνητή νοημοσύνη έρχεται να μας βοηθήσει να μετρήσουμε την ποιότητα για να δούμε αν πετυχαίνουμε τους στόχους μας. Στην Ελλάδα γίνεται πολύ μεγάλος λόγος -και πολύ σωστά- για το κόστος των ιατρικών πράξεων, καθώς δεν πρέπει να γίνεται σπατάλη. Ωστόσο, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και η ποιότητα των υπηρεσιών, για τη διασφάλιση της οποίας στην ουσία υπάρχει ελάχιστη μέριμνα, σε αντίθεση με ό,τι είναι από ετών καθιερωμένο στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ.

    Με την τεχνητή νοημοσύνη φτιάχνουμε αλγορίθμους που αναλύουν τα δεδομένα και βοηθούν:
    Α. Στο να υπολογίσουμε ποιος είναι ο κίνδυνος της επέμβασης που πρόκειται να γίνει και ποιος ο κίνδυνος επιπλοκών για συγκεκριμένους ασθενείς με συγκεκριμένες παθήσεις, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις ιδιαιτερότητές τους. Αυτό βοηθά τον γιατρό να πάρει τη σωστή απόφαση για τον κάθε ασθενή.
    Β. Στην αξιολόγηση των παιδοκαρδιοχειρουργικών κέντρων. Ο αλγόριθμος εξετάζει μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα ανά κατηγορία επέμβασης και παθήσεως τους ασθενείς που έχουν χειρουργηθεί και υπολογίζει ποια θα έπρεπε να είναι τα αποτελέσματα.Η διαδικασία γίνεται μαθηματικά και αντικειμενικά και το σύστημα σου λέει πού βρίσκεται το κάθε κέντρο στην κλίμακα ποιότητας και πού θα πρέπει να είναι. Είναι σημαντικό να υιοθετηθεί ένα υποχρεωτικό σύστημα αξιολόγησης των παιδοκαρδιοχειρουργικών αποτελεσμάτων, και επιπροσθέτως τα αποτελέσματα επιβάλλεται να είναι διαφανώς δημόσια. Η αρμόδια επιτροπή του ΚΕΣΥ, της οποίας έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος, αλλά και το Υπουργείο Υγείας έχουν ζητήσει αυτά τα στοιχεία από τα Παιδοκαρδιοχειρουργικά Κέντρα και είμαστε έτοιμοι, εφόσον τα στοιχεία μας δοθούν, να τα αξιολογήσουμε επιστημονικά και να εισηγηθούμε σχετικά. Ας σημειωθεί ότι παγκοσμίως έχουν αναπτυχθεί δύο μεγάλες βάσεις παιδοκαρδιοχειρουργικών δεδομένων σε Ευρώπη και Αμερική. Η ευρωπαϊκή Βάση Δεδομένων (European Congenital Heart Surgery Database)έχει στοιχεία από 300.000 καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις. Έτσι, έχουμε στα χέρια μας τη σοφία 300.000 επεμβάσεων, καθώς και τα πανίσχυρα εργαλεία της Τεχνητής Νοημοσύνης που διατίθενται δωρεάν στην Ελλάδα για να πραγματοποιήσουμε την αντικειμενική αξιολόγηση των παιδοκαρδιοχειρουργικών αποτελεσμάτων κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αυτό φυσικά θα σημάνει τεράστιο όφελος για τα καρδιοπαθή παιδιά και τις οικογένειές τους, αλλά και θα αποτελέσει παράδειγμα για πολλές δραστηριότητες στην πατρίδα μας, στις οποίες η έλλειψη αξιολόγησης αποτελεί δυσθεράπευτη πληγή.

    Τι έχει αλλάξει -από τότε που ήλθατε στην Ελλάδα- στην Παιδοκαρδιοχειρουργική στη χώρα μας;

    Η ελληνική Παιδοκαρδιοχειρουργική βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο. Παλιά, η πλειονότητα των μικρών παιδιών που χρειάζονταν επεμβάσεις καρδιάς έφευγαν στο εξωτερικό. Σήμερα, όχι μόνο πρέπει να είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που ίσως χρειάζονται να πάνε στο εξωτερικό, αλλά η ελληνική Παιδοκαρδιοχειρουργική βρίσκεται στην αιχμή των επιστημονικών εξελίξεων, όπως για παράδειγμα στην ανάπτυξη της τρισδιάστατης εκτύπωσης της καρδιάς και στις εφαρμογές της τεχνητής Νοημοσύνης στις οποίες αναφέρθηκα. Οι γονείς των παιδιών με καρδιολογικά προβλήματα στη χώρα μας θα πρέπει να αισθάνονται ασφάλεια.

    Από την άλλη πλευρά, δεν εφησυχάζουμε. Θέλουμε πάντα να κάνουμε το καλύτερο ως επιστήμονες και απαιτούμε και η Πολιτεία να θέλει να γίνεται το καλύτερο και να πράξει ό,τι ρυθμιστικά της αναλογεί, ώστε να υλοποιηθούν στην Ελλάδα αυτά που έπρεπε ήδη από ετών να έχουν γίνει: Αξιολόγηση των παιδοκαρδιοχειρουργικών κέντρων τόσο στον Δημόσιο όσο και στον Ιδιωτικό τομέα, διαφανής δημοσίευση των παιδοκαρδιοχειρουργικών αποτελεσμάτων, αλλά και πλήρης κάλυψη των εξόδων θεραπείας από τα δημόσια ασφαλιστικά Ταμεία. Παρεμπιπτόντως, αυτά αποτελούν και πάγιο διαχρονικά αίτημα των φιλανθρωπικών Συλλόγων Καρδιοπαθών Παιδιών στην Ελλάδα, όπως της ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ στην Αθήνα και τις ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ στη Θεσσαλονίκη, συλλόγων με ανεκτίμητη προσφορά στα καρδιοπαθή Παιδιά που γνωρίζουν και επισημαίνουν στην Πολιτεία τις ανάγκες και ελλείψεις στην αντιμετώπιση των καρδιοπαθών παιδιών στη χώρα μας. Μία τεράστια έλλειψη είναι ότι δεν υπάρχει ακόμη στην Ελλάδα πρόγραμμα παιδιατρικών μεταμοσχεύσεων καρδιάς – πνευμόνων και αυτό είναι ντροπιαστικό. Όταν ήλθα στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ πριν από 25 χρόνια, ήμασταν πολύ σύντομα έτοιμοι να ξεκινήσουμε ένα τέτοιο πρόγραμμα στο Ωνάσειο. Το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν η αδειοδοτική έγκριση του Υπουργείου. Στα δέκα χρόνια που ήμουν στο Ωνάσειο αυτό δεν προχώρησε. Έκτοτε πέρασαν άλλα 15 χρόνια και ακόμη δεν έχει γίνει κάτι. Μπορεί ο αριθμός των παιδιών που χρειάζονται μεταμόσχευση στη χώρα μας να μην είναι μεγάλος, όμως και ένα παιδί που χρειάζεται μεταμόσχευση να χαθεί, αυτό είναι πολύ. Προς το παρόν η μόνη διέξοδος για τα παιδιά αυτά παραμένει η μετάβαση του παιδιού και της οικογένειας και η πολύμηνη παραμονή τους σε κάποιο μεταμοσχευτικό κέντρο του εξωτερικού που θα το δεχτεί. Φυσικά, ούτε και αυτή η λύση μπορεί να εφαρμοστεί για πολλά παιδία σε βαρεία κλινική κατάσταση, λ.χ. σε μηχανική υποστήριξη της κυκλοφορίας (ECMO).

    sarris

  • «Για καλή υγεία χρειάζεται μέτρο και κοινή λογική»

    «Για καλή υγεία χρειάζεται μέτρο και κοινή λογική»

    ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ν. ΚΑΛΗΣ & ΛΑΜΠΡΟΣ Σ. ΣΥΝΤΩΣΗΣ

    Τι συμβαίνει όταν δύο σπουδαίοι Έλληνες καθηγητές ενώνουν τις δυνάμεις τους; Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Αυτό συνέβη στο βιβλίο Textbook of Lifestyle Medicine που κυκλοφόρησε πρόσφατα και συνυπογράφουν ο Στέφανος Ν. Κάλης (Stefanos N. Kales) MD, MPH, FACP, FACOEM, Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και Καθηγητής και Διευθυντής στο Τμήμα Ιατρικής της Εργασίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας TH Chan του Χάρβαρντ και ο Δρ Λάμπρος Συντώσης, Διακεκριμένος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Rutgers και Πρόεδρος του νεοσύστατου Ινστιτούτου Ιατρικής του Μεσογειακού Τρόπου Ζωής.

    Ένα βιβλίο που δείχνει στους επαγγελματίες υγείας τον τρόπο για να προλαμβάνουν ή να θεραπεύουν προβλήματα υγείας μέσω του τρόπου ζωής. Γιατί, όπως επισημαίνουν μιλώντας στο περιοδικό ΔΥΟ οι δύο σπουδαίοι επιστήμονες, “ο τρόπος ζωής μας μάς αρρωσταίνει ή μας θεραπεύει, ανάλογα με τις επιλογές μας. Οτιδήποτε ξεφεύγει από το μέτρο είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω είναι κακό για την υγεία μας”.

    Τι εννοούμε όταν λέμε Lifestyle Medicine;

    H Lifestyle Μedicine ή Iατρική του Tρόπου Zωής ή του «Ευ Ζην» είναι αυτό ακριβώς που λέει: Χρησιμοποιεί τις συνήθειες που έχουμε καθημερινά, τον τρόπο ζωής μας, για να προλάβει και να θεραπεύσει ασθένειες που σχετίζονται με την καθημερινότητά μας, με τη διατροφή, με τη φυσική δραστηριότητα, το στρες, τον ύπνο, τις κοινωνικές σχέσεις και τις καταχρήσεις (κάπνισμα, αλκοόλ).
    Είναι ένας κλάδος της Ιατρικής που προηγήθηκε της μοντέρνας δυτικής ιατρικής και μπορούμε να πούμε ότι οι ρίζες της εντοπίζονται στην αρχαία ελληνική ιατρική -ξεκινώντας από την ιπποκρατική μέθοδο που δεν ήταν τίποτε άλλο από επεμβάσεις στον τρόπο ζωής των ανθρώπων για να μπορέσουν να προλάβουν και να θεραπεύσουν ασθένειες.

    Ο Ιπποκράτης έλεγε ότι όταν το σώμα χρησιμοποιείται σωστά, όταν γυμνάζεται μέσα από τις δουλειές που κάνει, τότε είναι ένα σώμα υγιές και ο άνθρωπος μεγαλώνει καλά. Όταν δεν το κάνει, τότε αρρωσταίνει και γερνά γρήγορα.
    To συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε και σήμερα μετά από χιλιάδες έρευνες είναι αυτό που γνώριζε ο Ιπποκράτης 2.500 χρόνια πριν!

    Ποιοι είναι οι βασικοί πυλώνες της Ιατρικής του τρόπου ζωής;

    Είναι όλα αυτά που προσπαθούμε να αλλάξουμε: η διατροφή, η φυσική δραστηριότητα, το στρες, ο ύπνος, οι κοινωνικές σχέσεις και οι καταχρήσεις.

    Πώς τους αλλάζουμε;

    Ο τρόπος που προτείνουμε ως μέσο για την προώθηση της υγείας των ανθρώπων είναι ο μεσογειακός (παραδοσιακός Ελληνικός) τρόπος ζωής.
    Όπως υπάρχει η μεσογειακή δίαιτα, υπάρχει και ο μεσογειακός τρόπος ζωής ο οποίος αποτελεί το gold standard.

    Αποτελείται από:
    ✤ Τη μεσογειακή διατροφή που και φέτος αναδείχθηκε ως η πιο καλή, η πιο υγιεινή, η πιο νόστιμη και η πιο εύκολη διατροφή από πολλούς διεθνείς οργανισμούς. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν αναφερόμαστε στη μεσογειακή διατροφή που ακολουθούμε σήμερα, αλλά στην παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή, όπου το μεταπολεμικό Κρητικό παράδειγμα (1950-1970) είναι το gold standard.
    ✤ Τη φυσική δραστηριότητα: Όχι όμως με τον τύπο της άσκησης, όχι με δραστηριότητες που προγραμματίζουμε και μας προκαλούν στρες, αλλά με φυσική δραστηριότητα που σχετίζεται με τις ανάγκες της μετακίνησής μας και της εργασίας αλλά και με το παιχνίδι και τη διασκέδαση. Μια φυσική δραστηριότητα ενταγμένη άρρηκτα στην καθημερινή ζωή και άσκηση σε μορφή παιχνιδιού, όπως η δουλειά στον κήπο.
    ✤ Τη σιέστα: Συστήνουμε κάποια στιγμή στη διάρκεια της ημέρας ο άνθρωπος να ξεκουράζεται, π.χ. με έναν μεσημεριανό ύπνο 20-30 λεπτών -αλλά όχι περισσότερο.
    ✤ Τις κοινωνικές σχέσεις: Είναι πολύ σημαντικές για την υγεία του ανθρώπου, πιο σημαντικές από τη διατροφή ή τη φυσική δραστηριότητα. Οι άνθρωποι που έχουν θετικές κοινωνικές σχέσεις έχουν επιτυχή γήρανση, δηλαδή γερνάνε με λιγότερα προβλήματα υγείας και ίσως ζούνε και περισσότερα χρόνια.

    Ωστόσο μέσα στην πανδημία ευνοήθηκε πολύ η απομόνωση…
    Αυτό είχε ξεκινήσει πολύ πριν την πανδημία εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο έχει εξελιχθεί η καθημερινότητά μας.
    Είναι σημαντικό να μην έχουμε μόνο σχέσεις στο Facebook, αλλά να έχουμε κοντά μας ανθρώπους με τους οποίους αισθανόμαστε καλά, γιατί μόνο αυτοί δρουν θετικά στην υγεία μας.
    Είναι επίσης σημαντικό να κρατάμε μακριά ανθρώπους που δεν αισθανόμαστε καλά μαζί τους, ανθρώπους που τους ζηλεύουμε ή μας ζηλεύουν.
    Πολύ σημαντικό είναι επίσης το να έχει κάποιος έναν σκοπό στη ζωή του. Ακόμη και όταν μεγαλώνει κάποιος, είναι σημαντικό να υπάρχει κάτι που να τον εξιτάρει, που να δουλεύει πάνω σε αυτό και να τον κάνει να αισθάνεται ότι παράγει. Αν δραστήριοι άνθρωποι αναγκαστούν να πάρουν σύνταξη και δεν αντικαταστήσουν αυτό που έκαναν με κάτι εξίσου ενδιαφέρον και σημαντικό, συνήθως «μαραζώνουν» και πεθαίνουν σύντομα.
    Όσον αφορά στις καταχρήσεις ή τις εξαρτήσεις, ο μεσογειακός τρόπος ζωής συστήνει όλα αυτά να γίνονται με μέτρο. Στη μεσογειακή διατροφή, σε αντίθεση με άλλα διατροφικά σχήματα, όλα επιτρέπονται. Η μεσογειακή διατροφή είναι πολύ ανοιχτή -δεν απαγορεύει τίποτα, αλλά βάζει πάντα την έννοια του μέτρου. Το μέτρο ισχύει για όλες τις εκφάνσεις του μεσογειακού τρόπου ζωής.

    Πότε δημιουργήθηκε η Lifestyle Medicine;

    Υπήρχε πάντα, ωστόσο πριν από 15 χρόνια ιδρύθηκε το American College of Lifestyle Medicine.
    Εκεί γιατροί που δούλευαν κυρίως στην προληπτική Ιατρική και στις εναλλακτικές ιατρικές μεθόδους, που τάσσονται κατά της πολυφαρμακίας προσπαθούσαν να εφαρμόσουν τις αλλαγές στον τρόπο ζωής για τη θεραπεία των ασθενών.
    Στη Lifestyle Μedicine σε έναν ασθενή π.χ. με αυξημένα λιπίδια αντί για στατίνες προτείνονται αλλαγές στον τρόπο ζωής. Οι αλλαγές αυτές όμως δυστυχώς γίνονται δύσκολα. Χρειάζεται επιμονή και υπομονή και στενή συνεργασία μεταξύ ασθενή και θεράποντα ειδικού. Είναι πολύ ευκολότερο για όλους να χρησιμοποιήσουμε φάρμακα, αλλά δυστυχώς τα φάρμακα πολλές φορές έχουν παρενέργειες και βέβαια κόστος.
    Σήμερα υπάρχουν πολλά Εθνικά και Διεθνή Ινστιτούτα Ιατρικής του Τρόπου Ζωής. Πρόσφατα μάλιστα δημιουργήσαμε στην Ελλάδα και το Ινστιτούτο Ιατρικής του Μεσογειακού Τρόπου Ζωής (Mediterranean Lifestyle Medicine Institute) με έδρα το νησί της Λέρου (medlifestyle.org).
    Το ερχόμενο καλοκαίρι (27 Ιουνίου- 5 Ιουλίου) θα πραγματοποιηθεί στη Λέρο και στην Κω το πρώτο summer school σχετικά με την παραδοσιακή Μεσογειακή ιατρική του τρόπου ζωής το οποίο απευθύνεται σε επαγγελματίες υγείας και φοιτητές.

    Πώς μας αρρωσταίνει ο τρόπος ζωής μας;

    Ο τρόπος ζωής μας μάς αρρωσταίνει ή μας θεραπεύει ανάλογα με τις επιλογές μας.
    Οτιδήποτε ξεφεύγει από το μέτρο είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω είναι κακό για την υγεία μας. Ακόμη κι αν κάτι είναι καλό, δεν σημαίνει ότι το περισσότερο είναι καλύτερο (π.χ. το να έχεις πολλούς φίλους που δεν προλαβαίνεις να τους δεις δεν είναι καλύτερο από το να έχεις λίγους και καλούς με τους οποίους μπορείς να έχεις ουσιαστικές σχέσεις).

    Στις αλλαγές του τρόπου ζωής υπάρχουν δύο μυστικά:
    Πρώτον, το μέτρο και δεύτερο, η κοινή λογική. Αυτά έχει ανάγκη ο κόσμος. Στη φυσική δραστηριότητα, για παράδειγμα, αν δεν κάνουμε καθόλου άσκηση είναι κακό για την υγεία μας, αν κάνουμε με μέτρο είναι καλό, αλλά αν κάνουμε υπερβολική άσκηση είναι επίσης κακό.
    Το ίδιο συμβαίνει και με το φαγητό: όταν δεν τρώμε καθόλου είναι κακό, αν τρώμε με μέτρο είναι ΟΚ και αν τρώμε πολύ είναι επίσης κακό. Κάτι που έχει προκύψει από τις μελέτες των τελευταίων δέκα ετών είναι ότι για να έχεις σημαντικές διαφορές στην υγεία σου αρκούν πολύ μικρές αλλαγές στον τρόπο ζωής σου. Στην παχυσαρκία, για παράδειγμα, δεν χρειάζεται κάποιος να αποκτήσει κανονικό βάρος ή να γίνει λεπτός για να αποκτήσει καλή υγεία.
    Αν χάσει 2-3% του βάρους του, μπορεί μεν να παραμείνει παχύσαρκος, αλλά αυτή η διαφορά στο βάρος θα έχει σημαντική, θετική επίπτωση στην υγεία του.
    Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές ξεκινάμε ένα πρόγραμμα ρύθμισης του βάρους βάζοντας λάθος στόχους (π.χ. να χάσουμε 25 κιλά). Αν χάσουμε μόνο 5 κιλά αισθανόμαστε αποτυχημένοι, ενώ στην πραγματικότητα έχουμε πετύχει τον στόχο μας!
    Κάτι ανάλογο ισχύει και για τη φυσική δραστηριότητα. Ακόμη και χίλια βήματα παραπάνω καθημερινά μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την υγεία. Ειδικά σε άτομα άνω των 60 ετών μπορούν να μειώσουν σημαντικά τη θνησιμότητα. Επομένως, απαιτούνται πολύ μικρές αλλαγές για πολύ μεγάλα αποτελέσματα -και αυτό είναι πάρα πολύ ελπιδοφόρο. Είναι σημαντικό να στοχεύουμε σε μικρές αλλαγές που μπορούμε να πετύχουμε και να τις διατηρήσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι αυστηρές συμβουλές και συστάσεις μπερδεύουν τον κόσμο και τον κάνουν τελικά να μην κάνει απολύτως τίποτα ή του δημιουργούν στρες που τελικά κάνει περισσότερο κακό στην υγεία.

    Τι επίπτωση είχε στην υγεία μας η πανδημία;

    Ήδη οι μελέτες δείχνουν ότι αυξήθηκαν σημαντικά τα ποσοστά ψυχολογικών και ψυχιατρικών νοσημάτων. Επίσης, η σωματική σύσταση άλλαξε, καθώς αυξήθηκαν τα ποσοστά παχύσαρκων και υπέρβαρων ατόμων.
    Και τα παιδιά επηρεάστηκαν πολύ όσον αφορά στη φυσιολογική ωρίμανση και την κοινωνικότητά τους εξαιτίας του γεγονότος ότι έκλεισαν τα σχολεία.

    Πόσο σημαντική είναι η ολιστική και εξατομικευμένη προσέγγιση στην Ιατρική του Τρόπου Ζωής;

    Στην προσέγγιση της Lifestyle Medicine ο ειδικός δεν πρέπει να αξιολογεί μόνο τα σχετικά με την ειδικότητά του (ο γιατρός μόνο το ιατρικό ιστορικό, ο διαιτολόγος μόνο τη διατροφή, ο εργοφυσιολόγος μόνο τη φυσική δραστηριότητα). Όλοι πρέπει να αξιολογούν όλες τις πιθανές αιτίες που δημιούργησαν το πρόβλημα.  Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να μην πήρε βάρος επειδή για κάποιο χρονικό διάστημα έτρωγε περισσότερο, αλλά επειδή μείωσε τη φυσική δραστηριότητα. Αν ο διαιτολόγος δεν αξιολογήσει το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας και δώσει στον ασθενή δίαιτα με λιγότερες θερμίδες από όσες τρώει χωρίς αλλαγή στη φυσική δραστηριότητα, τότε το αποτέλεσμα δεν θα είναι το αναμενόμενο.
    Αν εστιάσεις μόνο σε έναν παράγοντα και στην άσκηση και δεν αξιολογήσεις και τους υπόλοιπους, δεν θα αναγνωρίσεις το πραγματικό πρόβλημα.

    Ποια νοσήματα μπορούν να προληφθούν με τις παρεμβάσεις του τρόπου ζωής;

    Τα λεγόμενα μη μεταδιδόμενα νοσήματα: τα καρδιαγγειακά, τα μεταβολικά νοσήματα, όπως ο διαβήτης, αλλά και κάποιες μορφές καρκίνου.

    Μιλήστε μας για το νέο σας βιβλίο.

    Το Textbook of Lifestyle Medicine κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιανουάριο και απευθύνεται σε επαγγελματίες υγείας όλων των ειδικοτήτων από την αρχή της εκπαίδευσής τους, δηλαδή σε φοιτητές αλλά και σε γιατρούς, διαιτολόγους, ψυχολόγους που ασχολούνται με ασθενείς και θέλουν να επεκτείνουν τον ορίζοντα τους προς το ολιστικό κομμάτι. Περιλαμβάνει πληροφορίες για τους έξι πυλώνες της ιατρικής του τρόπου ζωής, όπως η άσκηση, η διατροφή, ο ύπνος, η μείωση του άγχους, οι κοινωνικές σχέσεις και η αποφυγή επικίνδυνων ουσιών. Το βιβλίο δίνει το θεωρητικό υπόβαθρο για την αξιολόγηση των ασθενών, αλλά και χρήσιμα και πρακτικά εργαλεία που θα βοηθήσουν τους ειδικούς στη δουλειά τους.
    Τα key points, τα take home messages και οι ερωτήσεις αυτοαξιολόγησης βοηθούν τον αναγνώστη στην εμπέδωση της γνώσης.
    Το βιβλίο είναι χρήσιμο και για μη ειδικούς που ενδιαφέρονται για την υγεία τους και την υγεία των αγαπημένων τους. Είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο που το κάνει ευχάριστο στο διάβασμα, παρέχοντας πρακτικές συμβουλές και μεθόδους βελτίωσης της υγείας μας.

  • «Το τοπίο στην oρθοπαιδική αλλάζει συνεχώς»

    «Το τοπίο στην oρθοπαιδική αλλάζει συνεχώς»

    Δρ Θεόδωρος Π. Κορμάς, Συντονιστής Διευθυντής Ορθοπαιδικού Τμήματος – Διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας Νοσοκομείου “Αγ. Σάββας” – Πρόεδρος 2021 της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ορθοπαιδικής και Τραυματολογίας – ΕΕΧΟΤ

    Επαυξημένη πραγματικότητα, Τεχνητή Νοημοσύνη, Τρισδιάστατες Εκτυπώσεις, Ρομποτική και εξατομικευμένη Χειρουργική μετασχηματίζουν το τοπίο στην Ορθοπαιδική σήμερα και θα συνεχίσουν να το κάνουν και στο μέλλον. “Με τη χρήση της τεχνολογίας, πολλά πράγματα γίνονται πλέον πιο εύκολα, πιο άνετα, πιο ανώδυνα και πιο αποτελεσματικά”, σημειώνει στη συνέντευξή του στο περιοδικό ΔΥΟ ο Συντονιστής Διευθυντής Ορθοπεδικού Τμήματος – Διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας Νοσοκομείου “Αγ. Σάββας” – Πρόεδρος 2021 της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ορθοπαιδικής και Τραυματολογίας – ΕΕΧΟΤ, Δρ Θεόδωρος Π. Κορμάς, προσθέτοντας ότι “ούτε η φαντασία μας μπορεί να μας περιορίσει στο πού θα φτάσουν αυτές οι εξελίξεις”.

    Πώς επηρέασε το μυοσκελετικό η πανδημία;

    Την εποχή της καραντίνας μειώθηκαν πάρα πολύ τα τροχαία ατυχήματα, όπως παρατηρήσαμε πανευρωπαϊκά στα μεγάλα τραυματολογικά κέντρα και αυτό ήταν ένα «όφελος» της πανδημίας. Ένα άλλο στοιχείο που άλλαξε σημαντικά στη διάρκεια της πανδημίας ήταν η καθημερινή μας συμπεριφορά. Οι περισσότεροι καθίσαμε στο σπίτι και περιορίσαμε την καθημερινή άσκηση με δυσμενείς συνέπειες για την υγεία μας, ενώ ίσως κάποιοι άλλοι εξαιτίας του εγκλεισμού φαίνεται να κινητοποιήθηκαν περισσότερο από ό,τι συνήθιζαν εξαιτίας της ανάγκης να βγουν από το σπίτι, με προφανή οφέλη.

    Στη λειτουργία των νοσοκομείων και στον προγραμματισμό των χειρουργείων είχαμε αλλαγές;

    Όσον αφορά στη λειτουργία των νοσοκομείων, μειώθηκαν για κάποιο διάστημα τα τακτικά χειρουργεία και συγκεκριμένα εκείνα που δεν ήταν εντελώς απαραίτητο να γίνουν άμεσα, αλλά μπορούσαν να περιμένουν μερικές εβδομάδες. Ευτυχώς, οι επείγουσες καταστάσεις, όπως οι τραυματισμοί και τα ογκολογικά χειρουργεία, δεν καθυστέρησαν καθόλου στην αντιμετώπισή τους. Το διάστημα που δεν υπήρχε καραντίνα η μόνη περίπτωση στην οποία υπήρξαν καθυστερήσεις ήταν σε ασθενείς που επρόκειτο να χειρουργηθούν, αλλά έχαναν το ραντεβού τους λόγω νόσησης από κορονοϊό. Έτσι, σε γενικές γραμμές, σημειώθηκε για λίγο καιρό μείωση κυρίως σε εγχειρήσεις για χρόνιες παθήσεις, όπως είναι οι αρθροπλαστικές και οι επεμβάσεις διόρθωσης παραμορφώσεων του σκελετού, καταστάσεις δηλαδή στις οποίες η μικρή χρονική αναβολή δεν έχει επιπτώσεις στην υγεία των ασθενών.

    Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι το Post COVID Syndrome προκαλεί προβλήματα και στο μυοσκελετικό. Πράγματι, μερικές φορές προκαλεί μυϊκούς και αρθρικούς πόνους, μεταλοιμώδη μυοπάθεια, δυσκαμψία. Κάθε μέρα ακούμε για κάποιο νέο σύμπτωμα και είναι βέβαιο ότι θα δούμε και μακροχρόνιες επιπτώσεις στο πλαίσιο του συνδρόμου. Η μεγαλύτερη επιβάρυνση αφορά ωστόσο τους ασθενείς που νοσηλεύτηκαν επί μακρόν σε ΜΕΘ. Αυτοί οι ασθενείς μερικές φορές χρειάζονται μακροχρόνια φυσικοθεραπεία. Υποφέρουν από αδυναμία και πολλές φορές μπαίνουν για μεγάλα διαστήματα που μπορεί να φτάνουν τους έξι μήνες σε ειδικά κέντρα αποκατάστασης, προκειμένου να καταφέρουν να σταθούν και πάλι στα πόδια τους. Ούτως ή άλλως, μετά από μακρά νοσηλεία σε ΜΕΘ, ανεξάρτητα από το αν κάποιος νοσηλεύεται με κορονοϊό ή όχι, χρειάζεται κάποιο χρόνο για να συνέλθει.

    Πώς επηρέασε ο κορονοϊός το έργο της ΕΕΧΟΤ;

    Οι περιορισμοί μας υποχρέωσαν να στραφούμε προς διαφορετικούς τρόπους εκπαίδευσης των Ορθοπαιδικών, οι οποίοι υπήρχαν μεν, αλλά έως τότε δεν τους είχαμε χρησιμοποιήσει και αναπτύξει τόσο πολύ. Προκειμένου να συνεχίσουμε το εκπαιδευτικό μας έργο, διοργανώσαμε virtual και υβριδικά συνέδρια αλλά και πάρα πολλά webinars – διαδικτυακά σεμινάρια, όπου είχαμε την ευκαιρία και τη δυνατότητα να συμμετέχουν διακεκριμένοι ομιλητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό και να τα παρακολουθήσουν ακροατές από ολόκληρο τον κόσμο! Επίσης, το 77ο συνέδριο της ΕΕΧΟΤ πραγματοποιήθηκε υβριδικά με τη συμμετοχή 100 ξένων ομιλητών και Ελλήνων της Διασποράς από πέντε ηπείρους. Παρουσιάστηκαν περισσότερες από 500 επιστημονικές εργασίες και έγιναν 350 διαλέξεις!

    Μιλήστε μας για τις νεότερες εξελίξεις που παρουσιάστηκαν στο 77ο συνέδριο της ΕΕΧΟΤ.

    Μιλήσαμε για τα πάντα αλλά υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον για εφαρμογές της Ρομποτικής Χειρουργικής και της Επαυξημένης Πραγματικότητας (Augmeneted Reality-AR) στην Oρθοπαιδική Χειρουργική, για Τεχνητή Νοημοσύνη-Αrtificial Intelligence, για Χειρουργική με ελάχιστες τομές και πάρα πολύ μικρές τομές, για τεχνικές εξατομικευμένης αρθροπλαστικής, για registries καταγμάτων αρθροπλαστικών και οστεοπόρωσης, αλλά και για τη χρήση συστημάτων πλοήγησης – navigation στα Ορθοπαιδικά χειρουργεία. Επίσης, αναλύσαμε θέματα όπως η σύγχρονη διάγνωση και θεραπεία των λοιμώξεων του μυοσκελετικού, η οστεοπόρωση, η ευπάθεια των ηλικιωμένων. Συζητήθηκαν ακόμη πολύ ενδιαφέροντα θέματα αθλητικών κακώσεων και ενδοσκοπικών επεμβάσεων στον ώμο και στο γόνατο, ενώ είχαμε πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις και για τη σπονδυλική στήλη με προσκεκλημένους κορυφαίους Έλληνες και ξένους ομιλητές.
    Μια από τις πιο ξεχωριστές παρουσίες ήταν εκείνη του καθηγητή Timothy Briggs από το Λονδίνο, ο οποίος είχε την ιδέα του GIRFT – Get It Right The First Time, μια μεθοδολογία με την οποία κατόρθωσε να μειώσει το κόστος σε όλους τους τομείς της χειρουργικής, υποδεικνύοντας την εφαρμογή αυστηρών προδιαγραφών για να γίνονται όλα σωστά από την αρχή, από την πρώτη φορά. Με τον τρόπο αυτό μειώνονται οι επιπλοκές, οι επανεπεμβάσεις, η ταλαιπωρία του ασθενούς και η επιβάρυνση του συστήματος.

    Πολύ σημαντική ήταν επίσης η ομιλία του διάσημου Βρετανού δικηγόρου Mark Stephens, ο οποίος μίλησε για τα Eλγίνεια μάρμαρα, προκαλώντας αίσθηση.
    Σημαντική ήταν τέλος η τιμητική βράβευση του Σταύρου Βουτζούλια, ο οποίος διατέλεσε διευθυντής στον Άγιο Σάββα έως το 2003 και υπήρξε πρωτοπόρος στην Ελλάδα στην αντιμετώπιση των όγκων του μυοσκελετικού.

    Η τεχνολογία πώς έχει αλλάξει το τοπίο στην Ορθοπαιδική;

    Η ιατρική δεν είναι «τέλεια επιστήμη», αλλά βελτιώνεται καθημερινά και το τοπίο αλλάζει συνεχώς. Το σημαντικό είναι να χρησιμοποιούμε τις μεθόδους που γνωρίζουμε καλά, ενσωματώνοντας νέα πράγματα και οικοδομώντας πάνω στην υπάρχουσα γνώση. Μία από τις πιο σημαντικές πρόσφατες εξελίξεις που έχει φέρει η τεχνολογία στην Ορθοπαιδική είναι τα 3D printed implants, δηλαδή οι εξατομικευμένες προσθέσεις που εκτυπώνονται σε 3D εκτυπωτές. Αυτές αποτελούν πολύ χρήσιμα εργαλεία στην Ορθοπαιδική Ογκολογία, όπου τα ελλείμματα που μπορεί να προκύψουν από την εκτομή των όγκων και χρειάζονται αποκατάσταση είναι απρόβλεπτα μεγάλα και σύνθετα. Με τη χρήση της τεχνολογίας πολλά πράγματα γίνονται πλέον πιο εύκολα, πιο άνετα, πιο ανώδυνα και πιο αποτελεσματικά. Με τη χρήση τεχνικών της επαυξημένης πραγματικότητας (Αugmented Reality) χρησιμοποιούμε πλέον διάφορα εργαλεία με αισθητήρες που βοηθούν να βλέπουμε πού ακριβώς κατευθύνεται κάθε υλικό και είμαστε απόλυτα ακριβείς στους χειρουργικούς μας χειρισμούς. Το μέλλον σε αυτό το κομμάτι υπόσχεται πολλά. Ούτε η φαντασία μας μπορεί να μας περιορίσει να προβλέψουμε που θα οδηγήσουν οι εξελίξεις. Σίγουρα, όμως, η σωστή χρήση της τεχνολογίας προϋποθέτει πολύ καλή εκπαίδευση.

    Ως προς τα υλικά έχουμε εξελίξεις;

    Όπως ανέφερα και παραπάνω, η πιο σημαντική εξέλιξη είναι οι 3D printed προθέσεις. Αυτό, όμως, που είναι πολύ σημαντικό στον τομέα των υλικών είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναθέσει στις Ευρωπαϊκές Ομοσπονδίες των Επιστημονικών Εταιρειών να μελετήσουν και να παρουσιάσουν τα νέα ΕU MDRs – Medical Devices Regulations, νέους Ευρωπαϊκούς κανονισμούς για όλα τα ιατρικά υλικά. Πρόκειται μία διαδικασία η οποία αναμένεται ότι θα εξασφαλίσει τη θέσπιση νέων αυστηρών κανόνων για την καταλληλότητα όλων των υλικών που χρησιμοποιούνται στον άνθρωπο και θα αποκλείσει ιατροτεχνολογικά προϊόντα που δεν αποδεικνύονται απολύτως ασφαλή.

    Μιλήστε μας για τους όγκους που καλείται να αντιμετωπίσει ένας Χειρουργός Ορθοπαιδικός.

    Η Ορθοπαιδική αντιμετωπίζει όγκους του μυοσκελετικού συστήματος των άκρων, της λεκάνης και της σπονδυλικής στήλης οι οποίοι μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις, πρωτοπαθείς ή δευτεροπαθείς. Εμφανίζονται στα οστά και στα μαλακά μόρια, η αντιμετώπισή τους είναι ιδιαίτερη και συνοδεύεται από σημαντικές προκλήσεις.

    Έχουμε αλλαγές σε αυτό το κομμάτι της Ογκολογίας;

    Βλέποντας τις εξελίξεις σε βάθος 20-30 ετών θα πρέπει να πούμε ότι παλιότερα οι σοβαροί όγκοι στα χέρια ή στα πόδια κατέληγαν συνήθως σε ακρωτηριασμό, ενώ σήμερα ελάχιστη ανάγκη υπάρχει για κάτι τέτοιο. Τα μέλη διατηρούνται, παραμένουν λειτουργικά και οι περισσότεροι ασθενείς θεραπεύονται. Έχουμε πλέον τα κατάλληλα υλικά και φάρμακα που ξέρουμε πως να τα χρησιμοποιούμε και εφαρμόζουμε πολύ αποτελεσματικά την ακτινοβολία. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι αντιμετωπίζουμε τους όγκους του μυοσκελετικού συστήματος με βάση ειδικά πρωτόκολλα, στο πλαίσιο μιας καλά συντονισμένης και στενά συνεργαζόμενης διεπιστημονικής ομάδας -Multidisciplinary Team approach– ικανής να εξασφαλίζει γρήγορα τη σωστή διάγνωση, να εφαρμόζει αποτελεσματικά συνδυασμό βαριών θεραπευτικών μεθόδων και να δίνει την καλύτερη ευκαιρία σε κάθε ασθενή.
    Ύψιστη προτεραιότητα είναι πάντα η ζωή του ασθενούς. Στη συνέχεια προέχει η διατήρηση του άκρου, ακολουθεί διατήρηση της λειτουργικότητας και τέλος το καλό αισθητικό αποτέλεσμα.

    Η γήρανση του πληθυσμού ποιες προκλήσεις φέρνει όσον αφορά στην Ορθοπαιδική;

    Με την αύξηση του μέσου όρου ζωής των ανθρώπων, μεγάλο πρόβλημα είναι -και θα επιτείνεται- η οστεοπόρωση, η ευπάθεια και η σαρκοπενία που εμφανίζουν οι μεγαλύτερες ηλικίες. Επίσης, τα κατάγματα και βέβαια η αρθρίτιδα. Είναι σίγουρο ότι στο μέλλον θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε περισσότερες περιπτώσεις αρθρίτιδας. Η επιδίωξή μας είναι να απαλλάξουμε τους ασθενείς από τα προβλήματα αυτά.

  • Πώς η πανδημία COVID19 προκάλεσε πτώση των γεννήσεων στην Ευρώπη και στην χώρα μας

    Πώς η πανδημία COVID19 προκάλεσε πτώση των γεννήσεων στην Ευρώπη και στην χώρα μας

    Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε την συνέντευξη του Δρ. Λουκά Κλέντζερη, Μαιευτήρα – Χειρουργού – Γυναικολόγου, σχετικά με το πώς η πανδημία COVID19 προκάλεσε πτώση των γεννήσεων στην Ευρώπη και στην χώρα μας.