Συντάκτης: ΔΥΟ Newsroom

Είμαστε ήδη στην «καρδιά» του φθινοπώρου, μια ανάσα πριν τις γιορτές και ο καιρός φέρνει μαζί του τις εποχιακές ιώσεις, όπως τη γρίπη, το κοινό κρυολόγημα και άλλες που μας ταλαιπωρούν αρκετά συχνά κατά τη διάρκεια του χρόνου.

Φέτος, ωστόσο, ζούμε μια ιδιαίτερη περίοδο με την παρουσία του κορωνοϊού, ο οποίος έφερε νέους κανόνες συμπεριφοράς, με υποχρεωτική χρήση μάσκας στην εργασία, στα καταστήματα αλλά και στα σχολεία. Όμως, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Η μάσκα είναι ένας μανδύας προστασίας, μια ασπίδα, όπως αυτή που κρατάνε οι πολεμιστές, για να μην τους λαβώσει ο εχθρός. Δεν είναι μία ακόμη καταπίεση, αλλά απαραίτητη για την ασφάλειά μας.

Ποιες είναι οι πιο συχνές ιώσεις;

Το κοινό κρυολόγημα: Εμφανίζεται με μπούκωμα, καταρροή, βήχα, φτάρνισμα, πυρετό, διαταραχές όσφρησης, γεύσης και αίσθημα αδυναμίας. Είναι πολύ μεταδοτικό και χρειάζεται προσοχή.
Η φαρυγγίτιδα: Οι συνήθεις ύποπτοι ιοί είναι του κοινού κρυολογήματος και ο Epstein Barr (που προκαλεί λοιμώδη μονοπυρήνωση). Υπάρχει έντονος πόνος στην κατάποση, βήχας, πυρετός και πολλές φορές πρησμένοι αδένες.
Η λαρυγγίτιδα που προκαλεί βραχνή φωνή, μέχρι και αφωνία, καθώς και έναν βήχα που ακούγεται σαν «γαύγισμα», ειδικά στα μικρά παιδιά.
Η αμυγδαλίτιδα: Εμφανίζεται με πονόλαιμο, πυρετό, εύκολη κούραση, πρήξιμο στο λαιμό και κακοσμία του στόματος.
Η ιγμορίτιδα είναι η φλεγμονή των ιγμορείων που μπορεί να μας κάνει τη ζωή δύσκολη με τον έντονο πονοκέφαλο, τη ζάλη και την απίστευτη κούραση που προκαλεί.
Η ωτίτιδα είναι η πιο συνηθισμένη λοίμωξη του αυτιού και όλοι όσοι την έχουν περάσει δεν την ξεχνούν, γιατί ο πόνος είναι αφόρητος για μικρούς και μεγάλους.
Βέβαια, στην εποχή που διανύουμε, προκύπτει η εύλογη απορία: είναι ίωση ή μήπως κορωνοϊός, καθώς τα συμπτώματα μοιάζουν; Ο πυρετός, το αίσθημα κόπωσης, ο ξηρός βήχας, είναι τα κατεξοχήν κοινά συμπτώματα. Όμως, η σημαντικότερη διαφορά ανάμεσα στις παραπάνω παθήσεις είναι η δύσπνοια. Στους ασθενείς με κορωνοϊό, η δύσπνοια εμφανίζεται συνήθως 5-7 μέρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων και είναι πολύ έντονη.

Ποιες είναι οι επιπλοκές των ιώσεων;

Αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε με τις ιώσεις είναι οι επιπλοκές, όπως πνευμονία, μηνιγγίτιδα, μαστοειδίτιδα στα παιδιά μετά από ωτίτιδα, περιαμυγδαλικό απόστημα, οίδημα στο λάρυγγα που μπορεί να οδηγήσει σε τραχειοστομία, επιπλοκές από τα ιγμόρεια και τους παραρρίνιους κόλπους.
Για να προλάβουμε αυτές τις επιπλοκές χρειάζεται έγκαιρη αξιολόγηση των συμπτωμάτων που επιμένουν, όπως ο πυρετός, ο πονοκέφαλος, η ζάλη, η δύσπνοια και βεβαίως και η αντιμετώπιση των προδιαθεσικών παραγόντων, όπως τα μεγάλα κρεατάκια, το στραβό διάφραγμα, οι άρρωστες αμυγδαλές, η χρόνια ιγμορίτιδα, οι πολύποδες της μύτης και το άσθμα.

Αντιμετώπιση των ιώσεων

Το «κλειδί» στην αντιμετώπιση των ιώσεων είναι η πρόληψη. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος με τον οποίο «ταξιδεύουν» τα μικρόβια, είναι μέσω των χεριών. Γι’ αυτό το τακτικό πλύσιμό τους με νερό και σαπούνι, είναι ο πιο βασικός και απλός κανόνας προστασίας για μικρούς και μεγάλους. Ειδικά τα παιδιά πρέπει να μάθουν να πλένουν τακτικά τα χέρια τους, απαραιτήτως κάθε φορά που επιστρέφουν από το σχολείο, μετά την τουαλέτα και πριν από το φαγητό. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι επίσης να θυμόμαστε, όταν βήχουμε ή φταρνιζόμαστε, να μη βάζουμε μπροστά το χέρι μας, αλλά το εσωτερικό του αγκώνα μας.

Έχω ίωση. Πρέπει να πάρω αντιβίωση;

Είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε ότι στις ιώσεις δεν χρειάζεται χορήγηση αντιβίωσης. Το 85% των λοιμώξεων οφείλεται σε ιούς που αυτοϊώνται, με τα συμπτώματα να υποχωρούν σε 4-5, το πολύ 10 μέρες. Αυτό που χρειάζεται είναι να αφήσουμε την ίωση να «κάνει τον κύκλο της» και απλώς να ανακουφίσουμε τα συμπτώματα με συντηρητική αγωγή που περιλαμβάνει ρινικές πλύσεις με φυσιολογικό ορό, χορήγηση αντιπυρετικών, αντιβηχικών, αντισηπτικών ή αντισταμινικών φαρμάκων, ανάλογα με την περίπτωση.

Αλλεργίες

Βέβαια, το φθινόπωρο δε φέρνει μαζί του μόνο ιώσεις, αλλά και αλλεργίες.
Οι πιο συνηθισμένες αλλεργίες είναι η αλλεργική ρινίτιδα και το αλλεργικό άσθμα. Ο κύριος υπαίτιος για την εμφάνιση των αλλεργιών είναι οι μύκητες, που πολλαπλασιάζονται λόγω της αυξημένης υγρασίας, καθώς και τα ακάρεα της οικιακής σκόνης. Τα συμπτώματα που προκαλεί η αλλεργική ρινίτιδα συνήθως είναι συνάχι, φτέρνισμα, φαγούρα, μπούκωμα στη μύτη και πονοκέφαλος.
Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει τη φαρμακευτική αγωγή, τη μείωση της έκθεσης στους αλλεργιογόνους παράγοντες και τη χειρουργική αντιμετώπιση, όταν αυτή είναι απαραίτητη.
Κάποιες συνήθειες που μπορούν να αποβούν σωτήριες, είναι να αερίζετε το σπίτι το πρωί και μετά να κλείνετε ερμητικά τα παράθυρα, να κρατάτε τα παράθυρα του σπιτιού και του αυτοκινήτου σας κλειστά και να καθαρίζετε συχνά το σπίτι, ώστε να απομακρύνονται η σκόνη και τα ακάρεα.

Σωστή διατροφή και άσκηση: Το κλειδί της επιτυχίας

Η διατροφή επίσης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των ιώσεων και των αλλεργιών, διότι βοηθά στον περιορισμό της νοσηρότητας και στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, χωρίς βέβαια να υποκαθιστά άλλες μορφές θεραπείας. Η απώλεια βάρους, η ένταξη αντιοξειδωτικών τροφών, Ω-3 λιπαρών οξέων και προβιοτικών στη διατροφή και γενικά η υιοθέτηση ενός μεσογειακού μοντέλου διατροφής, με έμφαση στην κατανάλωση φρέσκων φρούτων και λαχανικών, ξηρών καρπών, ψαριών, οσπρίων και στη μικρή ποσότητα κρεατικών και γαλακτοκομικών, θωρακίζει τον οργανισμό και μας κάνει λιγότερο ευάλωτους.

Συνδυαστικά με τη σωστή διατροφή, προσπαθήστε να βάλετε και την άσκηση στη ζωή σας, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Η άσκηση τείνει να ελαττώσει την εμφάνιση των συστηματικών λοιμώξεων, ενώ συμβάλλει και στη διατήρηση γενικότερης καλής σωματικής και ψυχικής υγείας.
Το μυστικό, λοιπόν, για την αντιμετώπιση των ιώσεων είναι η πρόληψη με ριζική αλλαγή των καθημερινών μας συνηθειών και του τρόπου ζωής μας. Πρέπει να «ακούμε» το σώμα μας και να αξιολογούμε έγκαιρα τα συμπτώματα που επιμένουν, όπως η καταρροή, ο βήχας, το μπούκωμα και ο πονόλαιμος, απευθυνόμενοι στον ειδικό και όχι στο διαδίκτυο.

Άλλωστε, όπως έχει πει και ο Σωκράτης, κανένας δεν έχει δικαίωμα να παραμελήσει τη φυσική αγωγή, γιατί είναι καθήκον του να βρίσκεται σε άριστη φυσική κατάσταση. Είναι ντροπή για έναν άνθρωπο να γεράσει, χωρίς ποτέ να δει την ομορφιά και τη δύναμη του σώματός του.

Η Health Editor Προτείνει:

Φέτος, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει να γίνει όσο το δυνατόν πιο εκτεταμένη προφύλαξη του ανθρώπου έναντι της γρίπης, της πνευμονίας και εμμέσως και της COVID-19 με τα υπάρχοντα εμβόλια. Αυτή τη χρονιά, η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Αν κάποιος προσβληθεί από γρίπη ή από πνευμονιοκοκκική πνευμονία, γίνεται πολύ πιο ευάλωτος στο να προσβληθεί και από τον κορωνοϊό και να νοσήσει βαριά, γιατί το ανοσοποιητικό του σύστημα δεν επαρκεί για να αντιμετωπίσει όλους αυτούς τους εισβολείς.

Γρίπη

Κάθε χρόνο από τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο έρχεται στην χώρα μας η εποχική γρίπη, η οποία κορυφώνεται από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Απρίλιο. Σποραδικά κρούσματα, βέβαια, καταγράφονται και σε άλλους μήνες, αλλά το επιδημικό κύμα της γρίπης Α και Β παρατηρείται στους μήνες που προαναφέρθηκαν.
Για την περασμένη χρονιά και από τις 30 Σεπτεμβρίου 2019 έως τις 17 Μαΐου 2020 καταγράφηκαν 254 σοβαρά κρούσματα εργαστηριακά επιβεβαιωμένης γρίπης. Από αυτά τα 233 νοσηλεύτηκαν σε Μ.Ε.Θ. και από το σύνολο των ασθενών αυτών μόνο 94 (37%) είχαν εμβολιαστεί για τη γρίπη. Το ίδιο χρονικό διάστημα καταγράφηκαν συνολικά 116 θάνατοι από εργαστηριακά επιβεβαιωμένη γρίπη. Οι 98 θάνατοι αφορούσαν σε ασθενείς που νοσηλεύτηκαν σε Μ.Ε.Θ και 18 σε ασθενείς χωρίς νοσηλεία σε Μ.Ε.Θ. Επίσης, εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θανάτων από γρίπη συνέβησαν σε ανθρώπους που δεν είχαν λάβει αντιγριπικό εμβολιασμό.
Με τον όρο πνευμονιοκοκκική νόσος περιγράφουμε τη λοίμωξη που προκαλείται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου (αλλά περισσότερο τον χειμώνα) από τον στρεπτόκοκκο της πνευμονίας ή πνευμονιόκοκκο. Ο πνευμονιόκοκκος είναι ένα μικρόβιο που προκαλεί μεγάλη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Η θνητότητα από πνευμονιοκοκκική λοίμωξη είναι μεγαλύτερη σε όσους είναι άνω των 65 ετών, σε όσους πάσχουν από ορισμένες παθήσεις και στους καπνιστές. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αποτελεί παγκόσμια απειλή για τη δημόσια υγεία, καθώς προκαλεί σοβαρές ασθένειες, όπως πνευμονία με τις επιπλοκές της (απόστημα πνεύμονα, πυώδη συλλογή υγρού, οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια), μηνιγγίτιδα, ωτίτιδα, ενδοκαρδίτιδα, περικαρδίτιδα, σηπτική αρθρίτιδα και βρογχίτιδα και μπορεί να φτάσει και 25-30% θνητότητα σε σοβαρές περιπτώσεις. Ο πνευμονιόκοκκος είναι ένα μικρόβιο που αποικίζει το ρινοφάρυγγα και μεταδίδεται με άμεση επαφή ή εισπνοή των αναπνευστικών εκκρίσεων από ασθενείς και υγιείς φορείς του μικροβίου.
Η είσοδος του μικροβίου στο αίμα, στο 10% περίπου των πασχόντων (διεισδυτική πνευμονιοκοκκική νόσος), εκδηλώνεται με σοβαρά συμπτώματα που σχετίζονται με τη βακτηριαιμία και πιθανώς με σήψη (ιδιαίτερα σε ασθενείς με ανοσοκαταστολή) και με ανεπάρκεια πολλών ζωτικών οργάνων. Ένα επιπλέον στοιχείο που επιβαρύνει τα περιστατικά που προσβάλλονται από πνευμονιόκοκκο είναι πως το μικρόβιο αυτό, παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα, παρουσιάζει σημαντική αντοχή στα ευρέως χρησιμοποιούμενα αντιβιοτικά, δηλαδή δεν υποχωρεί σε όλες τις περιπτώσεις μετά τη χορήγηση αντιβιοτικών, γεγονός που σχετίζεται με την κατάχρηση αντιβιοτικών τα προηγούμενα χρόνια. Ένα ενδιαφέρον, επίσης, στοιχείο είναι το γεγονός ότι κάποιος που ασθενεί από γρίπη έχει πολλές πιθανότητες στη διάρκεια της ανάρρωσής του να προσβληθεί και από πνευμονιοκοκκική πνευμονία. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για την Ελλάδα, η ετήσια συχνότητα θανάτων από πνευμονιοκοκκική λοίμωξη είναι 9,20 θάνατοι ανά 100.000 πληθυσμού, που αντιστοιχεί περίπου σε 920 θανάτους ετησίως.

Αντιγριπικός εμβολιασμός

Αναμένεται πως, κατά την προσεχή περίοδο γρίπης 2020-2021, ο ιός της γρίπης θα κυκλοφορήσει παράλληλα με τον ιό SARS-CoV-2 που προκαλεί τη νόσο από κορωνοϊό (COVID-19). Αυτή η ιδιαίτερη συγκυρία απαιτεί την πιο πλήρη εφαρμογή του αντιγριπικού εμβολιασμού κατά την προσεχή περίοδο, με προτεραιότητα τον εμβολιασμό των ατόμων που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου.

Στόχος είναι η μείωση των πιθανοτήτων ταυτόχρονης προσβολής και με τους δύο ιούς, που μπορεί να επιβαρύνει την κατάσταση των ασθενών, καθώς και η μείωση του φόρτου των υπηρεσιών υγείας και ειδικότερα των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν καλύτερα σε μια ενδεχόμενη αυξημένη ζήτηση.

Το αντιγριπικό εμβόλιο πρέπει να χορηγείται εγκαίρως και πριν την έναρξη της συνήθους περιόδου εμφάνισης της έξαρσης των κρουσμάτων γρίπης, δεδομένου ότι απαιτούνται περίπου 2 εβδομάδες για την ανάπτυξη αντισωμάτων. Κατά προτίμηση, ο εμβολιασμός θα πρέπει να ολοκληρώνεται τουλάχιστον 4-6 εβδομάδες προς της ενάρξεως του ετήσιου επιδημικού κύματος της γρίπης στην Ελλάδα (δηλαδή στα μέσα έως τέλος Νοεμβρίου). Επιπρόσθετα, ο εμβολιασμός συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της εποχικής γρίπης για άτομα για τα οποία ενδείκνυται ο εμβολιασμός και δεν πρόλαβαν να εμβολιαστούν εγκαίρως.
Ο αντιγριπικός εμβολιασμός γενικά περιλαμβάνει 1 μόνο δόση του εμβολίου ετησίως. Βρέφη και παιδιά ηλικίας <9 ετών που εμβολιάζονται για πρώτη φορά ή εκείνα <9 ετών που στο παρελθόν είχαν λάβει μόνο 1 δόση εμβολίου γρίπης χρειάζονται 2 δόσεις αντιγριπικού εμβολίου με μεσοδιάστημα τουλάχιστον 28 ημερών.

Σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών της χώρας μας, ο αντιγριπικός εμβολιασμός πρέπει να εφαρμόζεται κατά προτεραιότητα σε άτομα (ενήλικες και παιδιά) που ανήκουν στις παρακάτω ομάδες αυξημένου κινδύνου:

1. Άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω.
2. Παιδιά (6 μηνών και άνω) και ενήλικες με έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω επιβαρυντικούς παράγοντες ή χρόνια νοσήματα: Χρόνια νοσήματα αναπνευστικού, όπως άσθμα, Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια. Καρδιακή νόσο με σοβαρή αιμοδυναμική διαταραχή. Ανοσοκαταστολή (κληρονομική ή επίκτητη). Μεταμόσχευση οργάνων και μεταμόσχευση μυελού των οστών. Δρεπανοκυτταρική αναιμία (και άλλες αιμοσφαιρινοπάθειες). Σακχαρώδη διαβήτη ή άλλο χρόνιο μεταβολικό νόσημα. Χρόνια νεφροπάθεια. Χρόνιες παθήσεις ήπατος. Νευρολογικά – νευρομυϊκά νοσήματα. Σύνδρομο Down.
3. Έγκυες γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας κύησης, λεχωΐδες και θηλάζουσες.
4. Άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία (Δείκτη Μάζας Σώματος >40Kg/m2).
5. Παιδιά που παίρνουν ασπιρίνη μακροχρόνια (π.χ. για νόσο Kawasaki, ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλα).
6. Άτομα που βρίσκονται σε στενή επαφή με παιδιά μικρότερα των 6 μηνών ή φροντίζουν ή διαβιούν με άτομα με υποκείμενο νόσημα, που αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών της γρίπης.
7. Κλειστοί πληθυσμοί, όπως προσωπικό και εσωτερικοί σπουδαστές (σχολείων, στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών, ειδικών σχολείων κ.λπ.), νεοσύλλεκτοι, ιδρύματα χρονίως πασχόντων και μονάδες φιλοξενίας ηλικιωμένων, καταστήματα κράτησης.
8. Εργαζόμενοι σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας (ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, λοιποί εργαζόμενοι, φοιτητές επαγγελμάτων υγείας σε κλινική άσκηση) και σε κέντρα διαμονής προσφύγων-μεταναστών.
9. Άστεγοι.
10. Κτηνίατροι, πτηνοτρόφοι, χοιροτρόφοι, εκτροφείς, σφαγείς και γενικά άτομα που έρχονται σε συστηματική επαφή με πτηνά ή χοίρους.

Εμβολιασμός κατά του πνευμονιοκόκκου

Ο εμβολιασμός κατά του πνευμονιόκοκκου προφυλάσσει από τον στρεπτόκοκκο της πνευμονίας, ο οποίος προκαλεί μεγάλη νοσηρότητα και θνησιμότητα λόγω εμφάνισης σοβαρής μορφής πνευμονίας, μηνιγγίτιδας και σηψαιμίας, όπως προαναφέρθηκε. Οι πνευμονιοκοκκικές λοιμώξεις εκδηλώνονται συχνότερα κατά τη χειμερινή περίοδο λόγω συγχρωτισμού και κλιματικών συνθηκών αλλά και κατά την αρχή της εαρινής περιόδου.
Αν και οποιοσδήποτε δύναται να προσβληθεί από την πνευμονιοκοκκική νόσο, τα παιδιά κάτω των 2 ετών, οι ενήλικοι άνω των 65 ετών και τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα είναι εκείνοι που κινδυνεύουν περισσότερο.

Τα παιδιά που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες και πρέπει να εμβολιαστούν κατά του πνευμονιοκόκκου είναι τα εξής:

1. Ηλικία κάτω των 2 ετών.
2. Πηγαίνουν σε κέντρα φροντίδας παιδιών.
3. Έχουν λοίμωξη από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV).
4. Πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, νεφρωσικό σύνδρομο, ανοσοκατασταλτικές παθήσεις, χρόνια αναπνευστική, καρδιακή, ηπατική ή νεφρική νόσο.
5. Πάσχουν από δρεπανοκυτταρική αναιμία.
6. Φέρουν κοχλιακά εμφυτεύματα ή διαφυγή εγκεφαλονωτιαίου υγρού.

Οι ενήλικοι, πάλι, που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανήκουν στις εξής κατηγορίες:

1. Ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών.
2. Ασθενείς που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις (Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, άσθμα, χρόνια νεφρική νόσος, χρόνια ηπατική νόσος, χρόνια καρδιακή νόσος, σακχαρώδης διαβήτης, αλκοολισμός).
3. Πάσχουν από διαταραχές στη λειτουργία του ανοσολογικού συστήματος (HIV/AIDS, καρκίνος, λειτουργική/ανατομική ασπληνία).
4. Φέρουν κοχλιακά εμφυτεύματα ή διαφυγή εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
5. Συστηματικοί καπνιστές.

Υπάρχουν δύο είδη εμβολίων κατά του πνευμονιόκοκκου, το 23δύναμο (ή 5ετές) και το 13δύναμο (ή δια βίου). Το ποιο θα χρησιμοποιήσει κάθε ασθενής ή εάν θα χρησιμοποιήσει συνδυασμό αυτών θα το καθορίσει ο θεράπων ιατρός, ανάλογα με την ηλικία του και το προηγούμενο ιστορικό εμβολιασμών του.

Χωρίς αρκετό σίδηρο το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Ο σίδηρος είναι απαραίτητος σε όλο το σώμα για την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων και για να εξασφαλιστεί ότι η καρδιά και οι σκελετικοί μύες μπορούν να λειτουργήσουν σωστά.
Ο σίδηρος διαδραματίζει επίσης ζωτικό ρόλο στην καταπολέμηση λοιμώξεων και ασθενειών. Τα χαμηλά επίπεδα σιδήρου έχουν άμεση επίδραση στο ανοσοποιητικό μας σύστημα και μπορούν να μας κάνουν πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση ασθένειας ή/και λοίμωξης. O ακριβής μηχανισμός με τον οποίο η έλλειψη σιδήρου επιδρά στο ανοσοποιητικό σύστημα δεν είναι ακόμη γνωστός, ωστόσο κάποιες μελέτες έχουν δείξει ότι επιδρά στα επίπεδα κάποιων ιντερλευκινών και κυτοκινών.
Μελέτες έχουν αποδείξει ότι στα άτομα που πάσχουν από έλλειψη σιδήρου (σιδηροπενική αναιμία), αυτή επιδρά στην ανοσία (και συγκεκριμένα στη δραστηριότητα των φαγοκυττάρων που «τρώνε» τους ανεπιθύμητους εισβολείς, αλλά και στην ιντερλευκίνη-6 (IL-6), τη σηματοδοτική πρωτεΐνη που ενεργοποιεί τα «όπλα» του ανοσοποιητικού συστήματος). Έχει επίσης διαπιστωθεί ότι η μείωση των αποθεμάτων σιδήρου στον οργανισμό σχετίζεται με μείωση των Τ-κυττάρων.
Μία άλλη μελέτη (5) έδειξε ότι τα αντισώματα IgG4 είναι πολύ χαμηλότερα στα άτομα που εμφανίζουν έλλειψη σιδήρου.

Σιδηροπενική αναιμία

Η έλλειψη σιδήρου αποτελεί την πιο συχνή διατροφική έλλειψη, καθώς επηρεάζει σε μεγάλο ποσοστό κυρίως τον γυναικείο πληθυσμό αλλά και άτομα βρεφικής και παιδικής ηλικίας.
Είναι σημαντικό να δίνεται μεγάλη σημασία στην παρουσία συμπτωμάτων που φέρει η σιδηροπενική αναιμία με σκοπό την άμεση θεραπεία του ατόμου. Απαραίτητος είναι ο συχνός αιματολογικός έλεγχος, που συμβάλλει τόσο στην πρόληψη, όσο και στη θεραπεία της έλλειψης.
H σιδηροπενική αναιμία που αφήνεται χωρίς θεραπεία μπορεί να κάνει το άτομο πιο ευαίσθητο σε ασθένειες και λοιμώξεις.
Η χορήγηση συμπληρωμάτων διατροφής, όταν κρίνεται αναγκαία, αλλά και η διατροφική εκπαίδευση του ασθενούς σχετικά με την ποιότητα, την ποσότητα αλλά και τον συνδυασμό των τροφίμων που θα πρέπει να καταναλώνει, είναι επίσης πολύ σημαντικά βήματα.

Βιβλιογραφία

Kumar, V., Choudhry, V.P. Iron deficiency and infection. Indian J Pediatr 77, 789–793 (2010). https://doi.org/10.1007/s12098-010-0120-3
Cherayil BJ. Iron and immunity: immunological consequences of iron deficiency and overload. Arch Immunol Ther Exp (Warsz). 2010;58(6):407-415. doi:10.1007/s00005-010-0095-9
Hassan TH, Badr MA, Karam NA, et al. Impact of iron deficiency anemia on the function of the immune system in children. Medicine (Baltimore). 2016;95(47):e5395. doi:10.1097/MD.0000000000005395
Hamad M, Bajbouj K (2016) The Re-Emerging Role of Iron in Infection and Immunity. Integr Mol Med 3: DOI: 10.15761/IMM.1000251.
Ekiz, Ceyda & Agaoglu, Leyla & Karakas, Zeynep & Gurel, Nuray & Yalcin, Işik. (2005). The effect of iron deficiency anemia on the function of the immune system. The hematology journal : the official journal of the European Haematology Association / EHA. 5. 579-83. 10.1038/sj.thj.6200574.
Beard JL. Iron biology in immune function, muscle metabolism and neuronal functioning. J Nutr. 2001:568-580.
www.nhsinform.scot

Η Health Editor Προτείνει:

Όσο ο καιρός κρυώνει, όλοι προσπαθούν να βρουν τρό-πους ενίσχυσης του ανοσοποιητικού τους και προστα-σίας από τις λοιμώξεις- κυρίως από τη γρίπη και τον κορωνοϊό. Ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ, που άρχισα να αναζητώ ένα συμπλήρωμα ενίσχυσης του ανοσοποιητικού μου συστήμα-τος, κάτι που μπορεί να μειώσει τις επιδράσεις του στρες της καθημερινότητας, καθώς διανύω μία περίοδο με πάρα πολλές υποχρεώσεις, αλλά και κάτι να με βοηθήσει από μία κατάσταση που με ταλαιπωρεί ολοένα και συχνότερα το τελευταίο διάστη-μα, τις ημικρανίες.

Με τη βοήθεια του φαρμακοποιού μου, επέλεξα ένα συμπλήρωμα Q10. Μαζί με άλλα συμπληρώματα, όπως οι βιταμίνες D και C, το Q10 μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματoς αυτή τη δύσκολη περίοδο. Πώς; Το αντιοξειδωτικό συνένζυμο Q10 είναι επίσης ανοσορυθμιστικό και αντιφλεγμονώ-δες και έχει αποδεδειγμένη δράση στην πρόληψη και στη διαχείριση μιας ποικιλίας ασθενειών με φλεγμο-νώδη παθογένεση. Στη μοριακή παθολογία του COVID-19 αυτό που βλέπουμε συχνά είναι η διαταραχή του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης, μία καταιγίδα κυτοκινών και οξειδωτικό στρες.

Τι καλύτερο λοιπόν για να αντιμε-τωπίσει κανείς το οξειδωτικό στρες από ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό και αντιφλεγμονώδες όπως το Q10; Όσον αφορά στους συχνούς πονοκεφάλους μου, η ανασκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας, μου έδειξε ότι το συνένζυμο Q10 μειώνει τη συχνότητα των ημι-κρανιών. Με την έρευνα αγοράς μου διαπίστωσα τέλος ότι στην αγορά είναι διαθέσιμο συμπλήρωμα ουμπικινό-λης, που αποτελεί τη βιοενεργή μορφή του συνενζύ-μου. H ουμπικινόλη έχει μοναδικά οφέλη για την υγεία και απορροφάται πολύ καλύτερα από την οξειδωμένη μορφή του Q10, την ουμπικινόνη.

Η Health Editor Προτείνει: