Συντάκτης: ΔΥΟ Newsroom

Η χορήγηση πλάσματος από αναρρώσαντες ασθενείς από COVID-19, σε αρρώστους που νοσηλεύονται από τη νόσο, αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση της λοίμωξης από τον κορωνοϊό SARS-CoV-2. Τη στιγμή που σε όλο τον κόσμο τα κρούσματα με COVID-19 αυξάνονται συνεχώς και δεν φαίνεται στον ορίζοντα αποτελεσματική θεραπεία, η χορήγηση έτοιμων αντισωμάτων έναντι του ιού, μέσω του πλάσματος ασθενών που ανέρρωσαν από τη νόσο, δίνει ελπίδες στους πάσχοντες από τη λοίμωξη COVID-19.

Σχετική μελέτη που βρίσκεται στο στάδιο της προ δημοσίευσης (https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.08.12.20169359v1) και αφορά 35.000 νοσηλευόμενους ασθενείς, που έλαβαν το πλάσμα μέσα σε 72 ώρες από τη στιγμή της εισαγωγής τους στο νοσοκομείο, έδειξε ότι όσοι άρρωστοι έλαβαν πλάσμα με υψηλά επίπεδα αντισωμάτων έναντι του SARS-CoV-2 είχαν 35% μικρότερη πιθανότητα να καταλήξουν από τη νόσο. Πρόκειται για τη δεύτερη έγκριση ειδικής αγωγής έναντι του νέου κορωνοϊού SARS-CoV-2, μετά την έγκριση της ρεμδεσιβίρης.

Στην Ελλάδα, βρίσκεται σε εξέλιξη από την 28 Απριλίου πολυκεντρική μελέτης φάσης 2, που αφορά τη χορήγηση πλάσματος ιαθέντων από την νόσο COVID-19 σε νοσηλευομένους ασθενείς με λοίμωξη από τον SARS-CoV-2, που λαμβάνει χώρα σε 6 νοσοκομεία της χώρας, με κύριο ερευνητή τον Πρύτανη του ΕΚΠΑ, Μελέτιο Α. Δημόπουλο, και 22 ακόμη ερευνητές, υπό την έγκριση του ΕΟΔΥ, και με συμμετοχή του Νational Cancer Institute των ΗΠΑ (Γ. Παυλάκης) (https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT04408209?term=NCT04408209&draw=2&rank=1).

Η μελέτη θα διαρκέσει 20 μήνες. Το πρωταρχικό στοιχείο που θα καθορίσει την επιτυχία αυτής της προσέγγισης, είναι η επιβίωση των ασθενών στις τρεις εβδομάδες, στον ένα μήνα, και στους δύο μήνες από την ένταξη στη μελέτη.

Αρχικά ελέγχονται εθελοντικά ασθενείς που νόσησαν από τον SARS-CoV-2 για την ύπαρξη αντισωμάτων έναντι του ιού. Εφ’ όσον ανιχνευθούν τα αντισώματα αυτά και οι υγιείς, πλέον, δότες πληρούν τα κριτήρια της αιμοδοσίας ακολουθεί το δεύτερο στάδιο, που είναι η συλλογή πλάσματος. Το πλάσμα περιλαμβάνει τα αντισώματα έναντι του ιού. Το πλάσμα συλλέγεται με τη διαδικασία που ονομάζεται πλασμαφαίρεση, στοχεύοντας σε όγκο 600-700ml ανά συνεδρία αφαίρεσης. Ο όγκος που συλλέγεται μετά από μια πλασμαφαίρεση θα χωριστεί σε 3 θεραπευτικές μονάδες όγκου 200-233 ml. Κάθε ασθενής λαμβάνει συνολικά 3 μονάδες διαδοχικά, με απόσταση δύο ημερών μεταξύ τους. Επομένως, η αναλογία είναι ένας δότης ανά έναν ασθενή. Ωστόσο, πολλαπλές συνεδρίες αφαίρεσης ανά δότη είναι εφικτές, και άρα ένας δότης μπορεί να παρέχει πλάσμα για παραπάνω από έναν ασθενή.

Σημαντικό στοιχείο της μελέτης είναι και η συλλογή πληροφοριών για την κινητική των αντισωμάτων στους υγιείς δότες που είχαν νοσήσει από τον SARS-CoV-2. Έτσι όσοι είχαν αντισώματα θα επανεξετασθούν 3, 6 και 12 μήνες μετά την πρώτη ανίχνευση αντισωμάτων, ώστε να φανεί αν η παρουσία των αντισωμάτων παραμένει στον οργανισμό τους και για πόσο χρονικό διάστημα.

Οι Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Ευάγγελος Τέρπος, Μαριάννα Πολίτου και Βασιλική Παππά αναφέρουν ότι μέχρι σήμερα 286 εθελοντές δότες πλάσματος, με θετική δοκιμασία PCR για τον SARS-CoV-2, έχουν ελεγχθεί για την ύπαρξη αντισωμάτων έναντι του κορωνοϊού. Οι εθελοντές είτε ήταν ασυμπτωματικοί είτε είχαν συμπτώματα και είχαν παραμείνει στο σπίτι τους ή είχαν νοσηλευθεί. Το 88% αυτών βρέθηκε να έχουν αντισώματα έναντι του ιού με μεθοδολογία που έγινε στο Ινστιτούτο Παστερ. Ενενήντα ένας υγιείς δότες έχουν ήδη δωρίσει το πλάσμα τους για χορήγηση σε ασθενείς που νοσηλεύονται. Δεκαέξι ασθενείς έχουν λάβει τη θεραπεία αυτή στη χώρα μας και διαπιστώθηκε όφελος στους περισσότερους από αυτούς. Ο μικρός αριθμός ασθενών που έλαβε πλάσμα μέχρι σήμερα οφείλεται στο γεγονός ότι η μελέτη ξεκίνησε στη χώρα μας όταν ο αριθμός νοσηλευομένων από τον SARS-CoV-2 ήταν σε ύφεση. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή 75 μονάδες πλάσματος προς άμεση χρήση ενώ η μελέτη συνεχίζεται με τη συλλογή πλάσματος για μεγαλύτερο αριθμό νέων ασθενών.

Η συνεχής έρευνα στον τομέα αυτό θα αναδείξει τη σημασία της θεραπευτικής αυτής επιλογής σε διάφορα στάδια της νόσου μέχρι την ανεύρεση αποτελεσματικού εμβολίου.

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Οι δραστηριότητες στη θάλασσα είναι ιδιαίτερα αγαπητές στη Ελλάδα, λόγω των χιλιάδων χιλιομέτρων της ακτογραμμής και του πολύμηνου, υπέροχου καιρού της. Ωστόσο, αυτό σημαίνει ότι τα ατυχήματα που προκύπτουν κατά την ενασχόληση με αθλήματα όπως το windsurfing, το θαλάσσιο σκι, το wakeboarding είναι συχνά. Διάφοροι παράγοντες και απροσεξίες της στιγμής μπορούν να οδηγήσουν σε ένα ευρύ φάσμα τραυματισμών. Ενώ μερικοί από αυτούς είναι σχετικά ασήμαντοι και ξεπερνιούνται γρήγορα, άλλοι μπορεί να είναι σοβαροί και να επιφέρουν μόνιμους τραυματισμούς ή ανάγκη για εξειδικευμένες θεραπείες.

«Το ποσοστό των τραυματισμών που συμβαίνουν κατά τη συμμετοχή σε αθλήματα και δραστηριότητες στη θάλασσα υποκαταγράφεται στη χώρα μας. Για παράδειγμα, τα αναφερόμενα στις αρμόδιες αρχές ατυχήματα που ανακύπτουν σε επιβάτες και σε χειριστές τζετ σκι εκπροσωπούν μόνο το 60% αυτών που πραγματικά γίνονται. Οι συνέπειες των ατυχημάτων μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές, οπότε υπάρχει ανάγκη ενημέρωσης και καθοδήγησης όσων ασχολούνται με αυτά, οι οποίοι είναι στην πλειονότητά τους νεαροί», επισημαίνει ο εξειδικευμένος στις αρθροπλαστικές ισχίου και γόνατος Ορθοπαιδικός Χειρουργός δρ Αθανάσιος Τσουτσάνης.

Έχει καταγραφεί ότι οι νεαροί άνδρες βιώνουν συχνότερα τραυματισμούς, συγκριτικά με τους μεγαλύτερους και τις γυναίκες. Το ποσοστό των τραυματισμών, η διάγνωση και τα σημεία του σώματος που τραυματίζονται διαφέρουν ανάλογα με το άθλημα – δηλαδή κάποια θαλάσσια σπορ είναι ασφαλέστερα από άλλα. Αν και οι μελέτες για το θέμα δεν είναι τόσο εκτεταμένες όσο θα περίμενε κανείς, μια εξ αυτών που πραγματοποιήθηκε σε άτομα που αναζήτησαν περίθαλψη σε τμήμα επειγόντων περιστατικών επειδή τραυματίστηκαν ενόσω επέβαιναν σε σαμπρέλες (tubing), έκαναν θαλάσσιο σκι ή wakeboarding, δίνει μια αντιπροσωπευτική εικόνα τους. Εκτιμήθηκαν 11.045 τραυματισμοί από σαμπρέλες, 18.967 από wakeboarding, και 52.399 από θαλάσσιο σκι. Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι και τα τρία αθλήματα εγκυμονούν κινδύνους. Όσοι κάνουν wakeboarding και σαμπρέλα χτυπούν στο κεφάλι και το λαιμό, ενώ όσοι επιδίδονται σε θαλάσσιο σκι είναι πιθανότερο να τραυματιστούν στο ισχίο και το κάτω άκρο. «Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μελέτη, στο ισχίο και το κάτω άκρο χτύπησε το 26,5% ατόμων που τραυματίστηκαν όταν έκαναν wakeboarding και το 19,0% εκείνων που χτύπησαν όταν επέβαιναν σε μια σαμπρέλα ή “μπανάνα”. Όμως, οι σκιερ ήταν πιο επιρρεπείς στους τραυματισμούς αυτούς (35,9%). Όσοι χτύπησαν στο ισχίο και το κάτω άκρο ήταν πιθανότερο να είχαν βλάβες στους μαλακούς ιστούς ανεξάρτητα από το σπορ που έκαναν. Τα κοψίματα/γδαρσίματα και οι μώλωπες διαγνώστηκαν συχνότερα στους τραυματισμούς του ισχίου και κάτω άκρου από σαμπρέλα σε σύγκριση με το wakeboarding και το θαλάσσιο σκι. Τα κατάγματα ήταν συχνότερα σε εκείνους που έκαναν wakeboarding (21,3%), ακολουθούμενοι από όσους έκαναν θαλάσσιο σκι (10,7%) και όσους έκαναν σαμπρέλα (4,8%)», σημειώνει ο δρ Τσουτσάνης.

Από άλλη μελέτη έχει καταδειχθεί ότι από το σύνολο των καταγμάτων, το 50% αφορά κατάγματα των κάτω άκρων, ενώ το 37,5% από αυτά είναι στο ισχίο και στο μηριαίο και απαιτούν χειρουργική θεραπεία.

Όσον αφορά τις ηλικίες, οι τραυματισμοί στους επιβαίνοντες σε σαμπρέλα είναι συχνότεροι σε νεαρούς ηλικίας από 10-19 ετών, ενώ στους αθλητές wakeboarding και θαλάσσιου σκι σε άτομα ηλικίας 20-29 ετών.

Το windsurfing, αν και ηπιότερο, επίσης ενέχει κινδύνους. Μια βίαιη πτώση από ένα κύμα στο πόδι, στο χέρι ή στον ώμο, αλλά και γενικά σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, μπορεί να προκαλέσει κάταγμα και να απαιτήσει φροντίδα και παρακολούθηση. Τα παρεκτοπισμένα κατάγματα απαιτούν χειρουργική επέμβαση για να ρυθμίσουν το οστό ή τοποθέτηση υλικών οστεοσύνθεσης για να το συγκρατήσουν στη θέση τους. Ωστόσο, είναι ασφαλέστερο από το kitesurfing. Και τα δύο είναι αθλήματα που συνδέονται στενά με τις καιρικές συνθήκες, οπότε είναι απρόβλεπτα ως ένα σημείο και γι’ αυτό επικίνδυνα. Το ποσοστό των τραυματισμών είναι περίπου 5,9 έως 7,0 ανά 1000 ώρες kitesurfing, και για όσους κάνουν windsurfing  0,22 ανά 1000 ώρες πρακτικής.

Ιδιαίτερα επικίνδυνο είναι το τζετ σκι, ιδίως για τους νέους που επιχειρούν περιστροφές και ακροβατικά. Έχουν σημειωθεί τραυματισμοί σε κάθε σημείο του σώματος από το κεφάλι έως τα κάτω άκρα.

Φυσικά οι τραυματισμοί δεν περιορίζονται μόνο σε ορθοπαιδικά και δερματικά τραύματα. Μπορεί να περιλαμβάνουν και βλάβες σε άλλα όργανα (καρδιακή ρήξη, ενδοκρανιακή αιμορραγία, κακώσεις του ορθού και του κόλπου, ρήξη της μεμβράνης του τυμπάνου κ.ά.).

Όλα τα ατυχήματα που συμβαίνουν στους λάτρεις των θαλάσσιων σπορ διαφέρουν αναλόγως του επιπέδου εμπειρίας, καθώς οι αρχάριοι τραυματίζονται πιο συχνά. Το ίδιο ισχύει και για τους νεότερους, διότι είναι πιο παράτολμοι και επιχειρούν κόλπα, ελιγμούς και φιγούρες χωρίς να έχουν εκπαίδευση και γνώση της τεχνικής. Άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην πρόκληση του τραυματισμού είναι ο ελλιπήςσωστός εξοπλισμός καθώς και ο ατομικός προστατευτικός εξοπλισμός, η κούραση που προκύπτει από τον υπερβολικό αριθμό των ωρών ενασχόλησης με το άθλημα την ημέρα του ατυχήματος, η ελλιπής γνώση των χειριστών των σκαφών που ρυμουλκούν τους αθλητές και οι κακοί χειρισμοί τους, η κατανάλωση αλκοόλ, οι συνθήκες του καιρού και του νερού, η κακή φυσική κατάσταση και οι μεγάλες ταχύτητες.

Μερικοί από τους συχνούς τραυματισμούς μπορεί να απαιτήσουν σημαντικό χρόνο αποκατάστασης. Έτσι, είναι σημαντικό να λαμβάνεται κάθε μέτρο για την αποφυγή τους, χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να υπερισχύει ο φόβος.

Σε άρθρο του με τίτλο «Οι μάσκες σώζουν ζωές» ο διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ (NIH) (25/08/20, https://directorsblog.nih.gov/2020/08/25/masks-save-lives/) Δρ Φράνσις Κόλλινς μας θυμίζει ότι η αποφυγή της μετάδοσης του νέου κορωνοϊού SARS–CoV-2 με τη χρήση μάσκας προσώπου είναι απαραίτητη και επιστημονικά τεκμηριωμένη.

Τα σημαντικότερα σημεία του άρθρου συνοψίζονται από τους Ιατρούς της Θεραπευτικής Κλινικής του ΕΚΠΑ Ιωάννη Ντάναση, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου και Θάνο Δημόπουλο (Πρύτανη ΕΚΠΑ). Ο Δρ Κόλλινς σημειώνει ότι φοράμε τις μάσκες μας εκτός σπιτιού όχι απαραίτητα για να προστατευτούμε οι ίδιοι αλλά για να προστατεύσουμε τους υπολοίπους. Ο καθένας από μας μπορεί να είναι ασυμπτωματικός φορέας του ιού και κατά την περίοδο επώασης να μεταδώσει τον ιό σε πολλά επίνοσα άτομα χωρίς να το γνωρίζει.

Ποιος είναι όμως ο βαθμός προστασίας που προσδίδει η μάσκα? Σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό είναι η απάντηση, σύμφωνα με σχετική διεθνή μελέτη των Worby CJ και συνεργατών που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications (Face mask use in the general population and optimal resource allocation during theCOVID-19 pandemic. Worby CJ, Chang HH. Nat Commun. 2020 Aug 13;11(1):4049.).

Το μαθηματικό μοντέλο που ανέπτυξαν έδειξε ότι αν υπήρχε καθολική εφαρμογή υφασμάτινης μάσκας σε μια κοινότητα, αυτό θα οδηγούσε σε σημαντική μείωση των θανάτων. Αφορμή για τη συγκεκριμένη μελέτη ήταν οι διαφορετικές συστάσεις σχετικά με τη χρήση μάσκας τόσο μεταξύ διαφορετικών Πολιτειών στις ΗΠΑ όσο και σε διάφορες χώρες του κόσμου. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το μαθηματικό μοντέλο προσομοίωσης ώστε να μελετήσουν πολλά σενάρια μετάδοσης του ιού SARS–CoV-2 σε έναν πληθυσμό ανάλογα με το βαθμό χρήσης μάσκας από τον πληθυσμό. Συγκεκριμένα, ο κύριος στόχος ήταν ο προσδιορισμός του αριθμού των κρουσμάτων και θανάτων από COVID-19 σε κάθε σενάριο. Ως αναμένετο, ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων και θανάτων από COVID-19 μειωνόταν καθώς η διαθεσιμότητα και η χρήση μάσκας προσώπου αυξανόταν.

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι οι χειρουργικές μάσκες θα πρέπει να διατίθενται κατά προτεραιότητα στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, ενώ οι υφασμάτινες μάσκες είναι και αυτές αρκετά αποτελεσματικές και μειώνουν τη θνητότητα από COVID-19 ειδικά όταν η εφαρμογή τους είναι ευρεία. Επιπρόσθετα, ο Δρ Κόλλινςσημειώνει ότι μια άλλη πρόσφατημελέτη (Masks Do More Than Protect Others During COVID-19: Reducing the Inoculum of SARS-CoV-2 to Protect the Wearer . Gandhi M, Beyrer C, Goosby E. J Gen Intern Med. 2020 Jul 31.) έδειξε ότι παρόλο που ο σκοπός της μάσκας είναι πρωτίστως η πρόληψη της μετάδοσης από αυτόν που τη φοράει στους υπόλοιπους, μπορεί να συμβάλλει επίσης στη μείωση του ιικού φορτίου του SARS–CoV-2 που δέχεται αυτός που τη φοράει, το οποίο μπορεί να οδηγεί σε ηπιότερη λοίμωξη.

Εν κατακλείδι, ο Δρ Κόλλινς μας προτρέπει να μη ξεχνάμε ποτέ τη μάσκα μας όταν βγαίνουμε από το σπίτι και να γίνουμε και εμείς μέρος της προσπάθειας να σπάσουμε την αλυσίδα μετάδοσης και να σώσουμε ζωές.

Επιμέλεια: Νεκταρία Καρακώστα, Δημοσιογράφος Υγείας

Οι κιρσώδεις φλέβες είναι μια συνήθης κατάσταση που προκαλείται από αδύναμα ή κατεστραμμένα τοιχώματα και βαλβίδες. Οι κιρσοί μπορεί να σχηματιστούν όποτε αυξάνεται η αρτηριακή πίεση μέσα στις φλέβες σας. Αυτό μπορεί να συμβεί λόγω εγκυμοσύνης, δυσκοιλιότητας, όγκου ή υπερβολικού βάρους και παχυσαρκίας. Σύμφωνα με το Αμερικάνικο National Heart, Lung, and Blood Institute.

Οι κιρσοί συνήθως σχηματίζονται στα πόδια τις περισσότερες φορές, αλλά υπάρχουν και σε άλλα μέρη του σώματος. Οι αιμορροΐδες είναι ένας τύπος κιρσών που αναπτύσσεται στο ορθό. Οι κιρσοκήλες εμφανίζονται στους όρχεις και μπορεί να συνδέονται με τη στειρότητα στους άνδρες. Οι κιρσοί μπορούν επίσης να αναπτυχθούν στον οισοφάγο, στο στομάχι ή στο συκώτι. Άλλα προβλήματα φλέβας που επηρεάζουν τα μικρότερα αιμοφόρα αγγεία είναι η τελαγγειεκτασία και οι φλέβες της αράχνης.

Οι φλέβες έχουν μονόδρομες βαλβίδες μέσα τους που ανοίγουν και κλείνουν για να κρατήσει το αίμα που ρέει προς την καρδιά. . Ωστόσο, οι εξασθενημένες ή κατεστραμμένες βαλβίδες ή τα τοιχώματα των φλεβών μπορεί να προκαλέσουν συγκέντρωση αίματος και ακόμη και ροή προς τα πίσω. Αυτό ονομάζεται παλινδρόμηση. Οι φλέβες μπορεί να μεγαλώνουν και να παραμορφώνονται, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται  κιρσοί.

Από τι μπορεί να προκληθούν οι κιρσοί;

Μπορεί να διατρέχετε αυξημένο κίνδυνο για κιρσούς εάν είστε ηλικιωμένοι, κάθεστε ή στέκεστε για μεγάλα χρονικά διαστήματα, έχετε ανενεργό τρόπο ζωής, έχετε υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία ή έχετε οικογενειακό ιστορικό κιρσών ή θρόμβωση βαθιάς φλέβας, έναν τύπο φλεβικού θρομβοεμβολισμού. Η εγκυμοσύνη και ο τοκετός, ιδιαίτερα οι πολλαπλές γεννήσεις, αυξάνουν επίσης τον κίνδυνο να έχετε κιρσούς.

Ποια είναι τα συμπτώματα και τα σημάδια;

Τα σημάδια και τα συμπτώματα των κιρσών περιλαμβάνουν διόγκωση, γαλαζοπράσινες φλέβες, πρήξιμο, πόνο, αισθάνεστε ‘’βαριά’’ τα πόδια σας, κνησμό, αλλαγές στο χρώμα του δέρματος και κράμπες κατά την διάρκεια της νύχτας. Μερικές φορές οι κιρσοί μπορούν να περιορίσουν τις δραστηριότητές σας. Τα συμπτώματά σας μπορεί να επιδεινωθούν όταν κάθεστε ή είστε όρθιοι  για μεγάλα χρονικά διαστήματα και μπορεί να βελτιωθούν όταν ξαπλώσετε ή σηκώσετε τα πόδια σας ψηλά.

Πως γίνεται η διάγνωση;

Για τη διάγνωση των κιρσών, ο γιατρός σας θα κάνει μια φυσική εξέταση και θα ρωτήσει για τα συμπτώματά σας, το οικογενειακό ιστορικό, τα επίπεδα δραστηριότητας και τον τρόπο ζωής σας. Ο γιατρός σας μπορεί να αξιολογήσει την υγεία των φλεβών των ποδιών σας χρησιμοποιώντας υπερηχογράφημα ή άλλες εξετάσεις απεικόνισης, όπως ακτινογραφία ή αξονική τομογραφία.

Πως γίνεται η θεραπεία;

Οι θεραπείες για κιρσούς στα πόδια περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, ιατρικές διαδικασίες για την αφαίρεση ή κλείσιμο τους, θεραπεία συμπίεσης και φάρμακα. Ανάλογα με τα συμπτώματά σας, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει συνδυασμό θεραπειών ή καθόλου θεραπεία. Υπάρχει η πιθανότητα να δημιουργηθούν νέοι  κιρσοί ακόμη και μετά τη θεραπεία ή μπορεί να χρειαστεί να λάβετε θεραπεία περισσότερες από μία φορές.

Εάν είστε έγκυος, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει θεραπεία συμπίεσης και φάρμακα για τον πόνο για την ανακούφιση των συμπτωμάτων των κιρσών, όπως πόνος ή βαρύτητα στα πόδια.

Αλλαγές στον τρόπο ζωής:

Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει την υιοθέτηση αλλαγών στον τρόπο ζωής για να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων ή στην πρόληψη της επιδείνωσης των κιρσών. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Στόχος για ένα υγιές βάρος. Αυτό θα βελτιώσει τη ροή του αίματος και θα μειώσει την πίεση στις φλέβες σας.
• Αποφυγή ορθοστασίας ή καθιστικής ζωής για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Όταν κάθεστε, σηκώστε τα πόδια σας έτσι ώστε τα πόδια σας να υψώνονται πάνω από το επίπεδο της καρδιάς σας.
• Σωματική δραστηριότητα. Έτσι θα βοηθήσετε το αίμα να περάσει μέσα από τις φλέβες σας. Η έντονη άσκηση μπορεί να επιδεινώσει τις κιρσούς. Πριν ξεκινήσετε οποιοδήποτε πρόγραμμα άσκησης, ρωτήστε το γιατρό σας σχετικά με το ποιο επίπεδο σωματικής άσκησης είναι κατάλληλο για εσάς.

Η αλλεργία κατοικίδιων ζώων είναι μια αλλεργική αντίδραση στις πρωτεΐνες που βρίσκονται στα κύτταρα του δέρματος ενός ζώου, στο σάλιο ή στα ούρα.

Τις περισσότερες φορές, η αλλεργία των κατοικίδιων ζώων προκαλείται από την έκθεση στις νεκρές νιφάδες του δέρματος (βροχή) ενός κατοικιδίου. Κάθε ζώο με γούνα μπορεί να είναι πηγή αλλεργίας σε κατοικίδια ζώα, αλλά οι αλλεργίες των κατοικίδιων ζώων συνδέονται συνήθως με γάτες και σκύλους.

Εάν έχετε αλλεργία στα κατοικίδια, η καλύτερη στρατηγική είναι να αποφύγετε ή να μειώσετε όσο το δυνατόν περισσότερο την έκθεση στο ζώο. Μπορεί να είναι απαραίτητα φάρμακα ή άλλες θεραπείες για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη διαχείριση του άσθματος. Σύμφωνα με το άρθρο της ιστοσελίδα της Αμερικανικής Mayo Clinic.

Ποια είναι τα συμπτώματα της αλλεργίας στα κατοικίδια;

• Φτέρνισμα
• Καταρροή
• Φαγούρα, κόκκινα ή υγρά μάτια
• Ρινική συμφόρηση
• Φαγούρα στην μύτη, στον ουρανίσκο ή λαιμό
• Απέκκριση
• Βήχας
• Πίεση και πόνος στο πρόσωπο
• Συχνή αφύπνιση
• Πρησμένο, μπλε χρώμα δέρματος κάτω από τα μάτια σας
• Σε ένα παιδί, συχνό τρίψιμο της μύτης προς τα πάνω

Εάν έχετε άσθμα μπορεί επίσης να αντιμετωπίσετε:

• Δυσκολία αναπνοής
• Σφίξιμο στο στήθος ή πόνος
• Ακούγεται ήχος σφυρίγματος ή συριγμού κατά την εκπνοή
• Πρόβλημα ύπνου που προκαλείται από δύσπνοια, βήχα ή συριγμό

Συμπτώματα δέρματος :

Μερικά άτομα με αλλεργία στα κατοικίδια μπορεί επίσης να εμφανίσουν συμπτώματα δέρματος, γνωστό ως αλλεργική δερματίτιδα. Αυτός ο τύπος δερματίτιδας είναι μια αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος που προκαλεί φλεγμονή του δέρματος. Η άμεση επαφή με ένα κατοικίδιο ζώο που προκαλεί αλλεργία μπορεί να προκαλέσει αλλεργική δερματίτιδα, προκαλώντας σημεία και συμπτώματα, όπως:

• κόκκινες κηλίδες στο  δέρμα (κυψέλες)
• Εκζεμα
• Φαγούρα στο δέρμα

Ποια είναι τα αίτια που προκαλούν αυτή την είδους αλλεργία;

Οι αλλεργίες εμφανίζονται όταν το ανοσοποιητικό σας σύστημα αντιδρά σε μια ξένη ουσία όπως η γύρη, τη μούχλα και  το δέρμα, το σάλιο ή η ουρά του  κατοικίδιου ζώου.

Το ανοσοποιητικό σας σύστημα παράγει πρωτεΐνες γνωστές ως αντισώματα. Αυτά τα αντισώματα σας προστατεύουν από ανεπιθύμητους εισβολείς που θα μπορούσαν να σας κάνουν να αρρωστήσετε ή να σας προκαλέσουν μόλυνση. Όταν έχετε αλλεργίες, το ανοσοποιητικό σας σύστημα δημιουργεί αντισώματα που αναγνωρίζουν το συγκεκριμένο αλλεργιογόνο σας ως κάτι επιβλαβές, παρόλο που δεν είναι.

Όταν εισπνέετε το αλλεργιογόνο ή έρθετε σε επαφή με αυτό, το ανοσοποιητικό σας σύστημα αποκρίνεται και προκαλεί φλεγμονώδη απόκριση στις ρινικές οδούς ή τους πνεύμονες. Η παρατεταμένη ή τακτική έκθεση στο αλλεργιογόνο μπορεί να προκαλέσει τη συνεχιζόμενη (χρόνια) φλεγμονή των αεραγωγών που σχετίζεται με το άσθμα

Αλλεργία στις γάτες και στους σκύλους:

Οι αλλεργίες  από γάτες και σκύλους βρίσκονται στα κύτταρα του δέρματος τα ζώα ρίχνουν (πιτυρίδα), καθώς και στο σάλιο, τα ούρα και τον ιδρώτα και στη γούνα τους. Η πιτυρίδα είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα επειδή είναι πολύ μικρό και μπορεί να παραμείνει στον αέρα για μεγάλα χρονικά διαστήματα με την παραμικρή κίνηση  της κυκλοφορίας του αέρα. Συλλέγεται επίσης εύκολα σε επικαλυμμένα έπιπλα και κολλάει στα ρούχα σας.

Το σάλιο κατοικίδιων ζώων μπορεί να κολλήσει σε χαλιά, κλινοσκεπάσματα, έπιπλα και ρούχα. Το αποξηραμένο σάλιο μπορεί να μεταφερθεί στον αέρα.

Οι λεγόμενες υποαλλεργικές γάτες και σκύλοι μπορεί να έχουν λιγότερη γούνα από ότι οι άλλοι τύποι, αλλά καμία φυλή δεν είναι πραγματικά υποαλλεργική.

Τρωκτικά και κουνέλια:

Τα κατοικίδια τρωκτικά περιλαμβάνουν ποντίκια, γερβίλους, χάμστερ και ινδικά χοιρίδια. Τα αλλεργιογόνα από τα τρωκτικά συνήθως υπάρχουν στα μαλλιά, στο σάλιο και στα ούρα. Η σκόνη από σκουπίδια ή πριονίδι στο κάτω μέρος των κλωβών μπορεί να συμβάλει σε αερομεταφερόμενα αλλεργιογόνα από τρωκτικά.

Τα αλλεργιογόνα κουνελιού υπάρχουν στο δέρμα, μαλλιά και σάλιο.

Ποιοι είναι οι παράγοντες που προκαλούν την αλλεργία από κατοικίδια:

Οι αλλεργίες στα κατοικίδια είναι συχνές. Ωστόσο, είναι πιο πιθανό να αναπτύξετε αλλεργία σε κατοικίδια ζώα εάν εμφανιστούν αλλεργίες ή άσθμα στην οικογένειά σας.

Η έκθεση σε κατοικίδια σε νεαρή ηλικία μπορεί να σας βοηθήσει να αποφύγετε αλλεργίες από κατοικίδια. Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που ζουν με ένα σκύλο κατά το πρώτο έτος της ζωής τους μπορεί να έχουν καλύτερη αντίσταση στις λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας από τα παιδιά που δεν έχουν σκύλο σε αυτήν την ηλικία.

Επιπλοκές που μπορεί να προκληθούν από την αλλεργία αυτή:

Λοιμώξεις του ρινικού  κόλπου

Η συνεχιζόμενη (χρόνια) φλεγμονή των ιστών στις ρινικές διόδους που προκαλείται από αλλεργία στο κατοικίδιο ζώο μπορεί να εμποδίσει τις κοίλες κοιλότητες που συνδέονται με τις ρινικές διόδους σας (κόλποι). Αυτά τα εμπόδια μπορεί να σας κάνουν πιο πιθανό να αναπτύξετε βακτηριακές λοιμώξεις των κόλπων, όπως η ιγμορίτιδα.

Βρογχικό Άσθμα

Τα άτομα με αλλεργία στο άσθμα και στα κατοικίδια συχνά δυσκολεύονται να διαχειριστούν τα συμπτώματα του άσθματος. Ενδέχεται να διατρέχουν κίνδυνο επιθέσεων άσθματος που απαιτούν άμεση ιατρική περίθαλψη ή επείγουσα περίθαλψη.

Μερικά συμπτώματα αλλεργίας για κατοικίδια, όπως ρινική καταρροή ή φτέρνισμα, είναι παρόμοια με αυτά του κοινού κρυολογήματος. Μερικές φορές είναι δύσκολο να γνωρίζουμε αν έχετε κρυολόγημα ή αλλεργία. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν για περισσότερο από δύο εβδομάδες μπορεί να έχετε αλλεργία οπότε καλό θα ήταν να επισκεφτείτε τον γιατρό σας.

Η Health Editor Προτείνει: