Συντάκτης: ΔΥΟ Newsroom

Η νεφρική λειτουργία δεν παραμένει σταθερή σε όλη τη διάρκεια της ζωής, αλλά φθίνει με την πάροδο του χρόνου, ακόμα κι αν η γενικότερη κατάσταση της υγείας είναι καλή, αναφέρουν επιστήμονες από τη Νορβηγία, σε μελέτη που πραγματοποίησαν σε σχεδόν 3.000 εθελοντές. «Η έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους, ακολουθώντας την φυσιολογική γήρανση του σώματος», σχολιάζει ο χειρουργός-ουρολόγος Δρ. Ηρακλής Πούλιας, τ. πρόεδρος της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας. «Η έκπτωση αυτή δεν συμβαίνει επειδή αρρωσταίνουμε, αλλά επειδή μεγαλώνουμε. Επιταχύνεται όμως όταν αναπτυχθούν νοσήματα που επιβαρύνουν τη νεφρική λειτουργία, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης ή η υπέρταση, καθώς και όταν αναπτυχθεί χρόνια νεφρική νόσος».

Τι μπορούμε να κάνουμε;

«Κατ’ αρχάς πρέπει να λαμβάνουμε όλα τα μέτρα που θα μας προστατεύσουν από την ανάπτυξη παθήσεων  που βλάπτουν τους νεφρούς. Οι δύο κυριότερες είναι η υπέρταση και ο σακχαρώδης διαβήτης. Επομένως πρέπει να προσέχουμε τη διατροφή μας, να γυμναζόμαστε καθημερινά (το παρατεταμένο περπάτημα είναι πολύ καλή επιλογή), να μην καπνίζουμε και να φροντίσουμε να διατηρούμε σε υγιή όρια το σωματικό βάρος μας», σημειώνει ο κ. Πούλιας.

Ακρογωνιαίος λίθος της διατροφής για την προστασία των νεφρών είναι η λογική κατανάλωση άλατος και σακχάρων. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι θα βάζουμε ελάχιστο έως καθόλου πρόσθετο αλάτι στο φαγητό και στις σαλάτες, διότι τα περισσότερα έτοιμα τρόφιμα του εμπορίου περιέχουν πολύ πρόσθετο αλάτι. Συνολικά στη διάρκεια της ημέρας δεν πρέπει να υπερβαίνουμε τα 2.300 mg νάτριο (ή 2,3 γραμμάρια). Το αλάτι αναγράφεται ως «νάτριο» στις συσκευασίες των τροφίμων, επομένως διαβάζοντας τες μπορούμε να υπολογίσουμε κατά προσέγγιση πόσο αλάτι τρώμε.

Όσον αφορά τα σάκχαρα, η διατροφή μας καλό είναι να περιέχει άφθονα μη επεξεργασμένα και λιγοστά επεξεργασμένα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι θα τρώμε άφθονα ολόκληρα φρούτα, λαχανικά και όσπρια, και λογικές ποσότητες από δημητριακά ολικής αλέσεως (μπορεί να περιέχουν πολύ αλάτι και πρόσθετη ζάχαρη). Η ζάχαρη και οτιδήποτε την περιέχει πρέπει να καταναλώνεται σποραδικά.

Λογική και μετρημένη πρέπει να είναι και η κατανάλωση αλκοόλ, διότι σε μεγάλες ποσότητες τα οινοπνευματώδη ποτά βλάπτουν τη νεφρική λειτουργία.

Εκτός από τη διατροφή, πολύ σημαντικός είναι και ο περιοδικός προληπτικός έλεγχος (τσεκάπ) των ούρων, ώστε να γίνει εγκαίρως αντιληπτή τυχόν έναρξη της νεφρικής νόσου και να ληφθούν τα απαιτούμενα μέτρα. Απαραίτητο είναι ακόμα να συμβουλευόμαστε αμέσως έναν ουρολόγο ιατρό, εάν εκδηλώσουμε ύποπτα συμπτώματα από το ουροποιητικό, όπως αίσθημα καύσου (κάψιμο) κατά την ούρηση, συχνουρία κ.λπ. «Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να υποκρύπτουν κάποια ουρολοίμωξη, η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και σωστά μπορεί να βλάψει τους νεφρούς», εξηγεί ο ειδικός.

Ιδιαίτερα προσεκτικοί, τέλος, πρέπει να είμαστε και με τα φάρμακα που λαμβάνουμε συστηματικά. Αν και ορισμένα (όπως κάποια για την υπέρταση) δρουν προστατευτικά στους νεφρούς, άλλα μπορεί να επιβαρύνουν τη νεφρική λειτουργία. Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα και με θεωρητικώς «αθώα» φάρμακα, όπως ορισμένα παυσίπονα ή και αντιβιοτικά ακόμα. «Κάθε φαρμακευτική ουσία που λαμβάνουμε, εισέρχεται στο αίμα το οποίο διηθείται στους νεφρούς», εξηγεί ο κ. Πούλιας. «Επομένως πρέπει να γνωρίζουν οι ασθενείς αν τα φάρμακά τους επηρεάζουν τη νεφρική λειτουργία και με ποιον τρόπο (θετικά ή αρνητικά). Σε περίπτωση αμφιβολίας, να συμβουλεύονται τον γιατρό που τους χορήγησε τα φάρμακα».

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Όταν κάποιος που έχει κορωνοϊό βήχει, φτερνίζεται ή μιλάει, σωματίδια ιού μπορούν να εξαπλωθούν από το στόμα ή τη μύτη του στο πρόσωπό σας. Τα σταγονίδια μπορούν να εισέλθουν στο σώμα σας μέσω των ματιών σας. Μπορεί επίσης να μολυνθείτε αγγίζοντας τα μάτια σας αφού αγγίξετε κάτι που έχει τον ιό πάνω τους, τονίζει ο κ. Μιχαήλ Χριστοδουλίδης, Χειρουργός Οφθαλμίατρος, Επιστημονικός Υπεύθυνος Οφθαλμολογικού Τμήματος ΥΓΕΙΑ.

Ίσως ο κορωνοϊός να προκαλέσει λοίμωξη στα μάτια (επιπεφυκίτιδα), αλλά αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο. Εάν έχετε κόκκινα μάτια, μην πανικοβληθείτε. Απλώς καλέστε τον οφθαλμίατρό σας για να τον ενημερώσετε και να ακολουθήσετε τις οδηγίες του. Λάβετε υπόψη ότι  το κοκκίνισμα των ματιών είτε προκαλείται από ιό είτε από βακτήρια, μπορεί να επιμολύνει όποιον αγγίξει την κολλώδη και υγρά εκκρίματα από τα μάτια ή αντικείμενα μολυσμένα από αυτά.

Η προστασία των ματιών σας

Προστατεύοντας τα μάτια σας – καθώς και τα χέρια σας, τη μύτη και το στόμα – επιβραδύνετε την εξάπλωση του κορωνοϊού.  Μερικοί τρόποι για να κρατήσετε τα μάτια σας ασφαλή και υγιή κατά τη διάρκεια αυτής της επιδημίας του κορωνοϊού είναι οι εξής:

1. Εάν φοράτε φακούς επαφής, δοκιμάστε προσωρινά να τους αντικαταστήσετε με γυαλιά.

Οι χρήστες φακών επαφής αγγίζουν τα μάτια τους περισσότερο απ’ ότι ο μέσος άνθρωπος. Χρησιμοποιείστε γυαλιά πιο τακτικά, ειδικά αν έχετε την τάση να αγγίζετε τα μάτια σας συχνά ενώ φοράτε τους φακούς επαφής. Αντικαθιστώντας τους φακούς με τα γυαλιά μειώνετε την πιθανότητα ερεθισμού των ματιών, και τα γυαλιά δρώντας σαν εμπόδιο, σας υπενθυμίζουν να μην αγγίζετε τα μάτια σας. Εάν πρέπει να φοράτε φακούς επαφής, βεβαιωθείτε ότι τους έχετε καθαρίσει και απολυμάνει ακριβώς όπως σας συνιστά ο οφθαλμίατρός σας.

2. Φορώντας γυαλιά δημιουργείται ένα στρώμα προστασίας.

Τα γυαλιά που διορθώνουν την όραση ή τα γυαλιά ηλίου προστατεύουν τα μάτια σας από μολυσμένα αναπνευστικά σταγονίδια. Παρόλα αυτά δεν παρέχουν 100% προστασία. Ο ιός μπορεί ακόμα κι έτσι να φτάσει τα μάτια σας από όλες τις ακάλυπτες πλευρές μεταξύ γυαλιών και προσώπου. Για μεγαλύτερη προστασία, πρέπει να χρησιμοποιείτε ειδικά προστατευτικά γυαλιά εάν φροντίζετε έναν άρρωστο ασθενή ή δυνητικά εκτεθειμένο άτομο.

3. Προμηθευτείτε όσο περισσότερες ιατρικές συνταγές για τα κολλύριά σας γίνεται.

 Εάν σας το επιτρέπει η ασφάλειά σας προμηθευτείτε για παραπάνω από ένα μήνα τις προβλεπόμενες ιατρικές συνταγές για τα μάτια σας (όπως για το γλαύκωμα). Σε καιρούς πανδημίας εγκρίνονται τρίμηνες ή εξάμηνες συνταγές φαρμάκων.

4. Αποφύγετε το τρίψιμο των ματιών σας.

Μπορεί να είναι δύσκολο να αποφύγουμε αυτή τη συνήθεια, αλλά κάτι τέτοιο θα μειώσει τον κίνδυνο μόλυνσης. Αν αισθανθείτε την επιθυμία να τρίψετε τα μάτια σας ή ακόμα και να επανατοποθετήσετε τα γυαλιά σας χρησιμοποιήστε ένα μαντηλάκι. Τα ξηρά μάτια μπορεί να οδηγήσουν σε περισσότερο αίσθημα φαγούρας, για το λόγο αυτό να προσθέτετε συχνά σταγόνες ενυδάτωσης στα μάτια σας. Σε περίπτωση που πρέπει να αγγίξετε τα μάτια σας για οποιοδήποτε λόγο (ακόμη και για θεραπεία με κολλύριο) πλύνετε τα χέρια σας με σαπούνι και νερό πριν και μετά από το άγγιγμα των ματιών σας, για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα.

Γενικά να πλένετε τα χέρια σας τακτικά, ακολουθήστε καλή υγιεινή με τη χρήση φακών επαφής και αποφύγετε να αγγίζετε ή να τρίβετε τη μύτη, το στόμα και τα μάτια σας.

Αν έχετε οποιαδήποτε ερώτηση σχετικά με την υγεία των ματιών σας ή την όρασή σας, απευθυνθείτε στον οφθαλμίατρό σας, καταλήγει ο κ. Χριστοδουλίδης.

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Παρά τη δημοτικότητά τους, τα τατουάζ μπορεί να αποβούν επικίνδυνα για την υγεία, με τις αλλεργικές αντιδράσεις να φιγουράρουν στις πιο συχνές παρενέργειές τους. Ορισμένες χρωστικές ουσίες που χρησιμοποιούνται, ειδικά οι κόκκινες, οι πράσινες, οι κίτρινες και οι μπλε, έχουν ενοχοποιηθεί εδώ και πολύ καιρό για ερεθισμό του δέρματος ενώ άλλες, που περιέχουν τοξικές ουσίες έχουν θεωρηθεί καρκινογόνες. Μάλιστα, ο χρόνος εκδήλωσης ορισμένων παρενεργειών δεν περιορίζεται σε μερικές μέρες ή εβδομάδες μετά τη δημιουργία τους, αλλά μπορεί να εμφανιστούν ακόμη και χρόνια μετά. Τελευταία αποδείχθηκε, για πρώτη φορά, ότι και τα μικροσωματίδια από τη φθορά της βελόνας που περιέχουν τα αλλεργιογόνα νικέλιο και χρώμιο θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλλεργίες.

«Τα τατουάζ είναι μια μόνιμη μορφή τέχνης που φιλοτεχνείται πάνω στο ανθρώπινο δέρμα. Δημιουργούνται με χρωστικές ουσίες οι οποίες εισάγονται στο χόριο, μέσω μιας μηχανής που φέρει μία ή περισσότερες βελόνες. Αυτές διαπερνούν επανειλημμένα το δέρμα, αφήνοντας πολύ μικρές ποσότητες μελανιού. Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ατόμων που κοσμούν το σώμα τους με τατουάζ έχει αυξηθεί σημαντικά. Σε ορισμένες χώρες έχει βρεθεί ότι το ποσοστό είναι ιδιαίτερα αυξημένο, αφού το 8-24% του πληθυσμού έχει έστω ένα σχέδιο στο σώμα του», μας εξηγεί ο δερματολόγος-αφροδισιολόγος Δρ. Χρήστος Στάμου. «Ωστόσο, κανείς δεν θα πρέπει να λαμβάνει αυτή την απόφαση επιπόλαια, αλλά κατόπιν ώριμης σκέψης, τόσο για τις παρενέργειες και τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσουν τα τατουάζ, αλλά και για την εικόνα τους με την οποιαδήποτε αλλαγή του σώματος ή του δέρματος», προειδοποιεί.

Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Particle and Fiber Toxicology, αναφέρεται ότι σωματίδια χρωμίου και νικελίου που προέρχονται από τη φθορά της βελόνας διανέμονται στους λεμφαδένες. Και οι δύο ουσίες είναι γνωστό ότι προκαλούν υψηλό ποσοστό αλλεργιών στο γενικό πληθυσμό, οπότε είναι πολύ πιθανό να έχουν τις ίδιες επιπτώσεις και όταν εισέλθουν στον οργανισμό μέσω των βελονών που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία των τατουάζ. Το μέγεθος των σωματιδίων που βρέθηκαν στους λεμφαδένες κυμαινόταν από 50 νανόμετρα έως 2 μικρόμετρα. Τα νανοσωματίδια είναι πιο επικίνδυνα από τα μικροσωματίδια καθώς μπορούν να εισέλθουν απευθείας στα κύτταρα και να διανεμηθούν ευκολότερα στο σώμα. Ενδεχομένως, όμως, να απεκκρίνονται το ίδιο εύκολα από αυτό. Ακόμα οι επιπτώσεις από την είσοδο στους λεμφαδένες των υπολειμμάτων νικελίου και χρωμίου δεν είναι γνωστές στους ειδικούς.  Πριν από δύο χρόνια, η ίδια ομάδα ερευνητών διαπίστωσε ότι οι χρωστικές και τα μεταλλικά υπολείμματα μεταφέρονται στους λεμφαδένες σε νανομορφή, όπου μπορούν να βρεθούν χρόνια μετά από τη δημιουργία των τατουάζ.

«Προτού ο ενδιαφερόμενος αποφασίσει να αποκτήσει ένα μόνιμο τατουάζ, θα πρέπει να λάβει υπόψη του τις πιθανές λοιμώξεις του δέρματος, τις λειχηνοειδείς και κοκκιωματώδεις βλάβες που μπορεί να δημιουργηθούν, τις λοιμώδεις ασθένειες από μολυσμένες βελόνες όπως ο ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη Staphylococcus aureus (MRSA), η ηπατίτιδα Β και η ηπατίτιδα C. Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζει ότι το δέρμα με τατουάζ μπορεί να έχει, σπανίως βέβαια, κάποιες αντιδράσεις μετά από μια μαγνητική τομογραφία, και ότι οι χρωστικές είναι πιθανό να επηρεάσουν την ποιότητα της εξέτασης, σύμφωνα με μερικές αναφορές. Γι’ αυτό και συστήνεται η γνωστοποίηση της ύπαρξής τους στον ακτινολόγο», επισημαίνει ο Δρ. Στάμου.

Ένα άλλο πολύ συχνό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι έχουν ενδώσει στην επιθυμία τους να έχουν τατουάζ στο σώμα τους είναι η δυσαρέσκειά τους γι’ αυτό, είτε αμέσως μετά την απόκτησή του είτε χρόνια αργότερα. Αυτό μπορεί να συμβεί εξαιτίας των σωματικών αλλαγών με την πάροδο του χρόνου, της αύξησης του βάρους και της εγκυμοσύνης. Ένα σχέδιο μπορεί να μην είναι το ίδιο όμορφο όταν το δέρμα γεράσει και χάσει τη σφριγηλότητά του. Υπόψη θα πρέπει να ληφθεί και η διαχρονικότητα του σχεδίου, καθώς τα στυλ αλλάζουν. Τέλος, εάν η έγχυση των χρωστικών γίνει πολύ βαθιά, υπάρχει το ενδεχόμενο να “απλώσουν”, να ξεφύγουν από τα σημεία που αρχικά τοποθετήθηκαν και το σχέδιο να “θολώσει”.

«Δυστυχώς η απόφαση για να κάνει κάποιος τατουάζ είναι πολύ πιο εύκολη απ’ ότι η αφαίρεσή του. Μέχρι πρότινος απαιτούνταν αρκετές συνεδρίες (αναλόγως του μεγέθους του), για την ολοκλήρωση της. Πλέον υπάρχουν νέες μέθοδοι και μηχανήματα, όπως το Q-switch Laser, με τα οποία η διαδικασία έχει απλοποιηθεί, η θεραπεία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, χωρίς πόνο και με πολύ λιγότερες επισκέψεις. Ο δερματολόγος στοχεύει με ένα λέιζερ στη χρωστική και τη διαλύει, προκειμένου να την απορροφήσει το σώμα. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένα τατουάζ που είναι πιο δύσκολο να αφαιρεθούν από κάποια άλλα, όπως όσα έχουν νέα χρώματα, τα ερασιτεχνικά τατουάζ και όσα είναι πολύ πρόσφατα. Το σημαντικό όμως είναι ότι με τη νέα αυτή τεχνολογία δεν δημιουργούνται ουλές στο δέρμα και ότι το αισθητικό αποτέλεσμα είναι άριστο», καταλήγει ο Δρ. Χρήστος Στάμου.

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Γράφει η Δέσποινα Αρναούτογλου, Κλινική Δερματολόγος Αφροδισιολόγος & Μaster Αισθητικής Ιατρικής, Επιστημονικός Συνεργάτης της Ελληνικής Εταιρείας Εμμηνόπαυσης www.eletem.org

Το Καλοκαίρι είναι εδώ και όλες μας προσπαθούμε να βιώσουμε την ευεξία που μας προσφέρει ο ήλιος και να απολαύσουμε την αγαπημένη μας θάλασσα και τις παραλίες της. Σε αυτή την ανάγκη υποκύπτουμε όλες, αλλά  κάθε γυναίκα πρέπει να παίρνει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας ώστε να αποφύγει Εγκαύματα, Μέλασμα και Φωτογήρανση.

Είναι γνωστό ότι με την εμφάνιση της εμμηνόπαυσης, λόγω των ορμονικών διαταραχών που επηρεάζουν το σώμα μας, το δέρμα αλλάζει σιγά σιγά. Λόγω της μείωσης των Οιστρογόνων και της Προγεστρερόνης, το δέρμα γίνεται λεπτό και θαμπό. Η μείωση δε σταδιακά των λιπιδίων του επιδερμιδικού φραγμού, κάνει το δέρμα ξηρό και ευαίσθητο. Σε αυτά προστίθενται η μείωση Κολλαγόνου και του Υαλουρονικού με αποτέλεσμα το δέρμα να χάνει τις γραμμές  και το σφρίγος του. Επίσης σε κάποιες γυναίκες η περίσσια ανδρογόνων μπορεί να αυξήσει την παραγωγή σμήγματος και να οδηγήσει στην εμφάνιση «Όψιμης Ακμής».

Ο ήλιος, η ζέστη και ο ιδρώτας, το αντηλιακό  και το make up , όσο χρήσιμα είναι, τόσο προβληματικά μπορούν να γίνουν, αν δεν ληφθούν τα σωστά μέτρα κατά την Καλοκαιρινή περίοδο.

Επειδή λοιπόν με την εμμηνόπαυση όλες μας είμαστε περισσότερο ευάλωτες, θα σας δώσω 10 οδηγίες για ένα Καλοκαίρι χωρίς εκπλήξεις.

1. Αποφύγετε την έκθεση στον ήλιο τις ώρες 12.00 με 16.00 καθώς αυτές τις ώρες οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στο δέρμα και η ακτινοβολία φτάνει στο μέγιστο επίπεδό της. Η έκθεση στον ήλιο, ειδικά αυτές τις ώρες, είναι ένας ακόμη παράγοντας  στην επιτάχυνση της γήρανσης του δέρματος, γνωστή ως φωτογήρανση. Για αυτό καλό είναι να αποφεύγετε τις υπερβολές με την ηλιοθεραπεία. Αν αγαπάτε το μαύρισμα, προτιμότερο είναι να χρησιμοποιήσετε τα self tan προϊόντα. Η υπερβολή έκθεσης στον ήλιο, θα οδηγήσει στο μέλλον σε καρκίνο του δέρματος. Το ίδιο ισχύει και για το Solarium.
2. Φορέστε αντηλιακό καθημερινά. Στην παραλία, στην πόλη  και μέσα στο αυτοκίνητο. Υπέροχη λύση είναι τα αντηλιακά με χρώμα, ώστε να αποφύγετε την χρήση πολλών προϊόντων στο δέρμα. Για σας που ιδρώνετε πολύ, δοκιμάστε αντηλιακά σπρέι που μπορούν να ανανεωθούν χωρίς να χρειάζεται να το απλώσετε, ακόμα και πάνω από το μακιγιάζ . Χρησιμοποιήστε αντηλιακό που να ταιριάζει στον τύπο του δέρματός σας, έτσι ώστε να αποφύγετε την δημιουργία φαγεσώρων που οδηγούν σε Ακμή. Ανανεώσετε το αντηλιακό σας ανά 2-3 ώρες.
3. Αρχίστε να χρησιμοποιείτε αντηλιακό και στα μαλλιά σας. Επειδή στην εμμηνόπαυση οι τρίχες γίνονται λεπτές και εύθραυστες, και  ο ήλιος αφυδατώνει τα μαλλιά, καλό θα ήταν καθ’ όλη την διάρκεια του Καλοκαιριού ,να χρησιμοποιείται τα ειδικά αντηλιακά προϊόντα  για  τα μαλλιά. Έτσι προστατεύετε και το χρώμα τον μαλλιών σας, γιατί ο ήλιος ξεβάφει  γρήγορα την βαφή που χρησιμοποιείτε.
4. Φορέστε καπέλο. Βρείτε το καπέλο που ταιριάζει στο δικό σας look, και χρησιμοποιείστε το στην παραλία, μέσα στην θάλασσα, αλλά και στις βόλτες σας μέσα στην πόλη. Να φοράτε και γυαλιά, διότι και τα μάτια χρειάζονται προστασία από τον ήλιο. Για εσάς που έχετε ευαίσθητα μάτια στο θαλασσινό νερό, χρησιμοποιήστε και τα ειδικά για γυαλιά θαλάσσης.
5. Τέλος για τις βόλτες σας στην παραλία, φορέστε ένα μπλουζάκι, πουκαμίσα ή , παρεό. Μην ανησυχείτε για την Βιταμίνη D. Αρκεί έκθεση περιοχής του σώματος  ίσα με μία δύο παλάμες, για 10 με 15 λεπτά ώστε να γίνει η σύνθεση της Βιταμίνης D.
6. Κάθε φορά που βγαίνετε από την θάλασσα, θα ήταν ιδανικό να κάνετε ένα ντους και να χτενίζετε τα μαλλιά σας. Τα θαλασσινό νερό δεν είναι πάντα φιλικό για το δέρμα μας. Αν πρόκειται να φύγετε από την παραλία, απλώστε άμεσα after sun, διαφορετικά απλώστε ξανά το αντηλιακό σας. Μην αφήνετε τα μαλλιά σας να μπερδεύονται, γιατί μετά στο χτένισμα σίγουρα πολλές τρίχες σπάνε.
7. Να πίνετε πολύ νερό όσο είστε στην παραλία. Η ζέστη και ο ιδρώτας αφυδατώνουν τον οργανισμό και το δέρμα σας.
8. Για την περιποίηση του δέρματος στο σπίτι, φροντίστε να χρησιμοποιείτε ενυδατικό καθαριστικό και για το πρόσωπο αλλά και για το σώμα. Φορέστε ενυδατική στο πρόσωπο καθημερινά και κάποια Sparkling  ενυδατική μάσκα μία δυό φορές την εβδομάδα. Μετά από κάθε ντους μην λησμονείτε να βάζετε ενυδατικό γαλάκτωμα στο σώμα. Για τις φτέρνες καλό είναι να χρησιμοποιείτε συχνά κρέμα με Ουρία.
9. Εκμεταλλευτείτε την αντιοξειδωτική δράση των φρούτων για να φροντίσετε το δέρμα αλλά και τον οργανισμό σας γενικότερα. Να τρώτε πολλά φρούτα και να πίνετε πολύ νερό.
10. Τέλος, για εσάς που έχετε την τάση να εμφανίζετε πανάδες, πέρα από το αντηλιακό σας, υπάρχουν προϊόντα που μπορείτε να χρησιμοποιείτε καθημερινά και με ασφάλεια, για την διατήρηση της ομοιογένειας του χρώματος  στο δέρμα σας.

Πώς μπορείτε να προσφέρετε αυτοφροντίδα στο δέρμα σας;

1. Να χρησιμοποιείτε ενυδατικό καθαριστικό, που θα παίρνει τους ρύπους από το πρόσωπο, αλλά δεν θα στεγνώνει το δέρμα.
2. Να βάζετε πλούσια ενυδατική κρέμα πρωί και βράδυ στο πρόσωπο, αλλά και στα χέρια. Εκτός εάν μετά την εμμηνόπαυση το δέρμα σας γίνεται σιγά σιγά λιπαρό, οπότε εσείς χρειάζεστε oil-free προϊόντα.Η κρέμα Ρετινόλης δίνει μια λάμψη στο πρόσωπο, αλλά συμβουλευτείτε τον Δερματολόγο πριν ξεκινήσετε την χρήση της.
3. Κάντε scrub μία φορά την εβδομάδα .
4. Φροντίστε τα κραγιόν που χρησιμοποιείτε να μην στεγνώνουν τα χείλη σας, και υιοθετείστε ενυδατικά  lipgloss καθώς τα χείλη σας μπορεί να επηρεαστούν εμφανίζοντας ξηρότητα.
5. Τα νύχια σας ίσως γίνουν εύθραυστα, και τα μαλλιά σας αδύναμα, οπότε μία με δύο φορές το χρόνο καλό θα ήταν να χρησιμοποιείται βιταμίνες για την ενδυνάμωσή τους. Αποφύγετε το συνεχές ημιμόνιμο μανικιούρ. Αν έχετε μεγάλη τριχόπτωση, μιλήστε με τον Δερματολόγοσας.

Η επίσκεψη στον δερματολόγο

Σε επίπεδο Δερματολογικού ιατρείου, υπάρχει πληθώρα θεραπειών που μπορούν να επιβραδύνουν την διαδικασία γήρανσης του δέρματος. Οι δημοφιλέστερες είναι:

• Δερμοαπόξεση, σε συνδυασμό με ενυδάτωση.
• Μεσοθεραπείες ενυδάτωσης, σύσφιξης και αντιγήρανσης.
• Nanoneedle Mesotherapy για τις λεπτές ρυτίδες, τις σακούλες και τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια.
• Χημικά Peelings τον Χειμώνα και Αντιοξειδωτικές θεραπείες το Καλοκαίρι.
• Υαλουρονικό οξύ για αντιμετώπιση ρυτίδων και αποκατάσταση του χαμένου όγκου.
• Νεαροποίηση άκρων χειρών.
• Νήματα Aptos για έλξη και ανάπλαση σε βάθος.
• Βotox.
• Bionuri-Lift.
• PPP και θεραπεία με βλαστοκύτταρα, για εσάς που προσανατολίζεστε στις αυτόλογες θεραπείες
• Ραδιοσυχνότητες ή Laser για σύσφιξη και ανάπλαση

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Την ευκαιρία να χάσουν οριστικά το πλεονάζον βάρος δίνει, στους ανθρώπους που παρουσιάζουν αντίσταση στην λεπτίνη, η συμπλήρωση των ελλείψεων του οργανισμού σε βιταμίνες και μικροθρεπτικά συστατικά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, με έναν τόσο απλό τρόπο οι υπέρβαροι και παχύσαρκοι άνθρωποι, που μονίμως πασχίζουν με δίαιτες και άσκηση να επανέλθουν και να διατηρήσουν ένα υγιές βάρος, μπορούν να βρουν μόνιμη λύση στο δυσεπίλυτο πρόβλημά τους.

«Η παχυσαρκία είναι γνωστό ότι εξαρτάται από την ισορροπία μεταξύ της ενεργειακής πρόσληψης μέσω της τροφής και της δαπάνης της. Όταν υπάρχει ανισορροπία αυτών, το σώμα συσσωρεύει λίπος στον λιπώδη ιστό, στο ήπαρ, στους μυς, στις παγκρεατικές νησίδες και σε άλλα όργανα που εμπλέκονται στο μεταβολισμό. Αποτέλεσμα είναι η αύξηση του βάρους που οδηγεί σε κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη, στεφανιαίας νόσου, λιπώδους διήθησης του ήπατος, υπνικής άπνοιας, αρθρίτιδας και καρκίνου, οπότε και σε αύξηση των πιθανοτήτων πρόωρου θανάτου. Η ανακάλυψη της λεπτίνης που προέρχεται από το λίπος, και όχι μόνο αυτής, και των στόχους τους στον υποθάλαμο τα τελευταία χρόνια διεύρυναν τις γνώσεις μας για τη νευροβιολογία της τροφής και την ενεργειακή ομοιοστασία. Ωστόσο, η ενεργειακή ισορροπία είναι μια περίπλοκη διαδικασία, δεν καθορίζεται μόνο από τη συνειδητή λήψη αποφάσεων», μας εξηγεί η Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής, Αντιγηραντικής και Αναγεννητικής Ιατρικής Δρ Νικολέτα Κοΐνη, Επιστημονική Υπεύθυνη για το σύστημα Λειτουργικής Ιατρικής στην Ιατρική μονάδα ΙΑΤΩΡ.

Η λεπτίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται από τον λιπώδη ιστό και εκκρίνεται στο κυκλοφορικό σύστημα, όπου ταξιδεύει στον υποθάλαμο. Ρόλος της είναι η ενημέρωση ότι υπάρχει επάρκεια λίπους, ώστε να μειωθεί ή να παύσει ο εφοδιασμός του οργανισμού με τροφή. Η ορμόνη αναγκάζει στην αλλαγή του σώματος από την καύση υδατανθράκων σε καύση λίπους. Κατά τη νηστεία (ή κατά τη δίαιτα), τα επίπεδα λεπτίνης στο πλάσμα πέφτουν, ενεργοποιώντας ένα μονοπάτι που προάγει την διάσπαση του λίπους και μεσολαβεί σε αυτή την κρίσιμη αλλαγή από τη γλυκόζη στον μεταβολισμό του λίπους. Φυσιολογικά, η ποσότητα της λεπτίνης είναι ανάλογη της ποσότητας του λίπους. Όσο λιγότερο λίπος έχει κάποιος, τόσο λιγότερη λεπτίνη έχει και τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πείνα που νοιώθει. Έχοντας λοιπόν ως στόχο την απώλεια βάρους, όσο περισσότερη λεπτίνη έχει τόσο το καλύτερο. Δηλαδή, όταν τα επίπεδα της λεπτίνης πέφτουν, προκαλούν αντισταθμιστικές αυξήσεις της όρεξης. Η ανεπάρκειά της προκαλεί ασυγκράτητη όρεξη και, κατά συνέπεια, υπερφαγία που οδηγεί σε παχυσαρκία, αντίσταση στην ινσουλίνη και διαβήτη τύπου 2.

Μέχρι πρότινος δεν είχε γίνει καλά κατανοητό το πώς οι χαμηλές συγκεντρώσεις λεπτίνης αυξάνουν την όρεξη. Ερευνητές από το Yale μελέτησαν τη βιολογία της ορμόνης αυτής και την επίδραση των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο γνωστά ως νευρώνες AgRP, που ρυθμίζουν τη διατροφική συμπεριφορά. Ανακάλυψαν ότι οι μηχανισμοί με τους οποίους οι μειώσεις στις συγκεντρώσεις λεπτίνης στο πλάσμα διεγείρουν την πρόσληψη τροφής δεν περιορίζονται στον εγκέφαλο, όπως πιστεύαμε προηγουμένως. Η στέρηση της τροφής ενεργοποιεί πρώτα τους υποδοχείς λεπτίνης στον εγκέφαλο, ακολουθούμενη από ένα ενδιάμεσο βήμα που περιλαμβάνει το ενδοκρινικό σύστημα. Αυτό το σύστημα περιλαμβάνει την υπόφυση και τα επινεφρίδια, τα οποία εκκρίνουν μια άλλη ορμόνη, την κορτικοστερόνη, η οποία ρυθμίζει την ενέργεια, τις αντιδράσεις στρες και την πρόσληψη τροφής.

Η ερευνητική ομάδα έμαθε ότι αυτή η αλυσίδα εκδηλώσεων απαιτείται για τη διέγερση της πείνας όταν η τροφή είναι περιορισμένη ή όταν ο διαβήτης δεν ελέγχεται επαρκώς και οι συγκεντρώσεις λεπτίνης στο πλάσμα πέφτουν κάτω από ένα συγκεκριμένο όριο. Σε περαιτέρω πειράματα, οι ερευνητές έδειξαν επίσης ότι η κορτικοστερόνη πλάσματος ενεργοποιεί τους νευρώνες AgRP, γεγονός που αυξάνει την πείνα όταν τα επίπεδα της λεπτίνης ή του σακχάρου είναι χαμηλά. Στους ανθρώπους, η λεπτίνη και η πτώση του σακχάρου στο αίμα συντελείται όταν οι άνθρωποι κάνουν δίαιτα.

«Με αυτά τα δεδομένα για τον τρόπο λειτουργίας της λεπτίνης, η λογική σκέψη θα ήταν οι παχύτεροι άνθρωποι  να μην είχαν όρεξη και να άρχιζαν να χάνουν βάρος όταν τα επίπεδα λεπτίνης ήταν αρκετά υψηλά. Δεν συμβαίνει όμως πάντα αυτό. Αρκετοί παρουσιάζουν αντίσταση στη λεπτίνη, κάτι αντίστοιχο με την αντίσταση στην ινσουλίνη. Δηλαδή παρά την επαρκή ποσότητα λεπτίνης, η επιθυμία για πρόσληψη τροφής δεν κατευνάζεται. Ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει το μήνυμα και νομίζει ότι “λιμοκτονεί”, οπότε αναζητά τροφή κι έτσι ξεκινά ένας φαύλος κύκλος», διευκρινίζει η Δρ.Κοΐνη.

Η αντίσταση στην λεπτίνη και η αντίσταση στην ινσουλίνη μοιράζονται κοινά μονοπάτια σηματοδότησης. Η αντίσταση στην ινσουλίνη συμβαίνει όταν υπάρχει μεγάλη ποσότητα ινσουλίνης που παράγεται, αλλά ο οργανισμός δεν το αντιλαμβάνεται. Και οι δύο τύποι ανθεκτικότητας εμφανίζονται μαζί σε παχύσαρκους ανθρώπους, αν και οι παχύσαρκοι άνδρες που τείνουν να έχουν περισσότερο σπλαχνικό λίπος έχουν υψηλότερα επίπεδα ινσουλίνης και οι γυναίκες που τείνουν να έχουν περισσότερο υποδόριο λίπος έχουν υψηλότερα επίπεδα λεπτίνης.

«Βάσει του νόμου περί ισορροπίας πρόσληψης και καύσης θερμίδων, ο περιορισμός των θερμίδων που λαμβάνονται είναι μια λογική στρατηγική για τη μείωση του βάρους. Ωστόσο, η διατήρησή του μετά την απώλεια των κιλών είναι σχεδόν ακατόρθωτη, εν μέρει λόγω της αυξημένης πείνας και της μείωσης του μεταβολικού ρυθμού, που προάγουν την εξοικονόμηση ενέργειας και την ανάκτηση του βάρους. Αντίθετα, η θεραπεία για την επαναφορά της λεπτίνης σε φυσιολογικά επίπεδα στους υπέρβαρους ανθρώπους με απουσία ή μη λειτουργική λεπτίνη αποδίδει. Η αποκατάστασή της αντιστρέφει τις αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα αποτρέποντας την επαναπρόσληψη του βάρους», καταλήγει η Δρ. Κοΐνη.

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Έχετε οίδημα προσώπου ή σώματος; Ελαφρά αύξηση του σωματικού βάρους χωρίς αλλαγή της ποσότητας του φαγητού; Πνευματική κόπωση και μια ανεξήγητη κούραση; Μήπως έχετε δυσανεξία στο ψύχος;  Αν ναι, ενδέχεται να πάσχετε από υποθυρεοειδισμό, o οποίος συχνά αναπτύσσεται με ήπιο τρόπο και σταδιακά.

Όπως εξηγεί η ενδοκρινολόγος Παρή Ράπτη, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μιλάνου,

ο υποθυρεοειδισμός είναι μία από τις λειτουργικές δυσλειτουργίες του θυρεοειδούς αδένα και τα συμπτώματά του μπορεί να είναι αρκετά ήπια και άτυπα κατά την έναρξή τους. «Οι πρώτες εκδηλώσεις της νόσου μπορεί να είναι η καταβολή των δυνάμεων και εύκολη κόπωση, η οποία αρχικά δεν είναι έντονη», λέει. «Ο ασθενής μπορεί επίσης να παρουσιάζει σημαντική δυσανεξία στο κρύο, μέτρια αύξηση του σωματικού βάρους χωρίς αντίστοιχη αύξηση της κατανάλωσης τροφής και οίδημα προσώπου και σώματος».

Και συνεχίζει:

«Τα πιο συχνά συμπτώματα και σημεία του πρωτοπαθούς υποθυρεοειδισμού, επειδή μπορεί να εμφανιστούν εντελώς αθόρυβα και ήπια (άτυπα) μπορεί να μας παραπέμπουν σε άλλα νοσήματα και όχι στη θυρεοειδική δυσλειτουργία. Έτσι, η διαφορική διάγνωση μπορεί να αποτελέσει πρωταρχικό μέλημα και προκειμένου να αποκλειστούν άλλα νοσήματα μπορεί να είναι απαραίτητη.

Αρχικό σύμπτωμα μπορεί να αποτελέσει η αλλαγή έκφρασης του προσώπου: γίνεται «σκυθρωπό», με μειωμένη μιμική, με ελαφρύ διάχυτο οίδημα, χαρακτηριστικό χρώμα και ελαφρύ οίδημα βλεφάρων γύρω από τις κόγχες που μπορεί να συνοδεύεται από πτώση των βλεφάρων.

Ο ασθενής μπορεί επίσης να παρουσιάζει τριχόπτωση, η οποία μπορεί να αφορά όλο το σώμα, ακόμα και τις άκρες των φρυδιών. Επιπλέον, το δέρμα εμφανίζεται τραχύ, ξηρό, οιδηματώδες, με ελαφρά απολέπιση, κατά την Δρ. Ράπτη.

Ελαφρά αύξηση του σωματικού βάρους είναι ένα άλλο σύμπτωμα, ενώ χαρακτηριστική είναι η δυσανεξία στο ψύχος αλλά και η λέξη «βραδύς» ως συνθετικό πολλών λειτουργιών: βραδυφωνία, βραδυκαρδία, βραδύνοια, βραδυψυχισμός (βραδύς ο λόγος, βραδύς ο σφυγμός κ.λπ.). Σε ψυχολογικό επίπεδο, εξάλλου, παρατηρείται κατάθλιψη και σύγχυση, έλλειψη συγκέντρωσης και αποπροσανατολισμός που στα ηλικιωμένα άτομα μπορεί να φθάσει έως την άνοια.

«Μπορεί να παρατηρηθεί αλλαγή του θυμικού με όλες τις πιθανές αποχρώσεις. Αλλαγή του χρώματος του δέρματος με εμφανή απόχρωση, λόγω κοροτιναιμίας, κυρίως στις παλάμες και τα πέλματα, αλλαγές στη γλώσσα (παχιά)», λέει η Δρ. Ράπτη.

Άλλα χαρακτηριστικά συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν είναι η έντονη δυσκοιλιότητα, το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και το οίδημα στον αστράγαλο.

Τα αντανακλαστικά εμφανίζονται με έντονη σύσπαση και βραδύτητα στο χρόνο χαλάρωσης, ενώ εμφανίζονται επίσης διαταραχή της εμμήνου ρύσεως (κυρίως μηνορραγίες), υποθερμία και αναιμία εξαιτίας της μεγάλης ποσότητας απώλειας αίματος κατά τον έμμηνο κύκλο.

Λόγω της μηνορραγίας μπορεί αν εμφανισθεί υπόχρωμη αναιμία καθώς και άλλου τύπου αναιμία, όπως, σε σπάνιες περιπτώσεις, παρατηρείται μακροκυτταρική αναιμία, λόγω ελάττωσης της απορρόφησης της βιταμίνης Β12.

Τι είναι ο υποθυρεοειδισμός

Ο θυρεοειδής είναι ένας αδένας ο οποίος βρίσκεται στη βάση του λαιμού. Έχει σχήμα πεταλούδας, με τους δύο λοβούς να αποτελούν τα «φτερά» και να ενώνονται με τον ισθμό του θυρεοειδούς. Ο θυρεοειδής παράγει δραστικές ορμόνες, δύο εκ των οποίων είναι η θυροξίνη (Τ4) και η τριωδιοθυρονίνη (Τ3).

Η Τ3 και η Τ4 έχουν πολλαπλές και σημαντικές δράσεις στον οργανισμό. Οι ποσότητές τους που απαιτούνται για την καλή λειτουργία του οργανισμού ελέγχονται από τον εγκέφαλο με τη βοήθεια της θυρεοτρόπου ορμόνης (TSH), που παράγεται από την υπόφυση, έναν μικρό αδένα που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου. Μόλις μειωθούν τα επίπεδα των ορμονών Τ3, Τ4 στο αίμα, ο θυρεοειδής δέχεται την εντολή να αυξήσει την παραγωγή τους μέσω της TSH και το αντίστροφο.

Η δυσλειτουργία του θυρεοειδή διαταράσσει αυτή την υπέροχη ισορροπία και ο οργανισμός εκδηλώνει ποικίλα συμπτώματα.

«Για να αντιμετωπισθούν τα συμπτώματα, μια λύση υπάρχει: η αποκατάσταση της ορμονικής ισορροπίας»,

λέει η Δρ. Ράπτη. «Για να συμβεί αυτό, πρέπει πρώτα να τεθεί η διάγνωση του υποθυρεοειδισμού. Αυτή επιτυγχάνεται κατ’ αρχάς με μέτρηση στο αίμα των επιπέδων των ορμονών Τ3, Τ4 και TSH. Η χαμηλή T4 ή T3 και η υψηλή TSH είναι χαρακτηριστικό εύρημα σε περίπτωση πρωτοπαθούς υποθυρεοειδισμού που είναι και ο συχνότερος.  Η TSH είναι συνήθως ο πρώτος δείκτης διάγνωσης υποθυρεοειδισμού που ανευρίσκεται εκτός φυσιολογικών ορίων, στους περισσότερους ασθενείς που γίνονται υποθυρεοειδικοί».

Επίσης απαραίτητος είναι ο υπέρηχος με αιμάτωση Doppler για ολοκληρωμένη διάγνωση και άλλες εργαστηριακές εξετάσεις και πριν από όλα κλινικός έλεγχος.

Όταν οι ασθενείς εμφανίζονται ως υποθυρεοειδικοί, ζητούνται εξετάσεις για αντισώματα θυρεοειδούς, καθώς και υπερηχογράφημα θυρεοειδούς με αιμάτωση ώστε να διερευνηθεί και η αιτία του υποθυρεοειδισμού. Όταν τεθεί η διάγνωση, χορηγείται θεραπεία, που συνήθως είναι ορμονική με συνθετική θυροξίνη, κατά την Δρ. Ράπτη.

Οι αιτίες

Πού οφείλεται, όμως, ο υποθυρεοειδισμός; «Ο θυρεοειδής μπορεί να παρουσιάζει μειωμένη λειτουργία εξαιτίας χρόνιων φλεγμονωδών διαταραχών, όπως η χρόνια αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα (ή θυρεοειδίτιδα Hashimoto), η οποία αποτελεί μία από τις συχνότερες αιτίες του», απαντά η ειδικός.

Όταν ο ασθενής έχει θυρεοειδίτιδα Hashimoto στο αίμα του ανευρίσκονται συχνά υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών αντισωμάτων. Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι συχνή αιτία υποθυρεοειδισμού σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας και σε νεαρούς ενήλικες.

Στο παρελθόν, πολλές περιπτώσεις υποθυρεοειδισμού προέκυπταν από προηγούμενη θυρεοειδεκτομή (χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς), επειδή η εγχείρηση ήταν η πιο συχνή μέθοδος αντιμετώπισης των προβλημάτων του αδένα. Σήμερα, όμως, παρατηρούνται περισσότερες περιπτώσεις οφειλόμενες σε προηγούμενες θεραπείες με ραδιενεργό ιώδιο, παρά σε χειρουργεία. Πολλά περιστατικά, εξάλλου, οφείλονται σε οικογενειακό ιστορικό ή κληρονομικότητα, καθώς πάνω από το 50% των υποθυρεοειδικών ασθενών έχουν συγγενείς με ιστορικό θυρεοειδικών παθήσεων ή βρογχοκήλης.

Επιπλέον, «οι νέες τεχνολογίας διαγνωστικές εξετάσεις εντοπίζουν περιπτώσεις λανθάνοντος υποθυρεοειδισμού, οι οποίες δεν ανευρίσκονταν στις εξετάσεις παλαιάς τεχνολογίας καθώς δεν είχαν τη δυνατότητα να εντοπίσουν μικρού βαθμού υπολειτουργία», προσθέτει η Δρ. Ράπτη.

Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις συγγενούς (εκ γενετής) υποθυρεοειδισμού. Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 4.500 παιδιά γεννιούνται με υπολειτουργία του θυρεοειδούς.  Εάν η νόσος δεν εντοπιστεί αμέσως μετά τη γέννηση, ώστε να αρχίσει αμέσως η θεραπεία, τα παιδιά αυτά παρουσιάζουν νοητική υστέρηση. Γι’ αυτό τον λόγο στις περισσότερες προηγμένες χώρες γίνεται σε όλα τα νεογέννητα έλεγχος για υποθυρεοειδισμό.

Στις αρχές του περασμένου αιώνα συχνή αιτία υποθυρεοειδισμού ήταν η έλλειψη ιωδίου στο υπέδαφος και κατά συνέχεια στο νερό. Σήμερα, όμως, δεν παρατηρείται πλέον στις περισσότερες χώρες της Δύσης, λόγω του εμπλουτισμού του αλατιού με ιώδιο και λόγω της χρήσης του ιωδίου ως συντηρητικού σε πολλά τρόφιμα.

«Ορισμένα φάρμακα όπως το λίθιο, η αμιοδαρόνη, τα φύκια ή αντιθυρεοειδικά χάπια επίσης μπορεί να προκαλέσουν υποθυρεοειδισμό. Τέλος, ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε ακτινοβολία για τη νόσο Hodgkin’s ή για καρκίνο στη γλώσσα, συχνά εμφανίζουν υποθυρεοειδισμό μερικούς μήνες ή μερικά χρόνια μετά τη θεραπεία», λέει η Δρ. Ράπτη.

«Τέλος, η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων ιωδίου που ανευρίσκονται σε βιταμίνες, σιρόπια για το βήχα ή σκιαγραφικά που χρησιμοποιούνται στους ακτινολογικούς ελέγχους, επίσης μπορεί να προκαλέσουν υποθυρεοειδισμό».

Το πιο σημαντικό που πρέπει να γνωρίζουν οι ασθενείς είναι πως όταν παρουσιαστεί αυτού του είδους η δυσλειτουργία (υπολειτουργία) του θυρεοειδούς είναι μάλλον απίθανο να επανέλθει σε φυσιολογική λειτουργία, επομένως οι ασθενείς που αρχίζουν ορμονική υποκατάσταση, μπορεί να χρειαστεί να την συνεχίσουν δια βίου.

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας