Συντάκτης: ΔΥΟ Newsroom

Όλοι μας τέτοια εποχή ονειρευόμαστε ξεκούραση στην παραλία, βόλτες στην άμμο, παιχνίδι με τα παιδιά μας στην ακροθαλασσιά, συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες ή νωχελικό ξάπλωμα εκεί που σκάει το κύμα το ηλιοβασίλεμα. Ωστόσο «αυτές οι δραστηριότητες δεν είναι τόσο ασφαλείς όσο φαίνονται. Γιατί μοιραζόμαστε το χώρο με δισεκατομμύρια μικρόβια που αποικίζουν και ευδοκιμούν σε περιβάλλοντα κοντά στη θάλασσα όλο το χρόνο.

Ορδές μυκήτων, βακτηρίων, ιών και παρασίτων φωλιάζουν σιωπηλά, ύπουλα, κάτω από την άμμο και μπορούν να βρουν καταφύγιο στην πετσέτα θαλάσσης μας.
Δεν έχει σημασία πόσο καθαρή φαίνεται η άμμος, ούτε εάν βρίσκεστε στην ιδιωτική παραλία κάποιου υπερπολυτελούς ξενοδοχείου.

Σε όλες τις παραλίες εγκυμονούν κίνδυνοι, ιδίως για τα μικρά παιδιά», προειδοποιεί ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

Μάλιστα, όλοι αυτοί οι παθογόνοι μικροοργανισμοί έχουν τις δικές τους προτιμήσεις. Ορισμένοι, όπως τα μέλη της οικογένειας Nocardioidaceae, προτιμούν τα σημεία που βρίσκονται μακριά από το νερό. Άλλοι, όπως εκείνοι της οικογένειας Flavobacteriaceae, επιλέγουν σημεία της παραλίας που είναι μονίμως βρεγμένα και όχι “γειτονιές” που απέχουν αρκετά από το σημείο που σκάει το κύμα. Επομένως, δεν υπάρχει ασφαλής ζώνη που θα μπορούσαμε να απλώσουμε την πετσέτα μας ή να καθίσουμε στην αμμουδιά με ασφάλεια.
Από τις πιο επικίνδυνες θεωρείται η επαφή με το υπερβακτήριο MRSA. Ο ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη χρυσίζων σταφυλόκοκκος (MRSA), είναι ένας τύπος σταφυλόκοκκου που μπορεί να προκαλέσει δερματικές λοιμώξεις και είναι ανθεκτικός σε πολλά αντιβιοτικά. Μελέτες που έχουν διεξαχθεί έχουν βρει βακτήρια σταφυλόκοκκου και MRSA τόσο στην άμμο όσο και στο θαλασσινό νερό. Η αφθονία του σταφυλόκοκκου συσχετίζεται στενά με τον αριθμό των ανθρώπων που συχνάζουν στην παραλία, με κορύφωση στα μέσα του καλοκαιριού.
Όταν ο σταφυλόκοκκος βρει ένα μικρό κόψιμο στο δέρμα, που δημιουργήθηκε π.χ. από το πάτημα ενός αιχμηρού βότσαλου, εισβάλει, αποικίζει την περιοχή και προκαλεί συμπτώματα όπως αποστήματα με πύον, πόνο, οίδημα και ερυθρότητα. Εάν δεν θεραπευτούν εγκαίρως, οι λοιμώξεις αυτές μπορεί να αποβούν θανατηφόρες όταν φτάσουν στους πνεύμονες ή στο αίμα.
Υπάρχουν ακόμα πιο “τρομακτικά” βακτήρια, που τους αρέσει να … τρώνε σάρκα. προκαλώντας μια πάθηση που λέγεται νεκρωτική απονευρωσίτιδα, μια λοίμωξη που καταστρέφει τους μαλακούς ιστούς. Τα μικρόβια που ενοχοποιούνται κυρίως είναι ο στρεπτόκοκκος ομάδας Α, η Klebsiella, το Clostridium, η Escherichia, και τα είδη Aeromonas, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στους ανθρώπους που πάσχουν από καρκίνο, που έχουν ανοσολογική ανεπάρκεια, διαβήτη, αντιμετωπίζουν πρόβλημα αλκοολισμού ή κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η πάθηση εξελίσσεται πολύ γρήγορα και δυστυχώς ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι χειρουργικός, με συχνό αποτέλεσμα τη σοβαρή απώλεια ιστών, ακόμη και άκρων.

Μύκητες
Η παρουσία μυκήτων στην άμμο είναι γνωστή σε όλους. Τα δερματόφυτα είναι η πιο δημοφιλής ομάδα, με κύριους “εκπροσώπους” το Trichophyton mentagrophytes (πρωταθλητής Ευρώπης) και το Trichophyton rubrum (πρωταθλητής κόσμου). Τα δερματόφυτα για να αναπτυχθούν χρειάζονται κερατίνη, μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στο δέρμα και τα νύχια. Όταν βρουν το ιδανικό μέρος, αναπτύσσονται και προκαλούν μια δερματική λοίμωξη που ονομάζεται δερματομυκητίαση ή Tinea, ένας γενικός όρος που περιλαμβάνει πιο συχνές μυκητιασικές λοιμώξεις, όπως το πόδι του αθλητή, ringworm, ονυχομυκητιάσεις, καθώς και λοιμώξεις σε σχεδόν οποιοδήποτε μέρος του σώματος. Άλλοι τύποι μυκήτων που απαντώνται στις παραλίες περιλαμβάνουν τα είδη Aspergillus, που μπορεί να προκαλέσουν πνευμονικές λοιμώξεις, και Candida, που μπορεί να προκαλέσουν ονυχομυκητίαση, κυρίως των χεριών. Το να μένουμε μακριά από την υγρή άμμο δεν θα βοηθήσει όμως να αποφύγουμε αυτά τα παθογόνα. Και τα δύο είδη επιβιώνουν τόσο σε υγρή όσο και σε στεγνή άμμο.

Πρακτικές συμβουλές
Για να αποφύγουμε, λοιπόν, μυκητιάσεις, λοιμώξεις και ερεθισμούς πρέπει να αποκτήσουμε καλές συνήθειες, συμβουλεύει ο δρ Χρήστος Στάμου και εξηγεί:
1) Να κάνουμε ντους το συντομότερο δυνατό όταν ερχόμαστε σε επαφή με άμμο (ή κολυμπάμε), ακόμα και προτού φύγουμε από την παραλία.
2) Να μην περπατάμε με γυμνά πόδια στην άμμο, παρά μόνο με παπούτσια ή παντόφλες.
3) Να μη χτίζουμε παλάτια στην άμμο… γιατί σκάβοντάς την με γυμνά χέρια οι μύκητες και τα βακτήρια μπαίνουν κάτω από τα νύχια των χεριών.
4) Να επιτηρούμε τα πολύ μικρά παιδιά που έχουν την τάση να βάζουν τα χέρια στο στόμα, γιατί οι επιπτώσεις δεν θα περιοριστούν μόνο τοπικά.
5) Να φοράμε στα μικρά παιδιά πάνα ή μαγιό, γιατί μόνο έτσι θα τα προστατεύσουμε από μολύνσεις που προκαλούν ερεθισμούς των γεννητικών οργάνων (π.χ. αιδοιοκολπίτιδα).
6) Να απολυμαίνουμε και καλύπτουμε κάθε εκδορά του δέρματος, ώστε να μη γίνει πύλη εισόδου όλων των κατοίκων της άμμου.

Η ουρολοίμωξη είναι από τα πιο συχνά νοσήματα που θα απασχολήσει τουλάχιστον μία φορά στη διάρκεια της ζωής του το 30-50% των γυναικών. Μικρόβια συνήθως από το έντερο προσβάλλουν το ουροποιητικό, τα οποία, αν δεν προλάβουν να απομακρυνθούν με την ούρηση, πολλαπλασιάζονται και δημιουργούν συμπτώματα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς λόγω της ανατομίας τους καθώς η απόσταση μεταξύ της ουρήθρας και του πρωκτού είναι μικρότερη από αυτή των αντρών.

«Η ουρολοίμωξη εμφανίζεται συνήθως με συχνοουρία και μικρή ποσότητα ούρων, πόνο ή κάψιμο κατά την ούρηση και θολά, δύσοσμα ούρα. Η γυναίκα μπορεί να παραπονεθεί για πόνο στην περιοχή της κύστης και ορισμένες φορές μπορεί να συνοδεύεται από αιματουρία. Για να γίνει η διάγνωση της ουρολοίμωξης χρειάζεται συνήθως απλά μια γενική εξέταση και καλλιέργεια ούρων, οι οποίες συνοδεύονται από αντιβιόγραμμα, το οποίο θα δείχνει ποιο ακριβώς μικρόβιο ευθύνεται βάσει του οποίου θα καθοριστεί η αντιβιοτική αγωγή που θα ακολουθήσει η γυναίκα», αναφέρει ο κ. Νικόλαος Πλεύρης PhD, Γυναικολόγος, Διευθυντής Α’ Γυναικολογικής Κλινικής – Τμήμα Ρομποτικής και Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής στο METROPOLTAN GENERAL.

Πιο σπάνια θα χρειαστεί περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος του ουροποιητικού με ακτινογραφία, υπέρηχο ή κυστεοσκόπηση. Σε περιπτώσεις όπου οι ουρολοιμώξεις εμφανίζονται αρκετά συχνά μπορεί να χρειαστεί έλεγχος του ουροποιητικού για ανωμαλίες που προδιαθέτουν σε λοιμώξεις και για αποκλεισμό αιτιών που τις μιμούνται.
Η θεραπεία είναι απλή καθώς η γυναίκα χρειάζεται μόνο να ακολουθήσει μία αντιβιοτική θεραπεία βάσει αντιβιογράμματος. Παρόλα αυτά ο θεράπων ιατρός καλό θα ήταν να συμβουλεύσει τη γυναίκα ποια προληπτικά μέτρα μπορεί να λάβει για αποφυγή ουρολοιμώξεων στο μέλλον.

Στόχος των μέτρων αυτών είναι να μειώσουν το μικροβιακό φορτίο που μπορεί να προκαλέσει ουρολοίμωξη και να διατηρήσουν ένα υγιές περιβάλλον που θα αποτρέπει την ανάπτυξη μικροβίων:

• Σωστός καθαρισμός από εμπρός προς τα πίσω της γεννητικής περιοχής μετά από κάθε κένωση ώστε να αποφευχθεί η μεταφορά μικροβίων από το έντερο προς την ουρήθρα
• Ούρηση μετά από κάθε σεξουαλική επαφή ώστε να απομακρυνθούν τυχόν βακτήρια που έχουν εισαχθεί στην ουρήθρα
• Αποφυγή σπερματοκτόνων κρεμών ή ενυδατικών gel, τα οποία ευνοούν την ανάπτυξη μικροοργανισμών στην περιοχή
• Αποφυγή ερεθιστικών προϊόντων (spray, καθαριστικά, αρωματικά ακατάλληλα για την περιοχή)
• Επιμελής ενυδάτωση – συχνή ούρηση
• Κατανάλωση χυμού cranberry και d-μαννόζης, τα οποία αποτρέπουν τον αποικισμό της ουροδόχου κύστης από μικροοργανισμούς και την εμφάνιση υποτροπών.

Κάποιες γυναίκες είναι επιρρεπείς στις ουρολοιμώξεις και εμφανίζουν αρκετά επεισόδια μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν αυτά ξεπερνούν τα 3 στο έτος ή τα δύο στο εξάμηνο θεωρούνται υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Τα συμπτώματα επανεμφανίζονται και οφείλονται στον ίδιο μικροοργανισμό ενώ έχει ληφθεί η κατάλληλη θεραπεία. Κάθε επιπλέον επεισόδιο αυξάνει τον κίνδυνο να ξανασυμβεί.

Στις περιπτώσεις αυτές έχει μεγάλη σημασία η ανεύρεση παραγόντων κινδύνου για εμφάνιση ουρολοιμώξεων και η λήψη των κατάλληλων προληπτικών μέτρων για αποφυγή τους. Σε περίπτωση αποτυχίας των παραπάνω, χορηγούνται χαμηλές δόσεις αντιβίωσης καθημερινά ή μετά την σεξουαλική επαφή. Το είδος της αντιβίωσης αλλάζει κάθε έξι μήνες για αποφυγή επιπλοκών και αντοχής των μικροβίων.

Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι πλέον η φωτεινή, χαρούμενη προοπτική για όλους. Πολλώ δε μετά από μια ακόμη χρονιά με συνεχόμενο καθημερινό πρωταγωνιστή τον νέο κορωνοϊό.

Σε αυτές τις διακοπές όμως θα πρέπει να δώσετε προσοχή σε μερικά πράγματα και καταστάσεις για να διασφαλίσετε υγιεινές διακοπές χωρίς απορρύθμιση του διαβήτη και χωρίς κινδύνους επιπλοκών. Ο δρ Ανδρέας Μελιδώνης, Συντονιστής Διευθυντής Διαβητολογικού Κέντρου Μetropolitan Hospital, Πρόεδρος ΕΚΟΜΕΝ αυμβουλεύει:

1. Αποφεύγετε τα βαριά και μεγάλα σε ποσότητα φαγητά το καλοκαίρι. Προτιμάτε τα μικρά και συχνά γεύματα. Επιμένετε σε πράσινες σαλάτες, εύπεπτα ψάρια του αφρού, ψητά και ξηρά φαγητά.
2. Προσοχή επίσης ιδιαίτερα στο πρωινό των διακοπώ. Αντισταθείτε στον πειρασμό να τα δοκιμάσετε όλα από τον πρωινό μπουφέ του ξενοδοχείου.
3. Τα αναψυκτικά και κυρίως τα παγωμένα αποτελούν τη δροσερή νότα ζωής τους μήνες του καλοκαιριού. Μπορείτε χωρίς ιδιαίτερους περιορισμούς να πίνετε οποιοδήποτε light αναψυκτικό θέλετε.
4. Η διασκέδαση των διακοπών πολλές φορές συνδυάζεται με κατανάλωση αλκοόλ. Μικρή κατανάλωση είναι επιτρεπτή. Η μεγάλη κατανάλωση είναι αφετηρία βραχυπρόθεσμων (κίνδυνος υπογλυκαιμίας) και μακροπρόθεσμων προβλημάτων (αύξηση βάρους).
5. Μην ξεχνάτε το δεκατιανό σας προτού κολυμπήσετε. Ένα φρούτο ή ένα μικρό σάντουιτς σας προστατεύει από ανεπιθύμητες υπογλυκαιμίες ενώ κολυμπάτε.
6. Να αποφεύγετε την μεγάλης διάρκειας έκθεση στον ήλιο. Ιδίως αν κάνετε ινσουλίνη, γιατί επιτυγχάνεται γρηγορότερη απορρόφησή της και έτσι ξαφνικές, ανεξήγητες υπογλυκαιμίες μπορεί να συμβούν. Στο κολύμπι σας εάν φοράτε αισθητήρες συνεχούς καταγραφής σακχάρου, αποφύγετε τις καταδύσεις για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα λειτουργίας στον αισθητήρα.
7. Αποφεύγετε να βάλετε τα πόδια σας μέσα στη καυτή άμμο. Μη περπατάτε χωρίς σανδάλια στην ακρογιαλιά, πάρτε μαζί σας τουλάχιστον δυο ζευγάρια άνετα παπούτσια περιπάτου και αρκετά ζευγάρια κάλτσες για να αλλάζετε. Μην κυκλοφορείτε με γυμνά πόδια σε αμμουδιές και άγνωστες ακρογιαλιές.
8. Περπατάτε όσον το δυνατόν περισσότερο.
9. Να μη ξεχάσετε όταν φθάσετε στον τόπο του προορισμού σας, να φυλάξετε τις σύριγγες και την ινσουλίνη που δεν θα χρησιμοποιήσετε άμεσα, καθώς και την ένεση γλυκογόνου στο ψυγείο. Η ινσουλίνη διατηρείται σε θερμοκρασία δωματίου για χρονική περίοδο 6 εβδομάδων χωρίς να υποστεί αλλοιώσεις. Οι ταινίες σακχάρου διατηρούνται σε θερμοκρασία 18^οC έως 30^οC.
10. α) Ενημερωθείτε για την ύπαρξη Νοσοκομείου ή Κέντρου Υγείας, κοντά στον τόπο διαμονής σας. Χρήσιμο είναι να έχετε μαζί σας το τηλέφωνο του ιατρού σας. Μη ξεχάσετε το ημερολόγιο αυτοελέγχου για να μπορείτε να διατηρείτε και στις διακοπές σας την επαφή με τον έλεγχο του διαβήτη σας.

β) Φροντίστε και οργανώστε την προσωπική σας λίστα ταξιδιού πριν αναχωρήσετε. Προμηθευθείτε τις απαραίτητες ταινίες για τη μέτρηση σακχάρου από το αίμα ή τα ούρα, για όσο καιρό υπολογίζετε να απουσιάσετε. Αν μετράτε το σάκχαρο στο αίμα, μη λησμονήσετε την συσκευή μέτρησης σακχάρου αίματος. Θα είναι ένας καλός σύντροφος και μια συσκευή προστασίας και ασφάλειας στις διακοπές σας.

Και αν βεβαίως είστε εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες και χρησιμοποιείτε συσκευές συνεχούς καταγραφής του σακχάρου, μην ξεχάσετε τον αισθητήρα και την συσκευή εφαρμογής του αισθητήρα (όπως του Free Style Libre) προκειμένου με τον πλέον σύγχρονο και ασφαλή τρόπο να παρακολουθείτε συνεχώς το σάκχαρό σας.

γ) Εφοδιαστείτε με τις απαραίτητες σύριγγες, βελόνες ινσουλίνης ή πένες. Την ένεση γλυκογόνου, τα αντιδιαβητικά σας δισκία, εάν κάνετε αγωγή με δισκία. Επίσης τα φάρμακα που αφορούν τυχόν επιπλοκές του διαβήτη.

Εννοείται βέβαια ότι δεν ξεχνάμε την τήρηση των βασικών προληπτικών μέτρων για να εξαλειφθεί ο οποιοσδήποτε κίνδυνος μόλυνσης από τον κορωνοϊό.

Οι περισσότεροι από εμάς παίρνουμε μαζί στην παραλία τα γυαλιά ηλίου μας, αλλά πόσο τα χρησιμοποιούμε και πόσο έξυπνα τα έχουμε επιλέξει; Είναι τα μόνα που χρειαζόμαστε για να διαφυλάξουμε τα μάτια μας από τα στοιχεία της φύσης που τα απειλούν; Και τι πρέπει να κάνουμε αν μπει άμμος στα μάτια ή τα ανοίξουμε κάτω από το νερό;
«Οι περισσότεροι άνθρωποι θυμούνται να πάρουν στην παραλία τα γυαλιά ηλίου τους. Ωστόσο μόλις το 45% τα φορούν όσο κάθονται στις ξαπλώστρες ή ασχολούνται με δραστηριότητες εκτός νερού (π.χ. ρακέτες), σύμφωνα με έρευνα του 2016», αναφέρει ο δρ Αναστάασιος Ι. Κανελλόπουλος, MD, Χειρουργός-Οφθαλμίατρος, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision και καθηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

Το ηλιακό έγκαυμα που μπορεί να προκληθεί στα μάτια από την έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία (UV) του ηλίου, είναι η φωτοκερατίτιδα, μία επώδυνη οφθαλμοπάθεια. Μακροπρόθεσμα, η έκθεση των ματιών στην UV αυξάνει τον κίνδυνο για εκδήλωση χρόνιων οφθαλμοπαθειών, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας και ο καταρράκτης.
Ωστόσο, δεν αρκεί να φοράμε στην παραλία οποιαδήποτε γυαλιά ηλίου. «Τα γυαλιά πρέπει να διαθέτουν μεγάλους, καλής ποιότητας φακούς για να προστατεύουν τα μάτια. Αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο όταν τα προμηθευόμαστε από καλά καταστήματα οπτικών και όχι από άλλου είδους εμπορικά καταστήματα ή πλανόδιους πωλητές», τονίζει ο κ. Κανελλόπουλος. «Απαραίτητο είναι ακόμα να μην διαθέτουν πολύ σκούρους φακούς και να μην είναι πολύ φθηνά. Οι προστατευτικοί φακοί έχουν ένα σχετικό κόστος, ενώ το σκούρο χρώμα διαστέλλει την κόρη των ματιών, επιτρέποντας έτσι την είσοδο περισσότερης UV στο εσωτερικό των ματιών.

Να αγοράζετε τα γυαλιά ηλίου σας από έναν οπτικό της εμπιστοσύνης σας και να βεβαιώνεστε ότι πληρούν τις προδιαγραφές αποτελεσματικής προστασίας (πρέπει να φέρουν τις ενδείξεις CE και UV400 ή 100% UV Protection)», συνιστά. Να προτιμάτε επίσης γυαλιά ηλίου που καλύπτουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιφάνεια γύρω από τα μάτια σας. Αν έχετε μυωπία ή άλλη διαθλαστική ανωμαλία, θα χρειασθείτε διορθωτικά γυαλιά ηλίου. Μόνο τα γυαλιά, όμως, δεν είναι αρκετά για να προστατεύσετε τα μάτια σας στην παραλία. Ένα καπέλο με φαρδύ γείσο θα προστατεύσει τα μάτια σας (και) μέσα στο νερό από την UV που έρχεται κατακόρυφα από τον ουρανό.

Δεν θα τα προστατεύσει, όμως, από την UV που αντανακλάται στο νερό, όταν η θάλασσα δεν έχει κύματα. Ούτε θα τα προστατεύσει εάν ασχολείστε με τα θαλάσσια σπορ. Σε τέτοια περίπτωση δεν χρειάζεστε κοινά γυαλιά ηλίου, αλλά ειδικά προστατευτικά γυαλιά για σέρφερ, λάτρεις του τζετ σκι ή του θαλάσσιου σκι κ.λπ.
Τα γυαλιά για θαλάσσια σπορ βελτιώνουν την όρασή σας κάτω από το νερό και μειώνουν τον κίνδυνο μόλυνσης των ματιών.Τα προστατευτικά αθλητικά γυαλιά μπορούν να προφυλάξουν τα μάτια σας και από άλλες παγίδες της παραλίας, όπως η άμμος που στροβιλίζεται, οι μπάλες, ακόμα και τα έντομα.
Αν, πάντως, σας αρέσουν οι βουτιές με ανοιχτά μάτια, καλό είναι να μάθετε να τις κάνετε φορώντας γυαλιά κατάλληλα για κολυμβητές. Η υψηλή συγκέντρωση άλατος στη θάλασσα και η συνεχής έκθεση για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να ερεθίσει τα μάτια και να προκαλέσει οίδημα (πρήξιμο) στον κερατοειδή χιτώνα (είναι η επιφανειακή στοιβάδα τους).
Ειδικά εάν συνδυάζεται με συγχρωτισμό ατόμων στις πολυσύχναστες παραλίες, μπορεί να σημαίνει ότι το νερό είναι γεμάτο βακτήρια και ιούς. Ο κίνδυνος αυτός είναι ιδιαιτέρως μεγάλος στις παραλίες που βρίσκονται σε κλειστούς κόλπους, χωρίς ρεύματα. Αν βουτήξετε σε μολυσμένο νερό, κινδυνεύετε να υποστείτε κάποια μόλυνση στα μάτια (ακόμα και εάν είναι κλειστά). Χώρια ο κίνδυνος από την άμμο που μπορεί να μπει στα μάτια σας, αν κάνετε μακροβούτια στα ρηχά, όπου ανακινείται η άμμος στον πυθμένα της θάλασσας από τους άλλους λουόμενους.
Αν στην καθημερινότητά σας φοράτε φακούς επαφής, δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να τους πάρετε μαζί στην θάλασσα. Οι φακοί μπορεί να παγιδεύσουν επικίνδυνα μικρόβια στην επιφάνεια των ματιών, όπου θα βρουν πρόσφορο έδαφος για να αναπαραχθούν και να προκαλέσουν σοβαρές λοιμώξεις. Το ιδανικό είναι να βγάζετε προσεκτικά τους φακούς επαφής πριν μπείτε στο νερό και να τους αποθηκεύετε στις προστατευτικές θήκες τους σε σκιερό μέρος.

Αν παρόλα αυτά επιμένετε να κολυμπάτε με τους φακούς σας για να βλέπετε καλύτερα, φροντίστε να είναι μιας χρήσεως. Μετά την έξοδο από το θαλασσινό νερό, να περιμένετε τουλάχιστον 15 λεπτά πριν βγάλετε τους φακούς, για να μην τραυματίσετε τον κερατοειδή σας. Όταν τους αφαιρέσετε, πετάξτε τους αμέσως.
Αν τυχόν παρουσιάσετε ερεθισμό ή τσούξιμο στα μάτια μετά από μία βουτιά, η λύση είναι να τα ξεπλύνετε με φυσιολογικό ορό. «Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο, γιατί και ο φυσιολογικός ορός περιέχει αλάτι (χλωριούχο νάτριο), αλλά η περιεκτικότητά του είναι συνήθως 0,9%, ενώ η μέση περιεκτικότητα της θάλασσας σε αλάτι είναι 3,5%», εξηγεί ο κ. Κανελλόπουλος.
Ο φυσιολογικός ορός μπορεί να σας βοηθήσει και σε περίπτωση που μπει αντηλιακό ή άμμος στα μάτια σας. Ρίξτε άφθονο φυσιολογικό ορό και βλεφαρίστε μερικές φορές. Αν μισή έως μία ώρα αργότερα εξακολουθείτε να νιώθετε ερεθισμένα τα μάτια σας, συμβουλευθείτε τον οφθαλμίατρό σας. Φροντίστε, μόνο, πριν ρίξετε τον φυσιολογικό ορό στα μάτια σας, να έχετε αφαιρέσει τους φακούς επαφής σας, εάν τυχόν τους φοράτε.

«Τα μάτια είναι πολύ ευαίσθητα στον ήλιο, στον αέρα και στο θαλασσινό νερό, αλλά παραδόξως πολύ περισσότεροι άνθρωποι φορούν γυαλιά ηλίου στο αυτοκίνητο, όταν η άσφαλτος αντανακλά μόνο το 9% της UV, παρά στην παραλία όπου το νερό αντανακλά έως και το 100% της UV», τονίζει ο κ. Κανελλόπουλος. «Αυτό ενέχει κινδύνους και είναι μία συμπεριφορά που καλό είναι να αποφασίσουμε να αλλάξουμε, από το εφετινό κιόλας καλοκαίρι».