Συντάκτης: ΔΥΟ Newsroom

Γράφει ο Δρ. Μιχάλης Βικελής, Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD, www.headaches.gr

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε την αίσθηση του πονοκέφαλου. Στην πραγματικότητα, το πιο διαδεδομένο είδος πονοκέφαλου (κεφαλαλγίας)  είναι  ο Πονοκέφαλος Τάσεως, ο οποίος εμφανίζεται  περιοδικά  στο 80% των ανθρώπων και  δίνει  την αίσθηση ότι «σας σφίγγει το κεφάλι μια πρέσα».

Υπάρχουν πολλές αιτίες  με τις οποίες  μπορείτε να δικαιολογήσετε την εμφάνισή του π.χ. η πολύωρη  εργασία μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, η παράλειψη γευμάτων ή έλλειψη ύπνου, η κακή στάση του σώματος κ.ά.

Οι αιτίες όμως αυτές δεν εξηγούν  πραγματικά την πηγή του πόνου. Έρχεται από την κεφαλή σας ή συμβαίνει κάτι άλλο;

Πράγματι, σήμερα  γνωρίζουμε  ότι η ουσιαστική αιτία για την εμφάνιση του πονοκέφαλου τάσης είναι οι συσπάσεις και οι πιθανές θλάσεις  στους  36 διαφορετικούς τύπους μυών  της κεφαλής του αυχένα και των ώμων, τους οποίους χρησιμοποιούμε  κάθε μέρα  για τη όρθια στάση της κεφαλής, την ομιλία και για τις εκφράσεις του προσώπου. Αυτοί με την σειρά τους στέλνουν σήματα πόνου στον εγκέφαλο τα οποία τελικά αντιλαμβανόμαστε ως απλό πονοκέφαλο (κεφαλαλγία τάσης).

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι  ώστε να βοηθήσετε τους καταπονημένους μύες της κεφαλής του αυχένα και των ώμων σας.

Ανακούφιση από το στρες:

Αν είστε πολυάσχολοι και στρεσαρισμένοι, τεχνικές χαλάρωσης όπως ο διαλογισμός ή απλές ασκήσεις αναπνοής μπορεί να σας βοηθήσουν να μειώσετε το στρες και  την ένταση των μυών. Ο χρόνος με τους φίλους ή μιας μικρής διάρκειας ύπνος μπορεί να φέρει τα επίπεδα του στρες σε φυσιολογικά επίπεδα.

Μασάζ:

Την επόμενη φορά που θα έχετε ένα επίμονο πονοκέφαλο, δοκιμάστε ένα απαλό μασάζ στον αυχένα και τους ώμους  ώστε να βοηθήσετε την χαλάρωση των μυών στα σημεία αυτά.

Αναλγητικά:

Εάν αντιμετωπίζετε συχνά προβλήματα πονοκεφάλου,  τα αναλγητικά που διατίθενται από το φαρμακείο, χωρίς συνταγή ιατρού, μπορεί να σας βοηθήσουν στην αποτελεσματική αντιμετώπισή του.

Σύμφωνα με τους ειδικούς,  το κατάλληλο σκεύασμα θα πρέπει να δρα τόσο κεντρικά όσο και περιφερικά, να έχει γρήγορη δράση και να προσφέρει αποτελεσματική αντιμετώπιση της κεφαλαλγίας καθώς και να είναι καλά ανεκτό.

Επιπρόσθετα, τελευταίες έρευνες αποδεικνύουν  ότι για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση του πόνου, τα αναλγητικά πρέπει να λαμβάνονται με τα πρώτα συμπτώματα και στη χαμηλότερη αλλά συνάμα αποτελεσματική δόση.

Αν ο πονοκέφαλος είναι αρκετά συχνός, αλλάζει χαρακτήρα ή δεν ανταποκρίνεται στα συνήθη αναλγητικά, ασφαλώς και θα πρέπει να συμβουλευθείτε τον ιατρό σας.

Τα τελευταία χρόνια ακούμε όλο και περισσότερο ότι κάποιος από το περιβάλλον μας διαγνώστηκε με κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, συνήθως μετά από κάποιο έντονα στρεσογόνο γεγονός.

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι το ανοσοποιητικό του σύστημα δυσλειτουργεί και επιτίθεται στον εαυτό του, προκαλώντας διάφορα συμπτώματα.

Υπολογίζεται ότι ένας στους πέντε πάσχει από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, που μπορεί να είναι σε έξαρση ή να «κοιμάται», όπως λένε οι ειδικοί.

Αυτό που είναι σημαντικό να γνωρίζουμε είναι ότι τα αυτοάνοσα νοσήματα συνδέονται άμεσα με τον σύγχρονο τρόπο ζωής, με το τι βιώνουμε, με το τι αισθανόμαστε, αλλά και με το τι καταναλώνουμε. Όλα αυτά τα επεξεργασμένα τρόφιμα και ό,τι άλλο τρώμε, πίνουμε και αναπνέουμε, οι ταχείς ρυθμοί της δύσκολης καθημερινότητας, το στρες, επηρεάζουν τη δράση των κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού.

Ειδικότερα, όπως εξηγεί η Δρ. Νικολέτα Κοΐνη, Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής και Αναγεννητικής Ιατρικής (http://functionalmedsystem.com): «Τα αυτοάνοσα νοσήματα προκαλούνται από εσφαλμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, μιας και αυτό επιτίθεται σε κύτταρα του ίδιου του οργανισμού, τα οποία, σταδιακά, παύει να αναγνωρίζει ως δικά του και τα αντιμετωπίζει σαν ξένα.

Οποιοσδήποτε παράγοντας, που μπορεί να αλλοιώσει τη βιοχημική ή τη γενετική πληροφορία σε επίπεδο κυττάρου, ώστε αυτό να αναγνωρίζεται ως ξένο από τον ίδιο τον οργανισμό, ενοχοποιείται για την αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων. Περισσότερες από 80 ασθένειες καταγράφονται επίσημα, ως αποτέλεσμα της επίθεσης αυτής του ανοσοποιητικού συστήματος με «αυτοαντισώματα» εναντίον οργάνων, ιστών και κυττάρων του ίδιου του σώματος. Άλλες 20 προστέθηκαν πρόσφατα, ενώ οι ερευνητές πρόκειται να προσθέσουν τουλάχιστον 40 επιπλέον».

Το ανθρώπινο σώμα, λοιπόν, ουσιαστικά αντιδρά σε οποιαδήποτε απόκλιση από το φυσιολογικό και στόχος των ειδικών είναι η επαναφορά των κυττάρων στην πρότερη ισορροπία. Ο ιδανικός τρόπος, για να συμβεί αυτό, είναι ένα σύγχρονο μοντέλο στοχευμένης και εξατομικευμένης αντιμετώπισης, που στηρίζεται σε πρωτόκολλα και σε επιστημονικές μελέτες, που έμπρακτα αποδεικνύουν πώς αποκαθίσταται η βιοχημική ισορροπία του οργανισμού.

Η Δρ. Κοΐνη επισημαίνει:

«Τα κύτταρά μας είναι οι μικρότερες μονάδες ζωής, ομάδες κυττάρων δημιουργούν τους ιστούς και τα όργανα του σώματός μας. Η συνολική βιοχημική και ορμονική τους ισορροπία, ομοιόσταση, σχετίζεται άμεσα με την κατάσταση της υγείας μας. Η ομοιόσταση του σώματος και οι μεταβολικές οδοί εξαρτώνται από τη λήψη και από την απορρόφηση των τροφών, καθώς και από τοξικές ενώσεις, που εισέρχονται στο σώμα μας».

Και συνεχίζει:

«Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι, πλέον, τα τρόφιμα είναι ανεπαρκή στο να προσφέρουν τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά που χρειαζόμαστε. Έτσι, στην πάροδο των ετών, το φορτίο ανεπάρκειας, που συσσωρεύεται στα κύτταρά μας, τα αλλοιώνει σε τέτοιο βαθμό, που κάποια από αυτά αναγνωρίζονται από τον ίδιο τον οργανισμό μας ως ξένα. Το ανοσοποιητικό σύστημα οφείλει να συμβάλει στην επιβίωση του οργανισμού με διττό ρόλο. Αφενός με το να αναγνωρίζει ως αντιγόνα βλαβερούς και παθογόνους μικροοργανισμούς – εισβολείς, τοξίνες, ιούς και να τους επιτίθεται, παράγοντας αντισώματα εναντίον τους και προστατεύοντάς μας από ασθένειες. Αφετέρου με το να αναγνωρίζει και να δέχεται τα δικά του στοιχεία, δομές, όργανα, συστήματα και ιστούς, καθώς και όλους τους παράγοντες, που υποστηρίζουν την επιβίωση».

Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή, από την οποία προκύπτουν τα μεγαλύτερα οφέλη για την υγεία και για την ευεξία των ασθενών. Οφέλη, που τεκμηριώνονται με ανάλογους δείκτες εξετάσεων και με κλινικά αποτελέσματα.

Το σύστημα υγείας Λειτουργικής Ιατρικής είναι προσιτό σε όλους, αφορά χρόνια, μεταβολικά και αυτοάνοσα νοσήματα, καθώς και άτομα που ενισχύουν προληπτικά τα επίπεδα υγείας τους.

Αποκαθιστά την κυτταρική λειτουργία, χωρίς λήψη χημικών και φαρμακευτικών ουσιών και μπορεί να εφαρμοστεί μεμονωμένα ή σε συνδυασμό, πάντοτε κατά την κρίση του εξειδικευμένου γιατρού.

«Τα θεραπευτικά πρωτόκολλα – αγωγές υπολογίζονται με αλγόριθμους και με κλάσματα, βάσει των αναλύσεων και των δεικτών των εξετάσεων. Δεν προϋπάρχουν. Είναι αυστηρά εξατομικευμένα, οι δόσεις και τα συστατικά καθορίζονται κάθε φορά και οι ασθενείς τα προμηθεύονται μόνο από φαρμακεία», καταλήγει η Δρ. Νικολέττα Κοΐνη.

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Η παρασιτική κνήφη είναι η πιο συχνή κνησμώδης δερματοπάθεια, η οποία οφείλεται στα τσιμπήματα (δήγματα) διαφόρων εντόμων, όπως κουνούπια, κοριοί, ψύλλοι, σφήκες, μέλισσες, μύγες, μυρμήγκια, σκορπιοί και αράχνες. Δήγματα μπορούν να επιφέρουν και όντα της θάλασσας, όπως οι τσούχτρες και οι μέδουσες.

Tα τσιµπήµατα µπορεί να προκαλέσουν τοπικές ή γενικευµένες αντιδράσεις, οι οποίες µπορούν να υποχωρήσουν από µόνες τους, χωρίς ιδιαίτερη αντιµετώπιση, ή µπορεί να ταλαιπωρήσουν το άτοµο, αν το σηµείο του τσιµπήµατος επιµολυνθεί ή αν το άτοµο είναι αλλεργικό.

Τα πιο συχνά τσιµπήµατα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είναι τα τσιµπήµατα από κουνούπια. Μετά το τσίµπηµα εµφανίζεται εξάνθηµα στο σηµείο του δήγµατος µε έναν ή περισσότερους ποµφούς, που διαρκούν για 3-4 ώρες ή και περισσότερο.

Σε κάποιες περιπτώσεις µπορούν να εµφανιστούν φουσκάλες (ποµφόλυγες) µε υγρό, οι οποίες είναι πιο συχνές στα παιδιά και κυρίως στα κάτω άκρα.

Βασικό χαρακτηριστικό της παρασιτικής κνήφης, εκτός από τα εξανθήµατα, είναι ο έντονος κνησµός.

Μετά από κάθε τσίµπηµα, αφού το εξάνθηµα υποχωρήσει, είναι πιθανό να δηµουργηθεί στο δέρµα µία σκουρόχρωµη κηλίδα. Αυτή λέγεται µεταφλεγµονώδης υπερµελάγχρωση.

Πρόληψη

Μπορούµε να προστατευθούµε από τα τσιµπήµατα των εντόµων φροντίζοντας να φοράµε δροσερά ρούχα µε µακριά µπατζάκια ή µανίκια, χρησιµοποιώντας στο σπίτι σήτες και εντοµοαπωθητικά, αλλά και µε τους ανάλογους ψεκασµούς, αν βρισκόµαστε σε µέρη µε έντονη παρουσία εντόµων.

Ποτίζουµε το πρωί και αποφεύγουµε να έχουµε στάσιµα νερά στο µπαλκόνι ή στον κήπο µας. Καθαρίζουµε καλά µε ηλεκτρική σκούπα τα σπίτια που έχουν να κατοικηθούν πολύ καιρό (π.χ. εξοχικά), ώστε να αποµακρύνουµε αράχνες, κοριούς και ψύλλους. Αερίζουµε καλά και ψεκάζουµε τα στρώµατα.

Είναι χαρακτηριστικό πως έντοµα όπως οι ψύλλοι µπορούν να επιβιώσουν για πολλούς µήνες, χωρίς την παρουσία του ξενιστή (κατοικιδίου) σε ένα σπίτι ή σε έναν κήπο.

Αντιµετώπιση

Κουνούπια: Χρησιµοποιούµε τοπικά κρέµα κορτιζόνης για µερικές ηµέρες ή κρέµα µε συνδυασµό αντιβιοτικού και κορτιζόνης, αντιισταµινικά από το στόµα για την ελαχιστοποίηση του κνησµού και αντιβιοτικά, σε περίπτωση επιµόλυνσης.

Κοριοί: Το ίδιο όπως στα κουνούπια.

Μέλισσες-Σφήκες: Σε αντίθεση µε τις σφήκες, κατά το τσίµπηµα της µέλισσας το κεντρί αποσπάται από την κοιλιακή χώρα του εντόµου και µένει στο δέρµα. Μετά από λίγη ώρα το έντοµο πεθαίνει.

Τα συµπτώµατα από το τσίµπηµα της µέλισσας είναι άµεσα: πόνος, τοπικό οίδηµα και ερύθηµα, µε έντονο κνησµό. Δηµιουργείται ένας ποµφός µε αιµορραγικό στίγµα στο κέντρο του.

Επειδή το δηλητήριο της µέλισσας περιέχει ισταµίνη, σε ευαίσθητα άτοµα µπορεί να προκληθεί αλλεργική αντίδραση έως και σοκ. Aν ο ασθενής είναι σε σοκ, συστήνεται η µεταφορά του στο νοσοκοµείο για τη χορήγηση ένεσης αδρεναλίνης και ενδοφλέφιων αντιισταµινικών.

Τι πρέπει να κάνουµε: Καθαρίζουµε την περιοχή µε σαπούνι και νερό ή αντισηπτικό. Αποµακρύνουµε το κεντρί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Εφαρµόζουµε κοµπρέσες µε κρύο νερό ή πάγο για να ελαττώσουµε την ένταση και τη διάρκεια του οιδήµατος. Χρησιµοποιούµε αντιισταµινικά από το στόµα για να µειώσουµε τον κνησµό και το οίδηµα. Κάνουµε τοπική χρήση κορτικοστεροειδών. Λαµβάνουµε παυσίπονα αν ο πόνος είναι έντονος, ακόµη και αγχολυτικά αν είναι αναγκαίο. Σε περίπτωση επιµόλυνσης, συστήνεται η λήψη αντιβιοτικών.

Αν ένα άτοµο γνωρίζει ότι είναι αλλεργικό στις µέλισσες, είναι καλό να έχει µαζί του: ένεση αδρεναλίνης, αντιισταµινικά χάπια, κρέµα κορτιζόνης (µε ή χωρίς αντιβιοτικό) και να έχει µελετήσει τόσο το άτοµο όσο και η οικογένειά του ή τα συνοδά άτοµα πώς θα χρησιµοποιηθεί η ένεση σε περίπτωση ανάγκης.

Αράχνες: Χρησιµοποιούµε κρύες κοµπρέσες στο σηµείο του τσιµπήµατος.

Τσιµπούρι: Τρέφεται µε το αίµα του ανθρώπου και όταν προσκολληθεί στο σώµα έχει την εµφάνιση ελιάς. Πρέπει να βγει ολόκληρο για να µην προκαλέσει προβλήµατα στη συνέχεια. Αν βρισκόµαστε σε περιοχή όπου υπάρχει κοντά γιατρός είναι σηµαντικό να απευθυνθούµε σε αυτόν για την αποµάκρυνσή του.

Αν το βγάλουµε µόνοι µας, χρησιµοποιούµε αιθέρα ή βενζίνη ή βαζελίνη, για να διευκολύνουµε την  πλήρη αποµάκρυνσή του.

Χρησιµοποιούµε τοπικά µια κρέµα συνδυασµού αντιβιοτικού και κορτιζόνης και πολύ συχνά απαιτείται η λήψη αντιβίωσης.

Συστήνεται έναν µε δύο µήνες µετά το τσίµπηµα (τα τσιµπούρια συνήθως µεταφέρουν το µικρόβιο Borrelia Burgdorferi) το άτοµο να ελεγχθεί για την ύπαρξη αντισωµάτων.

Σκορπιός: Έχει δύο πρόσθετες δαγκάνες και µια µακριά καµπυλωτή ουρά µε δηλητηριώδες κεντρί. Το κεντρί του σκορπιού έχει νευροτοξίνη και το τσίµπηµά του µπορεί να είναι θανατηφόρο. Το τσίµπηµα  προκαλεί έντονο πόνο, κάψιµο, πρήξιµο, ερυθρότητα, φλεγµονώδη αντίδραση της περιοχής (µπορούµε να βάλουµε κοµπρέσες, πάγο ή τοπικό αναισθητικό), ενώ µπορεί να προκαλέσει και συστηµατικές εκδηλώσεις: µυϊκούς σπασµούς, ιδρώτα, ναυτία, εµέτους, σιελόρροια και ταχυκαρδία.

Συστήνεται η επίσκεψη στο νοσοκοµείο για την αντιµετώπιση των συµπτωµάτων και η χορήγηση αντίδοτου, αν υπάρχει.

Ψύλλοι: Τα δήγµατα του ψύλλου είναι ιδιαιτέρως κνησµώδη. Είναι ερυθρές µικρές βλατίδες που εµφανίζονται σε οµάδες. Και εδώ η αντιµετώπιση περιλαµβάνει τη χρήση κρεµών τοπικά, αντιισταµινικών από το στόµα και αντιβιοτικών σε περίπτωση επιµόλυνσης.

Μέδουσες-Τσούχτρες: Έχουν πλοκάµια και αν έλθουν σε επαφή µε το δέρµα µας απελευθερώνουν νηµατοκύστεις µε δηλητήριο, οι οποίες ενεργοποιούνται αν τις τρίψουµε ή αν τους ρίξουµε γλυκό νερό. Ως αποτέλεσµα, προκαλείται καύσος στην περιοχή και εµφανίζεται βλατιδοφυσαλιδώδες εξάνθηµα σε γραµµοειδή διάταξη, ερύθηµα και πρήξιµο. Μπορεί να εµφανιστούν συστηµατικές εκδηλώσεις, όπως ρίγη, ναυτία, κακουχία, έµετος, και σε ευαισθητοποιηµένα άτοµα, ακόµη και σοκ.

Πώς πρέπει να αντιδράσουµε σε περίπτωση τσιµπήµατος; Να βγούµε αµέσως από τη θάλασσα. Να αποµακρύνουµε τις νηµατοκύστεις και να µην τρίψουµε την περιοχή. Να µην πλύνουµε την περιοχή µε γλυκό νερό ή µε ανθρώπινα ούρα, αλλά µε ξίδι, διττανθρακικό νάτριο ή θαλασσινό νερό. Συστήνεται επίσης η λήψη παυσίπονων και αντιισταµινικών, κορτιζόνης και αδρεναλίνης σε περίπτωση σοκ.

Αχινοί: Τα αγκάθια του αχινού προκαλούν τοπικό ερεθισµό και πόνο, καθώς περιέχουν νευροτοξίνη. Είναι σηµαντικό να προσπαθήσουµε να µην πατήσουµε το σηµείο για να µην εισχωρήσουν πιο βαθιά τα αγκάθια, να καθαρίσουµε τοπικά την περιοχή και να επιχειρήσουµε να βγάλουµε όσα περισσότερα αγκάθια µπορούµε. Βάζουµε την πάσχουσα περιοχή µέσα σε ζεστό νερό για να τη µαλακώσουµε και να βγάλουµε πιο εύκολα τα αγκάθια. Η εφαρµογή κρεµών και βαζελίνης τοπικά µπορεί επίσης να βοηθήσει. Ο οργανισµός αναγνωρίζει ως ξένο σώµα τα αγκάθια και προσπαθεί να τα αποβάλει. Έτσι, µπορεί να δηµιουργηθούν τοπικά κοκκιώµατα. Τα κοκκιώµατα µπορούν να αντιµετωπιστούν µε χειρουργική αφαίρεση ή µε κρυοθεραπεία.

Αν οι βλάβες είναι εκτεταµένες, καλό είναι να συµβουλευόµαστε τον δερµατολόγο µας για την αντιµετώπιση τόσο των συµπτωµάτων όσο και της τυχόν επιµόλυνσης. Η επιµόλυνση είναι κάτι που είναι πολύ συχνό, καθώς ξύνοντας το δέρµα µεταφέρουµε στο σηµείο της βλάβης τα µικρόβια που υπάρχουν φυσιολογικά πάνω στο δέρµα µας. Σε αυτή την περίπτωση, ο γιατρός θα µας χορηγήσει την ενδεικνυόµενη θεραπεία.

Η Health Editor Προτείνει: